Rotsundelva - Langfjordbotn

116 km.  7.22 uur gefietst

Mosquitoes and steep mountains.......

Het is alsof ze wisten dat het weer ging veranderen gisteravond. De mosquitoes hadden massaal hun aanval op mijn lijf ingezet. Met gevolg dat ik vannacht om 3 uur mijn insecten crème moest bovenhalen. Het was niet te doen van de irritatie .

Vanmorgen was het inderdaad noors weer, amper 9°C en een koude poolwind waren mijn deel om te starten.

Na een 5 tal kilometer op de E 6 krijg ik een eerste berg voorgeschoteld, een opwarmertje van 6 km lang met een redelijk steigingspercentage. Het zijn de dingen waar je met mate aan wend op deze tocht. Op de top genoeg eten en drinken, truitje aantrekken uit voorzorg om geen koude te vangen en naar beneden... waar vals plat wacht. In de klim en afdaling kom ik nu geregeld een fietser tegen uit de tegenovergestelde richting. Een zijdelingse blik, een vingertje als begroeting en respect voor " hun " tocht, meer komt er niet meer. We zijn beiden in volle inspanning, in focus, al bekennen beide blikken zonder woorden dat er tal van parcours geheimen ons beiden nog wachten. Zij, zuidwaarts waar ik al boeken kan over schrijven over wat " hun " nog te wachten staat. Zij, wat mij nog te wachten staat in de komende uren en dagen. En het wordt heel wat vandaag ! Zo kom ik nabij het plaatsje Øvergard een slagboom tegen, zo eentje waarvan je weet dat het is om een bergpas af te sluiten in de winter. En ja hoor, kilometers lang, ik schat 10 , klim ik naar ongeziene hoogtes , de sturbukstinden ligt op 1051m , en koude , het was er nog 1 ° C.

Op de top kom ik 2 dappere meiden tegen die de omgekeerde weg volgen. Zij gaan van Oslo naar Lindeness of zo iets.....alvast zuid Noorwegen . Ondanks de koude doen we een klein praatje waarin het louter en alleen gaat over uitwisselen " van wat komen gaat ". Zo weet ik dat ik een steep downhill tegemoet ga en , als ik de camping wil bereiken die ik voor ogen had nog maar eens een mountain over moet, grrr....

En inderdaad, na kilometers " vals plat " om u tegen te zeggen krijg ik na 95 km een derde berg onder mijn wielen geschoven. Ik ben de wanhoop nabij, leeg, uitgeput en toch moet ik verder. 

Je zou nu het liefst van al iemand voor jou zien staan die met een drilboor de berg in twee " martepikt" want het is een martelgang. Als ik na k weet niet hoelang klimmen uiteindelijk boven kom word ik opgewacht door 2 mobilehomes uit Oostenrijk . Ik krijg naast het applaus, Spa bruis enkele bananen mee, de " aap " kan weer verder.

Ik bagger en ik vroet. Ik stamp en ik vloek en kom uiteindelijk pas rond 20.30 uur aan op de Altafjord camping in Langfjordbotn.

De vriendelijke uitbater aanhoort met de glimlach mijn klaagzang , geeft mij details over de bergen, die ik eigenlijk niet wil horen , geeft mij GRATIS een hytter en wens mij nog succes in mijn tocht naar de kaap. 

Ik kan mij installeren , douchen en mijn mosquito beten verzorgen want die zijn er enorm talrijk aanwezig. Die beesten bijten zelfs los door je kleding door. Ze rijden soms 200 meter mee met de quest, ze landen en kijken rond zich heen, en als dank voor dit gratis ritje in hun leven, bijten ze je dan nog ook !! T is proper, merci wi!

Ik ben benieuwd hoe ik morgen ga uit mijn bed rollen. Ik vrees een beetje voor mijn spieren na deze dag. Ik voel dat ik enorm diep geweest ben, door de muur gegaan ben. Nu maar zien of de metser hem terug kunnen optrekken tegen morgenmiddag....

Slaapwel

X

Hatteng - Rotsundelva

90 km.   5.03 uur gefietst.

We zijn er bijna, maar nog niet helemaal....

Vanmorgen mijn dag begonnen met ...... een wandeling. Eerst mijn wekker 3 maal afgeduwd en na de douche wandelend de " coop" opgezocht. Niet de goedkoopste supermarkt maar ik neem het zekerste voor het onzekerste. Als een volleerde alleenstaande loop ik met mijn winkelmandje op een traag tempo door alle rekken, doch ik koop alleen het noodzakelijkste voor de dag door te komen. De reden is tweevoudig, het is duur,heel duur en de tweede is dat ik gewoon niets meer of minder in mijn fietskist kwijt geraak.

Gisteren donderdag kon ik mijn dag fantastisch afsluiten. Tja, wat Lars deed was natuurlijk een super gebaar maar ik kon nog via sociaal netwerk Facebook vernemen dat mijn mascotje Amber alle testen goed doorstaan had !

 Na Brammieboy dus ook goed nieuws voor mijn prinsesje . Ik kan met een goed gevoel mijn slaapzak opzoeken met dezelfde gedachte als voor mijn trip : we zijn er bijna, nog niet helemaal maar we hebben al een ganse weg afgelegd ! Keep going kids, ook voor Iben en alle anderen waar ik de naam niet van ken, keep going !!

Uiteindelijk verlaat ik vrij laat de camping en rij een stuk terug richting Narvik, het lijkt wel als ik op de terugweg ben . Na een 5 tal kilometer slaan we rechts de 868 op Noordwaarts richting lyngseidet waar ik 55 km lang de pracht van de storfjorden mag bewonderen. Ik zing en fluit mijn pijnlijke spieren warm en sta vele malen minuten lang de fenomenale uitzichten te bewonderen. Omdat die zo mooi zijn maar ook omdat de weg terug meer dan noors vals plat blijkt te zijn.

Op een bepaald moment , een 5 tal kilometer voor een lange tunnel, kom ik 2 fietsers tegen, een Noor uit Oslo en zijn copain uit Stockholm Zweden. We doen uitgebreid een babbeltje. Zij op weg van de noordkaap naar Oslo . We delen elkaars eten , drinken elkaars drank en zijn het eens, zo zou het leven moeten zijn. Gewoon zonder boe of ba elkaar een plezier doen !

Hoe zit het met die tunnel wil ik wel eens weten ? Zwaar man, scherp omhoog en donker, pff 4 km lang, blij dat we eruit zijn ! Op dat moment komt er een Nederlander aangefietst. Zelfde verhaal maar geen tijd voor een praatje. Komt over of hij het warm water terug uitgevonden heeft en duidelijk niet op weg met de juiste " spirit " . Gooi je planning overboord proberen we hem met zijn 3 duidelijk te maken maar hij is al de pijp uit.

Met een klein hartje trek ik richting donker gat in een berg, tunnel is de naam. Daar aangekomen zie ik tot mijn verrassing een weggetje lopen naast de tunnel. Slagboom weliswaar naar beneden maar hij is er ! Wat volgt is een 5 tal minuten logisch denken, kaart checken ...... en besluiten ervoor te gaan !

Resultaat ? Na 5 km kom ik netjes uit aan de andere zijde van de berg, zonder donkere , steile tunnel te moeten trotseren ! Trots trek ik een foto als het nodige bewijsmateriaal en doe ik de dans met de draaiende kont ! Hiersi, den " Belg " heeft dat hier goed opgelost, met een beetje meeval. Dat die gasten daar niet opgekomen zijn ? Ik begrijp het niet echt maar soit.

In lyngseidet ben ik net op tijd om de veerboot te nemen richting Olderdalen. Het vaartochtje duurt een halfuurtje en is enorm prachtig qua uitzicht, onvoorstelbaar hoe bergen en water in combinatie mooi kunnen zijn ! 

Vanaf nu dus alleen nog maar de E 6 tot aan de " splitsing " richting noordkaap. Ik kan terug een kaart in de tas stoppen en stel vast dat ik aan mijn laatste wegenkaart van de heenreis kan en mag beginnen ! Dat geeft mij een speciaal raar emotioneel gevoel. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal . Bram en Amber krijgen nog een tikje van mijn hand en een knipoog, we zijn goe bezig he gasten , fluister ik hun ...... een traantje wordt weggepinkt . We zoeken  op de mp3 speler een iets ander genre van muziek voor het gemoed , je kan toch niet de ganse tijd zitten bleiten he man ?, en vervolgen onze weg.

Geen 2 e keer denkt deze jongen en bij het zien van de eerste serieuze aanwijzing richting een camping gaan we die ook blindelings volgen en komen we terecht in Rotsundelva. Bescheiden camping zonder internet maar een correcte prijs voor mijn hytter. 

Onmiddelijk gaan we over tot het douchen en de naverzorging van de spieren. We eten iets, doen nog een Heineken van de " Jan uit Dronten " en gaan we plat. Het is nog vroeg en de eenzaamheid slaat terug beetje toe. Maar we rusten en ik denk maar bij mezelf......

We zijn er bijna, maar nog niet helemaal....we zijn goe bezig he gasten !

Slaapwel

X

Finnsnes - Hatteng

106 km      6.00 uur gefietst.

Eind goed, al goed.....

Vannacht voor het eerst last gehad van " het nachteloze ". Alles proberen te verduisteren maar overal was het evenveel daglicht . Best vreemd voor eentje van ons kanten. Maar eigenlijk neemt je lichaam en geest dat vlug tot zich, in die zin dat alles lijkt wakker te blijven en wakker wil worden ik zeg wel wil wakker worden. Had terug een lange douche nodig om in mijn eerste fase te geraken hoor. Fase 2 , het inladen van mijn hele huishouden verloopt dan weer een heel stuk vlotter na 32 dagen. 

Ik vertrek vandaag met een heerlijk lentezonnetje. Aangename temperaturen en weinig wind zetten mij op gang op de 855 richting Olsborg. Net voor de kruising met de E 6 tref ik er mijn Statoil aan. Dus , je voelt het al aankomen , een ostbaconworst met warme chocomelk gaan in het maagje.

Daarna zijn we op weg voor een lange periode op de zo gevreesde E6. Vrachtwagens, auto's , campers, het vliegt je allemaal voorbij. Soms wijd plaatsmakend soms naast je scherend alsof je je laatste momenten beleefd, angstaanjagend gewoon. Maar het moet, er is geen andere oplossing van nu af aan. Ik kijk dan ook meer in mijn spiegeltjes dan naar het bosrijke uitzicht. 

Het enige wat vergelijkbaar is met gisteren zijn de eindeloze, zij het niet zo 'n steile, beklimmingen. Zo ver je kan kijken . Dan zie je bochten rechts of links , kom je boven en denkt, fleesje aan en hop met de geit , naar beneden. Niets is minder waar constateer je, er volgt dan meestal nog zo'n ellenlang stuk omhoog. Het vieze is dat de afdaling die er op volgt dan weer zo snel voorbij is. We gaan duidelijk naar het hoogste punt van de trip, letterlijk en figuurlijk.

Op de weinige rustplaatsen voorradig neem ik dan ook ruimschoots de tijd om mij te bevoorraden . Zie een vertegenwoordiger terug die mij al op de foto vastgelegd had ruim een week geleden. Eet ik nog in de rapte zijn broodjes met kalkoen op en vertrek verder richting Nordkjosbotn.

Ik stop nog even bij een eerste Sani familie om er een koffie te nemen en er een bezoekje te brengen aan hun souvenir tentje om een indruk te krijgen wat ik nog mag verwachten verderop mijn fietstochtje.

 Heelhuids raak ik aan mijn eindbestemming van de dag, denk ik. Er zijn namelijk 2 campings en een motel geven mijn info aan. Ik ben blij want mijn lichaam is moe,alweer. Wat blijkt nu: de 2 campings zijn gewoon gesloten, worden blijkbaar niet meer uitgebaat en het motel blijkt een hotel te zijn waar ze doodleuk € 135 voor een kamer vragen, teveel voor mijn reeds geteisterde budget.

Daar sta je dan, 19 uur en op straat. Je begint iedereen aan te spreken die interesse toont in je banaan. Iedereen heeft wel ergens een leegstaande caravan en/ of mobilhome voor de deur staan ......maar noppes, niemand die het over zijn lippen krijgt, kom erin jongen de deur is open.

Ik bekijk dan maar mijn kaart en kan niet anders dan nog 22 km extra te fietsen naar een volgende , hopelijk bevolkte camping.

Na een gefrustreerde rit vind ik uiteindelijk een slaapplaats in Hatteng. Ik verorber in sneltempo een burgermenu. Nu vond ik eens een aantal winkels in Nordkjosbotn, had ik geen tijd wegens dat ritje extra,grrrrr.....

Blijkbaar had de jonge uitbater iets " in het snotje " want hij komt mij mijn geld teruggeven en bied mij zijn beste hytter aan. 

Een douche later ben ik al wat afgekoeld, neem ik mijn woorden terug en kijk uit naar morgen. Vergeef mij wat ik gedacht heb van " bepaalde " Noren. Al moet ik vaststellen dat het alleen de jongere generatie, Nina in Vennesund , de 2 van het warm eten in Andenes , nu Lars in Hatteng , is die nog gastvrijheid tonen. Of het moeten halve Noren zijn, lees de nedernoren uit Koppang Edward en Diane .

De toekomst is dus verzekerd, of het moet zijn dat ze , zoals de bonen, naar de " pers " toegroeien en geslotener worden met de jaren. Het zou spijtig zijn......

Slaapwel

X

Andenes - Finnsnes

81 km  6 uur 02 min gefietst   

De Marie - Louise

Vanmorgen was het vroeg dag. Wekker om 06.30 uur. Ik rol uit het " busje " . Camping ligt er nog stil bij. mijn heinikensponsor had blijkbaar nog " een biertje "  aan de quest geductaped . Een douche later rollen we de  matten op want er wacht een veerboot die stipt om 08.30 uur vertrekt richting Senja.

De " Skutvik" zo heet het ding die me naar de overkant zal varen ligt al warm te draaien als ik er om 8 uur toekom. Na het betalen van 210 Noorse kronen mag ik haar als eerste binnenrijden. Vraagt die loodsman : heeft dat ding remmen ? Tja, wa peis je ! Hij glimlacht gewoon en legt er een koordje rond ???

Ik ga mij vlug een plaatsje zoeken in het buffet en bestel er een warme kop koffie en 2 " wafflen" die ze hier eten als ontbijt. 

Ik word bediend door een lieftallige Litauwse. Die vraagt mij of ik die kerel ben die onderweg is " met die rare fiets " ? . Het is net of ik het noorderlicht zie, zo verbaasd ben ik ! Euh, ja waarom ? Awel, je staat hier op enorm veel FB pagina's en mijn collega en ik hadden het er gisteren nog over toen hij je zag staan in de Sortlanderkrant. Ook dat nog !!

Nu ja, mij niet gelaten , ik eet mijn wafels op en krijg de bevestiging dat ik zoveel koffie mag drinken als ik wil. De schuit kiest het ruime sop , voor een tochtje van 100 minuten, en ik bekijk mijn nieuw reisplan op het Senjaeiland want ben ergens niet gerust in mijn keuze, terecht zou later blijken.

Na 10 minuten kijk ik haar aan. Ik wil nog een kop koffie maar geraak godver bij de koffiekan niet meer. Het ding danst van links naar rechts, van boven naar onder , het lijkt net de Marie Louise ! Ze glimlacht en zegt doodleuk dat het nu nog " een rustige zee " is. Gisteren hadden we 2 bussen met Spanjaarden en Italianen , hebben ze allen mogen afvoeren ..... We hadden dan korte golven , nu zijn het lange ! Ja man, het lijkt net een vissersboot !!

Bij het aanmeren stopt ze mij vlug nog een broodje kaas in mijn handen en maakt het respectgebaar. Het ga je goed, keep going roept ze mij na !

Het loopt echter onmiddellijk fout. Ik krijg bij het verlaten van het dorpje een helling van maar liefst 10 km onder mijn wielen geschoven aan 8 %. Mijn wafflen weten niet meer waar ze het hebben want het blijft maar doorgaan. De ene kleine nijdige helling na de andere doen mijn benen bijna openspatten.

Enorm prachtig om aan te zien zijn de uitzichten maar ongeschikt om te fietsen,dat is mij vrijwel onmiddellijk duidelijk, loodzwaar. Ik geef niet op , kruip van de ene helling naar de andere, kan op bepaalde punten bijna de resterende sneeuw aanraken en ik kijk wel 50 maal op mijn kaart voor een draaglijke oplossing.

Als ik dan eens een lange afdaling heb doe ik dan nog het " verschot " van mijn leven op ! Vermoeid, ongeconcentreerd rij ik questie in een put of bobbel en het ganse zootje gaat van de grond ! Aan een 60 km / uur is dat geen sinecure om alles terug onder controle te krijgen , daar ben ik nu ook achter gekomen.

Ik besluit dan maar de grote weg op te zoeken richting Finnsnes en mijn plannen , kustzijde, te laten voor een later bezoek met de wagen. ( zeker een aanrader voor bezoekers onder de volgers ! ).

Het blijft echter klimmen,nee ik heb niet de gemakkelijkste weg gekozen om noordelijker te geraken.Om moedeloos van te worden,  In zoverre dat ik warempel totaal uitgeput een halfuur slaap in mijn fiets. Een Noor komt mij vragen of alles ok is ? Ik schrik, dus was echt ingedommeld, en bevestig hem dat het gewoon even " relaxen " was.

Niemand die mij verder stoort, niemand die mij een kop koffie aanbied, allen hebben ze het te druk om " die slak " te fotograferen of na te gapen.

Uiteindelijk kom ik de stad Finnsnes binnen waar ik warempel nog een " dot " van zo'n brug moet verteren. Nee,  de 81 km van vandaag voelden als 160 km. Ik heb koud gehad, ijskoud. Ben kapot gegaan , totaal kapot , onbeschrijflijk kapot was ik bij aankomst op de camping !

Maar een douche en een klein dutje later kijken we al terug op de kaarten. Die leren mij dat ik , denk ik, nog een 650 km van de noordkaap verwijderd ben. Wellicht zullen het de zwaarste zijn, zowel fysiek als mentaal, maar ik kijk er alvast naar uit !

Na dag 33 ( waarin ik 1 rustdag nam ) staat de teller op 3313 gefietste kilometer, het wistjedatje van de dag om af te sluiten.

Morgen trekken we verder noordwaarts, hopelijk met betere benen. Of waren het toch die duivelse bergen die tegen mij wilden vechten ? Nee jongens doe geen moeite ! Ik fiets ALLES tot op het einde ! Al was het zoals vandaag, soms aan 2,5 / uur maar uitstappen en duwen , dat gun ik jullie niet, Noorse bergskes.

Slaapwel

X

Sortland - Andenes

Cycling in the wind....

Ik geraak steeds moeilijker uit mijn bed en het kost steeds wat meer tijd om in gang te geraken . De wallen onder de ogen worden steeds meer zichtbaar, het getrokken gelaat steeds karaktervoller.

Voor we aan onze eigenlijke rit beginnen gaan we nog eerst even langs bij" den expert " op zoek naar een oplossing voor ons fimmateriaal. We komen buiten met een externe harde schijf en een gerust hart, de vele mooie herinneringen kunnen onbeperkt opgeslagen worden .

De wind is gedraaid.Voordeel is dat het dan mooier weer is hier. Nadeel is dat het daarvoor NW wind moet zijn en die in eerste instantie koud is en , belangrijker voor mij, de ganse dag " tegen " gaat zitten. Het wordt dus een zwaar dagje fietsen in deze prachtige natuur.

Na een goed uurtje fietsen , knipperende verstralers, Nederlandse nummerplaat, de Rob en Ans ! De " zeezot" weet je nog van een tiental dagen terug ? God wat is dat een leuk weerzien ! Het zal bepalend zijn voor de rest van mijn dag....

Hij was al op de noordkaap,vertelde over de vele fietsers, al zegt hij erbij dat de meesten het vliegtuig nemen en enkel,het laatste stukje fietsen, de prutsers ......

Doeiiiiii,we verlaten elkaar voor de tweede maal maar zeker tot weerziens .

Ik mijmer weg, krijg het effen moeilijk, de emoties weet je, het genieten van kleine dingen....

Ik fiets urenlang op vrijwel kaarsrechte wegen , de 82 richting Andenes , in vrijwel ongerepte natuur....ik heb alvast nog nooit zoveel moois mogen aanschouwen met mijn eigen ogen. 

De wind blijft constant aanwezig en geeft mij een echte" uitwaaigevoel ".

Ik denk terug aan de trip, hoe ver we al geraakt zijn. Aan de dingen die ik reeds mocht of moest meemaken. Over ons dagelijks leven . We moeten dit, we moeten dat..... We moeten verdorie niets: we moeten genieten van het leven ! En dat doe ik nu. Ik voel mij nu echt een , na 31 dagen, traveler. Planning, schema's enz overboord gegooid, stoppen en vooral de tijd maken voor een praatje, zien waar we s' avonds geraken . Waar we slapen zien we dan wel weer. 

Echte dagen worden gemaakt met en door toevalligheden. Niet door gemekker met en over collega's en / of andere personen. Niet door jaloersheid en / of na aperij.

Zo sta ik bij het bord Andøya 32 km als er een Nederlands koppeltje Huub en Angeline met hun schepershond stoppen. Praatje, bakkie koffie enz..... Waar slaap jij vanavond ?....wordt me gevraagd . In Andenes . Ok, waarom slaap je dan niet in ons " busje" , wij slapen toch in de caravan. Super !! Nou, da's dan geregeld , tot vanavond !! Zo simpel als " dire bonjour" .

Nog een voorbeeldje ? Zowat 20 km verderop passeren 2 jonge noorse gasten mij in hun golfke.

We houden halt, zelfde scenario alleen heb ik al een slaapplaats. Wij gaan je iets " warms" brengen te eten, we vinden je wel ! Tja, da ' s nie moeilijk met zo' n yellow bird. ( die hadden we nog niet ). Ze zijn van hun woord. S' avonds brengen ze mij een rijstschotel met wokgroenten en iets wat op gyros gelijkt. Deze word opgewarmd door Angeline en ik hoef gewoon mijn biertje open te trekken en aan tafel te gaan.

Terwijl ik Andøya doorfiets met zijn uitgestrekte vlaktes ,waar de wind dus vrij spel heeft , mijmer ik verder. Denk ik aan de luxe dat we hebben als we de koelkast opentrekken. Denk ik terug hoe het genieten is als je na drie of vier dagen 10 kronen in een machine steekt en .....je een douche kan nemen. We zijn verwende gasten op het thuisfront. Maar ik mijmer ook over de firma's die ik aanschreef en mijmer over hun antwoord : een nobel mooi project en we wensen je veel succes. Maar dat kleine steuntje ? Nee, " ze " halen er wellicht niets commercieels uit. Ik kom staat steeds minder bij. Hoe klein het ook geweest zou zijn... Vele kleintjes maken een groot geheel !

Net voor het plaatsje Dragnes krijg ik bezoek van Jan en Ineke, mensen uit Dronten en mijn " Heineken " sponsor van gisteren . Of ik effe dat bruggie opfietsen wil dan ? We gieren het uit....er ligt er namelijk weer eentje te wachten zo'n kanjertje ! Een tiental minuten later zoef ik hem voorbij. Hij ,mij filmend , ik in een " let her go " tempo de brug afstuivend ! Bij het passeren doet hij nog het " sportbestuurders gebaar " . Heb je nog iets nodig man ? Nee. Ok, tot vanavond dan in Andenes " manneke pis" ( zo noemt hij me ), doen we een Heineken ! Deal.

Uiteindelijk fiets ik 102 km en staat mijn Nederlandse fanclub mij op te wachten als ik de camping opdraai. Nou, heb je toch nog lekker gefietst tegen die wind in is de opmerking als ik vertel dat ik 5 uur en 10 min onderweg was.

Geen internet dus wordt het, zoals hierboven vermeld, lekker eten en vooral gastvrij onthaal met het gezellig keuvelen met onze noorderburen.

Ah, kleine dingen waarderen, of nee , terug leren waarderen..... We zouden het allemaal terug moeten kunnen....

Tot morgen

Slaapwel

X

Kabelvåg - Sortland

105 km     waarvan 95 km gefietst en 10 km met de veerboot.

Vesterålen

Gisteravond dus op de grond geslapen, de camping uitbater had een kleine cabine voor mij, 750 kronen !! Zot ! Nee jongen, dat kan en wil ik niet betalen. Hij had nog " iets " niet afgewerkt maar binnen voor 150 kronen, toch nog € 20. Ok, goed gelovig, betaald en als ik aan dat " kotje " kom stel ik vast dat er niets is, een houten vloer en thats it.... Geen verwarming , niets. En het was koud verdorie, de regen en de venijnige wind maakten het nog wat erger, maar treuren doen we niet. Ik doe nog een babbeltje tegen Amber en Bram en rol mijn matten uit en installeer mijn slaapzak. We zijn goed op weg mascotjes, morgen gaan jullie zien hoe ik het overleef heb, slaapwel.

Vanmorgen was ik een wrak. Ik ben dus niet meer gemaakt om op de grond te slapen of is het gewoon terug een gewenning, leven we te luxueus ? Denk maar eens aan de daklozen....

We vertrekken rijkelijk laat, om 10 uur pas en rijden eerst de stad, al is dat hier telkens een groot woord, Svolvær binnen voor mondvoorraad en een bezoek aan " expert", een speciaalzaak voor elektronica. Daar gaan we op zoek naar mijn ontbrekend stukje om foto's en filmpjes up te loaden. Nee, alleen in een Apple store, tja, waar gaan we da ier vinden is mijn terechte opmerking. Ik krijg een nieuwe sd kaart aan een goede prijs, ale normale prijs , want ik krijg 50 % korting. We kunnen terug filmen voor onze filmavond na het project. Misschien moet ik toch op zoek naar een externe drive om zeker alles te kunnen opslaan wat we hier vastleggen. Ik kan het je verzekeren, je kan hier uren filmen zonder dat het tegen steekt, alles is hier mooi, ja zelfs op een dag als vandaag. Koud , amper 7a 8 ° C , nijpende wind en een soort van ijsregen. 

Ik ga dan ook bij elke rustplaats waar campers staan op zoek naar goede zielen die mij , tijdens mijn verhaal en hun fotosessie, een warme kop koffie aanbieden.

En het is kadootjesdag voor mij ! Ik krijg, naast de koffie 's ook nog 2 heinekens, € 20 voor het fonds, een supergrote pot verse honing ( van een koppel uit Litauwen ) cake en andere zoetigheden. Wat een verkleumde fietser al niet opwekt onder de mobilhome toeristen .

In FiskebøL besluit ik mijn plannen nogmaals te wijzigen. Ik verlaat de lofoten en ga eens op uitstap of verkenning, je noemt het zoals jullie wensen, naar de vesterålen. Ik neem de veerboot naar Melbu. Ik drink er een kop warme chocomelk in het gezelschap van de Fransoos uit Duinkerke die al 10 ! Maand aan het rondzwerven is met het minimalistische wat je maar kan denken. Alles achtergelaten en verkocht en hup, de wijde wereld in . Het halfuur op die boot zit ik geboeid te luisteren naar zijn verhalen en anekdotes.

Bij nog een stopplaats kom ik zowaar een motorrijder uit " diksmude " tegen. Awel godverdomme , dak kik ier moete komn om 1 te zien uit de vlaanders ! En ton nog van Izegem ! Hij was duidelijk opgezet met het kennismaken. We doen een klapke en hij beloofd om er alles aan te doen om in Izegem te zijn bij mijn terugkomst. Deal ! Let her go man !

Op de vesterålen krijg ik terug andere landschappen. Minder rotspartijen,meer groen, terug akkerbouw en koeien maar even mooi als de lofoten. Goede keuze gemaakt. Ook omdat ik het ganse stuk naar Sortland " wind mee" heb. Al is het maar om even de koude te vergeten. Ik had vanmorgen op het laatste moment nog mijn " winterkleding" aangedaan en ik zweer het je , het was geen overbodige luxe ! 

Het strafste van de dag zit hem in de staart. Ik had me voorgenomen om een hostel op te zoeken die ik gevonden had op internet. Warm bed, chauffage, doucheke, en vooral redelijk van prijs. Ik zag het al volledig voor mij ! ...... Tot ik aan de hostel kwam. Je geloofd deze niet maar hij was .......uitgebrand eergisteren !!! Ne mens kan toch tegenslag hebben zeker ? Alhoewel, stel dat hij uitbrand als ik er net slaap ?

Ik rij de brandweerkazerne voorbij en besluit te vragen of die mannen geen bed hebben voor mij ? Nee, maar er is een camping iets verderop. Je hoeft gewoon naar links en dan nog efkes bergop. Na 2 km klimmen bereik ik de camping. Ik krijg een kleine hut met chauffage en bed voor.... 500 kronen mijn uitleg van het project ten spijt. Je voelt dat het seizoen hier aankomt. Geld willen ze scheppen, veel geld en liefst rap, heel rap !!

Ah, er zijn zoveel belangrijker dingen in het leven dan geld maar dat is een andere discussie.

Morgen ga ik richting Andenes om daar een boot te nemen en gaan we de Senjafjorden bezoeken de komende dagen. Blijkbaar de moeite waard ? Dat hoor je morgen......

Slaapwel

X