Bad Zwischenahn - Oldeberkoop

168 km

Best een vreemd gevoel vanmorgen. Eigenlijk wil ik blijven liggen in mijn bed, gelukkig en bevredigend gevoel. Het project is eigenlijk afgelopen in mijn hoofd, ik wil nagenieten. We zitten echter nog in Duitsland en we worden vanavond verwacht bij Eppie en Lolsje dus we moeten wel verder, willens nillens.

Eerst telefoontje doen dan maar voor we uitrijden. Het is Simon zijn verjaardag vandaag en dat mogen we niet vergeten.

Sabine komt nog even afscheid nemen vooraleer ze haar ochtendjogging aanvangt. Nog even nakaarten over de gezellige avond annex " lecker" etentje bij haar thuis en de quest in richting Nederland. Op een rustig tempo  rij ik mijn partnerstad uit ,nagenietend van het meer, het terrasbezoek , de kapper en ja zelfs de bloemenzaak waar ik een prachtige ruiker haalde in aanloop naar het etentje.

Via Rostrup , Howiek , Godensholt gaat het richting Barbel. Het gaat moeilijk, beentjes willen niet echt mee, kopje lijkt leeg en de wind blaast hard tegen.

Een koffie dan maar op een terrasje , je weet nooit dat ik erdoor kom ?

Ietsje verderop kom ik totaal onverwacht de mensen tegen van pension Budden die ik in de heenreis bezocht heb met de daltons. We hebben u gevonden via de tracer en we wilden je graag nog eens goeiedag zeggen !

Ontroerende momenten, een blijk van waardering en een bewijs dat vele mensen mij intensief aan het volgen zijn.

Als een wagen mij langzaam voorbij rijd en vervolgens blijft " hangen " weet ik niet echt zijn bedoeling. Tot ik in de gaten krijg dat hij mij uit de wind zet op een kilometerslange weg richting Nederlandse grens. Waw, een welgekomen en achteraf bijblijvend geschenk moet ik bekennen.

De emoties blijven me verder achtervolgen vandaag. Ik krijg het soms heel lastig, tranen rollen over de wangen, het is zwaar geweest en blijkbaar genoeg geweest. Afscheid nemen van iets dat je koestert lijkt en is niet makkelijk. Ook niet als je nog een soort van triomfweek te gaan hebt.

In het buitenrijden van Rhede gaan we onze voorlaatste grens over en komen we in het fietsland bij uitstek Nederland terecht.

Het is en blijft echter worstelen met de fietspijltjes naast de weg , met als gevolg dat ik eventjes letterlijk de weg kwijt ben. Heroriënterend geraken we in stadskanaal en doorkruisen we friesland richting oldeberkoop.

Na een monsterritje van maar liefst 168 km komen we leeg aan bij Eppie en Lolsje. Na een verkwikkende douche en een heerlijk avondmaal maken we nog tijd voor een interview en fotosessie met een plaatselijke krant.

We praten nog uren na en beseffend dat het bijna over is ga ik met gemengde gevoelens plat. Morgen terug een reuzeritje richting Hoofddorp waar het terugzien met Hans en Marty op het menu staat.

Slaapwel

X

Rustdag in Bad Zwischenahn 

Eigenlijk begint de rustdag beetje in mineur. Rudy moet straks terug naar huis.

We laten het ons niet aan het hart komen en genieten van elk moment. In zoverre dat we eigenlijk rond de middag nog niets gedaan hebben buiten kletsen en koffie drinken.

De ene maakt zich dan klaar om naar Meulebeke te rijden , de andere maakt zich klaar om naar de kapper te gaan. 

Met een nieuw kapsel trek ik richting meer waar ik  een poosje mijn voetjes verfrissend in het water laat hangen om erna gezellig keuvelende koppeltjes te vergezellen op de terras. Ik bestel me een dame blanche en een kop geurende koffie.

Een hevig onweer maakt echter abrupt een einde aan de buitenpret en doet ons vluchten naar binnen. Na donder en bliksem volgt zonneschijn en trekken we verder door de stad op zoek naar een mooie ruiker bloemen voor vanavond.

Met een vers geschikte ruiker trekken we s avonds richting Sabine waar ik getrakteerd wordt op een heerlijke maaltijd. Het is de aanzet tot een gezellige avond met lachen en grollen.

Moe en voldaan kruip ik in mijn bedje. Morgen vertrek ik dan ook met gemengde gevoelens richting Nederland...... nagenieten van een mooi relaxte passage in Bad Zwischenahn.

Slaapwel

X

Aue - Bad Zwischenahn

6 km

Landhaus Thölken

Vandaag krijg ik dus de kortste rit in mijn schema. Zo kort dat je je eigen gaat afvragen of je deze wel gaat doen in fietskledij of in vrijetijdskleding .

Een berichtje van de charmante " zij regelt alles" Sabine geeft mij de oplossing.

Ik word verwacht om 17.00 uur voor een intervieuw met de krant, dus het wordt fietskledij . Mijn kledij sponsor BMC zal mij dankbaar zijn voor de publiciteit en de krant omdat er duizenden kranten meer zullen verkocht worden de volgende morgen !

Dit laatste is een grapje natuurlijk en ik maak het omdat ik nergens meer kan komen blijkbaar zonder in de krant te komen ?? Ik begrijp het niet meer.....

Ok , voor het project vind ik het super maar van mij mogen ze geen held of nog erger ..... een noordkaapkoning maken . Dat lijkt mij net een brug te ver, maar soit....

Vanmorgen konden we dus lekker uitslapen in ons bedje. Eigenlijk werden " Sus en Klus " of ik en Rudy een hele tijd wakker gehouden door een vrijend koppeltje in een aanpalende kamer. Ik moet zeggen ........ hadden we een balpen gehad konden we toch enkele " schreefkes " opgetekend hebben telkens er een ontlading kwam. Bij het ontbijt gingen we dan ook " kopjes kijken " op zoek naar wie de daders wel waren......we hebben ze niet ontmaskerd.

Voor de rest, alles relaxt en ik had eigenlijk onmiddellijk het gevoel dat dit wel eens de aanzet kon zijn tot een superweekend. Tot ik besloot om enkele spullen uit mijn fiets te halen en in de reiskoffer te plaatsen , bestemming Izegem wegens niet meer van doen.

Ai, plots realiseerde ik mij dat dit het begin van het einde was, dat het doek stilaan dichtgaat, dat een levensdroom en missie bijna vervolmaakt zijn. Ik had tijdens mijn trip al tranen gelaten maar nu waren ze daar in het kwadraat....

Rudy staat me in de verte wezenloos beetje aan te staren niet wetend of hij mij nu beter even alleen laat of mij tegemoet komt. 

Hij kiest voor het eerste en na mijn huilbui zie ik hem aandraven met een emmer water en kuisgerief in de aanslag. Oog voor detail zegt hij mij met bibberende stem, even je " meid " opfrissen voor de foto straks. Staan jullie beiden mooi verenigt in 1 beeld.

Om kwart na 4 vertrek ik richting landhuis waar ik de volgende twee dagen verblijf en waar de afspraak doorgaat met de schrijvende pers. Nog geen 500 meter verder begint het warempel te regenen en moet ik noodgedwongen de kortste verplaatsing doen  in de regen. Na de persbabbel gaan we samen lekker eten en blikken we nog even terug op wat voorbij is en wat nog komen moet. De vaststelling is dat ik " mooie maten " heb. Ik krijg nergens maar iets van info of detail betreffende het ontvangst in Izegem, alleen zoals van de Rudy, een geheimzinnige lach van het ene oor tot het andere oor.

Morgen rustdag en genieten van onze zusterstad .....

Slaapwel

X

Wingst - Aue

128 km.      6.18 u gefietst

Onder begeleiding

Gisteren onze grillavond moeten annuleren . Oh hoor ik jullie denken ....... maar dat had zijn reden. De " kolos " Arno had ons namelijk uitgenodigd om gezellig een babbeltje te doen en een hapje te eten. Kon hij ook nog een stukje gaan schrijven voor zijn plaatselijke krant. 2 vliegen in 1 klap zag je hem denken.

Na de verhalen kwam de werkelijkheid, het werd laat en de nachtrust kort. Gelukkig werd het ontbijt voorzien in de jeugdherberg, moest ik niet onmiddelijk op zoek naar een " Frühstück ". Enkele momenten voor het vertrek kwam onze Arno er terug aan. Ditmaal met de vraag of hij mij mocht voorrijden tot Bederkesa. Met de auto ! Nee, ik heb hem nog niet op de fiets gekregen. De jongen weegt nog steeds teveel maar is een super vriendelijke mens. 

Daar ga je dan , Arno vooraf, de " banaan " in de midden en de " Rudy achterop, het lijkt net een begeleidingskonvooi, alsof ik in een kooi  bezig ben aan de oversteek Calais - Dover....

In Bederkesa nemen we afscheid van elkaar en rij ik via " witjes" Elmlohe, Bramel, Sellstedt richting Loxstedt,  op zoek naar het plaatsje Brake waar ik de Weser wil oversteken.

Een wegomlegging ,alleen voor auto's blijkbaar , is de reden dat ik collega en vriend " korte bein " Rudy een tijdje moet missen want hij neemt de tunnel onder de Weser en ik het veerbootje. 

Enkele tijd later komt hij mij vanuit de andere richting tegemoet, cola, snicker en warempel een , weliswaar half gesmolten magnumijs , in de aanslag. We zijn terug verenigd en dat voelt goed aan...... Hij is er terug maar weer, voor de tweede maal. Na zijn weekje noordkapen volgt hij mij nu terug tot zaterdag in Bad Zwischenahn . Je moet het toch maar doen om effen in je auto te springen en onmiddelijk na zijn dagtaak richting Wingst te rijden om een " zotte Belg " even terug te zien en hem te bevoorraden waar het kan . 1 woord makker : Chapeau !

Na de pitstop en overleg rijd hij de laatste 40 km vooruit om een slaapplaats te regelen want intussen heb ik besloten om tot in de buurt van Bad Zwischenahn te rijden. Hebben veel tijd om samen door te brengen, moet ik morgen niet ver rijden enz enz, kortom alleen maar voordelen.

Uiteindelijk wordt het " klosterhof " vanavond in Aue, een voorgehucht van onze partnerstad. 

Het is vreemd plots s avonds een " menukaart " onder je neus te krijgen in plaats van hopeloos op zoek te moeten gaan naar avondeten.

De dag sluiten we af met een pepersteak met frietjes, een pintje en bijpraten. 

Ja, aan zo n dingen zie ik ook dat ik bijna terug ben....

Morgen wellicht de kortste etappe in het project. Ik schat 6 km ! 

Voor nu slaapwel

X

Kollmar - Wingst

45 km.       2.13 uur gefietst

Gisteren zoals gezegd enkele nieuwe mensen leren kennen. Een dame met de fiets uit Hamburg, een vader met dochter per tandem samen op pad vanuit Wismar bij Lubeck, de Nederlandse " zwever" , dan heb ik het over zijn vliegtuig.

We doen , dankzij zijn kookstelletje , samen een bakkie koffie en hij doet ook nog een dotatie voor onze actie . Van de vrouw krijg ik een soort knäckebröd , ik zorg voor het beleg en we zijn weer allemaal 1 familie. Dat zijn de dingen die me bijblijven. We slapen allen in een tentje, ieder in het zijne weliswaar, we horen hier of daar eentje snurken maar s ochtends zitten we gezellig samen pratend over onze herinneringen en vooruitzichten, zalig gevoel.......

De " Rudy " komt vandaag en in een kort telefoongesprek gisteren heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik niet te ver zal fietsen vandaag. De jeugdherberg in Wingst wordt mijn eindbestemming. Ik was hier al de nacht van 16 op 17 mei denk ik en maakte er kennis met Arno, de kolos van 140, en met een vriendelijke waardin. Ik had beloofd om terug te keren en belofte maakt schuld, ik hou mijn woord dus daar komt de banaan straks voor de tweede maal jou erf opgereden.

Ik neem ruimschoots de tijd. Loop nog even tot op de dijk, klets wat bij met Johann, ver in de 70 denk ik maar een kranige joviale man.

Mijn motto is : los dingen op met de glimlach en je klanten blijven je herinneren . Dat zijn zijn woorden bij ons afscheid als we elkaar de hand schudden. Niet te snel rijden, er staan camera's !!! Roept hij mij nog na, wat is het fijn om deze mensen te mogen ontmoeten op mijn trip !

Via de 431 kom ik in Gluckstadt waar ik even de tijd neem om een koffietje te nemen. Tja, welkom back, ik hoef niet perse bij de eerste winkel te stoppen, kan al ne keer een imbisske overslaan want gegarandeerd komt er straks nog eentje, dat is dan weer het voordeel aan " onze wereld ".

Bij de overzet naar Wischhafen is het een drukte van jewelste. Een redelijke file en daar zie je terug mensen die zich opwinden. Zoiets van, tja ik ben wel in conge he, moet ik hier nu wel staan aanschuiven om een overzet te hebben . Kunnen ze dan niet meer boten inleggen ?

Filip rijd met de glimlach de file voorbij want fietsers krijgen hier voorrang, meenemertje.

Aan de overkant doe ik zoals gisteren en rij ik " witjes" zoals Hamelwordenermoor , woon daar ne keer ! , kajedeich en Oberndorf Wingst te bereiken.

Ik doe nog een imbiss waar ik mij een curryworst met pommes tot mij neem vooraleer ik incheck.

Wat een verrassing je hier terug te zien !! Dat vind ik super dat je woord gehouden hebt. Ik krijg een kamer, spreek over de Rudy die komt en alles wordt geregeld. Ik kan beginnen met mijn was te doen, dagverslagen opmaken en versturen en verder gaan we nog even Arno anrufen, kunnen we nog samen een koffietje doen en genieten van het zonnetje.

Vanavond is er een BBQ voorzien waar ik ons voor inschrijf. Dag 74 ! Ik mijmer tijdens het schrijven even weg, ik was hier op dag 6 denk ik ? God, ben hier al terug, bijna afgelopen..... En nog steeds besef ik eigenlijk niet goed wat ik gerealiseerd heb maar dat komt nog .....

Als je als titel mag schrijven , voor het eerst een tweede maal dan weet je dat je dicht bij huis komt.........

Slaapwel

Xje

Neustadt in Holstein - Kollmarr

125  km       6.13 uur gefietst

Verder doorstomen.......

Gisteren niet echt een goed gevoel gehad bij de Camping " am strand " in Neustadt in Holstein. Geen aanrader als je ooit in de buurt moest zijn. Een massacamping en geen contact, met niemand. Ze keken me aan of ik van een andere planeet kwam. Daar zit je dan, lig je dan,wandel je dan enz.....

Vanmorgen  had ik er toch zin in, ondanks dat ik mij had liggen suf piekeren waarom mensen nu eigenlijk je eigen leven proberen te bepalen en zich altijd maar ergeren aan kleine dingen ?

Via de binnenstad kom ik algauw op de 432 richting Bad Sedeberg. Ik word er geconfronteerd met enorm slechte fietspaden. Putten , borduren , ja soms houden die gewoon weg op zonder een aanwijzing. Ik hou het vol tot een kilometer of 4 voor Bad Sedeberg en beslis om het over een andere boeg te gooien. We gaan " bolleke pijl " doen. Het is te zeggen, we maken er de uitdaging van om gewoon met een landkaart mijn eindbestemming te bereiken via uitsluitend kleine wegen, een soort van orienteringsproef . Zo kom ik in plaatsjes als Kukels,Bark, Kaltenkirchen, Kiebitzreine om uiteindelijk het plaatsje Kollmar te bereiken na een toffe dag met rustig fietsen op goede wegen.

Komt daarbij dat ik terecht kom aan de boorden van de Elbe op een echt gezellige familiecamping. Je voelt er zich direct 1 met de , iet wat oudere, campinguitbaters en met de gasten. Na het opzetten van mijn tent maak ik kennis met een Nederlander die bezig is met zijn hobby, zijnde zweefvliegen in modelbouw met afstandsbediening , uit te oefenen op de dijk. 

Het is echt leuk en ik ondervind dat ik op schema zit, geen druk, goed gevoel en proberen te genieten van alles wat ik beleef.

Zo zit ik anderhalf uur te kijken op de dijk , een grasdijk met honderden schapen rondom mij , naar de containerschepen en cruiseschepen die voorbij stomen. Gigantische monsters op het water op weg van en naar Hamburg op zoek naar hun weg in het ruime sop .

Ook zij stomen door aan een gezapig tempo, net als ik , op schema vermoed ik en iedere dag weer met een ander verhaal of avontuur.........

Slaapwel

X

Aanrader voor een slaapplaats.

Bij Johann von Drachten, 

Burg /Fehmarm - Neustadt in Holstein

65 km         3.07 uur gefietst 

Mens erger je niet .....

Uiteindelijk zijn we gisteren met 5 op een kamer geëindigd . Zo gaat dat in een jeugdherberg . De enige zekerheid dat je hebt is dat meisjes en jongens netjes gescheiden worden. Er waren 2 Duitse jongeren op weg met de fiets naar Kopenhagen en 2 Deense gasten die duidelijk een fotografie hobby hadden . Deze trokken zelfs nog om 23 uur nog de deur uit om nog enkele " shots " te doen.

Echt goed slapen zit er dan ook niet in als je een slaapruimte deelt maar dat weet je vooraf. Vanmorgen na het ontbijt nog eventjes relaxt in de tuin , telefoontje gedaan naar de Rudy en mij op het gemakkelijk klaargemaakt voor een actief rustdagje. 

Ik hoef er nu niet meer de pees op te leggen want mijn eerste vaste afspraak is pas zaterdag in  Bad Zwischenahn . Tijd zat, alhoewel we toch het oplossen van een eventueel probleem in het achterhoofd houden. Zo doen we vandaag op een rustig tempootje toch een 65 km

Pas vertrokken worden we een eerste keer , zij het niet rechtstreeks , geconfronteerd  met mens erger je niet . In het centrum is het er redelijk druk want er is markt, en dan weet je het. Ze willen hun automobiel het liefst tussen de kramen geparkeerd zien . Ondanks het zomerweer vertikken ze het om 10 meter te voet te doen. Als ze dan met 2 voor 1 parkeerplaats gaan is het vaneigens ambras in de keet ! Zielige aanstelling maar ze gaan bijna op de vuist. Mensen zijn toch zo vlug opgejut, bezig met hun eigen " ik " . Als je dan net uit het hoge noorden komt en daar ziet hoe het wel kan en in harmonie samengeleefd wordt weet je het zeker, wij kennen er niets van en hebben nog veel te leren !

Op de 207 is het dan aan mijn beurt. Er wordt door een vakantieganger met sleurhutje zo hard geclaxonneerd dat ik meteen vermoed dat het om geen aanmoediging meer gaat. Ondanks dat ik op deze weg mag rijden is het blijkbaar niet naar zijn zin en doet mij teken dat ik maar " in de keien " moet gaan rijden.

Ik wind me een beetje op maar negeer zijn handgebaren en vervolg mijn weg.

In Neustadt vind ik al vlug een camping, je hebt ze hier voor het uitkiezen met de Oostzee als panorama, maar moet ik even terug naar de bank wegens niet betalen met de kaart.

Ben nog geen 2 minuten binnen of t is weer prijs. Peter en meter, waarschijnlijk tijd zat, zitten hun werkelijk bijna dood te ergeren omdat ze net niet tussen een haag en mijn fiets kunnen parkeren. " Hij " komt dan ook meteen mij tot de orde roepen en zegt dat ik " dat ding " maar vlug even ergens anders moet parkeren want dat ze ook in de bank moeten zijn. Welkom terug in " onze wereld " , wen er maar weer aan Filip !

Ai, ai, ik krijg een probleem als ik terug ben. Ik kon er al niet goed meer tegen maar als dat het leven is ga ik nog veel op mijn tanden moeten bijten want heb veel geleerd en veel leren relatieveren maar zoiets , grrrrr.....

Als ik mijn tentje iets teveel naar rechts plaats krijg ik ook daar een opmerking over van " mijne gebuur" , jongens toch, ofwel is het te warm , 28 ° hier, ofwel ben ik echt terug in de mens erger je niet wereld......

Nu, ik trek er mij niets van aan, ga douchen, probeer het verslagje up te loaden en ga dan nog even tot aan de kust en zijn strand..... Ja, ik ga mij toch ne keer wagen .....

Groetjes

X