|
Maandag 6, dinsdag 7 en woensdag 8 juni 2011
De volgende dagen valt er niet zoveel te
melden, we hebben de afstand Horn Lake in Mississippi naar Chicago, Illinois
afgelegd in 2 dagen, met een tussenstop op de Timber Trails RV camping in
Mulberry Grove, Illinois. Dat betekent toch 600 mijl of bijna 1000 km met de
camper, die zich nog altijd heel goed blijft gedragen (behalve de airco). Na
een paar telefoons naar ondermeer de Tourist Information om een standplaats te
zoeken voor ons verblijf in Chicago, dachten we de hoofdvogel getroffen te
hebben door een standplaats te vinden heel dichtbij het Grant Park waar het
Bluesfestival zou doorgaan, maar dat was een sof: van de stadsinfo klopte niet
veel; het ging om een parking voor vrachtwagens, zonder water of elektriciteit.
En de dichtstbijzijnde camping is op anderhalf uur rijden van Chicago
Veel
keus hadden we dus niet. We staan nu op de KOA-camping in Union, noordwest van
Chicago. Het binnenrijden van deze grootstad is echt indrukwekkend als je er
nog nooit geweest bent: de brede lanen, de ongelooflijke wolkenkrabbers, heel
mooi en divers van architectuur
Maar het is ook een stad waar het lawaai nooit
stopt, heel overweldigend. Na wat zoekwerk hebben we dan beslist om de volgende
dagen niet met de camper naar Chicago te forenzen voor het bluesfestival maar
met het openbaar vervoer. We zien hier op de camping in Union namelijk nog
campers van Cruise-America (de firma bij wie we onze camper gehuurd hebben) die
hun voertuigen na hun vakantie in Chicago moeten afleveren, wat erop wijst dat
je inderdaad niet dichter bij de stad kan parkeren. Het openbaar vervoer nemen
hier is ook wel een ervaring! Het kost ons wel twee uur treinen en bussen om de
stad te bereiken. Een mede-commuter (pendelaar) vertelde ons dat als je uit het
centraal station van Chicago vertrekt met de trein naar het platteland, het
3 kwartier kost voordat je de stad echt uit bent
We hebben op onze eerste
ontdekkingstocht geprobeerd om een optreden mee te pikken in het Buddy Guys
legendarische bluescafé op 754 South Wabash Avenue, maar ze vroegen er een zo
hoge toegangsprijs voor nog enkel staanplaatsen (the tables are sold out for
tonight, sir) dat we dat echt overdreven vonden en dan maar terug naar huis
zijn gependeld. N.B. Treinen en bussen zijn perfect aangepast voor mensen in
een rolstoel en je moet het hier niet 24 uur op voorhand aanvragen zoals in
Belgenland. In elke bus en trein heb je een ingebouwd automatisch rolstoelliftsysteem.
Nog een leuk detail: tot enkele minuten voor de aankomst van de trein mag je in
de kleinere stations gerust op de aangeduide plaatsen gewoon de sporen overwandelen
naar je vertrekspoor. Geen gedoe met ondergrondse trappen! Maar dat belet niet
dat er hier regelmatig wel ongevallen gebeuren.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
