Zaterdag 28 mei – Jackson Blues Festival!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Voor het programma: zie bijlage. We waren er al om 13u30. Het speelde zich af bij de Hall & Mall’s, een vrij grote evenementen- en muziekzaal, maar dan wel op het voorplein ervan. Het was er BLOEDHEET, een wolkenloze hemel waarin de zon vrij spel had. We moesten echt schaduw opzoeken of het was niet uit te houden. We konden er niet van over dat de lokale mensen, ook politie in vol ornaat, gewoon in de zon bleven staan, ze zijn het hier duidelijk meer gewoon dan wij Noorderlingen. Water was te koop aan een heel democratisch prijsje en heeft ons het leven gered. Alles ging door onder het motto “revitalizing Jackson”: de universiteit, de Blues Foundation en lokale mensen proberen de blues hier nieuw leven in te blazen, want het is zoals blijkbaar overal: niemand is Sant in eigen land: de blues is wereldbekend; maar nog niet voldoende erkend in eigen streek waar ze ontstaan is, en veel is in verval geraakt. Niet alleen de jonge blanken trachten dit opnieuw op te pikken, het festival maakte duidelijk dat ook de jongere zwarten dit vinden en er iets aan willen doen. Pol ondersteunde ook het initiatief door alvast te verbroederen met Marilyn Harris, de presentatrice (zie foto!) De bands waren heel divers, we hebben vooral genoten van bluesman McKinley, James “Super Chikan” Johnson, begeleid door 3 heel diverse dames (zijn dochter als straffe drummer, een zotte pianiste en een Aziatische bassiste die het woord “aangezichtsspieren” niet in haar woordenboek had) en absoluut opvallend waren zijn gitaren, en Bobby Rush als afsluiter. Pol heeft in de voorbije twee weken enorm zijn blueshartje kunnen ophalen, hij neemt veel initiatief om contact te nemen met de artiesten, wat hem al veel contacten, handjes en cd’s heeft opgeleverd.

Beste uitspraak van de dag: de man van de organisatie die de tombolaprijzen weggaf aan het einde toen het al erg donker was, en die tegen een van de winnaars die uit het publiek naar voren kwam om zijn prijsje af te halen, zei (ze waren allebei zwart): ‘Hey man, stop wearing black clothes at night, I can’t even see you!’ PS: Pol heeft ook 3 T-shirts gewonnen! (maar hij was wel zichtbaar).

Voor onze laatste nacht in Jackson zijn we dus moe maar tevreden gaan slapen.