Een zonnepaneel of fotovoltaïsche paneel (PV-paneel) is een paneel dat zonne-energie

omzet in elektriciteit.  Er worden een groot aantal fotovoltaïsche cellen op een paneel

gemonteerd.  De zonne-energie die wordt opgevangen is een vorm van duurzame energie.

Meestal werkt men met standaardpanelen van bv. 60 vierkante zonnecellen van 156mm

zijde.  Een paneel is ongeveer 1,6 m². Zonnecellen zijn meestal gemaakt van silicium (onbekend mineraal) die uit twee lagen bestaat.  Onder invloed van licht gaat er tussen de twee lagen elektrische stroom lopen.

De manier waarop silicium is verwerkt bepaalt van het paneel.

Er zijn drie soorten zonnepanelen :

1.       Monokristallijn : de zonnecellen in een monokristallijn zonnepaneel bestaan uit één kristal. 

       Deze zonnepanelen hebben het hoogste rendement.

2.       Polykristallijn : in een polykristallijn zonnepaneel bevinden zich zonnecellen die bestaan uit meerdere grove kristallen. 

Ze zijn goedkoper dan de monokristallijne zonnepanelen.

 Er is een hoog rendement maar niet zo hoog dan de monokristalllijne zonnepanelen.

3.       Zonnepanelen met amorf silicium.  Amorfe zonnepanelen bevatten geen kristallen maar

poeder.  Ze zijn zeer buigzaam.  Ze geven het meest rendement.

Bij plaatsing van zonnepanelen op daken moet men rekening houden met de hellingshoek en de positie naar het zuiden.  Op platte daken worden ze schuin geïnstalleerd om een goede hoek te hebben ten opzichte van de zon.  Als ze vuil worden, daalt de opbrengst van het zonnepaneel.  De levensduur van zonnepanelen bedraagt momenteel 25 jaar.

De voordelen van zonnepanelen zijn bv.  :

Geen kosten. De stroom dat je opwekt, is gratis (zon).

Goed voor het milieu.  Geen CO²-uitstoot.  Geen broeikasgassen.

Snelle installatie (1 dag).

Geen slijtage.  Wel een regelmatige schoonmaakbeurt.

Waarde van het huis stijgt.

De nadelen van zonnepanelen zijn bv.

              Aanblik : lelijk en ontsierd je dak.                 

             Schoonmaken van het dak.

             Duurdere verzekering : verzekering huis wordt duurder.

              Afname rendement.  Per jaar minder dan 1%.

              Te weinig stroom.  Heb je meer stroom nodig dan dat je zonnepanelen voorzien, moet je

              toch gebruik maken van de gewone stroomvoorziening en daardoor heb je extra kosten.

Zonnepanelen kunnen ook gebruikt worden voor opwekking van energie in de ruimtevaart of voor energieopwekking in afgelegen gebieden

Een batterij is een element dat bestaat uit een of meer elektrochemische cellen (elektrochemische stroombron) dat zorgt voor het leveren van elektriciteit en die ontstaat door de omzetting van opgeslagen chemische energie (totale energie-inhoud van een stof) in elektrische energie.

Het symbool voor een batterij in een elektrisch schema bestaat uit twee geplaatste platen die tegenover elkaar staan, een grotere -> de positieve klem en een kleinere de negatieve met hun aansluitingen.

Je hebt ook verschillende soorten batterijen zoals wegwerpbatterijen en oplaadbare batterijen.

De wegwerpbatterij kan je maar één keer gebruiken totdat de elektrochemische energie die erin is opgeslagen verbruikt is.

Gelijksoortige batterijen worden gebruikt in kleine draagbare toestellen die weinig energie verbruiken zoals afstandsbedieningen, horloges, …

Het is onmogelijk om wegwerpbatterijen op te laden.

Als je dit toch probeert te doen, kan het zelfs gevaarlijk zijn omdat er een chemische reactie kan ontstaan waardoor de batterij kan ontploffen.

De oplaadbare batterij kan je vele malen hergebruiken.

Je kan ze opladen door een externe stroombron erop aan te sluiten.

Een andere naam voor een externe stroombron is een batterijlader.

Het milieu: de zware metalen kwik en cadmium die gebruikt worden in baterijen zijn schadelijk voor het milieu.

Daarom moeten we lege batterijen met bv. cadmium (een scheikundig element) en kwikbatterijen niet bij het gewone afval gooien maar inleveren als kga (klein gevaarlijk afval) of bij een inzamelpunt voor lege batterijen.

In 1991 mochten batterijen niet meer dan 5 gewichtsprocenten kwik bevatten met uitzondering van knoopcellen (schijfvormige batterijen).

In 1998 mochten knoopcellen maar 2 gewichtsprocenten kwik bevatten.

Andere soorten batterijen mogen geen kwik meer bevatten minder dan 0,0005 gewichtsprocent.

De makers zijn verplicht om te zorgen voor de inzameling van lege batterijen. Daarom is in Nederland de Stibat en in België Bebat opgericht.

Bijlagen:
afbeelding baterij.jpg (46.1 KB)   

Misschien denken jullie dat de p.c. (personal computer) een moderne uitvinding is. Dat is eigenlijk niet zo. 

De p.c. is al ongeveer 358 jaar oud. Heel wat mensen denken dat de personal computer maar 20 jaar oud is. Pas toen verkocht het bedrijf IBM haar eerste p.c. , maar dat was niet de eerste computer. Velen van jullie zitten wel vaak achter de p.c. sommige lang en sommige kort. Maar iedereen zou al eens met een p.c. moeten gewerkt hebben.
Heel wat mensen vinden rekenen niet leuk. Daarom bedacht de Fransman Blaise Pascal in 1642 een soort rekenmachine die alleen kon optellen. Dat was het begin van de p.c. . Misschien zou je nu denken dat een p.c. van deze tijd veel meer kan dan een p.c. van vroeger. Maar dat is niet waar. Binnenin de computer is het gewoon nog een rekenaar. Maar het toestel heet niets voor niets een p.c. . 

De naam computer komt van het Engelse woord to compute. En dat betekent: rekenen. 
In het jaar 1675 bedacht de Duitser Von Leibniz een rekenmachine die al wat meer kon dan die van Blaise Pascal.
Een beetje meer dan 100 jaar later bouwde Josph Jacquard een weefgetouw dat werkt met ponskaarten ( is een verouderd opslagmedium voor geautomatiseerde informatieverwerking in de vorm van een kartonnen kaart) . Men kon daar dingen op bewaren. 

20 Jaar later bouwde de Engelsman Charles Babbage een ponskaarten-rekenmachine.

Al deze uitvindingen waren hulpmiddelen die maar één bepaald iets konden. 

In het jaar 1936 beschreef de Engelsman Alan Turing hoe dat een computer zou moeten werken. Hij dacht hij wel zo’n nieuwe computer kon maken met tandwielen. Maar de eerste echte computer was al gemaakt 60 jaar geleden door John Atanasoff en zijn Assistent Clifford Berry. Ze noemden hun computer ABC. Ze maakten geen gebruik van tandwielen  maar bedachten dat elektronische onderdelen handiger waren. 
Een paar jaar later bouwde de Britse regering de computer Colossus. Hij werd gebruikt om geheime Duitse berichten te vertalen. Maar hij werkte heel moeilijk, met allerlei kabeltjes.
In 1948 werd de micro-chip uitgevonden. Dit was een hele belangrijke uitvinding, zo konden de computers  veel kleiner en sneller worden. 

In het jaar 1981 verkocht het bedrijf IBM moderne pc’s. Vanaf toen waren de computers niet meer weg te denken uit ons leven.