Een batterij is een element dat bestaat uit een of meer elektrochemische cellen (elektrochemische stroombron) dat zorgt voor het leveren van elektriciteit en die ontstaat door de omzetting van opgeslagen chemische energie (totale energie-inhoud van een stof) in elektrische energie.

Het symbool voor een batterij in een elektrisch schema bestaat uit twee geplaatste platen die tegenover elkaar staan, een grotere -> de positieve klem en een kleinere de negatieve met hun aansluitingen.

Je hebt ook verschillende soorten batterijen zoals wegwerpbatterijen en oplaadbare batterijen.

De wegwerpbatterij kan je maar één keer gebruiken totdat de elektrochemische energie die erin is opgeslagen verbruikt is.

Gelijksoortige batterijen worden gebruikt in kleine draagbare toestellen die weinig energie verbruiken zoals afstandsbedieningen, horloges, …

Het is onmogelijk om wegwerpbatterijen op te laden.

Als je dit toch probeert te doen, kan het zelfs gevaarlijk zijn omdat er een chemische reactie kan ontstaan waardoor de batterij kan ontploffen.

De oplaadbare batterij kan je vele malen hergebruiken.

Je kan ze opladen door een externe stroombron erop aan te sluiten.

Een andere naam voor een externe stroombron is een batterijlader.

Het milieu: de zware metalen kwik en cadmium die gebruikt worden in baterijen zijn schadelijk voor het milieu.

Daarom moeten we lege batterijen met bv. cadmium (een scheikundig element) en kwikbatterijen niet bij het gewone afval gooien maar inleveren als kga (klein gevaarlijk afval) of bij een inzamelpunt voor lege batterijen.

In 1991 mochten batterijen niet meer dan 5 gewichtsprocenten kwik bevatten met uitzondering van knoopcellen (schijfvormige batterijen).

In 1998 mochten knoopcellen maar 2 gewichtsprocenten kwik bevatten.

Andere soorten batterijen mogen geen kwik meer bevatten minder dan 0,0005 gewichtsprocent.

De makers zijn verplicht om te zorgen voor de inzameling van lege batterijen. Daarom is in Nederland de Stibat en in België Bebat opgericht.