HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
15-01-2010
Zoniënwoudwandeling
Zoniënwoudwandeling
Start : Gemeentehuis van Watermaal-Bosvoorde
Afstand : 8 km
Bewegwijzering :
GPS : N50 47.887 E4 25.019
DE ROUTE :
Samen met het Meetdaalwoud en andere bossen op de taalgrens, is het Zoniënwoud een van de resten van het Grote Kolenwoud dat bij het begin van onze tijdtekening heel Midden-België bedekte. Maar Zoniën is ook een heel apart landschap, met riviertjes, valleien, plateaus, eeuwenoude wegen...
Van oudsher gebruikte de mens het woud in zijn voordeel, als leverancier van hout en als jachtterrein. Aan de rand ontstonden dorpen van houthakkers die stukken woud rooiden. Heersers en aristocraten zetten er kastelen neer van waaruit ze hun jachtpartijen ondernamen. Zo'n
dorp aan de rand is Bosvoorde. Het Zoniënwoud is er overal aanwezig en ondanks zijn opname in de Brusselse agglomeratie ziet het er nog steeds uit als een dorp, maar dan een met een heel speciale sfeer.
Op deze wandeling verkennen we de dorpskern maar we trekken ook het woud in.
De wandeling loopt deels over onverharde boswegen. Er wordt ook wat geklommen
en gedaald, zorg dus voor goede wandelschoenen.
Met de rug naar het gemeentehuis van Watermaal-Bosvoorde. neemt u links het voetpad langs de drukke Delleurlaan. Even verder aan de lichten steekt u rechts de laan over.
Van de drie straten aan de ovetkant neemt u de meest linkse: de Opper- jachtmeesterstraat.
Bij het kruispunt met de Buksboomstraat staat u aan de rand van her Zoniënwoud.
Volg de Welriekende Dreef tot aan de kruising met de Roodborstjesstraat en sla deze rechts in.
Na ongeveer 600 m wordt dit een kasseiweg en verlaat u het woud.
Loop nog even door tot aan het kruispunt met de Dennebosstraat die u rechts inslaat.
Aan het ovalen pleintje, het Rik Woutersplein. gaat u rechtdoor en op het kruispunt neemt u links de Auguste-Beernaertstraat.
Draai mee naar links en neem beneden de straat rechts (Terhulpsesteenweg).
Na 100 m wandelt u linksaf het doodlopende straatje in (Kattenberg).
Op het einde neemt u het voetpad tot aan de Vorsterielaan, die u aan de lichten oversteekt.
Daarna volgt u het voetpad aan de overkant rechtsaf.
Achter de vijver slaat u links af (Vuursteendreef) en deze dreef volgt u ongeveer 350 m tot aan het kruispunt.
Neem op het kruispunt de linker weg (Tweebergenweg), draai mee naar rechts en ga via het tunneltje onder de spoorweg door.
Onmiddellijk na de spoorweg moet u het pad nemen dat links afdaalt.
Beneden staat u in de Vuilbeekvallei.
Volg het pad tussen de twee vijvers door en daarna mee naar rechts (Vuilbeekvoetpad).
Blijf het pad aan de linkerkant van de vallei volgen.
Bij nummer 18 steekt een ruiterweg (Graaf dreef) de vallei over, maar wij blijven hier rechtdoor lopen langs hetzelfde pad.
Evenverder kruist een geasfalteerde weg, de Tumuliweg ., de vallei.
Volg de Tumuliweg rechtsaf.
De weg stijgt en kronkelt, en komt na een goede 400 m bij het kruispunt met de Tweebergenweg. Volg rechtdoorde Tumuliweg.
Na een kleine 600 m komt u aan de Hoefijzervijver ..
Sla bij de vijver rechts het Boshya- cimenpad in
Volg dit pad ongeveet 500 m.
90° naar rechts en even verder weer naar links.
U klimt nu omhoog tot aan de Tweebergenweg.
Sla bij de speeltuigen boven links de Tweebergenweg in en loop door het tunneltje onder de spoorweg.
Even verder is er een poort in de lange muur links, waarlangs u in de moestuin van het Park Tournay-Solvay. komt. (Het park is open van 8 tot 17.30 u of tot zonsondergang.
Als de poort gesloten is, volg dan gewoon de Tweebergenweg en verder de Vuursteenweg tot aan het station van Bosvoorde.)
Loop door de moestuin tot in het eigenlijke park.
Sla links af en draai rond de appelboomgaard.
Beneden neemt u scherp links het bruggetje en even verder bij de vijver het pad dat links steil de helling naast het kasteel opgaat.
Aan de uitgang van het park gaat u even links en steekt u aan de lichten de Delleurlaan over.
Volg aan de overkant rechts het voetpad langs deze laan.
Iets voorbij de kerk van Bosvoorde neemt u het straatje schuinlinks omhoog (Honden- wedstraat). Bij villa Rozenberg. neemt u rechts het smalle kasseistraatje (Hondenberg), dat u terug naar het gemeentehuis leidt.
Van het gehucht Bos kon men vroeger vrij eenvoudig naar Terhagen langs een oude melkweg. Melkwegen zijn wegen langswaar men indertijd de koeien in de wei ging melken. De vroegere verbinding ging echter mettertijd verloren. In het raam van de ruilverkaveling Melkwezer ontstond de mogelijkheid om opnieuw een brug te slaan over de Grote Gete en de oude verbinding tussen Bos en Terhagen opnieuw aan te leggen. Dankzij de ruilverkaveling bevinden beide gehuchten zich opnieuw binnen wandelafstand van elkaar.
Daarom werd deze wandeling de 'Terhagenwandeling' gedoopt.
We vertrekken op de Grote Markt van Zoutleeuw.
Deze Grote Markt valt op door haar talrijke bezienswaardigheden. In het oog springt zeker de Sint- Leonarduskerk. Het is één van de merkwaardigste kerken van Vlaanderen. Met de bouw ervan werd gestart in 123 ,. Uit die tijd resten nog Romaanse elementen. Er werd voortgebouwd aan de kerk tot in de zestiende eeuw. Zo ontstond een in hoofdzaak gotische kerk, zoals ze tot op de dag van vandaag grotendeels bewaard bleef. De Sint-Leonarduskerk is rijk aan kunstschatten en dankt
voornamelijk daaraan haar internationale bekendheid. De Beeldenstorm in 1566 en de Franse Revolutie gingen aan de kerk vrijwel onopgemerkt voorbij, waardoor het oorspronkelijke interieur in grote mate bewaard bleef. Opvallend als kunstschat is de 18 meter hoge Sacramentstoren van de hand van de Antwerpenaar Cornelis Floris de Vriendt. De toren in renaissancestijl en witte steen van Avesnes telt negen verdiepingen en bevat ongeveer 200 beeldjes. Hij is uitgewerkt als een gotische remonstrans en stelt bijbelse taferelen en belangrijke kerkelijke figuren voor.
Ook het stadhuis van Zoutleeuw is bijzonder mooi. Het werd gebouwd van 1530 tot 1538. Een jaar later werd er een pui voorgebouwd met daarop de wapenschilden van Bourgondië, van Keizer Karel en van Zoutleeuw. De huidige pui is slechts een kopie van de eerste.
Als we met de rug naar het stadhuis staan, gaan we naar rechts.
We nemen de tweede straat links, richting Unter/Helen-Bos (Kapelstraat). We steken op het kruispunt van de Schipstraat en de Leopoldplaats (bemerk de kapel op de brugleuning) de Kleine Gete over en vervolgen onze weg gewoon rechtdoor. Na de bocht naar rechts zien we recht voor ons de Schollerenhoeve.
De kloosterorde van de Scholieren vestigde zich hier in 1671, omdat hun vroegere klooster aan de Sint-Sulpitiuskerk tijdens de Spaanse overheersing plaats moest ruimen voor een citadel. De orde speciali- seerde zich in het afschrijven van boeken en andere geschriften en bewees diensten aan naburige kerken. Ze werd in 1784 door Jozef 1/ van Oostenrijk ontbonden. Van het scholierenhof zijn dé inrijpoort en de stallingen met hun rondboogdeuren nog bewaard. Voor meer uitleg: zie ook beschrijving bij Jan van Heeluwandeling in deze brochure.
We draaien verder mee naar links, en net buiten de bebouwde kom van Zoutleeuw nemen we rechts de Leeuwerweg. Na de nieuwe brug over de Vloedgracht slaan we linksaf en we volgen deze weg tot in het gehucht Bos.
Ter hoogte van de populierenrij zien we links in de verte de hoeve Boswinning.
Deze witte, Brabantse vierkanthoeve behoort tot het gesloten type dat courant is in deze streek. Het woonhuis en een gedeelte van de stallingen werden gebouwd in de 18de eeuw, waarschijnlijk in '1728. De gevels hebben rondboogpoorten, kleine, ronde venstertjes (oculi) en mooie zandstenen steekbogen. Verbouwingen in de 19de en 20ste eeuw hebben het karakter van deze indrukwekkende herenhoeve niet aangetast.
In Bos volgen we de Bosstraat en komen zo voorbij het Kerkje van Bos.
Dit gotisch, overwegend 16de-eeuwse kerkje (1510-1559) bestaat uit één beuk, een korte dwarsbeuk en een rechthoekig koor. De muren geven een afwisseling van bakstéen en natuursteen. Boven het schip rijst een eenvoudige dakruiter uit en het koor heeft een steil zadeldak. Het boogveld boven de deur is verfraaid met een lobmotief. Daarboven zien we een hardstenen kruisbeeld en het jaartal 1559. Het kerkje is de voormalige kapel van het Klooster van
de Zeven Weeën en werd verbouwd in 1735 en 1765.
Waar de Bosstraat naar links draait. gaan we rechts de grindweg in, die na het brugje over de 's-Hertogengracht versmalt tot een wandelpad. Dit pad brengt ons bij een brug over de Grote Gete. Ook na deze brug blijven we het grindpad volgen tot in het gehucht Terhagen.
De wandelpaden en het nieuwe wandelbrugje werden aangelegd in het raam van de ruilverkaveling Melkwezer.
Op het einde van dit grindpad. dat het vroegere pad tussen de gehuchten Terhagen en Bos herstelt. nemen we de asfaltweg naar rechts. Na ongeveer l5O meter komen we aan het fietspad Tienen- Budingen op de vroegere spoorwegbedding.
Hier werd het treinverkeer tussen 1957 en 1988 geleidelijk aan afgebouwd. In 1989 verkocht de NMBS de spoorlijnen aan de gemeenten Tienen, Linter en Zout/eeuw. Onmiddellijk ontstond het idee om van de vroegere zate een fietspad te maken. Dit fietspad is een onderdeel van een groter traject, met naar het noorden de uitbreiding naar Diest en naar het zuiden de uitbreiding, enerzijds naar Sint-Truiden en Tongeren en anderzijds naar Hoegaarden en Geldenaken. Voor het gedeelte dat u nu bewandelt tekende de intercommunale Interleuven de plannen uit en met steun van het EU-project 5B ter ontwikkeling van het Hageland kon het plan uitgevoerd worden. Het ruilverkavelingscomité Melkwezer, dat in het raam van die ruilverkaveling nog werken uitvoerde in de streek, werd opdrachtgever. Het comité, bijgestaan door de Vlaamse Landmaatschappij, startte met de werken in het najaar van 7992. Het fietspad zelf is in het voorjaar van 7993 afgewerkt en werd in september '93 officieel ingereden.
We slaan hier linksaf om het fietspad geruime tijd te volgen. Aan het eerste kruispunt van twee grindwegen met het fietspad nemen we de weg naar links.
Wie nood heeft aan wat rust, kan hier 500 meter rechtdoor gaan. Op het stationsplein van Drieslinter vindt u de nodige drankgelegenheden en rustplaatsen. Voor het vervolg van de wandeling keert u uiteraard terug tot op het punt waar de routebeschrijving voor u (tijdelijk) eindig- de om vandaaruit verder te gaan.
Wat verder komen we aan de aftakking van het fietspad naar Zoutleeuw. Hier volgen we opnieuw naar links. Na het populierenbos zien we links in het veld opnieuw de hoeve Boswinning (vooraanzicht). We blijven het fietspad volgen en steken na een tijd twee keer een bredere betonweg over. Aan het volgende kruispunt. nu een kruispunt met een ruilverkavelingsweg nemen we deze ruilverkavelingsweg naar links. Een beetje verderop zien we op onze linkerkant de Bethaniakapel
Deze kleine historische kapel dateert uit 1659. Ze hoorde ooit toe aan het Bethaniêklooster. Boven de deur vermeldt een opschrift: 'Laudi Mariae Bethania fecit. Consolatrix afflictorum ora pro nobis'. In de onmiddellijke omgeving van de kapel ziet u heel wat bomen die door de ruilverkaveling werden aangeplant. Onderweg vindt u ook elders aanplantingen van dit project. In het hele ruilverkavelingsgebied liet het ruilverkavelingscomité ongeveer 1.400 streekeigen hoogstammige bomen aanplanten langs vaste lijnen (wegen. waterlopen. taluds. enz.): esdoorn, abeel, eik en beuk. Elders in de ruilverkaveling worden 3.000 struiken en 1.600 meter haag bijkomend aangeplant en komen er brede houtwal/en.
We gaan na de Bethaniakapel de brug over de Vloedgracht over en nemen onmiddellijk na deze waterloop het grindpad rechts op de oever ervan. We draaien mee in de bocht en blijven op het eind van het grindpad de oever volgen. Zo komen we bij de sluis van de a u de watermolen in Zoutleeuw.
Deze watermolen van Snyers wordt sinds 1977 in de volksmond de verbrande molen. genoemd. Op 13 mei van dat jaar brandde het oude watermolen gebouw uit en het nu afgebroken woonhuis uit 1881 werd zwaar beschadigd. Al in 1240 maalde hier een viermolen.
We steken hier de brug van de Kleine Gete over en volgen de straat. Aan het volgende kruispunt slaan we linksaf en nemen de volgende straat rechts (Predikherenstraat) om zo terug in het centrum van Zoutleeuw te komen. De Scholierenhoeve
Het "Dwaallichtenpad" is (8,6 Km) lang en start aan de "watermolen" te Meerhout. Het éérste gedeelte van deze wandelroute loopt langs de oever van de "Nete" tot nabij Lil - Meerhout. Hier wandelen we via de "Elisabethkapel" richting de "Kopberg", een prachtig duinengebied in de Bossen van Hulsen - Balen. Onderweg wandel je langsheen een duinengordel, waar tijdens de "Boerenkrijg" de "Slag van Meerhout" plaatsvond...
Eens je de "Kopberg" verlaten hebt, wandel via het "Verloren - Schaap" richting de » Belse Bossen, waar het "3 gemeentepunt" gelegen is. Dit vormt de grens van de (3) gemeente's Meerhout, Geel en Mol. Via een lange dreef wandel je dan verder tot aan de "Monnikenhoeve", waar men dwars doorheen (wandelapaadje) het recent aangelegde waterzuiveringsgebied wandelt. Het laatste gedeelte loopt via de oever van de "Nete" tot aan de "watermolen" te Meerhout...
De watermolen werd oorspronkelijk in hout gebouwd in het jaar 1324 ter vervanging van de vorige. Het huidige stenen gebouw werd in 1678 opgetrokken.In maart 1928 bouwde Alfons Van Elsen de gebouwen om tot diamantslijperij.In 1951 volgde Jozef Van Elsen zijn vader op als molenaar en hield de graanmolen in bedrijf tot in 1970. De diamantslijperij werd omgebouwd tot zelfwasserij.In 1970 verdween de sluis en werd de spaarvijver afgesloten, waardoor het stalen scheprad definitief stil kwam te staan.
BESCHRIJVING
Het zeskantig bord dat het vertrek aangeeft, bevindt zich nabij het watermolenwiel. We vertrekken stroomopwaarts de Nete en volgen deze tot het pad zich splitst. Daar bevindt zich paal 1 en we gaan links de helling op. Dit pad komt uit op een asfaltbaan (2) waar we rechts draaien. Even verder slaan we rechts af en staan bij het kapelletje van Lil. Paal 3 geeft aan dat we de Brigandsstraat moeten volgen. We blijven rechtdoor gaan (4-5), de asfaltweg wordt zand baan die ons door dennenbossen met een mooie duinenrij leidt. Langs de kant van deze duinenrij, waar tijdens de Boerenkrijg de Slag bij Meerhout plaatsvond, zien we zwerfdennen met grillige vormen. Aan een kruispunt van zandwegen gaan we rechtdoor (6) en komen even daarna aan een splitsing en vlak erna aaneen kruispunt. We blijven rechtdoor gaan tot aan paal (7) hier verlaten we de brede zandbaan. We gaan rechts en volgen nu een goed begaanbaar bospad. We blijven steeds rechtdoor gaan.(om de wandelaars gerust te stellen zijn er een paar ongenummerde palen geplaatst.) Zo komen we aan het 'Leenskapelletje'. Dit O.L.Vrouwkapelletje werd destijds (+ 35 jaar geleden) ineen getimmerd door een groep scouts die aan de Kopberg kampeerden. Na hun vertrek heeft Leen Wagemans het kapelletje steeds verzorgd. We laten het kapelletje rechts liggen en gaan rechtdoor tot aan paal (8). Hier komen we aan een asfaltbaan. We gaan links en volgen deze weg tot aan paal nr (9), gaan weer links en blijven deze weg volgen tot hij uitkomt op de betonbaan Meerhout-Mol. Aan de overkant staat een mooie villa op de plaats die in de volksmond "Het Verloren Schaap" werd genoemd. We steken de baan over en volgen de zandweg (10). Bij het volgend kruispunt geeft het Mols gedeelte van het Dwaallichtenpad aansluiting. We gaan steeds rechtdoor (11), links is er een terrein waar geoefend wordt met modelvliegtuigen en steken de Zeeploop over. De Zeeploop ontleent zijn naam aan het water dat uit het Mols goor 'sijpelt'. Stroomafwaarts vormt hij de grens tussen Meerhout en Geel. Zo komen we aan het driegemeentenpunt waar we naar keuze de lus van Geel of Mol kunnen bijnemen. Willen we van hieruit naar Meerhout dan blijven we links de zandweg volgen (12-13). Aan paal 14 draaien we linksaf. Na paal 15 (steeds rechtdoor) passeren we via een betonnen bruggetje opnieuw de Zeeploop en wandelen langs een pad met links en rechts een zeer rijke begroeiïng: zwarte els, wurft, bramen en andere vergeten Kempische flora. Aan het einde van de weg komen we terug in de bewoonde wereld. We slaan rechtsaf (16) en blijven rechtdoor gaan (17) tot we uitkomen voor de Monnikerhoeve, een zeer oude abdijhoeve met vest. Achter de Netebrug gaan we rechts (18) stroomafwaarts de Nete over, langs de dijk die Nete en vest scheidt. Even verder gaan we links (19) en nemen weer even verder een veldwegeitje links (20) richting Monnikerhoeve. We blijven dit paadje volgen en aan de haagafsluiting slaan we links. Zo komen we terug aan de Nete, steken de beton baan Meerhout-Mol over en zijn terug bij het vertrekpunt aan de watermolen.
Vertrekken doen we aan de sporthal waar ook genoeg parking is (voorlopig nog gratis)
Dit is de rode kruislaandan heipadsint-jansstraatwe steken de zuiderring over
De hemelrijkstraatverbindingsstaatvosstraatdoor het bos tot de greesstraat
Bremdoornstraatvolmolenbaanbospaadjes tot dasstraatmeerhoutsebaanslachthuisstraat
Terug de zuiderring overstekenborgerhoutsedijkbeekstraatbeemdenstraatnieuwstraat
Zwembadencomplex 'Den Uyt'
Den Uyt beschikt zowel over een overdekt als een openluchtzwembad. Het overdekt zwembad meet 25 meter. Het beschikt over een 40 meter lange glijbaan, een springplank, een bubbelbad, een solarium en een cafetaria, .
Je kan terecht in een openluchtzwembad van Olympisch formaat. Naast het grote bad, kunnen kinderen en kleuters terecht in een afzonderlijk kinder- en ploeterbad. De grote ligweide biedt je een ideaal plekje onder de zon. Daarnaast zijn er nog de suisbuis, een speeltuin, verschillende sportmogelijkheden en een cafetaria met terras.
Op de E42 Verviers-Sankt-Vith neem je de afrit 11 Malmedy. Volg de N68 tot in het centrum.
Place du Pont Neuf in Malmedy. Het straatje, rechts naast de fraaie Verrijzeniskapel op het genoemde plein, leidt naar een plek waar enkele tientallen autos kunnen parkeren.
Malmedy is, naast Eupen en Sankt-Vith, een van de belangrijkste stadjes in de Oostkantons. Het aantrekkelijke stadje is, deelgemeenten inbegrepen, ongeveer 10.500 inwoners rijk en ligt aan de samenloop van twee fraaie riviertjes, namelijk de Warche en de Warchenne. Deze laatste -- letterlijk de Kleine Warche -- is landschappelijk erg interessant en een nabije kennismaking meer dan waard.
Aard van de weg: asfaltwegen, elementair verharde bos- en veldwegen en onverharde paadjes langs rivier, sloot of weide. Er zijn bijna geen vlakke stukken weg, de soms wel steile hellingen zijn echter niet erg lang. De drassige plekken zijn schaars, dus zijn rubberlaarzen niet nodig.
Omschrijving
Malmedy is een toeristisch stadje, genesteld in een relatief diepe vallei, aan de samenvloeiing van Warche en Warchenne. Van de aloude abdij bleven slechts de kerk (tegenwoordig kathedraal) en enkele gebouwen in de buurt ervan bewaard. Aantrekkelijk stadscentrum met veel winkels. Uitbundige carnavalviering, drie dagen lang. Schitterende omgeving, waarin de schoonheid van de Hoge Venen en de Ardennen harmoniëren.
Historisch
Elf eeuwen lang was de geschiedenis van Malmedy nauw verbonden met die van Stavelot. In 648 schonk Sigebert, koning van Austrasië, aan de H. Remaclus een groot domein om er twee kloosters te stichten. Volgens het betreffende document ging het om een 'uitgestrekte, eenzame streek die bewoond werd door gevaarlijke wilde dieren'. De gronden werden ontgonnen en in cultuur gebracht door de abdijen van Malmedy en Stavelot, die al snel onder de hoede van een prins-abt kwamen te staan. Die had net als de prins-bisschop van Luik niet alleen de religieuze macht in handen, maar ook tijdelijke, wereldlijke privileges. Het abdij-prinsdom had het statuut van een onafhankelijk staatje tot de Franse Revolutie daar een eind aan maakte. Onder het Franse regime werd Malmedy de onderprefectuur van het departement Ourthe en de zetel van een rechtbank van eerste aanleg. In 1815, na het Congres van Wenen, werd Malmedy van Stavelot gescheiden en aan Pruisen toegewezen, terwijl Stavelot bij de Nederlanden gevoegd werd. Het verdrag van Versailles hevelde Malmedy van Duitsland over naar België. Van mei 1940 tot september 1944 werd Malmedy opnieuw bij Duitsland ingelijfd. Tijdens het Ardennenoffensief werd de stad voor twee derden verwoest.
'Huysen van Playsantie' werden de fraaie buitenverblijven van de Antwerpse welstellende ambachtslui en handelaars in de zestiende eeuw genoemd. De Metropool beleefde toen zijn econo- mische en culturele hoogtepunt. Velen zaten niet om geld verlegen en ook toen al ontvluchtte men op zondag graag de drukte van een wereldstad (toen toch) voor de rust en de stilte van de groene buiten.
Rust in het groen Die rust vonden ze in dorpen als Schoten, Brasschaat en Schilde.
Toen waren deze gemeenten nog kleine boerennederzettingen te midden van grote bospartijen. Overal verschenen er kastelen. Geen stoere burchten die een gebied moesten verdedigen, maar fraaie buitengoeden waar men zich kwam ontspannen door te jagen, feestpartijen te organiseren of gewoon niks te doen.
Later zouden vele Antwerpenaars het voorbeeld van deze eerste stadsvluchters volgen.
Grote villawijken knaagden aan het groen. Ieder probeerde in de mate dat zijn bankrekening het kon dragen, zijn eigen kasteeltje te bouwen. En dat gaat vandaag rustig verder zijn gangetje. De ene protserige villa duikt op naast de andere.
Deze wandeling laat je van beide enkele voorbeelden zien.
Overwoekerd anti-tankkanaal Je vertrekt in de dorpskern van 's Gravenwezel. Een veld pad voert je naar een dreef die naar een bosgebied leidt. Tussen de bomen ontmoet je enkele open snippers met heide en een vijver. Gauw kom je bij een nog grotere partij water uit. Het lijkt een kanaal dat gedeeltelijk dichtgegroeid is met waterplanten en waterminnend struikgewas. Deze streep water is het anti-tankkanaal. Het was de bedoeling dat dit in de eerste helft van vorige eeuw uitgegraven kanaal tijdens de Tweede Wereldoorlog de Duitse tanks tegenhield bij hun opmars naar de haven van Antwerpen. Het bleek echter geen onneembare hindernis te zijn.
Vandaag wordt het kanaal een tweede keer door een invasie ingepalmd. Deze keer door de natuur, die de waterpartij en de groene oevers als een geschikt biotoop heeft ontdekt.
Fietsers en wandelaars kunnen er langs de oever in alle rust van genieten. Onderweg herinneren enkele bunkers en forten aan het oorspronkelijke doel van het kanaal.
Groot Kasteel !
Voorbij de Sint-Jobsesteenweg blijf je dit oude kanaal nog een poos volgen. Tot bij een vervallen bunker. Hier slaat de route rechts af, langs de boord van een beek. Bij huizen bereik je een grotere weg. Die wandel je links op. Recht voor je uit loopt een lange schitterende toegangsdreef naar het Groot Kasteel, het - inderdaad - grootste kasteel van 's Gravenwezel.
Het kasteel werd al in de twaalfde eeuw gebouwd als een waterburcht. Het huidige uitzicht is echter vijftiende-eeuws. Toen werden ook de stoere, ronde torens gebouwd. Het kasteel diende immers om de goederen rond het dorp én Antwerpen te verdedigen. Pas in de achttiende eeuw verloor het zijn verdedigingsfunctie en werd het een oord van 'playsantie'. Er werd vooral gefeest en gejaagd. In 1984 kocht de bekende Antwerpse antiquair Axel Vervoordt het goed.
Het kasteel telt meer dan vijftig vertrekken. Het kan enkel twee keer per jaar bezocht worden tijdens de opendeurdagen. Ook de landelijke omgeving van het kasteel is intact gebleven. Daar kunnen wandelaars wél elke dag van het jaar van genieten.
De wandeling maakt een lus die het volledige kasteeldomein omsluit. Daarvoor ben je wel een eindje aan het wandelen. Ondertussen krijg je nog andere doorkijkjes op het domein en herken je nog andere riante stulpjes. Je wandelt er voornamelijk door bos. Een laatste bospad voert je terug naar de dorpskern van 's Gravenwezel.
Hallo, hebben de wandeling van 's Gravenwezel gedaan. Het was mooi, maar er klopt iets niet in de routebeschrijving. Het is namelijk onmogelijk, wegens een hek én privé-domein om de lus rond het kasteeldomein te maken. Voor de rest : een mooie rustige wandeling. Groet, Nick & Ann
Tot nader bericht van wijziging wandelroute ,hou rekening met de reaktie
-alleen bij vertrek en aankomst enkele café 's in het dorp
Beschrijving van de wandeling
Wanneer je bij de Gemeindehalle vertrekt, zie je aan de overkant de GimmerichstraBe.
Hier loop je in tot je bij kruispunt met de KirchstraBe aankomt.
Ook hier steek je rechtdoor over.
Weldra zie je rechts het Gasthaus Lux aan je linkerkant is een pleintje met een fontein en wat verder een es die circa 250 jaar oud zou moeten zijn.
Daarna kom je uit bij de Dudeldorfer StraBe die je voorzichtig dient over te steken om verder te wandelen in de richting van Metrerich.
Nu sla je de eerste straat rechts in en direct erna ga je links af. Het witte gebouwtje dat je in de verte ziet is de "Kapelle Hochwinkel", toegewijd aan Maria.
Je wandelt hier rechtdoor en rechts van de weg staat nog een kruis uit 1793.
Een beetje verder bemerk je links het honden dressuurterrein.
Zowel links als voor je krijg je, bij helder en klaar weer, een prachtig panorama.
In de verte zie je Bitburg en zijn fameuze brouwerij voor je liggen.
Een pijl "Badem 2" stuurt je verder in de richting van de jachthut.
Nu ga je links in, het graspad op en weldra loop je voorbij de achterzijde van het dressuurterrein.
Bij het einde van dit pad kom je bij een steenslagpad uit.
Hier sla je rechts af.
Daarna neem je de eerste afslag naar links NIET, maar wanneer je bij een asfaltbaantje naar links aanbelandt, neem je dit wel.
Vervolgens ga je het eerste pad (karspoor - graspad) naar rechts wel op.
Wanneer je bij de rand van het beukenbos bent gekomen, stap je nog even rechtdoor om op de T kruising die volgt, rechts af te slaan.
Amper enkele tientallen passen verder sla je dan links in, en loop je voorbij een slagboom.
Weer enkele stappen verder loop je aan je rechterhand voorbij een soort pompstationnetje van het "Wasserwerk".
Bij het uitkomen van het bos wandel je nog even rechtdoor, .
tot aan de kapel,en vervolgens ga je links weg.
Wat verder loop je langs de rijweg. Deze eerder rustige rijweg volg je tot tussen de eerste huizen van Metterich.
In een bocht naar rechts ga je nu links in de richting van de "Sportplatz".
Nu neem je de "Tannenweg", die je blijft volgen, ook voorbij het "Waldstadion".
Daar enkele meters voorbij, kan je rechtsaf en bergop.
... Wanneer je op een kruising van wegen aan je linkerhand een soort kapel ziet is dat een " Kriegerdenkmal" ter ere van oorlogsslachtoffers.
Eénmaal op de rijweg stap je naar links en je loopt even langs deze weg tot op de plaats waar de weg naar links afbuigt.
Hier loop je rechtdoor, in de richting van het "Waldhof'.
Je blijft deze weg volgen, die onderweg van ondergrond wisselt want de asfaltbedekking gaat over in steenslag.
Ter hoogte van de rijweg steek je deze over en je loopt verder.
Je passeert een beekje (al dan niet met water) en waar opnieuw de asfaltbedekking begint ga je het linkse pad op.
Dit landbouwweggetje brengt je opnieuw tot in Badem.
Eerst kom je "In der Langwies". Daarna volg je even de J'SchulstrafSe" en zo kom je weer terecht in de "Hubert-Lux-StrafSe", waar zich ook de Gemeindehalle bevindt vertrekpunt van deze wandeling. Kriegerdenkmal
Een mooie boswandeling in het Provinciaal Domein De Hoge Mouw langs holle wegen, over de duinen van de Kempense Heuvelrug en langs de Duivelskuil.
Wat? Een wandeling door bossen en over zandpaden die typisch zijn voor de Antwerpse Kempen. Bossen vol dennenbomen en duinen heuvels zijn de hoofdbrok van deze tocht.
Praktisch: hoofdzakelijk over bos- en aardewegen. Vergeet je stevige wandelschoenen niet!
Kasterlee ligt midden op de Kempense heuvelrug. Het is een charmant en levendig dorp met maar liefst 2000 ha wandelbossen.
Vertrekpunt is de Keeses Molen, die ooit eigendom was van Kees Van Gorp. Vandaar zijn naam.
Je loopt voorbij de Britse militaire begraafplaats die herinnert aan één van de grootste tragedies uit de 20ste eeuw,
In de zomermaanden kun je er alle dagen naar sprookjes en vertellingen luisteren.
En tijdens de Kabouterdag (9 september) is het de héle dag feest. Vlakbij ligt het centrum Frans Masereel, een grafisch atelier waar je ook terecht kunt voor interessante tentoonstellingen.
De huizen verdwijnen nu uit beeld en je loopt naast een duinenrij, dicht begroeid met dennenbomen.
Links kijk je uit op de Netevallei en zie je in de verte hoe de Kleine Nete er kronkelt tussen de weilanden.
Je volgt de weg tot in het gehucht Goor, dat je links laat liggen om het gebied van de 'holle wegen' in te trekken.
Onder de duinen heuvels zit een laag leem die de vorming van ijzerzandsteen in de hand werkte.
Regen en sneeuw spoelden de zandlagen weg en in de holle wegen zie je nog goed de brokken ijzersteen die zijn
blootgelegd.
Via een brede zandweg kom je aan de achterkant van het provinciaal park
'Hoge Mouw', dat vroeger 'Hoge Moude' heette (moude betekende mul zand). Met zijn 39 meter hoogte was deze heuvelrug ooit het hoogste punt van Kasterlee.
Vele generaties hebben hier urenlang zomer- en winterpret beleefd.
Om verdere erosie tegen te gaan, is het domein nu aangeplant. Zo blijft dit natuurhistorisch monument bewaard.
Uiteindelijk kom je aan een lange, ondiepe kuil: de Duivelskuil. Uit opgravingen is gebleken dat dit een dodenakker, een oude begraafplaats geweest is.
Heidense priesters hielden er godsdienstoefeningen en voor hen was het een gewijde plaats.
De mensen in de streek schuwden deze plaatsen als de duivel.
Aan de overkant van een asfaltweggetje ligt nog een stukje hei. Je ziet er niet zo veel van, maar natuurgidse proberen zo te laten zien hoede streek er vroeger, vóór de bebossing, uitzag.
Je passeert nog een duinenrij en voor de laatste meters van dit Konijnenpad moet je nog een verrassend steil heuveltje op.
Start : marktplein Wezemaal, dan met als doel de Plas van Rotselaar. Of
natuur- en recreatiedomein Ter Heide of TorenTer Heide.
Er is een ruime parking aan de polyvalente hal De Meander,
Vakenstraat 18.
Afstand : 11 km
Bewegwijzering : zeshoekige bordjes met bruine kleur.
GPS : N50 56.851 E4 45.376 (de kerk)
DE ROUTE :
Routebeschrijving : De wandeling is uitgetekend in 8-vorm.
We nemen het wandelpad in zuidelijke richting om via de visserszone, naast het houten bootshuis, het domein te verlaten.We volgen links de Steenweg op Wezemaal tot aan de Gildenstraat om vervolgens rechts het Wingestraatje te nemen.Het asfaltwegje wordt een wandelpad, slingerend door een lommerrijk bos. We komen dan aan een verharde weg met aan de overzijde het waterzuiveringsstation van Rotselaar. Hier worden de afvalwaters van de ganse regio gezuiverd om als helder water terug in de Winge geloosd te worden. We zien dat verderop, als we even rechtdoor het wandelpad vervolgen tot aan het Wingebrugje. We kuieren verder langs de Winge tot over de spoorweg.
Aangezien de wandeling uitgetekend is in 8-vorm komen we hier straks terug. Thans vervolgen we onze wandeling links en over het Lostingbrugje nemen we links een onverharde veldweg. Dit pad blijft min of meer de spoorlijn volgen en kronkelt tenslotte door een bosrijk gebied tot het uitkomt in de Bosweg.We steken over en volgen de Olivierstraat tot aan de Wolfakkerweg die ons tot aan de voet van de beboste Wijngaardberg , een typisch Hagelandse heuvel, brengt. Merkwaardig aan deze heuvels is hun ijzerzandstenen ondergrond. Aan het ontstaan hiervan is een merkwaardig verhaal verbonden. Eigenlijk kunnen we zeggen dat de Hagelandse heuvels een geschenk van de zee zijn.Door de terugtrekking van de zee, die zon 6 miljoen jaar geleden tot in de omgeving van Diest reikte, kwamen de toenmalige zandbanken voor de kustlijn bloot te liggen Het groene, ijzerhoudende zand oxideerde door de blootstelling aan de lucht tot roestbruine ijzerzandsteen. Deze ijzerzandsteenlaag op de kap van de heuvels is zo hard dat de heuvels niet erodeerden en thans als Hagelandse getuigenheuvels het landschap sieren.
De harde, roestbruine ijzerzandsteen is generaties lang gebruikt voor de belangrijkste bouwwerken in het Hageland. Onder meer de kerken van Rotselaar, Werchter en Wezemaal zijn gedeeltelijk opgetrokken uit deze typische steen van de streek.We steken de Aarschotsesteenweg recht over. Een zandweg, verscholen tussen de bomen, brengt ons 30 meter hoger tot op de top van de Wijngaardberg waar een monumentaal Christusbeeld van 10 meter hoog de weidse omgeving overschouwt. We dalen via een ander steil padje terug naar beneden en hebben zo kort kennis gemaakt met deze boeiende heuvel, die als landschap gerangschikt is.
We komen nu in Wezemaal dorp met zijn mooi aangelegd marktplein. Voor ons zien we het oud gemeentehuis van Wezemaal, een neogotisch gebouw uit 1898, mooi gerestaureerd in 1999. In de benedenverdieping werd een wijnkelder ingericht waar men op afspraak wijn kan komen proeven van de wijngaarden op de Wijngaardberg. Alle informatie hierover vind je in de wandelbrochure De Wijngaardberg in het wijndorp Wezemaal.We wandelen nu naar de gotische Sint-Martinuskerk met zijn typisch stomp dak. De oorspronkelijke spitse toren werd na een brand in 1860 nooit meer volledig opgetrokken. We volgen de kerkhofmuur en zien rechts van de kerk de prachtige Norbertijnenpastorie uit de 17de eeuw, omringd met een slotgracht.De omgeving hier is zo mooi dat ze als dorpsgezicht werd gerangschikt.
We volgen rechts de hoge muur rond de mooie pastorietuin om vervolgens tussen de laatste rij huizen van de wijk Rigessel de wandeling voort te zetten. In de Kerkebroekstraat aan de taverne slaan we links af tot in de ambachtelijke zone Wingepark. We volgen rechts de hoofdweg en voorbij de tweede zijstraat volgen we rechts een voetpad tot aan de Aarschotsesteenweg. Voor ons zie we het Montfortcollege gebouwd op de plaats van de vroegere abdij Vrouwenpark. Vrouwenpark was een abdij van Cisterciënzerinnen, opgericht begin 13de eeuw, in een dicht bebost jachtgebied. Tijdens de Franse overheersing werd de abdij volledig opgeheven en kwam het goed in handen van de familie Moerinckx, die de abdij liet slopen. Talrijke resten bleven evenwel bewaard. Ook werden stukken van de ijzerzandstenen bouw-elementen opnieuw gebruikt, onder meer voor het romantisch prieeltje dat we links aan de oprijlaan van het domein zien pronken. We steken de Aarschotsesteenweg schuin rechts over tot in de Abdijlaan. Een romantisch mooie dreef, gevormd door eeuwenoude lindebomen brengt ons tot aan de spoorweg en de splitsing van daarstraks. Over de Wingebrug volgen we even links de Drielindenstraat. Daarna slaan we rechts de Catharinalaan in die ons tot in de Torenstraat leidt. We stappen rechtdoor de Terheidelaan in tot aan de Toren Ter Heide.Deze indrukwekkende toren, 30 meter hoog, is een woontoren, een donjon, met een uniek grondplan in de vorm van een Grieks kruis.De toren werd waarschijnlijk omstreeks 1350 gebouwd. De toren telt zes verdiepingen, onderling verbonden door een wenteltrap.De kelderverdieping en het toegangsniveau zijn overwelfd met een tongewelf. De toren is opgetrokken in baksteen op een witstenen basis, die rechtstreeks in het water staat. De constructie werd verfraaid met zandstenen muurkettingen en speklagen in zanden ijzersteen.
We blijven even rechtdoor de hofgracht volgen. Het eerste paadje rechts brengt ons vervolgens weer tot aan de plas van Rotselaar, het vertrekpunt van de wandeling.Foto gemeente Rotselaar De plas van Rotselaar Burchttoren van Ter Heyden ROTSELAAR (Torenhoflaan 67)
Het stadje Halen ligt in een moerassig gebied, dicht bij de samenvloeiing van de rivieren Velp, Gete, Herk en Demer.In 746 werd het domein Halen door Robrecht van Haspengouw geschonken aan de benedictijnenabdij van Sint-Truiden.Het domein omvatte ook nog een aantal dorpjes in Oost-Brabant als Glabbeek, Zuurbemde, Webbekom, Attenrode, Kersbeek en Vissenaken. Omstreeks 1200 werd Halen ingepalmd door de Brabantse Hertog Hendrik I, die de burgers in 1206 stadsrechten gaf, misschien om de pijn te verzachtten.In de Brabantse optiek maakte Halen deel uit van de verdedigingslinie in het oosten, met Tienen, Zoutleeuw en Diest. Halen was een bruggenhoofd op de handelsweg van Keulen naar Brugge, gericht tegen het Loonse stadje Herk-de-Stad.Van 1300 tot 1500 kende het stadje een bloeiende lakenhandel en in de 14de eeuw was er zelfs enige tijd een muntatelier gevestigd. Bij de indeling van de Franse departementen in 1794 werd Halen bij de Nedermaas gevoegd en Rummen bij Brabant. Zo kwam Halen later ook in de provincie Limburg terecht.
De wandelroute (Zilveren Helmenroute 8 km) komt voorbij plaatsen die ons herinneren aan de Slag der Zilveren Helmen op 12 augustus 1914.De slag van Halen, de laatste cavalerieslag uit de geschiedenis, was de enige overwinning (zonder de hulp van de geallieerden) die tijdens W.O. I werd behaald op het Duits leger.Deze veldslag dankt zijn naam aan priester-dichter Cuppens uit Loksbergen, die in een ballade beschreef hoe de Duitse edelen hun stoffen helmovertrekken verwijderden zodat hun 'zilveren helmen' schitterden in de augustus-zon.
Museum Slag der Zilveren Helmen
Rotemstraat 14
email: museum@slagderzilverenhelmen.be
van 1 mei tot 31 oktober: alle dagen van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17 uur
van 1 april tot 30 november: groepen, alle dagen na reservatie
De 'Slag der Zilveren Helmen' vond plaats op 12 augustus 1914 in Halen. Het was de enige Belgische overwinning in de 1ste Wereldoorlog die zonder hulp van de geallieerden op het Duitse leger werd behaald en meteen ook de laatste grote cavaleriecharge die in West-Europa met de blanke sabel werd uitgevochten, wat aan zo'n 300 soldaten het leven kostte. De slag dankt zijn naam aan de vele blinkende pinhelmen die men na afloop op het strijdtoneel terugvond. Dit museum is ontstaan uit een privé-verzameling en toont ons talrijke wapens, kleurrijke uniformen, authentieke rapporten, persoonlijke dagboeken en foto's en originele tekeningen van de bekende uniformenkunstenaar James Thiriar. Een kast met 52 Duitse pinhelmen waaronder de bekende 'Zilveren Helmen' verwijst naar de naamgeving van het museum. Een maquette van 30 m² toont het chronologische verloop van de slag, die nog jaarlijks wordt herdacht.
Rotemse Molen
De molen van Rothem, gelegen aan de Velpe, zijrivier van de Demer, op het grondgebied van de gemeente Halen in Limburg, behoorde eertijds tot de abdij van Rothem, ook "Mariënrode" geheten en vroeger "Satrum Beatae Mariae". Deze cisterciënzerinnenabdij werd rond 1237 gesticht op de Wolput, ook "Patersveld" genoemd en gelegen in de Rothemse bossen. Zij werd rond 1242 tegen de Velpe herbouwd, daar waar nu de grote pachthoeve van de familie Cordonnier ligt (Rothemwinning aan de Rothemstraat). In datzelfde jaar heeft Anselm van Zurpele tot de opbouw van het kloosterdomein bijgedragen door de schenking van zijn bezit, genoemd "Het Zurpelenhof", dat gelegen was te Budingen.
De Maten weerspiegelt hoe de Wijers er moet uitgezien hebben. De Maten is gespaard gebleven van de industrialisering van de viskweek eind 1800, waardoor je hier nog authentieke vijvers kan terugvinden met koppen en staarten en allerhande overgangen van vijvers naar heide.
Het natuurgebied De Maten is te vinden in het lage gedeelte van Genk aan de zuidwestrand van het Kempens Plateau. De afwisseling van droge duinkammen en lage natte delen zorgen voor een enorme en boeiende variatie van planten en dieren.
De Maten omvat ongeveer 300 ha beschermd landschap in de vallei van de Stiemerbeek en Heiweierbeek.
De belangrijkste landschapstypes zijn:
--Duinen met in augustus bloeiende struikheide.
--Vijvers en moerassen in de lagere vochtige delen
--Moerasbos
--Weilanden
De Maten is een erkend natuurgebied en beschermd landschap sinds 1975. De Maten behoort eveneens tot een vogelrichtlijngebied waar ook de Habitatrichtlijn van toepassing is.
Ligging van het gebied
De Maten is gesitueerd in het z. w. van Genk en sluit in Diepenbeek aan op de Demervallei.
Bereikbaarheid van het gebied
Auto
Slagmolenweg , een zijstraat van de Hasseltweg.
Gratis parking tegenover taverne de Slagmolen met zijn beschermde watermolen
Bus
Buslijn 1 op de Hasseltweg met halte Brug of Holeven. Afstand: ongeveer 800 Meter.
Fiets
Gelegen op Stiemerbeekroute van het R.L.K.M. met de knooppunten 70-71-72. Afstand : 25,5 km
Te voet
De Maten ligt op het traject van de G.R., rood witte aanduidingen, en Hasselt Sittard, groen blauwe aanduidingen.
Een kaart van het wandelwegennetwerk Genk is te bekomen op de Dienst Toerisme in Genk. Wie gebruik wenst te maken van het wandelwegennetwerk, kan vertrekken van een van de volgende knooppunten: 10, 15, 16, 12 of 13.
Vaste wandelmomenten
Elke eerste zondag van de maand, maart tot december. Samenkomst op parking Slagmolernweg om 9 uur. Het einde is voorzien om 12 uur.
Voor scholen en groepen zijn geleide wandelingen op aanvraag mogelijk. De wandelingen zijn geschikt voor vrijetijds- en familieuitstapjes.
Toegankelijkheid
Niet geschikt voor rolstoelgebruikers wegens het reliëfrijk karakter, moeilijk voor buggys.
Stevig schoeisel bij regenachtig weer.
Wegens de kwetsbaarheid van het gebied zijn honden niet toegelaten, ook niet aan de leiband.
Een folder is te bekomen bij de Dienst Toerisme van de stad Genk en in taverne De Slagmolen.
De route starten we eigenlijk iets omhoog op de grote baan richting Bergom Bij het eerste verharde wegeltje links zie je het bordje van de wandeling staan (goed kijken want het zijn kleine bordjes)
We srarten bij Mie Maan omdat daar een degelijke parking is en men achteraf nog iets kan eten of drinken
Vanuit Herberg Mie Maan kunt u optimaal genieten van al het moois wat onze bijzondere streek u te bieden heeft. Het hartelijk onthaal, de gezellige sfeer en de lekkere keuken staan garant voor een ontspannen verblijf.
De prachtige omgeving met de vele sportieve mogelijkheden spreken ieder buitenmens en sportieveling aan. Het is niet alleen het walhalla voor wandelaars maar ook liefhebbers van paardensport, fietsers en nordic-walking komen hier volop aan hun trekken. Motorrijders en wielrenners kunnen ongelimiteerd kilometers maken door het mooie kempenland.
Voor mountainbikers zijn er diverse routes en een uitgebreid netwerk aan bewegwijzerde tochten.
Na de rit staat in de herberg een stevige maaltijd of een lekkere trappist voor u klaar.
Mie maan, een gekke naam, een eenvoudige verklaring.
Aan de achterkant van de schouw hangt een foto van de "Plezanten Hof" en het "kruispunt". De koets vooraan is de Baron van Testelt.
Grootvader, Louis Jennes, kocht "De Plezanten Hof" in 1925. Deze herberg lag aan de overzijde van het huidige "Mie Maan". Een jaar nadien trouwde hij met grootmoeder, Maria Wouters en kocht aan de overzijde "Het Kruispunt". Zij maakten "De Plezanten Hof" met de grond gelijk voor parking. "Het Kruispunt" werd omgedoopt tot "De Plezanten Hof".
Grootmoeder woonde in de boerderij "De Halve Maan". Alle boeren uit de omgeving brachten hun boter en eieren naar de herberg en het winkeltje van Marie van de "Halve Maan" dat al snel de bijnaam "Mie Maan" kreeg. De foto dateert van 1886. Rechts zie je "De Plezanten Hof".
"Goed dat er herbergen waren. het was een lange trek, maar Mie Maan had altijd bier voor de Kuiper en een akertje koel water voor de hond. Mie Maan hield nl. zelf herberg. In 't Plezanten Hof, en, hetkon niet beter vallen, uitgerekend daar waar de laatste poos moest worden gerust, als laatste pleisterplaats voor terug-thuis. Mie Maan begroette de dorstigen steeds met de glimlach en met de ogen toe, de hartelijkheid was er niet minder om. En al had zij het niet nodig gevonden haar Hof in versvorm aan te prijzen ('Ge moet niet verder stappen, Mie Maan zal hier wel tappen'), ze schonk zij gauw een Diesterse voor de Kuiper en zij putte een emmertje koel, lavend water voor de uitgeloogde hond."
Helschot
Het bosreservaat 'Helshot' is 61 ha groot. Het is een zeer gevarieerd gebied, zowel bodemkundig als naar bostypes. Het overgrote deel van het gebied werd pas herbebost in het midden van de 19de eeuw. In het noorden en zuidoosten van het gebied bevinden zich nog belangrijke oud-boskernen.
Het provinciaal groendomein 'Hertberg' werd in 2006 door de Provincie aangekocht. Met een oppervlakte van 236 ha meteen het grootste provinciale groendomein. Hertberg maakt deel uit van de voormalige Merodebossen. Een eindeloos gebied van bos en natuur in een aantrekkelijke regio waar drie provincies elkaar raken.
Bierkroeg Den Hulst
Herselt-Blauberg
Gelegen in een bosrijke omgeving. klein en gezellig voor iedereen. Geweldige keus aan bieren en ongelofelijk vriendelijke café baas de Wim die altijd goeie morgen zegt.
De route start onderaan de bron van Barisart,zo een honderd meter naar beneden en dan
Linksaf slaan.
Vanaf Hoctaissart,waar een vakantiecentrum is , volgen we het mooi stroompje Vieux spa
De wandeling is ook een beetje klimmen af en toe maar is voor de niet geoefende beslist te doen
De bron van Géronstère
Het water, met zwavelhoudende smaak, wordt vooral aangeprezen voor affecties van de luchtwegen. Het was bij de bron van Géronstère dat Pierre-le-Grand in 1717 zijn kuur kwam volgen.
De bron van Barisart
Tot in 1850 vloeide deze bron vrij doorheen de weiden. Daarna werd ze afgeleid.
Tussen een romantische, uit de vorige eeuw stammende grot en twee kunstmatig aangelegde vijvers, bouwde men een restaurant met een prachtig terras.
De Barisart Bron
Limborgh vermeldt deze bron reeds in 1559, als hij de bronnen van Spa beschrijft.
Tot 1850 liep het bronwater vrij door de weilanden. Dan pas werd het opgevangen om te worden gedronken. Beroemde musici en toondichters, waaronder Giacomo MEYERBEER
en Charles GOUNOD bezochten regelmatig de bron. Vandaar de prachtige Meyerbeer-wandeling, die de Barisart-Bron met de Geronstère-Bron verbindt.
Tussen een romantische grot en twee vijvers heeft men een trink-Halle gebouwd.
Ze paalt aan een restaurant.
In het naburige woud kan men nog enkele andere bronnen bezoeken.
Twee ervan, beschermd in een klein paviljoen, zijn zeker een bezoek waard : de Pia-Bron en de Delcor-Bron.
Je stapt van Meldert naar Hoksem en weer terug via het prachtige natuurgebied van de Molenbeekvallei. Stilte is hier troef. Geniet van de uitzonderlijk fauna en de flora.
Bij vochtig weer is aangepast schoeisel aanbevolen.
Bezienswaardigheden: Sint-Ermelindiskerk, Sint-Ermelindiskapel, Janskerk, Carolushoeve, donjon van Meldert.
Meldert en Hoksem zijn deelgemeentes van Hoegaardengelegen in de vallei van de Mene en de Jordaan, twee zijbeken van de Grote Gete.
De wandeling vertrekt aan de St. - Ermelindiskerk te Meldert.Ermelindis zou overleden zijn in het jaar 600.Zij was van adelijke afkomst.Haar ouders wilden haar uithuwelijken, maar zij verkoos een leven van godsvrucht en maagdelijkheid en vestigde zich in een kluis te Beauvechain.Vluchtend voor de mannen gaf een engel haar in zich te Meldert te vestigen. Ze bouwde een hut te Meldert.50 jaar na haar dood vond een hoveling van Pepijn van Landen haar graf en bouwde er een kapel.De beenderen van Ermelindis werden opgegraven en in een schrijn geplaatst.Dit werd al vlug voorwerp van volksverering.Door de kerk werd Ermelindis uitgeroepen tot heilige.Ze word aanbeden tegen koorts, lamheid en oogpijn.Oorspronkelijk was de kerk uit de 12de eeuw van Romaanse stijl maar hiervan is enkel de toren overgebleven.In een hoek van het voormalige kerkhof staat de St.-Ermelindiskapel uit de 13de eeuw.
Tot in Hoksem volgen we de zuidelijke helling van de Molenbeekvallei.
De valleibodems zijn overwegend vochtig tot nat en lenen zich niet tot akkerbouw.
Uit de graslanden onstonden spontaan kleurrijke ruigten met hoge forse kruiden zoals moersspirea, kale jonker, riet, zege, kattestaart, valeriaan ... vaak ook werden percelen beplant met canadapopulieren.
Het St.- Janskerkje van Hoksem dateert uit de 12de eeuw.Dit Romaanse kerkje heeft naast een haan op zijn torenspits ook een hen prijken; een unicum onder onze Vlaamse kerktorens.
We passeren de watermolen op de Molenbeek en duiken weer de natuur in.
In het gehuchtje Babelom ontdekken we de prachtige vierkantshoeve, de Carolushoeve, waarvan het poortgebouw met duiventil dateert uit 1760.
We naderen weer het dorp en weten dat onze mooie wandeling er weer op zit.
Bij nat weer zijn goede laarzen zeker aangewezen. Ermelinduskapel (1629), Meldert Hoegaarden
Sint-Ermelindis kerk, Meldert Meldert, Hoegaarden, gehucht Babelom, verblijf "de Afspanning"
Vanop het marktplein naar de sint janslaan -- kloosterstraat
Daarna europalaanbevrijdingslaanweerstandslaansint rochussraatzavelstraattierstraatover de A13Ganzestraatzwartveldstraatterug over de E313zavelstraatbekenrooistraatnanofstraatkeizerstraatVarkensmarktstrobandersplein
De wandelsportvereniging W.S.V. De Schoverik heeft in de gemeente 7 wandelroutes uitgestippeld. Startplaats is de Schoverik Wandelpaalop het Schoverikplein (hoek van de Kapelstraat en Varkensmarkt)
Sint-Servaaskerk
De imposante Sint-Servaaskerk is al eeuwenlang de plaats voor bezinning, waar de dorpelingen danken voor een nieuw leven, maar ook troost zoeken wanneer afscheid van geliefden wordt genomen. Kerk en toren zijn beschermde gebouwen, de toren is meer dan vijfhonderd jaar oud. In de kerk vinden we mooie houten, gepolychromeerde beelden: ze zijn meer dan 300 jaar oud. Het orgel van de kerk kreeg eind 2005 een grondige opknapbeurt. In augustus 2008 werd gestart met de eerste fase van de restauratiewerken aan de kerk. Het volledige dak en de dakgoten werden vernieuwd. Begin oktober 2009 werden de werken afgerond.
Streekproducten
Ne Stroese (jenever)
Ne Stroese wil zeggen, ene sterke, een krachtige. De meeste jenevers worden gemaakt op 35 à 36 graden. In Diepenbeek kunnen ze echter makkelijk aonjaogen ( de zaken overdrijven), daarom wordt de Diepenbeekse jenever gestookt op veertig graden. Hij doet zijn naam dus alle eer aan.
Den Aonjaoger
Den Aonjaoger" is een eerlijk karaktervol bier. Puur, natuurlijk, vervaardigd met de allerbeste mout, hop, gist en het zuiverste bronwater. Scheikundige producten vind je niet in dit biertje. De kleur is diep goudgeel, met een sluier van gist als je de schuimende kraag aan de neus brengt, ruik je hopbelletjes en gist.En hoe smaakt dit artisanaal biertje ? "Den Aonjaoger" is hoog gehopt en geeft daarom een zachte bitterheid in de mond, met een lange afdronk. Koel gedronken, met een malse schuimkraag, is de "Aonjaoger" een godendrank die als fluweel naar binnen loopt en geest en lichaam streelt.
Het "Piepelke"
Het "Piepelke" wil zich positioneren als een lekkere kwaliteitslikeur die zich durft plaatsen naast gerenommeerde Belgische en Franse likeuren.. Een "Piepelke" kan gedegusteerd worden, zomaar, als lekkernij, als slaapmuts of als pousse-café in een echt ouderwets likeurglaasje. Je kan het "Piepelke" volgens eigen voorkeur degusteren: gekoeld, in koeler of diepvries, of op kamertemperatuur. Oude wegwijzer
Het gaat hier om het meer dan 500 ha grote deel van het domein de Merode rondom de aloude abdij van Averbode, het bekende drie provinciënpunt. Het bos ligt voor een 200-tal ha op het grondgebied Scherpenheuvel-Zichem (Testelt en Averbode), een 100-tal ha op Laakdal (Veerle-Heide) en voor het overige deel op Tessenderlo.
Toen de familie de Merode in 2004 hun domein van 1.500 hectare verkocht, grepen heel wat instanties en organisaties hun kans om de bossen te beschermen tegen versnippering. Het grootste deelgebied van het domein is Averbode Bos & Heide en werd grotendeels aangekocht door Natuurpunt. De volgende jaren worden in Averbode Bos & Heide een natuurinrichtingsproject en een LIFE project uitgevoerd.
Ten laatste begin 2010 moeten de inrichtingswerken zoals o.m. waterhuishoudkundige en grondwerken van start gaan. Tegen het voorjaar van 2011 moeten, volgens de strikte Life-planning, al de natuurinrichtingswerken afgerond zijn
Prehistorische pijlpunt gevonden
Om erop toe te zien dat er door de natuurherstelwerken in Averbode Bos & Heide geen archeologische sites verloren gaan volgt een archeoloog van de VLM de werken van nabij op. En daarbij deed hij een opmerkelijke vondst. Tijdens een archeologische prospectie van de afgeplagde terreinen vond hij een pijlpunt uit het Mesolithicum (Midden-Steentijd). Die bewijst dat de prehistorische mens dit stukje natuur reeds 9000 jaar geleden tot zijn jachtgebied maakte. Dat was ook dankzij de aanwezigheid van - de ondertussen verdwenen - vennetjes en het wild dat er kwam drinken. De pijlpunt zelf toont aan dat de mens op dat moment reeds de verfijnde techniek beheerste van het vervaardigen van pijlpunten uit silex. De exotische oranjebruine silexsoort wijst op internationale contacten, mogelijk met Frankrijk.
Er staan infoborden op verschillende plaatsen waar je ook kunt vertrekken o.a.
-De Abdij van Averbodede afspanning Den Eikop het dorpsplein van Veerle-Heide
--Blauwe wandeling Averbode Bos & Heide (Averbode) (4,5 km)
--Aardgasnatuurwandeling Averbode Bos & Heide (7 km)
--Gele lange wandeling Averbode Bos & Heide (7,5 km)
--Rode wandeling Averbode Bos & Heide (8 km)
--Blauwe wandeling Averbode Bos & Heide (Tessenderlo) (6 km)
--Gele korte wandeling Averbode Bos & Heide (3,5 km)
kerkstraat - waterstraat - hoekstraat - oude baan - lemmenshoefstraat - hovesteenseweg - lemmenshoefstraat - hovesteenseweg - oude baan - gestelsesteenweg - naast het kanaal - hepmansbossen - dijkstraat - grasheuvel - zandstreep - ons vertrekpunt de kerk
Meerhout is een plaats en gemeente in de provincie Antwerpen. De gemeente telt ruim 9000 inwoners. Binnen de gemeentegrenzen liggen de volgende woonkernen : Berg, Centrum, Zittaart en Gestel.
Elk jaar in april wordt het Groezrock festival georganiseerd. In de afgelopen jaren is dit festival gegroeid van een klein feest voor 400 bezoekers, tot een 2-daags internationaal punk, hardcore, emo en ska festival met ruim 32.000 bezoekers uit heel Europa.
Het dorpsfeest, "de kattenfeesten", genoemd naar de inwoners van Meerhout, wordt elk jaar de derde week van augustus op het marktplein gehouden.
Kate Ryan heeft in Meerhout gewoond.
Meerhout werd voor het eerst vermeld in 742 als "Maereholt".
In de volksmond wordt Meerhout ook wel eens "Merret" genoemd.
Het centrum van Gestel met de kerk is een typisch voorbeeld van een schans, waar de mensen uit de buurt, in lang vervlogen tijden, bij gevaar, zich konden terugtrekken met have en goed. Vooral in de 17de eeuw waren het woelige tijden en hadden de mensen veel te verduren van roversbenden. De kerk, het kerkhof en de mooie pastorij zijn op de vroegere schans gebouwd. Gestel werd een zelfstandige parochie in 1869 en de kerk dateert van 1872. De pastorijtuin, met de Engelse hof (vroeger ingericht naar Engels model) vormen een groene long in het midden van deze parochie. Voor de kerk ontdekken we een standbeeld met een 3-ledige boodschap. Het wil ons blijvend herinneren aan de oorlogsslachtoffers van 1914-18, de slachtoffers van 1940-45 en het wil hulde brengen aan het H. Hart 1938-49. Horeca : Je hebt er ook nog een cafeetje waar een pintje maar 1 kost en natuurlijk voor de liefhebbers van ijscreme , de creme van "den boer van gestel" met hele grote bollen.
Vinderhoute is een dorpje in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Lovendegem. Vinderhoute was een zelfstandige gemeente tot eind 1976. Het heeft een oppervlakte van 3,66 km² en telde op 1 januari 2002 1321 inwoners.
Het dorp ligt iets ten westen van Gent, aan de kruising van het kanaal Gent-Brugge en de Ringvaart. De dorpskern bestaat uit laagbouw met relatief veel groen en enkele kasteeltjes. De Kale loopt door Vinderhoute.
Toch blijft Vinderhoute nog steeds zijn open en landelijk karakter behouden. De talrijke historische kastelen gelegen in mooi onderhouden parken geven het dorp een riante allure.
Het oudste Kasteel van Vinderhoute is verbonden met het dorp door de statige eikendreef waarlangs ook het Dreefkasteel en iets verder het kasteel Ten Velde liggen.
In de Neerstraat ligt het Wit Kasteel en de bomenrijke Schouwbroekstraat wordt gedomineerd door het Schouwbroekkasteel. Hier trekken vooral de eeuwenoude kastanjebomen bij het ingang van het park de volle aandacht. In de Vredesdreef liggen nog enkele fraaie herenhuizen en net over de grens met Drongen ligt het kasteel Gavergracht.
De geschiedenis van de bewoners is steeds nauw met Vinderhoute betrokken geweest.
De ietwat hoger gelegen Kouter wordt gedomineerd door de Van Vlaanderenmolen. De huidige molen is pas gebouwd nadat de oude houten molen in 1905 door een storm ten gronde ging. Van hieruit krijgt men een enig zicht op de lager gelegen Kalevallei met zijn bulkenlandschap van weiden afgezoomd met houtkanten.
En in de vernieuwde dorpskom onder de toren van de gerestaureerde St.-Bavokerk, in 1999 als historisch monument geklasseerd, is het zalig genieten van de open ruimte en de stilte. Of kan men even teruggaan in de geschiedenis op het kerkhof bij de eeuwenoude grafmonumenten.
Bezienswaardigheden
--De Sint-Bavokerk is een neoclassicistische bakstenen kerk, gebouwd in 1855-1856, na het slopen van een eenbeukig Romaans kerkje.
--Kasteel van Schouwbroek, herbouwd in 1894
--Landhuis (eind 18de eeuw), een restant van een kasteel uit de 16de eeuw
--In de tuin van het kasteel Schouwbroek staan drie grote tamme kastanjes, waarvan één de dikste van België is
--de Van Vlaenderensmolen uit 1905
--een neo-classicistisch herenhuis uit 1870, geklasseerd als monument
TE BEREIKEN: Vanuit Nijlen-centrum richting Herentals de Bouwelsesteenweg nemen. Na ongeveer 1 km aan, de Aldi rechts de Klokkenlaan inrijden.
TAVERNES OP PARCOURS:
De Slappe Uier, Laurys Gewatstraat, na 1,5 km
Tel: 03481 94 97
TAVERNES BIJ VERTREK:
De Paddekote, Bouwelsesteenweg
Tel: 03/481 78 41
We starten onze wandeling aan de O.-L.-Vrouwkerk (opgericht in 1947), en wandelen in de richting van de baan Lier-Herentals. We steken voorzichtig deze baan over en nemen aan de overkant de Grobbendonkseweg. Vervolgens nemen we de eerste straat links en aan het einde hiervan gaan we naar rechts. We bevinden ons hier in het gehucht Paddekoten. Dit is een betrekkelijk jong toponiem dat vermoedelijk na een sterke aangroei van de bevolking in de 18de eeuw is ontstaan. De armzalige hutten die door de allerarmsten in deze verlaten omgeving gebouwd werden, vergeleek men met padden, omdat ze zo vies en onaantrekkelijk waren. Wanneer men de hedendaagse Paddekoten daarmee vergelijkt, kan men best zien hoe een dubbeltje, door de eeuwen heen, rollen kan.
De eerstvolgende straat links, de Drijkoningenstraat, leidt ons weg van de bebouwing en voert ons door een landschap van akkers en weilanden. We nemen nogmaals de eerste straat links, de Laurys Gewatstraat, en wandelen voorbij taverne De Slappe Uier. Rechts van ons bemerken we al de dijken van de Kleine Nete, die we straks zullen bewandelen. Even verder, in een bocht naar links, nemen we rechts de aardeweg in de richting van de Kleine Nete. Daar aangekomen klimmen we de dijk op en gaan naar rechts, richting Grobbendonk. We volgen de Netedijk over een tamelijk lange afstand en bereiken zo het Derde Sas. Dit is een oude en vervallen sluis uit de 19de eeuw, toen de Nete (gekanaliseerd in 1843) nog druk werd bevaren door zand- en ijzerertsschepen. De sluis is gelegen op een dode zijarm van de Kleine Nete. Vroeger was de sluis dus op de Nete gelegen, maar mettertijd werd de loop van de Nete verlegd en raakte de sluis buiten gebruik. Deze sluis was één van de vier sluizen op de Kleine Nete tussen Lier en Grobbendonk. Rechts van ons bemerken we het Sashuis, thans gerestaureerd als buitenverblijf. Tot voor kort verbleef hier Lia Timmermans, dochter van schrijver Felix Timmermans. We nemen het pad rechts dat eerst rechts en dan links wegdraait en tot aan een asfaltbaan, die we naar rechts opgaan in de richting van Nijlen.
Terug op Nijlens grondgebied, gaan we vervolgens links de Heuvelstraat in, waar we de tweede straat rechts, de Centrale Weg, nemen. Deze kronkelige weg leidt ons langs villas door dennenbossen. Aan het einde gaan we linksaf en even verder weer links een aardeweg op. Deze brengt ons terug op een asfaltweggetje, dat we naar rechts opgaan om zo de drukke Bouwelsesteenweg te bereiken. We bewandelen deze drukke baan (links van de rijbaan wandelen!) even naar rechts. Niet voor lang echter, want even verder nemen we links de Paterstraat. Aan het eerstvolgende kruispunt naar rechts en aan het einde van deze straat opnieuw naar rechts. Een twintigtal meter verder nemen we links de Zandlaan en bereiken zo de vrije basisschool. Aan deze school slaan we rechtsaf en zien voor ons terug de kerk, ons start- en eindpunt.
Met dank aan Nijlen Sint-Paulus kerk Fietspad langs de Nete
Fietsersbrug over de Nete Sperwerlaan, Grobbendonk
