HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
04-01-2008
Het Verkeerde-Lieve-Heerpad
Het Verkeerde-Lieve-Heerpad,
Afstand :6 kilometer.
VERTREKPUNT :
Het natuureducatief centrum De Wulp.
AARD VAN DE WEG : Niet-verharde wegen.
Niet geschikt voor kinderwagens.
Leuk voor de kinderen: de knuppelbrug en de observatietoren zullen hen aangenaam verrassen.
Voorzien van een verrekijker hebben ze nog meer pret.
Neem afrit 23 (Geel) op de E313 en volg de N71 richting Geel/Mol/Lommel.
Van op hel Neerpeltse Marktplein volg je de Broesveldstraat in de richting van het Kempens
Kanaal en de Grote Heide.
Na de brug is 'De Wulp bewegwijzerd.
KAART
Een wandelkaart je is gratis verkrijgbaar bij het natuureducatief cen- trUm De Wulp en bij de toeristische dienst vlak bij de kerk in Neerpelt.
ONDERWEG Gelukkig is het centrum De Wulp ook voorzien van een cafetaria.
Mocht je zin hebben in een of andere streekspeaaliteit, vraag dan naar dommelkoeken,
Teutenpaté of het Neerpelts Jeneverke.
Bij bakker Tjoens op het Marktplein kun je dommelkoeken bestellen. Hageven-Plateaux Wat schrijft Natuurmonumenten over dit gebied:
Welkom in het grensoverschrijdend natuurgebied Hageven/Plateaux. Het bestaat uit ondermeer bossen, heide, landbouwgronden en vloeiweiden. Op de heide vindt begrazing plaats met runderen. De Dommel stroomt langs en door het gebied. Vooral op de overgang van de droge zandgrond naar het vochtige beekdal komen veel soorten planten en dieren voor. Het gebied wordt beheerd door de Vereniging Natuurmonumenten (NL) en Natuurpunt (B). Deze natuurbeschermingsorganisaties nodigen u uit voor een wandeling langs de grenzen van bos en heide, van nat en droog en van Nederland en België. De hond mag mee, mits u hem aan de lijn houdt. Voor een lange wandeling kunt u de routes koppelen. Natuurmonumenten en Natuurpunt wensen u veel plezier. Natuurmonumenten en Natuurpunt wensen u veel plezier.
Verkeerde Lieve Heer Aan dit kruisbeeld zit een mooi verhaal.
Het jaar 1847 was van groot belang voor de ontwikkeling van deze streek. Sinds die tijd werd dankzij een groot opgezette bevloeing heidegrond omgetoverd in rijk hooiland. De hiervoor noodzakelijke waterlopen werden voornamelijk vanuit het Kempisch kanaal gegraven.
Nadat de irrigatiewerken waren uitgevoerd, werd in de Bergeykse Heide dit grote kruisbeel op een betonnen voetstuk geplaatst. Omdat de stervende Christus het hoofd niet op de rechter maar op de linkerschouder legt kreeg dit kruisbeeld de naam Verkeerde Lieve Heer.
Lengte wandeling : 9 km 896 meter (alternatief :8km600)
Duur wandeling : ongeveer 2 uur 15 min.
Aard van de wegen : De wandeling loopt over betonwegjes en veldwegen
Moeilijkheidsgraad : rustige en gemakkelijke wandeling
Vertrek:
Aan de kerk van Beert richting in de straat Nederbeert aan de parking naar beneden links de bocht om(voor de alternatieve route eventueel direkt rechts inslaan), we volgen deze straat 935 meter tot dat we aan een T-splitsing komen.Daar slaan we rechts af de Dorekensstraat in en deze blijven wij volgen tot aan een T-splitsing die we bereiken na 389 meter in een bocht , daar slaan we rechts de Hoevestraat in die een flauwe bocht heeft van 103 meter en dan een scherpe bocht naar rechts.
Aanpassing route met dank aan Lieve Twee maal stuurt de beschrijving mij in de hoevestraat links langs Hof ter Eycken. De eigenaar van het Hof heeft echter een bord verboden toegang aangebracht en bovendien het typische (hondenbord) "betreden op eigen risico. Ik volgde dan maar de hoevestraat verder om dan links af te slaan in de Hollestraat om dan op de Grotebaan uit te komen. Zo los je dit dus op.
Wij zijn nog altijd in de Hoevestraat die we rechtdoor volgen tot over een afstand van 239 meter , daar slaan we links een weg in , waar we direkt aan onze rechterkant een hoeve hebben DE EIKHOEVE . Wij volgen nu de baan rechtdoor waar we na 254 meter aan een kruispunt komen , waar we links de Kareelstraat hebben en rechts de Grotebaan die we inslaan. Deze baan gaat door het Eikveld , wij blijven de Grotebaan volgen over een afstand van 922 meter tot aan de Eikstraat.
De Eikstraat slaan we links in waar we na 221 meter links van ons een pad hebben die ons naar een kasteel brengt in het gebied de Puttenberg (maar deze is voor een andere wandeling).Nu gaan we rechtdoor en vervolgen de Eikstraat( rechts van ons de CADIZ vlak voor de Ninoofsesteenweg) ,tot aan de Ninoofsesteenweg over een afstand van 556 meter.
Nu steken wij de Ninoofsesteenweg over (voorzichtig!!!) en gaan rechtdoor een wegje in die volgen we over een afstand van 359 meter , waar dit wegje overgaat in een aardeweg en deze volgen we 870 meter , aan onze linkerkant zien we op een bepaald moment het Manebroekkasteel.De aardeweg gaat terug over in een verhardeweg en heet dan Termeeren die volgen we verder 250 meter tot aan de Lenniksesteenweg die we rechts nemen en dan direkt oversteken (voorzichtigheid geboden) om zo recht voor ons de Steenweg naar St.Pieters-Leeuw in te slaan.
Wij volgen deze steenweg 122 meter om een wegje links in te slaan , nu zijn we op het grongebied van Breedhout, we volgen dit wegje 315 meter waar we op het einde rechts houden en recht voor ons ontwaren we een kapelletje.Nu staan wij terug op de Steenweg naar St.Pieters-Leeuw die we oversteken en zo in de Den Booieweg uitkomen en deze volgen.
Nu volgen we deze weg 399 meter tot aan de T-splitsing daar nemen we rechts de Vlieringendreef tot aan de Lenniksesteenweg dit over een afstand van 307 meter.Nu nemen we links de Lenniksesteenweg 111 meter om daarna rechts de Scheysingen in te slaan. Deze weg blijven we volgen tot dat we na 882 meter aan onze rechterkant twee hoeven zien nl. de HOEVE GROOT-SCHEISINGEN en de HOEVE KLEIN SCHEISINGEN.
Nu volgen we verder rechtdoor nog 167 meterom terug uit te komen op de Ninoofsesteenweg die we oversteken (voorzichtigheid is geboden!!!!) om in de Haagstraat uit te komen, aan onze linkerkant hebben we het gehucht Wolvendries. Nu volgen wij de Haagstraat 527 meter tot aan een T-splitsing waar we rechts de Beertsestraat nemen.
Na 89 meter neemt deze een bocht naar rechts , aan onze linkerkant hebben we de Groebegracht ( die in Halle uitkomt) en rechts een zijtak van deze , na de bocht 165 meter om een bocht naar links te nemen. Wij blijven de Beertsestraat verder volgen tot deze na 580 meter overgaat in de Kietomstraat , die volgen we verder 435 meter tot aan de Eikstraat die we rechts inslaan . Na 176 meter komen we aan een weg die we links inslaan waar we aan onze rechterkant een kapelletje hebben , we volgen de weg 311 meter om uit te komen aan de kerk van Beert , ons vertrekpunt.
Beschrijving van deze wandeling gemaakt door fdi "Non-Stop"
VERTREKPUNT De ingang van het natuurreservaat het Zwin, te bereiken vanuit Knokke-Heist. Je rijdt hiervoor tot het einde van de Lippenslaan en daar volg je de Kustlaan naar rechts. Helemaal aan het einde van die laan zie je de eerste wegwijzers naar het natuurreservaat. Je rijdt rechts de Bronlaan in; na een eindje ga je linksaf in de Ooievaarslaan. Er is ook een busverbinding vanuit het station van Knokke-Heist.
KAART
Topografische kaart NGI 5/1-2 en 5/5-6 (schaal 1:25.000).
ZWINMONDING Aangezien je de Zwinmonding enkel kunt oversteken bij laagwater, doe je er goed aan naar de waterstanden te informeren alvorens te vertrekken.
AARD VAN DE WEG
Aardewegen, asfaltbaantjes en strand.
Stevig en waterdicht schoeisel, eventueel laarzen, is een must.
Niet geschikt voor kinderwagens.
Bij laagwater kun je de monding oversteken; wie op waterdichte laarzen loopt, zal zich hier wel gelukkig prijzen. Aan de overkant van de monding kun je de weg verderzetten op het strand, ofwel kies je het weliswaar veel lastiger pad door de duinen. Wat die duinen betreft vertoef je in bekend gezelschap:
Theo van Rysselberghe en Felicien Rops deden hier inspiratie op. Hun enthousiasme zorgde ervoor dar ook deze uirhoek van de Belgische kusr vanaf 1880 meer toeristen begon aan te trekken.
Waar de lange Knokse zeedijk voor jou begint, heb je nog een prachtig zicht op het Zwin en de torens van Brugge.
Je volgt echter niet de zeedijk, wel de parallelweg links ervan. Die leidt je door een mooi duinengebied, het paradijs op aarde voor allerlei zangvogels. Hier en daar ontdek je wel nog sporen uit woeliger tijden.
Ter verdediging tegen de aanvallen van de geallieerden legden de Duitsers langsheen de hele kust loop- graven aan, er werden prikkeldraadversperringen aangebracht en betonnen bunkers gebouwd: de zogenaamde Atlantikwall. Van die bunkers steken hier en daar nog fragmenten de kop boven het zand.
Bij de splitsing volg je de weg verder naar links.
Waar de weg vervolgens een bocht naar rechts maakt, ga jij opnieuw linksaf. Als je dit baantje nog een tijdje verder blijft volgen, kom je uiteindelijk uit op de Ooievaarslaan, en nog wat verder bij de ingang van het natuurreservaat het Zwin.
Kwestie van slikken en schorren
Het natuurreservaat het Zwin is alles wat is overgebleven van de zeearm die in de Middeleeuwen van Brugge een van de drukste havens van Europa maakte. Toen de zeearm grotendeels was verzand en de havenactiviteiten daardoor onmogelijk werden, werd de inham van de zee afgesloten door de aanleg van dijken. De Hazegraspolderdijk (1784) en de Internationale Dijk (1872) zijn daarvan de belangrijkste. Aan deze kant van de grens is het Zwin 125 hectare groot, aan Nederlandse kant 25 hectare. Regelmatig wordt het Zwin door de zee overspoeld, waardoor gaandeweg een uniek gebied van slikken, kreken, schorren en duinen is ontstaan, dat gedeeltelijk ook toegankelijk is. Het eindeloze spel van eb en vloed
houdt op het strand van het Zwin een bijzonder rijke planten- en dierenwereld in stand.
NatUurliefhebbers beleven hier topdagen: allerlei wieren, golfbrekeranemoontjes, zeeanjeliertjes, alikruikjes, purperslakjes, zeenaaktslakken, paarse en witgrijze strandlopers, steenlopers, scholeksters, strandplevieren, en ga zo maar door. In de kooien van het natuurreservaat kun je een unieke collectie vogelsoorten bewonderen, waaronder natuurlijk de ooievaar
Deze wandeling vertrekt vanuit de Geelse deelgemeente Bel langs de Belse hei.
De wandeling gaat voor het grootste gedeelte over onverharde wegen door bossen en weilanden naar de naburige gemeente Meerhout.
Vlak voor het verste punt kom je over de Homberg, een kleine zandduin.
Van daar gaat het dan via het Bels Broek terug naar de startplaats.
In de vroege middeleeuwen is de nederzetting van Bel ontstaan. Sindsdien hebben mensenhanden het landschap gevormd. Waar sommige structuren doorheen de jaren goed bewaard zijn gebleven, is daar nog veel van terug te zien. Het karakter van het gebied is in de loop der tijd echter nogal veranderd. Verschillende uitvoeringsplannen zien nu toe op een behoud en herontwikkeling de aanwezige waarden en op recreatief medegebruik.
Om die reden werd het ook beschermd als landschap.
Karakteristieken
Geel-Bel is een gevarieerd gebied met hoge landschappelijke waarden. Het bestaat uit natte graslanden, naaldbossen, stuifduinen, vochtige en natte heide op podzolen, verschillende beken en waterlopen, vennen en weide- en akkerlanden. Het kent waardevolle ecologische biotopen, dus een rijke flora en fauna. En ook vanuit historisch oogpunt is het een interessant gebied, met sporen van bewoning al van in de Bronstijd.
Openstelling
Momenteel is de ontwikkeling van de gebiedsstructuur in volle gang. In de eerste fase zullen de inrichting van het landschap rond de Volmolen en van de speelzones in de Belse Bossen binnenkort hun voltooiing naderen.
We weten allemaal waarom Hoegaarden zo bekend is geworden, is het door de toontuinen of het witbier,aan U de keuze want je kan ze allebei (voorlopig) nog gaan bezichtigen.
Start is op het gemeenteplein
Afstand is 9.3 km
WAT KOMEN WE TEGEN
Centraal op het gemeenteplein staat het gemeentehuis van Hoegaarden, daterend uit 1834. De meeste andere gebouwen dateren uit de 17de en 18de eeuw en werden recent gerestaureerd, vaak met gerecycleerde materialen uit die periode. Uitzondering is het huis nummer 17 dat ondanks zijn historische allures, pas in 1985 gebouwd werd met herbruikte baksteen en Gobertangesteen. Zoals u ziet worden in Hoegaarden zowel de bouw- als brouwtradities eigenzinnig in ere gehouden. De fraaie muziekkiosk dateert dan weer wel uit 1898.
Sint-Gorgoniuskerk
Deze kerk gebouwd tussen 1754 en 1759 in zuivere rococostijl, zal tijdens uw wandeltocht regelmatig als herkenningspunt dienen omdat ze het landschap als het ware beheerst. Het is trouwens de grootste rococokerk van België en in die tijd de trots van de welstellende brouwers : door hun welstand konden ze de kerk in zeer korte tijd laten bouwen.
Brouwerij van Hoegaarden en Kouterhof
Het vertrek- en eindpunt van wandelroute. In deze historische plaats kan u in de beste omstandigheden de 'Hoegaardse bieren" proeven : de befaamde "Witte", de Hoegaarden Spéciale, de Hoegaardse Das, de Verboden Vrucht, de Julius en de Hoegaarden Grand Cru. De vaten komen recht van de Brouwerij, het bier heeft er de juiste temperatuur en ze kennen er als geen ander de kunst van het tappen. En als u van al dat fietsen honger hebt gekregen, proef dan zeker eens van de overheerlijke biergerechten...
Voormalige brouwerij Loriers
Dit is niet de eerste de beste brouwerij. Hier werd het bekende Hougaerdse Das bier geboren dat sinds 1996 opnieuw volgens het origineel recept uit 1931 wordt gebrouwen. Dit imposante gebouw met bijhorende fabrieksschoorsteen dateert uit 1832 en is een mooi voorbeeld van de industriële architectuur uit het midden van de vorige eeuw.
Sint-Katharinakapel
Deze laatgotische kapel werd in de 16de eeuw vooral bezocht door mensen met een huidziekte die "het rad van Sint-Katharina" genoemd werd. Een ziekte die zowel de mens als het vee kon treffen. De klokkentoren werd er pas in de 17de eeuw bijgebouwd.
Onze-Lieve-Vrouw-van-Scherpenheuvelkapel
Deze kapel werd gebouwd in 1835 en moest een verkleind model worden van de basiliek van Scherpenheuvel. In de volksmond wordt deze kapel ook weleens de Marollenkapel genoemd naar het Marollenklooster of voormalige Bogaardenklooster, aan wie de kapel toebehoorde
Ernest Ourystraat
Het meest imposante gebouw in deze straat is ongetwijfeld de laat 18de-eeuwse rijwoning op de nummers 16 tot 20. Het fronton dateert uit de 19de eeuw en geeft het gebouw een classicistisch karakter. Het meest verrassende huis vindt u op het nummer 13. Dit huis in puur Engelse cottage-stijl geeft een internationaal accentje aan dit Vlaamse brouwersdorp
In de refugie van de elf duysent maegden"
Waarom deze indrukwekkende hoeve uit 1748 zo heet ? Een ding staat vast : er hebben nooit 11.000 maagden tegelijk gewoond. Naast het jaartal prijkt wel een afbeelding van Sint Ursula, een Britse koningsdochter die volgens de legende samen met 11.000 maagden overzee vluchtte om aan een gedwongen huwelijk te ontsnappen.
Voormalig Kapittelhuis en Vlaamse Toontuinen
Het oude kapittelhuis, opgetrokken in de tweede helft van de 18de eeuw heeft een opmerkelijke architectuur. Het zijn echter de "Vlaamse Toontuinen" die de meeste aandacht trekken. Eén voor één zijn het meesterwerkjes rond een bepaald thema, een attractie die het bezoeken meer dan waard is.
Deze dubbele naam Is gegroeid uit de twee parochies die Kobbegem omstreeks de 14de en de 15de eeuw had, namelijk de Sint Goriks (nabij net Torenhof) en de Magdalena (hier). Omwille van allerlei verwoestingen door oorlog verdween de Sint Gorikskapel en werd aan de Magdalenakapel toegevoegd (beslissing door het vicariaat van Mechelen in 1629).
DE ROUTE
Met ons aangezicht naar de kerk nemen we rechts en gaan onmiddellijk rechtdoor de Domberg in. Deze weg brengt ons uit de dorpskern.
Aan de splitsing nemen wij de links stijgende asfaltweg.
Even verder gaan wij voorbij een mooie Mariakapel. En nog wat verder zien wij tussen de huizen rechts in de diepte gelegen tussen de beemden, het witgekalkte Torenhof met zijn prachtige donjon. De donjon dagtekent van de 14de eeuw. Deze toren is opgebouwd uit zware zandstenen blokken. Het is een semi gesloten hoeve.
We vervolgen, de laatste huizen van Kobbegem achter ons latend, en vertoeven temidden grote akkers. Rechts "Den Bergh", links de "Dertien Bunders". Na 1820 stelde men 1 bunder gelijk aan 1 hectare, Verdere onderverdeling geeft ; 1 bunder = 1 dagwand = 400 roeden. We zijn hier in het grensgebied Kobbegem Zellik Hamme Relegem.
Na de bocht bereiken wij de Lierput.
We draaien rechts naar de boerderijen toe. Aan de eerste woning zijn we al in Zellik in de Isidoor Crokaertsraat.
Aan de bocht links ligt het vroegere "Schalienhof", thans nog bewoond maar niet meer door boeren of pachters. De laatste boer, Jef Verdoodt, verliet het hof in 1994. Deze hoeve met bouwjaar 1846 werd oorspronkelijk bewoond door het gezin Crokaert Van Dorsselaer en heette toen "ferme Crokaert". Hun kleinzoon Isidoor Crokaert stierf als soldaat tijdens W0 l. In 1919 kocht Pertus Van Den Broeck uit Opwljk het hof. In 1992 huwde zijn dochter Maria met Leopold Verdoodt. Deze laatsten namen het bedrijf in handen (1929) en gaven het de naam Schalienhof. Het bedrijf was ongeveer 20 hectare groot.
Voor de ingangspoort draaien wij links de aardeweg in. Zo komen wij voorbij de voorkant van de ex hoeve en naast de boomgaard wandelend, bereiken wij de Onze Lieve vrouwkapel.
Aan de kapel draaien wij rechts en even verder links. Zo gaan we naar Relegem toe.
Even voor de eerste woningen ligt links het brongebied van de grote Landbeek.
Voorbij de boerderij bereiken we de Poverstraat, draaien links en even verder aan de rechte hoek nogmaals links, zo komen we in de veldbaan die Relegem met Kobbegem verbindt.
Stijgend bereiken wij het plateau en het hoogste punt van onze wandelweg (77,5 meter boven de zeespiegel). Zigzag wandelend langsheen prachtig aangelegde wandelpaden doorkruisen wij de akkers van de Kruiskouter en de Hammense hoek en bereiken de Sint Guduladreef. Nu zijn we in Hamme.
We nemen links, zien enkele hoevetjes en bereiken de Lindestraat, draaien links, wandelen de kerk voorbij en nemen voor de kerkingang de weg rechts.
We komen in het akkergebied dat "Hoogveld" noemt. Op het plateau gekomen (aan een asfaltweg) hebben wij prachtige vergezichten. Rechts voor ons ligt Brussegem, meer naar links reikt ons zicht naar Brussel.
We dalen rechts de veldbaan af. Even verder moeten wij naar links doorheen een bosje.
Eens aan de huizen, aan een kruispunt, draaien wij de eerste baan links in.
Recht voor ons, boven de akkers, zien we de kerktoren en de schouw van de brouwerij van Kobbegem uitsteken.
Even verder nemen we de veldbaan rechts en al stijgend bereiken wij de alleenstaande boom.
Nog even rechtdoor, dalend, komen wij aan de asfaltweg die wij rechts nemen.
Rechts gaan wij voorbij de brouwerij van de "geuze en kriek Mort Subite", de brouwerij dateert van 1686. Links hebben wij de vernieuwde herberg "'t Witte Paard", daterend van 1749. Wist je dat Kobbegem 366 hectare groot is en 7,36 % beslaat van de fusiegemeente Asse? MET DANK AAN Wandelclub De Trekplosters Zellik
PARKEREN Bij de oude en de nieuwe Sint-Donatuskerk in Dorne.
AFSTAND :8 km
In het centrum van Dorne parkeer je tussen de oude en de nieuwe Sint-Donatuskerk .
DE WANDELING
Je staat hier langs de weg Opoeteren-As, met rechts de nieuwe kerk en links een bloemenwinkel.
Sla schuin naar links een asfaltwegje in, te herkennen aan de verkeersborden: 'Verboden voor 5,5 ton' en 'Bult in de weg'. Dit is de Dornerstraat.
Je loopt weldra door een villawijk en vindt een verkeersdrempel op je weg.
De Dornermolenstraat laat je rustig liggen en je doet hetzelfde met de Bergstraat. Er volgen nog twee verkeersdrempels. Door een stukje bos heen kun je hier en daar een' domein' bewonderen. Na de volgende verkeersdrempel zie je tussen de bomen het recreatiepark 'Wouterbron ' met zwembad . 'Zwemmen in drinkbaar bronwater. Drinkbaar zwemwater I': een slokje binnenkrijgen kan hier dus geen kwaad.
Je loopt uit op de weg As-Dorne-Opoeteren. Er staat een elektriciteitscabine en 100 m verder passeer je links een bushokje met fietsenrek.
De Lackstraat ligt rechts van je. Nog even volg je de drukke weg, maar na zo'n 500 m sla je links af. Je staat meteen voor taveerne 'de Schans' met forellenvisserij.
Het kasteel 'De Schans' is privé-domein.
Nadat je je nieuwsgierigheid bevredigd hebt, keer je terug naar de betonweg en je neemt die rechtsaf: Je steekt de Bosbeek over en 250 m verder krijg je de kronkelende waterloop opnieuw te zien. Rechts liggen mooi begroeide duinen.
In de bocht bij het bord 'Kasteelstraat' en het gele gemeentebord 'Opglabbeek' draai je met de weg mee naar links.
Je kiest echter niet de weg naar Opoeteren.
Voorbij de bocht neem je het tweede pad links. Wat een rust hier! Je stapt het bos in.
Het zandweggetje rechts oogt mooi, maar nu gaat je interesse naar de gele, brede, zanderige grindweg rechtdoor. Laat je niet afleiden door de bosgeuren en let hier even op.
Laat een voetpad links liggen, een bosweg rechts en zet je weg rechtdoor verder. Een wit laag gebouw, w te zien een pleisterplaats voor jeugdgroeperingen, staat te midden van deze rust.
Het pad wordt zanderig, dus moeten kinderwagens hier afhaken.
Een bosweg rechts ga je voorbij. Hier overheersen de naaldbomen, met als afwisseling wat loofbomen aan de rand. Links staat een stacaravan binnen een omheining.
Je bospad wordt bruusk versperd door prikkeldraad en je slaat noodgedwongen rechts af.
Links kun je doorheen de bomen een buitenverblijf zien staan. Je laat een paadje rechts liggen en doet hetzelfde met een daaropvolgend, breder exemplaar. Je neemt een kleiner pad naar links en loopt rechtdoor (niet nog eens naar links).
Tussen de bomen rechts zie je en hoor je vooral de bedrijvigheid op het voetbalveld van Lauwel. Je stapt evenwijdig aan het plein. Blijf het bredere pad volgen en laat je niet verleiden door een van de talrijke konijnewegjes.
Je kruist een smal asfalt je. Straks moet je rechtdoor, maar je kunt nu even uitblazen bij het kapelletje 'Maria oorzaak onzer blijdschap'. Op het graspleintje staan namelijk zeer uitnodigend een paar rustbanken. Na deze pauze zet je je weg verder.
Rechts ligt de weide Hoolven, links het bos. Voorbij de weide word je weer helemaal omringd door bos.
Aan het kruispunt met een buitenverblijf ga je rechtdoor. Je weggetje zwaait naar links. Je strandt op een bospad dat je naar rechts volgt tot aan een asfalt je bij een huizengroep.
Je kiest resoluut voor links. Je passeert links de Slagmolen, met in de muur een gedenksteen: '1859-1959 Voor 100 jaar geboren maal ik
nog steeds uw koren'. In de tuin liggen een paar oude molenstenen als stille getuigen. In de Bosbeek zitten nog een sluis en een waterrad. Rechts van de weg staat de vermelding 'Molenweg', in de tuin een leuk prieeltje.
Steek het brugje over. Verder rechts zie je dat de Molenweg is overgegaan in de Slagmolenstraat. Je draait mee naar links, terwijl je een asfaltje naar rechts negeert.
Volg dezelfde weg naar rechts tussen de weiden tot aan de weg Opoeteren-As.
Als je hier links afslaat, ben je na 400 m terug bij de kerk van Dorne en je startplaats.
Als je nog zin hebt in een extraatje, steekje eerst de drukke weg over.
Je neemt een asfalt je naar rechts dat evenwijdig met de weg loopt. Je wandelt voorbij een kapel en een reeks huizen. Aan de splitsing neem je het asfalt je naar links: namelijk de SmoutWeg.
Bij het schapeweitje rechts prijkt het bord 'Opgelet! Spelende kinderen'.
Het gaat hier in stijgende lijn. Bij het laatste huis links laat je het bospad rustig liggen en blijf je op de asfaltweg. Je krijgt nog een portie bos voorgeschoteld. Negeer het bospad links en ga rechtdoor. Rondom je strekken zich velden uit. Aan de splitsing draai je links af op een nieuw asfalt je. Heerlijk wandelen hier waar 250 m bos afwisselt met weiden. Huize 'Vreeland' ligt er inderdaad vredig bij. Je passeert nog huizen, gevolgd door golvende weiden.
Het asfaltwegje daalt. Aan het kruispunt bij het laatste huis ga je rechtdoor en tussen de weiden stijg je weer lichtjes.
Op de top is er rechts een reusachtige, diepe zandgroeve waar motoren naar hartelust rond kun- nen crossen. Een goede zaak, want zo worden de wandelpaden niet omgewoeld.
Wandel nog altijd rechtdoor. Bij het volgende kruispunt zie je een veldkapelletje: 'Machtige Koningin. Geef het volk van Vlaanderen de Vrede'. Naar links ga je hier, via een bredere weg met aan weerszijden weiden.
Weldra duikt de behuizing weer op, met heel wat villa's. Tussendoor krijg je soms doorkijkjes op de velden. De Hoogveldstraat blijft links liggen en jij zet je weg rechtdoor verder. Je daalt weer af: Na de lintbebouwing met knusse villaatjes bereik je de Sint-Donatuskerk.
Dit is een wandeling door de gemeente Veerle en Veerle-Heide De wandeling is +/- 9 km lang en heeft zowel verharde als onverharde,maar evenwel goed begaanbare wegen
Vertrekken kan aan de beide kerken je volgd de oranje pijl die geschilderd is op goed zichtbare plaatsen (je hebt natuurlijk ook het plannetje), drangelegenheid is er ook
Wat kom je tegen :
De markt van Veerle wordt beheerst door de kerk van O.L.V in de Wijngaard, die in baksteen met banden in ijzerzandsteen op een verhevenheid is opgericht. De toren is zes eeuwen ouder dan de kerk, die in 1920 na een brand werd herbouwd en vergroot.
De kerk O.L.Vrouw in de Wijngaard van Veerle
In de 14de eeuw vond men een houten beeld van O.L.Vrouw in het Wijngaardbos in Veerle en de bewoners bouwden aan de dries een kerk gewijd aan O.L.Vrouw. In 1488 werd het eerste kerkgebouw platgebrand en verwoest door de Arenbergse ruiters. In 1515 bouwde men de huidige neogotische kerktoren in donkere baksteen met zware steunberen afgewisseld in bruine ijzersteen. Die stijl werd later de Demergotiek genoemd. Tijdens de middeleeuwen werd de kerk ook gebruikt als toevluchtsoord waar de parochianen zich konden verschansen tegen roofridders. De kerk werd dan volgestouwd met de schamele bezittingen. In 1627 hing de kerk vol hammen en stonden er 100 jaar lang kisten met huisraad opgeslagen. De kerk stonk als de pest en door een bisschoppelijk protest werden er echte schansen gebouwd en kwam er een einde aan het gebruik van verschuiling in de kerk. In 1910 werd de kerk opnieuw verteerd door het vuur en pas na de Eerste Wereldoorlog werd de nieuwe kerk gebouwd. Het oude koor werd echter zeven meter verder weder opgebouwd om het schip te kunnen vergroten. In de kerk vindt men naast het O.L.Vrouwenbeeld uit de 14de eeuw nog oude beelden van de H. Anna-ten-Drieën uit de 15de eeuw en van de H. Barbara uit de 17de eeuw. De eerste doopvont in Maaslandse blauwe hardsteen dateerde uit de Romaanse periode omstreeks de 12de eeuw en werd in 1818 geschonken aan het Koninklijk museum kunst & geschiedenis.
Ernaast staat het grafmonument van Baron De Zezero die woonde in het kasteel langs de Diestsebaan.
De familie " de Zeredo de Tejada" bewoonden het kasteel in Veerle (nu rusthuis "de Wingerd") - Raymond was de laatste - hij overleed in 1938 - o.a. het kasteel werd eigendom van de kerkfabriek. Vanop zijn monument kijkt hij nu uit op het markplein van Veerle.
Graftombe baron Raymond Zerezo de Tejada
De eerste telg Joseph Vincent van het oude Spaanse geslacht speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van Veerle. Hij werd in 1793 in Diest geboren en overleed in 1868 in Veerle. Joseph Vincent bouwde het kasteel in 1849 langs de Diestsebaan. Het grafmonument van de familie is gemaakt in 1888 door de Antwerpenaar Lud.Mortelmans. In mei 1895 werd er een half verheven beeldhouwwerk geplaatst in het gestoelte van de kerk. Na de kerkbrand schonk de laatste baron Raymond nog twee altaren en een klok aan de kerk.In 1920 liet hij een nieuw rood marmeren hoofdaltaar plaatsen door architect Lemaire.
Dorpspomp in Veerle
Op het marktplein van Veerle staat nog één van de weinige in de Kempen bewaarde openbare pompen. Deze hardstenenpomp werd in 1877 opgericht in een neobarok stijl en diende om de dorpskom van gezond drinkwater te voorzien. De vierzijde sokkel, met gemeentewapen, wordt geflankeerd door ronde hoekzuilen en beëindigd door een gebogen fronton met scheepsvormige sluitsteen. De ronde zuilschacht met ringen, boven op de sokkel, wordt bekroond door een vierkant kapiteel met siervaas.
Tegenover het sobere oorlogsmonument, dat u aan het einde van het park vindt, vertrekt een straat die naar een woonwijk klimt. Via een veldweg langs de rand van het Wijngaardbos komen we aan een bidplaats. Hier zou het miraculeuze lievenvrouwenbeeld gevonden zijn dat in de kerk vereerd wordt.
U daalt tot bij de verkeersweg Diest-Geel, die wordt overgestoken. Wat verder gaan we de Herseltseweg in om zo via de Schansstraat te komen tot de bossen Peieren. Ze strekken zich uit tot ver op het grondgebied van de buurgemeente Herselt, waar ze ook het Elsschot worden genoemd. Toen de jonge schrijver Alfons de Ridder, die graag in de streek van Westerlo kwam wandelen, naar een pseudoniem zocht, koos hij de naam van Willem Elsschot. Een karrespoor voert ons in de loofbossen.
Tot aan de beek wandelen we tussen eik. Daar ontdekt men een romantisch plekje waar de Rode Laak zich een weg baant door het bos. Eenmaal in de open ruimte passeren we de historische Drossaardhoeve. Even over de grensweg met Herselt lopend, maakt het Veerlepad een kronkel langs de Nonnenhoeve en achter een laag kapelletje, 't Rozenhoedje. Even ontwaren wij recht voor ons de abdijtoren van Averbode. Langs akkers en door een dennenbos komen wij weldra voorbij de St.-Jozef-Werkman kerk van Veerle-Heide. Een eind verder slingert ons pad door het beschermde broekbos De Werft, waar andermaal de Rode Laak wordt overgestoken om in de richting van de gemeentelijke sporthal het centrum te bereiken. ik wens iedereen een prettige wandeling
Start: Chemin de Fontaines bij de brug Promonadedes Artistes.
Het beginpunt is op de Chemin des Fontaines bij de brug over de Picherotte waar we de auto neerzetten. We dalen de brug aan de zijkant af en volgen de Promenade des Artistes, tevens aangegeven als het Grote-Routepad (rood-wit vierkantje). De ruwe bosweg volgt min of meer de loop van het riviertje, door een groots beukenbos. Steek het zijbeekje over via een vlonder. Vervolgens de Picherotte zelf via een knuppelbrug. Laat de volgende twee bruggetjes rechts liggen. Blijf dus links van het riviertje en wel tot bij een schuilhut, waar je wel oversteekt. Rechts verschijnen eiken en grove dennen. Steek ook het volgende bruggetje over.
Buiten het bos kom je terecht bij nieuwbouw en een informatiebord. Sla links af, maar nauwelijks enkele schreden verder moet je de eerste brede linker bosweg ingaan: de Avenue Belleheid (Grote-Routepad gaat rechtdoor). De weg stijgt matig langs een omheining.
De wandeling (liggende blauwe ruitjes) buigt via een vlondertje links af; jij blijft rechtdoor gaan. De weg buigt rechts af, vrij fors stijgend onder de kronen van prachtige beuken. Verderop krijg je rechts tussen de bomen weiden te zien.
Weer buiten het bos leidt de asfaltweg langs bewoning. Aan het eind van de Avenue Belleheid bereik je een groot kruispunt (vijfsprong met overdekte picknicktafel): de Thier de Statte. Steek de Route de la Géronstère over en ga de asfaltweg in langs de picknicktafel: de met esdoorns omzoomde Chemin de la Herde.
Passeer (rechts) de Vieille Route de Stavelot en (links) de Ferme de Transvaal, een manege. Rechts: weids uitzicht over het dal waarin de stad Spa zich uitstrekt (onzichtbaar vanaf je standpunt).
Passeer (links) eveneens de Chemin Loschet, die naar het kasteel van Meyerbeer leidt. De weg daalt af langs het witte plaatsnaambord van Spa.
Sla de dwarsweg naar links in. Volg dus een stukje van de toeristische Route des Sources (Bronnenroute), langs het bord met de doorgestreepte plaatsnaam Spa.
Je moet al de eerste straat rechts inslaan: de Chemin de Mambaye (de naam van een groot domein met onder andere een manege en logeerruimtes). De weg loopt wat omhoog tussen weiland en veel groen. Bij de bosrand (bord doodlopende weg) moet je rechtsaf een dalend paadje in tussen een weide (links) en bewoning (rechts). Het wordt weldra onverhard en leidt naar bos.
Steek daar een beekje - de Ruisseau du Vieux Spa over - via een knuppel-bruggetje en sla meteen links af, de Promonade des Chèvrefeuilles (wilde kamperfoelie). Dit wandelpad is uitstekend aangegeven met de wit-rode tekens van het Grote-Routepad en met (in mindere mate) opstaande blauwe rechthoekjes.
Je volgt de beek stroomopwaarts, dus matig klimmend. Steek over via een knuppelbruggetje en volg rechtsaf, het kronkelpad door een eikenbos. Wat een verschil van ondergroei vergeleken met die van een beukenbos.
Het Grote-Routepad volgt over het algemeen heel trouw de loop van de beek, waarin een massa kwartsietblokken ligt.
Verderop krijg je, aan de overkant van het riviertje, een glooiende weide te zien. Intussen zijn ook de dikke beuken verschenen in het boslandschap. Bij een bank volg je een bredere weg. Net voorbij de weide gaat het Grote-Routepad er bij een Y-vormige splitsing naar rechts vandoor. Jij volgt de linkerweg, aangegeven met opstaande blauwe rechthoekjes. Je blijft het almaar dunner wordende beekje volgen.
Iets verderop wacht andermaal een Y-vormige splitsing. Kies voor links, verlaat dus het beekje en volg een pijlrechte weg door een sparrenbos( met een zoom van eik en veel adelaarsvarens)
Ongeveer 600 meter verder steek je een grote dwarsweg over en kom je terecht op een brede, met gras begroeide weg, een stuk natter dan die van daarnet.
Je loopt wat forser klimmend langs een omrasterde waterwinningsplek en komt terecht op een grotere dwarsweg die je naar rechts moet inslaan.
Nog wat hogerop kom je uit bij een zogoed als verharde dwarsweg. Je houdt de wandelweg die naar de Chemin des Gardes leidt (zie gele pijl) aan je linkerhand en volgt de brede, licht verharde, vlakke bosweg. Je loopt door een bos, hoofdzakelijk met beuken. Je passeert links de Meyerbeer-wandelroute (zie gele pijl) en al na een paar honderd meter verlaat je het bos via een slagboom.
Meteen sta je bij de bekende Gérestérebron, een kennismaking waard.
Voorbij de bron bereik je de verkeersweg Spa-Andrimont. Volg op het kruispunt de pijl Sauvenière, dus de geasfalteerde Route des Fontaines, die lichtjes stijgt door een beukenbos. Blijf deze weg volgen tot aan de auto.
OOK DIT : De bron van Géronstère Het water, met zwavelhoudende smaak, wordt vooral aangeprezen voor affecties van de luchtwegen. Het was bij de bron van Géronstère dat Pierre-le-Grand in 1717 zijn kuur kwam volgen Pierre le Grand In de 16e eeuw werden de fundamenten gelegd voor de reputatie die Spa als kuuroord wist te verwerven. Heel wat grote namen deden in de loop der jaren het stadje in de Ardennen aan. Tsaar Peter de Grote een van de bronnen is naar hem genoemd, Karel II van Engeland, Monteverdi, Christina van Zweden, Victor Hugo. Op een groot schilderij in het gebouw waar de bron Pierre le Grand (Peter de Grote) ontspringt, staan alle beroemdheden die een tijdlang in Spa verbleven op een rijtje afgebeeld. Ze kwamen naar de bronnen om ervan te drinken en zodoende verlichting te vinden voor allerhande kwalen
De bron van de Géronstère: De graaf Conrad von Burgsdorff, militair en diplomaat, leed onder kwalen aan de galblaas, veroorzaakt door overmatig drankgebruik. Als gebruiker van de bron liet hij ze in 1651 beschermen met een marmeren nis en een koepel van gekapte steen die werd gedragen door vier zuilen in rode marmer. Velen vinden dit water niet lekker en catalogeren de smaak onder de noemer rotte eieren. In tegenstelling tot de andere pouhons, is het water hier niet transporteerbaar en moet het ter plekke worden gedronken.
In 1872 bouwde men een ijssalon. Het monument Von Burgsdorff werd op dat moment verplaatst naar de bron Enragée. In 1975 begon de toeristische dienst met de restauratie van het monument. Het café-restaurant werd ook vernieuwd. De architect besliste om de nis en de koepel terug te brengen naar zijn oorspronkelijke locatie, en plaatste ze opnieuw in haar oorspronkelijke, groene kader.
La Géronstère heeft dus opnieuw het oorspronkelijke uitzicht dat ze ongeveer twee eeuwen had gehad. Het is één van de mooiste bronnen van Spa. Ieder jaar in mei viert men in haar buurt de zegening van het bos.
;ontop())
