HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
19-12-2009
Strobanderspad
Strobanderspad
Start : aan de Sint Servasiuskerk van Diepenbeek
Afstand : 8 km
Bewegwijzering : Ja
GPS : N50 54.482 E5 25.166
DE ROUTE :
De volgende straten passeerden we :
Vanop het marktplein naar de sint janslaan -- kloosterstraat
Daarna europalaanbevrijdingslaanweerstandslaansint rochussraatzavelstraattierstraatover de A13Ganzestraatzwartveldstraatterug over de E313zavelstraatbekenrooistraatnanofstraatkeizerstraatVarkensmarktstrobandersplein
De wandelsportvereniging W.S.V. De Schoverik heeft in de gemeente 7 wandelroutes uitgestippeld. Startplaats is de Schoverik Wandelpaalop het Schoverikplein (hoek van de Kapelstraat en Varkensmarkt)
Sint-Servaaskerk
De imposante Sint-Servaaskerk is al eeuwenlang de plaats voor bezinning, waar de dorpelingen danken voor een nieuw leven, maar ook troost zoeken wanneer afscheid van geliefden wordt genomen. Kerk en toren zijn beschermde gebouwen, de toren is meer dan vijfhonderd jaar oud. In de kerk vinden we mooie houten, gepolychromeerde beelden: ze zijn meer dan 300 jaar oud. Het orgel van de kerk kreeg eind 2005 een grondige opknapbeurt. In augustus 2008 werd gestart met de eerste fase van de restauratiewerken aan de kerk. Het volledige dak en de dakgoten werden vernieuwd. Begin oktober 2009 werden de werken afgerond.
Streekproducten
Ne Stroese (jenever)
Ne Stroese wil zeggen, ene sterke, een krachtige. De meeste jenevers worden gemaakt op 35 à 36 graden. In Diepenbeek kunnen ze echter makkelijk aonjaogen ( de zaken overdrijven), daarom wordt de Diepenbeekse jenever gestookt op veertig graden. Hij doet zijn naam dus alle eer aan.
Den Aonjaoger
Den Aonjaoger" is een eerlijk karaktervol bier. Puur, natuurlijk, vervaardigd met de allerbeste mout, hop, gist en het zuiverste bronwater. Scheikundige producten vind je niet in dit biertje. De kleur is diep goudgeel, met een sluier van gist als je de schuimende kraag aan de neus brengt, ruik je hopbelletjes en gist.En hoe smaakt dit artisanaal biertje ? "Den Aonjaoger" is hoog gehopt en geeft daarom een zachte bitterheid in de mond, met een lange afdronk. Koel gedronken, met een malse schuimkraag, is de "Aonjaoger" een godendrank die als fluweel naar binnen loopt en geest en lichaam streelt.
Het "Piepelke"
Het "Piepelke" wil zich positioneren als een lekkere kwaliteitslikeur die zich durft plaatsen naast gerenommeerde Belgische en Franse likeuren.. Een "Piepelke" kan gedegusteerd worden, zomaar, als lekkernij, als slaapmuts of als pousse-café in een echt ouderwets likeurglaasje. Je kan het "Piepelke" volgens eigen voorkeur degusteren: gekoeld, in koeler of diepvries, of op kamertemperatuur. Oude wegwijzer
Het gaat hier om het meer dan 500 ha grote deel van het domein de Merode rondom de aloude abdij van Averbode, het bekende drie provinciënpunt. Het bos ligt voor een 200-tal ha op het grondgebied Scherpenheuvel-Zichem (Testelt en Averbode), een 100-tal ha op Laakdal (Veerle-Heide) en voor het overige deel op Tessenderlo.
Toen de familie de Merode in 2004 hun domein van 1.500 hectare verkocht, grepen heel wat instanties en organisaties hun kans om de bossen te beschermen tegen versnippering. Het grootste deelgebied van het domein is Averbode Bos & Heide en werd grotendeels aangekocht door Natuurpunt. De volgende jaren worden in Averbode Bos & Heide een natuurinrichtingsproject en een LIFE project uitgevoerd.
Ten laatste begin 2010 moeten de inrichtingswerken zoals o.m. waterhuishoudkundige en grondwerken van start gaan. Tegen het voorjaar van 2011 moeten, volgens de strikte Life-planning, al de natuurinrichtingswerken afgerond zijn
Prehistorische pijlpunt gevonden
Om erop toe te zien dat er door de natuurherstelwerken in Averbode Bos & Heide geen archeologische sites verloren gaan volgt een archeoloog van de VLM de werken van nabij op. En daarbij deed hij een opmerkelijke vondst. Tijdens een archeologische prospectie van de afgeplagde terreinen vond hij een pijlpunt uit het Mesolithicum (Midden-Steentijd). Die bewijst dat de prehistorische mens dit stukje natuur reeds 9000 jaar geleden tot zijn jachtgebied maakte. Dat was ook dankzij de aanwezigheid van - de ondertussen verdwenen - vennetjes en het wild dat er kwam drinken. De pijlpunt zelf toont aan dat de mens op dat moment reeds de verfijnde techniek beheerste van het vervaardigen van pijlpunten uit silex. De exotische oranjebruine silexsoort wijst op internationale contacten, mogelijk met Frankrijk.
Er staan infoborden op verschillende plaatsen waar je ook kunt vertrekken o.a.
-De Abdij van Averbodede afspanning Den Eikop het dorpsplein van Veerle-Heide
--Blauwe wandeling Averbode Bos & Heide (Averbode) (4,5 km)
--Aardgasnatuurwandeling Averbode Bos & Heide (7 km)
--Gele lange wandeling Averbode Bos & Heide (7,5 km)
--Rode wandeling Averbode Bos & Heide (8 km)
--Blauwe wandeling Averbode Bos & Heide (Tessenderlo) (6 km)
--Gele korte wandeling Averbode Bos & Heide (3,5 km)
kerkstraat - waterstraat - hoekstraat - oude baan - lemmenshoefstraat - hovesteenseweg - lemmenshoefstraat - hovesteenseweg - oude baan - gestelsesteenweg - naast het kanaal - hepmansbossen - dijkstraat - grasheuvel - zandstreep - ons vertrekpunt de kerk
Meerhout is een plaats en gemeente in de provincie Antwerpen. De gemeente telt ruim 9000 inwoners. Binnen de gemeentegrenzen liggen de volgende woonkernen : Berg, Centrum, Zittaart en Gestel.
Elk jaar in april wordt het Groezrock festival georganiseerd. In de afgelopen jaren is dit festival gegroeid van een klein feest voor 400 bezoekers, tot een 2-daags internationaal punk, hardcore, emo en ska festival met ruim 32.000 bezoekers uit heel Europa.
Het dorpsfeest, "de kattenfeesten", genoemd naar de inwoners van Meerhout, wordt elk jaar de derde week van augustus op het marktplein gehouden.
Kate Ryan heeft in Meerhout gewoond.
Meerhout werd voor het eerst vermeld in 742 als "Maereholt".
In de volksmond wordt Meerhout ook wel eens "Merret" genoemd.
Het centrum van Gestel met de kerk is een typisch voorbeeld van een schans, waar de mensen uit de buurt, in lang vervlogen tijden, bij gevaar, zich konden terugtrekken met have en goed. Vooral in de 17de eeuw waren het woelige tijden en hadden de mensen veel te verduren van roversbenden. De kerk, het kerkhof en de mooie pastorij zijn op de vroegere schans gebouwd. Gestel werd een zelfstandige parochie in 1869 en de kerk dateert van 1872. De pastorijtuin, met de Engelse hof (vroeger ingericht naar Engels model) vormen een groene long in het midden van deze parochie. Voor de kerk ontdekken we een standbeeld met een 3-ledige boodschap. Het wil ons blijvend herinneren aan de oorlogsslachtoffers van 1914-18, de slachtoffers van 1940-45 en het wil hulde brengen aan het H. Hart 1938-49. Horeca : Je hebt er ook nog een cafeetje waar een pintje maar 1 kost en natuurlijk voor de liefhebbers van ijscreme , de creme van "den boer van gestel" met hele grote bollen.
Vinderhoute is een dorpje in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Lovendegem. Vinderhoute was een zelfstandige gemeente tot eind 1976. Het heeft een oppervlakte van 3,66 km² en telde op 1 januari 2002 1321 inwoners.
Het dorp ligt iets ten westen van Gent, aan de kruising van het kanaal Gent-Brugge en de Ringvaart. De dorpskern bestaat uit laagbouw met relatief veel groen en enkele kasteeltjes. De Kale loopt door Vinderhoute.
Toch blijft Vinderhoute nog steeds zijn open en landelijk karakter behouden. De talrijke historische kastelen gelegen in mooi onderhouden parken geven het dorp een riante allure.
Het oudste Kasteel van Vinderhoute is verbonden met het dorp door de statige eikendreef waarlangs ook het Dreefkasteel en iets verder het kasteel Ten Velde liggen.
In de Neerstraat ligt het Wit Kasteel en de bomenrijke Schouwbroekstraat wordt gedomineerd door het Schouwbroekkasteel. Hier trekken vooral de eeuwenoude kastanjebomen bij het ingang van het park de volle aandacht. In de Vredesdreef liggen nog enkele fraaie herenhuizen en net over de grens met Drongen ligt het kasteel Gavergracht.
De geschiedenis van de bewoners is steeds nauw met Vinderhoute betrokken geweest.
De ietwat hoger gelegen Kouter wordt gedomineerd door de Van Vlaanderenmolen. De huidige molen is pas gebouwd nadat de oude houten molen in 1905 door een storm ten gronde ging. Van hieruit krijgt men een enig zicht op de lager gelegen Kalevallei met zijn bulkenlandschap van weiden afgezoomd met houtkanten.
En in de vernieuwde dorpskom onder de toren van de gerestaureerde St.-Bavokerk, in 1999 als historisch monument geklasseerd, is het zalig genieten van de open ruimte en de stilte. Of kan men even teruggaan in de geschiedenis op het kerkhof bij de eeuwenoude grafmonumenten.
Bezienswaardigheden
--De Sint-Bavokerk is een neoclassicistische bakstenen kerk, gebouwd in 1855-1856, na het slopen van een eenbeukig Romaans kerkje.
--Kasteel van Schouwbroek, herbouwd in 1894
--Landhuis (eind 18de eeuw), een restant van een kasteel uit de 16de eeuw
--In de tuin van het kasteel Schouwbroek staan drie grote tamme kastanjes, waarvan één de dikste van België is
--de Van Vlaenderensmolen uit 1905
--een neo-classicistisch herenhuis uit 1870, geklasseerd als monument
TE BEREIKEN: Vanuit Nijlen-centrum richting Herentals de Bouwelsesteenweg nemen. Na ongeveer 1 km aan, de Aldi rechts de Klokkenlaan inrijden.
TAVERNES OP PARCOURS:
De Slappe Uier, Laurys Gewatstraat, na 1,5 km
Tel: 03481 94 97
TAVERNES BIJ VERTREK:
De Paddekote, Bouwelsesteenweg
Tel: 03/481 78 41
We starten onze wandeling aan de O.-L.-Vrouwkerk (opgericht in 1947), en wandelen in de richting van de baan Lier-Herentals. We steken voorzichtig deze baan over en nemen aan de overkant de Grobbendonkseweg. Vervolgens nemen we de eerste straat links en aan het einde hiervan gaan we naar rechts. We bevinden ons hier in het gehucht Paddekoten. Dit is een betrekkelijk jong toponiem dat vermoedelijk na een sterke aangroei van de bevolking in de 18de eeuw is ontstaan. De armzalige hutten die door de allerarmsten in deze verlaten omgeving gebouwd werden, vergeleek men met padden, omdat ze zo vies en onaantrekkelijk waren. Wanneer men de hedendaagse Paddekoten daarmee vergelijkt, kan men best zien hoe een dubbeltje, door de eeuwen heen, rollen kan.
De eerstvolgende straat links, de Drijkoningenstraat, leidt ons weg van de bebouwing en voert ons door een landschap van akkers en weilanden. We nemen nogmaals de eerste straat links, de Laurys Gewatstraat, en wandelen voorbij taverne De Slappe Uier. Rechts van ons bemerken we al de dijken van de Kleine Nete, die we straks zullen bewandelen. Even verder, in een bocht naar links, nemen we rechts de aardeweg in de richting van de Kleine Nete. Daar aangekomen klimmen we de dijk op en gaan naar rechts, richting Grobbendonk. We volgen de Netedijk over een tamelijk lange afstand en bereiken zo het Derde Sas. Dit is een oude en vervallen sluis uit de 19de eeuw, toen de Nete (gekanaliseerd in 1843) nog druk werd bevaren door zand- en ijzerertsschepen. De sluis is gelegen op een dode zijarm van de Kleine Nete. Vroeger was de sluis dus op de Nete gelegen, maar mettertijd werd de loop van de Nete verlegd en raakte de sluis buiten gebruik. Deze sluis was één van de vier sluizen op de Kleine Nete tussen Lier en Grobbendonk. Rechts van ons bemerken we het Sashuis, thans gerestaureerd als buitenverblijf. Tot voor kort verbleef hier Lia Timmermans, dochter van schrijver Felix Timmermans. We nemen het pad rechts dat eerst rechts en dan links wegdraait en tot aan een asfaltbaan, die we naar rechts opgaan in de richting van Nijlen.
Terug op Nijlens grondgebied, gaan we vervolgens links de Heuvelstraat in, waar we de tweede straat rechts, de Centrale Weg, nemen. Deze kronkelige weg leidt ons langs villas door dennenbossen. Aan het einde gaan we linksaf en even verder weer links een aardeweg op. Deze brengt ons terug op een asfaltweggetje, dat we naar rechts opgaan om zo de drukke Bouwelsesteenweg te bereiken. We bewandelen deze drukke baan (links van de rijbaan wandelen!) even naar rechts. Niet voor lang echter, want even verder nemen we links de Paterstraat. Aan het eerstvolgende kruispunt naar rechts en aan het einde van deze straat opnieuw naar rechts. Een twintigtal meter verder nemen we links de Zandlaan en bereiken zo de vrije basisschool. Aan deze school slaan we rechtsaf en zien voor ons terug de kerk, ons start- en eindpunt.
Met dank aan Nijlen Sint-Paulus kerk Fietspad langs de Nete
Fietsersbrug over de Nete Sperwerlaan, Grobbendonk
Avelgem heeft verder ook onuitputtelijke troeven op recreatief en toeristisch vlak: na de rechttrekking van de Schelde ontstonden talrijke meanders. Samen met de oude spoorwegbeddingen zorgen zij voor wandel- en fietspaden, die voor de liefhebber van natuur en rust zeer aantrekkelijk zijn. Wandelaars en fietsers vinden er zeker hun gading in de vele fiets- en wandelroutes.
Bovendien worden ook de mountainbikers in de watten gelegd:de Boerenhovenmountainbikeroute vertrekt aan het Pompgebouw en staat garant voor 3 lussen van ongeveer 38 km puur mountainbikeplezier! Door de gemeente lopen ook tal van andere wandel- en fietsroutes, waaronder de mirawandelroute, de bouvriewandelroute, de sneukelfietsroute en de Waterhoekroute .
De straten die we tegenkomen
-Leopoldstraat de ronde molenvoetweg meerstraat langs de schelde ruggestraat waterhoek ruggekouterweg oudenaardsesteenweg kareelovenstraat ronnemontstraat scheldelaan karekietenhof kasteelstraat en de kerk
Bezienswaardigheden :
--De Sint-Martinuskerk is een neogotische kerk, gebouwd na de eerste wereldoorlog. Tijdens WOI werd de oorspronkelijke neogotische kerk (gebouwd in de tweede helft van de 19de eeuw, toen ook de oude kerk werd afgebroken) volledig vernield door bombardementen.
--De Tombeelmolen (in de Molenstraat 41A in Outrijve) werd in 1923 gebouwd. Deze maalvaardige molen is sinds 1989 eigendom van de gemeente en is de jongste molen van Vlaanderen.
--Het Archeologisch museum van de Scheldevallei (gelegen in de Rijtstraat 4 in Waarmaarde).
--Het Pompgebouw te Bossuit met toeristische dienst en trekkershutten
Vertrekken doen we aan de burcht van Herzele of aan de kerk die er vlakbij staat
-we gaan de burchtlaan in en volgen dietot we in de kerkouter komen
-hier staat het autonoom gemeentebedrijf Herzele
-Rechts de trotstraat in en we houden bij de vier volgende T links
-We verlaten die mooie rustige veldwegels en komen in de Hoogstraat
MOLEN TER RIJST De molen Ter Rijst heeft mogelijk niet zoveel geschiedenis, toch zijn er enkele merkwaardigheden aan toe te voegen: Sinds zijn bestaan ging de molen nooit van vader op zoon; geen enkele eigenaar is geboren in Herzele; in het 200 jaar oude molenhuis is nooit een kindje geboren. Mogelijks heeft de vloek de molen Ter Rijst nooit losgelaten.
-Links door de Hoogstraat en daarna rechts de Koekelberg in
-op de splitsing links nog altijd Koekelberg
-door de velden tot we terug in de bewoonde wereld omen en rechts draaien
in de Arestraat
-even verder links de Bokstaat in
Wederom door de velden altijd rechtdoor tot de huizen beginnen en we de links
De Evendael inlopen
-volgen tot we rechts de Kanunnikstraat zien
-rechts de Molenstraat volgen
DE MOLEN TE RULLEGEM Hoewel de windmolen Te Rullegem als één der mooiste en uniekste van Vlaanderen wordt beschouwd, is zijn geschiedenis niet ten volle gekend. Enkele feiten weten we zeker : de huidige houten molen werd rond 1750 gebouwd. Uit kerkelijke bron blijkt echter dat op dezelfde heuvel reeds veel vroeger een windmolen heeft gedraaid: alleszins vanaf 1424, wellicht nog eerder. Zowel de huidige als de verdwenen windmolen is haast ononderbroken adellijk bezit geweest. Van begin 16 e tot begin 19 de eeuw was de molen eigendom van de Heer van Herzele, later van baron van de Woestijne. In 1906 komt de windmolen in bezit van graaf du Parc Locmaria.Tot eind 18 de eeuw was de molen Te Rullegem een banmolen.
-achter de molen links het veldwegeltje in tot we rechts de Kasteeldreef ingaan
-Links de Rossegemstraat
-rechts naar de Eikboslaan endan de derde straat links de woonweik in
-over het rond punt en rechts de kloosterstraat
-Links de Lindestraat en je bent terug bij je starpunt De burcht van Herzele
Rotselaar - Wakkerzeel - Werchter Ruime parkeermogelijkheid aan de polyvalente hal 'De Meander', Vakenstraat 18, Rotselaar Andere mogelijke vertrekplaatsen: Kerk Rotselaar-Centrum Kerk Wakkerzeel Kerk Werchter
We vertrekken aan de plas van Rotselaar, in het 30 ha groot domein Ter Heide. Tijdens de zomermaanden kan je hier zwemmen of zonnen op de ligweide of het zandstrand. Surfers vinden er een geschikte oefenplaats om het plankzeilen onder de knie te krijgen. Vissers kunnen hun lijn kunnen uitgooien, maar ook natuurliefhebbers komen hier aan hun trekken. De Plas is een geschikte rustplaats voor trekvogels. Vanuit een vogelkijkhut kan je ze rustig observeren. Rond het meer werd een fiets- en wandelpad aangelegd om optimaal van de natuur te kunnen genieten.
We verlaten het domein in noordelijke richting en volgen links de Steenweg op Gelrode gedurende 600 meter.
We slaan links af en vanaf hier verloopt de wandeling meestal over onverharde veldwegen en kan je kennis maken met het landelijk karakter van Rotselaar en Werchter. De Demer en de Dijle die in Werchter samenvloeien, zullen je een tijdje begeleiden.
Langs bossen, weiden en beemden komen we in Rotselaar dorp. De Norbertijnenpastorie uit 1631, de neogotische Sint-Pieterskerk heropgebouwd in 1846 en de vroegere brouwerij Mena zijn er de opvallendste gebouwen. Op het dak van het gemeentehuis zie je een windwijzer in de vorm van een heks op haar bezemsteel. Deze heks, symbool van het Harzgebergte in Duitsland, is een geschenk van de stad Bad Gandersheim , met wie Rotselaar officieel verzusterd is.
Op het Dorpsplein naast het postgebouw, nemen we een klein voetpaadje.
Wandelend in een vruchtbaar akkerlandschap komen we aan de Dijle en de watermolen Van Doren.
Vanaf de 16e eeuw werd dit molencomplex herhaaldelijk uitgebreid en gerestaureerd. Al deze bouwfasen bleven bewaard, zodat het gebouw thans een indrukwekkend overzicht biedt van zijn archeologisch en industrieel verleden. Er werd een nieuwe turbine geplaatst, zodat er thans opnieuw elektriciteit kan worden opgewekt.
Langs de Achterheidestraat, een veldweg op de Dijleoevers en een idyllische weg, omzoomd door knotwilgen, wandelen we naar Wakkerzeel.
Het fraaie kerkje van Wakkerzeel, mooi ingeplant in het groene landschap, blijft steeds onze blikvanger. De kerk, die in 1742 afbrandde, werd vervangen door een kerk met gotische toren in combinatie met een sierlijke gevel in barokstijl. De kerk is toegewijd aan Sint-Hubertus en is beschermd sedert 1962, evenals het ongemeen rijk interieur.
We vervolgen onze tocht via een voetpad tussen de woningen links van de kerk.
In een aangenaam kader van velden en bossen bereiken we Werchter. De Sint-Jan-De-Doperkerk uit 1439, herhaaldelijk heropgebouwd en voorzien van een opmerkelijk fraaie peerspits, domineert er de dorpskom.
Dit Vlaams-Brabants dorpje is bekend om zijn rockfestival. De festivalweide ligt links van onze wandelweg rustig te wachten op de 100.000 bezoekers tijdens het eerste weekend van juli.
Aan de verkeerslichten steken we via het zebrapad de rijweg over en wandelen naar de kleine, ijzeren brug aan de samenvloeiing van Demer en Dijle.
We volgen nu op de linkeroever de Demer stroomopwaarts.
Onderweg komen we voorbij een paar oude meanders, overgebleven na een rechttrekking van de Demer en zien we ook van op een brugje de monding van de Winge.
Aan de Soldatenbrug, begin van de jaren '50 aangelegd door Belgische geniesoldaten, volgen we rechts het Meanderspad.
Deze weg door een populierenbos leidt ons naar het vertrekpunt van de wandeling. Plas van Rotselaar Molen Van Doren
Opmerking: er zijn meerdere kleine paadjes en wegeltjes in deze wandeling dat het mogelijk is dat je er een paar mist of vermist zijn.
Waar ik voor gevreesd had is bewaarheid geworden Het was al een paar jaar geleden dat we daar nog gewandeld hebben en de familie Van Camp-Vanden Berk heeft deze wandeling nog recentelijk gewandeld,heeft me verteld dat er weinig van klopt ,en daarom heb ik de beschrijving van toen maar geschrapt Moeten we zeker opnieuw wandelen want de streek is de moeite waard Sint Trudo kerk van Eksel De pomp
BESCHRIJVING: deze beschrijving dateert al van een paar jaar geleden en zou afwijkingen kunnen inhouden
Voor deze wandeling parkeren we in de schaduw van de lindebomen, vóór de Sint-Bavokerk te Zittaart.
We vertrekken rechtover het kerkhof, richting Steenheuvels.
Op het hoogste punt der gemeente, een vijftigtal meter verder, slaan we linksaf en blijven deze landweg volgen tot het einde.
Daar draaien we rechts; de gevolgde weg vormt de grens tussen de parochies St.-Bavo en St.- Trudo.
Aan de volgende splitsing gaan we rechtdoor tot we even vóór de begraafplaats rechts een holle weg inslaan.
Op de asfaltweg gekomen gaan we links en dan de eerste straat rechts, het gebroekte in.
We passeren de Halfwegloop en blijven de weg volgen tot we op een bepaald moment rechts een soort monument ontwaren. Het is het staartstuk van een Brits vliegtuig, dat hier in '43 neerstortte.
We slaan deze straat in, nemen de eerste weg rechts en komen terug op de asfaltweg Genebroek. Deze volgen we links, steken de kanaalbrug over en volgen de weg "Veedijk".
Rechts bemerken we de aloude met stro gedekte Sint-Niklaaskapel.
Achter deze kapel slaan we rechtsaf, bij de volgende splitsing links en vlak daarop rechts.
De weg daalt en draait naar links, we blijven steeds links houden bij de volgende splitsingen en komen ze voorbij de vroegere camping Montana, daarna langs het voetbalterrein van FC Heibloem
Dat ook al verdwenen is waarna we rechts het asfalt volgen.
Zo komen we op de betonnen "industrieweg".
Hier gaan we links en bemerken na een paar honderd meter een zandwegel die de bossen inloopt (rechts).
Deze weg wordt gevolgd tot we de kanaalbrug bereiken.
Deze brug wordt overgestoken en we volgen het jaagpad naast het kanaal.
We kunnen afwisselend beneden blijven of de bovenkant van de met brem begroeide berm volgen. Even vóór de boogbrug die we daarstraks overgestoken hebben, gaan we links de dreef met Amerikaanse eiken in.
Deze komt uit op de Kiezel, die we steeds in dezelfde richting volgen.
Even verder gaan we rechts de Zandstraat in, aan de viersprong draaien we links, Steen heuvels, die we volgen tot links een smal wegeltje naar de molen wordt gevolgd.
Zo komen we aan de molen.
De afstand naar het vertrekpunt is nu zeer kort.
de haenvense molen in Zittaart Het albertkanaal en de windmolens van Nike
het spoor naast het kanaal en BP Chemicals (foto's luc_engelen )
Het vertrek- en aankomstpunt van deze wandeling bevindt zich bij het kasteel van Horst te Sint-Pieters-Rode.
Vanaf het parkeerterrein volgen we de Peerse. Deze straatnaam verwyst naar een wynpers, die zich ongeveer 1 km verder zuidwaarts op de Steenberg bevond. Daar had de heer van Horst in de middeleeuwen zyn wynpers. Als herinnering hieraan werd in 1 991 by het begin van de Peerse een kleine wyngaard aangelegd.
Na 150 meter slaan we rechts een veldweg in. Aan één kant is hy afgezoomd met zomereik en waar de weg een bocht maakt, vinden we in de berm ook sleedoorn, valse; acacia, iep en braam.
In het westen kyken we uit op de dorpskern van Rode, in het zuiden tekent zich het silhouet af van een kapel onder een oude linde.
We wandelen tot aan een wegenkruispunt, gemarkeerd door een lindeboom, en kiezen de westelijke richting. We dwarsen nu de Gulden delle, een komvormig akkergebied, en steken vervolgens de Langestraat over.
We wandelen verder westwaarts tot bij het eerstvolgende kruispunt. Hier nemen we links de Putstraat.
Voorby een verlaten tuin en
Even verder wordt de weg een beetje hol en is de linkerberm beplant met een rij berken. Hier en daar heeft zich de bosrank genesteld. Het is een inheemse, houtige klimplant die zich rond bomen en struiken windt. In de zomer draagt hij witte, langgesteelde bloemetjes. Kruiden zijn eerder zeldzaam in deze wegbermen. "
Verder wandelend komen we bij een grote tuin met een rijke verscheidenheid aan in- en uitheemse bomen. Aan de straatkant treffen we o.a. aan: esdoorn, meidoorn, wilde paardekastanje, vlier, sleedoorn, iep, zomereik, Noorse esdoorn, es, beuk, hulst hazelaar, berk, kerspruim, rode beuk, Corsikaanse den, gewone sering en Japanse sierkwee.
Voorbij dit miniarboretum komen we in een kleine woonkern, bestaande uit een paar huizen en enkele boerderijen.
Op de hoek van de Putstraat en de Leempoelstraat bevindt zich het Hof ten UIenberge. Zo wordt ze tenminste vermeld op een kaart van 1655, toen het nog een pachthoeve was van de norbertijnenabdij Park te Heverlee.
We volgen verder rechtuit de Putstraat, die opnieuw een holle weg wordt. Eerst treffen we in de bermen hier en daar een zomereik of een iepenstruweel aan. Naarmate de weg dieper wordt neemt de beplanting toe en vinden we, behalve vlier en sleedoorn, vooral hazelaar en valse acacia.
Voorbij een bocht krijgen we nogmaals een gezicht op de vallei van de Droge Beek en nu ook van het dorpscentrum van Kortrijk-Dutsel en van de achterliggende heuvels te Wezemaal.
De weg leidt ons langsheen een populieren plantage, akkers en enkele boomgaarden naar de Preekherenberg, een straat die we linksaf volgen. Weidse vergezichten blijven ons begeleiden.
We steken de Langestraat over en volgen verder de Houwaartsebaan.
Bij de wegsplitsing, 250 meter verder, bevindt zich een oude I gerestaureerde waterput. De put werd gebouwd in de 19de eeuw en voorzag de wijk van drinkwater tot omstreeks 1970. Bij deze waterput blijven we rechtdoor de Houwaartsebaan volgen. Zij leidt ons naar de vallei van de Winge en heeft zich diep ingesneden in het steilste gedeelte van de helling. Ook hier zijn de flanken van de holle weg overwegend begroeid met valse acacia.
In het lagere gedeelte van de vallei wandelen we voorbij enkele kleine boomgaarden. De bomen vormen in de lente grote bloementrossen die voor een kleurrijke toets in het landschap zorgen. Naast huisnummer 84 verlaten we de Houwaartsebaan en volgen rechtsaf een voetpad dat zich door weiden en akkers naar de Dries slingert. Het is een brede betonbaan, die we linksaf volgen. De straatnaam verwijst naar de dries of gemeenschappelijke weide die hier waarschijnlijk bestond in de middeleeuwen.
Bij de wegsplitsing nemen we rechtdoor en wandelen tot aan de toegang van het kasteeldomein Kleerbeek. Het is privé-bezit en dus niet toegankelijk voor bezoek. Een prachtige dreef, bestaande uit beuken en linden, aangeplant omstreeks 1890, leidt naar het kasteel. Van de herenwoonst zelf valt echter niets te zien. Kleerbeek, waarvan de oudste teruggevonden vermelding van 1430 dateert, was een heerlykheid die zich uitstrekte over Houwaart en Sint-Pieters-Rode.
We vervolgen verder de wandeling in noordelijke richting. Tweehonderd meter verder slaan we links een weg in die ons langs de voet van een heuveltje naar de Lozenhoek zal leiden. Dit heuveltje is de Steenberg, maar is beter bekend als de Peerse. Zoals reeds vermeld, bevond zich hier het pershuis van het kasteel Horst.
De eerste woning die we in de Lozenhoek aantreffen is het THUNENHOF. Deze hoeve dateert van 1749 maar de straatgevel werd in de 19de eeuw gecementeerd. Een paar gebouwen aan de ach- terliggende en vanaf de straat niet zichtbare binnenkoer verdwenen.
De naam van de hoeve gaat terug naar de 13de eeuwen verwijst naar de familie van Thunen, die alleszins verwant was met de heren van Horst en er volgens sommige auteurs zelfs kunnen mee geïdentificeerd worden.
De naam van het gehucht ,Lozenhoek, verwijst naar zijn ligging t.o.V. het dorpscentrum. "Loos" betekent zoveel als "verloren" of "afgelegen".
We vervolgen onze wandeling door de Lozenhoek tot aan de driesprong met de Horststraat en Luttekolen.
Hier wandelen we rechtdoor tot aan de Winge. Vanaf de brug over het riviertje krijgen we een mooi gezicht van het kasteel Horst met op de voorgrond de gelijknamige hoeve.
De stallen en de schuur van deze voormalige kasteelhoeve werden vernieuwd na een brand in 1 949.
Naast de Winge wandelen we tenslotte naar het kasteel. Het kasteel van Horst
-We starten aan de kerk van het dorpje Irrhausen en zoeken het plaatje of de nummer 26
Dat ons naar links van de kerk omhoog stuurt
-We kunnen deze wandeling ook de Mannerbachwandeling noemen omdat we
Nu al voor de eerste en niet de laatste keer dit riviertje oversteken
-Even komen we op de grote weg die we dadelijk verlaten naar rechts
-We dalen naar de vallei en de rivier,die we blijven volgen tot aan de schuilhut.
-Het water oversteken en dan komen we op de splitsing van nummers 26 en 18
-Nu volgen we de rivier en het nummer 18
-Bij de splitsing van de rivier steken we over en volgen we terug de 26
-We komen terug op de betonweg en gaan naar ons vertrekpunt
Irrhausen is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van het district Bitburg-Prüm. Irrhausen telt 233 inwoners
Irrhausen is een uitgesproken groen dorp in het romantische Irsental, niet ver van het
Dal van de 1000 vlinders.
De groene dalbodem van het Irsental wordt omzoomd door hellingen met gemengd bos. In het zuidwesten is er een opening naar het, met rond 80 hectare, kleinste beschermde natuurgebied in het Duits Luxemburgse natuurpark: Ginsterheiden in het Irsental bij Daleiden. Op harmonische wijze gaan hier natuurlijk stromende riviertjes met aangrenzende weiden, rots- ecosystemen en laagbosgebieden in elkaar over. Tot in de 19e eeuw was Irrhausen vooral een agrarisch dorp Irrhausen, Rheinland-Pfalz, Deutschland
Je verlaat de E40-autosnelweg via: de uitrit BattÎce en je rijdt naar deze gemeente.
In Battice sla je voorbij een tankstation rechtsaf richting Aubel.
In een afdaling neem je links de weg naar Val-Dieu. Er staat een wegwijzer.
Routebeschrijving
Je verlaat de abdij , steekt de brug over de Berwinne over en neemt de 'Holiguette', een weg die omhoog loopt naar Charneux. In de eerste bocht ligt links een trap. Je loopt naar boven en komt uit op een met bomen afgeboorde weg. Daarna kom je al vlug op een weg die je volgt tot boven op de helling.
Hier ga je niet rechtsaf, maar rechtdoor. Halfweg, in de buurt van een kruisbeeld, neem je links 'la Groumette', een klein weggetje dat over enkele meters geasfalteerd is.
Ruraal landschap
Het enorme 'Croix de Charneux' staat op 'le Bois del Fiesse', een 269 m hoge heuveltop in
het glooiende landschap, waarin de boerderijen verspreid liggen tussen de velden.
Je loopt langs een sparrenbos en passeert onder het groen.
Aan een T -kruispunt neem je links, dicht bij een huis in baksteen en kalksteen uit 1767.
Wat verder zie je duidelijk de torenspits van de abdijkerk.
De route loopt naar beneden tot aan de weg naar Froidthier. Die steekje over. Je komt langs een gerestaureerd huis in natuursteen en wat verder langs een brug over de Berwinne.
Je laat vervolgens een asfaltweg links en een doodlopende weg rechts liggen en loopt door tot op de top van een heuvelrug. Aan je linkerkant zie je tegen een boom een kruisbeeld hangen.
De weg die hier vertrekt laat je links liggen en je volgt verder de weg die een bocht naar rechts maakt.
Opvallende gebouwen
Links, in het zeer mooie zandstenen huis met de houten vakwerkgevel, is een meubelatelier gevestigd.
Je loopt voorbij een elektriciteitscabine en ontdekt dan het kasteel van Altena (1620) met links ervan de boerderij. Een met wilgen omzoomd vijvertje herinnert eraan dat het kasteel ooit omringd was door een slotgracht. Een klein bruggetje is in de plaats gekomen van de oude ophaalbrug.
De massieve, vierkante donjon is opgetrokken uit zandsteen en heeft twee niveaus. Boven op de zware toren staat een met leien beklede spits. De ingang heeft de vorm van een rondboog en wijkt iets terug. Je ziet hier nog sporen van het mechanisme dat de brug bediende.
Je loopt langs een mooi huis met kruisvensters en schuin dak, en komt dan aan een T-kruising met een 'stop'. Hier neem je links, richting Aubel. Je loopt vervolgens langs het park en het kasteel van Gorhez . Dit kasteeltje werd in 1767 gerenoveerd in Lodewijk XV -stijl. De bouwstijl is klassiek, met drie verdiepingen, in witgeschilderde baksteen en kalksteen. Boven op het dak prijkt een bolvormig torentje.
Het hoofdgebouw staat met de achtergevel naar de weg gekeerd en wordt geflankeerd door een gebouw uit 1858 en een hoeve.
Het oude gerechtshof van de heerlijkheid Gorhez, een beetje verder aan de linkerkant, hing af van de abdij van Val-Dieu. Het gebouw (17de eeuw) heeft een perpendiculaire vleugel. In het verlengde ervan staan twee huizen uit dezelfde periode, opgetrokken uit ruwe, gespleten kalksteenblokken. In de gevel zitten op de benedenverdieping kruisvensters.
De schietgaten zijn nog duidelijk zichtbaar.
Oude landbouwbedrijven
Je vervolgt je weg naar de Emmahof-hoeve, rechts van de weg. Deze hoeve in neo- Maaslandse stijl (17 de eeuw) werd in het begin van deze eeuw gerestaureerd en uitgebreid.
De Langstraet-hoeve ligt wat verder aan de linkerkant. Je ziet eerst de achtergevel, die er heel anders uitziet dan de voorgevel. Deze hoeve in Maaslandse renaissancestijl werd gebouwd in de 17de eeuw.
De acht trayeeën worden gevormd door hoge ramen. Naast de stallen en de hooischuurstaat nog een ouder vakwerkhuis in hout en leem. Boven öp de helling neem je de weg naar links. Hij loopt langs een hoeve in zandsteen (1736) met vensterlijsten in kalksteen. In de verte zie je de kerk van Aubel.
Wat verder, aan een splitsing van. de weg, zie je rechts de kasteelhoeve Donsart . Het kasteel werd vernield in 1811. De hoeve is een prachtig staaltje van Maaslandse renaissance uit 1670.
Je neemt aan de splitsing links en volgt de weg naar de Sint- Rochuskapel (1972).
Vlakbij, aan het eind van een dreef links, ligt la ferme de Petit Creft . Deze hoeve bestaat uit een hoofdgebouw met vakwerk, stallen en een hooischuur uit de 17deen 18deeeuw.
De gebouwen van la ferme de Grand Creft , een beetje verder rechts, dateren uit 1729. Ze staan evenwijdig en de vakwerkgevels kijken uit op een binnenplaats.
De asfaltweg verandert in een stenen-en-aardeweg, die zich tussen twee hagen voortslingert naar de weg tussen Aubel en Val-Dieu. Je loopt in de richting vaq de abdij.
Je kunt ook rechtdoor de weg naar Saint- Jean-Sart nemen. Rond de imposante kerk van dit kleine dorpje vind je oude huizen, een pastorie stijl Lodewijk XVI, een kerkhof met grafstenen, versierd met wapens, een vakwerkhoeve en een oude fontein.
Je loopt dan naar beneden naar Val-Dieu en komt zo weer bij het vertrekpunt.
Het Land van Herve
is altijd een landbouwstreek geweest, vermaard voor de produktie van stroop, cider, boter en de beroemde Herve-kaas, de remoudou.
Vroeger had iedere boerderij zijn eigen boomgaard, zijn eigen gistkuip en zijn eigen strooppers.
De stroop wordt gemaakt van gekookt en gezuiverd appel- en peresap, zonder enige toevoeging van suiker. De verhouding is drie peren voor één appel. Voor één kilo stroop heb je zeven tot acht kilo vruchten nodig.
De produktie verloopt in vier fasen: het koken van de vruchten, eerst snel en dan verder op een laag vuurtje, gebeurt in een grote ketel en duurt een hele nacht; door het persen wordt het vruchtvlees gescheiden van het sap; het zuiveren heeft plaats na enkele uren koken op een heet vuur; de vloeistof verandert langzaam aan in een dikke stroop, die wordt afgekoeld in een koelkuip en ten slotte in potten wordt gegoten.
Voor het maken van cider zijn alleen appelen nodig. Ze worden geplet in kuipen en vervolgens in een pers gegoten. Het sap wordt opgevangen in tonnen en begint zeer snel te gisten. Een eerste aftapping na een periode die varieert van twee tot acht dagen, geeft een heldere, nog zoete cider. Na enkele weken verkrijg je een drank met een alcoholgehalte van vier tot zeven graden.
Iedereen kent, hetzij uit eigen ervaring hetzij uit verhalen, de beroemde remoudou, in zachte of pikante versie. De oorsprong van deze kaas ligt in de 15de of 16de eeuw. De melk stremt op een temperatuur van 32 tot 35 graden en wordt in een gietvorm met gaten gegoten, zodat de melkwei kan wegvloeien. De nog zachte kazen gaan dan naar een uitlekinstallatie, waar ze gedurende twee of drie dagen regelmatig worden gekneed en omgedraaid. Op die manier worden ze hard en stevig. De volgende operatie, het zouten, gebeurt met grof zout en wordt enkele dagen herhaa1d. De kazen blijven zowat twee weken in de droogkamer~. Daarna gaan ze naar een donkere kelder om te rijpen. Hier krijgen ze hun bruinachtige kleur. Het opperste genot voor kenners is een remoudou-kaas met daarbij een boterham met stroop. Abdij van Val-DieuLa cour intérieure de l'abbaye de Val Dieu
is een historische vestingstad ten zuidwesten van Charleroi in de Belgische provincie Henegouwen. Thuin is de hoofdplaats van het arrondissement Thuin en ligt in de historische streek Thudinië. De stad telt ruim 14.500 inwoners.
De stad werd gebouwd op een heuvel die de Samber en de Biesmelle scheidt. De ligging is daarom bijzonder mooi.
Thuin is een heel oude stad. Een Gallo-romeinse begraafplaats, ontdekt in de wijk Petit Paradis, bewijst de Romeinse aanwezigheid in de 2e en 3e eeuw. Onder de naam Tudinium Castellum wordt ze voor het eerst vermeld in de 9e eeuw, als eigendom van de abdij van Lobbes: de versterkte bovenstad diende in tijden van nood als vluchtoord voor de monniken, en ze bleef dan ook nauw verbonden met de geschiedenis van de abdij.
De stad is verdeeld in 'la Ville-Haute' en 'la Ville-Basse': de bovenstad en de benedenstad. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn de stadswallen (met Notgertoren) en het belfort uit de 17e en 18e eeuw (vroeger de toren van de collegiale kerk).
Het belfort staat sinds 1999 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
De spantôles, een soort biscuits, is de lokale specialiteit van Thuin. De lekkernij kreeg haar naam van La Spantôle, een kanon (te zien in de rue Alphonse-Liégeois) dat door de inwoners in 1654 zou buitgemaakt zijn op de troepen van Condée, toen in dienst van de Spaanse koning
De derde zondag van mei wordt in Thuin de militaire mars ter ere van de heilige Rochus gehouden. Dit folkloristische gebeuren vindt zijn oorsprong in 1654, toen de stad belegerd werd door de Spanjaarden, en op wonderbaarlijke wijze van hongersnood en ziekte gered zou zijn door de heilige Rochus, beschermheilige van de melaatsen.
hangende tuinen
De gedichten van de schrijver uit Thuin, Mathieu Anciaux, die schreef onder het pseudoniem "Jean de la Biesmelle", bevestigen wat destijds de pracht en praal van de hangende tuinen van Thuin moet zijn geweest : "de in terrassen aangelegde tuinen, die trapsgewijs als een waterval op de heuvels lagen, boden, van de rivier tot aan de hemel, hun manden vol planten, vruchten en bloemen" Thuin en de hangende tuinen Ingang van bois du grond bon Dieu De Samber en de Biesmelle
is een zeer uitgestrekt gebied van bijna 1800 ha dat beschermd is als landschap. Je vindt er bos, zandwegen, vennen en landbouwvelden doorkruist door tal van bomenrijen. Het strekt zich uit over de gemeenten Brecht, Malle, Schilde en Zoersel.
In de Brechtse Heide kan je gaan wandelen, fietsen en paardrijden. Het is er fijn vertoeven. Je kan er volop genieten van de rust en de natuur.
Door de afwisseling van bos, vennen en landbouwgronden voelen een heel aantal soorten vogels (± 170) en planten (± 400) zich er thuis. Je vindt er bijvoorbeeld akkervogels als patrijs, fazant, velduil en een tal van zangvogels zoals nachtegaal. Langs de velden kan je fluitekruit, zevenblad, wilde peen, enkelwortel opmerken. Struikheide en dopheide zijn natuurlijk ook te vinden in de Brechtse heide.
De waarde van het gebied bestaat vooral uit de uitgestrektheid, de verlatenheid en de weidevennen. In afwachting van het verzamelen van gegevens op het gebied van planten, zoogdieren, insecten (libellen !) en amfibieën geven we een beeld van de vogelrijkdom, toch wel de grootste blikvanger van het gebied:
De Kooldries
dankt zijn ontstaan aan de graafwerken van het kanaal Dessel-Schoten in de 19de eeuw. Tijdens het graven werden namenlijk omvangrijke kleilagen ontdekt. Heel wat steenfabrieken probeerden deze "Klei van Rijkevorsel" te exploiteren.
Eén van die steenfabrieken was gevestigd ten noorden van de Kooldries. In de jaren '50 moest de fabriek echter haar deuren sluiten omdat de kleilagen in Brecht te dun en ondiep waren. Dat kan je nu nog zien aan de onregelmatige vormen van de kleiputten.
De Poppelaer - Brecht
Kempens Landschap verwierf dit domein in februari 1999. Na goedkeuring van het beheersplan door ANB en Onroerend Erfgoed, heeft Kempens Landschap een beheersovereenkomst gesloten met de gemeente Brecht. Die doet op haar beurt voor de uitvoering van bepaalde werken een beroep op verschillende andere, locale organisaties.
Karakteristieken
De Poppelaer is een uniek gebied dat rechtstreeks toegang biedt tot de Brechtse Heide. Dat is een geklasseerd gebied met een grote landschappelijke en natuurlijke waarde. Het Klooster De Brechtse hei
De GPS route op :http://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=603611
Plaatsen:
* Theehuis Visdonk
* Manege Visdonk
* Rozenven
DE ROUTE :
De wandeling van circa 9 km kan gestart worden bij het Theehuis Visdonk of halverwege de route bij het rozenven.
Op beide startpunten is een auto parking aanwezig.
De wandeling loopt door bossen en weilanden, langs vennen, een hertenkamp en trimbaan met oefen toestellen.
Ook kan u de hond meenemen tijdens uw wandeling
Nispen is een dorp binnen de gemeente Roosendaal, in de provincie Noord-Brabant. Het dorp telde in 2004 circa 1.500 inwoners.
Nispen is een oude plaats, in 1157 wordt het als kerkdorp vermeld onder de naam Nisipa. Het wordt genoemd in een oorkonde die een schenking van diverse goederen van Arnulfus de Brabander aan de abdij van Tongerlo bevestigde. De plaats was tevens de zetel van de parochie Nispen, deze was onder meer uitgestrekt over de plaatsen Kalmthout, Essen, Nieuwmoer, Achterbroek en Wildert in het huidige België en Nispen, Roosendaal en Zegge in het huidige Nederland.
De plaatsnaam Nispen is waarschijnlijk ontleend aan de betekenis watertje door een laaggelegen land of in het water stekend land. Er wordt echter ook wel gezegd, dat het ontleend is aan de betekenis het heilzame water of het geneeskrachtige water.
In het dorp bevindt zich de Molen van Aerden, een beltmolen met een uniek zelfzwichtingssysteem. Deze molen heeft geen zeilen, maar kleppen op de wieken.
Routebeschrijving Wandelroute "Visdonk"
1. Verlaat de parkeerplaats voor Theehuis Visdonk en ga RA ( Dennescheerderdreef).
2. RD de verharde weg ( Rozenvendreef) oversteken.
3. De weg volgen, na de bocht rechtdoor ( Marterdreef).
4. Na de manege het eerste zandpad RA( Vossendreef).
5. Bij de verharde weg LA ( Visdonkseweg).
6. Deze volgen tot in de bocht.
7. 1e wandelpad LA.
8. Einde wandelpad RA (Marterdreef).
9. Deze volgen tot aan verharde weg.
10. LA ( Boswachterdreef).
11. In de bocht LA de parkeerplaats op.
12. RD het bos in.
13. Het wandelpad blijven volgen.
14. Na de S-bocht RA de heide op.
15. Bij verharde weg RA (Rozenvendreef).
16. Meteen LA het bos in
17. Dit pad volgen tot aan de T splitsing.
18. Bij T-splitsing LA en meteen weer RA
19. Dit pad rond het Rozenven volgen.
20. Bij de kruising RA
21. RA langs weiland af. Paadje blijven volgen
22. Bij verharde weg LA ( Nederheide).
23. Deze weg blijven volgen tot voorbij de T-splitsing.
24. Bij de schuine T-splitsing met zandpad RA.
25. Op het einde RA ( Snollenvendreef).
26. Deze gaat na de bocht over in de Kattevendreef
27. Bij de kruising met de verharde weg ( Katteven) LA ( Bosmierdreef).
28. Vanaf hier kunt u rechtdoor richting Theehuis Visdonk lopen
of door het bos teruglopen 't theehuisje foto : Cynthiatjuh
Neidenbach is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van het district Bitburg-Prüm. Neidenbach telt 899 inwoners
Ligging:
Ongeveer 15 km ten zuiden van Prüm ligt Neidenbach.
Rustig gelegen met beperkte inkoopmogelijkheden.
Rond Neidenbach treft u een prachtig decor van bossen en wandelpaden aan Typich Reinlandse kapel Erntehof, Hawk Battery Balesfeld Der Waldecken bei Neuheilenbach
Een vrij korte ( 5,5 km ) maar zeer mooie wandeling die je van Durbuy langs de oever van de Ourthe naar Bohon brengt,en dan weer afdalen naar Durbuy langs een weg door het bos.
Van in het centrum van Durbuy wandel je richting de hoge rotsen en de fonteinen naar het wandelpad waar je op deze wandeling komt.
Het is bijna volledig geasfalteerd en dus heel goed te doen met een kinderbuggy, enkel het laatste stukje om terug naar Durbuy te gaan is modderig na regen. Echt een heel aangename wandeling om te doen met kids.
In het centrum van Durbuy kun je nog wat gezellig verder wandelen en een terrasje doen
Durbuy
Durbuy is een van de bekendste vakantieplaatsjes van de toeristische Ardennen en noemt zichzelf graag het kleinste stadje ter wereld. Het ligt in het noordwesten van de provincie Luxemburg, aan een fraai stuk van de Midden-Ourthe. Het wordt beheerst door een kasteel (dat niet kan worden bezocht) en een van de mooiste geplooide rotsen van het land. Le Vieux Durbuy, het oude stadsdeel, is op een voorbeeldige manier bewaard gebleven en is een kuiering waard. Maar ook de omgeving, een overgangsgebied tussen Condroz en Ardennen, is een aantrekkelijk wandelgebied.
Landschappen van de Midden-Ourthe
De Ourthe is een van de bekendste Ardense rivieren. Ze ontstaat uit de samenvloeiing van de Oostelijke en de Westelijke Ourthe en kronkelt dan 115 km lang door de Ardennen, de Famenne en de Condroz, naar haar eindpunt in Luik, waar ze uitmondt in de Maas. De bovenloop, ongeveer tot in La Roche-en-Ardenne, is qua landschapsschoon subliem. In haar middenloop kabbelt de rivier een stuk rustiger door het noordwesten van de provincie Luxemburg, langs bekende toeristenstadjes als Durbuy, Barvaux en Bomal.
De Torreelen was in vroeger tijden een van de drie leenhoven van de burcht van Veurne. Nog in de eerste helft van de 17 de eeuw was het een groot kasteel, dat in 1640 door de bliksem werd getroffen en afbrandde. Er bleven nog wel een aantal muren en drie forse torens overeind die men zo goed en zo kwaad als het ging inrichtte als hoeve. Twee van de drie torens bleven tot op vandaag bewaard, weliswaar in een verlaagde vorm, want in de Eerste Wereldoorlog verdween hun bovendeel.
De Torreelen staat op een terp en is omringd door een driedubbele omwalling:
een eerste rond de 'upperhof met het woonhuis,
een tweede rond de 'nederhof met schuur en stallingen
en ten slotte een derde omwalling die het hele domein omsluit, weiden en boomgaard incluis. Op de gevel hangt een groot, houten kruis, bedoeld om de pest buiten te houden.
Het hoevekasteel kan men niet bezoeken, maar het is goed zichtbaar vanop de wandelweg.
Bachten de Kupe
Als men zegt: 'Hij is van Bachten de Kupe', dan klinkt dat nogal ongunstig; men wil ermee zeggen dat de betrokken persoon een boertje is, niet veel opvoeding en ontwikkeling heeft.
Daarmee wordt de oude, middeleeuwse benaming van de Bachten-de-Kupenaren wel heel veel geweld aangedaan. Toen werd het land Kerlingaland genoemd, en de bewoners ervan 'kerels' (van het Oudsaksische woord 'ceorl'), wat 'vrij man' betekent.
Iemand van Bachten de Kupe is dus, in de oude, edele betekenis, een 'vrij man'.
Maar hoe zit het met de benaming 'Bachten de Kupe' zelf?
Wie twee woorden West-Vlaams kent, weet dat 'bachten' gelijkstaat met 'achter' en dat 'kupe' wil zeggen: 'kuip'.
Bachten de Kupe staat dus voor 'achter de kuip'.
Met 'kuip' bedoelt men de Yzer. Bachten de Kupe is bijgevolg het land tussen de Yzer, de Franse grens en de Noordzee.
Kasteel Beauvoorde is een van de best bewaarde geheimen in de Westhoek. Het kasteel is gelegen in het dorpje Wulveringem, nabij Veurne. Het kasteel ontstond wellicht in de 12de eeuw en werd rond 1600 grondig verbouwd door hoogbaljuw Jacob de Bryarde. In 1573 werd de naam Beauvoorde geïntroduceerd, naar analogie met een landgoed in het grensgebied met Noord-Frankrijk van de eigenaars. Het kasteel bleef eigendom van de familie de Bryarde tot 1838. Kasteel van Beauvoorde Zicht op het dorp
Bewegwijzering : paaltjes met zeshoekig bordje met de naam van de route
GPS : N51 12.079 E3 56.295
Kruisstraat 9180 Moerbeke-Waas
DE ROUTE :
Ten noorden van de N49/E34 start aan de kerk op de wijk Kruisstraat een natuurwandelpad dat u langs de kreken tot in de wijk Koewacht brengt. Dit Provinciaal wandelpad werd geopend op 9 oktober 2004.
Wegen: eerste deel onverhard, tweede deel gedeeltelijk verhard
Blikvangers op deze wandeling zijn zonder twijfel de Grote Kreek en de Pereboomsgatkreek in het noorden van het Waasland.
Beide kreken vormen een oase van rust met schitterende fauna en flora.
Het tweede deel van de route voert je langs Koewacht, een gehucht op het grondgebied van drie verschillende gemeenten.
Het Pereboomsgat en de Grote Kreek in Moerbeke zijn overblijfselen van grote overstromingen tijdens de middeleeuwen. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog gebruikten de Spanjaarden deze kreken als transportader naar hun forten. Nu gaat het er veel vredelievender aan toe en zijn de kreken een oase van rust, met een schitterende fauna en flora.
Moerbeke is in de omstreken vooral bekend om zijn suikerfabriek, die deel uitmaakt van de groep Iscal Sugar. Op tweede kerstdag 2007 kondigde het bedrijf echter aan dat het de vestiging in Moerbeke-Waas sluit.[1]
De officieuze naam "Moerbeke-Waas" wordt soms gebruikt om onderscheid te maken met het andere Moerbeke, deelgemeente van Geraardsbergen
Moerbeke-Waas is een karakteristieke landelijke gemeente. In het zuidelijke deel van de gemeente, onder de Moervaart, bestaat het landschap uit meersen, ingedeeld in akkers die afgezoomd worden door typische rijen van canadapopulieren. Boven de Moervaart ligt een zandrug, die tussen de naaldbossen ruimte biedt aan het unieke natuurdomein Heidebos, dat zich uitstrekt over Moerbeke en Wachtebeke. Noordelijker (boven de Expresweg Antwerpen-Knokke) bestaat het landschap uit uitgestrekte polders met twee kreken, de Grote Kreek en het Pereboomsgat.
