HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
14-04-2009
Lozerheidewandeling
Bocholt Lozerheidewandeling
Start : parking bij de toegang van het natuurgebied
Afstand : 7 km
Bewegwijzering : paaltjes met afgeschuinde rode kop
GPS : N51 12.283 E5 32.742
Parking: Fabrieksstraat 3590 Bocholt/Kaulille
Het domeinbos Lozerheide strekt zich uit over 210 ha en is gelegen in de gemeente Bocholt, in het noorden van Limburg. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is er hier geen sprake van heide. Lozerheide is een ongelooflijk gevarieerd bos, bezaaid met vijvers, beekjes, kanaaltjes en graslanden.
Eeuwenlang stond hier een eiken- en beukenbos. De ontginning als landbouwgrond toen er nog geen kunstmest bestond, drong het bos terug, ten voordele van woeste heidegrond, die na de landbouwuitbating achterbleef. Alleen de naam doet nog vermoeden dat het landschap er heel lang heel anders uitzag. In de 19e eeuw bracht de nood aan landbouwgrond in dit gebied een belangrijke ingreep met zich mee. In de schrale heidegronden ging men kanaaltjes graven die bevloeid werden met water uit de nabijgelegen grote kanalen. Zo ontstonden er vloeiweiden. Tussen de twee wereldoorlogen werden er populierenbossen geplant voor het winnen van luciferhout. Een orkaan in 1966 verwoeste grotendeels het boslandschap.
Het ruige karakter van Lozerheide geeft de natuur vrij spel. Dit ontzettend rijke loofbos biedt heel wat troeven aan plant en dier. Je vindt er 250 verschillende planten, 47 boomsoorten, 400 variëteiten van paddenstoelen en 400 vlindersoorten. Van de 130 soorten broedvogels in Limburg, komen er hier 80 voor.
De herfsttijloos bloeit hier eind augustus weelderig. Lozerheide is trouwens de enige plek in Limburg waar de oeverdistel groeit.
-Start deze trip naar Het Broek te Blaasveld bij de Sint-Amanduskerk waar je rustig kunt parkeren. Van bij de hoofdingang wandel je links of rechts (langs het basketpleintje) rondom de kerk en je verlaat dit driehoekige Wouters-Lefebvreplein rechts via de Dorpsstraat. (Deze wandeling is trouwens een combinatie van een omgekeerd stuk Broekventjespad en het Watersportpad door Het Broek.)
-Gewoon rechtdoor nu, over de spoorweg (lijn Mechelen-St.-Niklaas) en links voorbij huisnr. 47, waar in bakkerij Moeremans het Broekvent je en het Broekwefke geboren werden.
-Laat de Broekstraat naar de parking van Het Broek (zie wegwijzer) links liggen.
-Van hier af wandel je in de Kasteelstraat en je stapt ook voorbij de Krommestraat (rechts). Je verlaat stilaan de bebouwde kom, met het groen van velden en bossen voor je uit. Vooraleer de weg voorbij een boerderij naar rechts draait en Bezelaerstraat wordt, steek je best over.
Neem de kasteeldreef (zonder naam, alleen voor plaatselijk verkeer) in de richting van de witte kasteelvilla op het domein Lacourt . Nu ga je echter niet zover, want dit domein krijg je op de terugtocht beter te zien. Je draait dan ook links een andere dreef in, tussen velden en akkers, in de richtinig van bungalows. Achter de ommuring van het omgrachte domein zie je de gehavende dikste kastanjelaar van Belgie.
Blijf deze dreef volgen tot je, voorbij bordjes die alleen wandelaars, fietsers en dienstwagens toelaten, vóór een poel op een T -splitsing moet kiezen.
Ga links het paadje op en zo'n 10 m verder op een driesprong schuin links rechtdoor. (De verleiding is wel groot om rechtsaf de dreef te nemen naar het Onthaalcentrum en het hart van Het Broek.) Dit pad voert je langs de achtertuinen van de Broekstraat naar de parking van Het Broek. Rechts herinnert een bord van Waters en Bossen aan een boom je aan de gedragscode in een natuurgebied en links draait een ander paadje omhoog, maar jij wandelt gewoon rechtdoor.
Zo kom je voorbij een eerste visvijver (aangeduid door een blauwe vis) en het kapelletje van Onze- Lieve-Vrouw van Veertienbunder .
Zoals je zult merken is dit natuurgebied goed voorzien van vuilnisbakken en rustbanken. Zo'n 1Om voorbij het infobord en de schuilhut aan de parking draai je met het graspaadje mee naar rechts Het Broek in en je volgt vanaf nu de paaltjes met rode kop van het Watersportpad. Dit loopt tussen de plassen door en voorbij een picknickplaats naar links, vergezeld door een gracht rechts. Zo kom je aan de Zwarte Beek, met aan de overkant een hoeve en enkele huizen.
Sla hier rechts af en vervolg je weg tot je door een poortje en over een brugje de asfaltdijk langs de watersportplas Hazewinkel bereikt. Alle kans dat je hier het kleurrijke spektakel van oefenende roeiers of een wedstrijd te zien krijgt. Rechts ligt het ontoegankelijk natuurreservaat Arkenbos. Met uitzicht op de huizen van Heindonk en de Bloso-gebouwen kun je ook het jaagpad volgen.
Dan moet je wel op tijd weer de dijk opklauteren, want zo'n 500 m verder gaat het over een houten brug weer rechtsaf de beschutting van het prachtige natuurgebied in.
Wat verder links, voorbij nieuwe aanplantingen, zie je de wat hoger gelegen Vossenberg: een landduin met eiken en berken in plaats van elzen, wilgen en canada's elders in Het Broek. Het pad draait naar rechts, naar links en weer naar rechts en je bereikt de weide met kleinvee achter het Scheyvaerthof .
Volg de weiderand naar het onthaalcentrum waar de kinderen kunnen ravotten in de picknicken speelwei. (En als de nood hoog is: aan de achterkant van de hoeve zijn toiletten.)
Aan het infobord volg je de eikendreef, tot je links een laag betonnen brugje tegenkomt. Over dat bruggetje hou je rechts aan (oranje en blauw paaltje). Langs enkele fraaie plassen kom je op een driesprong rechts aan een observatiehut. Steeds rechtdoor bereik je over de brug de rand van het natuurgebied bij taverne't Fonteyntje (grondgebied Heffen) waar je ook op het terras even kunt verpozen. Anders ga je gewoon rechtsaf, voorbij een hek licht stijgend langs de zijkant van domein Lacourt naar de wit getraliede, wat vervallen Sint-Franciscuskapel toe.
Volg het pad mee naar rechts en sla vóór het toegangshek van de kasteelvilla links de smalle dreef in, terug naar de bewoonde wereld. Zo'n 500 m verder bereik je bij een kruispunt de domeinomheining. Dwars de betonweg naar de Venusstraat (niet aangeduid) en volg die op het voetpad tot over de spoorweg. Daar neem je onmiddellijk rechts een doodlopende betonweg (met een Broekpadbordje). Links zie je een meubelfabriek en in de verte aan de Mechelsesteenweg het vroegere kasteel Ten Berg, nu een horecazaak. Aan de andere kant van de spoorlijn ligt een nieuwbouwwijk. Voorbij rode dranghekken sla je links een asfaltweg in en je draait 80 m verder mee naar rechts.
Sla rechts af nu, een doodlopende straat in die even verder Hinxelaar blijkt te heten. Draai mee naar links en neem voorbij de laatste huizen (links weer een nieuwbouwwijk) een smal eenpersoonspaadje rechtdoor tussen groentetuintjes. Zo'n 80 m verder kom je in de Keizerstraat waar je naar rechts oversteekt en tussen de huisnrs. 17 en 19 de kerkweg neemt. Dit asfaltpad brengt je recht naar het kerkplein bij het basketveldje.
Linksaf langs het kerkplein nu, met rechtover de kerk de pastorie en het oud-gemeentehuis (nu postkantoor). Volg even deze Mechelsesteenweg mee naar links richting Willebroek, want voorbij de bocht ligt rondom het kasteel Bel Air, nu cultureel centrum, een prachtig domein met een beeldenpark.
WEETJES
1 Vanuit Willebroek neem je de N16 richting Mechelen ;500 m voorbij de brug bereik je al het centrum van Blaasveld.
2 De neogotische Sint-Amanduskerk in bruine baksteen werd in 1323 door Rudolf Pipenpoy gesticht en bood plaats aan 150 gelovigen. In 1580 werd ze door de geuzen vernield en in 1631 op kosten van Cos- mas de Prant en Margaretha de Homes (zie graftomben) heropgebouwd. In 1914 lag ook de kerk in de vuurlinie, zodat ze in 1922 in haar vroegere staat moest worden hersteld. Het interieur bevat verder ook een barok hoofdaltaar en een merkwaardig gepolychromeerd beeld van de Geklede Christus dat uit de 14de eeuw rou kunnen dateren.
3 Bij de viering van de Historische Dagen van Blaasveld in september 1976 werd hier het eerste 'Broekvent je' gebakken. Dit speculoosman- netje kreeg er in september 1986 een vrouwtje bij, het 'Broekwefke'. De naam verwijst naar zowel Het Broek in Blaasveld en pilootgemeente Willebroek als het Broekventjespad. Dit speculoospaar vormt nu samen met de Willebroekse Schep (gestoofd paardevlees) en Duvel-fricassee (op basis van kalfsvlees) de culinaire specialiteit van het Vaartland.
4 De witte kasteelvilla op het omwalde domein Lacourt staat op de plaats van het oude kasteel van Blaasveld dat uit de middeleeuwen da- teerde en waarvan nog enkele afbeeldingen bewaard zijn. Het slot werd in 1947 door de huidige eigenaar Lacourt afgebroken. Een deel van dit domein, met de zogenaamde putten van Lacourt, is beschermd als natuurreservaat.
5 Achter de kasteelmuur staat een geklasseerd monument: de dikste kastanjelaar van het land die hier rond 1700 geplant werd. Van de vier geklasseerde kastanjebomen in België (ook Zaventem, Aubel en Ombergen) is de Blaasveldse boom de oudste en de machtigste van omvang. Deze kastanjelaar is namelijk 27,5 m hoog, met een stamomtrek van 7,5 m en een kruindiameter van 38 m. Er kwam wel al enige boomchirur- gie bij kijken om dit monument in stand te houden.
6 Aan de verzorgde kapel van Onze- Lieve-Vrouw van Veertienbunder waar de devotie nog levendig is, is een mooie legende verbonden. Ene Michltel Van Breedam haalde bij het turfsteken een Mariabeeldje boven en hing het aan een eik. Zo groeide de devotie, zeker na de strenge winter van 1760, toen alleen het water waarin het beeldje gevonden was niet dicht vroor. Men dacht aan een miraculeuze bron en er werd bij de vijver een houten kapelletje opgetrokken dat een vloed pelgrims aantrok. Het kapelletje brandde af in 1858 en werd in 1860 in baksteen heropgebouwd.
7 Na zandwinning op het einde van de jaren zeventig werd rondom twee watervlakken (60 en 30 ha) een 300 ha groot polyvalent water- sportcentrum uitgebouwd: het Bloso-sportcentrum Hazewinkel. De olympisché watersportbaan, waar in 1985 de Wereldkampioenschap- pen Roeien werden gehouden, is 2300 m lang, 160-430 m breed en 13- 18 m diep. In dit centrum, met aankomsttoren, technische installaties, verblijfsaccommodatie, een cafetaria enzovoort
De huidige route loopt door en langs twee boscomplexen, nl het Brakelbos en het Livierenbos. Deze bossen vormen reeds vanaf de 11de eeuw ononderbroken de grens tussen Vlaanderen en Henegouwen. Het historisch belang van deze bossen wordt nog groter als men bedenkt, dat ze nog veel vroeger een belangrijke factor geweest zijn bij de vorming van de taalgrens. Ten slotte zijn deze beboste heuvelen duizenden jaren geleden door groepen prehistorische volkeren bewoond geweest. Om deze redenen en natuurlijk omwille van hun actuele toeristische aantrekkelijkheid werd dit pad, dat veel meer dan enkel maar de bossen aandoet, deze naam gegeven.
Wij starten de wandeling aan de Sint-Martinus-kerk.
Deze beschermde kerk valt vooral op door haar vroeggotische achtkantige toren uit het begin van de 13de eeuw, maar ook door de talrijke verbouwingen: in 1743 werd het koor vergroot, terwijl een goede tien jaar later het schip van de kerk werd uitgebreid met twee zijbeuken; tevens werd het dak toen verhoogd tot boven één van de acht galmgaten. In 1758 ten slotte werd de kerk hervloerd. Nu bezit de kerk als merkwaardigheden o.a. twee wapenschilden, resp. van de abdij van Ename en van de familie Maroucx, de heren van Opbrakel in de 18de eeuw, een doopvont uit de de 15de eeuw en een orgel, in 1789 gebouwd door de beroemde orgelbouwer Lambert Van Peteghem. Het geheel wordt op verrukkelijke wijze opgesmukt door een ietwat Oostenrijks aandoend rococo-interieur.
We nemen de Sint-Martensstraat en slaan dan onmiddellijk links het smalle paadje, de Zureveldweg, in. Aan Holenbroek gekomen, volgen wij die straat rechts tot op het einde. In de verte voor ons bemerken wij hier reeds de bosgordel op de grens van Opbrakel en Vloesberg, tevens op de grens van Vlaanderen en Henegouwen. We volgen een eindje opnieuw de Sint-Martensstraat en verder slaan wij rechts af, de Sint-Lietbertusdreef in. Deze weg werd genoemd naar Sint-Lietbertus, geboren uit de adellijke familie van Brakel rond 1010 en bisschop geworden van Kamerijk-Atrecht; in die hoedanigheid stichtte en hervormde hij talrijke kloosters.
Na een paar honderd meter wandelen wij over een beek; deze "Molenbeek" is één van de beken die de bovenloop van de Zwalm uitmaken. Aan de rechterzijde, op de plaats van de weide en de er nu staande witte villa, heeft een herenhof gestaan, het kasteel dat van ouds de kern van de heerlijkheid Opbrakel is geweest. In 1651 stond hier een indrukwekkend kasteel met een imposante middentoren en twee symmetrische zijvleugels en was het geheel omringd door een brede wal. Het gehele omwalde gebied, waarin eveneens een boerderij lag, had een oppervlakte van 1 ha 23a, de heren van Opbrakel hebben dit kasteel tot op het einde van het Ancien Regime steeds bewoond en alles werd in 1808 door de familie Maes van Gent opgekocht. Na het aanleggen, in 1846, van de weg naar Ronse is het gebouw in verval geraakt tot het in 1863 helemaal werd gesloopt; er is geen enkel spoor meer van over gebleven, tenzij in de straatnaam "Herenhof".
Na deze uitweiding over dit verdwenen merkwaardig gebouw vervolgen wij de Sint-Lietbertusdreef rechtdoor en komen in de Pieter Hoelmanstraat, een straat genoemd naar de landmeter die in 1651-54 met ongeloofelijke nauwkeurigheid geheel Opbrakel in kaart heeft gebracht. In dit kaartboek werden alle percelen met de namen van de eigenaars of pachters, toponiemen e.d. vermeld; het is dan ook een onschatbare bron voor de studie van Opbrakel zoals het er meer dan 300 jaar geleden uitzag.
Voorbij een oude hoeve bemerken wij opnieuw de Molenbeek langs de weg. Bij deze hoeve heeft eeuwenlang de enige watermolen, tevens de belangrijkste molen van Opbrakel gehoord. Deze ,,coorn watermeulene metten vivere ende viverdam" werd reeds in 1571 vermeld en lag in het domein van de heer. In het kaartboek van 1651 staat de molen afgebeeld met een groot rad en de molenvijver had toen een oppervlakte van ongeveer 7000 m2 In 1892 werd er een stoommachine in geplaatst, doch in 1912 werd de stoommachine van de ,,stoom- en waterkoormolen" buiten gebruik gesteld. De watermolen, met bijhorende brouwerij, is evenwel nog in werking gebleven tot kort na de tweede wereldoorlog.
Aan het eerste kruispunt gekomen slaan wij links af, de Molenbeek over en komen in de Maaistraat. Wij gaan een eindje in een soort langgerekt dal en na een fikse klim slaan wij de eerste straat rechts in, Pullem. Pullem zou de oudste plaatsnaam van Opbrakel zijn en teruggaan tot de Merovingische tijd.
Van hier hebben wij een heel mooi overzicht van voornoemd dal. Verder, rechts aan de horizon, gedeeltelijk verscholen, zien wij de schoorsteen van het historische Hof-te-Wolfskerke. Deze hoeve, reeds in 1177 vermeld, heeft onder het Ancien Regime steeds toebehoord aan de machtige Benediktijnerabdij van Ename. In 1893 heeft de toenmalige eigenaar, senator Mulle de Terschueren van Gent, er met eigen personeel hypermoderne bedrijfsgebouwen laten oprichten, alsook een luxueus landhuis met echte kasteelallures. Na een lange periode van verval is het ,,Chateau Mulle" - in de volksmond Mullenskasteel - nu volledig gerestaureerd.
Aan het huis met nummer 11 slaan wij links af en volgen een veldweg te midden van een kouter. Na ongeveer 200 meter komen wij op een betonweg de Steenpaal. De naam Steenpaal bestond zeker reeds in de 16de eeuw; hiermee duidde men de hier gelegen velden aan. De benaming Steenpaal komt van een, grote zware ijzerzandsteen die de kouter verdeelde. Bemerk ook de lichte welving in de akker een paar tientallen meter naar links: van 1757 tot 1913 heeft er een houten windmolen gestaan. Vanop deze weg is het zicht op het hoger genoemde kasteel beter.
Wij volgen verder de Steenpaal rechts richting Brakelbos.
De Steenpaal eindigt op een vijfsprong; we gaan de Laaistok, schuin rechts voor ons in en dalen naar het Brakelbos af (het eerste bos complex). Wij vervolgen de Laaistok en komen aan de Sassegembeek. Deze beek, soms beschouwd als de oorsprong van de Zwalm, ontspringt juist over de provinciegrens in D'Hoppe en heeft haar naam ontleend aan de 19de eeuwse eigenaar van het Brakelbos en het Hof-ten-Bossche, nl. de rijke Gentse burger Thadée van Saceghem.
Eventjes voorbij deze beek hebben wij aan onze rechterkant een open kouter en zien wij in de achtergrond het Hof-ten-Bossche. Samen met het Herenhof is deze hoeve de oudste exploitatiekern van Opbrakel; beide behoorden trouwens aanvankelijk toe aan de familie van Brakel. In de 18de eeuw is deze hoeve van ongeveer 50 ha. eigendom geweest van de familie Falligan van Gent, die aan de Kouter het prachtige ,,Hotel Falligan" heeft laten optrekken.
Wij nemen links de eerste weg naar het Brakelbos en komen weldra in een brede dreef. Wij gaan opnieuw over de Sassegembeek en dan wandelen wij midden in het bos tot aan het eerste kruispunt -van dreven-, waar wij links afslaan. (Wij blijven op de wegen !). Zoals de naam het zegt, heeft het Brakelbos steeds deel uitgemaakt van de heerlijkheid Opbrakel en dus van het graafschap Vlaanderen. In 1653 bereikte de beboste oppervlakte in deze zuidwestelijke hoek van Opbrakel een totale oppervlakte van ruim 71 ha. tegenover ca. 53 ha. op de huidige dag. In 1951 is het O.C.M.W. van Oudenaarde erin geslaagd het hele Brakelbos aan te kopen en in 1976 werd het als wandeloord voor het publiek opengesteld. De meest voorkomende boomsoort is de beuk met als gevolg het ontbreken van onderbegroeiing. Het bos is op zijn mooist tijdens de lente, wanneer de wilde hyacint massaal in bloei staat en de bodem één blauw tapijt is, afgewisseld met groepjes witte bosanemonen. Verder is het bos bronrijk, wat een bronbosvegetatie geeft die echter bijzonder kwetsbaar is.
Waar we het bos verlaten - aan de eigenlijke ingang ervan - staat een informatiepaneel voor de bezoekers van dit wandeloord. Voorbij een kapelletje wandelen wij de Brakelbosstraat in. Bemerk aan de gevel van de bijgebouwen van de eerste woning op de linkerkant het houten plakkaat met opschrift ,,De Sergent": tot voor de laatste wereldoorlog stond hier de zeer bekende afspanning "A la Chasse Royale, Au Sergent", druk bezocht door de toeristen. De geschiedenis herhaalt zich want in de weekends is het hier zeer druk, (misschien wel te druk!) zelfs zonder de afspanning.
Na een korte klim, dalen wij nu langzaam via de Brakelbosstraat terug naar het dorp van Opbrakel en komen in de Leinstraat die een stuk is van de oude Romeinse heirbaan van Bavai naar Gent. Enkele honderden meter verder staat aan de linkerkant het in een vierkant opgetrokken Hof-te-Fransbeke. Tot in de 18de eeuw stond deze hoeve oorspronkelijk bij de Dorenbosbeek en de Lange Haag, te midden van de landerijen. Het is eeuwenlang één van de grote pachthoeven van Opbrakel geweest. In het woonhuis bevindt zich een goed bewaarde Vlaamse schouw.
Juist voorbij deze hoeve slaan wij rechts het straatje Fransbeke in en volgen dit pad verder (het wordt aardeweg). Aan de weg Tenbergen gekomen volgen wij die rechts naar beneden. Aan de linkerkant bemerken wij, te midden van de velden gelegen, een andere historische hoeve, nl. het Hof-ter-Bruggen. Ook dit pachthof dat onder het Ancien Regime als leen afhing van de hoofdheerlijkheid Opbrakel, heeft overwegend toebehoord aan edellieden en rijke burgers die meestal in Gent woonden.
Wij vervolgen onze weg over de Dorenbosbeek (hier woonde eertijds Pieter Hoelman) en ongeveer 50 meter verder slaan wij links de Livierenstraat in. Wij wandelen onder de voormalige spoorlijn Aalst-Zottegem-Ronse door en wat verder, aan een oud kapelletje, nemen wij de Wallekouter aan de linkerkant. We doorkruisen hier een mooie kouter; rechts van ons ligt het Livierenbos (het tweede boscomplex). Waar nu een soort herenhuis staat stond vroeger het gekende Hof-te-Liviere een historische hoeve, zij het op Waals grondgebied. Wallekouter en Verrebeek lopen in elkaar over en zo komen wij in deze straat. Een eind verder loopt de eigenlijke Verrebeek.
Wij blijven de Verrebeekstraat volgen en merken aan onze rechterzijde de bijna volledig gerestaureerde stenen molen, indrukwekkend prijkend boven de weidse kouter. De molen dateert van 1789 op initiatief van J.B. Van Damme (pachter van het Hof-ter -Bruggen). Tijdens het Franse bewind kwam de molen in handen van de schatrijke Josse Jean Maes, officier en algemeen betaalmeester van het Franse leger in het Scheldedepartement. Via diverse tussenstappen en zwaar beschadigd kwam de molen in 1972 in het bezit van wijlen Raphaël De Moor die instandhoudingswerken uitvoerde zoals : voorlopig dak, herstel metselwerk, heropvoegen, nieuwe ondersteuningen van het gebinte. In 1978 werd de molen gerangschikt als monument en de onmiddellijke omgeving als dorpsgezicht.
Wat verder aan de linkerkant komen wij voorbij de "Oude pastorij", opgetrokken vlak tegen de Dorenbosbeek. In 1653 was de "kuerren hofstede" een eenvoudig huis met een duifhuis onder het dak; de pastoor in die tijd was een verwoed duivenliefhebber. Het huis was eertijds omringd door een wal. In de Franse tijd kwam de pastorie in handen van de gemeente tot 1835. Deze woning is één van de oudste uit de gehele omgeving.
Wij wandelen tenslotte via de Sint-Franciscusstraat tot aan de startplaats: de kerk
Ze werd in oktober 1914 verwoestenin1923onderleidingvan architectJ.Selinhaarvroegereglorie hersteld, al moest ze sindsdien wel haar spitse torennaald missen.
-Rechtover het huis met nummer 40 ga je rechts het kerkwegeltje in.
-Dit brengt je tot in de Ter Puttenlaan die je naar links volgt. Je komt voorbij de zij-
ingang van het domein Ter Putten, daarover straks meer op de terugweg.
-Op het einde neem je rechts de Alfons Van de Sandelaan. Juist voor het kruispunt
kom je voorbij het Diegemhof dat onlangs aangepast werd in functie van het project begeleid wonen voor anders validen. In het lage huisje aan de straatkant is de Heemkundige Kring Scilla gehuisvest. Steek rechtdoor de Liersebaan over.
-Aan een Y-splitsing met middenberm sla je links de Zandhovensebaan in.
dolomietweg die tussen de weilanden en het bos naar rechts afbuigt.
-Op het einde van de dolomietweg ga je rechts naast het Antitankkanaal, ook wel als
Antitankgracht benoemd.
Het 33 km lange kanaal verbindt de fortengordel rond Antwerpen, van Stabroek tot Oelegem. Met de forten, schansen en bunkersluizen maakte het deel uit van de Antwerpse militaire verdedigingslinie. Na W.O. II bleef het lange tijd militair en dus verboden gebied. De duikers verzandden en het kanaal degradeerde. In 1985 werd een aanvang gemaakt met renovatiewerken. Tussen Sint-Job en Oelegem werd aan één kant een fiets- en wandelpad aangelegd.
Beginjaren70woumenophettrajectvanhetkanaaleenduwvaartkanaal aanleggendathetAlbertkanaalmetdeAntwerpsehavenzouverbinden.Door massaal protest werden de megalomane plannen in de onderste schuif gelegd.
-Aandeeerstekruisingvanzandpaadjes
steek je links het kanaaltje over en neem linksvooruit het bospad.
-Na een flauwe bocht ga je rechts naast de
slagboom in het natuurgebied Driehoek. In een depressie, links van het pad, zie je een botanische zeldzaamheid: het laaggelegen en vochtig gebied is volledig begroeid met
gagelstruiken, deze aromatische plant werd vroeger gebruikt als smaakmaker bij de bierbrouwerij. Je volgt de met dolomiet verharde weg zigzag doorheen de Driehoek tot de Lemmekensbaan.
-Aan de Lemmekensbaan naar rechts tot aan de Regenbooghoeve.
Steek rechts het Antitankkanaal over en volg het dolomietpad naar links. Nu ben je
aan het fort van Oelegem. Het behoorde tot de Brialmontvesting die Antwerpen moest beschermen tegen een aanval uit het oosten. Nu is het zijn militaire functie kwijt en huisvest het een grote kolonie vleermuizen. Enkele keren per jaar wordt het fort opengesteld voor het publiek.
-Het Groot Schijn wordt hier met een duiker onderhetAntitankkanaalgeleid.
Aande duiker ga je rechts tot aan het kasseibaantje waar je nogmaals rechts op de Dobbelhoeve afstevent. De Dobbelhoeveiseenbiologischland-en tuinbouwbouwbedrijf.
Bovenhetdakraam zie je het jaartal 1341.
De hoeve was ooit eigendom van de abdij van Tongerlo.
Werve de Schilde. Karel De Meutter kocht de hoeve in 1952 en baatte er tot 1987 een gangbaar landbouwbedrijf uit. Zijn kinderen besloten om over te schakelen naar de biologische landbouw. De hoevewinkel is enkele dagen per week geopend, aan de automaat kun je zelf een glaasje verse biologische melk tappen.
-Gavoordeboerderijnaarlinksen
onmiddellijk rechts de Speelbosweg in. Je blijft deze volgen tot in het Speelbos.
-Waar de niet verharde weg naar rechts afbuigt ga je rechtdoor.
-Net voor de caravans volg je het modderig pad naar rechts.
-Aan het Renier Sniederspad naar links.
Steek de Leeuwkensweg over en vervolg het smaller wordende Sniederspad.
-Aan het boomkapelletje met rustplaats op de viersprong ga je nog rechtdoor, nu op de met asfalt verharde weg.
-Even voor het einde neem je links het idyllische paadje tussen het weiland en de
haag, dit is nog altijd het Renier Sniederspad. Op het einde kom je op een betonbaan die je volgt tot aan de Liersebaan.
-Steek daar over naar de Spreeuwenberglaan. Aan de rechterkant kom je voorbij het
Puttenhof. Het was oorspronkelijk een laathof van de abdij van Affligem, later het bezinnings-envormingscentrumReginaPacisennuisHetOpenPoortjeer gevestigd,eenCentrumvoorKinderzorgenGezinsondersteuning.Aancafé Puttenhof steek je voorzichtig over en ga je rechtdoor op de kerk af. Onderweg kom je aan de linkerkant voorbij een kapelletje en de omwalde en beschermde pastorij.
-100meterverderkomjeterugophetKerkplein,eindevandetocht. Sint-Guibertuskerk in het oude centrum van Schilde Fort van Oelegem, nu vleermuizenreservaat
Een wandeltocht door een landelijk gebied van het schilderachtige dorpje Mullem naar Wannegem, Lede en Huise, elk met hun typische windmolens en kastelen.
Vlakke en licht heuvelende wegen, overal verhard behalve het gedeelte van de ingekorte wandeling. '
Wie Mullem (een deelgemeente van Oudenaarde) voor de eerste keer binnenkomt en halt houdt aan de kerk, kan zijn ogen nauwelijks geloven. Hier is de 19de eeuw blijven stilstaan: een kerkje te midden van een kerkhof, een plein met het voormalige dorpsschooltje, 'het Kasteeltje' verscholen in een park, enkele goed bewaarde boer- derijen in een opvallend okergele kleur, maar vooral rust. En dit op amper 30 km van Gent,
DE ROUTE :
Bij het verlaten' van het dorpsplein kom je onmiddellijk in het lage weiland en al na de eerste haakse bocht zie je de vallei van de Rooigemsebeek een landschap dat je tijdens de hele tocht volgt en vanaf verscheidene plaatsen kunt bewonderen.
Al wandelend zie je open kouters op de valleiflanken, het drassige weiland in het diepst van de vallei met enkele rijen prachtige knotwilgen, de stompe kerktoren van Lede in de verte en de wieken van de Huisekoutermolen.
Langs de oever van de Rooigemse beek kun je op verschillende plaatsen zien hoe in de beek vistrappen werden aangelegd, om de doorgang van visjes op moeilijke plaatsen te vergemakkelijken,
Aan de Ledepontweg is het even opletten, Kies je voor de korte wandeling van 5,5 km, dan sla je hier rechtsaf in de richting van de kerk van Lede.
De straat verandert in een niet verharde veldweg die uiteindelijk weer uitkomt op het grote wandel parcours,
Wie de volledige wandeling wil maken, slaat aan de Ledepontweg links af en steekt even later de Rooigemse beek over.
De wandeling gaat verder langs een moerasbosje, het Wachtbekken Lede,
maakt een korteklim langs een bos met overwegend populieren.
Daarna gaat het weer in dalende lijn en op het laagste punt van de weg heb je een prachtig zicht op de vijver, het park en het Kasteel de Ghellinck.
En er volgt nog meer: een houten staakmolen, de Schietsjampettermolen op de heuvel kam , die je later op de wandeling zult passeren, het landelijke dorpje Wannegem, panoramische uitzichten op en over een langgerekte vallei en een tweede windmolen, de Huisekoutermolen in Huise.
Wat verder, verscholen in een park met indrukwekkende bomen staat het mooie Kasteel 'ter Ast' of Kasteel de Gerlache.
Het wandelpad loopt verder langs een paar schilderachtige hoeven, steekt de Rooigemsebeek een laatste keer over en brengt je weer in Mullem.
WEETJES :
De kerktoren van Mullem
De toren van de kerk dateert nog uit de 11de eeuw en is in Romaanse stijl opgetrokken. In de vloer van een zijkapelletje van het koor zijn grafstenen gemetseld, waarvan één alleen een kruis als ornament heeft
Wellicht is dit de oudte Romaanse grafsteen van ons land.
Een óndergronds kunstwerk
Dit bekken is 8,5 ha groot, bestaat uit 4 ha bos, 3 ha weiden, 1ha moeras en brede grachten en kan tot 25.000 m3 water stockeren. Een ondergronds kunstwerk dus, dat de
waterdoorstroming regelt.Qver enkele jaren zal zich hier een merkwaardig langgerekt moerasbos ontwikkeld hebben. Een tweede bekken op de Rooigemsebeek vind je in Lede,
Uitkijk-kasteel
Het Kasteel de Ghellinck is een voorbeeid van de verlichting van het einde van de l8de C
eeuw. Even voor 1785 liet baron AJphonse Baut de Rasmon het in Lodewijk XVI of neoclassicistische stijl bouwen. Hij koos hiervoor een heuvelkam van waaruit je eenbreed zicht hebt over het weidse landschap met op de achtergrond de torens van Gent (25 km) en de toren yan de Oudenaardse kerk ( 8 km)
Drie kilometer ten oosten van Spa (vlak bij het vliegveld) ligt aan de N62 het restaurant La Sauvenière. Hier tegenover loopt een brede laan het bos in. Direct rechts aan het begin van de laan kun je op een kleine parkeerplek je auto kwijt en start de wandeling.
-Je steekt vanaf de parkeerplek de brede laan over en via een klein houten bruggetje steek je een slootje over. je volgt de gele pijl 'Source de la Reine' (Koninginnebron).
-Je stijgt matig en al snel ga je een tweede houten bruggetje over.
-Je blijft het kronkelende paadje zo dicht mogelijk langs het beekje de Piherotte volgen. --Een stukje verderop buigt het beekje naar links en het paadje naar rechts af en blijf je de pijlen naar de Koninginnebron volgen. Op sommige stukken is er nauwelijks sprake van een paadje, dus zul je zelf je weg moeten zoeken.
-Hou de gele pijlen (die soms moeilijk zichtbaar zijn) goed in de gaten.
-Bij een Y-splitsing kun je rechts naar een wit gebouwtje (de Koninginnebron).
-Hier neem je echter het linkerpad dat naar "Coupe feu Nelis" voert (een brede brandgang).
-Bij de brandgang Nelis aangekomen sla je die naar rechts in. Ca. 500 meter verder staat aan de linkerkant (wat verborgen in de bosrand) een heel oud stenen kruis (uit 1696).
-Nog enkele honderden meters verder sla je linksaf een grazige brandgang in. (Niet te ver doorlopen, want dan kom je bij een kruising van boswegen en ben je te ver -alhoewel je ook hier links een brandgang in kan en later op het eind hiervan toch weer goed terecht komt op het brede halfverharde pad).
-Je passeert aan de rechterkant nog een brandgang. Je weg stijgt matig en je komt (na ca. 500 meter) uit bij een voederplaats.
-Op het eind van de weg (na ca. 50 meter)sla je rechts het brede halfverharde pad in. Je stijgt nog een stuk matig en aan je rechterhand verschijnt een mooi uitzicht over de streek.
-Je blijft ca. 1 km dit brede pad volgen (met hier en daar de GR-tekens). Langs dit pad vind je een aantal mooie kwartsietblokken.
-Bij een informatiebord gaat het GR-pad links af de Fagne de Malchamps in.
-Dit paadje sla je ook in en blijft het een hele tijd (in het begin nogal stijgend) volgen. Het pad komt tenslotte uit bij een RAF-monument.
-Je blijft rechtdoor lopen naar een iets verderop gelegen platform met alweer een informatiebord. Het plankenweggetje slingert nu door een mooi veengebied en komt tenslotte uit bij een houten uitkijktoren. Natuurlijk neem je de 83 traptreden omhoog om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht over de Fagne de Malchamps.
-Vanaf de toren volg je de GR-tekens langs een breed recht pad richting de Berinzennehoeve.
-Bij de Y- splitsing rechts de GR-tekens blijven volgen.
-Op het volgende kruispunt van paden naar rechts (hier kun je een bezoekje brengen aan het informatiecentrum - voor openingstijden zie: www.berinzenne.be).
-De GR leidt je onmiddellijk rechts een pad in.
-Je volgt de GR niet, maar je blijft de weg rechtdoor volgen. Waar de hoofdweg naar links afbuigt (na ca. 150 meter) ga je rechtdoor een onverhard bospad in. Je begint nu weer te dalen.
-Na ruim 500 meter bereik je een geasfalteerde dwarsweg.
-Die sla je naar rechts in. Een eind verderop kom je bij een kruispunt van verharde wegen.
-Hier ga je linksaf (net om de hoek hangt een pijl met de tekst 'Vers arboretum').
-Je neemt het 2e weggetje rechts en loopt gelijk links via een poortje het Arboretum in. --Je neemt het paadje dat parallel met de weg door het bos loopt en gaat een houten bruggetje over. Je kunt natuurlijk zelf wat door het Arboretum lopen, maar als je doorloopt kom je verderop bij de hoofdtoegang van het Arboretum uit en vervolg je de geasfalteerde bosweg (die je al eerder liep) weer verder.
-Bij de grote asfaltweg aangekomen (chemin des Fontaines) sla je rechtsaf.
-Als je deze weg (een kleine kilometer) helemaal uitloopt kom je weer bij het beginpunt van de wandeling uit.
Met dank aan Ardennenwandelen.NL FAGNE DE MALCHAMPS
Bewegwijzering : zeshoekige plaatjes met groene pijl
GPS : N51 00.058 E4 35.012
Sint-Martinuskerk, Rijmenam
De huidige Sint-Martinuskerk in Rijmenam (Bonheiden) had op dezelfde plaats al een voorganger die gebouwd werd tussen 940 en 1050. In de 14e eeuw werd deze vroege kerk vervangen door een gotische kerk. Figuratieve muurschilderingen uit die periode zijn nu nog zichtbaar in de linkerzijbeuk. De kerk leed schade tijdens de slag van Rijmenam in 1578. In de 18de eeuw werd het dak en het interieur grondig aangepast en een kerkorgel geplaatst. Een doopkapel werd tegen de zuidbeuk gebouwd. In 1834 werd de noordbeuk verbreed. In september 1914 werd de toren met dynamiet verwoest; een heropbouw volgde in de jaren twintig van de vorige eeuw. De huidige toren is 43 m hoog. Het interieur van de kerk bevat onder meer een preekstoel uit 1558 met afbeeldingen van Sint-Maarten en de vier evangelisten en een doopvont uit de 15de eeuw. Verder bezit de kerk beelden uit de 16de-18de eeuw en schilderijen uit de 17de-18de eeuw. In 1951 werd de kerk beschermd als monument.
Rijmenam
Rijmenam ligt in de driehoek Mechelen, Leuven en Aarschot. Daarbij ligt het op 8 km van Mechelen met zijn schitterende Romboutstoren, zijn vele bezienswaardigheden, zijn grote Markt en gezellige Wollemarkt, het speelgoedmuseum en op 4 km van de Zoo van Planckendael. Rijmenam is de bosrijke, residentiële deelgemeente van Bonheiden op de grens tussen Brabant en de Kempen. Het telt verschillende bezienswaardigheden zoals de 14de eeuwse Sint-Martinuskerk, de schandpaal vlak bij de kerk, het kasteel van Hollaken uit 1832, het heemkundig museum 't Smiske en het museum van kunstschilder Staf Gillé. U kan er verschillende wandelpaden volgen: het Rijmenamse wandelpad, het Zellaerpad en het Vennepad.
DE ROUTE:
De gemeente Bonheiden vormt samen met Keerbergen de Brabantse Kempen. Het zijn resi- dentiële kernen langs de vallei van de Dijle met veel bos en groen.
De Bonheidense deelgemeente Rijmenam is daar geen uitzondering op.
Het is één van de oudste dorpen uit de regio. Dat zie je zelfs vandaag nog in de fraaie dorpskern, waar deze wandeling vertrekt. Het driezijdige dorpsplein duidt op een oude Frankische oorsprong. Het werd aangelegd net buiten het overstromingsgebied van de Dijle. Dat was een strategische keuze. Hier lag immers een oversteekplaats bij de Dijle.
--Bij de mooie Sint-Martinuskerk wandel je langs een smalle kerkwegel naar de Dijle-oever.
Rond de kerk ligt nog een ommuurd kerkhof. En er staat een schandpaal. Het oude gemeentehuis is in neogotische stijl opgetrokken. Kijk op de dijk van de Dijle zeker achterom. Je hebt er een mooi zicht op de robuuste kerktoren.
--Bij de Dijlebrug blijf je de Dijle volgen. De rivier kronkelt er fel. Toch heeft men in de vorige eeuwen de rivier op verschillende plaatsen rechtgetrokken. Toen voeren er nog schepen op de Dijle, maar dat is nu geschiedenis. De dorpsgrens blijft echter tot vandaag de oorspronkelijke rivierloop volgen. Het uitzicht is hier weids en wordt niet verstoord door bomen of bebouwing. Daarvoor is de vallei immers te vochtig. Op de stuifzandruggen ten noorden van de Rijmenamse dorpskern is dat niet het geval. Daar werden wel bossen aangeplant en werd er duchtig gebouwd. Dat ontdekken we straks wel.
--Bij een haakse bocht van de rivier naar rechts, verlaat je de dijk links.
--Via de voormalige meubelfabriek Meurop wandel je de niet-geasfalteerde Kraaivenstraat in.
Je belandt nu in een omgeving met een opvallend ander uitzicht. Ten noorden van de Dijle ligt immers een brede, beboste landduin. Die verraadt dat je hier eigenlijk de geografische Kempen binnenwandelt. Je merkt dat hier nu riante villa's in het groen werden opgetrokken.
-Via de Oude Keerbergsebaan bereik je de grens met Keerbergen.
Deze residentiële gemeente ligt in Vlaams-Brabant.
--Bij het gemeentebord sla je links de Grote Paallaan in.
Die loopt pal op de gemeente- en dus ook provinciegrens. De straatnaam verwijst overigens naar een oude grenspaal. De grens is dus al veel ouder dan je misschien zou denken. Wanneer je de drukke weg Bonheiden-Keerbergen dwarst, staat er links bij de toegangspoort van een huis zon oude stenen grenspaal.
--De wandeling blijft verder trekken door dennenbossen, met de onvermijdelijke villa's.
Voorbij de Weynesbaan beland je in een landbouwgebied. Enkele langgevelhoeves zijn typisch voor dit halfopen Kempens landschap.
--In een rechtse bocht sla je links een smal pad in.
--Opgelet, er staat ook een pijltje rechtdoor. Dat is een alternatieve route voor deze wandeling. ------Maar die volgen we niet. Linksaf dus.
--Voorbij het laatste huis voert een spoor door een bos naar een brugje over de Zwartwaterbeek. De vallei van deze beek is erg moerassig. Even moet je opnieuw over grotere wegen.
--Tot je rechts de Brakelberglei instapt.
--Je wandelt opnieuw over smalle landwegen, zonder verkeer en tussen weiden en velden. Langs een laatste kerkwegel door de uitbundige natuur van een beekvallei, steven je opnieuw op de dorpskern van Rijmenam af.
--De makkelijk herkenbare kerktoren doemt boven het weidelandschap uit. Door dit zeer mooie decor bereik je opnieuw het vertrekpunt. Sint-Martinuskerk, Rijmenam
Deze wandeling is uitgestippeld voor de natuurliefhebber.
We maken kennis met het ecologisch waardevolle Rotbroek, de rustige Hese Bossen en de rijke landbouwgronden aan de Lobos
--We vertrekken aan de kerk van Zelem en nemen de Dorpsstraat richting Schaffen.
--We slaan links de Kolenbergstraat in. Bovenop de berg hebben we een mooi zicht op het Kartuizerklooster . Het is de moeite waard om de St. Jansbergstraat in te slaan en de gerestaureerde Kapel van O.L.V. Ten Onrust van dichtbij te bekijken.
--We steken de weg over en gaan langs het monument van de Witte Brigade de Eksterhoekstraat in.
--Aan de Eksterhoeve gekomen volgen we de weg die al kronkelend langs de weiden en velden loopt.
--Aan het T -kruispunt gaan we rechts en komen zo aan de Van Zurpeledijk.
--We steken de weg over en volgen de Oude Schansstraat.
--Na de overweg komen we aan de grens van Hees.
--We nemen de eerste straat rechts en volgen deze tot we aan het kruispunt met de Molenstraat komen.
--Hier slaan we rechtsaf en volgen de Molenstraat tot aan de open plaats, waar we links omhoog het bos in gaan.
--Aan het kruispunt nemen we rechts. We komen voorbij een aantal huizen en wandelen tot aan een kapel aan onze rechterzijde.
--Hier slaan we rechts af en op de hoek van deze weg terug rechts.
--Terug in het bos slaan we links af en steken het kruispunt over.
--Dan nemen we de weg rechts die bergop het bos inloopt, tot we helemaal boven zijn.
Van hieruit hebben we een mooi zicht op de vallei. Op de weg naar beneden, zien we aan onze rechtse kant een bron.
--We komen uit aan de Bakeistraat. Aan de electriciteitscabine gaan we rechts.
--Deze zandweg blijven we volgen tot we aan een tweewoonst komen waar we links af slaan.
--We gaan de Zwarte Beek over en volgen deze weg tot aan het kruispunt met de Broekstraat.
--Hier slaan we onmiddellijk weer rechtsaf (richting voetbalterrein).
--In de eerste bocht gaan we weer rechts, langs het veld af.
--Dit veldwegeltje blijven we volgen tot we aan de dreef uitkomen.
--Door hier eerst rechts en dan links te gaan komen we aan de Lobos.
--Zo komen we langs de Lobosstraat en de Decosterstraat weer aan de kerk.
Bewegwijzering : zeshoekige bordjes met rode rand en zwarte tekst
GPS : N51 03.863 E5 23.285
Eikendreef 21 B-3530 Houthalen-Helchteren
Beschonken Heren?'
Eerst de wandeling en dan genieten van de heerlijkheden en de atmosfeer van Ter Dolen. Anders bestaat de kans dat je niet meer aan wandelen begint, omdat het leven op de binnenkoer van het kasteel zo zalig lijkt,
Die zaligheid heerst er overigens allang; vaak hadden kasteel een omgeving een bestem- ming met enige religieuze verwantschap.
Ter Dolen werd voor 't eerst als dusdanig vermeld in een pauselijke bul uit 1170. De oorsprong van het huidige gebouw ligt in het begin van de 16de eeuw, toen de abten van Sint-Truiden hier hun zomerverblijf hadden. Of zij ook al bier brouwden zoals collega's in diverse andere abdijen, is niet geweten. In de loop der eeuwen werd het slot eerst omge- vormd tot verdedigingsburcht, later tot woongelegenheid.
Ter Dolen ligt in de deelgemeente Helchteren; deze naam dook rond 1200 voor 't eerst op als Haletra (Gids voor Vlaanderen, Lannoo) en verwijst vermoedelijk naar 'jeneverbessenstruik'.
DE ROUTE :
-Door de indrukwekkende Eikendreef, die haar naam alle eer aandoet, verlaat je Ter Dolen. Het feit dat hier in een voormalig abtenverblijf bier gebrouwen werd, is een gelukkig toeval. Vaak waren het abdijen die bier introduceerden, denk maar aan de trappisten of de vele bieren die zich vandaag nog 'abdijbier' noemen.
-Een paar honderd meter verder kruis je de drukke verbindingsweg tussen
Hasselt en Eindhoven naar de Broekstraat.
-Plotseling merk je rechts, net voorbij een huis, een uitnodigende groene doorgang. Uiteraard volg je die.
-Net voorbij een bosje met berken stap je na een omheining naar links.
-Bij de eerstvolgende T -splitsing kies je het wegje naar rechts.
-Naar links loop je dan naast de Winterbeek (hé die hebben we in een andere wandeling nog tegengekomen); de naam geeft aan dat de beek een belangrijke rol speelde bij de afwatering in de winter. Water is natuurlijk een factor van levensbelang bij het brouwen van bier. Maar wat gedacht van Sint-Arnoldus, de patroonheilige van de brouwers?
Deze heilige uit Tiegem slaagde erin vervuild water te veranderen in bier!
-Je route wordt nu gekruist door de geasfalteerde Weg naar Spikkelspade, die je rechts volgt. Een verklaring voor die straatnaam is niet licht te verzinnen.
-Bij een T .,splitsing wacht een asfaltweg in het groen, de Heerkensweg. Deze straatnaam verwijst misschien naar de Heren, die vroeger dachten boven de gewone man te staan. Het wat spottend verkleinwoord Heerkens doet het idee opborrelen dat die Heren hier vroeger iets uitspookten dat niet mocht geweten zijn. Overmatig veel bier drinken misschien?
-Links moet je nu de Loenstraat vinden, aan een kruispunt met één niet verharde weg. ---Net voor wéér een kruispunt moet je rechts over de aardeweg door het bos. Dit is een schitterende en buitengewoon rustige omgeving om te wandelen.
-Je blijft steeds rechtuit stappen. Af en toe kom je voorbij een open plek met wat weidegrond, maar de omgeving blijft overheersend bosachtig.
-De aardeweg voegt zich ten slotte samen met een parallelle weg en wordt wat breder.
Helzold en de Mangelbeek
-Bij een open plek met enkele huizen wacht links de geasfalteerde Kraanbergstraat.
-Via een kruispunt kom je links in De Ramp, een bebouwde omgeving.
-Na zo'n 150 m beland je bij een grotere weg, de Helzoldstraat.
Iets oudere voetballiefhebbers herinneren zich allicht de tijd dat de ploeg met die naam in Bevordering speelde.
-Zo'n honderd meter verder kan je die grotere weg gelukkig weer verlaten voor een bos- pad rechts. Een behoorlijk brede en verharde weg leidt je door een bos met dennen, berken en andere loofbomen. Vooral op hete zomerdagen moet het hier heerlijk zijn.
-Als je de bebouwing nadert krijg je asfalt onder de voeten.
Je wandelpad mondt uit op een verkaveling; naar rechts bereik je een grotere weg, de Reitstraat.
-Ten tweede male kruis je de N715, de weg Hasselt-Eindhoven, ditmaal naar een aardeweg die, door zijn ligging in een zeer schaduwrijke omgeving, nog lang na regenbuien modderstroken vertoont.
-Een paar honderd meter naar rechts stroomt de Mangelbeek. In sommige Limburgse dialecten staat "mangelen" voor ruilen. Maar daar lijkt niet meteen de verklaring voor die naam te liggen.
-Na een bocht wordt de ondergrond weer stevig, want asfalt, en komt de straatnaam te voorschijn: Vennestraat.
-Wat verder stap je - steeds rechtuit - naast een verkaveling in een straat die De Leemskuilen heet.
-De wegsplitsing voor het kerkhof is het sein om links de Maastrichtsestraat te volgen.
Je ziet de neogotische Sint-Trudokerk (einde 19de eeuw) al opduiken lang voor je op het gelijknamige plein bent. Ondanks zijn relatief jeugdige leeftijd telt deze kerk toch een aantal kunstwerken uit de 16de eeuw.
-Stap over de parking bij de kerk tot je bij een grotere weg komt, de Kazemelaan: loop nu naar links tot je rechts in de Bosstraat kan, waar de huizen aaneensluiten in het regelmatige patroon van halfopen bebouwing.
-Steeds maar rechtdoor gaat het nu, tot je in een bocht een kapelletje (met be- schadigde ruiten) treft.
-Rechts wacht je de nog steeds even imposante Eikendreef die je weer naar Ter Dolen en zijn gezellige terras op de binnenkoer brengt.
Zonder overdrijven kunnen we Melin en zijn genoemde gehuchten tot de mooiste dorpen van België rekenen
In het centrum van Melin vormen straten en gebouwen één harmonieus geheel.
Dan komt de dorpskerk. Hier bevindt u zich op het hoogste punt van de streek, op 107 meter.
Verscholen in een heuvelachtig landschap geeft het kleine dorp Mélin niet onmiddelijk zijn troeven bloot. De weg ernaartoe slingert zich doorheen talrijke velden die nu stilaan tot leven komen. In de zomer zijn de velden begroeid met vlas, aardappelen, koolzaad wat een kleurrijk spectakel biedt. In het dorp zie je dat vele huizen opgetrokken zijn in Gobertingse steen. Een steensoort die prachtig oogt en zijn naam aan de Gobertange, een plaatselijk waterstroompje te danken heeft.
Gobertange is een gehucht van Mélin en er is gedurende eeuwen de ontginningsplaats geweest van de Gobertingse steen. Eén van de groeve is nog steeds in gebruik.
Gobertingse steen is een ijzerhoudende witsteen, gekenmerkt door een warme, tegelijk witte en goudkleurige tint. Ontgonnen in één van de twintig steengroeven vanaf 1846. Omstreeks 1900 zijn er vijftig ontginningsplaatsen in Mélin, Vijfentwintig in Lathuy, vijftien in Saint-Remy-Geest en vier in Jodoinge. In 1970 blijft er nog één over. De steen wordt in de openlucht gedolven tot op een diepte van 28 meter. de aders van d esteen zijn meestal maar 20 centimeter dik.
DE ROUTE :
-We vertrekken aan de kerk van "Visitation de la Vierge" 1777-1780 met een toren in Gobertingse steen, de prachtige pastorij, links van de kerk is uit de 18de eeuw en is een prima voorbeeld van baksteen en lokale steen.
De prachtige "Herenboerderij" vooral de voorgevel van de "Cense du Seigneurr" uit 1284.
-We verlaten Mélin en gaan de velden in naar het gehucht"Basty" als we omkijken hebben we een prachtig zicht op de kerk van Mélin.
-We komen aan een bakstenen boerderij"de Couverterieboerderij" eens toebehorend aan de abdij van Ramée.
-Wat verder zien we de "Awansboerderij" deze schilderachtige boerderij uit de 18de eeuw was van de Heren van Ecluse.
-We komen aan het vierhonderd jaar oude kapel van Sint-Antoine de patroonheilige tegen de varkenspest. Vergeet niet dat we hier kort bij Piétrain zijn en vanhier zijn de beroemde varkens met dezelfde naam.
-We wandelen verder en genieten van de prachtige Haspengouwse vergezichten.
-We wandelen naar het gehucht "Chavia" en zo terug naar Mélin.
-De prachtige huizen in Gobertingse steen zijn één voor één juweeltjes van bouwkunst.
-Nu keren we terug naar de kerk van Mélin en komen aan het schattig pleintje met prachtige huizen en boerderij. Deze wandeling is zeker de moeite waard.
Ten zuiden van Tilburg en ten westen van de plaats Hilvarenbeek ligt het schitterend mooie natuurreservaat Gorp de Leij. Op het landgoed liggen de vennen Haneven en Biesbosch, geschikte plekken voor de dodaar (een kleine ronde watervogel), de wintertaling en de blauwe reiger.
Het natuurreservaat Gorp de Leij, dat eigendom is van Het Brabants Landschap, wordt omsloten door het landgoed Gorp en Rovert. Dit oude loofbos met eiken en beuken ligt aan weerszijden van de Rovertsche Leij.
Door het bos loopt een leuke kronkelende beek. In het bos vind je vele vogelsoorten, zoals de bosuil, de specht en de goudvink.
In het bos ligt ook een grote 17e eeuwse boerderij, een zogenoemde 'spijker'. 'Spijker' betekende oorspronkelijk 'schuur'. Het woord is afgeleid van het Latijnse 'spicarium', de plaats waar 'spicae' (korenaren) werden bewaard. Soms groeiden dergelijke bergplaatsen uit tot buitenplaatsen, die dan ook wel 'spijker' worden genoemd. Daarnaast bleef de oorspronkelijke betekenis bestaan.
Bereikbaarheid met de auto
Neem op de A58 (Breda-Tilburg) afslag 10 richting Hilvarenbeek. Dan de N269, bij de Y-splitsing rechtsaf de Tilburgseweg blijven volgen. Vervolgens via Kleine Voort en Grote Voort naar het begin van de wandeling aan de Goirlesedijk.
Horeca
In Hilvarenbeek zijn op de markt diverse gelegenheden.
Start : Op de parking van Gerhagen Afstand : 7.5 km Bewegwijzering : Geel
Natuurgebied Gerhagen is gelegen in de gemeente Tessenderlo
DE ROUTE :
De Boswandeling loopt door het bos van Gerhagen langsheen de oeroude vennen van Pinnekesvijver tot aan de dreef die vroeger de oude weg van Diest naar Veerle en de Kempen was. De Boswandeling voert naar de Peerdenposterij,centrum van aangespannen ruiterij,en zo weer naar het vertrekpunt
Bosgebied enkele kilometers ten westen van het centrum van Tessenderlo en aansluitend bij de bossen van Averbode. Op de Zandberg, een oude landduin, werd de VVV-uitkijktoren opnieuw opgetrokken. Aan de zuidkant sluit deze kaart aan op de heide van de Houterenberg. Het gebied wordt veel gebruikt door wandelaars, joggers en fietsers. Hoofdzakelijk naaldwoud met in het noordoostelijk deel enkele lage landduinen. Centraal een ven- en vijvergebied dat gedeeltelijk als beschermd natuurgebied geklasseerd is (zone die door niemand mag betreden worden). Veel paden. Onderbegroeiing kan op sommige plaatsen weelderig woekeren. Jaarlijks wordt er in het laatste weekend van juli een bosloop georganiseerd ten voordele van het Bosmuseum gelegen aan de VVV-toren.
Horeca : bij vertrek en aankomst in Badem Dorfkrug
Badem is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van het district Bitburg-Prüm. Badem telt 1.086 inwoners
DE ROUTE :
-Je verlaat de parking aan het Gemeindehaus via de trappen naast de bushalte, waar je naar rechts wandelt.
-Al na enkele meters kom je op de drukke B257 rijweg, die je naar rechts volgt tot in de grote bocht naar links.
-In de bocht loopt je als het ware rechtdoor de 137 op. Hier staat ook een bordje met "Badem 1".
-Je stapt lichtjes bergaf en al bij de eerste afslag ga je links in. Hier hangt ook een bordje "Zur Grillhütte". Links op de hoek staat een kruis uit 1892.
-Waar dit asfaltbaantje splitst loop je naar rechts, in de richting van het loofbos.
-Vlak voor je tussen de bomen komt stap je over een (droogstaand) beekje.
-Recht voor je bemerk je de grillhut, maar zover wandel je niet.
-Op de open plaats in het bos, voor de hut, sla je af naar links en ga je voorbij de slagboom.
-Waar het brede pad naar rechts wegdraait,loop je links het bos in.
-Op de plek waar het loofbos overgaat in sparrenbos moet je over een onduidelijk pad verder stappen in de richting van het open veld.
-Bij dat veld loopt een soort karspoor naar rechts, en dat volg je. Het is een eerder moeilijk te bewandelen pad dat uiteindelijk uitkomt bij het einde van een geasfalteerd landbouwweggetje.
-Je wandelt vanaf dat punt schuin links en lichtjes omhoog tot je bij de B257 rijweg uitkomt.
LET OP! Deze moet je oversteken, en aan de overzijde verder wandelen over het asfaltbaantje.
-Je bocht met de weg mee naar rechts en weldra kom je, na een lichte klim bij de A60 autostrade uit.
-Hier stap je naar links, en je loopt een tijdlang evenwijdig met deze autostrade.
-Wanneer daarna dit wandelpad links wegdraait blijf je het volgen tot op een kruispunt van landbouwwegen.
-Nu loop je links naar beneden.
-Via een kronkelend en heuvelachtig baantje kom je terug in Badem terecht.
-Bij het einde van de Löhstrafse ga je nu even naar rechts om daarna links de Bitburger Strafse te nemen tot bij de afslag naar de Hubert-Lux-Strafse, je vertrekpunt.
Aard van de wegen : De wandeling loopt over betonwegjes en voetwegen
Moeilijkheidsgraad : rustige en gemakkelijke wandeling
Oetingen is een dorp en deelgemeente van Gooik in de Belgische provincie Vlaams-Brabant.
De Sint-Ursmaruskerk
De kerk stamt uit 1858, in een periode waarin een dorpsverschuiving plaats had van het oude middeleeuwse centrum nabij de Romeinse heerbaan Halle-Ninove, nu Oude Plaats genoemd, naar het huidige Kerkplein.
De kerk is opgetrokken in neogotische stijl waarbij een gedeelte van het afbraakmateriaal van de oude kerk werd gebruikt. Samen met de pastorie en het voormalig gemeentehuis, beiden uitgevoerd in neoclassicistische stijl, vormt de kerk een uniek architecturaal geheel.
Het interieur van de kerk is rijk gestoffeerd met kunstwerken en mooie beelden uit het oude kerkgebouw, een arduinen doopvont en verschillende schilderijen uit de 17de en 18de eeuw.
Het dorp is gelegen in het Pajottenland en heeft zijn landelijk karakter vrij goed bewaard, hoewel er de laatste jaren meer en meer bouwprojecten zijn die het landelijke karakter aantasten.
Foensjenfeesten
Oetingen staat in de deelgemeenten van Gooik bekend om zijn actieve gemeenschap. Dat is onder meer te danken aan de bekende "Foensjenfeesten" die elk jaar het laatste weekend van augustus plaatsvinden. Foensj is het plaatselijk dialect voor 'paddenstoel (afkomstig van het Latijn fungus 'paddenstoel'). Deze feesten worden georganiseerd door de plaatselijke KWB en omvatten voornamelijk sportactiviteiten. Jaarlijks wordt er ook een toernooi voor kleiduifschieten georganiseerd
Oetingen was ook het decor voor de film Oesje waarin Chris Van den Durpel de hoofdrol speelt. Deze film uit 1997 werd er niet volledig opgenomen, maar voor het dorp waar 'Kamiel' woont, Klapsteke, diende Oetingen als decor.
Zoals in de film, waar Kamiel zijn eigendom dreigt te verliezen ten voordele van een projectontwikkelaar, wordt het landelijk karakter van Oetingen vandaag bedreigd door verschillende bouwprojecten.
DE ROUTE :
-Met de rug naar de kerk gericht vertrekken we naar rechts en volgen de Vollezelestraat en dit 328 meter tot aan een Twee-sprong links die we in slaan , dit is de Hazelaarswijk.
-We wandelen nu rechtdoor en dit 209 meter , tot aan een T-splitsing waar we rechts af slaan en wandelen verder de Frankrijkstraat door om na 287 meter links te volgen.
-Deze weg volgen we 468 meter tot aan een T-splitsing met de Viergatenstraat die we links in slaan.
-We volgen de Viergatenstraat 109 meter tot aan de eerste Twee-sprong rechts , daar slaan we in en volgen nu de Schavolliestraat 1019 meter tot aan een T-splitsing , waar we links van ons een kapel waarnemen.
-We slaan aan de T-splitsing links in en wandelen nu in de Bontestraat , deze straat blijven we volgen over een afstand van 1181 meter tot aan een Twee-sprong links , onderweg komen we nog een kapel aan de rechter zijde tegen.
-We blijven de Bontestraat verder volgen en wandelen over de Hollandse Beek heen , na 676 meter komen we aan een kruising met rechts van ons een kapel .
-Na de kruising wandelen we rechtdoor en volgen nu de Hollandstraat 1023 meter tot aan een Twee-sprong rechts , maar blijven links de Hollandstraat volgen en dit tot aan een T-splitsing na 757 meter.
-Aan de T-splitsing staan we in de Peverstraat , we slaan deze straat rechts in en volgen 120 meter tot aan de volgende T-splitsing , waar we in de Goteringenstraatstraat staan die we links in slaan.
-We volgen deze straat over een afstand van 215 meter tot aan de eerste Twee-sprong links , deze weg slaan we in en volgen 149 meter tot aan een Twee-sprong , die we links in slaan.
-Deze straat heet terug de Frankrijkstaat en volgen deze nu tot aan de eerste kruising en dit over een afstand van 1184 meter , waar we rechts de Kasteelstraat in slaan .
-Na 80 meter slaan we links tussen de huizen een pas geasvalteerde voetweg in om over een afstand van 582 meter in de Pastoriestraat uit te komen , waar we links na enkele meters aan ons vertrekpunt terug uit komen
Met dank aan NON-STOP door FDI Oetingen, Kasteel van Heetvelde
Het kasteel van heetvelde of in de volksmond Waterkasteel genoemd, is een oude waterburcht als vroegere schakel in de verdedigingsgordel van versterkte kastelen die werden opgebouwd door de graven van Henegouwen. De oudste delen van het kasteel, de funderingen en laagste bouwlagen dateren uit ca. 1600. Het huidge complex, opgetrokken in Brabantse renaissancestijl, werd gebouwd in opdracht van Pieter Collins, heer van Heetvelde.
Het waterkasteel is momenteel in privé-handen en wordt anno 2008, net als de omgeving, gerestaureerd.
De markt bestond reeds bij het bestaan van de stad in 1068. Het is nog steeds de plaats waar er wekelijks handel werd gedreven (elke maandagmorgen) en waar de verschillende volksfeesten plaatshebben. Op de markt vindt men volgende belangrijke gebouwen terug:
Het stadhuis:
Het oorspronkelijk gotisch stadhuis gaat terug tot de 14de eeuw en werd toen Scepenhuis genoemd. Het gebouw werd herhaaldelijk geteisterd door hevige branden tijdens de verschillende bezettingen van de stad. Het werd steeds opnieuw opgebouwd in de stijl van die tijd. In 1890 werden de laatste grote werken uitgevoerd onder leiding van de Leuvense architect Langeroc die het gebouw liet restaureren in neo-gothische stijl.
Het Manneken-Pis:
Het Brusselse Manneken Pis (1619) is misschien wel het bekendste, maar dat van Geraardsbergen is in ieder geval wel het oudste (1459). De stadsrekeningen van 1455-1456 vermelden de bestelling
van een lathoenen mannekin bij een kopergieter uit Brussel. Deze bestelling gebeurde ter gelegenheid van de heropbouw van de stad en de herstelling van de fonteinen en de waterleiding. De stad was immers verwoest op 16 april 1452 door de troepen van Jean De Croy.
Het Manneken-Pismuseum: het is ondergebracht in het overgebleven gedeelte van het oude Scepenhuis. Het museum is gratis toegankelijk en men kan er het Plassertje bewonderen in de vele kostuumpjes die verenigingen uit de stad en het land hem schonken. Hij draagt zelfs plunjes uit Frankrijk, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten van Amerika.
Het Boerenhol:
Eén van de typische oude straatjes die Geraardsbergen nog rijk is. Het vormt de verbinding tussen de Markt en de Dierkost, een restant van een geweldige fortificatie opgericht ter bescherming van de stad.
DE ROUTE:
Door het Brandstraatje verlaten we de Markt en komen zo in de Molenstraat waar we links afslaan. Aan de Dender nemen we rechts het brugje over de gracht en gaan we vervolgens de trappen op en over het sascomplex.
Het Brandstraatje:
Opnieuw een typisch straatje dat de Markt met de andere straten verbindt. Let op de herdenkingssteen die vermeldt dat hier oorspronkelijk het Manneken-Pis stond.
Eens het sas over kunnen we op het jaagpad, we nemen links en gaan tot het stedelijk zwembad,
daar rechts om het pad langs het zwembad te nemen.
Het zwembad:
Het zwembad werd in 1887 met het geld van Gustaaf Verhaeghe, weldoener van de stad, opgetrokken. In 1976 onderging het een drastische renovatie, sindsdien is het steeds verder aangepast en zijn er nieuwe sportterreinen aangelegd. Het geheel bevindt zich op Den Bleek, waar vroeger de stadsbewoners hun was kwamen doen in de Dender en waar ook het linnengoed werd uitgespreid om te bleken in de zon.
Een lichte helling brengt U naar de Paul Guilleminlaan, daar gaan we links.
Aan de Denderbrugziet u rechts de gebouwen van de Union Allumetière.
De luciferfabricage startte omstreeks 1849. Een zekere Guillaume Mertens zorgde voor de eerste lucifers. In enkele jaren tijd waren er 18 bedrijfjes. In 1912 besliste een Zweedse groep de luciferfabricage in België op te kopen en ze vestigden hier op de rechteroever een luciferfabriek.
De werkgelegenheid kende een plotse toename en vrij vlug werden de enige lucifers in België hier gefabriceerd.
Men blijft de Guilleminlaan volgen tot na de haarspeldbocht en men neemt nu rechts (Broekstraat).
Aan de wegverbreding neemt men links de voetweg en volgt deze tot aan de kapel, één van de
kapelletjes die de Oudenbergstad rijk is: vervolgens afslaan naar links (Korendries) en de Guilleminlaan oversteken.
Hier neemt men nu de trappen die ons leiden naar de Pelgrimsweg. Deze loopt over het oude kerkhof.
Aan het einde van de Pelgrimsweg gaat men rechts de trappen op en steekt men opnieuw de Guilleminlaan over en neemt schuinrechts de geasfalteerde voetweg.
Men blijft steeds rechtdoor gaan en opnieuw volgen we de Guilleminlaan tot net voor de taverne-restaurant Belle Vue.
Hier nemen welinks de Pachterstraat.
Verder in de Pachterstraat staat links het verguld Heilig Hartbeeld.
Dit werd na WO I opgericht als een geschenk van de bevolking omdat de stad gevrijwaard bleef van grote bombardementen.
Aan het Heilig Hartbeeld neemt men rechts de Hooiweg; wat verder komt men op de Muur, en men gaat rechtdoor de Muur op. Eens aan taverne t Hemelrijk neemt men rechts de Kapelmuur, de klim naar de hoogste top is begonnen.
De Onze-Lieve-Vrouwkapel werd voor het eerst vermeld in 1294. Op 8 mei 1648 werd het mirakuleus Mariabeeldje door abt Martinus Lebrune naar de kapel gebracht. De huidige kapel dateert van 1906 en heeft veel gelijkenis met de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel. Ze is in een mengeling van renaissance- en barokstijl opgetrokken.
Na de vijver verlaten we de Oudenbergtop en nemen daarvoor rechts Driepikkel en wat verder links
Klein Frankrijkstraat.
Links brengt de voetweg ons naar de voet van de in wielermiddens gevreesde
Muur, die dikwijls de beslissing brengt in Vlaanderens klassieker De Ronde van Vlaanderen.
Start : De wandeling vertrekt aan het zwembad op de parking P9 op de Ringlaan te
Maasmechelen (zie kaartje).
Afstand : 4,5 km uit te breiden tot 6,8 km
Bewegwijzering : Door wandelpaaltjes met de oranje bol te volgen
DE ROUTE :
Dat er tijdens deze wandeling geklommen zal worden, kon je al uit de titel
afleiden, maar even geduld, we houden de apotheose voor het einde kan je niet missen.
We bevinden ons aan de rand van het Kempens Plateau.
Dit plateau is opgebouwd uit keien en zand afkomstig van de Ardennen en hier afgezet door de Maas.
De Maas was tijdens de ijstijden een indrukwekkende gletsjerrivier.
Geleidelijk heeft de Maas een vallei uitgeschuurd.
Dit gebeurde in verschillende fasen, zodat meerdere Maasterrassen ontstonden.
De beschreven wandeling overbrugt verschillende terrassen (hoogteverschil meer dan 40 meter), dit verklaart meteen waarom er straks enkele stukken flink geklommen moet worden.
Waar aan de start het oranje pad zowel rechtdoor als linksaf gekozen kan worden,houden we links. Het begin van de wandeling leidt ons een tijd door de typische Kempense naaldhoutaanplantingen. Vooral Grove dennenbossen bezetten grote oppervlakten.
In het begin van deze eeuw werden ten behoeve van de mijnbouw(stuthout) grote oppervlakten van de heide met naaldhout beplant.
Een open plek in het bos na enkele honderden meters zorgt voor afwisseling.
Dit is echter niet zomaar een open plek: we bevinden ons aan het Vlaams Natuurreservaat
"Ven onder de Berg".
Dergelijke Kempense vennen tref je aan op plaatsen waar een komvormige ondoordringbare bodemlaag regenwater ophoudt. De omstandigheden in een dergelijk ven zijn zuur en voedselarm, omstandigheden waaraan typische planten - en diersoorten aangepast zijn.
Het Ven onder de Berg is vrijwel volledig dichtgegroeid met veenmos, dat als een soort spons
fungeert en een grote hoeveelheid water vasthoudt.
We volgen het oranje pad dat nog even omheen het ven loopt om dan opnieuw dieper het bos in te trekken.
Tot hiertoe liepen de oranje en rode wandeling nog samen, weldra gaan beide wandelingen uit elkaar.
Voor wie nog frisse benen heeft is het een goed idee om vanaf de splitsing van beide wandelingen de rode driehoeken te volgen.
Het traject wordt dan 6,8 in plaats van 4,5 km lang en je krijgt helemaal gratis enkele extra
kilometers door bomenrijke heide, waar in de maanden mei en juni Boompiepers en Fitissen je de oren doen tuiten.
Langs het pad passeer je bovendien enkele drukke mierennesten.
Uiteindelijk sluit je automatisch weer aan bij de oranje wandeling.
Start :oud gemeentehuis van Houwaart (begin Haldertstraat)
Afstand: 10 km.
Bewegwijzering: zeshoekige borden met opschrift Wijngaardenwandelpad 16.
Aard van de weg: deels verhard, deels onverhard; enkele pittige hellingen in het eerste deel; in het Walenbos kan het drassig zijn na regenval
Je bereikt Houwaart via de E314, afrit 22 (Aarschot); daarna volg je de N223. Het gemeentehuis ligt in het centrum van het dorp.
DE ROUTE :
Van het oude gemeentehuis stap je naar de kerk van Houwaart. Ervoor volg je links een wegel langs de kerkhofmuur. Aan het nieuwe kerkhof buig je links af tussen de velden.Aan het gemeentehuis staat Den Hagelander. Het bronzen beeld stelt een jongeman voor die tegen een wijnstok aanleunt. In de ene hand houdt hij een druiventros en in de andere een glas wijn. De Sint-Denijskerk heeft een romaanse toren uit lokale Diestiaanijzerzandsteen.
Aan de Sint-Jozefskapel neem je de aardeweg rechts. Aan het volgende kruispunt van aardewegen sla je scherp links in.Aan de kapel, opgedragen aan de patroon van Belgenland, geniet je van het mooi zicht over Houwaart. In de holle weg wandel je op de typische Hagelandse donkerrode ijzerzandsteen. Je passeert de eerste wijngaarden die op de zuidhelling in de zon liggen te blakeren.
Aan het oriëntatiebord volg je de asfaltweg naar rechts. Na 850 m sla je links de Bergweideweg in. Aan de viersprong bij Nieuwrode vervolg je naar rechts.Voorbij de oriëntatietafel op de Houwaartseberg passeer je velden met rode bessen, een picknicktafel en zelfs een opgeknapt Hagelands hoevetje. In de Bergweideweg bedekken boomgaarden de noordflank van de Houwaartseberg. Hier is het te koud voor wijnranken.
Aan de bushalte kies je de asfaltweg links. Na 850 m neem je haaks rechts een smalle bosweg. In de afdaling zoek je bij de aanduiding Danouise een uitzichtpunt op.Voorbij de bushalte liggen de geboortebossen en een verwaarloosde wijngaard. Het infobordje bij de wijngaard leert je dat in de streek reeds rond 1200 wijngaarden aanwezig waren. Na een hoogtepunt in de 14de eeuw verdwenen ze. Pas rond 1970 werd de draad opnieuw opgenomen.
In de Haldertstraat ga je 150 m naar links voor je rechts de Sluiweg inslaat. Steeds rechtdoor aanhoudend en rechts aan de enige T-sprong (Boterstraat) bereik je de kerk van Tielt. Je gaat rechts langs huisnummer 41 naar een grasweg.In de Sluiweg steek je de Brede Motte over. Weldra doemt de heuvel den Berg - met de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Tielt op. Laat niet na de trappen naar de kerk te nemen en er rond het gebouw te wandelen voor de prachtige uitzichten.
Op het einde volg je de betonweg naar rechts. Aan huisnummer 49 sla je links in. Bij een infobord loop je al op aarde. Aan de T-sprong in het bos kies je rechts. Verder leidt een knuppelpad je het bos uit en over de Brede Motte.Het Walenbos is een moerassig natuurgebied gevoed door het ijzerhoudende bronwater op de Roeselberg en de Alsberg. Daardoor is een uniek geheel van elzenbroekbossen, gemengde eikenbossen en natte graslanden waar de ijsvogel zich thuis voelt.
Aan de T met het infobord vervolg je naar links. Steeds rechtdoor aanhoudend gaat de onverharde weg over in asfalt. Op de grote weg ga je links langs de kerk naar het oud gemeentehuis.Aan de T-sprong zie je een haag waar de streek haar naam van zou ontlenen. Toch ligt de oorsprong van dit overgangsgebied tussen de schrale Kempense zandgronden en de vruchtbare Haspengouwse leemplateaus elders: na de grote bosontginningen uit de vroege Middeleeuwen bleef het Hageland als enig bosgebied over. Hageland betekent dan ook in de eerste plaats bosland.
De Demerbroeken zijn een overstromingsgebied van de Demer. Dit betekent dat het er zeer vochtig en drassig is. Daardoor waren deze gronden alleen maar geschikt als weide- en hooiland. Deze functie tracht men nu in ere te herstellen. Het kan dus dat je tussen de ponys en gallowayruderen wandelt. Dit natuurgebied is zeer rijk aan fauna en flora. De informatieborden langs het pad vertellen je er alles over. Onderweg beklim je ook de Voortberg. Een heuvel die zich bleef verzetten tegen de in de ijstijden machtige Demer. De berg is rijk aan ijzerzandsteen waar mee in het verleden ook werd gebouwd. Dit merk je o.a. aan de kerk en de oude molen in Testelt. Verder stap je ook langs de boorden van de Demer.
Deze route is bewegwijzerd in beide richtingen (rode driehoek) maar de paaltjes zijn nog al eens ongelukkig geplaatst.
1/De wandeling start op de verkeersdrukke Demerbrug in Testelt (1), met links voor je de dorpskern met de kerk. Loop rechtdoor de Dorpsstraat in, niet ver, want waar de hoofdweg haaks naar links gaat, sla je rechts af in de Wijngaardstraat. Je loopt aan de voet van de 50 m hoge Voortberg.Je wandelt een eind langs de spoorweg, langs het bord met de doorgestreepte plaatsnaam Testelt. Waar de asfaltweg haaks naar links de spoorweg snijdt, volg je rechtdoor de oeverweg langs de Demer. Je steekt de Grote Leigracht (2) over.
2/Links kijk je uit over een nagenoeg boomloos landschap: de natte Demerbroeken, een waardevolle biotoop. Even verderop komt de Sint-Eustachiuskerk van Zichem in zicht. Ongeveer ter hoogte daarvan buigt de weg haaks naar links af en volgt de Oude Demer (3).
3/Blijf bij de rivier. Waar ze haaks naar rechts afbuigt, staat links bij een zijweg een infobord over de Demerbroeken. Iets verder passeer je een rechterzijweg (langs de Demer) en volg je rechtdoor de geasfalteerde Beemdenstraat (straatnaambordje op het eind ervan).Bij de T-splitsing bereik je de verkeersweg Zichem-Averbode. Sla hem links in en volg de wit-rode verfstreepjes van het Grote-Routepad, naar het station van Zichem (4).
4/Over de spoorweg verdwijnen de wit-rode verfstreepjes echter naar links. Jij blijft nog een poosje de verkeersweg volgen, langs het bord met de doorgestreepte plaatsnaam Zichem en over de brug over de Hulpe, een forse zijbeek van de Demer, daarbij geleid door de rode driehoekjes. Voor het pand met huisnummer 128 moet je van de verkeersweg af door naar links een onverharde weg in te slaan. Terug nu naar de onverharde weg, die langs de Hulpe en door een weelde van groen de natte beemden ingaat.Voor in een rechterzijweg, die naar een vogelkijktoren leidt, staan drie interessante informatieborden (5): Water, bron van leven, Waterrijk en Grondwater.
5/Rechts strekt zich een boeiend natuurgebied uit. Diep in het natuurgebied geeft een wandelaarssluisje toegang tot een begrazingsblok, een stuk van het reservaat dat begraasd wordt door gallowayrunderen of shetlandponys. Bij een voetgangersbrug over de Hulpe blijf je rechtdoor lopen (hier verschijnen meteen weer de Grote-Routetekens). Verderop kun je rechts in de verte de toren van de abdijkerk van Averbode ontdekken. Via een wandelaarssluisje laat je het begrazingsblok achter je.Met de beboste Voortberg vlak voor je, sla je op een kruispuntje rechts af (Grote-Routepad en rood driehoekje). Via een klapdeurtje verlaat je het natuurgebied en steek je een brede beek over. Loop linksaf langs infoborden en de flank van de Voortberg. Hier volg je de liggende blauwe ruitjes en het het Grote-Routepad (de rode driehoekjes gingen over de beek rechtsaf).Je komt almaar dichter bij de spoorweg. Je passeert een informatiebord over de Demerbroeken. Vervolgens loop je een weg in, parallel aan de spoorweg, die je kruist bij het straatnaambord Wijngaardstraat. Blijf deze straat volgen en via een stukje van de heenweg wandel je terug naar het beginpunt van dit boeiende tochtje, de brug over de Demer (1). foto's : Marc Viskens
