Start
:Aan de kerk van Molenstede Afstand
: 9,2 km Bewegwijzering : Knooppunten
De Merode GPS
: Dorpstraat
3294 Diest
DE
ROUTE :
407
-250 -310 -311 -268 -63 -282 -252 -407
Op
de route :
We
beginnen deze wandeling op het dorpsplein Molenstede.
Aan
de oostkant van dit plein bevindt zich het neoclas-sicistische
DORPSKERKJE. De kerk was eeuwenlang toege wijd aan Onze-lieve-Vrouw,
maar nadat Molenstede in 1977 bij Diest werd gevoegd, kreeg de
parochie de heilige Jozef als patroon. De stad had immers ook een
O.-L.-Vrouw parochie. Het schip en de ingebouwde westertoren dateren
van 1838, terwijl de kruisbeuk en het koor in 1859-60 werden gebouwd.
We
verlaten het dorpsplein aan de noordkant en steken via het
"Minnebrugje" het Zwart Water over. Deze
beek komt 3 km verder oostwaarts tot stand door de samenvloeiing
van de Grote en de Kleine Beek en mondt, omgedoopt tot Hulpe, te
Zichem in de Demer uit. Haar naam te Molenstede heeft waarschijnlijk
te maken met de donkere kleur van het water, die afkomstig was van de
veengronden in de vallei.
Het
rustige en bosrijke karakter van het dorpje en de nabijheid van Diest
leidde tot het ontstaan van residentiële wijken (ook wel de
miljoenenkwartieren genoemd) in de bossen op de zuidelijke heuvels
(vb van die residentiele villawijken zijn Grasbos, Kalenberg en
Eikelenberg). In het zuiden en het westen van het dorp verschijnen
anno 2005 nog steeds verschillende verkavelingen, al gaat het nu niet
meer enkel over villawijken (deze wijken zijn Hongarijenstraat,
Ganzenbeemd en Lintenberg). Dit fenomeen treedt op omwille van de
suburbanisatie uitgaande van Diest. Het dorp heeft ondanks een klein
aantal inwoners (meer dan 3000) toch een ontmoetingscentrum en een
school.
Start
:Aan de kerk van Elverdinge Afstand
: 10 km Bewegwijzering
: Knooppunten Hoppeland GPS
:N50 53.059 E2 49.003
DE
ROUTE :
98-97-91-92-93-94-1-99-95-97-98
Op
de route :
--Elverdinge --knooppunt
97 voorbij en voor dat we rechtsde veldweg inslaan gaan
we 100 metr verder naar Ferme Olivier Cemetery --Canada
Farm Cemetery --Galgebossen
Elverdinge
is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een
deelgemeente van de stad Ieper.
--De
Sint-Pieter en Pauluskerk is een typisch voorbeeld van
baksteengotiek. Rond de kerk zijn taferelen te zien uit het leven van
de heilige Livinus.
--Op
het kruispunt met de N8 staat een standbeeld van Georges Van
Eeckhoutte, bekend van het liedje "Klein Ventje van Elverdinge"
van Willem Vermandere.
--Op
de baan Elverdinge - Vlamertinge staat de toren van "Vermeulens
molen", gebouwd in 1843 door Carolus Vermeulen-Smagghe. De molen
werd in 1909 de wieken afgenomen omdat men overschakelde naar een
mechanisch aandrijving.
--Het
voormalig gemeentehuis in wederopbouwarchitectuur
--Kasteel
van Elverdinge
--Resten
(fundamenten) van een V1-basis in aanbouw. In een poel in de
Gasthuisstraat, tussen de Vuile Seule en de N333/Steentjemolenstraat.
Het
eerste kasteel in Elverdinge werd gebouwd rond de 12de eeuw. Het
behoorde oorspronkelijk toe aan de bastaards van de graven van
Vlaanderen. Adrianus Vander Borcht kreeg de heerlijkheid in 1629. Hij
liet een kasteel in Vlaamse renaissancestijl bouwen. Het werd omringd
door water. Dit kasteel stond op de plaats waar nu het oude klooster
staat. Na
de familie Vander Borcht kwam de heerlijkheid in handen van
verschillende families. In chronologische volgorde de families: de
Bever, de Lichtervelde, de Steenhuyse, de Bethune, dEnnetières en
de Laubespin.
Ferme
Olivier Cemetery De
begraafplaats is ontworpen door Reginald Blomfield en wordt
onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Het terrein
is ongeveer 2415 m² groot. Het Cross of Sacrifice staat in de
noordwestelijke hoek en de Stone of Remembrance staat centraal aan de
oostelijke muur. Er liggen 411 doden begraven.
De
begraafplaats bij de "Ferme Olivier" werd vanaf 9 juni 1915
tot augustus 1917 gebruikt door verschillende medische hulpposten
(Field Ambulances) omdat ze net buiten het bereik van de Duitse
artillerie lag. Elverdinge en het kasteel (dat als hoofdkwartier werd
gebruikt door de 38th (Welsh) Division, de Guards Division en de
Royal Artillery) lagen echter wel in de gevarenzone. Toen op 29
december 1915 manschappen van het 3de bataljon van het Monmouthshire
Regiment (49th West-Riding Division) een parade hielden werden ze
getroffen door een Duitse granaat. Hierbij vielen 41 slachtoffers
waarvan er 37 hier begraven werden. De
begraafplaats bevat 411 doden waaronder 408 Britten (waarvan er 6
niet konden geïdentificeerd worden) en 3 Duitsers.
Canada
Farm Cemetery De
begraafplaats werd gestart bij het begin van de Tweede slag om Mesen,
de zogenaamde Mijnenslag, in juni 1917 en zou gebruikt worden tot het
einde van de Derde Slag om Ieper in oktober 1917. Veel gewonden van
deze veldslag werden overgebracht naar een vlakbij gelegen boerderij,
die door de Britten "Canada Farm" werd genoemd en ingericht
was als "Casualty Clearing Station" (veldhospitaal).
Degenen die aan hun verwondingen bezweken werden hier begraven. De
meeste doden waren manschappen van de Royal Artillery (438) en van de
Guards Division (144). Na het eindoffensief in 1918 werden nog graven
toegevoegd. De
begraafplaats werd in 2009 als monument beschermd
De
Galgebossen gelegen op de grens tussen Elverdinge, Vlamertinge en
Poperinge vormen het relict van een woud dat zich uitstrekte van
Beselare naar Watou, maar tussen de 9e en de 14e eeuw verdween. Wie
van fauna en flora houdt, kan hier zijn hartje ophalen.
Start
: Grote Markt in Bailleul Afstand
:11,5 km Bewegwijzering
:knooppunten GPS
: Grand Pl Charles de Gaulle Parkeerplaats
Grote Markt in Bailleul (Belle). Hier bevindt zich
de Toeristische Dienst en het schitterende stadhuis met belfort.
Bailleul
- Aan het eind van de Eerste Wereld oorlog stond in Bailleul vrijwel
niets meer overeind. Tegen het eind van de oorlog vielen tijdens drie
maanden bijna dagelijks bommen. Meer
dan 100.000 Britse en Franse granaten verwoesten 98 procent van de
stad. Het belfort uit 1686, met op de torenspits de zeemeermin
Mélusine die over de stad waakte, bezweek ook. Alleen de oude
wachtzaal uit de dertiende eeuw aan de voet van het gebouw overleefde
het oorlogsgeweld. Na de oorlog wordt Bailleul als een Vlaamse
stad heropgebouwd, naar het model van o.a. Brugge.
Botanische
tuinen - In de nationale botanische tuinen vind je op 25 hectare
twee ingerichte educatieve tuinen. In een 9000 m' grote wilde
plantentuin vind je 850 inheemse planten, ingedeeld in meer dan 80
thematische percelen. Die tuin wordt op volledig duurzame organische
wijze onderhouden. Daarnaast is er ook nog een 1500 m' medicinale
tuin met niet minder dan 500 medicinale planten, waarvan de meeste
wilde planten zijn. De tuinen zijn het hele jaar door geopend. Vrij
te bezoeken en onder
leiding van een gids. www.cbnbl.org
Boerderij
en brouwerij Beek - Vanaf knooppunt 33 zie je drie hectare
hoppevelden die in een lange sliert naar de boerderij leiden. Sinds
1994 brouwt de familie Beek hier haar eigen bier. Ze leggen u graag
alle facetten van het brouwen uit. Proef zeker hun Hommelpap of
probeer hun Alezane. Dat laatste biertje bevat tweemaal meer hop dan
een gemiddeld Frans bier. wwwfermebeck.com
Je
wandeling eindigt op de Grote Markt van Bailleul. Als je zin hebt,
zet je wandeling dan voort met een erfgoedwandeling door dit Vlaams
aandoende stadje. Pak een terras, bezoek het Benoît de Puydt museum
(Vlaamse kunst van de 15de tot 19de eeuw), de kant school of beklim
het belfort. Meer informatie vind je in de Toeristische
dienst die zich bevindt op de Grote Markt of kijk alvast op
www.montsdeflandrefr
Wil
je je wandeling iets inkorten? Ga dan bij knooppunt 38 richting
knooppunt 41 en daarna knooppunt 42,je komt uit bij het startpunt.
--Veerle
Heide --Kuypenevijver
met De Zweethut --Averbode
met abdij --Het
Mariapark --De
Weefberg --Taverne
Den Eik --Het
Klompenmuzeum en klompenpad --Huize
Levensruimte --Het
Buurthuis
--Onderweg
tal van kapellekes
Veerle-Heide:
Veerle-Heide is een
afzonderlijke parochie van Laakdal en telt een duizendtal inwoners.
Het huidige Veerle-Heide stond vroeger bekend als "Vispoel onder
Veerle" en behoorde gedeeltelijk toe aan de abdij van Averbode.
Het was zoals andere Kempense heidegebieden jarenlang een
afgezonderde, achtergebleven regio die voor vele jaren onaangetast
bleef. Veertig jaar geleden werd het een afzonderlijke parochie en nu
vormt dit gehucht van Veerle het vijfde kerkdorp van Laakdal.
De
St.-Jozef-Werkman Kerk van Veerle-Heide is een vrij recente
bakstenen zaalkerk gebouwd in 1967 en afgewerkt in 1969. De platte
rechte toren staat los van de kerk.
De
heide en de bosranden rond de vennen in Averbode Bos & Heide
worden beheerd door begrazing met een schaapskudde van zon
driehonderd schapen. Dit jaar werd de kudde bijna continu begeleid
door een herder die de kudde naar alle open plekken in het gebied
leidde. Het was echter nog wachten op een groter begrazingsblok waar
de kudde veilig kon grazen zonder de bewaking van de herdershond.
Mariapark Het
initiatief voor de bouw van het Mariapark met Lourdesgrot ontstond in
1935 ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van de
aarts-broederschap van O.-L.- Vrouw van het H. Hart.
Het
Smisbos, gelegen op de hoek van de Abdijstraat en de Herseltsebaan,
bleek een geschikte plaats voor de aanleg van het park dat eigenlijk
als een ommegang moest fungeren zoals men dat ook in vele
andere bedevaartsoorden kende.
Naast
de grot werden langs de ommegang 7 staties opgericht
De
Weefberg Er
wordt reeds melding gemaakt van deze heuvel in archieven daterend van
1228, dan nog Mons de Wehu genoemd. Tijdens deze periode werd
er op deze heuvel zand afgegraven en ijzerzandsteen ontgonnen,
gebruikt in talloze bouwwerken in de buurt. Deze
ontginning bracht ook historische werktuigen in silex aan het licht,
stille getuigen van een oeroud verleden.
Op
de hellingen van de Weefberg bevinden zich vooral naaldbomen en
Amerikaanse eiken, die in de winter prachtig verkleuren. Volgens de
oude kaart van Ferraris (1775) was de Weefberg vroeger volledig
ingenomen door loofbossen.
De
naaldbomen die momenteel voorkomen zijn vooral de Grove den en de
Corsikaanse den, die verschillen van elkaar door de dichtheid van de
kruin, de Grove den heeft een luchtige kruin, de Corsikaanse den een
dichte kruin.
Klompenmuseum
Vorst-Laakdal
was vroeger het mekka van de Kempense klompennijverheid. Via talrijke
kleine bedrijven werden de omliggende gemeenten bevoorraad met
degelijk schoeisel. In het nagelnieuwe Klompenmuseum in het
bezoekerscentrum Den Eik herleeft dit oude ambacht via een boeiende
tentoonstellingen demonstraties. De uitgebreide collectie vertelt de
geschiedenis van de klompenmakerij en daarnaast toont een
klompenmaker je live alle knepen van het vak. Als afsluiter kunt u
een paar originele Laakdalse klompen aankopen.
Het
museum is toegankelijk elk eerste weekend van maart tot oktober,
telkens van 13.30 u. tot 17.30 u. en tijdens de week enkel op
afspraak
'Café
- Feestzaal 't BuurtHuis' in Veerle-Heide 't
BuurtHuis, te midden in de ongerepte natuur, is een ideale
startplaats, met een ruime parking voor auto's en fietsen, maar ook
een ideale plaats om lekker te genieten van de rust en een gezellige
babbel met vrienden en kenissen.
In
het café heb je een overgrote keuze in bieren (100 verschillende),
frisdranken, koffie (uitgebreide kaart) en thee. Voor de hongerige
hebben we lekkere snacks.
In
ons infohoekje vind je folders over de streek en de plaatselijke
activiteiten.
Heist is een badplaats aan de Belgische Kust en een deelgemeente van Knokke-Heist. Heist telt bijna 13000 inwoners. Heist was tot 1971 een zelfstandige gemeente. Heist werd opgenomen in de nieuwe fusiegemeente Knokke-Heist. Naast de oude kern van Heist liggen in de deelgemeente ook Duinbergen en een deel van Albertstrand. Deze maken echter alle deel uit van één stedelijke kern, die ook samengegroeid is met die van Knokke.
Bezienswaardigheden -Sint-Antonius-Abtkerk -De Hoge vuurtoren van Heist -Sint-Antoniuskerk: een neogotische kerk uit 1872 - 1875, naar ontwerp van architect Pierre Buyck -Directeur-Generaal Willemspark: een 10 hectare groot park, oorspronkelijk Bosje van Heist genaamd -Boerenhof (18de eeuw) -Standbeeld voor de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog op het Heldenplein, in 1921 opgericht. -Vuurtoren (1907) langs de Elisabetlaan -Voormalige gemeenteschool in de Pannenstraat (1899), tegenwoordig museum Sincfala -Voormalige zeevisserijschool in de Kursaalstraat (1919-1921), naar ontwerp van R. Neirynck -Voormalig stadhuis (1931-1932), een modernistisch gebouw, naar ontwerp van architecten L. Bailyu (Heist) en F. Langeraert (Gent). De toren is geïnspireerd op die van het Raadhuis van Hilversum. - Visserskapel, een neogotische kapel uit 1892
Het Directeur-Generaal Willemspark is een park van 10 hectare in Knokke-Heist. Het bevindt zich op het grondgebied van de deelgemeenten Heist en Duinbergen.
Het park ontstond uit het Bosje van Heist. Na de Tweede Wereldoorlog werd dit duinengebied omgevormd tot een park. De verschillende paadjes in het park herinneren aan Heistse politieke gevangenen. De naam van het park verwijst naar directeur-generaal Willems, een ambtenaar die de verwezenlijking van het park mogelijk heeft gemaakt. In het park werden twee vijvers met opgemetselde oevers aangelegd. Tevens zijn er tennisvelden en een petanquebaan. Een gedeelte van het park bestaat uit duinen. Vroeger bevonden zich ook enkele bunkers in het park, deze zijn ondertussen opgeruimd. In 2012 is men gestart met een vernieuwingsoperatie van het park: oude bomen werden verwijderd voor nieuwe begroeiing en de twee vijvers werden afgebroken om plaats te maken voor een nieuwe vijver met natuurlijke oevers. Mogelijks zijn de werkzaamheden eind 2012 achter de rug.
In 1980 werd in het park het gemeentelijk zwembad De Raan aangelegd, op de hoek van de Zeedijk en de Parkstraat. Sinds 1 september 2012 is de definitieve sluiting van het zwembad een feit, maar voor een nieuwe bestemming van het gebouw is dan nog geen sprake.
Park 58 dankt zijn naam aan de wereldexpo van 1958, waarbij een deel van het duingebied als park werd ingericht. Een deel van het oorspronkelijke duingebied bleef evenwel bewaard onder de vorm van schrale, vrij kalkrijke duingraslanden en duinstruweel. De flora op deze schrale duingraslanden is bijzonder rijk en bevat soorten die elders aan de oostkust nagenoeg volledig verdwenen zijn. Via een beheersovereenkomst met het gemeentebestuur is dit unieke gebiedje in beheer van Natuurpunt afd. Knokke-Heist. Het gebied is volledig vrij toegankelijk, mits het nodige respect voor de aanwezige natuurwaarden. Geleide natuurwandelingen voor het grote publiek en voor groepen worden in dit gebied verzorgd door Natuurpunt afd. Knokke-Heist.
Start :Aan de kerk in Ezemaal Afstand :10,5 km Bewegwijzering : GPS :N50 46.606 E4 59.967
DE ROUTE :
Aard van de weg verhard (betonwegen, onverhard (veldwegen) Na regenval is het dragen van laarzen aanbevolen.
Vertrekkend met de rug naar de kerk links de Hakendoverstraat; daarna--Eeuwfeeststraat--Ezemaalstraat--even verderop links een straat met veel wilgen in,eerste straat rechtsHeuvelhofstraat--Mottendelstraat--rechts betonbaanop het einde rechts en direkt terug rechts de holleweg inrechtdoor tot aan de DonkerstraatKleinveldstraat--rechtdoor een veldweg inde spoorweg onderdooreerste weg rechts Chemin de RacourRue d'ArdevoorArdevoorstraat--Grote steenwegterug de spoorweg onderdoor en rechts langs het spoordoor de fruitbomenEeuwfeeststraat--terug naar het startpunt
Op de route :
--Sint-Aldegondiskerk Ezemaal --Het kerkhof --Eliksem --Laar met de Sint-Trudokerk --Holleweg --Neerwinden --Oudevoort - Ardevoor
Ezemaal is een dorp in de Belgische provincie Vlaams-Brabant en een deelgemeente van Landen. Het dorp ligt aan de Kleine Gete
Bezienswaardigheden * De Sint-Aldegondiskerk * De Sint-Jobkapel uit het begin van de 18de eeuw
Deze zaalkerk (1965) is ontworpen door Marc Dessauvage. Ze is opgetrokken in baksteen met sierelementen in beton en met een asymmetrisch grondplan, opgevat als een onregelmatige veelhoek. Een radicalere breuk met de voormalige bouwvallige parochiekerk uit 1771 kan men zich nauwelijks indenken
Start : Aan de kerk van Molenstede Afstand : 9,2 km Bewegwijzering : Knooppunten De Merode GPS : N51 00.228 E5 00.888
DE ROUTE :
We starten op de parking aan de kerk van Molenstede en gaan richting knooppunt 407 Afwisselend onverharde wegen, bospaden en geasfalteerde stroken
407-250-249-245-411-61-407
Op de route :
--Sint-Jozefkerk Molenstede --Bruggetje over de zwarte water --Molenveld --Kapelleke in het veld --Kasteel De Remaxhoeve --Langs de industriezone Wolfstee --Limietloop --Taverne restaurant Katsenberg --Kasteel Arendschot --Kasteel Bosquet --Domein De Vijvers van Averbode --Camping Zichems Veld --Park ter heide (woonwijk) --Kasteel Heyde dijck (B&B) --Leigracht en de Demerbroeken --Geboortehuis Ernest Claes Zichem --De hoornblaas
De gemeente Molenstede is gelegen in het uiterste noordoosten van de provincie Vlaams-Brabant, in de overgangzone van de Zuiderkempen (in het zuiden van de provincies Antwerpen en Limburg) en het Hageland, dat zich verder naar het zuiden en het oosten uitstrekt. Beide voorgenoemde provincies bevinden zich op minder dan vijf kilometer van het dorpscentrum. Het dorp behoort bestuurlijk tot de stad Diest.
Op de getuigenheuvels kan men vele aanplantingen met naaldbomen terugvinden. De meest aangeplante soort in het verleden is de grove den (Pinus sylvestris). Deze naaldboom is een typische boom voor de Kempen: het grootste deel van de arme zandgronden werden bebost met deze snelgroeier. De steile cuestafronten zijn dicht bebost (gemengd bos). In de lager gelegen beekvalleien kan men voornamelijk populier, Europese vogelkers, hazelaar en haagbeuk terugvinden.
In de Demervallei (Molenstedebroek) vinden we een ander vegetatietype terug. Het moerassige gebied profileert zich als een groene zone met broekbossen, vochtige weilanden op de iets hogere delen, en grote zones met populierenaanplantingen. In de natste delen van de vallei is de bodem zeer vochtig en venig: er is een zwarte moerassige laag waardoor de Molenstedebroek ongeschikt is voor de landbouw. Langs de Demer en oude meanders vinden we langgerekte rietvelden en bosjes. De ecologische waarde is hoog: verschillende zeldzame planten- en diersoorten kunnen er gevonden worden
Het kasteel Arendschot en Villa Bosquet zijn twee prachtige gebouwen, die we kunnen terugvinden in de bossen van Okselaar. De familie Bosquet vervulde trouwens een belangrijke rol in de ontwikkeling en samenleving van Okselaar.
Kasteel Heyde Dijck - Averbode Kasteel uit 1903. Volledig in oorspronkelijke staat gerestaureerd en opnieuw ingericht met meubilair en ornamenten uit die tijd. Ruime kamers voorzien van alle modern comfort. Verblijfplaats van Mr. Parmentier uit de film Wij Heren van Zichem
Start : Parking achterzijde station Sint-Truiden: Afstand : 8,4 km Bewegwijzering : met het rode bloempje GPS : N50 49.111 E5 10.628 Boomgaardenstraat
DE ROUTE :
Vertrek aan de statie van Sint-Truiden,je komt van de parking in de Boomgaardenstraat,daarna Fabriekstraatvolmolenweg--lags een veldweg en langs de oever van de Molebeek tot aan Tiensesteenwegover steken richting de overweglangs de overweg en langs dezelfs beek of loop tot aan HalmaalwegLeeuwerweg-- Tiensesteenweg--Leeuwerweg--Wilderenlaan--Zoutleeuwsesteenweg--Truierweg-- ZoutleeuwsesteenwegVolmolenweg--terug naar de start
Sint-Truiden - Wilderen: wandeling aan stadsrand Verrassende, rustgevende en prachtige natuur: dat staat je te wachten tijdens deze groene luswandeling in Wilderen, de achtertuin van Sint-Truiden. Inderdaad, je vertrekt aan het treinstation van Sint-Truiden en je bent meteen volop in de natuur. Je wandelt tussen de fruitbomen, laag- en hoogstammige, soms vergezeld van een kabbelend beekje en nagekeken door schapen, koeien en paarden. Halfweg kan je een streekbiertje proeven of iets anders nuttigen in een uniek kader, inclusief groot terras en speeltuigen. Kortom dit is genieten ook voor de kinderen.
Op de route :
--Het station van Sint-Truiden --Vfm --Staaien, voetbalstadion --Kapelletje O.L.V Banneux anno 1955 ; --Gouden keu --Wilderen --Brouwerij Wilderen --De Groene Loot --Kapel O.L.V van Bijstand Zoutleeuwsesteenweg
Wilderen is een Haspengouws woondorp en ligt op 4 kilometer ten westen van Sint-Truiden. De N3, de steenweg van Luik naar Brussel passeert er ten zuiden van de dorpskern. Er is nog fruitteelt aanwezig
Bezienswaardigheden
* De neoclassicistische Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk uit 1858 met romaanse toren.
* Enkele Haspengouwse hoeven uit de 19e eeuw.
* Sinds 2006 is de bouw gestart van een strobalenwoning in Wilderen. Hiervoor werd een houten basisskelet geplaatst en de 3 buitenmuren (halfopen bebouwing) werden opgevuld met strobalen: in verband geplaatst, verstevigd met wilgentakken en op mekaar gedrukt met horizontale balken die in het hoofdskelet werden gefixeerd. Aan de binnenzijde is het stro bezet met enkele lagen leem en de aan buitenzijde met hydraulische kalkmortel.
* De Brouwerij en stokerij Wilderen (anno 1743), gelegen op een site daterende uit de 17de eeuw, werd volledig gerestaureerd en in 2011 opnieuw opengesteld voor het grote publiek. Er worden drie bieren gebrouwen: de Wilderen Goud, de Tripel Kanunnik en de Wilderen Kriek. Bovendien worden er in de nieuwe stokerij Wilderen Graanjenever en Wilderen Eau de Bière gedistilleerd.
Start : Bij knooppunt 86 Afstand : 7,5 km Bewegwijzering ; knooppunten GPS : N51 08.273 E2 44.484 Parking op de Cardijnlaan
DE ROUTE :
86-84-85-6-77-98-88-86
Op de route :
Tussen 86 en 84 De mooiste promenade Van de jachthaven tot aan de Noordzee, over een afstand van twee kilometer, ligt sinds enkele jaren een van de mooiste wandel promenades van onze kust. Ongeveer halfweg is boven het water een uitkijktoren gebouwd, die schitterende panorama's over de jachthaven, de monding van de Ijzer en het natuurreservaat biedt. Onderweg zie je ook twee kunstwerken: Le Vent Souffle, een ontwerp van Daniel Buren met honderd masten en kleurrijke windhanen, en het Poolreizigerstandbeeld ter ere van Dixie Dansercoer, geboren Nieuwpoortenaar en ereburger.
Tussen 85 en 6 Mee met de veerman Hier wacht je een simpel maar schilderachtig tochtje met de Nieuwe Visie, een boot ontworpen samen met schilder Roger Raveel. De veerboot verbindt de twee oevers van de Ijzer in de havengeul. De dienst functioneert alle dagen van het jaar, van zonsopgang tot zonsondergang. In de winter (tot 31 maart) betekent dat van 9.45 uur tot 13 uur, en van 13.30 uur tot 16.45 uur.
Tussen 6 en 77 Sssst... slapende zeehonden Op de rechteroever ligt De IJzermonding, een uniek natuurgebied door vermenging van zoet IJzerwater en zilt zeewater. Het is een bijzondere biotoop met slikken, schorren, duinen, strand en polders. In dat gebied van 130 hectare natuurschoon voelt ook de zeehond zich sinds enkele jaren weer thuis. Vergeet je verrekijker dus niet.
Tussen 77 en 98 Dobberen en dromen Wel tweeduizend bootjes kunnen aanmeren in Novus Portus, de grootste jachthaven van Noord-Europa. Ze doen je wegdromen naar verre oorden.
Knooppunt 98 Op bezoek bij de koning Hier staat een brokje vaderlandse geschiedenis. Het sluizencomplex De Ganzenpoot regelt de afwatering van de polders. Het werd bij het begin van WOl opengezet om de polders te doen onderstromen, waarna de loopgravenoorlog kon beginnen. Het Albert I-monument herdenkt die periode en de helden van de Ijzer.
Knooppunt 88 Fraaie kaai Wat is het plein aan de Kaai fraai opgeknapt! In de zomer beleven kinderen dolle pret bij de 73 verlichte fonteinen, die op onverwachte momenten wel 2,5 meter hoog spuiten. Het plein telt veel gezellige eethuisjes om op te warmen, zoals Flavie's Tafel (Kaai 39, www.flaviestafel.be) en de stijlvolle brasserie Kaaizicht (Kaai 18a, www.kaaizicht.be).
Tussen 88 en 86 Vers gevangen De Vismijn is het economische hart van Nieuwpoort. Een deel van de vers gevangen vis wordt verkocht in de winkeltjes aan de overkant. Misschien een idee voor een lekker souvenir om mee naar huis te nemen? Verser kan niet!
Start : Op de parking van de Molenvijver Afstand : 6,5 km Bewegwijzering : GPS :N50 57.852 E5 30.406 Molenstraat Genk
DE ROUTE :
Vanaf de parking steken de de Molenstraat over en gaan de Paardskuil in daarna : --Paardskuil--Schabartstraat--Armand MaclotlaanMaastrichterweg--we steken de N750 overMaastrichterweg--Kattevennen--Schabartstraat--oversteek van N750Schabartstraat--Oostervenne--Hoogzij--de weg oversteken en het zonnewijzerpark in gaan tot aan de parking.
Het Molenvijverpark is toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelgebruikers. Laarzen of aangepast schoeisel zijn niet nodig. Honden zijn enkel toegestaan mits ze aan de leiband zijn.
Genk is een stad in de Belgische provincie Limburg en is de hoofdplaats van het kieskanton en het gerechtelijk kanton Genk. De stad telt bijna 65.000 inwoners en is een van de belangrijkste industriële steden van Vlaanderen. Dit in het verleden door de aanwezigheid van drie steenkoolmijnen en tegenwoordig door haar ligging aan de autosnelweg E314 en het Albertkanaal. Genk verwierf in 2000 de titel van stad. Het grenst aan Hasselt, Zutendaal, Opglabbeek, Houthalen-Helchteren en As.
De Molenvijvers waren oorspronkelijk een zeer waterrijk gebied, dooraderd door de Dorpsbeek. Deze Dorpsbeek zorgde voor de afwatering van het gebied en voedde vroeger een watermolen. In 1967 werd het stadspark ingericht zoals het er nu uitziet. De moerassen werden gedempt met aanvulgrond en de natte beemden werden gedraineerd. De Molenvijver werd behouden maar wel uitgediept en een tweede vijver werd aangelegd. De Dorpsbeek kreeg een vaste bedding door afgoording. Ze diende om vers water aan te voeren voor de visvijver. Verder naar het oosten toe werd de grote grasvlakte gedraineerd en hersteld
Zonnewijzerpark In 2000 werd het zonnewijzerpark ingehuldigd. Het zonnewijzerpark legt vanuit het gebied de Molenvijvers de link met de talrijke educatieve bezienswaardigheden in het Heempark en de Kattevennen. Het gazon van het park werd uitgerust met 12 kunstige zonnewijzers om de tijd te meten. Het spel van licht en duister vormt tot op de dag van vandaag een belangrijk hulpmiddel om de dag in uren te verdelen. De Dienst Toerisme beschikt over gedetailleerde informatie over het zonnewijzerpark.
Het heempark bezit een aantal thematische tuinen. Er zijn twee uitgebreide kruidentuinen : één met keukenkruiden en één met geneeskrachtige kruiden.
--Er is een vlinder- en insectentuin met planten om vlinders te lokken.
--De bijenhal heeft een eigen tuintje met bloemen die de bijen veel nectar leveren.
--Verder is er nog een noten- en fruithoek en een bessentuin waarin verschillende bessenstruiken van onze streek zijn aangeplant.
--De Groene Gaaien, het jongerengroepje van het Milieu- en Natuurcentrum, hebben een eigen (moes en bloemen)tuin.
--Naast de tuin met nijverheidsgewassen en veldgewassen, vind je ook een moestuin, die zoals vroeger met buxus in 4 percelen ingedeeld werd.
--Nieuw zijn de vier-seizoenentuin, waarin elk seizoen iets nieuw te beleven valt, en een geurtuin.
--Een varenhoek, een moerastuin en een pompoenenhoek zorgen voor een mooi geheel.
--De meest recente tuin is de boerenbloementuin die in 2007 bij de grondwerken in het Heempark voor het eerst vorm kreeg en in april 2007 ingeplant werd met typische planten zoals afrikaantjes, viooltjes, begonias, lupine en vele andere planten.
Start : Aan de kerk van Weert Afstand : 7,7 km Bewegwijzering : Knooppunten Land van stille waters GPS : N51 06.068 E4 11.567 Appeldijkstraat Weert
DE ROUTE :
Een wandelroute langs de levende stroom om even uit te waaien
23-22-21-27-25-24-23
Op de route :
--Sint-Annakerk Weert --Museum De Zilverreiger --Langs de Schelde --We zien de kerk van Temse --Het Sas - De Nieuwe Snaar --Oud Sas te Weert --Waar ooit een bos was --Kapel van de H. Theresia te Weert --kasteel de Marnix de Sainte Aldegonde --Weert: Oude Schelde --Weert Veerhuis
Sint-Annakerk, Weert De neogotische Sint-Annakerk in Weert (Bornem) werd in 1787 opgetrokken ter vervanging van een oudere kapel, die in het kerkgebouw werd geïntegreerd. In 1859 werd de kerk sterk vergroot naar een ontwerp van provinciaal architect Joseph Schadde. De huidige kerktoren werd in 1875 gebouwd naar een ontwerp van architect Leonard Blomme. De kerk is niet beschermd.
Museum De Zilverreiger Het museum bevindt zich in de voormalige gemeentelijke jongensschool van Weert en kwam in 1969 tot stand op initiatief van de VVV Klein-Brabant/Scheldeland en van de Vereniging voor Heemkunde in Klein-Brabant. Het is gewijd aan de oude ambachtelijke bedrijven in de regio, met name aan de mandenmakerij, de Scheldevisserij, klompenmakerij, kuiperij, brouwerij, weverij en vlasbewerking. Daarnaast omvat het een bibliotheek met werken over verdwenen ambachten, een gezellige binnenkoer met kruidentuin en allerlei informatie in verband met de plaatselijke flora en fauna en is ook het Centrum van de Vlaamse Volkssportspelen hier gevestigd. Een bezoekje aan het museum kan eventueel afgerond worden in de eenvoudige herberg, waar streekbieren en een 'slijkneuskoekje' kunnen worden uitgeprobeerd. Het museum ligt in een mooi fietsgebied en biedt daarom ook rijwielen te huur aan.
Kapel van de H. Theresia te Weert De oorspronkelijk kapel werd door P. Cooreman gebouwd in opdracht van Jan Fr. Dierick; Jan Rottiers zorgde voor het houtwerk. Het is een typisch privékapelletje, gebouwd om een genezing af te smeken : toen de 69-jarige bouwheer in 1926 ernstig ziek werd, beloofde hij, mocht hij genezen en nog 10 jaar leven, een kapelletje bouwen. De man genas, hield zijn belofte en overleed in 1937, 80 jaar oud.
Kasteel Marnix de Sainte Aldegonde werd eind 19de eeuw gerenoveerd door architect Hendrik Beyaert. Hij bewaarde de proporties van het prachtige Renaissancekasteel gebouwd door de Spaanse edelman don Pedro Coloma.
Het geleid kasteelbezoek spitst zich toe op de 16de eeuw en de prachtige historische schilderijen van Margaretha van Oostenrijk, Karel V en Filips II dompelen de bezoeker onder in deze verwarde maar opwindende periode uit onze geschiedenis.
Het kasteel is in het bezit van een collectie 18de eeuws meubilair, prachtige gravures van Pieter Breughel de Oude, een kantkamer en een kamer met antieke poppen. De opstelling van het geheel getuigt van de passie van de eigenaars om bezoekers in een uitzonderlijk kader te ontvangen.
Ondergrond Afwisselend verhard en onverhard. Verkorting Vind je 12 km net iets te ver? Dan kan je de wandelroute verkorten tot 7,2 km. Volg de rode route en wandel van KP 57 naar KP 56. Daar vervolg je dan de route via KP 75, 41, 82, enz.
Ga op ontdekking in de regio rond Mol en geniet van een tocht langs de Kempense kanalen. De streek staat ook bekend als het Kempense Lake District en die naam is niet overdreven. Na het graven van de kanalen in de negentiende eeuw veranderde het gebied in een lappendeken van grote waterplassen.
Sommige plassen werden recreatiedomeinen, andere evolueerden tot knappe natuurgebieden.
Geniet van deze wandelroute ter land, ter zee en in de lucht.
Wandelen langs de Kempense meren is meer dan wandelen alleen. Neem de Taxiboat voor een tochtje op de kanaalplas of ontdek het prachtige natuurreservaat De Maat.
Voor alle toeristische info kan je terecht in het toeristische infokantoor Ecocentrum De Goren (Postelsesteenweg 71, 2400 Mol, vlakbij KP 1). We zetten enkele leuke tips op een rijtje:
Port Aventura of de Zilvermeerhaven is een jachthaven met 200 aanlegplaatsen. De haven ligt in het midden van een groene kempische oase. Je kan hier ook terecht voor een drankje.
Overzetboot De Druppel brengt je in 20 minuten vanuit de Zilvermeerhaven Port Aventura naar de landtong tussen het kanaal Dessel-Kwaadmechelen en de Kanaalplas. Je kan ook een langere tocht maken op de kanaalplas. Huur de Taxiboat voor minstens een uur
De Sas4-uitkijktoren ligt aan het kruispunt van drie kanalen. De toren is 37 meter hoog en geeft je een prachtig uitzicht over de regio van de Kempense meren. Zie je de tocht van 217 trappen niet zitten? De webcambeelden beneden zorgen ervoor dat je niets mist. In het gebouw onder de toren ligt een gloednieuw bezoekerscentrum.
Op de heuvel van het huidige Nieuwkerke kwam zeer vroeg een nederzetting tot stand, gelegen langs de heirweg die over Terenburg, Kassel, Belle, Mesen en verder over Wervik liep. Doordat de Noormannen in de 9de eeuw het kustgebied onveilig maakten, vluchtten de meeste kustbewoners naar deze bosachtige streek. Daardoor nam omstreeks einde negende en geheel tiende eeuw de bevolking sterk toe.
Bij het begin van de elfde eeuw werd de toenmalige kapel tot een kerk omgebouwd met de hulp van de monniken van de abdij van St.-Jan-ten-Berghe. De parochiekerk, die op 15 augustus 1080 door de bisschop van Terenburg werd ingewijd, was in romaanse stijl opgetrokken met een toren op het kruispunt van de beuken. Ze was gemaakt in ijzersteen die in de streek zelf werd opgegraven. De bisschop was verheugd dat zijn bisdom met een nieuwe christelijke gemeenschap en een 'nieuwe kerk' werd verrijkt. Zo kreeg het landgoed de benaming 'Neo-Ecclesia' of 'Nieuwe-Kerk'.
In de middeleeuwse bloeiperiode wedijverde de gemeente, met zowat 10.000 inwoners, met Ieper. VZW Geuzenproject houdt om de twee jaar de herinnering aan de ketterige geuzentoestanden in de 16de eeuw levendig met een theaterwandeling.
Tot Nieuwkerke behoorde in een zuidoostelijke uitloper van het grondgebied ook het gehuchtje Clef de Hollande. Hier werd Frans gesproken en het gehuchtje werd bij de vastlegging van de Taalgrens in 1963 aangehecht bij Ploegsteert, dat van de provincie West-Vlaanderen naar de Waalse provincie Henegouwen werd overgeheveld.
KNOOPPUNT 38
Iets verder dan het knooppunt vind je Vakantiehuis De Bosgeus. Gezinnen en groepen kunnen er het ganse jaar overnachten in een uniek kader. Proef er beslist het huisbier Bosgeus, een stevig Heuvellands blond. www.debosgeus.be
KNOOPPUNT 44 EN 49 Wie in is voor een culinair avontuur, kan even halt houden halfweg tussen knooppunt 44 en knooppunt 49. In de Wulf zorgt jonge sterrenchef Kobe Desramaults voor een smaakexplosie met respect voor de Vlaamse Roots. wwwindewuifbe
KNOOPPUNT 49 In De Preekstoel staan 60 soorten streekbieren voor je klaar en je kan er ook terecht voor een lekkere hap.
~ Geuzenstandbeeld - Op de markt van Nieuwkerke, in de schaduw van de kerk, staat een oorlogsgedenkteken dat herinnert aan de soldaten en burgerslachtoffers die sneuvelden in WO I en IJ. Je vindt er ook het Geuzenstandbeeld dat symbool staat voor de woelige geschiedenis van het dorp ten tijde van de Geuzen.
KNOOPPUNT 46 Kruistombe - Op dit prachtige panoramapunt prijkt de Kruistombe. Dit merkwaardige kruis herinnert aan Weversmaandag, 11 januari 1568, toen de pastoor, de kapelaan en de koster van Reningelst werden vermoord door enkele bosgeuzen. Pas in 1928 werd ter nagedachtenis deze Kruistombe opgericht.
~ Wijnboer - Hier zie je vlak voor je de Monteberg, een flank van de Kemmelberg. Op deze flank verbouwt wijnboer Six heerlijke wijnen. Wilje die proeven? Stap dan even richting knooppunt 65 en breng een bezoekje aan het wijngoed. www.monteberg.be
Start : In het centrum van Poppel Afstand: 7 km Bewegwijzeriing : knooppunten Kempisch Landgoed GPS : N51 26.820 E5 02.548
DE ROUTE :
24-16-14-13-10-12-28-27-26-25-24
Starten aan Dorp van Poppel, daarna --Joelestraat--Trier--Zandkuilstraat--Beekseweg--Bremberg--Door het bos--Overbrok--Overbroek--Pannenhoef--Bremberg--Langs de oeversvan de Aa--Mierdsedijk terug naar start
Op de route :
--Poppel --Wilders --Natuurreservaat Overbroek --De Aa
Poppel is een dorp in de Belgische provincie Antwerpen en een deelgemeente van de gemeente Ravels. Poppel grenst aan Nederland.
Tijdens de Belgische opstand trokken de Nederlandse troepen hier in de vroege ochtend van 2 augustus 1831 de grens met het huidige België over en begon de Tiendaagse Veldtocht.
Poppel was tot 1977 een zelfstandige gemeente, die bij de gemeente Ravels is gevoegd. Tot de voormalige gemeente behoorde ook het gehucht Nieuwkerk, gelegen in de bossen aan de grens met Nederland. Het dankt zijn naam aan een grenskerk die daar in 1652 werd gebouwd ten behoeve van de parochie van Goirle. Al deze plaatsen behoorden tot Hertogdom Brabant. Sinds 1815 behoren Poppel, Ravels en Nieuwkerk bij de provincie Antwerpen. En sindsdien behoort gemeente Goirle bij Provincie Noord-Brabant.
De Aa De ouderdom van de Aa is moeilijk te bepalen. Deskundigen houden het erop dat zij ongeveer 10.000 jaar geleden, na de laatste ijstijd,is ontstaan. Tijdens het Preglaciaal Tiglien (2 miljoen jaar geleden) vormde de Maas een zijrivier van de Rijn en stroomde daarin uit ter hoogte van het tegenwoordige Keulen. Na het terugtrekken van het landijs, waarbij de stuwwallen de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug ontstonden, zochten de Grote Rivieren een noordelijke route. De Ardennen scheidden de Maas van de Rijn, waarbij ze veel noordelijker gingen stromen en pas tegen de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug weer scherp naar het westen afbogen en de rivierdelta Schelde, Maas, Rijn vormden. Door tektoniek ontstond de Grote Peel in het oosten van Brabant met op zijn hoogste gedeelten (Griendtsveen en Asten) hoogveenvorming. (In de Ardennen de Hautes Fagnes, Botrange) De fluviatiele gronden van de Kempen en de Peelvenen begonnen hun overtollige regenwater te lozen in het oude Maasdal en op deze manier ontstonden van west naar oost de Reusel, de Beerze, de Dommel en de Aa, elk weer met zijn eigen zijbeken, zoals de Poppelse Leij, de Kleine Beerze, de Stroom, de Astense Aa, de Goorloop, de Beekgraaf, de Leijgraaf, de Rips, de Loop enz. Van een aantal deelstromen is aangetoond dat zij volledig cultuurlijk moeten zijn, omdat de bodemomstandigheden niet wijzen op een oorspronkelijke beekloop.
Start : Op het dorpsplein van Ouren Afstand : 9 km Bewegwijzering :Blauw kruis GPS : 50.14 6.134
DE ROUTE :
Wandel in de richting van de kerk. Volg de weg richting Burg-Reuland. Achter de kerk kunt u de mooie kruisweg bewonderen. Wandelschoenen die de enkels goed ondersteunen. Neem water mee. Eetgelegenheid in Ouren.
Ouren Ontdek tijdens deze wandeling één van de meest geïsoleerde streken van België. De regio heeft haar charme en haar natuurlijke karakter weten te bewaren.
De Ourvallei is een ietwat miskende, maar uiterst charmante regio, waar het aangenaam vertoeven is. Wanneer u de streek doorkruist, zult u al snel de 'dolce vita' van deze pittoreske vallei gewaar worden. Wanneer u langs de Our stapt met zijn mooie brede vallei, zal de charme van het landschap u meteen in het oog springen.
Het reliëf staat in schril contrast met de zacht golvende plateaus en de ingesloten valleien: deze tocht zal dan ook een behoorlijke inspanning vergen... We verlaten de weg en laten de oude molen Heinzkillmühle achter ons liggen. Het pad stijgt flink door een groot bos.
De klim duurt misschien wel lang, maar de inspanning is de moeite waard: vanaf het hoogste punt kunnen we immers de blauwe toppen van de Eifel zien. Daarna gaat het terug bergafwaarts doorheen naaldbossen. Wat verderop nemen bremstruiken de overhand. Beneden in de vallei bereiken we het drielandenpunt. Hier komen de grenzen van België, Duitsland en Luxemburg samen: jawel, onze wandeling is er een met Europese allures!
Het dorp is gelegen aan de Our en telt ongeveer 130 inwoners (2005). Bij Ouren ligt een drielandenpunt: het dorp grenst in het oosten aan Duitsland en in het westen en het zuiden aan het Groothertogdom Luxemburg. Op de grens tussen de drie landen werd in 1977 een monument onthuld.
Bezienswaardig is verder de witgeschilderde Sint-Peterskerk met mooi interieur.
Hoewel gelegen in België is Ouren het best bereikbaar vanuit het groothertogdom, via Weiswampach en Lieler. Wandelaars en fietsers kunnen gebruikmaken van een houten wandel- en fietsbrug die de verbinding vormt tussen België en Duitsland. Door Ouren loopt de Europese wandelroute E2. De E2 is ook bekend als GR-pad GR5.
Start : Aan het recreatie en natuurpark Keiheuvel Afstand : 12 km Bewegwijzering : knooppunten Kempense Landduinen GPS : N51 10.902 E5 12.752 Zeventien Eskadrille Licht Vliegwezenlaan 14, 2490 Balen
DE ROUTE :
Vanuit het domein Keiheuvel laat Balen zijn Kempense landduinen ontdekken.De combinatie van het mulle zand van de duinen en de overgang naar een waterrijk gebied doet denken aan de kust
Starten op de parking van het natuurpark Keiheuvel en het bordje met nummer 8 volgen
Recreatiedomein de Keiheuvel is gelegen in het hartje van de Kempen, temidden van een uitgestrekte groene omgeving. De speeltuin, het openluchtzwembad, de kinderboerderij en tal van sportmogelijkheden zorgen ervoor dat je hier een ongelooflijke dag kan doorbrengen met familie, vrienden, collega's of schoolvrienden. Een hapje en een drankje maken de uitstap compleet.
Kon. Aeroclub Keiheuvel zag het levenslicht in 1956, sedert dien is de club blijven groeien en uitbreiden. Zo heeft de club nu een eigen zweefvlieg sectie met maar liefst 12 vliegtuigen en een motorsectie met 3 vliegtuigen.
Routebeschrijving: neem om de E313 de afslag Tessenderlo; ga via Olmen en Balen naar de Keiheuevel
Openbaar vervoer: trein tot station Balen, vandaar met de belbus tot het domein
Start :Aan de kerk van Quievrain Afstand : 9,5 km Bewegwijzering : GPS : N50 24.352 E3 40.884
DE ROUTE :
Vanop de parking aan de kerk van Quiévrain gaan we De Rue Grande,daarna --R Jules PitotR du TomboisAv. Reine AstridR de ChemineauR du Transvaal-- --Carochette--R de CarochetteLinks veldweg inCH BrunehaultR de la Ville--Rechts veldweg tot R d'AudregniesR d'OnneziesR AngreR J DescampsVeldweg tot achter het kerkhofR de Bavay R des WagnonsR du FoyerPl du Centenaire--R du Tombois-- R Jules Pitot-- Rue Grande
Quiévrain is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Henegouwen. De gemeente telt ruim 6500 inwoners.
Quiévrain is een plaats waar regelmatig duiven gelost worden
Op deze terreinen zullen vanaf 2012 de snelheidsduiven gelost worden. Op dit terrein, eigendom van de intercommunale IDEA, en vlakbij het station van Quiévrain, stond vroeger een oude cokesoven
Start : Aan de Sint-Egliuskerk in Westouter Afstand : 7,5 km Bewegwijzering : wandelnetwerk Heuvelland GPS : N50 47.868 E2 44.810
DE ROUTE :
We vertrekken achter de kerk en gaan rechts de Boeschepestraat in,daarna--Meerstraat--eerste veldweg rechts tot op Zoetendaalstraatlinks een asfaltweggetje--veldweg tot op Goebergdoor de velden tot je bij in de sulferberg komt--dit is op de N315direkt links dorr een holleweg achtige veldwegHellegatstraat--Kwadestraat--Hellegatstraat--Sulferbergstraat
Westouter is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en sinds 1 januari 1977 een deelgemeente van de gemeente Heuvelland. Westouter is gelegen in de Westhoek, tegen de Franse grens.
Bezienswaardigheden --Sint-Eligiuskerk De Sint-Eligiuskerk werd net als het dorp in de Eerste Wereldoorlog vernield. Enkel de romaanse kerktoren bleef over; de rest van de kerk werd in het begin van de jaren 20 in neogotische stijl herbouwd.
--De heuvels: Rodeberg, Zwarteberg, Scherpenberg en Vidaigneberg
--Belcanto Classic
--Flor Barbry's Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen
--De Lijstermolen op de Rodeberg
Vakantiedomein Kosmos was een recreatiegebied op de Rodeberg, bij het Belgische dorp Westouter. De Kosmos beslaat een gebied van 70 543 m² en bevatte onder meer een tennisveld, voetbalveld, openluchtzwembad, hotel met restaurant en feestzaal en muziekcafé, Home Boskant (met 48 kamers) en Home Zeewind (slaapzalen en polyvalente zalen)
Het hotel werd in 1934 gebouwd als jeugdhotel. Het originele complex was relatief klein. Het hotel was zeer gekend in de streek en genoot een goede naam. In de jaren '60 tot 80' was het een heel bekende plaats voor jongeren, CM-kampen, jeugdbewegingen of bosklassen.
Het originele gebouw Kosmos werd voor de eerste keer uitgebreid in 1965 met een café/restaurant. In 1974 werd de cafetaria grondig uitgebreid en in 1992 werd de veranda aangebouwd. Dit gebouw werd in 2004 geklasseerd als beschermd monument. Deze erkenning was een streep door de rekening van de eigenaar, die grootse plannen had, waar dit gebouw niet in paste.
Home Boskant Boskant, gebouwd door Valcke, werd in 1992 volledig vernieuwd, en bevat 48 kamers, met sanitair. Het gebouw heeft ook een ondergrondse speelzaal-fitnesszaal. De fitnesszaal was vroeger een ondergrondse parkeergarage, maar werd volledig omgebouwd. Boven de vroegere parkeergarage was een volledig speelterrein ingericht. Naast Boskant lag een tennisbaan, die ondertussen volledig vervallen is.
In de zomer van 2009 werd het kosmosdomein verkocht aan de Vlaamse Gemeenschap. Van het hotel blijft waarschijnlijk alleen het hoofdgebouw staan omdat dit erfgoed is. De andere gebouwen en het zwembad zullen worden gesloopt en in de toekomst weer natuurgebied worden. Er is nog overleg om van het zwembad een natuurbad te maken
De Rodeberg is een getuigenheuvel in het Belgische dorpje Westouter. Het is een van de heuvels in de gemeente Heuvelland en het West-Vlaams Heuvelland. De Rodeberg is 138 meter hoog. Op de noordelijke en westelijke flank bevindt zich het Hellegatbos, een bosgebied dat als natuur- en wandelgebied dienst doet. De naam van het bos verwijst naar een diep ravijn onderaan de Rodeberg, het "gat in de helle" waarbij "helle" in de streektaal staat voor heuvel.
--Sint-Maria-Horebeke --Sint-Kornelus-Horebeke --Geuzenhoek --De Perlinckmolen --Heerweg --Hoogkoutermolen --Varent --Brouwerij Roman
Sint-Maria-Horebeke is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Horebeke. De andere deelgemeente is Sint-Kornelis-Horebeke, waarvan de dorpskern minder dan een kilometer oostwaarts ligt. In het noorden ligt het landelijk gehuchtje Korsele, één van de weinige protestantse kernen in België, met eigen kerk.
De Perlinckmolen staat op de gelijknamige beek, die samen met 2 andere beken de Boekelbeek, vervolgens de Moldergembeek wordt en in de Zwalm uitmondt net voor de monding in de Schelde. Volgens een "descriptio" van de jaren 868-869 zou de abdij van Lobbes in Zegelsem een watermolen en een brouwerij bezeten hebben. Van deze molen, samen met die van Sint-Maria-Lierde zou bewezen zijn dat het de oudste watermolens van het land zijn.
In 1859 rukte een geweldige storm de sluizen en het molenrad mee. De molen wordt gelukkig hersteld. Auteur Herman Teirlinck kwam hier vaak in de buurt op vakantie en beschrijft in Maria Speermalie de watermolen van Elst. "Zij lopen langs het spuiwater dat hoog rijst en neerslaat op het donkere molenrad. De houten vlerken zijn ingevreten en bemost. Het schuim kookt aan de randen. Een dof geraas begeleidt het stampen bij iedere schok, en 't gansche kot daarachter davert. Onderaan stijgt het bijzonder geluid van de malende steen. Maar niet zo gauw zijn zij bij de bocht van de beek en de fluwelige hazelaars voorbij of de lucht gaat weer open met haar gewoon lawaai. En weg is het geronk van de molen".
De maalactiviteiten werden omstreeks 1974 gestopt. Nu is het gebouw vrij mooi opgeknapt en bewoond. De molen is reeds beschermd sinds 1974. Daardoor is het binnenwerk gelukkig gevrijwaard van vernietiging, maar is nu wel niet meer te bezichtigen.
Brouwerij Roman is een familiale Belgische brouwerij, opgericht door Joos Roman in 1545 en gelegen in het Oost-Vlaamse dorp Mater, deelgemeente van de stad Oudenaarde. In het jaar 1545 bevond er zich daar, langs de handelsweg tussen Duitsland en Frankrijk, een afspanning. Uitbater van de "Clocke" was Joos Roman, de baljuw van de streek en "pater familias" van het brouwersgeslacht Roman. Sindsdien hebben 12 generaties het nevenberoep van toen laten uitgroeien tot een bloeiend bedrijf. Het bedrijf kende een opvallende bloeiperiode tijdens het interbellum met zijn Roman Oudenaards bruin bier (sinds 2003: Adriaen Brouwer) en kwam na de Tweede Wereldoorlog terug met de succesvolle Romy Pils. Zo duurde het tot 1954 vooraleer de brouwerij haar assortiment uitbreidde met softdrinks en waters. In de jaren 80 van 20e eeuw stapte het bedrijf mee in de trend om speciale bieren te produceren. Het eerste was Sloeber (1983), een bier vergelijkbaar met Duvel. In de jaren 90 van 20e eeuw volgden een reeks abdijbieren Ename en Mater Witbier, een troebel tarwebier vergelijkbaar met Hoegaarden of Brugs Tarwebier. De huidige bedrijfsleider is Louis Ch. J. Roman (12e generatie).
--Sint-Quirinuskerk van Wersbeek --Fruitboomgaarden --Kapel --Militaire antennes ,driesstraat. --Sint-Laurentiuskerk Molenbeek
De parochie Wersbeek werd reeds vermeld in 1225 in een pauselijke bul waarbij het begevingsrecht toekwam aan de abdij van Heylissem. In Molenbeek was er in de 13e eeuw een kapel met een eigen bedienaar.
Molenbeek-Wersbeek, dat deel uitmaakte van het graafschap Aarschot, werd in 1284 door hertog Jan I van Brabant geschonken aan zijn broer Godfried van Vierson. Het Land van Zichem, waaronder ook Molenbeek-Wersbeek behoorde, werd door hem van het graafschap losgemaakt en aan zijn dochter geschonken als bruidsschat. Zo kwam het dorp in het bezit van de heren van Schoonvorst. In 1430 kwam het in handen van de heren van Diest, later de prinsen van Oranje tot in 1795.
Bij het ontstaan van de gemeenten in dat jaar werd Molenbeek-Wersbeek een zelfstandige gemeente. Het bleef steeds een rustig landbouwdorp met een stagnerend bevolkingsaantal sinds het begin van de 20e eeuw.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1914 werd het dorp zwaar beschadigd. Tijdens de invasie van de Duitsers werden 14 huizen platgebrand en een honderdtal huizen leeggeplunderd.
Bij de fusie van 1977 werd de gemeente samen met Assent bij Bekkevoort gevoegd.
Afstand : 6,3 km Vertrek : Achter het gemeentehuis van Westerlo (parking) Bewegwijzering : wandelnetwerk De Merode GPS : N51 05.363 E4 54.697 Boerenkrijglaan 61 - 2260 Westerlo
DE ROUTE :
20-21-129-8-9-10-183-14-12-13-19-18-130-16-20
een route die begint in de beeltjes ,overgaat langs een meanderende nete, even het dorpskom aandoet en terug gaat
Op de route :
--Westerlo --De BIB --De Beeltjes --De Asberg --Voetgangersbrug --De Kwarekken --De oevers van de Nete --Achterkant Kasteel De Merode --Het Trammeke --Kapel van de engelbewaarder Rietstraat Westerlo --Sint-Lambertuskerk --Hotel Geerts --Toerisme Westerlo --Voetgangerstunnel
Westerlo Het marktplein van Westerlo heeft de vorm van een langgerekte driehoek. Deze typische pleinvorm die in heel veel Kempense dorpen voorkomt, wijst op een nederzetting van Frankische oorsprong. Rondom het marktplein staat nog een aantal statige imposante burgerwoningen. Op het einde van de markt staat de woning van de familie Naets, rentmeesters in dienst van de familie de Merode. Typisch zijn de trapgeveltjes van de Vlaamse renaissancestijl. Deze woning volgde aanvankelijk de rooilijn, maar werd in 1925 afgebroken en verder achteruit heropgebouwd omdat er plannen waren om de bocht te verbreden.
Op het marktplein staat het monument van graaf Henri de Merode. Henri de Merode werd geboren in 1856. Hij was burgemeester van 1892 tot aan zijn overlijden in 1908. Hij was echter vooral gekend als minister van binnenlandse zaken. Het witmarmeren standbeeld werd in 1913 ingehuldigd. De figuren naast de graaf stellen de wet en het geloof voor.
Het pronkstuk van het marktplein is ongetwijfeld de marktlinde die rond 1630 werd aangeplant. De linde heeft een stamomtrek van ongeveer 3,9 meter en de kruin heeft een doorsnede van ongeveer 18 meter. In 1872 plaatste men een gietijzeren onderstel om de brede kruin te ondersteunen.
De Beeltjens mag je gerust de achtertuin van Westerlo noemen. Vooral in het weekend genieten wandelaars en joggers er van de natuur en het landschap. Heel typisch is het patroon van de dreven in de vorm van een ster. De eerste dreven werden in het begin van de 17de eeuw aangelegd door Jan Philips Eugeen de Merode. De Beeltjens zijn vooral bekend omwille van de grote verscheidenheid aan naaldbomen en loofbomen. Hier ligt ook het hoogste punt van de gemeente, de Asberg, een zandduin van 24 meter hoog. In de prehistorie zou de heuvel gebruikt zijn als begraafplaats. Toen in 1860 een deel van de heuvel werd afgegraven, vond men er urnen met as van lijkverbranding.
Kwarekken De Kwarekken is een lager gelegen natuurgebied dat aansluit bij de vallei van de Grote Nete. Daardoor is de bodem hier veel vochtiger. Er komen dan ook verschillende moerasplanten voor. Op de iets drogere stukken treft men eiken, beuken en dennen aan. Dit is het uitgelezen terrein voor een 'laarzen'wandelaar.
Het Trammeke 't Riet Westerlo Het Trammeke aan de Lange Brug op het Riet is een oude, unieke mobiele dam op de Grote Nete. Met het Trammeke kon het waterpeil van de Grote Nete geregeld worden zodat landbouw op de aanpalende velden mogelijk was. Ook voor het transport van ijzererts op de Grote Nete had het trammeke haar nut. Het sluis- of stuwsysteem is nog grotendeels intact. Het werd in 1999 geklasseerd als industrieel, archeologisch monument.
Aard van de weg: verharde en onverharde bos- en veldwegen. Kinderwagens/rolstoelen: niet geschikt voor buggys, kinderwagens en rolstoelen Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk
Een van de wandelingen die in 's-Gravenvoeren van start gaan is de Altenbroekwandeling van ruim 10 kilometer. Deze voert je door het grensoverschrijdend natuurgebied Altenbroek tussen 's-Gravenvoeren en het Nederlandse Noorbeek. Het dankt zijn naam aan Kasteel Altembrouck, dat je onderweg vanuit de verte ziet liggen. Het kasteel was in de 14de eeuw een leengoed van de heren van Dalhem. Het huidige complex is het resultaat van vele verbouwingen en uitbreidingen, maar doet door de overwegend witte kleur toch aan als één geheel. Je kunt er feestelijk en duurzaam overnachten. De wandelroute is heuvelachtig, maar de klimmetjes in dit westelijk deel van de Voerstreek zijn nog niet zo hoog.
Het natuurgebied van Altenbroek in de Voerstreek is 127 ha groot en ontleent zijn naam aan het privé kasteeldomein met die naam. Holle wegen, bossen, grubben, brongebieden en boomgaarden wisselen elkaar af. s Nachts snuffelen hier everzwijnen en dassen rond en de natuurbeheerders zijn bijzonder trots op de vroedmeesterpad. Die vind je haast nergens meer in Vlaanderen.
Start : Aan de Breugelhut in Geel-Winkelom Afstand : 8 km Bewegwijzering : wandelknooppuntennetwerk Kempense Landduinen GPS : N51 08.256 E4 59.550 Wildersedijk 5 Geel
DE ROUTE :
Een wandeling langs de natte gebieden van Geel, Genieten van de natuur, het water en de stilte Er is alleen bij de start en einde drinken en eten
68-69-21-38-67-68
Op de route :
--Breugelhut --Veldkruis De Hutten --De Scherpenbergloop --De Grote Nete --De Weide van het Festival Reggae Geel --Natuurgebied Malesbroek --Samenvloeiing van de Molse Nete en de Grote Nete
Breugelhut Dit is een taverne die heel goed gelegen is. De taverne staat in het midden van het water en er is een soort brug tot aan de deur. Rondom is er een grote vijver waar eenden inzitten. Vooral in de zomer is het hier heel gezellig, wanneer je op het terras kan gaan zitten om iets te eten of te drinken. De bediening is hier ook heel vriendelijk en het eten heel lekker.
Malesbroek Het Malesbroek is een natuurgebied in Geel en Meerhout en ligt ten noorden van het kerkdorp Winkelomheide. Het meet 100 ha en ligt in het fal van de Grote Nete, net voor de samenvloeiing met de Molse Nete. Het reservaat wordt beheerd door Natuurpunt.
Centraal in het gebied ligt een ondiepe plas die is ontstaan ten gevolge van de turfwinning in het begin van de 20e eeuw. Naast de grote vijver zijn er nog tal van kleinere vijvers, die omgeven zijn door moeras. Ook zijn er nog hooi- en weilanden die door houtwallen omgeven zijn.
In 2010 werd het gebied met nog eens 40 ha uitgebreid.
Het Malesbroek ligt op één van de laagst gelegen plaatsen in de vallei van de Grote Nete. In dit gevarieerde landschap voelen honderden planten en dieren zich thuis. Het gros van het zeldzame dierenleven in het Malesbroek blijft voor de meeste wandelaars verborgen. Alhoewel: een vroege jogger heeft een deftige kans om er een groepje reeën op te merken. Deze schuwe dieren hebben het hier door de afwisseling van rustige bossen en kleinschalige weilandjes bijzonder naar hun zin. Een andere opvallende bewoner van het Malesbroek is de ijsvogel. De talrijke vijvers en beken zijn een geliefkoosd jachtterrein. De ruige, met riet begroeide oevers van de centrale vijver zijn een belangrijk broedgebied voor verscheidene moeras- en watervogels. Tot het begin van de jaren tachtig genoot het Malesbroek in heel Vlaanderen bekendheid als één van de laatste broedbastions van twee uiterst zeldzame 'rietreigers': het woudaapje en de roerdomp. Beide reigerachtigen zijn bijzonder schuw en verschuilen zich in brede rietkragen om te broeden. Onder meer als gevolg van de teloorgang van een deel van de rietvelden en toenemende waterrecreatie op de vijver zijn deze pareltjes onder de broedvogels uit het gebied verdwenen. De blauwe reiger, daarentegen, heeft een flinke broedkolonie in een bos op de valleiflank ten zuiden van het Malesbroek.
Het uitgestrekte landschap van het Malesbroek herbergt verder tal van roofvogels en uilen - o.a. torenvalk, sperwer, buizerd, bosuil, steenuil en ransuil - en zowat alle spechtensoorten.
Door zijn verscheidenheid aan landschappen en biotopen herbergt het Malesbroek vanzelfsprekend ook een grote verscheidenheid aan planten en plantengemeenschappen. Her en der vind je er vochtige hooilanden getooid met pinksterbloemen en echte koekoeksbloemen, dotterbloemen langs beken en grachten, ruigtes en hooilanden met moerasviooltje, holpijp, wateraardbei, waterdrieblad, veenwortel en heel wat verschillende zegges. Wat verderop een vergeten hoekje met gagel en veenpluis... Het zijn maar enkele van de pareltjes die het gebied nog rijk is.
Start : Aan de kerk van Tongerlo-Bree Afstand : 16 km Bewegwijzering : GPS : N51 07.618 E5 39.588 Dorpstraat
DE ROUTE :
Een landelijke wandeling langs glooiende velden waar de doorstapper zijn hartje eens kan ophalen, wel eten en drinken meenemen!!
We starten aan de kerk en gaan naast de kerk de Solterweg in,daarna eerts links en ennog eens links over een veldweg tot op de GroenstraatDiekerstraat--Belestraat--Broekstraat--Grote KerkstraatGrootbroek--Beerselerdijk-- Voorbij de boerderij rechts 2x en daarna links,je komt op de processieweg,die steek je over--Houterstraat--Straterhofweg--Roermonderstraat--Veldstraat--Kerkhofstraat-->start
Op de route :
--Tongerlo --Parochiekerk Sint-Pieter --Watermolen aan de Itterbeek --Kapelleke van Heilige Rita --Kinrooi --De Zig nabij Kinrooi --Straeterhof --'t Hasselt --Koudhuis
Tongerlo is een dorp in de Belgische provincie Limburg, en een deelgemeente van de stad Bree. Het was een zelfstandige gemeente tot het bij de fusie van 1971 toegevoegd werd aan de gemeente Opitter die op zijn beurt in 1977 werd opgenomen in de gemeente Bree.
Tongerlo ligt in het zuidoosten van de fusiegemeente. De Zuid-Willemsvaart vormt de westgrens van de deelgemeente. Tongerlo ontwikkelt zich stilaan van een Kempens landbouwdorp tot een woondorp. Vooral in het noorden van de deelgemeente zijn er nog een aantal landbouwbedrijven. De Itterbeek waarlangs verscheidene watermolens gelegen zijn, stroomt door de dorpskom.
De gotische Sint-Pieterskerk uit de 15de en de 16de eeuw die op de grondvesten van een romaanse kerk werd gebouwd. Een gedeelte is bewaard gebleven in de muren van het koor. Op het einde van de 18de eeuw werd de kerk verbouwd. De toren werd gerestaureerd in 1868, de kerk in 1898 en in 1980 werd het geheel opnieuw volledig gerestaureerd
De Galdermansmolen (ook: Dorpsmolen of Dorpermolen) is een watermolen op de Itterbeek, gelegen aan de Solterweg 16 te Tongerlo.
Het betreft een onderslagmolen welke oorspronkelijk als oliemolen, later als korenmolen dienst deed.
In 1633 werd de molen gebouwd als oliemolen, en omstreeks 1700 was Peter Galdermans (van de slaghmolen) de eigenaar. Deze molenaarsfamilie bleef lang op de molen. In 1841 verzocht Nicolaas Galdermans toestemming om verandering te doen aan het binnenwerk van zijner oliemolen en aldus ten doel hebbende eene graanmolen ervan te maken, daar ze door 't afgestane land aan Holland bijna geheel zonder werk is en aan de adressant omtrend geene voordelen meer oplevert. Blijkbaar was men, ten gevolge van de Belgische afscheidingsoorlog, een groot deel van het afzetgebied kwijtgeraakt. In 1841 werd ook het huidige molenhuis gebouwd; het molenaarshuis stamt uit 1735. In 1850 werd de molen gesplitst. Het rad bediende nu zowel een olie- als een korenmolen. In 1905 werd de oliemolen gestopt, in plaats daarvan kwam een tweede maalinrichting, voor boekweit. Met het rad werd zelfs een dorsmachine aangedreven.
In 1920 werd het houten rad door een metalen rad vervangen. Ook een haverpletter werd geïnstalleerd. De molen bleef in particulier bezit en werd door de eigenaars regelmatig gerestaureerd. In 1996 kreeg de molen de status van monument. Ze is nog steeds maalvaardig, maar er wordt slechts sporadisch nog op gemalen.
De Herselt natuur en bossen (30% van de totale oppervlakte) wordt nu verbonden door wandelknooppunten zodat wandelaars naar hartenlust honderden kilometers door onze gemeente kunnen trekken. In het domein de Merode worden de volgende jaren felle inspanningen gedaan om de recreatieve paden te verbeteren en de diversiteit van bomen, planten en dieren te verhogen.
Recreatiedomein / camping "Dry Eycken" Het domein bestrijkt een oppervlakte van 10 hectare en kan plaats bieden aan 300 caravans. Het is gelegen op de grens van de Zuiderkempen met het Hageland midden in de uitlopers van de bossen van De Merode in de schaduw van de abdijen van Averbode en Tongerlo en aan de rand van het natuurpark der zuiderkempen Niet alleen de rustgevende, groene omgeving met zijn ruime aanbod aan fiets- wandelroutes, natuur- en cultuurbeleving maar ook de ontspanningsmogelijkheden binnen ons domein zelf maken onze camping tot een uniek vakantieoord voor jong en oud. Zowel de ware natuurliefhebber, de jeugdige trekker, de sportieveling als het jonge gezin kan hier ruimschoots zijn hartje ophalen.
Wijndomein en landgoed "Ten Kapittelberg" De heuvelkam van Diest tot Aarschot is niet alleen de historische scheidingslijn tussen het land van "Aerschot" en het Markiezaat "Westerloo", maar is eveneens de geografische overgang tussen Kempen en Hageland. De zuiderflanken van deze heuvelrug vormden eeuwen geleden onze Vlaamse Wijngaardgordel. Een typisch voorbeeld hiervan is zeker wel de Kapittelberg te Herselt. Amper 6 kilometer van de abdij van Averbode en 7 kilometer van de abdij van Tongerlo leverde deze wijnheuvel "Aen het Kapittel" in de 15de en 16de eeuw de miswijn voor de abdijen en de notabelen. De naam zelf "Aen het Kapittel" laat een historische verbondenheid met beide abdijen vermoeden. De Kapittelberg (32 meter hoog) is ten noorden en ten oosten door een woudgordel afgeschermd. De zuiderflank, beplant met 14 000 wijnranken, deint uit in een groene vallei, waar de natuur nog echt is en waar het landschap tot stilte dwingt. Dit Zuid-Kempens tafereel kan er 300 jaar geleden niet veel anders hebben uitgezien.
Start :Aan de kerk van Bachte-Maria-Leerne Afstand : 11,2 km Bewegwijzering : GPS : N51 00.526 E3 34.791
DE ROUTE :
Start aan de kerk links in de Ooidonkdreef ,daarna--Leernsesteenweg--Smissestraat--eerste links naar de VeerstraatBurgemeester van Crombrugghelaanlinks een doorsteek naar Leernsesteenwegoversteken naar de Engelhoekstraat--Kasteeldreef--Blauwpoortstraat--Moerstraat--Damstraat--Meirebeekstraat--Meirstraat-- MeirebeekstraatHoldenweg--Leiekant--Maaigemdijk--Graaf HenridreefOoidonkdreef
Op de route :
--Bachte-Maria-Leerne --De Leie --Sint-Martens-Leerne --Kasteel van Crombrugghe --Mere, Kasteel van Vosselare --Leiemeander --Oude Leie --Kasteel Ooidonk --De Blauwe poort
Bachte-Maria-Leerne is een deelgemeente van Deinze, in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Bachte-Maria-Leerne ontstond in 1823 door samenvoegen van de dorpen en parochies Sint-Maria-Leerne en Bachte. De deelgemeente ligt langs de rivier de Leie, de Oude Leie (een oude afgesloten rivierarm) en het Schipdonkkanaal.
--Iets ten zuiden van Maria-Leerne ligt het kasteel van Ooidonk. Het is mogelijk ontstaan in de 12e eeuw, maar de oudste delen kwamen uit het jaar 1230. Het kasteel is twee keer met de grond gelijk gemaakt, in 1491 en in 1579. De ruïnes zijn verkocht aan Maarten della Faille en deze heeft het kasteel in renaissancestijl laten bouwen, zoals het er de dag van vandaag nog steeds uitziet. Het kasteel diende vroeger als voorpost en verdedigingsbolwerk van de stad Gent aan de Leie. Het kasteel is privaat eigendom van graaf Juan t'Kint de Roodenbeke.
--Een oude afgesneden arm van de Leie ligt in een groen gebied tussen Bachte en het domein van Ooidonk.
--Sint-Petrus- en Pauluskerk, met nog deels Romaanse stukken
In een groot domein met bos, aangelegd park en vijver, schittert het kasteel van Crombrugghe. Het huidige kasteel met dienstgebouwen en oranjerie dateert uit het midden van de 18de eeuw en is een ontwerp van architect Louis Minard. Op de hoek van de kasteelsite staat de Sint-Antoniuskapel
Het kasteel Hof ter Mere of Kasteel van Vosselare (Meirstraat 7)Het gebouw dateert uit midden 14de eeuw. Sinds de 18de eeuw staat het beschreven als kasteel. Het gebouw werd vele malen herbouwd vooral in de 16de en 18de eeuw.Tijdens de Eerste Wereldoorlog brandde het volledig uit. Het werd heropgebouwd in 1923-1924. In het park ligt de mooiste ijskelder uit de streek, gebouwd in 1848.
Kasteel van Ooidonk wordt omschreven als een van de mooiste kastelen van het land en dikwijls als een juweel van de Vlaams-Spaanse 16e eeuwse bouwkunst. Het buitenaanzicht van het kasteel met zijn vele torentjes, trapgevels en schoorstenen roept een beeld op van de Loirekastelen zoals in Chambord. Het interieur laat je kennismaken met zeldzame meubelstukken, historische voorwerpen, tapijten en unieke verzamelingen. De opeenvolgende eigenaars, waaronder de huidige graaf Juan t' Kint de Roodenbeke, hebben steeds getracht het landelijke uitzicht rond het domein te bewaren. Het park van 45 ha groot is prachtig en zeker een bezoek waard
Start : op het marktplein van Diest Afstand : 12,8 km Bewegwijzering : Ja GPS : N50 59.046 E5 03.040
DE ROUTE :
Een mooie ,afwisselende ,op en afgaande route met prachtige vergezichten
Starten op de grote markt van Diest, de Oranje stad; Daarna AllerheiligenbergKanonsbaan--De R26 oversteken naar de zichemseweg--Rechttegenover de Leigrachtstraat links omhoogVinkenberg--Sint-Jan Bergmansstraatveldweg tot op de BieststraatSpordel--Diestsestraat--veldweg tot Groenstraat (loopt tot in Kaggevinne)--Zeven ZillelerfKetelwinning--Diestersteenweg (N10)--Steieneweg--de ring (R26) CitadellaanDelphine AlenuslaanLeuvensestraat--Sint-Jan Bergmansstraat-
Op de route :
--Diest --Allerheiligenberg --Citadel --Vinkenberg --Zichems veld --Scherpenheuvel --Kaggevinne --Monument symbool (1ste Bataljon Parachutisten Diest) --Het geboortehuis van Joannes Bergmans
Johannes (Jan) Berchmans (Diest, 13 maart 1599 - Rome, 13 augustus 1621) was een Vlaams jezuïet en is een Rooms-katholieke heilige. Johannes Berchmans werd geboren in de tegenwoordig naar hem vernoemde Sint-Jan Berchmansstraat in Diest, als oudste zoon van vijf kinderen. Zijn geboortehuis is omgebouwd tot kapel en kan nog steeds bezocht worden. Zijn vader beoefende er het ambacht van lederbewerker, schoenmaker en schoenlapper. Jan verbleef tot zijn twaalfde jaar in Diest. Vanaf 1614 werd Berchmans dienstbode in Mechelen, waar hij ook het seminarie bezocht. In 1615 vervolgde Berchmans de studie aan het zojuist door de jezuïeten gestichte college in de stad. Het lag daarom voor de hand zijn nagestreefde priesterloopbaan binnen de jezuïetenorde voort te zetten. Hij trad in 1616 toe. Vervolgens werd hij voor een vervolgstudie in de filosofie naar Rome gestuurd. Hier overleed hij als gevolg van een longontsteking, nauwelijks 22 jaar oud.
Jan Berchmans ligt begraven in de kerk van Sant'Ignazio in Rome. Hij werd op 9 mei 1865 zalig verklaard door paus Pius IX en op 22 januari 1888 door paus Leo XIII gecanoniseerd. Zijn feestdag werd op 26 november of 13 augustus ingesteld. Tegelijkertijd werd hij tot medepatroon van de studerende jeugd uitgeroepen (samen met Aloysius Gonzaga). De drie jong overleden jezuïeten Gonzaga, Stanislaus Kostka en Berchmans gelden ook als algemene beschermheiligen van de jeugd.
In Brussel, Antwerpen, Diest, Genk, Avelgem, Mol en Malle is er een Sint-Jan Berchmanscollege, in Zonhoven en Puurs een Sint-Jan Berchmansinstituut en in Nederland het Berchmanianum te Nijmegen. In het Belgische Borsbeek, Kwaadmechelen (gemeente Ham) en Mechelen is er ook een Sint-Jan Berchmansparochie.
Zijn hart wordt bewaard als relikwie in de Onze-Lieve-Vrouw van Leliëndaalkerk in Mechelen. ( bron Wikipedia)
De Citadel van Diest werd in de eerste helft van de 19de eeuw gebouwd en was vanaf 1953 de veilige thuishaven van het eerste Bataljon Para. Strategisch gelegen op de heuvels van de Demervallei bood dit terrein van 28 hectare een perfecte bescherming tegen de vijand. Onder meer dankzij de militaire aanwezigheid groeide Diest uit tot een bloeiende provinciale stad. In het kader van de reorganisatie van het leger werd er beslist om de Citadel te sluiten en het bataljon over te hevelen naar andere eenheden. Sinds medio 2011 staan de gebouwen leeg en is het uitgestrekte domein als een onbeschreven blad
Start : Aan de kerk van Pulderbos Afstand : 18 km Bewegwijzering : geen GPS : N51 13.057 E4 41.516
DE ROUTE :
De benedenvallei van de Kleine Nete en de Aa was vaak een inspiratiebron voor Felix Timmermans. De Vlaamse schrijver vertoefde er erg graag en dat is niet eens zo verwonderlijk. Verken zelf deze streek vanuit Pulderbos, tussen Antwerpen en Herentals, en geniet van het vlakke en afwisselende landschap van vochtige weiden omzoomd met bomenrijen en uitgestrekte bossen.
-->5-6 Voor de kerk volg je rechts de klinkerweg. Vervolgens steek je de hoofdweg links over naar de Lindelaan. De klinkerweg gaat over in een dolomietpad en na een haakse bocht kom je uit op een T-sprong, waar je links verder wandelt. Asfalt maakt aan het bos plaats voor aarde en voorbij de Kleine Wilborrebeek loop je over een asfaltpad tussen de weilanden richting knooppunt 71. Op de asfaltweg ga je dan naar links en aan huisnummer 60 kies je links de kasseiweg voor boordeigenaars (6).
-->6-7 Kasseien gaan over in grindsporen en na 250 m, juist op het einde van een houten omheining, ga je rechts een breed graspad op. Hier krijg je bos en vochtig weiland voorgeschoteld. Je steekt een bruggetie over en gaat dan even naar rechts om direct links langs de gracht verder te stappen.Aan een modderige aardeweg volg je die naar links. Voorbij een oude hoeve met zonnecel eindigt de weg op een slechte kasseiweg. Je volgt deze weg naar links en 50 m verder sla je de zandweg rechts in. Op het einde ga je de asfaltweg rechts op. Je komt opnieuw uit op een asfaltweg, die je rechts inslaat. Je passeert een waterzuiveringsstation en steekt twee beken over. Op het einde van de Blauwhoef wandel je links naar knooppunt 97, waar je rechts de Binnenweg richting 68 kiest. Op een T-sprong verlaat je het fietsroutenetwerk en stap je links verder. Voorbij het Fatima-oord (7) sla je rechts de Fonteinstraat in.
-->7-8 Op het einde van deze straat ga je naar links en volg je de dubbele betonweg. Je steekt voorzichtig een drukke weg over naar de asfaltweg op de gemeentegrens van Pulle en Grobbendonk, vandaar de dubbele benaming Keulsebaan-Warme Handstraat. Je negeert de Kruisbaan en bereikt bij huisnummer 22 de afslag naar het Pulse Pad (8), waar je rechts verder stapt.
-->8-2 Op het pulsepad tot de Y splitsing, wandel je rechtdoor tussen de betonnen palen. Bij huisnummer 7 sla je links af. Je steekt de Warme Handstraat over en tegenover huisnummer 33 kies je rechts de grindweg naar de pottenbakkerij. Aan het gebouw stap je rechtdoor verder in de richting van een bos. 100 voorbij de bosrand volg je de afslag schuin rechts. Je komt uit op een brede bosweg waar je oversteekt naar een aarden bosweg. Op het einde van deze weg sla je de betonweg rechts in. Voorbij huisnummer 6 sla je links af en aan een houten huls volg je het pad rechtdoor. Op het einde van de Trawantelberg wandel je schuin links en onmiddellijk aan de Y-splitsing kies je schuin rechts. Aan de asfaltweg loop je links en weldra verlaat je het bos. Op de plek waar de weg overgaat in een aardeweg, sla je het aardepad rechts in. Na een haakse bocht kom je aan een knik in een verharde aardeweg, waar je links afslaat. Ongeveer anderhalve kilometer verder bereik je een geasfalteerd fietspad. Je slaat hier links af en weldra kom je in een bos aan fietsknooppunt 06 (2)
-->2-3 Je gaat rechts de verharde aardeweg Pulderdijk op richting knooppunt 07. Je steekt de Molenbeek over en 250 m verder sta je op een kruispunt met een boomkapelletje (3).
-->3-4 Je slaat links de asfaltweg in, die na 1.200 m naar rechts buigt en eindigt op een T-sprong bij de Kleine Heide (4), waar je rechts de dubbele beton- weg in wandelt.
-->4-5 100 m verder, voorbij huisnummer 39, sla je rechts de Mastenbaan in. De weg slingert rond voetbalvelden en eindigt op een drukke weg, waar je links verder stapt op het fietspad. Je passeert een windmolen en aan de bibliotheek buig je schuin links mee naar de kerk van Pulderbos (5).
Start : Aan de kerk of het kasteel van Rijkel Afstand : 12 km Bewegwijzering : GPS : N50 48.230 E5 15.733 Dionysius van Leeuwenstraat Rijkel
DE ROUTE :
Een prachtige wandeling door de fruitaanplantingen Moet je zeker doen als de bloesems openstaan
--Dionysius van LeeuwenstraatMolenstraat--Tomstraat--Romeinse weg BrustemSteendaalstraat--Groot-Gelmenlaan--Bosstraat--Engelmanshoven-Dorp--Vlak naast een huis een veldweg inMettekovenstraat--Bergstraat--Romeinse kasseiHelshovenstraat--Langs een holle wegMolenstraat--een ommetje om achterkant de kerk van Rijkel te bereiken.
Op de route :
--Kasteel van Rijkel --Groot-Gelmen --Herberg De Zwaan --Kersen bomen en of bloesems --Klein-Gelmen --Waterzuiveringsstation --Mettekoven --Kapel van Mettekoven --Martenshof --De Plantage --Boomkapel op de Romeinse kassei --Kapel van Helshoven --Helshoven
Rijkel is een dorp in de Belgische provincie Limburg en een deelgemeente van de stad Borgloon. Rijkel is vooral bekend om haar 17e- en 18e-eeuwse U-vormige waterkasteel, ontstaan uit een 16e-eeuwse herenhuiskern (nu de oostvleugel). Het is opgetrokken in Brabantse bak- en kalkzandsteenstijl.
Kasteel van Rijkel is sinds 1965 eigendom van de Provincie Limburg. Oorspronkelijk was het eerder een hoeve vervolgens een kasteel of een burcht. Het oudste gedeelte is de oostvleugel stammend uit de 16e eeuw. Die was opgevat als een laatgotisch herenhuis met trapgevels. In de loop van de 17e eeuw, toen het geheel eigendom was van de familie de Hinnesdael, werd het geheel uitgebreid tot een U-vormig waterkasteel, met 3 hoektorens. Gedurende de 18e eeuw (ondertussen zijn we bij de familie van baron Pierre-Antoine de Thiribu) volgden er verdere aanpassingen, waarbij o.a. de ophaalbrug in 1785 verdween. Nadat Marie Thiribu in 1831 overleed, heeft het kasteel 100 jaar leeg gestaan! Na enkele herstellingen in 1939, werd het gebouw in 1942 beschermd. In 1966 stortte de noordwestelijke hoektoren in. Met de heropbouw van die toren in 1972 startte een algehele restauratie
Groot-Gelmen is een Haspengouws landbouw- en woondorp aan de Herk die de oostgrens vormt. De Romeinse heerweg Tongeren - Bavay vormt de noordgrens van het dorp dat op 8 kilometer ten zuidoosten van Sint-Truiden ligt.
Een Romeinse weg of heerweg, met varianten heerstraat, heirbaan (niet te verwarren met heerban) of heirweg of in het Latijn via, is een oude Romeinse (lange-afstands)weg. Heer (van het Germaanse harja) is een in het Nederlands in onbruik geraakt woord voor leger. Die naam wijst op het oorspronkelijk doel van deze "snelwegen". De Romeinen legden duizenden kilometers wegen aan naar alle delen en kolonies van het Romeinse Rijk om met hun legers snel ter plaatse te zijn in geval van een opstand. Maar ook een vroeg soort 'keizerlijke' postdienst maakte gebruik van deze wegen om snel berichten en boodschappen te versturen. Ook gewone burgers zoals handelaars en andere reizigers maakten dankbaar gebruik van deze wegen. Dit feit ligt aan de oorsprong van het gezegde "alle wegen leiden naar Rome".
Start : Pottenfontein marktplein Olen Centrum Afstand: 7,3 km Bewegwijzering: geen GPS : N51 08.686 E4 51.583
Aard: dorps- en boswandeling Wegdek: verharde maar ook onverharde bospaden Reliëf: vlak Toegankelijk voor rolwagens: minder geschikt wegens bospaden
DE ROUTE :
Start op het dorpsplein van Olen, daarna Sint-Maartenstraat--Voortkapelseweg--WeeëenHulseinde--Wernee--Britselaan--Over Kamp C--Koning BoudewijnstraatMilitaire SpoorwegOlense Heidedoor het bos tot op de Boerenkrijglaandoor het voormalige militaire domein tot op TeunenpadDrogebroodstraat--Bulestraat naar start
Op de route :
Bron routebeschrijving ,Reisroutes.be
Pottenfontein De potten van Olen staan zeker en vast in verband met een van de bezoeken van Keizer Karel. Veel verhalen doen de ronde en zijn wellicht in de loop der geschiedenis vele malen herschreven. Eén legende krijgt de bovenhand en die willen we je niet onthouden als start van deze wandeling. In de 16de eeuw was er een herberg waar nogal veel bier werd gedronken. Toen Keizer Karel aan het jagen was in de bossen van Olen kwam hij er wel eens langs om een pot bier te drinken. Hij ging echter niet naar binnen en bleef op zijn paard zitten. De vrouw moest dan die zware pot aanreiken en hield die vast aan de oor. Daardoor kon de keizer echter de pot niet goed overnemen. Hij vroeg dan ook voor de volgende keer een pot met twee oren te bezorgen. De wil van de keizer was wet en zo had die herberg een pot met twee oren voor het geval Keizer Karel nog eens zou langs komen. Bij een van die volgende jachtseizoenen kwam hij inderdaad nog eens langs die herberg. Maar de vrouw nam die zware pot nu met de beide oren vast zodat hij opnieuw moeite had om die vast te nemen. Hij vroeg dan om bij de volgende keer een pot met drie oren te voorzien. Maar het bleef mis gaan want bij zijn volgend bezoek greep de vrouw de pot bij twee oren en het derde oor was naar haar borst gericht en niet naar de keizer. Opnieuw had hij problemen maar nu greep hij onder de pot door naar het derde oor ... Die herberg bestaat nog steeds op het dorpsplein en daar zou volgens de legende de pot bewaard worden: Brasserie de oude pot van Keizer Karel. Nog meer verhalen van Keizer Karel kan je lezen in het boek 'Van stroppendragers en de pot van Olen' uitgegeven door het Davidsfonds.
Voor je het marktplein verlaat bekijk je eerst het 18de eeuwse gemeentehuis met achter de prachtige gevel het vernieuwd administratief centrum. Je wandelt nu een rondje op het dorpsplein in wijzerzin. Met de eeuwenoude linden aan je rechterkant en links de taverne De oude Pot van Keizer Karel. Aan het kerkpaadje met op de hoek een pittoresk huisje stap je rechtdoor. Links langs de pastoriemuur zie je een beeldengroep, opgericht in het Keizer Kareljaar (2000) die de verhalen uitbeelden van de pot en de guitige streken van de boeren van Olen. Even verder sta je voor de norbertijnenpastorie (beschermd gebouw) omgeven door een park met vest en boomgaard. Sinds 2001 is deze pastorie terug in het bezit van de gemeente en wordt thans gebruikt voor gemeentelijke diensten. Aan de voorgevel van de pastorie bevindt zich een gedenkplaat van pastoor Heylen uit de tijd van de Boerenkrijg. Bij de pottenfontein verlaat je het dorpsplein richting kerk
Kerk Sint-Martinus De Sint-Martinuskerk van Olen is een beschermd monument. Je herkent drie bouwfasen door de keuze aan materialen en bouwstijlen. De toren dateert uit de 13de-14de eeuw en is opgetrokken uit zandsteen. De bakstenen gevels van de 15de-16de eeuw zijn laatgotisch en typisch voor de Kempen. De zijbeuken kwamen er echter pas in de 18de eeuw. In tegenstelling tot veel andere kerken ligt het kerkhof hier nog steeds rond de kerk. Op dat kerkhof aan de straatzijde staat er nog een 18de-19de-eeuws grafmonument van de familie Cluyts. Moest de kerk open zijn (zelden) dan moet je zeker even binnen een kijkje nemen. De preekstoel in rococostijl en enkele beelden zullen zeker je aandacht trekken.
Je blijft de Sint-Martinusstraat rechtdoor volgen, dwarst de Tramstraat tot aan het monument voor de ballonvaart.
Ballonmonument Olen heeft een rijke traditie aan ballonmeetings met twee ballonvaardersfamilies en een eigen ballonclub: Icarus. Tweejaarlijks wordt er een driedaagse ballonmeeting georganiseerd. Er stijgen dan een dertigtal ballons op in verschillende vormen. Het monument dat in de winterperiode nogal kaal oogt wordt in de lente gevuld met 250 bloempotten hangpelargoniums, die in het frame komen te hangen. Rond kerstmis wordt het monument van lampjes voorzien. Zowel het ontwerp als de uitvoering is gebeurd door Bon Van Hemelen, een ondertussen gepensioneerde gemeentearbeider van Olen. De ballon zelf heeft de juiste verhoudingen van een standaard luchtballon. Het bakje echter werd groter uitgevoerd om voldoende steun te kunnen bieden aan het geheel.
Met je rug naar het monument en je gezicht naar de kerk ga je naar rechts de Voortkapelseweg in, richting De Wijnkelder. Rechts zie je de school Willem Tell. Je blijft de weg volgen tot je rechts de Weeën in kan stappen. Zoek hier geen kraamkliniek! Weeën komt van het Middelnederlandse woord wedauwe‟ wat laagland waar wilgen en/of kreupelhout groeien betekent. Honderd meter verder in de straat zie je rechts de Wijnkelder.
Je stapt verder de Weeën in en ziet, naast de Chirolokalen, een Onze-Lieve-Vrouw grot staan.
Grot O.L.Vrouw Deze grot is gebouwd in 1981 in opdracht van de kerkfabriek en ziet er op het eerste zicht niet speciaal uit. Maar er is een ganse voorgeschiedenis aan verbonden. Voorheen had de kerkfabriek een grot laten bouwen , ongeveer 1 km verderop, in een bosrijke omgeving. Die grot werd ernstig beschadigd door jeugdige vandalen. Daarom liet diezelfde kerkfabriek een nieuwe grot bouwen aan het chirolokaal. Het opzet was dat ze die grot dan ook moesten onderhouden. Maar dat was niet de bedoeling van de Olense jeugd. Het zijn nu de buren die de grot onderhouden.
Je vervolgt de weg en enkele meters verder gaat de betonbaan over in onverhard. Na een scherpe bocht kom je aan een betonbaan die je kruist en het parcours loopt verder over het smal bospad. Op de eerste Y-splitsing neem je het linkse pad. Wat verder verlaat je het bos en kom je aan een grote weide. Na deze weide wandel je terug via een bospad. Steeds rechtdoor. Na 200 meter dwars je een verlaten spoorweg en ga je nog steeds rechtdoor tot je op een brede betonbaan Britselaan komt. Hier ga je naar links tot je Kamp C aan je linkerhand kan binnenstappen.
Kamp C Kamp C, da‟s duurzaam bouwen! Ga je bouwen of verbouwen en wil je dit op een verstandige wijze doen? Of vraag je je af wat duurzaam bouwen nu echt betekent? Dan kan je terecht in Kamp C. Hun experts geven je individueel advies, een themagerichte rondleiding, een infosessie of een praktische workshop. Als je concrete bouwplannen hebt, kun je gratis je plannen op duurzaamheid laten screenen tijdens een sessie bouwadvies‟. In EXPO C vind je een unieke tentoonstelling over alles wat je moet weten over duurzaam omspringen met ruimte, energie, materialen en water. Wil je in levende lijve ervaren wat wonen in een bio-ecologische woning betekent? Bezoek dan de voorbeeldwoning Casana. Opgelet het infocentrum heeft beperkte openingsuren raadpleeg daarom vooraf hun website: www.kampc.be
Vanaf de fietsenstalling van Kamp C wandel je naast het infocentrum om onmiddellijk achter het gebouw de betonbaan links te nemen. Deze brede weg eindigt aan de toegang tot het Mierenpad‟. Voorzie een half uurtje voor een wandeling op het Mierenpad‟. Heel leuk én leerrijk voor kinderen. Aan het Mierenpad‟ maak je een haakse bocht naar rechts dat je naar de uitgang van Kamp C brengt. Bij die uitgang ga je naar rechts. Even verder neem je rechts de voormalige spoorwegbedding. Na vijfhonderd meter op dit wandel- en fietspad gestapt te hebben kom je aan een gevaarlijke oversteekplaats. Wanneer je de rijksweg overgestoken hebt ga je steeds rechtdoor. Na zo‟n 250 meter ga je rechts een pad in die je naar een paralelle weg brengt. Volg dat pad omdat je zo de vele fietsers kwijt bent. Aan een volgend kruispuntje van wandelwegen moet je even opletten. Rechts voor je is er een weide, achter je het straatnaambordje Olense Heide. Op dit kruispunt draai je naar links en steek je de verlaten spoorweg over en stap je het bos in. Na een vijftigtal meter neem je de eerste bosweg rechts en wandel deze in tot je aan een houthok komt. Hier moet je eerst naar rechts en even verder naar links tot je op een asfaltbaan met een rood fietspad terecht komt, de Boerenkrijglaan. Recht voor je bemerk je de poort van Teunenberg, een oude militaire basis die ons volgende doel is. Je wandelt dus recht het domein in tot je op een groot plein komt, het paradeplein.
Teunenberg Domein Teunenberg is een voormalig Brits militair domein van 64 ha groot. Het is nu eigendom van diverse overheden en is volledig toegankelijk voor wandelaars. De periode na de Tweede Wereldoorlog was gekenmerkt door een wapenwedloop en een grote vijandigheid tegenover Rusland. In het kader van de NATO werden er vele militaire basissen gebouwd in de Antwerpse Kempen. Het was niet zozeer de bedoeling om hier in de verdediging te gaan maar wel om militair materiaal te stockeren. Snelle verbindingswegen naar de haven van Antwerpen en Duitsland waren de belangrijkste troef. De vele bossen vormden uiteraard een ideaal militair terrein.
Je dwarst het plein rechtdoor en ga langs de slagboom verder. Wat verder moet je de smallere linkse betonbaan volgen. Dan kom je op een T-kruispunt. Hier ga je naar links en stap je steeds verder tot de baan een scherpe bocht naar links maakt. Nu nog 150 meter de betonbaan blijven volgen en dan moet je rechts een straatje nemen dat je opnieuw op een plein brengt. Dit plein dwars je schuin rechts naar het wit bord toe. Aan het bord ga je naar links en kies je voor het breedste (linkse) bospad. Dat het pad veelvuldig wordt gebruikt in de Olense wandelingen merk je aan de wegaanduidingen. Vanaf nu tot het einde van de wandeling wijzen de pijltjes van de Drieswandeling (Zeskantige witte bordjes gemerkt met een D) je de weg. Op dat traject moet je rechts een smaller bospad ingaan. Even verder ga je links en kom je op een asfaltweg Teunenpad terecht. Deze weg volgen tot op het einde en je komt in de Droge Broodstraat die je rechts indraait. De weg brengt je naar de startplaats van de wandeling.
Net voor de school De Kleine Wijzer kan je rechts de trage weg Het Schoolpaddeke in als alternatief. Het paadje uit, draai je naar links om wat later terug op het dorpsplein te belanden.
Start : De église Saint-Martin van Crupet Afstand : 8 km Bewegwijzering : Geen, op een eindje Grote-Routepad na GPS : N50 20.896 E4 57.650
DE ROUTE :
Aard van de weg Geasfalteerd, af en toe een korte klim. Crupet ligt circa I5 km ten zuidoosten van Namen, dicht bij de E4II, afrit I8 (Assesse) en I9 (Spontin).
Kerk :Kerkdeur de rug toekeren en naar restaurant 'Á l'Abri des Étoiles' --Rue de Dessus--Rue Haute, langs kerk en Sint-Antoniusgrot --Rue Haute verder volgen-- Rue Basse, langs donjon Carondelet--" bij afslag naar 'Les Ramiers' en Grote-Routepad volgen door valleitje van de Crupet--in teruglopende en fel stijgende Rue Pirauchamps --bij Sint-Rochuskapel scherp--in Rue du Comte--Rue Basse-- Crupel oversteken-- bij 'Les Ramiers--' bij bord 'Un des plus beaux villages de Wallonie' en zo langs achterkant kasteel--bij T-splitsing bij Moulin Sainte-Cathérine--50 m verder, smal wegje tussen twee restaurants--" Rue Inséfy tot bij afslag naar rechts naar gehucht Jassogne (eventueel bezoeken en daarna Rue Inséfy verder afdalen)--dwarsweg in--in Rue Basse bij bord 'Un des plus beaux villages de Wallonie'--bij Moulin Sainte-Cathérine en einde bij kerk
Op de route :
--Crupet: fraaie dorpskom met gerestaureerde I8de- eeuwse woonhuizen; de église Seint-Martin met haar 12de-eeuwse toren is, evenals de eeuwenoude linde, beschermd erfgoed;
--grot ter ere van Sint-Antonius van Padua, toeristische trekpleister en bedevaartsoord;
--donjon Carondelet uit de 12de eeuw, eveneens op de lijst van beschermde monumenten;
--schilderachtig kasteeldomein en verschillende oude molens langsheen de Crupet en elders,
--o.a.de moulin Sainte-Cathérine , een geslaagd bouwkundig project waarbij de oude molen een herbestemming kreeg als appartementencomplex;
--Jassogne: kasteel, prachtige boerderij en oude smidse.
--Dichtbij Crupet ligt Yvoir met onder meer de ruïnes van het chäteau Poilvache (2,5 ha, een van de grootste Maaskastelen) (info: tel. 082 6I 22 22) en een natuurreservaat (tel. 082 6I 03 29) met wandelparcours.
--Op korte afstand bevindt zich tevens Spontin met onder meer een kasteel en een molen.
De plaats is een bedevaartsoord en toeristische trekpleister, vanwege de bijzondere grot naast de kerk van Sint-Martinus (Saint-Martin), ingewijd op 12 juli 1903. De grot toont verschillende voorstellingen van heiligenlevens (vooral van Antonius van Padua, met 22 levensgrote figuren en wordt bekroond door spektaculaire rode duivels. De pastoor die zijn leven wijdde aan de vervaardiging van deze grot, Gerard, is zelf eveneens levensgroot afgebeeld, biddend naast het bankje voor de grot
Door het dorp stroomt de Crupet, een zijrivier van de Bocq. Dankzij die rivier kende Crupet in de 19de eeuw een bloeiende industriële bedrijvigheid, zoals de vijf molens van de papierfabriek, de zoutziederij, de olieslagerij, de smederij en de brouwerij aantonen
Start : het plein van Autre-Eglise. Afstand : 7,7 - 9,1 km Bewegwijzering : donkergroene rechthoek GPS : N50 39.805 E4 55.531
DE ROUTE :
R4 wandeling van de glaneurs
De wandeling maakt een lus rond het dorp Autre-Eglise, dat langs twee zijrivieren van de Kleine Gete ligt: De Fagneton en de Frambais.
Wat het erfgoed betreft, is vooral de 18de- en 19de-eeuwse architectuur overheersend.
Er is de Onze-Lieve-Vrouwkerk en de ommuurde pastorie, enkele mooie vierkantshoeven en heel wat kaPellaines en nisjes die getuigen van de geloofsijver van de bevolking.
Vertrekpunt:
het plein van Autre-Eglise. Er doen twee stellingen de ronde over de herkomst van de naam van het dorp. Volgens de eerste zou een oude inscriptie bewijzen dat de heilige Materne, bisschop van Tongeren in de 4de eeuw, de Onze-Lieve-Vrouwkerk ingewijd heeft net na de inwijding van de kathedraalvan zijn stad: ˝ Autre-Eglise porte son nom, en plusieurs,lieux redonde, Car après Tongre, cest icelle la seconde. ˝
Vrij vertaald luidt het ˝ Autre- Eglise is de naam van de stad, want na Tongeren is dit de tweede grootste. ˝
De tweede hypothese is pragmatischer: de Onze-Lieve-Vrouwkerk zou vroeger ˝ andere kerk (autre église) ˝ geheten hebben, als verwijzing naar de Sint Feuillenkapel, die ouder is en in het oudste deel van het dorp, het gehucht Hédenge, stond.
Archeologische vondsten hier bevestigen in elk geval het bestaan van het dorp in de Gallo-Romeinse periode. In een veld in de buurt van de Kleine Gete lagen heel wat scherven van Romeinse dakpannen.
Bij opgravingen bij de priorij werd een hypocaustum (Romeins verwarmingssysteem)
blootgelegd. Gallo-Romeinse en Merovingische graven werden ten zuidoosten van het dorp ontdekt, in het gehucht Tombois tussen Folx-les-Caves en het bos van Wayaux
Start: kerk Zulzeke Afstand : 8 km Bewegwijzering : ja GPS : N50 47.359 E3 34.197
DE ROUTE :
We steken de straat over en nemen, tussen huisnummer 21 en 25, de kerkwegel. Na ongeveer 200m, slaan we links af, onmiddellijk weer rechtsaf en volgen de straat.We wandelen langs de rand van het Elenebos over buurtweg 14, met rechts van ons een klaterend beekje. Even na het verlaten van het bos krijgen we rechts een prachtig vergezicht op Zulzeke. Het eerste tekstbord laat ons even stilstaan bij de visie van Libbrecht op mystiek en religie. 50m verder slaan we rechts af en komen in het Kabernol. Deze kleine asfaltweg loopt over in buurtweg 15, een onverharde landweg. Hier volgen we een stukje de provinciale panorama wandelroute.
Buurtweg 15 slingert zich omhoog en mondt uit in de Smisstraat waar we rechts afslaan. Na een honderdtal meter nemen we nogmaals rechts en komen op hetPironpad, buurtweg 21. Wanneer we de rand van het bos achter ons laten kunnen we genieten van een mooi uitzicht op Zulzeke. We steken de Kuitholbeek over en 200m verder ook de Zeelstraat. De Sluipestraat, buurtweg 23, volgen we tot huisnummer 4, en nemen rechts van het huis voetweg 28. Na 50m komen we aan een beekje waar we de bewegwijzering volgen tot aan de Zulzekestraat (BW1). Hier slaan we links af. We volgen, langs de wegberm, de grote baan tot na de bocht en steken de straat over. Voorbij het huisnummer 52 slaan we rechts af. Daar begint buurtweg 16. We volgen de
bewegwijzering tot aan de Beiaardstraat, en slaan rechts af. Ongeveer 100m verder nemen we links de Fonteinstraat, buurtweg 8. Deze geasfalteerde weg gaat na een 200m over in een licht verharde weg. We steken de Beiaardbeek over. Na ongeveer 400m nemen we rechts voetweg 63, daarna buurtweg 45, tot aan de Kalverstraat waar we links afslaan
Na een steile klim kunnen we op de bank van Ulrich Libbrecht genieten van een mooi vergezicht op de dorpskern van Zulzeke, het achterliggend Elenebos en de Koppenberg. Op het tekstbord vinden we een fragment dat verwijst naar deze plek. Uitgerust vervolgen we onze weg, slaan op het einde rechts af en nemen buurtweg 11, de Ter Boeckerstraat. Waar deze, na ongeveer 500m, uitkomt op de Dalstraat (BW 2), nemen we links en een weinig verder slaan we rechts voetweg 26 in.
Deze volgen we tot aan de kerk
Ulrich Libbrecht (Avelgem, 1928) begon als regent wiskunde en ontpopte zich tot professor sinologie en comparatieve filosofie aan de KUL. Hij werkte mee aan de ontwikkeling van een mondiaal bewustzijn door een denkkader te ontwerpen dat ruimte biedt aan de verschillende denktradities uit Oost en West. Hierover schreef hij tal van boeken en gaf hij lezingen voor een zeer ruim publiek. Hij richtte de School voor Comparatieve Filosofie Antwerpen en Filosofie Oost-West in Utrecht op om aan de leek de mogelijkheid te bieden op een degelijke manier geïnformeerd te worden over het denken in andere culturen.
Ulrich Libbrecht en de natuur; Doordrongen van de Chinese natuurfilosofie, zette Ulrich Libbrecht zich daadwerkelijk in voor natuurbescherming en voor het behoud van het landschap van de Vlaamse Ardennen. Hij richtte de Stichting Omer Wattez op (nu MOW) en was lang voorzitter van de Wielewaalafdeling die nu Natuurpunt Vlaamse Ardennen plus is. Naast zijn actieve inzet voor milieuacties, inspireerde hij velen met zijn lezingen en teksten. Zo trachtte hij het groene engagement te wortelen in een filosofische basis en in een spirituele natuurbeleving.
Start : sport- en cultuurcentrum De Klavers (Belsele): Afstand : 7 km Bewegwijzering : Ja GPS : N51 08.859 E4 05.764
DE ROUTE :
met de rug naar sporthal, naar links (Sint Andriesstraat),daarna;
MierenneststraatMierennest tot op de Waterjufferstraattot aan de spoorweg en langs de spoorweg ,de MierennestGavermolenstraat--Heiakker--Kleemstraat--Gouden LeemstraatKouterstraat--Koutermolenstraat--Langs de spoorwegGavermolenstraat--Start
In mei 1997 dienden we een project in bij het Sinter- klaasfonds voor personen met een handicap. In maart 1998 kregen we een goedkeuring. Onze bedoeling was een wandelroute in het Waasland te maken, die ook toegankelijk is voor rolstoelgebruikers. In samenwerking met het stadsbestuur en de dienst toerisme van Sint-Niklaas werd de route uitgewerkt. Op 16 september 2000 werd deze route ingestapt
Wat valt op aan deze wandeling?
Deze route is uitermate geschikt voor wandelaars en fietsers en is voor rolstoelgebruikers, kinderwagens en inlineskaters.
Ze leidt je langs 4 mooie vlaamse kapelletjes. Bankjes zorgen ervoor dat je even op adem kan komen.
Je komt een rijke boomvariëteit tegen en vogels geven hun beste concert.
Belsele : Sinds de Tweede Wereldoorlog evolueerde Belsele tot een groene, residentiële woongemeente, waarvan het gros van de beroepsbevolking naar Sint-Niklaas en in mindere mate naar Antwerpen pendelt. In 1414 werd er een kapel opgericht, die toegewijd was aan Sint Job. In 1801 werd de kapel een hulpkerk van Belsele. Pas rond 1900 werd Puivelde een zelfstandige parochie.
Bezienswaardigheden
- De Sint-Andreas- en Ghislenuskerk dateert uit de twaalfde eeuw. Het is een herhaaldelijk verbouwde gotische kruiskerk met sporen van Romaanse architectuur in de benedenkerk en de torenbasis. De kerk bezit een rijk patrimonium, voornamelijk uit de zeventiende en achttiende eeuw. Het Van Peteghemorgel is in 1784 gebouwd.
- Naast de kerk staat er ook een standbeeld om gesneuvelden te herdenken uit de oorlog.
- Brouwerij Boelens, een ambachtelijke bierbrouwerij
- De Roomanmolen, een oude molen uit 1862
Brouwerij Boelens Een ouderwetse brouwerij waar ze nog een heelijk streekbier brouwen. Zeker de moeite waard om een bezoekje te brengen. Hier wordt niet alleen bier gebrouwen maar dit is ook een drankhandelaar. Spring eens binnen.
Start : Op de parking van Happyland Afstand : 7 km Bewegwijzering :De wandeling is aangeduid met zeshoekige bordjes GPS : N50 53.660 E4 48.934 Parking Happyland, Melkerijstraat, 3210 Lubbeek
DE ROUTE :
Dit wandelpad brengt je langs holle wegen, oude landhuizen en de plaats in het veld waar de bekende Vlaamse romanschrijver Hendrik Conscience tijdens een veldtocht zou hebben overnacht. In de verte zie je als baken de watertoren van lubbeek.
Vanaf de parking van Happyland gaan we links de Melkerijstraat in,daarna --Driesweg--Paashofweg--Kwadeschuurstraat--rechts een veldweg tot aan Parkdreef --Korte Herendaalstraatveldweg tot op Ledigheidwegrechts veldweg tot op Paashofweg--Wilgenakkerweg-- Ledigheidweg-- LedigheidMelkerijstraat
Door dicht begroeide onverharde holle weg, de"Waterstraat", oude verbindingsweg van Aarschot naar Jodoigne. Tussen eindeloze akkers en boomgaarden. Langs velden waar het legerkorps van Conscience heeft gevochten en overnacht. De watertoren staat op hoogste punt van Lubbeek.
Deze wandeling is zeker een aanrader tijdens de bloesemperiode.
Lubbeek is vrij heuvelachtig en heeft een gemengd agrarisch-residentieel karakter. Linden verstedelijkt steeds meer omwille van de nabijheid van Leuven, en kent dan ook een groot aantal inwijkelingen, terwijl Binkom nog helemaal het Hagelands karakter vertoont. Het op één na hoogste punt van Vlaams-Brabant ligt in Pellenberg, met een hoogte van 106 meter.
Start : Aan de kerk van Hulsen Afstand : 7 km Bewegwijzering : ja GPS : N51 08.819 E5 06.799 Parking op de Uilebeemden Hulsen
DE ROUTE :
Starten doen we aan de Sint-Hubertus kerk in Balen-Hulsen Daarna :--Ossenberg--Kopberg--links door he bos tot op de N 110 of de Molsebaan-- GreesloopstraatGrees--Karrestraat--Grees--Schommelstraat--Boonhof--we steken het oud blok over--Boonhof--Bergen--Start
De wandeling gaat over het gebied van Grees ten Noorden van het dorpscentrum van Hulsen, een gehucht dat reeds vroeg bewoond was. U wandelt door de mooie bossen van de Volsbergen en zo komt U aan het Verloren Schaap. Dit was vroeger een heideachtige streek waar schapen hun voedsel vonden. In de karrestraat, die eens een trajectdeel van de Keulse heirbaan kan geweest zijn, duiden de putten in t midden van de weiden of soms ook de eikenbomen de boord aan van de eens twaalf karsporen brede Grote Landsbaan.
Goed begaanbare veld- en andere wegen door bos- en natuurgebied; voor kinderwagens meestal haalbaar
Hulsen : Reeds in de jaren 400-500 n.Chr. ontstond hier een nederzetting, en in 1543 werd op de plaats van de huidige kerk een kapel opgericht, gewijd aan Onze Lieve Vrouw en Sint-Hubertus. Deze werd bediend vanuit de parochie Meerhout. De kapel werd in 1808 verheven tot parochiekerk en in 1842 vergroot. De huidige neoromaanse kerk, gewijd aan Sint-Hubertus, kwam tot stand in 1898 en de architect was Pieter Jozef Taeymans. Het meubilair van de kerk stamt uit omstreeks 1900, maar er zijn ook enkele houten beelden die afkomstig zijn uit de gesloopte laatgotische kapel: Sint-Hubertus (begin 16e eeuw), Sint-Barbara en Sint-Lucia (eind 16e eeuw), Onze-Lieve-Vrouw met Kind (begin 17e eeuw) en Sint-Bernardus (begin 16e eeuw).
De pastorij werd in 1876 gebouwd en in 1951-1952 gerenoveerd.
In Hulsen vond op 22 november 1798 een veldslag plaats in het kader van de Boerenkrijg. Hierbij werden 150 boerenjongens (de zogenaamde brigands) gedood. Een herinneringssteen achter de kerk verwijst naar dit gebeuren.
Ten zuiden van Hulsen bevindt zich de Grote Nete en ten noorden van de plaats vindt men een naaldbosgebied waarin nog enkele zandverstuivingen te vinden zijn.
Vanuit het centrum van Hulsen zijn meerdere wandelingen door de natuurgebieden in de omgeving uitgezet.
Start : Aan de kerk van Bullingen Afstand : 9,5 km Bewegwijzering : Geel kruis GPS : N50 24.471 E6 15.480
DE ROUTE :
Mooie wandeling op het hoogplateau van Belgie
KirchwegVogelsgasse--Am EischbaumIn der reisbachBrolsgasse--eerste rechts --Alte achenerstrassedoor het bos tot op Zur DomaneAm Heidborn--Schwarzenbach-- In der reisbachterug naar start,
Op de route :
--Bullingen --Schwarzenüchel --Tollersheild --Herbricht --Industriezone Faymonville --Monument van 1st divisie infanterie The big Red One
Büllingen (Frans: Bullange) is een Duitstalige gemeente in de provincie Luik in België. De gemeente telt bijna 5500 inwoners. Büllingen ligt op ongeveer 570 meter hoogte en heeft bijna 1200 inwoners. De gemeente wordt gerekend tot de streek Belgische Eifel en is met 150,49 km² de grootste gemeente van de provincie
De Amerikaanse 1e Infanteriedivisie, bijgenaamd de Big Red One, is een infanteriedivisie van het Amerikaanse leger. Deze in 1917 opgerichte eenheid is de oudste nog bestaande in het Amerikaanse leger.
De naam Big Red One is afkomstig van de herkenbare schouderpatch, waarop een groot rood cijfer '1' prijkt. Het motto van de divisie is Duty First, maar ook de slogan No Mission Too Difficult, No Sacrifice Too Great wordt vaak gebruikt door leden van het legeronderdeel
Gedenkteken opgericht als herinnering aan de moedige strijders van de 1ste Infantry Division The Big Red One die gedurende een maand beletten dat de troepen van het 6de pantserleger hun opmars naar de Maas verder te zetten. Daarna namen ze deel aan de herovering van de regio. (2007-03-18).
Start : parking aan 'T Fonteintje Afstand : 6,5 km Bewegwijzering : rood GPS : N51 04.833 E5 19.161
DE ROUTE :
Een rustige route door bossen en zandduinen
't Fonteintje In het jaar 1827 werd midden op de Kempische heide te Koersel een staakkapel opgericht door Jan Nicolaas Swartebroukx, een landbouwer uit Koersel. De man voldeed zo aan een eerder door hem zelf gedane belofte. Jean Nicolaes was geboren te Heusden. Zijn ouders Joannes Swartebroukx en Catharina Gijbels vestigden zich echter nadien te Koersel meer bepaald op het 'Vliegeneynde'. Het was daar dat zoon Jan Nicolaas later een boerderij annex herberg uitbaatte. Bron : HEEMKUNDIGE KRING CURTICELLA
Het recreatieoord 't Fonteintje in Koersel is gegroeid rond de kapel van O.L. Vrouw aan de Staak, een gekend bedevaartsoord dat ontstond in 1826.
In dit zeer bosrijke gebied staat de uitkijktoren centraal: hij biedt een indrukwekkend panorama op het typisch Kempische landschap, met zicht op de grote vlakte van het militair domein en het mijnbekken.
Het recreatieoord omvat een speeltuin, minigolf, trick-pinbanen, een fit-o-meter en talrijke oergezellige kampeerplaatsen
Vlaams Bezoekerscentrum De Watersnip. In de interactieve tentoonstelling kom je op een prettige manier alles te weten over het natuurgebied De Vallei van de Zwarte Beek. Je kan ook kennismaken met dit natuurgebied door één van de bewegwijzerde wandelingen te volgen of door samen met één van onze natuurgidsen op verkenning te gaan. Er zijn verschillende mogelijkheden voor een begeleid bezoek aan het centrum of het natuurgebied. www.dewatersnip.be of +32 11 45 01 91
In het uitgestrekte wandelbos (100 ha) van " 't Fonteintje" te Koersel zijn diverse wandelpaden uitgestippeld.
Het bezoekerscentrum 'De Watersnip' vormt de vertrekplaats van de Kapellekeslus en de boswandeling.
De Beekwandeling loopt gedeeltelijk op het militair domein en is enkel toegankelijk in het weekend en op feestdagen.
Start : Aan de Sint-Petruskerk in Loker Afstand : 7 km Bewegwijzering : GPS :N50 46.940 E2 46.330 Dikkebusstraat, Loker 8950
DE ROUTE :
Landelijke route met prachtige vergezichten ,heuvelachtig
Starten doen we aan de Sint-Petruskerken we gaan rechts door de Dikkebusstraat
daarna ; Gildenstraat-- Galooistraat-- oude BellestraatKalissestraat--Ronsevaalstraat--we volgen rechts het wandelnetwerk tot op de Dikkebusstraatrechts de scherpenbergweg in ,door het bos naar de Jokwegkanegemstraat--Ronsevaalstraat--Kemmelbergweg--Smidsedreef--Koenraadstraat--Godschalckstraat--Hofstraat--Galooistraat--Douanestraat naar start
Op de route :
--Sint-Petruskerk van Loker --Scherpenberg --De Baronie --Kemmelberg --Dranouter
De huidige monumentale toren van de Sint-Pieterskerk ontstond wellicht na de oorlogsjaren 1477-1482. Ook het kerschip -met drie beuken een hallenkerk - dateert uit dezelfde periode.
Loker bleef in de 20ste eeuw een landbouwdorp tussen de opkomende toeristische centra in de West-Vlaamse bergen. Het beeld van het dorp met de merkwaardige kerk, genomen vanaf de Rodeberg met zicht op de Kemmelberg is het meest bekende beeld van Heuvelland.
De Scherpenberg is een van de getuigenheuvels in het West-Vlaams Heuvelland, ze ligt tussen De Klijte en Loker. De top ligt op 125 meter. De berg ontleent zijn naam aan het feit dat hij alleen ligt en scherp afgelijnd ligt in het landschap. Vanaf de berg is er uitzicht op het bronhoofd en de diep ingesneden bedding van de Bruilloosbeek die verderop in de Kemmelbeek uitmondt. In de volksmond Klein Zwitserland genoemd.
Bij opgravingen werd op de Scherpenberg een bijltje gevonden van 3.000 jaar voor Christus, uit Bretagne, dit is de meest noordwestelijke vondst uit deze periode.
De helling is in 1972 opgenomen in Gent-Wevelgem. Daarnaast wordt ze vaker officieus beklommen
Echte boswandeling! Je krijgt vooral beukenbomen en eiken te zien. Groen boven bij deze wandeling.Genoemd naar de zomereik tussen Groenendaal en de Grote Hut. Deze eik is een echt natuurmonument van 40 meter hoog, ontkiemd op het einde van de 17e-eeuw.
VERTREK: Op de parking van de GANZEPOOTVIJVER , Duboislaan (Groenendaal), Vanaf de Ganzepootvijver volgen we de Sneppenweg . Bij de wegsplitsing voorbij de vijver blijven we rechtdoor wandelen deze weg heeft de benaming Dennenbos Preumont en volgen nu de houten palen met schuine kop in het ROOD. We blijven verder deze houten palen in het rood volgen tot aan ons vertrekpunt.
Hoeilaart is een plaats en gemeente in de provincie Vlaams-Brabant in België. Inwoners worden Hoeilanders of Doenders genoemd. Het woord Doender komt uit het Hoeilaarts dialect waarin het woord doen vaker voorkomt in vergelijking met andere dialecten. De naam zou van Gallisch-Keltische oorsprong zijn, met name van Ho-lar wat hoog gelegen open plaats in het bos betekent. De oude spelling is "Hoeylaert". De gemeente telt ruim 10.000 inwoners.
Binnen de gemeentegrenzen liggen geen andere kernen, wel een groendomein Groenendaal. Hoeilaart noemt men ook wel eens het glazen dorp vanwege de druiventeelt die er vroeger in de serres gedaan werd.
De gemeente ligt in de landstreek Dijleland en de Druivenstreek.
Bezienswaardigheden -Bosmuseum Jan van Ruusbroec -Neo-romaanse kerk van 1870-1874 -Kasteel de Man, het huidige gemeentehuis. -Serristenvilla's uit de jaren 1920 -Smeyberghoeve -Het oude molenhuis van de Priorij van Groenendaal -Het gemeentehuis van Hoeilaart -Voormalig tramstation van Hoeilaart met het Nero beeld -Sint Clemenskerk
Bekende inwoners De bekendste inwoner van Hoeilaart was Jan van Ruusbroec (1293-1381), één van de grootste mystici van de zuidelijke Nederlanden.
Andere bekende inwoners van Hoeilaart zijn of waren: -Onderzoeker Patrick Hunout (The Social Capital Foundation), -Striptekenaar Marc Sleen (diens stripheld Nero heeft een standbeeld bij het voormalige station en woont sinds het album "De Verschrikkelijke Tweeling" (1991) in Hoeilaart). -Louis Mariën: oprichter van de houtzagerijen Mariën.
Het Zoniënwoud is een overblijfsel van het uitgestrekte Kolenwoud, dat in de 1e eeuw nog gans Midden-België overdekte. Vanaf de 12e eeuw werd het Zoniënwoud het bezit van de Brabantse hertogen, waarvoor het, door de verkoop van hout, een rijke bron van inkomsten en een uitgelezen terrein voor jachtpartijen was. Het woud werd ook de uitverkoren vestigingsplaats van een aantal kloosters: Hertoginnedal (Oudergem), Roo-klooster (Oudergem), Kapucijnenklooster (Tervuren), Priorij van Groenendaal (Groenendaal). Te Groenendaal vestigde zich Johannes Ruusbroec, één van de befaamdste mystieke schrijvers. Hij stichtte er een Augustijnerpriorij.
Start : Sint-Machariuskerk, Dorpstraat, Laarne Afstand : 9,6 km Bewegwijzering : groene luswandeling Het traject van de wandeling valt deels samen met het Ridderpad GPS : N51 01.782 E3 51.038
DE ROUTE :
afwisselend verharde en niet verharde ondergrond. Na regenval kunnen bepaalde delen van het traject modderig zijn, na zware regenval zelfs zeer modderig met grote waterplassen.
Toegankelijk voor rolwagens: niet mogelijk
KerkwegAchterstraat--Veldstraat--(veldweg tot aan )DieststraatMeerskant--Elsstraat--Bulstraat--Lagen Heirweg--(veldweg tot aan )Brandemanstraat--Heirweg--(veldweg tot aan)Lagen HeirwegBrandemanstraat--Zandstraat--Reigerstraat--Lepelstraat--Start
Op de route :
--Laarne --De kerk en de pastorij --Meerskant --Dultenpoelhof B&B --E 17 --TC De Heide --Café 't Roosje
De naam van deze wandeling komt uit het archief van de voormalige vierschaar in Laarne en luidde oorspronkelijk Te Laerne op het Zand zijn de tooveressen verbrand. In de herfst van 1607 werden 4 vrouwen wegens hekserij veroordeeld tot de brandstapel: Johanne (Janne) Callens, Josyne Celis, Passcheyne Neyts en Willemyne Sveermans. De eerstgenoemde was de meest bekende onder hen.
De gemeente Laarne kan bogen op een ruime diversiteit aan bezienswaardigheden. Van waardevolle natuurgebieden over een beschermde dorpskern en verschillende als monument geklasseerde gebouwen.
Het slot van Laarne heeft ongetwijfeld de meeste uitstraling.
Het bewoond kasteel uit de XIIIe eeuw is eigendom van de v.z.w. Koninklijke Vereniging der Historische Woningen van België. Het kasteel is ingrijpend verbouwd in de XVIIe eeuw en gerestaureerd in 1962 en 1991. Uitzonderlijke meubels, wandtapijten en schilderijen en de Europees vermaarde Zilvercollectie DAllemagne zijn een bezoek meer dan waard.
Verder vermeldenswaardig zijn het gemeentehuis van Laarne, de Berlindekapel, de kerkgebouwen van zowel de parochie St-Macharius als de parochie St-Denijs, het landbouwkundig erfgoed van hoeve Kattenheye, Ruytenshof en het boerenhuis in de Schriekstraat, enkele statige herenhuizen, industrieel erfgoed zoals de mouterij en de Aumansmolen, en cafeetjes als In Den Bouw en Den Hert.
Streekspecialiteiten Wat de gastronomie betreft heeft Laarne naast haar eigen Pick-Up en een Toverhekske (Heksenbier gebrouwen door de Laarnse brouwerij Walrave) nog een specifieke drank. Het dotsken is een gemakkelijk naar binnenlopend drankje op basis van jenever en citroen. In de deelgemeente Kalken kan men genieten van een Unkerzak, een Kalkens streekbier.
Start : aan 't Wit Toreke Afstand : 8,5 km Bewegwijzering : Zeshoekig bord met rode opdruk GPS : N50 59.450 E4 48.744 Restaurant 't Wit Toreke, Ter Heidelaan 97, 3200 Aarschot
DE ROUTE :
Meetshovenwandeling Aard van de weg :verhard (betonwegjes), onverhard (veldwegjes) Vertrekkend aan het restaurant gaan we langs de achterkant de Meetshovenstraat in daarna MechelbaanGrotstraat--Nonnenhoefstraat--Meertsels--Hamerstraat--bosweg tot aan MadestraatBergstraat--Oude MechelsebaanBloemsehoeve--Mechelbaan--het bos in tot aan Kleine Mechelsebaanterug het bos in en af naar start
Op de route :
--De gebouwen van 't Wit Toreke aan de vertrekplaats zijn restanten van het oude riddergoed van de heren Meynaerts.
--Langs het Grotteke van Meetshoven, een verzameling van kapellekes met zitplaatsen in theatervorm.
--Natuurgebied Meertsels bestaat uit bossen, weilanden en moerasgebied en wordt door de spoorlijn Aarschot -Lier doormidden gesneden.
--Langs de oude spoorwegbedding Aarschot-Herentals.
Het Grotteke van Meetshoven In 1933 trok Jef Van Dessel uit Aarschot met de fiets naar Lourdes. Hij was zo onder de indruk van de Mariagrot dat hij besloot om een kopie van de Lourdesgrot in het natuurgebied Meetshoven (Aarschot) te bouwen. In 1934 ging Jef van start met de bouw. Het Grotteke werd al snel een gekend begrip in de streek. De bidstonden werden druk bijgewoond en heel wat mensen kwamen op bedevaart. Ook nu kan het Grotteke nog op een grote belangstelling rekenen. Willy Geysels, en familielid van Jef, is de huidige eigenaar. Hij onderhoudt het nog steeds met hart en ziel, maar wordt al een dagje ouder en heeft geen opvolging. Hij gaat nu het Grotteke aan de stad Aarschot schenken om op die manier het behoud te garanderen.
Aarschot nestelt zich aan de Demerboorden, tussen de hellingen van het Hageland. Haar levendige handelscentrum, haar mooie ligging, gezelligheid en culturele rijkdom bezorgden de stad de naam'Parel van het Hageland'. Niet voor niets.
Het is heerlijk vertoeven op het vernieuwde marktplein in Aarschot-centrum. Net zoals in de aanpalende straten, op het Schaluin, op de Bonewijk en in Rillaar-centrum kan je er naar hartenlust shoppen. Waar dan ook, je vindt er een waaier van kwaliteitszaken op een boogscheut van elkaar. Sinds 1462 brengt de wekelijkse markt elke donderdagvoormiddag nog meer leven in de brouwerij.
Meer info? Neem een kijkje op www.toerismeaarschot.be
Start :Op de parking voor de Landcommanderij Afstand : 8 km Bewegwijzering : GPS :N50 50.527 E5 31.168
DE ROUTE :
We vertrekken op de parking recht tegenover het kasteel van Alden Biezen daarna : --Kasteelstraat--Langeweg--Pasbrugpad--verbindingsweg tot MotmolenwegLethenstraatLeten--Leterweg--Leterveldweg--Leten--Koetsweg--Reekstraat--Biesenveldweg--Maastrichterallee--Start
Alden Biesen Alden Biesen is de naam van de vroegere landcommanderij van de Duitse Orde in Rijkhoven, Bilzen en tot 1795 de hoofdzetel van de balije Alden Biesen. Het 56 ha metende domein vormt het grootste kasteelcomplex tussen de Loire en de Rijn. Alden Biesen is uitgebouwd tot een cultuur- en congrescentrum van de Vlaamse Overheid en bovendien een cultuurhistorische en toeristische trekpleister.
De Landcommanderij Alden Biesen in Bilzen werd gebouwd door de Duitse ridderorde. Nu is dit kasteelcomplex een cultuurcentrum van de Vlaamse Overheid.
Als zodanig bouwde Alden Biesen niet alleen een historische en een Europese werking uit, maar is de Landcommanderij tevens een congrescentrum en een cultuurtoeristische trekpleister.
Op die wijze wil ze bijdragen tot de uitwisseling van ideeën en tot de vorming van mensen met een zo ruim mogelijke horizont.
Meer op : http://nl.wikipedia.org/wiki/Alden_Biesen
de Nieuw-Zouw. Dit beekje stroomt vanaf de landcommanderij Alden Biesen door de vallei tot aan de Motmolen.
Motmolen: Tot begin jaren 60 heeft hier een graanmolen gestaan. Reeds in de dertiende eeuw hadden de heren van Grimmerthingen een leengoed op de grens van Bilzen, Hoeselt en Rijkhoven.
Tot dat leengoed behoorde ook de Motmolen. Enkel de fundamenten en de plaats van het molenrad in de Demer zijn getuigen van een rijk cultuurhistorisch verleden.
Natuureducatief Centrum Apostelhuis Wat vroeger de hoofdingang van Alden Biesen was, is nu een natuureducatief centrum. In het Apostelhuis maakt u op een interactieve wijze kennis met het Haspengouwse landschap.
Start : Aan het Schlosshotel Afstand : 4,5 km Bewegwijzering : NR 2 GPS :N50 00.458 E6 17.951 Bitburger Straße 13 54673 Neuerburg, Germany
DE ROUTE :
Een mooie rondwandeling langs het stadje met mooie zichten op de stadskern Deze wandeling is niet ver maar met steile stukken
Vertrek aan het hotel, daarna ;--Pestalozzistr,--langs het kerkhofde grote baan oversteken en links de bosweg-- we volgen nummer 2 tot boven aan de Kreuzkapellenaar beneden lans de KreuzbergstrasseHerrenstrasse--In het stadje terug links omhoog en dalen tot de Manderscheiderwegterug naar de startplaats
Neuerburg is een stadje in het district Bitburg-Prüm in Rijnland-Palts, Duitsland. De stad telt 1.530 inwoners
Neuerburg is het bestuurcentrum van de gelijknamige Verbandsgemeinde Neuerburg. Neuerburg kreeg in 1332 stadsrechten van Luxemburg, dat toen nog een graafschap was. Zo volgde het ook de geschiedenis van de Zuidelijke Nederlanden. In de Franse tijd was het een kantonhoofdplaats van het "Belgische" departement van de Wouden. Bij het verdrag van Wenen in 1815 werd het oostelijke deel van Luxemburg aan Pruisen afgestaan.
Bezienswaardigheden -laatgotische Sankt Nikolausker -Burg Neuerburg
Parochiekerk van St. Nicholas De oorsprong van de kerk stichting liggen in het donker. Een Gated bestaan van de kerk is uit een document uit het jaar 1327, betreffende de vaststelling van een Burgmannen door Frederik van New Castle, uit. In een document uit het jaar 1341 wordt gerapporteerd door een synode, gehouden in de kerk. In een ander document van het jaar 1379 een rector van de parochie is vernoemd. Over de klokkentoren zijn er slechts spaarzame records van vroegere tijden. In 1492, bij de voltooiing van de kerk, is een klok genoemd. Voor een grote brand in 1560 werden alle schriftelijke verslagen, en alle rekeningen van de kerk, verloren. Een wetsvoorstel uit 1563 is een kleine hint: "... de leraar trok op de klok en belde het diner bel." 1610, was de toren bauflällig hij moest worden herbouwd. Niveau van de kosten 556 dollar, 27 stuivers Hieronder vallen ook de kosten voor de gelijktijdige herstel van de kerkhofmuur, naast de parochie opgenomen. 115 binnenlandse en 18 buitenlandse mannen in 677 werkdagen, dan is het werk voltooid: de kosten werden toegewezen aan de parochianen in de parochie. Op dat moment de toren was verbonden door een boog met de kerk. 1818 brand verwoest een slechte toren en klokken. Voor de verbouwing was een raming, die werd afgesloten met 709 kronen, is gemaakt. Aangezien het niet afgesproken wie de kosten van de bouw te verhogen, de Koninklijke Regering afgekondigd volgens Fabirkdekret dat de civiele gemeenschap draagt de bouwkosten. De kerk in de stad, maar gaf een subsidie aan de bouwfonds. Jofef Bettingen van New Castle had op dat moment de bouw. Het jaar 1829 laat zien met de initialen JB in de doorgang bij de voltooiing van het werk.
Kruizkapel Een juweeltje in de bossen ten oosten van de stad, in de barokke stijl met drie gebeeldhouwde altaren van Meester Hubert Litg, gebouwd tussen 1707 en 1720. Volgens de traditie, hier is een klein gebedshuis in 1619 al zijn geweest.
Kasteel Van Neuerburg Grootste bewaarde kasteel van in het district Bitburg-Prüm. Het oudste gebouw dateert uit de 12e Jh. Eeuwse verbouwingen en uitbreidingen in de 14e, 15e u. 16. 16 u. Jh. statt. Eeuw plaats. Het kasteel was de zetel van verschillende geslacht overheersing: de nieuwe burger, de burger Crone, de Rodemacher dat Virneburg en Manderscheid. De vestingwerken werden op 3 Mai 1692 Opgeblazen door Franse troepen mei 1692. De binnenplaats net zoals de slotkapel (voormalig Ridderzaal) kan worden bezocht.
Zeer mooie stadspark met vijver en uitzicht op de twee indrukwekkende watervallen
Start : Aan Chalet Du Pont De Belleheid in Sart-Station Afstand : 3,7 km Bewegwijzering : GPS :N50 30.507 E5 57.553
DE WANDELING :
De wandeling gaat langs de Hoëgne
Op vraag van Carlijn van Tijen en haar gezin ; Heeft u een korte (minder dan 5 km) wandeling door de ardennen voor mij, geschikt voor ouders met kleuters zonder wandelwagen?
Misschien in het dal van de hoegne?
Vertrekkende vanuit Pont de Belleheid is het een korte wandeling met heel veel bruggetjes en water
De Hoëgne is een rivier in de Belgische provincie Luik. Ze is een zijrivier van de Vesder en heeft een lengte van 30 kilometer. De Hoëgne behoort tot het stroomgebied van de Maas.
De Hoëgne ontspringt op de hoogte van Mont Rigi in Sourbrodt, een deelgemeente van Waimes. Het riviertje draagt er de naam Rû de Polleur en neemt na een vijftal kilometer de Rû de Herbofaye op, die ontspringt in de buurt van de Baraque Michel.
Vanaf dan draagt de rivier de naam Hoëgne en stroomt ze verder langs de dorpen Hockai, Solwaster (waar de Statte uitmondt) en Polleur. Net voor Theux mondt de Wayai, die door Spa vloeit, uit in de Hoëgne. Het riviertje stroomt verder door de dorpskern van Theux en mondt tenslotte nabij Pepinster uit in de Vesder.
We hebben de wandeling nog diezelfde dag gelopen, hij was prachtig en perfect voor onze dreumes. Zonder jouw tip hadden we hem nooit gevonden. We gaan hem vaker lopen, heel erg bedankt!
We hebben wat fotos meegestuurd, die mag u op de site verwerken als u deze wandeling ook zou opnemen. Hij is dus heel erg geschikt voor kleuters, maar niet voor wandelwagens.
Start: Aan de kerk van Opoeteren Afstand : 12,5 km Bewegwijzering : GPS : N51 04.141 E5 39.284 Kerkplein Opoeteren
DE ROUTE :
--Kerkplein--Ridderpadstraat--bospad--De zavelbospad over de OudsbergHeerstraat--Bergerweg--Duinenstraat--Zavelstraat--Kattebeekstraat--Kasteelstraat--Weg naar As--Lochstraat--Sjouwenkapelstraat--Driepaalweg--Fortstraat--Dorpermolenstraat
Op de route :
--Opoeteren --St-Dionysiuskerk --Kapel Opoeteren --Oudsberg --Kasteel De Schans --Sjouwekapel --Dorpermolen
Opoeteren (Limburgs: Opotere) is sinds 1977 een deelgemeente van Maaseik, Belgisch Limburg. Net zoals Neeroeteren dankt Opoeteren haar naam aan een van de beken die door beide deelgemeenten stroomt, namelijk de Oeter - die officieel Bosbeek heet - op het Kempens Plateau. Opoeteren bestaat uit meerdere gehuchten en woonkernen waarvan het Dorp en Dorne de belangrijkste zijn. Dorne vormt zelfs een aparte parochie
De Sint-Dionysiuskerk van Opoeteren, toegewijd aan Dionysius van Parijs kreeg zijn huidige neo-gotische vorm in 1905. De fundamenten van het oorspronkelijke 9e-eeuwse gebouw werden in september 1973 blootgelegd. De doopkapel en de toren in mergel op een sokkel van arduin, werden in 1571 toegevoegd. In 1905 werd bij de verbouwing de toren met 6 m verhoogd.
De kerkklokken werden door de Duitse bezetter op 16 juni 1944 uit de toren gehaald, stukgeslagen en meegenomen. Ze werden in 1954 vervangen
Kasteel De Schans is gelegen in een fraaie, bosrijke omgeving in Belgisch Limburg op ca. 20 kilometer van Maaseik (B) en Weert (NL). Het nabijgelegen dorp Opoeteren ontleent zijn naam aan de bosbeek De Oeter, die enkele kilometers voorbij het kasteel ontspringt. De beek slingert zich over het kasteelterrein en ververst daar het water van de vijvers. Het kristalheldere water stroomt ook langs de twee zweethutten en biedt de deelnemers desgewenst verkoeling.
Het kasteel zelf wordt sinds 1994 bewoond door een woongemeenschap, waarvan ook diverse trainers deel uitmaken .
Het werd rond 1540 gebouwd door Philips de Montmorency, beter bekend als de erfgraaf van Hoorne. In 1568 werd hij samen met de Graaf van Egmont op de Grote Markt in Brussel onthoofd. Hij was een invloedrijk man, onder meer Ridder van het Gulden Vlies, admiraal en lid van de Raad van State. Bij de Spaanse koning Philips II viel hij in ongenade toen hij samen met Egmont en Willem van Oranje verzocht om de gevreesde kardinaal Granvelle te ontheffen van zijn functie als bewindvoerder over de Nederlanden. Een gebeurtenis die bijdroeg aan de Tachtigjarige Oorlog en de deling van de Nederlanden.
De Dorpermolen is een watermolen gelegen op de Bosbeek, in het centrum en nabij de kerk van Opoeteren in de Belgische provincie Limburg. Het nu bestaande gebouw is het resultaat van verschillende bouwfasen. Deze onderslagmolen werd reeds vernoemd in 1407 en herbouwd in 1530. Tenslotte werd dit korenmolengebouw in 1859 herbouwd in steen. De molen is sinds eind 19de eeuw in het bezit van de familie Cornelissen.
Start :Aan het recreatie en natuurpark Keiheuvel Afstand :8 km Bewegwijzering :Ja GPS :N51 10.902 E5 12.752
Mostpad Parcours: Bos- en duinwegen, niet geschikt voor rolstoelen en kinderwagens
DE ROUTE :
De wandeling loopt doorheen het domein "de Most". Die naam houdt verband met het natuurlijk milieu, namelijk een zeer moerassige streek met allerlei waterplanten en struiken in het laaggelegen gebied van de Grote Nete en de Hoofdgracht.
Op de route : --Recreatie en Natuurpark Keiheuvel --Keiheuvel Aerodrome --Gerheide --De Most --Camping GT --Taverne De Kei
De Most bestaat voor het grootste gedeelte uit landbouwgronden. Op het Gewestplan Herentals-Mol zijn grote delen ingetekend als natuurgebied en waardevol agrarisch gebied. Zelfs geldt het als speciale beschermingszone in het kader van de Europese Habitatrichtlijn.
Karakteristieken Herstel van de vroegere, natuurlijke topografie met zijn plassen, grachten en afwateringen is hier nu één van de belangrijkste doelstellingen. Nog geen tien jaar geleden werd dit gebied genivelleerd. Dat betekent dat er nog voldoende aanwijzingen zijn van de vroegere conditie van het gebied, ook dat er voldoende mogelijkheden zijn om die te herstellen.
Openstelling Het gebied is toegankelijk voor wandelaars (niet geschikt voor rolstoelgebruikers en kinder- wagens). Een aanrader is het 8 km lange Mostpad dat u doorheen het domein leidt.
Het Vlaamse Gewest is sinds 1980 eigenaar van 104 ha van het domein, dit gedeelte werd voor passieve recreatie opengesteld. Het kasteel en het omringende park is daarentegen NIET voor het publiek toegankelijk.
Ons wandelpad loopt over mooie wandelpaden, langs vijvers en waterlopen en langs de enige waterval van Balen (niveauverschil 1,30 m). In het aangrenzende gebied Keiheuvel maakt de wandelaar kennis met de typische dennen en stuifzandduinen.
Start : Aan de kerk van Lierop Afstand :7,6 km Bewegwijzering : GPS :N51 25.181 E5 40.920
DE ROUTE :
Offermansstraat--Lijestraat--Vaarsehoefweg--Phillipsbosweg--verbindingsweggetje tot aan Lieopsedijk-- verbindingsweggetje tot aan Slieverstraat--Varendonkweg--verbindingsweggetje tot aan DoetersedijkLaan ten boomenSomerenseweg
Horeca : --Cafe-Cafetaria 't Jagershuis --Cafe De Babbelaar --Bakkerij van Mill --Herberghe De Coeckepanne
Lierop is een dorp in de Nederlandse gemeente Someren, provincie Noord-Brabant. Op 1 januari 2009 telde Lierop ± 2148 inwoners. Tot 1935 was Lierop een zelfstandige gemeente. In het jaar 2001 waren er plannen om heel het grondgebied van Lierop ten noorden van de A67 bij Helmond te voegen. De actiegroep 'Handen af van Lierop' en de val van het kabinet Paars II hebben dit verhinderd.
De abdij van Postel bewerkstelligde vele ontginningen. Er werden hoeven gesticht te Moorsel, Boomen, Ter Hofstadt, Ten Berge, en Ten Eijnde, de Stipdonkse hoeve met de Stipdonkse Watermolen op de Aa, en het Slotje.Ook de Hertog van Brabant had veel invloed. In 1328 kende Hertog Jan III van Brabant gemeenterechten toe aan Lierop, waarbij men schepenbank werd ingesteld om recht te spreken
De neogotische koepelkerk uit 1892 is een schepping van Carl Weber. Ze is gewijd aan de Heilige Naam van Jezus, wat terugkomt in de naam: Heilige Naam Jezuskerk. De wijding geschiedde in 1895. De kerk heeft nog een bijzonder gaaf neogotisch interieur, en ze bevat tevens enkele kerkschatten uit voorgaande tijden. De twee zuidelijke torens waren oorspronkelijk hoger dan de twee noordelijke.
Buurtschap Boomen, ten oosten van Lierop, bezit een aantal fraaie langgevelboerderijen. Ook vindt men daar, op Boomen 14, de Marialinde uit 1640. Na de Tweede Wereldoorlog is in deze boom een Mariabeeld geplaatst uit dank voor het feit dat in Lierop geen oorlogsslachtoffers zijn gevallen. De boerderij op nummer 31 dateert uit 1880. De buurtschap bestond voor 1741 uit slechts één boerderij. Dat aantal is uitgegroeid tot vijf aan het begin van de 19e eeuw. Na de ruilverkaveling in 1955 is een aantal boerderijen verdwenen, maar er zijn plannen om op dezelfde plek nieuwe boerderijen neer te zetten in ongeveer dezelfde stijl
In het zuiden vindt men de Kleine Aa, waaraan een aantal waardevolle vochtige natuurgebieden liggen, waaronder Oeterd, wat een schraalgrasland omvat, en De Vlerken. Men vindt onder meer Bosanemoon en Slanke sleutelbloem.
De Somerense Vennen Verscholen in de rustige en uitgestrekte bossen in het grensgebied van de Peel en de Kempen, op een van de mooiste plekjes in Noord-Brabant ligt camping De Somerense Vennen. Op deze camping die vanaf oktober 2005 door een gestarte herstructurering enorm positief is veranderd, waar u en uw gezin een fijne vakantie kan doorbrengen in een bosrijke omgeving
Start : op het dorpsplein van Cassel Afstand : 14 km Bewegwijzering : GPS : Cassel, Nord, Nord-Pas-de-Calais, France
DE ROUTE :
-Rue du mal fochRoute d'HazebroeckChemin Saint-PierreWyt straete--Route de BorreRoute du Chateau d'eauChemin de TerdeghemRoute du Grand Bruxelles--Route de la RoomeRoute de la Haute RoomeRue des Freres PatteynStandaert StraeteRoute NationaleSentier de Kerck OfChemin du Chapitre--
Op de route :
--Notre Dame --Coq de Paille --Terdegem --Eglise Saint Martin --De molens van Steenvoorde --Le moulin de la Roome --Het kerkhof van Cassel --Standbeeld van Marechal Foch
Kassel (officieel: Cassel) is een stad in het Franse Noorderdepartement, gelegen in de Franse Westhoek en Frans-Vlaanderen. Ze heeft ongeveer 2500 inwoners op een oppervlakte van 13,13 km².
Kassel is gelegen op de 176 meter hoge Kasselberg (met daarnaast de Wouwenberg die men ook Recollettenberg noemt, 141 meter), het hoogste punt van de Westhoek. Het is een kleinstedelijk centrum (kantonhoofdplaats, onderwijsinstellingen) met dagtoerisme.
In de gemeente ligt spoorwegstation Cassel.
Bezienswaardigheden -- Het 16e-eeuwse Landshuys in renaissancestijl (thans historisch en volkskundig museum)
-- De gotische hallenkerk Onze-Lieve-Vrouw van de Crypte met fraai interieur. Op het einde van de 10e eeuw stond hier een parochiekerk die aan Onze-Lieve-Vrouw was gewijd. Ze werd in 1290 heropgebouwd en in 1300 ingericht als kapittelkerk met 12 kanunniken. Op het einde van de 16e eeuw werd ze geplunderd en in brand gestoken door de geuzen. De kerk werd achtmaal tot puin herleid en telkens weer heropgebouwd. Tijdens de Franse Revolutie diende ze tot paardenstal, gevangenis, hospitaal en tempel van de Rede. Het orgel dateert uit de 17e en 19e eeuw. De kerk is sterk verwaarloosd, maar wordt momenteel gerestaureerd.
-- De voormalige Jezuïetenkerk (barok - 17e eeuw)
-- De Ariënpoort (Porte d'Aire)
-- Marktplein met huizen uit de 17e en 18e eeuw.
-- Het Musée de Flandre
Le moulin de la Roome Houten molen op een as (16de eeuw) die in 1927 neerstortte en tussen 1995 en 1999 heropgebouwd werd. De molen werd gebouwd langs een van de 7 Romeinse heirwegen die vanuit Cassel vertrekken, meerbepaald de heirweg die via Steenvoorde naar Brugge loopt. De molen "la Roome" torent uit boven het dorpje van Terdeghem; het uitzicht is er fantastisch. Tijdens uw bezoek kan u op een video de verschillende bouwfasen van de molen zien. Bij uw vertrek krijgt u een zakje bloem.
--Gooik met de dorpskerk --afspanning de groen poort --Café de Cam --Café Den Haas --Woestijn en zijn kapel --Drie-Egypten
We wandelen in de parel van het Pajottenland, Gooik. Niet alleen bekend om zijn volksmuziekfestival Gooikoorts en zijn Muziekmozaïek, het Impulscentrum voor folk en jazz, maar ook voor zijn rust en natuurschoon. Zodra je de drukkere wegen verlaat, beland je in een landelijk en glooiend landschap waar je op een zonnige dag volop zult genieten van het mooie Pajotse landschap met zijn holle wegen, molens, hoeves, akkers en weiden. Op het eind is het even klimmen geblazen
Gooik ligt in Vlaams-Brabant, in het heuvelachtige Pajottenland, dat de overgang vormt tussen de valleien van de Dender en de Zenne. De gemeente wordt doorkruist door de weg van Asse naar Edingen, die het tracé volgt van een Romeinse heirbaan en de N28 Ninove-Halle. De voornaamste economische activiteit is een vorm van gemengde landbouw en bescheiden fruitteelt. Er is een beperkte industriële activiteit. De groene omgeving biedt uitstekende wandel- en fietsmogelijkheden.
Historisch De geschiedenis van Gooik gaat terug tot de Romeinse tijd. Langs de heirbaan van Bavai naar Asse verrezen verschillende woonkernen. Ook in de buurt van Gooik werden enkele villae gebouwd. Op deze Romeinse resten ontstond het latere dorp. Door haar ligging op de grens van het graafschap Vlaanderen, het hertogdom Brabant en het graafschap Henegouwen was Gooik regelmatig het toneel van verwoestingen. Het eigendomsrecht van de abdij van Nijvel ging in de loop der tijden over naar Brabantse edelen. De prachtig gelegen kapel in het gehucht De Woestijn herinnert aan een eeuwenlange verering van het Heilig Kruis.
De Drie Egypten --Ook deze plek wordt volgens vele lokale publicaties in verband gebracht met de tocht naar Santiago de Compostela. We menen echter dat hier zeker geen sprake was van een belangrijke passage van pelgrims naar Santiago. De enige belangrijke passageplaats in het Pajottenland was de stad Halle. Om daar te komen liep men meestal over Brussel. Regionale bedevaarders naar de Woestijnkapel vonden hier in de Drie Egypten wel onderdak. --De mooie afspanning met zijn trapgevels dateert uit 1642 en daarmee is het zowat het oudste burgerlijk gebouw van Gooik. De naam '3 Egypten' is wat vreemd. Waarschijnlijk refereert het naar een oude benaming voor zuiderse zigeuners, herkenbaar nog in het Engelse woord 'Gypsies' en afgeleid van de landsnaam 'Egypte'.
Woestijn --Vreemde benaming voor dit gebiedje op het eerste zicht maar eigenlijk is het dat niet. De benaming is een afgeleide van 'wastine', een braakland, onontgonnen gebied in de vroege middeleeuwen en wellicht begroeid met grassen, heide, struiken en bomen. Herders hoedden er overdag hun kudde. Tot voor enkele eeuwen waren er overal in Vlaanderen en Brabant zulke uitgestrekte wastines.
Woestijnkapel --Volgens de legende gingen rond 1280 op deze plaats de honden van een herder wild aan krabben en graven. Er kwam uit de grond een geelkoperen kruisbeeld te voorschijn. De pastoor bergde het op in de Gooikse kerk maar de volgende morgen lag het kruis terug op zijn oorspronkelijke plaats, een duidelijk signaal dat het hier moest blijven. Al snel werd het miraculeuze kruis vereerd met een kapel die gelovigen aantrok. Paus Bonifacius verleende in 1300 aflaten aan wie hier op bedevaart kwam en zo ontstond een belangrijke toeloop van pelgrims. Het kruis zou nog steeds bestaan maar wordt om veiligheidsredenen niet langer in de kapel bewaard. Dat mooi versierde kruis is wellicht echter jonger dan de legende verhaalt en werd waarschijnlijk geschonken door de Brusselse familie Taye toen die de heerlijkheid Gooik opkochten in 1430.
--Een deel van het kapelgebouwtje dateert nog van de 14de-15de eeuw maar het huidige uitzicht kwam vooral tot stand rond 1600. Binnenin is van het oorspronkelijke interieur niks bewaard. Het stucwerk is van 1758 en het portaal werd in 1970 nog grondig onder handen genomen.
--De kapel 'Heilig Kruis van de Woestijn' heeft altijd een grote aantrekkingskracht uitgeoefend, er waren processies en vroeger was er zelfs een zondagse mis. Nog steeds vindt er jaarlijks op de tweede zondag van november een Sint-Hubertusviering plaats. Het zijn echter vandaag vooral de talrijke wandelaars en fietsers die de plaats van de pelgrims hebben ingenomen.
--De Sint-Jacobsschelp naast de ingangsdeur werd ingehuldigd op 23 juli 2010 door wandelaars van het Genootschap van Santiago de Compostela, die een 650 km lange tocht ondernamen door Vlaanderen langs alle Sint-Jakobskerken en plaatsen die met de pelgrimage naar Compostela hadden te maken.
Start :Aan de kerk van Jesseren, Afstand : 11 km Bewegwijzering : GPS : N50 48.361 E5 23.467
DE ROUTE : Jesseren,deelgemeente van Borgloon in de provincie Limburg. Achter de kerk is er een ruime parkeerplaats.
Het gebied tussen Gors, Zammelen en Jesseren is een groene schatkamer van natuur. Natte natuur met poelen en orchideeënweiden wisselen met prachtige hellingbossen en fruitgaarden. De wandeling loopt langs verschillende natuurgebieden.
JesserenstraatKreelovenstraat--Pastoorstraat--links en direkt rechtsop de x rechtsop de Y linkswe komen op de Bellingstraat en gaan schuin links in de Groenstraatnu 2 maal rechtsDaelbroekstraat--op de x rechtdoorrechtdoor tot in het natuurgebied Zammelen en hier de rode driehoekjes van de Zammelse landschapswandeling en je zal deze bewegwijzering volgen tot in Zammelen. Boven verlaat je weer het holle pad door een sluis en je stapt nog even rechtdoor tussen fruitgaarden. Op een brede kiezelweg sla je linksaf, tussen de fruitgaarden. Bij een huis met nummer 17 ga je rechtsaf in een volgende kiezelweg.Deze brengt je op rijweg. Rechtsaf over de Jesserseweg.--Herkeihofweg--Jessensstraat--Broekstraat--Kreelovenstraat-Start
Jesseren Bezienswaardig is de kerk van de Heilige Kruisverheffing uit 1723 in vroeg-classicistische stijl die in 1919 werd uitgebreid met zijbeuken. Het interieur is sober maar waardevol met de geschilderde kruisweg van de Luikse schilder M. Aubé.
Een ander gebouw is het kasteeltje met vierkante toren en het stationsplein met het enige bewaard gebleven station in de fusiegemeente Borgloon. Aan het station van Jesseren was vroeger de "Grande Siroperie Limbourgeoise" gevestigd. Buiten een vage naam op de gevel van het gebouw is hiervan niets overgebleven.
De spoorwegzate is nu een fietspad geworden en brengt de fietser door het Haspengouwse landschap.
In Jesseren is slechts één horecagelegenheid te vinden, een café (in de Broekstraat) waar men na een wandeling of fietstocht kan rusten.
Station Jesseren is een voormalig spoorwegstation langs spoorlijn 23 (Drieslinter-Tongeren) in Jesseren, een deelgemeente van de stad Borgloon.
Bij de opening van de lijn in 1879 was er enkel een spoorweghalte. Rond de eeuwwisseling kreeg Jesseren een volwaardig station. Na de sluiting van de spoorlijn werd het gebouw ingericht als een café. Tegenwoordig is het een woning.
Het goederenstation bediende de stroopfabriek "Grande Siroperie Limbourgeoise" die aan het stationsplein gevestigd was. De fabriek werd in 1999 afgebroken, het goederenstation is nog steeds aanwezig.
Je kan ook vertrekken aan de kerk van Achterbos die een straat verder staat dus; Jozef CalasanzstraatBraandkuilstraat--Bruggeske--Koekenberg--Hannesblok--Rollekens--door het bos tot op Sint-TheresiastraatMastenstraat--Blokstraat--binnendoor naar de 15 kapellekesProcessieweg--Kruisberg--Sterrenstraat--bospad tot op BietenstraatLijsterdreef--Karrekietstraat--Kerkebossenstraat--Hoekstraat--door een weidepad tot op FeyenendOude blekendoor het bos tot Goorstraat--Grootkapellen--Akkerstraat--aankomst
Niet voor niks inspireerde deze omgeving een hele school schilders waarvan Jakob Smits en Dirks Baksteen de bekendste namen zijn. Blikvangers langs deze wandeling zijn de Vijftien Kapellekens, een heuse kruisweg in de bossen. En je kan niet om de aanwezigheid van het Studiecentrum voor Kernenergie heen. Al meer dan een halve eeuw is deze spitstechnologie hier aanwezig.
Achterbos is één van de twaalf gehuchten van Mol (België). Op 31 december 2005 telde Achterbos 3805 inwoners, het op één na hoogste cijfer in de gemeente (Mol-Centrum telt 6551 inwoners). Het gehucht bevindt zich in een bosrijk gebied dat, net als zijn bewoners, vaak vereeuwigd werd in de etsen en schilderijen van Jakob Smits (1855-1928) en diens leerling Dirk Baksteen (1886-1971). Beide kunstenaars zijn begraven op het kerkhof van Mol-Achterbos. In de bossen van Achterbos bevinden zich de '15 kapelletjes', een uitbeelding van de vijftien staties van de kruisweg van Jezus.
Jakob Smits (Rotterdam, 9 juli 1855 - Achterbos (Mol), 15 februari 1928) was een Nederlands-Vlaams kunstschilder. Hij werd geboren als zoon van een ondernemer-decorateur. Jakob studeerde in Rotterdam aan de academie en hielp zijn vader in het decoratiebedrijf. Van 1873 tot 1876 volgt Jakob academische studies in Brussel, en nadien studeert hij ook nog in München (1878-1880), Wenen (1880) en Rome (1880). Jakob Smits, in 1902 Belg geworden, was Ridder in de Leopoldsorde (1903), Officier in de Kroonorde (1919) en Commandeur in de Kroonorde (1927).
Mol is een plaats en gemeente in de provincie Antwerpen. De gemeente telt ruim 32.500 inwoners.
Mol bestaat uit 12 gehuchten: Achterbos, Centrum, Donk, Ezaart, Ginderbuiten, Gompel, Heidehuizen, Millegem, Rauw, Sluis, Wezel en Postel.
Hier vestigde zich de eerste nucleaire installatie in België. Aanvankelijk bedoeld als proefreactor, later uitgebreid tot Studiecentrum voor kernenergie.
Binnen de gemeente ligt de Abdij Postel. Ontginning van Kempisch wit zand deed waterputten ontstaan, die thans één van de attracties vormen van het provinciale recreatiedomein Zilvermeer.
Een van de grotere werkgevers van Mol is de Mora fabriek waar circa 200 personen werkzaam zijn.
Studiecentrum voor kernenergie (SCK) is de naam van de campus in Mol waar zich de eerste in België gebouwde kernreactor bevindt. Deze kernreactor, die de naam BR1 kreeg, werd gebouwd als een proefreactor, dit wil zeggen met oog op het uitvoeren van wetenschappelijke experimenten, niet voor de commerciële uitbating van het opwekken van energie. Behalve de reactor en de bijhorende technische gebouwen, bestaat het SCK ook uit labo's, leslokalen, administratieve gebouwen en een woonwijk, inclusief sport- en recreatieinfrastructuur, die gebouwd werd om het personeel van het centrum te huisvesten. In 1952 werden Jacques Wybouw en Jacques Thiran als architecten aangesteld voor de bouw van de campus. De laatste van deze twee was evenwel slechts vier jaar bij dit project betrokken.
De 15 Kapellekens De kapelletjes werden in 1815 opgericht als bedevaartsoord door pater Helsen uit Geel, dienstdoend geestelijke in Achterbos. Ieder kapelletje bevat een afbeelding van de kruisweg. De grootste kapel de kapel van de Heilige Kruysberg- stond er al in de 18e eeuw. De kapel was de ideale rustplaats voor reizigers.
Millegem is een gehucht van Mol.
Millegem vroeger: Nieuwe kerkDe naam Millegem is afgeleid van 'mille' wat lichte aarde, fijn stof, zand betekent. Millegem werd voor het eerst vermeld in de 8e eeuw, toen de H. Odrada naar Millegem op bedevaart kwam naar het kapelleke van de moeder Gods. Tijdens de 12e eeuw woedde er een hevige strijd tussen de Berthouts, Heren van Geel, en de Molse voogd om hun gebied uit te breiden. De Mollenaars hebben hier klaarblijkelijk het onderspit gedolven met als gevolg dat Millegem een Geelse uitbreidingsenclave werd binnen Mol. Millegem werd in de Middeleeuwen een parochiegehucht van de Vrijheid en de Heerlijkheid Geel en verkreeg daarna een semi-onafhankelijke positie. Sedert 1818 is Millegem een gehucht van Mol. Het landelijke kerkje uit 1858 werd in de jaren zestig afgebroken en vervangen door een nieuwe kerk.
Millegem nu: Eén van de grootste wijken van Millegem is de Europese wijk, waar van oorsprong vooral veel villa's opgetrokken werden voor de ambtenaren van de nabijgelegen vestigingen van Euratom, Eurochemic en het Studiecentrum voor kernenergie (SCK). Sinds 1960 bevindt zich in Millegem ook de Europese School (Mol). In 2006 is Millegem "cultureel ambassadeur" van de gemeente Mol.
Start :Aan de kerk van Ename Afstand : 9,5 km Bewegwijzering : GPS : N50 51.291 E3 37.923
DE ROUTE :
Een route die het verleden en het heden verbind
Starten aan de kerk van Ename,daarna --Paardemarktstraat--N441 overstekenSint-Laurentiusstraat--Kapellestraat--Schatakker--Braambrugstraat--Boskant--Kleistraat--Sint-Amelbergastraat--Ruiterstraat--Wolvenberg--Rekkemstraat--N46 WijnendaleVoor EineSint-Salvatorstraat--Abdijstraat--Enameplein
Op de route :
--Ename --Het bos van Ename --Natendries --Dolage --Wolvenberg --Brouwerij Liefmans --De Schelde --De ruines van de Sint-Salvatorabdij
Opgravingen van Ename Men heeft steeds geweten dat over een oppervlakte van 11 ha. de restanten liggen van het vroeg middeleeuws dorp Ename, zijn burcht en kloosterabdij. De restanten lagen juist onder de graslaag, men heeft nooit de grond deftig kunnen bewerken omwille van de overblijfselen die in de grond aanwezig waren. In 1941 tot '46 heeft men een gedeelte van de burcht opgegraven en van de grote abdijkerk. Daarna is alles terug dicht gegooid.
In 1982 werden de gronden gratis ter beschikking gesteld door een privépersoon. Dan is men begonnen aan de opgravingen. In samenwerking met de provincie Oost-Vlaanderen, heeft men een archeologisch park uitgebouwd. Alle opgegraven muren en dergelijke worden verstevigd en het zaalkerkje zou worden heropgebouwd. Zodanig dat iedere leek dit park nuttig kan komen bezoeken, en zich een idee vormen hoe het er vroeger uitzag. Het Kijkvenster is hiervan reeds een goed voorbeeld. Dankzij deze multimediale kijk en de aanwezige infoborden is het zelfs voor een leek gemakkelijk om zich een beeld te vormen van de abdij van toen.
De ambities zijn er wel maar er is hier duidelijk iets misgelopen. De kijkvensters zijn zelden geopend aan de opgravingen zelf en het metalen grote gebouw dat je op de achtergrond ziet zou het museum moeten worden. Het gebouw van de provincie is afgewerkt en kost handenvol geld om het te onderhouden maar er gebeurt niets. Niemand weet of het museum er zal komen en hoe het er zal uitzien. Het zoveelste blundergebouw.
Provinciaal museum t'Ename Naast de kerk bevindt zich het provinciaal museum t'Ename. Op een moderne manier krijg je een voorstelling van het leven in de periode van het jaar 1000. Dit is een echte aanrader! Een uitgebreide beschrijving kan je vinden op hun website, www.ename974.org
Wandeling door het bos t'Ename In Ename ligt een uniek natuurgebied dat in 2002 de Vlaamse Monumentenprijs mocht ontvangen. Alle informatie over dit natuurreservaat en de wandeling kan je vinden op de website van het Provinciaal Museum
Een paar historische gegevens:
974 :Het Duitse Rijk laat hier een burcht oprichten, ter verdediging tegen het Frankische Rijk.
1033 : Inname van de burcht en het havenstadje, alles wordt vernield en achtergelaten.
1063 : Een monnik van de St.Vaastabdij van Arras sticht in de burcht een abdij, met de steun van de Graaf van Vlaanderen. Ze bouwen een Benidictijnerabdij St.Salvator.
1139 : De abt bouwt een basiliek aan de abdij, ter vervanging van het uitgebreide zaalkerkje.
1400 (ongeveer) : Het klooster wordt afgebroken en vervangen door een ruimer opgevat complex, o.a. de uitbreiding van de ziekenzaal.
1578 : De abdij wordt door de Spanjaarden gedeeltelijk gesloopt, als de rust is teruggekeerd worden ze grotendeels hersteld en uitgebreid, o.a. de abtswoning wordt serieus vergroot. Dit nieuw gebouwen gedeelte is te herkennen aan het feit dat toen al bakstenen werden gebruikt.
1794 : De abdij wordt afgeschaft en door de Fransen openbaar verkocht.
Start en parking in de Burgemeester Heymansplein,vandaar naar
--Melkerijstraat--Genebroekstraat--Reservorenstraat--de spoorweg over en direkt links het bospaadje inGroenhoekstraat--Wurvennestraat--Heidestraat--binnenpaadje tot op KroonstraatSteeg--Pijlstraat--Wittevennestraat--Vossenhoek--Pijlstraat--bospad tot op Drie GezustersstraatGenemeerstraat--Eggestraat--Korspelsesteenweg--Poelakkerstraat--Driehoekstraat--naar start
Beverlo (Limburgs: Bejêvel) is een deelgemeente van de stad Beringen, in de Belgische provincie Limburg.
Het historische Beverlo omvatte eveneens Heppen en een uitgestrekte heide tussen Heppen en Hechtel. Op deze heide is kort na de Belgische onafhankelijkheid een belangrijk militair kamp opgericht, waarrond in 1850 de gemeente Leopoldsburg is ontstaan. Dit kamp wordt nog steeds het Kamp van Beverlo genoemd. Ook Heppen werd een zelfstandige gemeente in 1850.
Groot-Beverlo maakte samen met Oostham en Kwaadmechelen deel uit van de heerlijkheid Ham. Deze gemeenten werden bij de fusies van 1977 echter niet opnieuw samen gevoegd. Beverlo werd integendeel opgenomen in de gemeente Beringen, waar het historisch gezien geen enkele band mee had.
Over de herkomst van de naam Beverlo zijn de specialisten het niet altijd eens. Het 2de lid van de naam, lo of loo, is algemeen bekend: beboste plaats.
Bever zou afstammen van het Germaanse woord bibara, dat te maken heeft met water en waterlopen.
Volgens J.Lindemans in Plaatsnamen, een Keltische studie (1925) is Beverlo een Keltische naam. Bibara betekent gewoon: water, verwant met het latijnse bibere (drinken). De diernaam bever is hier ook mee verwant.
In het dialect zegt men: Bjèvel en in oudere geschriften treft men de volgende schrijfwijzen aan: Beverloe, Beverlee, Beverle, Beverloo.
De Salische Franken kwamen in de vijfde eeuw naar onze streken en waarschijnlijk heeft er een stam zich gevestigd in ons dorp. De driehoekige vorm van het dorpsplein verwijst hiernaar. In het midden van het plein was er een drinkpoel gelegen.
De Taxanders waren reeds in de Kempen aanwezig omstreeks 77 na C. De naam Tessenderlo zou betekenen: bos van Taxanders.
Tessenderlo is gelegen op een 10tal km. van Beverlo.
Start : aan de kerk van Sourbrodt (Bôsfagne) Afstand :8,8 km Bewegwijzering : GPS : N50 28.561 E6 07.828
DE ROUTE : Een prachtige wandeling in en door de Hoge Venen
--Rue des Censeslinks en direkt terug links Rue des EtangsRue des Trientales--Rue du CimetiéreRue Clair ChêneRue des Tourbiereswe nemen links het pad door de hoge venen (de Fagne)--Auf Dem Hauterug door de venen tot je Sourbrodt Propeller WWII tegenkomtRue du coin du boisRue de bosfagne--Start
Op de route :
--De kerk St.Wendelin in Sourbrodt --La Rour --Hoge Venen --Russisch kruis --Munument uit de tweede wereldoorlog
Sourbrodt Niet ver van Weismes en Robertville, is dit dorp ideaal gelegen op de Hoge Venen. Het biedt tal van wandelingen en bezienswaardigheden. Mis het station van Sourbrodt niet, een gebouw in Duitse stijl, enig in België.
In de omgeving Het beroemde Signal de Botrange, het hoogste punt van België (694 meter), ligt op 10 minuten. Zoals het geheel van de Hoge Venen, is deze plaats een droom voor liefhebbers van wandelingen en natuur (te voet, per MTB ). Om u te ontspannen kunt u aan het meer van Robertville vissen, minigolfen, kanovaren, kajakken, fietsen of tennissen.
Noteer tenslotte dat u op slechts een half uur bent van de zeer aangename stad Spa.
De Hoge Venen (Duits: Hohes Venn; Frans: Hautes Fagnes) vormen als onderdeel van grotendeels de Ardennen en voor een kleiner deel van de Eifel een hoogvlakte en natuurreservaat in noordoostelijk België plus een stukje aangrenzend Duitsland. Het gebied ligt in het Natuurpark Hoge Venen-Eifel en is ongeveer 4500 ha. groot. Zoals de naam al zegt, bestaat een groot deel van de regio uit hoogveen-afzettingen. Een deel hiervan is nog actief, wat wil zeggen dat er nog steeds veenvorming optreedt.
Start : Aan het Fort van Ecaussinnes Lalaing (Parking) Afstand :8,5 km Bewegwijzering : GPS : N50 34.146 E4 10.618 Château fort 1, rue de Seneffe 7191 Ecaussinnes Lalaing
DE ROUTE :
Vanuit het Fort links --Rue de la Grande RonceRue de SeneffeRue de PayelleRue de HubersartRue de Triboureauveldweg tot op Rue de RonquiéresRue de L'Hayetteveldweg tot op Rue de la foillier-- Haute RueRue Maurice CanonRue de Place--start
Écaussinnes (Waals: Les Scåssenes) is een gemeente in de Belgische provincie Henegouwen. Ze telt ruim 10.000 inwoners. De gemeente is in 1977 ontstaan uit de fusie van drie kleinere gemeenten, alle met Écaussinnes in naam; vandaar dat men in het taalgebruik soms van "des Écaussinnes" spreekt. De gemeente wordt doorkruist door het riviertje Sennette. In het oosten loopt het Kanaal Brussel-Charleroi. Het industriegebied van Feluy langs dit kanaal, ligt voor een groot gedeelte op het grondgebied van Ecaussines.
Kasteel van Ecaussinnes-Lalaing De geschiedenis van dit kasteel keert terug tot de 12e eeuw, toen op deze plek een burcht werd gebouwd die de Hertog van Henegouwen moest helpen om zich tegen de Graaf van Vlaanderen en tegen de Brabanders te beschermen.
Kasteel van la Follie Het kasteel in zijn huidge vorm gelijkt niet meer op het kasteel uit het begin van de 16e eeuw. Nochtans zijn bepaalde muren, elementen van het interieur, en vooral de opgravingen uit 1928 verricht Heer Pierre de Lichtervelde bewijzen van een oude geschiedenis. Het is bezezen dat het huidge kasteel grotendeels werd opgebouwd op de basis van het 16e eeuwse kasteel.
Destijds was de brucht van la Follie geflankeerd door 4 ronde hoektorens, verbonden met 3 meter dikke muren. Dit gaf een vierkant grondplan, wat eignelijk nog steeds het geval is. Rond het kasteel was een slotgracht die met water gevuld was, met een ophaalbrug.
De hertog van Lichtervelde is de huidige eigenaar.
Start :Aan de kerk van Doomkerke Afstand :8,5 km Bewegwijzering : Ja GPS :N51 04.225 E3 21.389 Brandstraat 22 - 8755 Ruiselede-Doomkerke
DE ROUTE :
Vertrek bij kerk Doomkerke (Ruiselede) door/langs Galatosbossen, De Vorte Bossen, Gemeentebos Parochieveld, Ruiseleeds Veld en Gulke Putten. Stuk voor stuk pareltjes .
Na het vertrek (met de rug naar de kerk-rechts),het eerste paadje rechts ingaan daarna tot op Krommekeerstraatveldweg en bospad tot op Kruisbergstraat terug bospad PlanterijstraatMaria-Aalterstraat met gelegenheid tot terrasje-PredikherenstraatVeldkapellestraat--(bospad)--Oude veldstraat--Start
Parochieveldwandelroute De Parochieveldwandelroute in de bosrijke omgeving van Ruiselede overschrijdt de provinciegrenzen van West- en Oost-Vlaanderen. Je vertrekt in de deelgemeente Doomkerke en wandelt er langs rustige voetwegen naar het natuurreservaat De Vorte Bossen. Via het Parochieveld, een gemeentelijk bosdomein, stap je richting Wingene. Daar volgt een korte verkenning van het oude Sint-Pietersveld. De veldwegen brengen je ten slotte terug naar het vertrekpunt.
Leuk om weten: Sint-Pietersveld is een driehoekige strook onvruchtbare zandgrond. In de 13e eeuw was de Sint-Pietersabdij in Gent eigenaar van dit woest en moerassig heidegebied.
Carolus Borromeus kerk en kerkhof De kerk wordt ook "kathedraal te lande" genoemd. Opgetrokken in een Frans-Duitsgerichte neogotiek uit de rijpere periode van de architect Jan-August Clarysse. Gaaf neogotisch totaalconcept, zowel aan buiten- als aan binnenzijde. De plattegrond ontvouwt een driebeukige kerk met basilicale opbouw, vierkante toren ten noorden en sacristie ten zuiden van het koor. Koor met vijfzijdige apsis. In de oksels van zijbeuken en transept aansluitende kapellen. Opgetrokken in lokaal gebakken baksteen, leien bedakingen. Toepassing van witte natuursteen voor de roosvensters, neogotisch maaswerk van de vensters en beeldhouwwerk. Arduin is gebruikt voor de plint, afzaten, dekplaten en deuromlijsting van het portaal.
Start : Aan de kerk Afstand : 8,5 km Bewegwijzering : C2 GPS : N50 02.504 E6 35.436
Deelstaat Rijnland-Palts District Bitburg-Prüm Verbandsgemeinde: Kyllburg Coördinaten 50°02'N 06°35'E
DE ROUTE :
Van de kerk gaan we rechtdoor in de Hochstrasse, daarna richting camping,aan de camping de brug over de Kyll oversteken en rechts omhoog klimmen naar hotel Werbusch, zo komen we in de Wilseckerstrasse,deze volgen we tot ja aan de linkerkant via trappen de Wilsecker Linde bereikt,bij deze historische linde naar rechts afslaan,voorbij de schuilhut, en ongeveer 150 meter het pad naar rechts nemen. Daarna de Taubenberg--Malberg--Kyllburg
Tien kilometer ten noorden van Bitburg, waar het Kylldal tussen Gerolstein en de Moezel op zijn mooist is, ligt de Kyllburger Waldeifel, het kleine Kneipp-kuuroord.
In 1239 liet aartsbisschop van Trier, Theodorich von Wied, een grote burcht bouwen als bescherming tegen de toen machtige heren van Malberg. Van de burcht is alleen nog het tot uitkijktoren verbouwde belfort behouden.
De Stiftskirche is met zijn kruisgang en kapittelhuis een van de kostbaarse gebouwen uit de Gotiek in het Rheinland. Zeer waardevol zijn de drie glasramen uit 1534, waarop verschillende scenes uit het leven van Chritus zijn uitgebeeld.
Start :Aan de kerk Afstand : 9.5 km Bewegwijzering : GPS : N50 54.237 E3 39.257 Kerkplein Zingem
DE ROUTE :
Starten aan de kerk en we gaan richting Peperstraat, daarna--Kerkhofstraat--rondpunt rechts aanhouden op de steenwegwe slaan rechts het paadje in naar de molen en volgen een aantal veldwegeltjesDijkstraat--Damstraat--Nederzwalmsesteenweg naast de scheldeWeistraat--Speelstraat--langs een veldweg naar de NagelstraatOmgangstraat--Veldstraat--Alfred Amelotstraatnaar de sportveldenSportstraat--Kruiskesstraat naar de start
Op de route :
--Zingem en de Sint Bavokerk --Café in de klok --het kerkhof --Meuleke 't Dal --De Schelde --De Mesureput --Brug over de Moerbeek --KSK Zingem
Sint-Bavokerk Zingem
De Sint-Baafskerk was eigendom van de Gentse Sint-Baafsabdij die er het patronaatsrecht over uitoefende.
Oorspronkelijk stond hier een kleinere Romaanse kerk uit de 10e of 11e eeuw. De westelijke middengevel, in onregelmatige Doornikse hardsteen, de oostelijke toegemetselde Romaanse rondbogen boven de absis van het koor en de kloeke stoel van de vieringtoren zijn er de overblijfselen van. In 911 bevestigde koning Lotharius de Sint-Baafsabdij in het bezit van tien hoeven, met de kerk en andere bijhorigheden.
De gotische zijbeuken zijn even hoog als de middenbeuk en dateren van circa 1500. Het transept is enkel in de daken merkbaar. De kerk had het uitzicht verkregen van een kusthallenkerk maar dan wel, voor het grootste gedeelte, opgetrokken in Balegemse zandsteen.
Na de verwoesting door de Gentse Geuzen in 1578, werd de kerk hersteld van 1593 tot 1645. In 1635 kreeg de toren zijn huidig uitzicht. Het is een hoge, elegante, achthoekige, naaldvormige toren met vier siertorentjes op het massieve, vierkante klokkenhuis.
Meuleken 't Dal
Alfred Amelotstraat 60, Zingem
Deze kleine, open staakmolen, op hoge teerlingen, is ongetwijfeld een van de oudste en tevens kleinste molens van Oost-Vlaanderen. Het bouwjaar situeert zich vermoedelijk in de eerste helft van de 14e eeuw. Het jaar 1154, zoals soms vermeld, is nogal twijfelachtig. De houten standaardmolen maakte deel uit van de bezittingen van de Sint-Baafsabdij te Gent en werd reeds in 1388, naar aanleiding van een herstelling, vermeld. In 1566 werden hagepreken gehouden door protestanten op de molendam. De molen is beschermd sinds 1944, het molenaarshuisje, een typische kleine en lage woning, sinds 1982. Teneinde de nog overblijvende windvang te vrijwaren, werden de omliggende percelen als landschap beschermd sinds 1977.
Start :Aan de kerk van Meldert Afstand : 9 km Bewegwijzering : wit zeskante bordje met rode driehoek bewegwijzerd in twee richtingen GPS :N50 59.896 E5 08.500
DE ROUTE :
We starten vanop de parking aan de kerk in Meldert en steken de grote baan over daarna komen we in de Zelemsebaan; daarna --Holstraat--Bijgaerdstraat--de Venusbergstraat-- Langeheidestraat--bospaadjes tot de oversteek met de MelderdsebaanEekhoornstraat--Gyzevonnenstraat--Lievevrouwkesbosstraat--Ottenbergstraat--we steken de Zelemsebaan over en omdat het nogal nat was gingen we links en volgden de oranje markering waardoor we terug op de zelemsebaan kwamen en rechts terug naar de kerk ,de dorst gelest in de Nachtmis,die ook overdag open is
Op de route :
De naam Meldert stamt deels uit het Germaans en deels uit het Latijn. Meldert verwijst naar het woord melde (soort wilde spinazie + achtervoegsel aarde). Zo zou Meldert dus melde-akker kunnen betekenen. Malen klonk in het oud-Germaans als mellen. Erd of ert betekent aarde, plaats of veld. Meldert zou dan betekenen: plaats waar een molen staat. In de gewesttaal noemt men de molenaar de maalder of de mulder. De "u" klinkt op vele plaatsen als een doffe "e". Het volk voegt bij sommige woorden een "d" of "t" voor de welluidendheid. Ook bij het woord mulder (klink als melder) wordt een "t" toegevoegd en muldert betekent dan eenvoudig bij de molenaar of bij den mu(e)ldert. Deze laatste uitleg stemt overeen met de vondsten die men hier is tegengekomen. Men heeft fundamenten gevonden van een zeer oude watermolen op de Zwarte Beek, niet ver van de dorpskom. Zo zou de betekenis van Meldert dus zijn: bij de molenaar, of zoals men hem in de gewesttaal noemt, bij den mu(e)ldert.
Sint-Willibrorduskerk De Sint-Willibrorduskerk werd gebouwd in 1365, later in de 17e eeuw werd de kerktoren er bij aangebouwd.
Op vrijdag 7 juli 2006 nadat herstellingswerkers het gebouw verlieten stortte de toren van de kerk in. Als bij wonder is hier niemand gewond geraakt.
De Venusberg is een Diestiaanheuvel in de gemeente Lummen, gelegen in de Belgische provincie Limburg.
Deze getuigenheuvel, gelegen te Meldert, bevindt zich op ongeveer 60m boven de zeespiegel en was een zandbank van de Diestiaanzee die zich 7 miljoen jaar geleden terugtrok. De 'berg' dankt zijn naam aan de vele vennen op de heuvel. Al in 1665 werd van Venderberch gesproken. De vele prehistorische vondsten in de omgeving maken duidelijk dat de Venusberg al in de prehistorie een drukbezochte plaats was.
De heuvel wordt gekenmerkt door een uniek landschap met een hoge ecologische waarde. Naast de droge heide treft men ook natte heide aan. De natte biotopen op die hoogte zijn uniek en zijn ontstaan door de ondoordringbare ijzerzandsteen kwelbronnen die er ontspringen op de flanken. De top van de Venusberg biedt een weids panorama over de vallei van de Zwarte Beek.
In juni 2008 werd op en rond de Venusberg een nieuw wandelgebied geopend.
Start :Aan het rond punt aan de kerk van Tremelo Afstand :11 km Bewegwijzering : GPS : N50 59.466 E4 42.219
DE ROUTE :
Een wandeling door het mooie Tremelo met veel groen en prachtige villa's
Vanaf de parking ga je rechts naast de parking de Hilstraat in,op de eerste T ga je rechts het paadje in en zo kom je in de Basdongenstraat,daarna : --Rwandadreef--Ruandadreef--door het bos tot in de Mmami Mutaradreef--Bollostraat--kruisheide--Nieuwstraat--Leeuwerikweg--Vijstraaten--Heidebergstraat--Leemkuilenstraat--Barbarastraat--Pater DamiaanstraatAan het water links de Beverlaak in-- Pater DamiaanstraatBoterstraat--Basdongenstraat--Helskensstraat--Door het bos en paadjes tot op de WerchtersebaanBruggenlandenstraat--Veldonkstraat terug naar start
Op de route :
--Standbeeld van De Messentrekker --Voetbalveld --Kruis --Ninde --Muzeum van Pater Damiaan --Rusthuis --Dijle --Boomkwekerij --Tremelo
Tremelo maakt deel uit van het Hageland, een gebied dat zich uitstrekt tussen de universiteitsstad Leuven, de Demerstad Aarschot, de Oranjestad Diest en de suikerstad Tienen. Onder toerisme vind je een overzicht van ons recreatief aanbod. Tremelo is bovendien het geboortedorp van onze Grootste Belg en heilige Pater Damiaan.
Pater Damiaan In Ninde en Tremelo zijn heel wat kunstwerken rond Damiaan te vinden. We zetten ze even op een rijtje: Damiaanmuseum Het geboortehuis van Pater Damiaan in Ninde waarin het museum gevestigd is, is de belangrijkste en grootste bezienswaardigheid. borstbeeld aan Damiaanmuseum Aan het geboortehuis vindt u een bronzen kop van Damiaan. Het werk is van André Verbruggen, familielid van Damiaan. Het werd onthuld op 4 oktober 2009 tijdens de viering naar aanleiding van de heiligverklaring van Pater Damiaan. beeld in kerk Ninde In de kerk in Ninde bevindt zich op het hoogkoor het 2 meter grote beeld van Aloïs De Beule. Het Damiaanbeeld stond indertijd in het Paviljoen van het Kerkelijk Leven' op de wereldtentoonstelling van Brussel in 1935. Het werd later aangekocht door de paters Picpussen en kreeg een ereplaats in het toenmalige klooster. In 1988 schonk de geriatrie het aan de parochie van de Zalige Damiaan De Veuster. schilderij in kerk Ninde In de kerk in Ninde hangt ook een groot schilderij van Rafaël Gorssen, die Damiaan als de barmhartige verzinnebeeldt. glasraam in kerk Ninde In de kerk van de Zalige Pater Damiaan in Ninde kan u ook een glasraam bewonderen van de hand van Daniël en Daan Theys, glazeniers uit Holsbeek. Het glasraam werd ingehuldigd op 3 januari 2010 (Damiaans geboortedag). beeld in kerk Tremelo In de doopkapel van de kerk in Tremelo-centrum waar Damiaan op 3 januari 1840 werd gedoopt, staat sinds 1994 een houten beeld van hem. Voor de realisatie van het werk deed men beroep op kunstenaar Leo Cambré uit Herentals.Het beeld is vervaardigd uit eikenhout uit de streek. Cambré inspireerde zich op het wandtapijt dat zich in het Damiaanmuseum bevindt en de levensloop van Damiaan weergeeft. We zien in de doopkapel een forse Damiaan met Hawaiiaans kindje op de arm. Een haarbles valt over zijn voorhoofd. Toch is de aantasting door lepra reeds licht zichtbaar. Damiaan is een stukje van zijn oor kwijt! schilderij in kerk Tremelo In diezelfde doopkapel van de kerk in Tremelo hangt een schilderij van de jonge Damiaan, gemaakt door de Gentse schilder Rudall. glasraam in kerk Tremelo In de kerk van Tremelo zijn twee glasramen gewijd aan Pater Damiaan. Het eerste glasraam in de linkerbeuk toont ons Damiaan bij zijn wijding door Mgr. Maigret op pinksterzondag 1864 in de kathedraal van Honolulu. Het draagt als opschrift: Pater Damiaan ontvangt het missiekruis.' Damiaan draagt het zwarte kleed van zijn orde. In zijn rechterhand houdt hij een wimpel waarop Molokaii staat geschreven. Het raam werd geschonken door Mevrouw Uytterhoeven.
Het glasraam in de rechterbeuk werd door de parochie zelf aangekocht. We zien een slanke jonge priester, in de fleur van zijn leven. De jonge Damiaan is gekleed in een zwarte soutane met wit schoudermanteltje. Hij legt zijn linkerhand beschermend om de schouder van een melaatse, die naar het kruis in Damiaans rechterhand kijkt. beeld op gemeenteplein Tremelo Tussen de kerk van Tremelo en het gemeentehuis staat sinds 1963 een standbeeld van Damiaan. Het is in brons gegoten, naar een origineel van Jan Boedts. De kunstenaar liet zich inspireren door het werk van Constant Meunier, dat zich naast de St.-Jacobskerk in Leuven bevindt. De onthulling van het standbeeld gebeurde door Mevrouw Stephanie Eraly-De Veuster, achternicht van Pater Damiaan, in november 1963.
Damiaan wordt voorgesteld met aan zijn voeten twee melaatse kinderen. De missionaris is een jonge man met een hoofd dat wat buiten verhouding is tot de kleine gestalte. Er is in het geheel geen overeenkomst te vinden met fotomateriaal dat van Damiaan bekend is. De beide lepralijders ogen erg westers. Ze zijn in lompen gehuld. Hun ganse houding is bewogen en krampachtig. Eén van de kinderen is zelfs stervende. beeld in gemeentehuis Tremelo In de inkomhal van het gemeentehuis staat een buste van Damiaan, vervaardigd door Tremelonaar Flor Hermans
Start : Aan de sporthal van Halen Afstand : 7,5 km Bewegwijzering : Geel GPS : N50 56.729 E5 06.787
DE ROUTE :
Deze wandeling gaat voor een groot deel over de oude spoorwegbedding,omgebouwd in 1994 en omgedoopt in De Ijzerenweg
Met de rug naar de ingang gaan we links de Sportlaan uit naar de Sint-Barbaraplein daarna nemen we over een aantal kilometers de oude spoorwegbedding tot we naar links de Bosstraat ingaan,daarna-- --Bosstraat--Corneliusstraat--Ertsenrijkstraat--Holakenstraat-- Ertsenrijkstraat--Firmin Jacobslaan--Raubrandplein--Sporthal
Halen is een stad in de provincie Limburg in België. De stad telt ruim 9000 inwoners en behoort tot het gerechtelijk kanton Hasselt 2 en het kieskanton Herk-de-Stad. De Sint-Petruskerk van HalenTijdens de Eerste Wereldoorlog vond hier in 1914 de Slag der Zilveren Helmen plaats waarbij de Belgen een overwinning boekten op de Duitse cavalerie. In de gemeente vind je een museum dat herinnert aan die slag.
De Gete en de Velp stromen door de gemeente. De graanwatermolen Rotemse molen op de Velp werd in 1646 gebouwd in opdracht van de cisterciënzerinnen van de abdij van Rotem, een gehucht van Halen. Deze molen is samen met een poortgebouw uit 1669 en een hoeve alles wat er nog rest van de abdij.
Halen behoort tot het Hageland en maakte tot voor de Franse bezetting deel uit van het Hertogdom Brabant. Net zoals Zoutleeuw was Halen een middeleeuwse vestingstad die de verdedigingslinie vormde tegen aanvallen van het Graafschap Loon en het Prinsbisdom Luik. In Halen vloeien de Gete, Velp en Herk in de Demer. Tijdens de Middeleeuwen was Halen een overslagplaats waar de lading van de grotere binnenvaartschepen overgeladen werd op kleinere binnenvaartschepen die als bestemming Zoutleeuw, Tienen of Sint-Truiden hadden.
Te Halen was de lakenhandel de grootste economische activiteit. Op de locatie van het huidige gemeentehuis stond in de Middeleeuwen de Lakenhal.
De verdediging van Halen bestond uit een slotgracht met een ringmuur gebouwd uit ijzerzandsteen.
De kerk van Halen dateert uit de 11e eeuw. Het bovenste gedeelte van de toren werd na de Eerste Wereldoorlog bijgebouwd.
De Ijzerenweg Op 21 september 1837 werd de nieuwe spoorlijn Leuven-Tienen ingereden. Op 2 april 1838 nam men de lijn Tienen-Waremme in gebruik . In de loop van de 19de eeuw werden ook de lijnen Tienen-Hoegaarden-Geldenaken-Namen en Tienen-Diest-Mol tot stand gebracht. Voor de opkomende Tiense industrie had het spoorverkeer een aantal belangrijke voordelen. De reisduur werd immers aanzienlijk ingekort, de transportonkosten werden gedrukt en voor de eerste maal in de geschiedenis kon men op een vrij gemakkelijke manier grote hoeveelheden goederen vervoeren.
Start :Aan het Vissershuis in Zammel-Geel Afstand : 7,3 km Bewegwijzering : GPS : N51 05.640 E4 56.695
DE ROUTE :
We starten aan café het Vissershuis en nemen de Veerleseweg of de N127 richting De Nete .Op de brug zie je dat de Nete en de Laak tesamen komen We verlaten de Veerleseweg die op dit punt overgaat in de Grote Steenweg en gaan rechts de Westelseweg in;daarna --Goorbeek--Kaaibeek--Kaaibeeksedijk--Verlorenkost--Sint-Lambertusstraat--(we steken de Merodedreef over)--Rodekruisstraat--Goorken--Zoggestraat--Guldensporenlaan--Zoggestraat--Goorakker--Breerijt--(we steken de N19 over)--Smallerijt--Start
Op de route:
--De Nete en de Laak --Houtzagerij --Kippensoorten --Grote Boerderij --Rusthuis --Het Gildenhuis --Vrije Sint-Lambertusscholen --Voetbalclub Westerlo en speelvelden --Kleine Industriezone --Brouwerij Fisser
Zammel is een dorp in de Belgische provincie Antwerpen. Het dorp ligt in het uiterste zuiden van de stad Geel, bij de Grote Nete.
Sint-Laurentiuskerk te ZammelIn Zammel stond vanaf de middeleeuwen een aan Sint-Laurentius gewijde kapel, en deze werd in 1536 verheven tot parochiekerk. In 1795 werd ze gesloopt wegens bouwvalligheid en in 1847 herbouwd in vroege neogotiek, naar een ontwerp van Eugeen Gife. De toren kwam in 1864 gereed en was een ontwerp van J. van Gastel. In 1998 kwam een restauratie gereed. De kerk bezit neogotisch meubilair uit 1846 en een eiken preekstoel in barokstijl uit omstreeks 1630 van de hand van E. Verbuecken.
De Sint-Dimpnakapel bevindt zich aan de Sint-Gerebernusstraat tussen Zammel en Oosterlo. Volgens de legende verbleef Dimpna hier in een kluizenaarshut totdat zij door haar vader werd ontdekt. Hier ontstond dan ook een bedevaartsplaats met een kapel en een Sint-Dimpnaput, aan het water waarvan miraculeuze krachten werden toegekend. Bij het kapelletje werd in 1627 een linde geplant. In 1697 werd een grotere kapel met strodak ingehuldigd. Ze werd vernieuwd in 1780, waarbij een leien dakbedekking werd aabgebracht. Omstreeks 1870 werd de kerk verbouwd en na de Tweede Wereldoorlog werd er een rechterportaal aan toegevoegd. In 1990 werd de kapel gerestaureerd.
De kapel bezit een geplychromeerd kruisbeeld uit het begin van de 18e eeuw en een Sint-Dimpna altaar van gemarmerd hout uit 1711 dat geschonken werd door Anthoon Hendrickx.
Ne Flierefluiter In 1982 broeide er iets bij Peter Vissers, hij was al 13 jaar biersteker, en voelde in zn rug dat er nood was naar iets nieuws.
Volgens Peter was er nood aan een pittig blond bier dat iets straffer was dan de gewone pilsbieren. Van streekbieren was er toen nog geen sprake, er zijn er naderhand wel veel gevolgd, maar bij de eerst was hij toch weer. Peter ging op zoek naar een recept en naam. Via NDDB (nat. Dienst voor de debiet van bier) later BSB (Belg. Dienst voor de serveerkunst van het bier) waar hij een voortrekkersrol in speelde, maar dat is een ander verhaal, kwam Peter in contact met Theo Vervloet van brouwerij De Smedt uit Opwijk, bekend van Affligem, Postel, ed. Deze zag wel een markt voor dit bier en samen kwamen ze tot een akkoord. De Smedt ging voor Peter zijn bier brouwen. Maar toen moest er nog een naam komen. Peter was een getogen Westelnaar en ging dus op zoek op eigen bodem. Zo kwam hij via Pros Leemans bij de oude spotnaam van de westelnaren FLIEREFLUITER terecht.
In Mei 1982 was het zover, NE FLIEREFLUITER werd officieel boven de doopvond gehangen en geboren was deze. Aanvankelijk was het een blond doordrinkbier van 7 % vol alc, afgevuld in flesjes van 25cl. Sinds 2003 is deze levensgenieter gegroeid, het is een volwassen degustatiebier geworden, van het tripeltype, met een alcoholgehalte van 8,5 % vol. Alc. En afgevuld in 33 cl. Of 75 cl. Flessen. Sindsdien verdient, meer dan terecht, dit bier de titel van een rasechte blonde tripel. Deze tripel van hoge gisting heeft een heel aangenaam boeket van fijne aromatische hopbloemen waardoor je in de royale afdronk vooral een typerende hoppige bitterheid smaakt. De hergisting op de fles geeft aan Ne Flierefluiter die extra dimensie waardoor het echt genieten wordt van dit zijdezacht mondgevoel.
Starten doen we op één van de parkings van de Halve Maan We gaan richting Leopoldvest,( richting station)de eerste weg rechts waar we de Grote Beer op de Demer in diest overgaan ,onmiddelijk rechts en daarna links het pad volgen Het pad loopt langs de buitenvisvijvers De Fossé van het domein. Daarna volgenHalve MaanplaatsWijngaardstraat--steken de N2 overBevrijdingsstraat--Kloosterbergstraat--rechts langs het rusthuiseerste veldweg rechtslangs de woonwijk tot op de FabioalaanTulpenstraat--Emile VanderveldestraatSpeelhofstraat--Ringweg N29 overstekenKautershoek--Hasseltsestraat--Wolvenstraat--Graanmarkt--rechtdoor de ingang vanDe Warande--we lopen het park rond tot we terug komen aan de ingang ,daarna rechts Sint JansstraatKoestraat--Grote marktZoutstraat--Brouwerijstraat--Michel TheysstraatSchaffensestraat--Begijnstraat--door de grote poort naar start
Op de route :
--Grote Beer op de Demer --Halve Maan --Lindemolen --Rusthuis --Winkelstraat --Warandepark --Oorlogsmonument 1914-1918 --Kunstwerk De Smid --Lakenhalle --Sint-Sulpitiuskerk --Stadhuis --Refugehuis Abdij van Tongerlo --Standbeeld De Bierproever --Gevel van Brouwerij Cercle --Ziekenhuis --Brouwerij De Loterbol --De kromme Toog --Begijnhofpoort --St Catharinakerk --Het Begijnhof
Diest Was een graafschap van het Karolingische rijk. De stad dankte haar opkomst aan haar gunstige ligging: Diest lag langs de handelsweg Brugge-Keulen en aan de rivier de Demer. In 1229 kreeg Diest stadsrechten van Hendrik I, hertog van Brabant.
In de 14de en 15de eeuw leefden de inwoners in grote welstand door een drukbezochte landbouwmarkt, graan- en veemarkten, maar vooral door de lakennijverheid en -handel. Het Diestse laken was op bijna alle grote West-Europese markten te koop.
Oranje-NassauIn 1499 kwam Diest door ruil in het bezit van Engelbrecht II van Nassau, graaf van Nassau. Een van zijn opvolgers, René van Châlon, voerde ook de titel Prins van Oranje. Zo bleef Diest eigendom van het huis Oranje-Nassau tot 1795, toen de Zuidelijke Nederlanden bij Frankrijk werden aangehecht. De oudste zoon van Willem van Oranje, Philips Willem, ligt er begraven in de Sint-Sulpitiuskerk. Heden ten dage voert koningin Beatrix der Nederlanden nog steeds de adellijke titel Barones van Diest.
Het begijnhof van Diest is een historische stadswijk in het noordoosten van de oude binnenstad van Diest waar vroeger de begijnen woonden. Dit begijnhof rekent men tot het stadstype, hetgeen betekent dat de huizen langsheen straten staan (zoals in een 'ministad') en niet rondom een groot centraal plein.
Het Diestse begijnhof werd in 1253 gesticht door Arnold IV, heer van Diest.
De Sint-Sulpitiuskerk te Diest is een gotische parochiekerk aan de Grote Markt , waar in 1618 Philips Willem, oudste zoon van Willem van Oranje en diens eerste vrouw Anna van Buren, bijgezet werd. De kerk ontleent zijn naam aan de heilig verklaarde Sulpitius (7e eeuw).
De Lindenmolen is een standerdmolen in de Belgische stad Diest. Deze molen, die vanaf 1742 maalde op de Doodsberg te Schaffen, werd door de nieuwe eigenaar Petrus Alen verhuisd naar Assent waar ze in 1887 in bedrijf werd gesteld.
In 1953 werd de molen stilgelegd en maalde men een tijd verder op elektriciteit. Felix Alen schonk de molen aan de stad Diest, hierin gesteund door de toenmalige stadsarchivaris Van Der Linden, naar wie de molen werd genoemd. Sinds 1960 staat ze op de stadswallen, dichtbij de ingang van het domein Halve Maan.
De molen is sedert 2005 opnieuw in bedrijf; de nieuwe molenaar is iedere eerste zondag van de maand actief.
Start :Kerk van het Onbevlekt Hart van Maria Oud-Turnhout Afstand :9 km Bewegwijzering : GPS : 51.308093 NB / 5.011905 OL
DE ROUTE :
Een aardige wandeling met natuur en een blik op de mooie buitenwijken van Oud-Turnhout (België). Kapitale villa's komt u onderweg tegen. Zo groot dat je je afvraagt waarom een normaal gezin zoveel ruimte nodig heeft. Dat zal voor een normaal mens wel niet te vatten zijn. De route gaat over goed begaanbare paden en rustige wegen. Onderweg komt u horeca tegen.
We starten deze route bij de Kerk van het Onbevlekt Hart van Maria in Oud_Turnhout (België). Op een doordeweekse dag is daar voldoende parkeerplaats. De start van de wandeling ligt tegenover de kerk. Bij het oversteken van de drukke weg even goed uitkijken. Je kan er gebruik maken van de handbediende verkeerslichten om het oversteken veiliger te maken.
Daarna hebben we -- We steken de N18 over Witte BremlaanOude Arendonkse BaanGuldenweg-- TorfveldVlinderweg--Lintbekelaan--Staatsbaan--Engelstraat--Jagersstraat--Rhoode-- Steenweg op MolOverheide--Bos en veldwegBlijkerstraat--Kromme Schoutstraat-- Grote SchoutstraatEchelstraat--Schoutenhoefstraat--Staprijk--Langs de Maria grot terug naar start
Op de route :
--kerk van Zwaneven --Kapel de Lint --Alta Ripa II --Oorlogsmonument --op kruispunt Jagersstraat - Rhoode staat een tweede oorlogsmonument sinds 18 september 2010. --Restaurant De Lint --Ruiterskuil --Maria Grot
Kerk van het Onbevlekt Hart van Maria De kerk is ingezegend in 1956 en parochiekerk van het Zwaneven sedert 1966. Zij is toegewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria, Koningin der Wereld. Kerk Onbevlekt Hart van Maria. Moderne eenbeukige kerk met transept en rechth. koor, van 1934, naar afwijkend ontwerp van F. Van den Daele (onder meer zonder toren en met één schiptravee minder dan voorzien).
Opgetrokken uit gele baksteen op een sokkel van bruine baksteen en afgedekt door leien zadeldaken met op de kruising moderne dakruiter. Z.O.-puntgevel gemarkeerd door een rechthoekig ingangsportaal (circa. 1981), drielicht en bekronend kruis. Schip van twee traveeën, bestaande uit per drie gekoppelde rechthoekige vensters, geritmeerd door steunberen. Bepleisterd en witbeschilderd interieur met houten spitstongewelf.
Oorlogsmonument Op 11 juli 1941 maakte de Wellington 1c (R1184 BH-C) van het 300 Poolse squadron gelegen in Swinderly (GB) een crash landing op deze plaats. Gelukkig overleefde de hele bemanning deze crash, maar was hun ontsnapping minder succesvol. De rest van de oorlog bleef de bemanning in gevangenschap.
Ruiterskuil De naam van Hoeve Ruiterskuil verwijst naar een oude kuil achter de hoeve. Tijdens een ruilverkaveling is de kuil drooggelegd en als weiland in gebruik genomen.
Met dank voor de reaktie en aanvulling van Hubert Michiels Werkend lid Heemkundekring Corsendonca Oud-Turnhout
Start : Aan het VVV kantoor van Baarle Nassau Afstand : 12 km Bewegwijzering : GPS : N51 26.614 E4 55.709
DE ROUTE :
Dit is nu een wandeling die alle kanten uit kan,en daarmee wil ik zeggen dat je er zowel een stadswandeling ,als een korte of een middenlange van kan maken want deze wandeling heeft maar liefst 3 lussen
We vertrekken aan de kerk in Baarle-Nassau,waar ook het VVV kantoor te vinden is, Met onze rug naar de kerk gaan we rechts naar de Chaamseweg,daarna ;
--Belslijntje--kerkstraat--Pastoor de KaterstraatAkkerstraat--Heimolen--Eikenlenbosch--veldweg of pad tot op Gorpeindterug op de Heimolenrechts op het bospad tot in Tommel--ParallelwegBelslijntje--Kerkstraat--Pastoor van HerdegomstraatAmalia van Solmstraat--N119Kapelstraat--Klokkenstraat--Oosteinde--Sint-Annaplein--terug naar start
Op de route :
--Baarle Nassau --Belslijntje --BiB --Loveren --Bromfiestsloperij --Herberg De Swaen in Loveren --Kasteel en natuurcamping De Heimolen --Eikenlenbosch --Gorpeind --Tommel --Standbeeld van De Smokkelaar --Gemeentehuis en het Sint-Annaplein
Baarle-Nassau Is een gemeente in de provincie Noord-Brabant, ongeveer 15 kilometer ten zuiden van Tilburg. Baarle-Nassau vormt samen met de Belgische gemeente Baarle-Hertog het Kempense dorp Baarle.
Het grondgebied van beide gemeenten loopt met name in de kern van Baarle flink door elkaar. Er zijn 22 exclaves van Baarle-Hertog in Baarle-Nassau en acht exclaves van Baarle-Nassau in Baarle-Hertog. Een aantal van deze Nederlandse exclaves vormt weer enclaves binnen de Belgische enclaves in Nederland
Baarle-Nassau had vroeger twee stations welke onderdeel uitmaakten van het Bels lijntje. Een in het dorp zelf en een bij het gehuchtje Baarle-Nassau Grens.
Naar aanleiding van de RTL-4 uitzending besluiten acht ex VN militairen die op 29 maart 1993 uit Bosnië-Herzegovina terugkeerden om op 1 april 1993 een ludieke actie te houden in Baarle-Hertog. Zij richten op de Singel tussen de kerk en huis Bax een VN-Checkpoint in compleet met 8 blauwhelmen en 2 VN-vlaggen. Zij controleren daarbij de Nederlandse auto's die Baarle-Hertog binnenrijden. De Nederlanders mogen doorrijden als ze beloven geen acties te ondernemen die kunnen leiden tot annexatie van Baarle-Hertog door Nederland.
Bels Lijntje
Is de naam voor het Nederlandse deel van Spoorlijn 29 tussen Tilburg en Turnhout.
Tot 1865 werd het hele gebied tussen Turnhout en Baarle-Nassau beheerst door uitgestrekte heidevelden. In dat jaar werd gestart met de aanleg van de spoorlijn tussen Turnhout en Tilburg en werd het station Weelde-Merksplas (ten zuiden van de Steenweg op Zondereigen) gebouwd. De spoorlijn werd aangelegd en uitgebaat door de "Grand Central Belge", waardoor de spoorlijn in de (Brabantse) volksmond "Bels lijntje" werd genoemd.
In 1989 werd over de bedding een fietspad aangelegd van Tilburg (Oude Warande) naar Turnhout. Tot 1993 ontbrak er een stuk fietspad tussen Baarle en de grens. Maar vervolgens verdwenen ook aan de Nederlandse kant van de grens de rails en werd in 1993 het fietspad doorgetrokken. Bij de aanleg werd een grote hoeveelheid grond verplaatst van de aansluiting met het fietspad op Belgisch grondgebied naar het terrein tegen de Zevenhuizenbaan. Alleen bij Alphen kon er een stuk fietspad niet over het spoortraject aangelegd worden, doordat er reeds bebouwing was gerealiseerd.
BohnengasseBachstrasse--Haus Waldfriedendoor het woud tot de L24-- Heidehof tot op K52rechtdoor langs de vulkangartenWaldstrasse--start
We wandelen ook door het bosgebied van Heidenkopf en Weidesch-Berg
Landgasthof Steffelberg
Dit hotel in Steffeln wordt beheerd door een gezin en ligt in het hart van de Vulkaneifel. Het is omgeven door vulkanen en vulkanische meren. Het is een prima keuze voor een actieve vakantie in een prachtig landschap.
De comfortabele kamers van het Vulkanhotel Steffelberg bieden u alle moderne faciliteiten, zoals gratis draadloos internet en een kluisje.
In de omgeving kunt u heerlijk wandelen, fietsen en paardrijden. Als u een eigen paard meeneemt, kunt u gebruikmaken van de stallen van het hotel.
Ook kunt u gewoon heerlijk ontspannen op het terras van dit hotel.
In het restaurant van het Vulkanhotel Steffelberg kunt u genieten van regionale, creatieve cuisine. Er zijn maaltijden met een vulkanisch thema en ook de drankjes en het decor in die stijl zorgen voor een uniek diner.
Aan het einde van de dag kunt u nog een drankje doen in de gezellige bar van het hotel.
Start : Aan de kerk van Weismes Afstand : 10 km Bewegwijzering : GPS : N50 24.898 E6 06.702
DE ROUTE : Vertrekken aan de kerk --> Rue du centreRue d'EupenRue du VivierRue du MoulinRoute de la carriereRoute de HotteuxRoute des Aminceslinks het bospad tot op Route de Waimes-- rechts heyt bospad tot op Route de GihasterChemin de FréneuxRue des HétresRue du Bac Over het rond punt naar het vertrekpunt
Weismes (Frans: Waimes, Duits: Weismes) is een plaats en faciliteitengemeente (voor de Duitstalige minderheid) in het arrondissement Verviers in de provincie Luik in België. De gemeente telt ruim 6500 inwoners en wordt tot het gebied van de Oostkantons gerekend.
Weismes ligt ten oosten van de bekende plaats Malmedy. Het noordoosten van het gemeentelijk grondgebied grenst aan Duitsland en bevat en belangrijk deel van de Hoge Venen. Het is de hoogstgelegen gemeente van België, de heuveltoppen bereiken hoogtes van meer dan zeshonderd meter, onder andere met het Signaal van Botrange (694 meters). Door de gemeente stromen de rivier de Amblève en de riviertjes de Warche en de Warchenne. De Roer vind ook zijn bron op het gebied van de gemeente, naast het Signaal van Botrange.
Weismes herbergt onder andere het Meer van Robertville (Lac de Robertville, een stuwmeer) en de Burcht Reinhardstein op haar grondgebied. Deze twee plus de bijbehorende plaatsjes Robertville en Ovifat maken deel uit van het natuurreservaat de Hoge Venen.
Start :Aan de kerk van Melin Afstand : 8,5 km Bewegwijzering : groene rechthoek GPS : N50 44.375 E4 49.643
DE ROUTE :
Ontdek het dorpje Mélin, de wieg van de Gobertangesteen,en het gehucht Sart-Mélin, op het plateau tussen de Grote Gete en de Dijle.
Bewonder het rijke erfgoed van gebouwen, opgesmukt met de witte plaatselijke stenen. Laat je betoverendoor de kapellekes, hoevetjes en grote vierkantshoeven langsheen de wandeling.
Geniet van de mooie holle wegen of uitzichten over het bouwland.
Veel wandelplezier!
Je vind de volledige routebeschrijving op onnderstaande link
Start: Bij de kerk van Ohain in Waals-Brabant. Afstand: 12 km Bewegwijzering : GPS :N50 41.664 E4 28.178
DE ROUTE :
Lasne bevindt zich in het midden van Waals-Brabant en is fusiegemeente van Couture-Saint-Germain, Lasne-Chapelle-Saint-Lambert, Maransart, Ohain en Plancenoit. Lasne was in 2004 de rijkste gemeente van België en kampt met een enorme residentiële druk van rijke burgers en van sterren die een fiscaal gunstige omgeving zoeken.
Het dorpsplein van Ohain is een van de mooiste van Waals-Brabant en is omgeven met oude huizen. Vele kunstenaars, schilders, schrijvers en muzikanten kwamen in Ohain inspiratie zoeken. Onder andere de charmezanger Marc Aryan ligt er begraven. Verder is in Ohain ooit een belangrijke afspraak gemaakt: industriёlen en vakbondslui zouden er in 1941 afgesproken hebben om, als de oorlog voorbij zou zijn, de betrekkingen tussen werkgevers en loontrekkenden te normaliseren en ze zouden er de basis gelegd hebben voor de sociale zekerheid. Dit moest in het geheim gebeuren want de Duitsers hadden het Bestuurcomité van de Nationale Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Werkloosheid ontbonden.
De naam van het riviertje de Lasne zou van Keltische oorsprong zijn en rivier met kalm water betekenen. Bij Couture-Saint-Germain hebben we zicht op de prachtige meanders die het riviertje maakt.
We lopen langs de enorme muren van de vroegere abdij van Aywiers. Die muren zijn gebouwd met een ijzerhoudende steen uit de streek en van het mortel wordt gefluisterd dat het zijn weerstand te danken heeft aan een basis van roggemeel. De Heilige Lutgardis, patroonheilige van de blinden en zwangere vrouwen en van de Vlaamse Beweging, leefde veertig jaar lang in de cisterziënzerinnennabdij. Omdat ze geen abdis wilde worden, kreeg ze van Onze Lieve Vrouw de gunst om nooit Frans te moeten leren. Van de abdij blijft niets meer over: na de Franse revolutie werd ze afgebroken en steen voor steen verkocht. Wel zien we binnen de muren een kasteel uit de achttiende eeuw omgeven met een park en Engelse tuinen. Tegenwoordig wordt wordt het domein twee maal per jaar opengesteld voor het feest van de planten en de tuin.
Onderweg in de weidse velden krijgen we een mooi zicht op de leeuw van Waterloo: opgericht ter herdenking van de Slag bij Waterloo die hier plaatsvond en waarbij Napoleon verslagen werd. Op deze wandeling komen we trouwens, ergens verscholen tussen een groepje bomen, nog een herdenkingsmonument tegen ter ere van een Pruissich heer die hier viel.
Maar wat ons eigenlijk naar Lasne lokt is het labyrint van kleine paadjes over velden, door bossen, door weiden, langs beken en langs achtertuinen. Alle zijn ze bewegwijzerd met hun toenaam en met hun nummer uit de atlas der buurtwegen. Het bewaren en onderhouden van dit netwerk hebben we te danken aan de vereniging Lasne Nature, die ijvert voor de bescherming en verdediging van het milieu, de natuur en de levenskwaliteit in Lasne en omgeving. Lasne Nature geeft verschillende publicaties uit, waaronder een prima topografische kaart met daarop alle paden.
Start : Aan de kerk van Alveringem Afstand : 7 km Bewegwijzering : GPS :N51 00.706 E2 42.643 Dorp Alveringem
DE ROUTE :
We starten nogmaals in deze gemeente maar nu gaan we de andere kant verkennen
Vanaf de kerk ga je naar de Sint-Rijkersstraat,daarna
--Dolfijnstraat--Burgmolenstraat--Lindemolen--Klarewal--links een zandwegeltje tot SchooldreefNieuwstraat oversteken en links de Oude Fortemstraat in terug naar start
Op de route :
--Alveringem --Gemeentehuis (vroeger Hof van Wyckhuize) --Sint-Rijkers
De gemeente Alveringem is een relatief dunbevolkte gemeente, waarvan de bevolking de laatste decennia nog terugloopt. Op het uitgestrekte grondgebied bevinden zich negen deelgemeenten, alle landelijke dorpen. De grootste deelgemeente is Alveringem zelf, de hoofdgemeente, dat in het noordoosten van de gemeente ligt.
In 1971 werden bij gemeentelijke fusies de dorpjes Hoogstade, Oeren en Sint-Rijkers aan Alveringem toegevoegd.
In 1977 kwamen er ook de toenmalige gemeentes Leisele en Stavele bij. Tot Leisele behoorden sinds 1971 ook de dorpjes Gijverinkhove en Izenberge; aan Stavele was dat jaar ook Beveren-aan-de-IJzer gehecht.
De nieuwe fusiegemeente telde sinds 1977 zo negen landelijke deelgemeentes. Net ten oosten van de dorpskern van Alveringem ligt het gehucht Fortem aan de Lovaart.
Oorlogsmonumenten Van 1914 tot 1918 was de Westhoek het toneel van Wereldoorlog I. Honderdduizenden soldaten van meer dan 20 nationaliteiten sneuvelden. Vandaag dragen de talloze militaire begraafplaatsen, oorlogsmonumenten en sites een vredesboodschap uit.
Alveringem Het natuurstenen standbeeld voor de kerk stelt een frontsoldaat uit de Eerste Wereldoorlog voor die wijst naar het IJzerfront. Het monument is opgericht door de gemeente ter nagedachtenis van haar gesneuvelde helden "1914 - 1918".
Cyriel Verschaevegraf Aan de zuidzijde van de kerk bevindt zich het graf van Cyriel Verschaeve (1874-1949), dat op 7 oktober 1973 na een indrukwekkende kerkdienst plechtig werd ingewijd.
In mei 1987 werden rond het graf van C. Verschaeve 8 Vlaamse oudstrijders verenigd. Het project maakt deel uit van de herschikkingswerken waaraan deze begraafplaats onderworpen werd.
Start : op het Drongenplein in Drongen Afstand : 7 km Bewegwijzering : GPS : N51 03.021 E3 39.865
DE ROUTE : Een heel mooie wandeling langs de Leie met zijn romantische hoekjes
Starten doen we op het Drongenplein waar er parking is en gaan richting Leie We steken de brug over en gaan rechts de Asselsstraat in,dan volgen we het pad naast de Leie
--Drongen --Abdij van Drongen --De Leie --Afsnee --St Jan-Baptistkerkje
Drongen was een oude heerlijkheid, en behoorde oorspronkelijk toe aan de Graaf van Vlaanderen. Vanaf de 11de eeuw viel het onder het huis van Aalst, later onder de heren van Kortrijk. Graaf Jean-Baptiste d'Hane-Steenhuyse werd in 1786 de laatste bezitter van de heerlijkheid.
Ook het nabijgelegen Baarle heeft een geschiedenis die tot de middeleeuwen teruggaat. Op 22 januari 1805 werd bij keizerlijk decreet Baarle afgeschaft als zelfstandige gemeente. Het stuk op de rechteroever van de Leie werd bij Drongen aangehecht, het stuk op de linkeroever bij Sint-Martens-Latem. De parochie bleef echter zelfstandig.
Het gebied bleef lang relatief geïsoleerd. In 1823 werd de Drongensesteenweg aangelegd, die de eerste en enige rechtstreekse verbinding van het dorp met het stadscentrum van Gent vormde. De weg werd tolvrij in 1889. In 1838 werd in oost-westelijke richting de spoorlijn Gent-Brugge aangelegd, en vormde een belangrijke nieuwe verkeersader. Enkele bedrijven vestigden zich in Drongen. In 1950 werd de autosnelweg E5, de latere A10/E40, aangelegd. De autosnelweg ontsloot Drongen definitief en hielp verdere bevolkingsaangroei. Nabij Baarle werd naast de snelweg een industrieterrein aangelegd. De Gentse Ringvaart kwam er in 1969, net ten noorden van Drongen.
Op 1 januari 1977 verloor Drongen zijn zelfstandigheid, en fusioneerde het met Gent.
De Oude Abdij van Drongen is een abdijcomplex, gelegen aan de Leie in Drongen, een deelgemeente van de Belgische stad Gent. Het hele domein, met inbegrip van de tuin, is sinds 1998 als monument beschermd. De abdij herbergt thans een bezinningscentrum, een communauteit van (bejaarde) jezuïeten en enkele gezinnen. De na een brand heropgebouwde abdijkerk uit 1734, achtkantig, in witte steen met een busvormige, kleine koepel, doet dienst als parochiekerk van Drongen-Centrum als Sint-Gerolfkerk.
Traditioneel is de Leie bekend om zijn vlaswerken. Het water van de Leie is arm aan kalk en ijzer, en daardoor erg geschikt voor het roten van vlas. De rivier dankt er haar bijnaam aan: de Gouden rivier, naar de kleur die het roten veroorzaakte. In 1943 echter werd de vlasindustrie in het Leie-stroomgebied volledig verboden om de milieu-aantasting die er het gevolg van was de kop in te drukken.
Wel even vermelden dat we aan KP 120 rechtdoor gaan tot in Scherpenheuvel
Vanaf de spellehut (parking) steken we de straat over (voorzichtig) en gaan naar KP 283,daarna KlottebergstraatWeg MesselbroekWezelbaan--Egelstraat--Spitsmuisstraat--Heidebosstraat--Haegenveld--Lobbense MolenwegRozenstraat--Noordervest--Rozenkranslaan--Zichemseweg--Leistraat--veldweg--het rond punt--Reyndersveldweg--Hamerstraat--Van ThienwinckelstraatEksterstraat--Spechtstraat--punt 283
Op de route :
--Rusthuis : ONZE LIEVE VROUW STER DER ZEE te 3270 SCHERPENHEUVEL --Scherpenheuvel --Don Jon Zichem
In het noorden van de provincie Vlaams-Brabant ligt de fusiegemeente Scherpenheuvel-Zichem. Sinds kort moet je zelfs stad zeggen. Ze grenst aan de provincies Antwerpen en Limburg. Haar landelijk karakter en het ontbreken van zware industrie charmeert heel wat toeristen.. Fietsers, wandelaars en natuurliefhebbers voelen zich aangetrokken door de talrijke bossen en ongeschonden natuurgebieden zoals de Kloosterbeemden en het Vierkensbroek. De alombekende basiliek van Scherpenheuvel, de Maagdentoren in Zichem en de Abdij van Averbode zijn namen die heel wat bezoekers lokken. Het heuvelachtig landschap zorgt voor mooie vergezichten en om uit te rusten met een hapje en een tapje is er keuze te over. Een bezoek aan de geboortstreek van schrijver Ernest Claes die "de Witte" van Zichem tot leven riep, is beslist de moeite waard.
Van heinde en verre trokken en trekken de bedevaarders naar Scherpenheuvel. Velen doen het nog te voet. Vanuit Testelt vertrekken regelmatig kleine groepjes te voet naar O.L.Vrouw. Eenmaal ze de Demer hebben overgestoken en ze over De Dijk stappen, begint een "voorlezer", paternoster in de hand, de rozenkrans te bidden. Natuurlijk gaat men niet over de drukke wegen, maar neemt men kleinere wegen: de bedevaartwegen. Misschien dat je in deze weg wel een groep tegenkomt.
Kasteel in Scherpenheuvel Iedereen die wat groter woonde op de buiten, woonde voor de dorpelingen in het kasteel. Al moeten we zeggen dat dit een uit de kluiten gewassen optrekje was. Voor ons is dit gebouw interessant omdat het nu als tehuis voor oude van dagen dienst doet. Het peekeshuis voor de mensen hier. We kijken er alleen maar naar en we blijven er zolang mogelijk uit weg.
Start : Op de parking voor het kasteel van Domein van Kiewit Afstand : 9,3 km Bewegwijzering : rode driehoekjes GPS :N50 57.622 E5 22.469
DE ROUTE :
Jarenlang waren de domeinen Kiewit en Bokrijk van elkaar gescheiden door een groot privaat bosgebied. Nu kan er tussen beiden domeinen vrij gewandeld worden. Vanaf het kasteeltje van Kiewit vertrekken verschillende gemarkeerde wandelpaden die tot aan de speeltuin van Bokrijk lopen.
Tijdens de wandeling bots je op heel wat verrassingen: heb je al eens oog in oog gestaan met een Schots grazer of over een poel gelopen zonder natte voeten te krijgen
In Bokrijk heb je 2 startplaatsen: de Bucksenrake route van 4 km(geel), en de Parkdreven route van 3 km(blauw). Op domein Kiewit heb je 3 startplaatsen: de wijer route van 6 km(oranje), de Haringsvijver route van 1,5 km(groen) en de Wildernis route van 4 km(blauw).
Daarnaast heb je nog 2 routes vanuit beide startplaatsen: groene hart route van 9,5 km(rood) en de Snelle verbinding Bokrijk - Kiewit van 3,8 km(bruin).
Op de route :
--Domein van Kiewit --Kasteel --De Wijers --Domein van Bokrijk --Kasteel van Bokrijk --Koetshuis --Molen --Arboretum --Muzeum
Domein van Bokrijk Openluchtmuseum Van 1 april tot en met 30 september stap je in het Openluchtmuseum letterlijk en figuurlijk in het verleden. Met meer dan 100 historische gebouwen, heropgebouwd in hun oorspronkelijke staat. Zelfs het meubilair, het landbouwgereedschap en de huisraad zijn authentiek. Maar, het Openluchtmuseum leeft.
In Bokrijk gaat het leven zijn gangetje, op het ritme van de natuur. De ochtendzon priemt doorheen het weelderig groen bladerdak en tovert een kleurrijk lichtspel op het Kempens plein. De kerkklokken luiden en de windmolen komt traag op gang. De pastoor maakt zich klaar voor de donderpreek. En terwijl de boer en de boerin zich opwarmen aan het haardvuur patrouilleert de champetter met waakzame blik door het dorp. De heerlijke geur van versgebakken brood bij de lokale bakker doet de kinderen, op weg naar school even talmen. Benieuwd wie de strenge onderwijzer vandaag de ezelsoren zal opzetten?
Openluchtmuseum Bokrijk Het Openluchtmuseum van Bokrijk werd op 12 april 1958 officieel geopend. Een honderdveertigtal authentieke gebouwen vormen de kern van de erfgoedcollectie. Naast deze gebouwen bestaat de collectie verder uit gereedschappen en alledaagse gebruiksvoorwerpen. In het totaal omvat dit 30 000 stukken kwetsbaar erfgoed en getuigen van het dagelijkse leven van de 17e eeuw tot 1950. Het Openluchtmuseum werkt naar een interactieve en dynamische ontsluiting van haar erfgoedcollectie.
Domein Kiewit het stedelijk natuurcentrum van de stad Hasselt, is een openbaar toegankelijk natuurdomein met een oppervlakte van meer dan 100 ha.
Start : Aan taverne Het Meulezicht in Retie Afstand : 9,6 km Bewegwijzering : GPS : N51 14.647 E5 03.126 Watermolen 10
DE ROUTE :
Een landelijke wandeling met overheerste verharde wegen
Vanaf het Meulezicht rechts naar de watermolen, de straat noemt ook Watermolen--> Molendijk--Begijnenstraat--Brasel--Avoortstraat--Molenhei--door het veld--Zandstraat--doorsteken naar MeierendBosend--N118 oversteken--Wildemandoorsteken naar Wenen--Duinkerken--Watermolen
Retie Oorsprong van de naam Volgens een legende reed Sint-Martinus in een ver verleden te paard door de lucht. Sommige mensen in Retie keken toevallig naar boven en zagen hem. Anderen kwamen echter te laat om het wonder te zien en vroegen ongelovig: Reed ie?. De plaats van dit gebeuren bleef de naam Retie behouden.
Vanuit historisch standpunt is de naam Retie afgeleid van het Latijnse retus.
Deze naam duidt op het gebied dat vroeger eigendom was van een zekere Retus, ooit de voornaamste grondbezitter van Retie.
De Watermolen Op de Witte Nete bevindt zich een schilderachtige, maalvaardige graanwatermolen.
Hoewel de oudste vermelding pas uit 1633 dateert, bestond deze molensite wellicht al in de 14e eeuw. Het huidige bakstenen molenhuis dateert uit 1765 en vervangt een houten constructie uit 1658. Juridisch was het een zogenoemde banmolen. Zulke molens stonden onder toezicht van de dorpsheer; elke onderdaan was verplicht er zijn graan te laten malen en een gedeelte van het meel als belasting in natura aan de soevereine heer af te staan. In de middeleeuwen straalden molens derhalve een zekere macht en invloed uit.
De watermolen is van het onderslagtype. Dit type was het meest aangewezen op de traag stromende waterlopen in de Kempen. Om de drijfkracht en de snelheid van het water op te voeren, bouwde men een stuw- en sluiswerk. Ter hoogte van het onderste kwart van het rad creëerde men een artificiële stroomversnelling. Zowel de binnen- als buiteninstallatie van deze watermolen is volledig intact.
Bezoekers kunnen de molen elke laatste zondag van de maand aan het werk zien. Van hieruit start ook een mooi kanotraject.
Sint-Maartenpotje Dit typisch Kempens gerecht is genoemd naar de patroonheilige van Retie.
De belangrijkste ingrediënten zijn kalkoenblokjes, spekjes, aardappelen en verse groenten. Het Sint-Maartenpotje wordt geserveerd in Taverne t Meulezicht (Watermolen 10).
Sint-Maarten is de patroonheilige van Retie en dat wordt dan ook gevierd. In de voormiddag trekken de kinderen van deur tot deur en zingen ze het
Sinte-Mettelied terwijl ze geld en snoepgoed inzamelen. Reeds weken van tevoren zijn de inwoners van de gehuchten bezig met het verzamelen van hout om een zo groot mogelijke brandstapel te maken. Na het invallen van de duisternis worden de vuren in
de verschillende wijken en gehuchten ontstoken en worden er wafels en warme chocolademelk uitgedeeld.
Vanaf het beukenhof iets langs de grote weg en dan links
--Je komt op de Leeuwerkstraat --De Laks --Ruitersportcentrum Manege Taverne't Groenhof --Eetgelegenheid Burcht Hertog Jan --Langs het kanaal Turnhout-Antwerpen --De Overzet Oud Turnhout-Ravels --Kanaaldijk --Grote Baan --Oude kleiputten --Geleg --Zwaaikom --Visvijver de Snoekbaars --Werkendam
Oud-Turnhout is een gemeente in het noordoosten van de Belgische provincie Antwerpen. De Kempense gemeente telt iets meer dan 12.800 inwoners. Oud-Turnhout wordt in het zuiden doormidden gesneden door de E34.
Oud-Turnhout bezit zeven geklasseerde monumenten: Landschap De Liereman (1940), Sint-Bavokerk (1957), Priorij Corsendonk (1970), Hofke van Chantraine (1999), Sint-Antonius-Abtkerk (1999), Hoeve Kuilend (1999) en het gemeentehuis (1999
Kanaal Turnhout-Antwerpen Dit kanaal wordt ook wel het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten genoemd. De Kempense kanalen werden niet alleen gegraven als transportweg tussen de Maas en de Schelde. Het kanaal heeft een lengte van 63,3 km en is gemiddeld 20 meter breed. De diepte is gemiddeld 2,5 meter. Met de aanleg van het kanaal is gestart in 1844. Tegen 1875 was men helemaal klaar.
Een belangrijke functie was het aanvoeren van straatmest uit Antwerpen om dit hier te gebruiken om de zandgronden een beetje vruchtbaarder te maken. Een andere functie was het bevloeien van de arme Kempense zandgrond met het kalkrijke Maaswater.
Toen tijdens het graven klei werd gevonden was dit de start van een bloeiende tijd van vele steenbakkerijen. Deze tijd is ook terug te zien in de vele kleiputten die overal rondom het nabij gelegen Beerse te zien zijn. Later werd het kanaal gebruikt voor het transporteren van "wit zand" uit Lommel en stenen en pannen.
kanaal Dessel-Schoten te Ravels Foto : Wimboermans
Start : Aan de kerk van Wolfsdonk Afstand : 10 km Bewegwijzering : Wandelknooppunten De Merode GPS :N51 01.738 E4 54.970
DE ROUTE :
187-262-155-416-92-269-270-187
Op de route :
Wandelnetwerk de Merode is ontwikkeld op initiatief van de vzw Kempens Landschap en verbindt vijf belangrijke bosgebieden binnen het domein de Merode met elkaar: Beeltjens en Kwarekken, Hertberg, Varenbroek en Helschot. Het netwerk is bewegwijzerd met de beproefde methode van de knooppuntbordjes, witte rechthoekige bordjes met rode opdruk.
De wandelpaden gaan van Tongerlo tot Scherpenheuvel-Zichem, en dan rechts richting Hulshout en Aarschot of links naar Tessenderlo. Op het Nationaal Park in Limburg na wordt dit het grootste, aaneengesloten natuurgebied in Vlaanderen.
Meestal verharde weg,een paar boswegeltjes en een kasseistrook We hebben een kleine lus gewandeld in dit groots gebied,wel erbij vertellen dat nog niet alles tot in de puntjes is afgewerkt en hier en daar ofwel nog bordjes of een wandelpad ontbreekt,vandaar de verharde versie van het ogenblik
Start : op het W.Binckplein Afstand : 13 km Bewegwijzering : GPS : N51 29.069 E4 57.209 Heuvelstraat/W.Binckplein
DE ROUTE :
Vanaf het Plein met kiosk gaan we links naar Zandstraat daarna :
--tot we in een bocht links het bos ingaan --we komen aan de vijver 't Zand --We gaan rond de vijver --We komen langs de camping met dezelfde naam --komen op de Maastrichtsebaan,links --even verder oversteken en langs het bos --Komen op de Chaamseweg,oversteken --de Turfbaan,rechts --derde pad rechts --komen op de Ulicotensebaan,links --tweede pad rechts --Komen op de Kwaalburg,rechts --Hooispoor --Hofstade --Hoge Dries/Molendries --De Hoogt --Willibrordstraat en plein --Baarleseweg --Heuvels --W. Blinckplein
De gemeente Alphen-Chaam heeft alles wat voor de toeristen de moeite waard is: een rijke historie, water, bossen en heide. Bezoekers kunnen heerlijk dwalen door uitgestrekte bosgebieden.
Pestkerkhof, Alphen Tijdens de pestepidemieën van 1604 en 1625 stierven meer dan 500 inwoners aan deze gevreesde ziekte. Het aantal inwoners van Alphen in die tijd was nog geen 1000. Uit angst voor besmetting moesten op last van de schout de doden buiten het dorp begraven worden, in plaats van in of rond de kerk. Daartoe werd op een heideveld, dat behoorde aan de Abdij van Tongerlo, een zogenaamd pestkerkhof ingericht. De sporen verdwenen in de loop der eeuwen, maar nog tot in de vorige eeuw werd de plek door de bewoners gemeden. In 1934 werd door de heemkundige, Pastoor W.C.J.Binck, het kerkhof teruggevonden. Ter herinnering aan het vreselijk gebeuren werd een monumentje opgericht. De twee kruisen werden geplaatst ter nagedachtenis aan de twee priesters uit Tongerlo, Adr. Adriaensen en Joh.van den Heuvel, die bij hun begeleiding van de pestlijders, eveneens het leven lieten.
Je vertrekt via de Kirchstrasse,waarna je rechts de Oberkailerstrasse in gaat
Deze weg volgen tot aan Hof Eulendorf,
Hier ga je naar boven waar je rechts en direkt daarna naar links gaat
Je daalt het Kailbachtall in en gaat tot aan de A 60
Vanaf de autostrade en via de oversteek bij de L 46 terug naar Gransdorf
Gransdorf is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van het district Bitburg-Prüm. Gransdorf telt 304 inwoners
In de omgeving van het bosrijke Gransdorf in de Kyllburger Eifel wandel je naar hartelust. Je kan hier ook genieten van heel wat culturele bezienswaardigheden. De Moezelvallei is maar 35 km verwijderd. Gewoon zalig niets doen kan hier uiteraard ook.
Start : paar honderd meter van Failon Afstand : 8 km Bewegwijzering : GPS :N50 20.269 E5 17.260
DE ROUTE :
Vanaf een kleine parking (zie GPS) richting Failon ,de N938 en dan rechts
--La Chavéé overstekenlinks een bospad tot op de Chemin de la foulerierechts volgenRue de la Fouleriedoor het bosRoute de Ramazéevoor het bos rechtsRue du Chaletterug naar start
Op de route :
--Failon
--Little octagonal house (Kleine achthoekige huis)
--Château de Ramezée
--Barvaux-Condroz
Failon is een gehucht van het dorp Barvaux-sur-Condroz, deelgemeente van Havelange.
Het is een groene en agrarische streek en de meeste dorpjes hebben hun charme van weleer weten te behouden.
De Valleien van smaken en geuren danken hun naam aan de grote verscheidenheid in producten van eigen bodem: ambachtelijke bieren, amandelkoekjes, honing, kaas, aardbeien en nog veel meer lekkers van de boerderij.
Failon heeft een restaurant met streekkeuken en oude gerechten.
Deze wandeling loopt grotendeels door bossen langs weerszijden van de Somme, een zijriviertje van de Ourthe dat ontspringt rond Barvaux-sur-Ourthe.
Regelmatig moet er op deze tocht geklommen worden. Als we even uit de bossen komen, genieten we van prachtige uitzichten. We komen in de buurt van het Château de Ramezée, een uitzonderlijk sprookjesachtig kasteel uit de 17de eeuw, volledig gerestaureerd.
Start : Aan de kerk van Ronquiéres Afstand : 8,2 km Bewegwijzering : GPS :N50 36.531 E4 13.278
DE ROUTE :
--Place de RonquiéresRue d'Henripontlinks met een pad evenwijdig met het kanaal-- Rue du Plad d'Eauvolgen rechts een wandelpad tot aan de Rue Arthur Brancart ,links-- Rechts achter een woningrij en daarna het bos inRue Maurice Brancartde bocht na de kruising met de Rue mon Plaisir links het bos inCharly du Boisdoor de landweggetjes --terug naar het centrum van Ronquiéres
Op de route :
--Ronquiéres --Het hellend vlak --Notre Dame à Fauquez --Le pont qui grimpe vers l'eglise Sainte-Lutgarde --Bois de la Houssièr
Ronquières is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de Waalse stad 's-Gravenbrakel. Het dorp is vooral bekend omwille van zijn hellend vlak. Het hellend vlak van Ronquières is een scheepslift nabij het Belgische dorpje Ronquières. Het is een hellend vlak op het Kanaal Charleroi-Brussel.
Op 9 maart 1957 stemde de Belgische regering in met een plan om een aantal grote vaarwegen te moderniseren en geschikt te maken voor vaartuigen tot 1.350 ton. Het Kanaal Charleroi-Brussel werd ook in de plannen opgenomen. Bij de plaatsen Ronquières, Arquennes en Seneffe nam het bochtige kanaal een hoogteverschil van meer dan 60 meter. In de 19e eeuw waren hier 16 sluizen aangelegd om dit hoogteverschil te overbruggen. Het passeren van al deze sluizen, over een afstand van circa twee kilometer, kon tot twee dagen oplopen. Modernisering van het kanaal eiste een oplossing voor dit probleem in de vorm van een soort scheepslift.
Het hellend vlak werd na een bouwtijd van zes jaar op 1 april 1968 opgeleverd. Het vlak is 1.400 meter lang en overbrugt een verval van 68 meter, met een helling van bijna 5%. Er zijn twee scheepsbakken van elk 85,50 meter lang en 11,60 meter breed. De bakken rijden als wagons over rails en worden met kabels voortbewogen. Elke bak heeft een eigen contragewicht, dat op rails onder de bak doorgaat. De bakken kunnen zo onafhankelijk van elkaar werken, wat van belang is voor het onderhoud en bij eventuele storingen. In zulke gevallen werkt het vlak gewoon door, maar met beperkte capaciteit. De totale kosten voor het werk bedroeg ongeveer 3,1 miljard Belgische Frank, ongeveer tweemaal meer dan bij de start van de bouw werd gedacht.
Van dit hellend vlak wordt wel eens gezegd dat het tot de grands travaux inutiles behoort, omdat het gebruik van het kanaal na de opening van het hellend vlak stelselmatig afnam. De sluiting van de Waalse steenkolenmijnen was hier zeker een reden voor. In het laatste decennium is er een stijging genoteerd tot het topjaar 2006 toen 5.215 schepen werden versast.[1] In 2008 was dit aantal echter gedaald tot 3.815 versaste schepen.
Het vlak voorziet in z'n eigen energie. Naast de helling ligt een buis waardoor water stroomt dat een turbine aandrijft, die de elektrische energie voor het kunstwerk levert.
Le pont qui grimpe vers l'eglise Sainte-Lutgarde De Glazen Kapel Arthur Brancart was een meester-glasblazer en een geniale uitvinder. Het gehucht dankt haar rijkdom aan hem. Tijdens de eerste wereldoorlog vond hij het Marbrite uit. De 'Verreries de Fauquez' met om en bij de 800 werknemers verkochten dit .... glas over de hele wereld.
Arthur Brancart liet een groot deel van het dorp bouwen, evenals de school, de filmzaal, de feestzaal, de winkels en, als kers op de taart, ook de Kapel. Ze werd zowel aan de binnen- als aan de buitenkant bedekt met marbrite. Ze werd gebruikt voor kerkdiensten en tentoonstelling tot 1977. Momenteel wordt ze gebruikt voor woonruimtes, als toneelzaal, als herdenkingsplaats van het industriële erfgoed en voor een Bretoens pannenkoekenhuis.
Het Bos van La Houssière is een ideale plek voor ontspanning, voor wandelaars van alle slag. Vele van de paden zijn bewegwijzerd en didactische borden informeren u over de fauna en flora die er te bewonderen valt. Het arboretum telt een zeer omvangrijke verzameling boomsoorten en de sportievelingen kunnen het « pad van het oude tramspoor » volgen aan de hand van een fitometer.
Het Bos van La Houssière, grotendeels op het grondgebied van s Gravenbrakel, reikte ooit tot aan het Zoniënwoud (ten zuiden van Brussel), maar door houtkap en zandwinning werden de twee van elkaar gescheiden. Het werd geklasseerd in 1940, om te verhinderen dat het voorgoed zou verdwijnen. Foto : Wikipedia
Start : Aan de kerk van Alveringem Afstand : 7 km Bewegwijzering : GPS : N51 00.728 E2 42.632
DE ROUTE : De start van deze landelijke wandeling is aan de kerk van Alveringem Er is rond deze prachtige kerk parking genoeg,
Daarna vervolgen we naar ;
--Lovoetweg- HoogstraatFortem--naast de LovaartWestover-- --Oerenstraat--Kwellemolenstraat--Sint RijcerstraatAppelstraat-- --Kaatsspelstraat--Dorp
Op de route :
-Alveringem -Lovaart -Oeren met de St,Appoloniakerk en het -Militair kerkhof -Gemeentehuis van Alveringem, het vroegere Hof van Wyckhuize
De gemeente Alveringem is een relatief dunbevolkte gemeente, waarvan de bevolking de laatste decennia nog terugloopt. Op het uitgestrekte grondgebied bevinden zich negen deelgemeenten, alle landelijke dorpen. De grootste deelgemeente is Alveringem zelf, de hoofdgemeente, dat in het noordoosten van de gemeente ligt. In 1971 werden bij gemeentelijke fusies de dorpjes Hoogstade, Oeren en Sint-Rijkers aan Alveringem toegevoegd. In 1977 kwamen er ook de toenmalige gemeentes Leisele en Stavele bij. Tot Leisele behoorden sinds 1971 ook de dorpjes Gijverinkhove en Izenberge; aan Stavele was dat jaar ook Beveren-aan-de-IJzer gehecht. De nieuwe fusiegemeente telde sinds 1977 zo negen landelijke deelgemeentes. Net ten oosten van de dorpskern van Alveringem ligt het gehucht Fortem aan de Lovaart.
In het dorp zijn verschillende fietsroutes en musea, zoals het Mout- & Brouwhuis De Snoek, het "museum van dorst" in Fortem.
De kerk en parochie van Alveringem-centrum zijn genoemd naar Sint-Audomarus. De laatgotische Sint-Audomaruskerk uit de 16de-17de eeuw werd na beschadiging in de Eerste Wereldoorlog hersteld en is een beschermd monument sinds 1971. De driebeukige hallenkerk heeft een 46 meter hoge toren. De Vlaamse priester Cyriel Verschaeve ligt rond de kerk begraven, evenals de Brusselse socialistische ex-minister Hendrik Fayat.
Het gemeentehuis werd eveneens zwaar beschadigd in de Eerste Wereldoorlog. Na de oorlog werd het afgebroken en werd er een nieuw gebouw opgetrokken, ontworpen in Vlaamse neostijl door architect C.Van Elslande. Het werd geopend en 1922 en deed dienst als gemeentehuis tot de fusies van 1977. Nu doet het gebouw dienst als openbare bibliotheek. Op de bovenverdieping zijn de kantoren van het OCMW gevestigd.
Alveringem gaat prat op zijn gerestaureerde hoeves en enkele historische gebouwen zoals het Hof van Wyckhuyse (Je vindt er o.a. de dienst voor toerisme!). Op verschillende boerderijen kan je heerlijke hoeveproducten kopen, eigen productie dus: vers, (h)eerlijk en van een uitstekende kwaliteit!
De Lovaart De Lovaart is een verbindingskanaal tussen Veurne en IJzer en werd omstreeks de 12de eeuw gegraven. Langs beide zijden van de Lovaart komt een gevarieerde beplanting. Op de linkeroever werd het bestaande jaagpad extra aantrekkelijk gemaakt voor wandelaars en fietsers.
Oeren Rondom de kerk ligt een Belgisch militair kerkhof van 1914 - 18 met 510 personen, een aantal onder hen zijn onbekend gebleven.
Heldenhuldezerkjes Heldenhuldenzerkjes van Vlaamse gesneuvelden zijn nog terug te vinden op de militaire kerkhoven van Oeren, Hoogstade en op de kerkhoven van Alveringem en Beveren.
Deze heldenhuldenzerkjes met een Keltisch kruis, een meeuw of Blauwvoet en de letters AVV-VVK (Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus) is door frontsoldaat, schilder en tekenaar Joe English ontworpen.
Isabellapolderroute Aartshertogin Isabella van Oostenrijk is nog opvallend aanwezig in deze regio. Onder haar bewind kreeg dit waterrijke gebied immers zijn huidige vorm. Als dank lieten de bewoners haar naam luiden als een klok.
We wandelen door de Isabellapolder, langs het Isabellakanaal en de Isabellahoeve.
De dijken getuigen van de felle strijd die de boeren moesten aangaan met de zee, die geen kans onbenut liet om terug te slaan.
Nu nog is het een landbouwstreek bij uitstek.
Boekhoute is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeenten van Assenede. Boekhoute ligt nabij de grens met Nederland, in het Meetjesland. Het was een zelfstandige gemeente tot eind 1976. Het heeft een oppervlakte van 16,27 km² en telde op 1 april 2006 2029 inwoners.
Het vissersverleden In het begin van de 20e eeuw leefde 700 Boekhoutenaren van de visvangst. De Braakman, de verbinding tussen de vissershaven en de zee verzandde compleet in 1952. De vissersvloot van bijna vijftig schepen kon niet meer uitvaren. Voor een groot deel was dat te wijten aan niet uitgevoerde baggerwerken tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een vissersboot in het dorp herinnert nog aan het vissersverleden en de in september gehouden garnaalfeesten.
Boekhoute is bij wet nog altijd een officiële vissershaven. De boten liggen nu (2008) in Terneuzen of Breskens en zijn te herkennen aan het opschrift BOU (naar de oude schrijfwijze Bouchaute).
--Abdij van Affligem --Koeweidelos kapelleke --Kravaalbos --Meldert kapel --Meldert dorp
De abdij van Affligem mag beschouwd worden als de meest imposante abdijstichting van de benedictijnen in de Lage Landen. Als huisabdij van de hertogen van Brabant werd ze Primaria Brabantiae (de voortreffelijkste van Brabant) betiteld. In de rijmkroniek van Sinte-Lutgarde (circa 1200) wordt ze Spiegel voor alle abdijen genoemd.
In 1870 slaagde men erin het kloosterleven te Affligem nieuw leven in te blazen, namelijk binnen het statige Bisschoppenhuis, het laatste overblijfsel van de laatbarokke bouwwerken. Dit werd tussen 1920 en 1970 uitgebreid met een vleugel met monumentale kruisgang en een nieuwe abdijkerk. Pas heropgericht, ondernam Affligem reeds in 1892 de stichting van de abdij van Merkelbeek (sinds 1923 abdij Sint-Benedictusberg te Vaals bij Aken). Van hieruit zouden de Affligemse benedictijnen de Duitse kloosters van Kornelimünster en Siegburg herstellen. Sinds 1910 neemt Affligem ook deel in de missie van Pietersburg in Zuid-Afrika. Het is binnen de Liturgische Beweging befaamd met de uitgave van het Volksmisboek (1915) en het Tijdschrift voor Liturgie (1919)
Voorplein van de abdij Affligem De huidige Abdijstraat loopt dwars door de oude abdij waarvan slechts drie gebouwen overgebleven zijn. Vroeger was ze omringd met muren, en in het dal met een wal waarachter de visvijvers lagen. De aanleg van het huidige voorplein onder het abbatiaat van D. Franco de Wyels (+1962) dateert grotendeels van 1951. Toen werd de Benedictuspoort onder leiding van kunstschilder F. Coppens uitwendig gerestaureerd en verbonden met het Bisschoppenhuis. Het barokke wapenschild in de verbindingsmuur, getopt met twee kromstaven, zou kunnen verwijzen naar de tweevoudige waardigheid van aartsbisschoppen-abten. De kerktoren, opgericht in 1954, is gedeeltelijk het werk van architect Th. Vijverman van Denderleeuw.
Kravaalbos Het Kravaalbos is een bos dat grotendeels op het grondgebied van Meldert (Aalst) en Asse ligt en een klein deel op het grondgebied van Mazenzele. Het bos is ten noordwesten van Brussel gelegen. Het is nog een deel van het vroegere Kolenwoud. De oppervlakte bedraagt ongeveer 80 hectare. Er ligt ook een grote vijver tussen het ongestoorde en verstoorde bos van ongeveer 1,5 hectare groot, ontstaan door de winning van Balegemse zandsteen. Het landschap vertoont duidelijk tekenen van het heuvelland tussen Aalst en Brussel. Zo ligt het hoogste punt om en bij de 80 meter boven zeeniveau, en is er een hoogte-interval van ongeveer 50 meter.
Een gedeelte van het bos is nog ongestoord. In dit gedeelte komen elzen en wilgen voor met als onderbegroeiing o.a. zeggen en bittere veldkers.
In het verstoorde gedeelte zijn boomsoorten aangeplant, zoals de tamme kastanje, de es en de Amerikaanse eik. Wel komen nog resten van de oorspronkelijke ondergroei voor met onder andere valse salie, lijsterbes, dalkruid, kamperfoelie, lelietje-van-dalen, bosanemoon. Op plaatsen waar de oorspronkelijke ondergroei werd weggehaald komen nu braam, gladde witbol en adelaarsvaren massaal voor. Daarnaast komt tussen de adelaarsvarens nog de wilde hyacint voor.
In de twaalfde eeuw werd op initiatief van de abdij van Affligem steengroeven geëxploiteerd en die in de zestiende eeuw waren uitgeput.
In het bos kan men ook vele wilde dieren aantreffen, zo leven er konijnen, fazanten, vossen, buizerds en uilen.
Start : Aan het kasteel van Gaasbeek Afstand : 11 km Bewegwijzering : geen GPS : N50 47.990 E4 12.265 Kasteelstraat Gaasbeek
DE ROUTE :
Recht tegenover de Afspanning Oud Gaasbeek de weg ingaan Zo maken we een tocht rond het domein van het kasteel met prachtige bossen en vijvers tot we terug op de kasteelstraat uitkomen Links en vervolgens rechts de groenstraat en nog eens rechts de Groeneweg in volgen door bossen en velden tot we de Brusselsestraat oversteken de Eksterstraat in, Tweemaal rechts volgen tot we op een punt komen waar we zicht hebben op de Pedevallei en ST Gertrudis Pede,rechts de Appelboomstraat in,dan Kothemstraat en links de Lenniksebaan waar we komen aan Brouwerij Lindemans Rechts de Kwadewegenstraat in tot de Konijnestraat links,eerste rechts tot aan de Postweg,rechtdoor de Schreinstraat in,rechts de Kleine schreinstraat-de Schaliestraat zijn nu in VlezenbeekDorp--Beevaartweg--rechts het veldpaadje tot Laudinnenstraat --Reuzestraat tot einde dan rechtdoor het bospad in tot Kamstraat links tot de Lourdesgrot rechtsInkendaalstraat voorbij ziekenhuiskomplex Inkendaal,De Bijltjes --Smidsestraat linksKasteel van Nerderloo linksPostweg paadje rechtsKonijnenstraat linksdoor het park en langs kasteel Groenenberg terug naar ons vertrekpunt
--Kasteel van Gaasbeek --Brouwerij Lindemans --Vlezenbeek --ziekenhuiskomplex Inkendaal --Kasteel van Nerderloo --kasteel Groenenberg
Kasteel van Gaasbeek Het kasteel ligt strategisch op een helling en vertoont een onregelmatige, polygonale aanleg binnen een omwalling. Het huidige uitzicht is hoofdzakelijk het resultaat van de restauratiewerken uit 1887-1898, achtereenvolgens onder leiding van architect Charles-Albert en de Franse letterkundige E. Bonafé. De gevel aan de grachtzijde benadrukt het robuuste, weerbare karakter van de burcht. Hij bewaart een onderbouw van lokale breuksteen uit de 13e-15e eeuw. Het oorspronkelijke metselwerk erboven werd waar nodig hersteld of opnieuw opgebouwd tot aan de kroonlijst. Vensters en erkers kregen daarbij een neogotisch tintje. Het poortgebouw heeft een monumentaler uitzicht. Tijdens de restauratie werd de bakstenen donjon gebouwd met een spietoren en de Brabantse Leeuw in het boogveld. De toren van (Sint-Pieters-)Leeuw werd heropgebouwd en werd opgevat als een muurtoren met een trapgevel.
Het kasteel is een erkend museum met een rijke kunstcollectie (kostbaar meubilair, wandtapijten, schilderijen, beelden en edelsmeedwerk). In 20 zalen geven de inrichting en het meubilair van de vroegere bewoners een indruk van het vroegere kasteelleven.
Brouwerij Lindemans Zeven generaties geleden, in 1809, exploiteerde de familie Lindemans een boerderij in Vlezenbeek, aan de rand van Brussel. Om tijdens de wintermaanden iedereen aan het werk te houden, werd besloten een klein lambiekbrouwerijtje op de boerderij in te planten.
Door het groeiende succes van de lambiek werd het brouwen stilaan belangrijker met als gevolg dat de landbouwactiviteiten werden stopgezet in 1950. Vanaf dat ogenblik begon de familie Lindemans volop Geuze en Kriek te produceren.
Door de nog steeds groeiende vraag naar lambiekbieren was de capaciteit van de verouderde brouwzaal te klein geworden om de productie te volgen. In 25 jaar tijd groeide de productie van 5.000 Hl naar 50.000 Hl. Om de lambiek te vrijwaren voor een kwaliteitsdaling ten gevolgen van overproductie, werd in 1991 besloten om naast de oude brouwerij een nieuwe brouwzaal op te richten, met een capaciteit die drie keer hoger lag.
In 1995 werd er opnieuw creatief met lambiek geëxperimenteerd, en zag een ongewoon bier het licht: het Tea Beer, een bier met een verrassende citroenzuur -zoete smaak.
Park Groenenberg - Gaasbeek Twee parken. Twee kastelen. Plus honderden paleizen die de natuur bouwde. Eén gestrekt groen domein in het hart van Vlaams-Brabant. Welkom in Gaasbeek-Groenenberg.
Ervaar als een echte kasteelheer de pracht en de rust van beide domeinen. Gaasbeek, het trotse slot, nauw verbonden met onze geschiedenis. Groenenberg, een elegant buitenverblijf, droomhuis van rijke burgers. Tientallen eeuwenoude bomen, paleizen voor honderden dieren. Gaasbeek, het trotse slot, nauw verbonden met onze geschiedenis.
Het park van Groenenberg, een levend schilderij, honderd jaar geleden vakkundig ontworpen door landschapsarchitect Edmond Galoppin. Een park vol verfijnde vista's en bloemenperken, in alle seizoenen zinderend van kleur en leven.
Het park van Gaasbeek, een ode aan bos en water, een boek vol herinneringen aan mensen die in dit landschap eeuwenlang de natuur naar hun hand zetten. Een park met verrassende vergezichten en intieme hoekjes, een juweel uit vroegere tijden.
Beide parken worden zorgvuldig gerestaureerd en onderhouden door het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, AMINAL, afdeling Bos & Groen.
Start : aan de St.-Janparochie in Kuringen Afstand : 11.5 km Bewegwijzering : rode driehoek GPS : N 50.956109 - E 5.327289 parochiecentrum Sint-Jan, Nieuwstraat 126 in Kuringen.
Het is toegestaan om de hond mee te nemen tijdens deze wandeling
Het 100 ha grote natuurgebied de Platwijers strekt zich uit op het grondgebied van de gemeenten Zonhoven en Hasselt (Kuringen). Reeds in de middeleeuwen stelde men vast dat de aldaar stromende Roosterbeek zeer geschikt was om viskweekvijvers te bevoorraden. En zo werden hier honderden vijvers en vijvertjes gegraven.
Dit reservaat is nu echter vooral gekend voor zijn grote vogelrijkdom. Talrijke soorten vinden hier een geschikte pleister- en broedplaats. De meeste binnenpaadjes zijn dan ook afgesloten voor het publiek omdat de vogels anders te veel gestoord zouden worden. Vogelaars zou ik dus willen aanraden hun verrekijker niet te vergeten.
Wandelgebied wordt Platwijers
Het landschap in het natuurgebeid wordt bepaald door honderden vijvers, Bovendien bieden de natuurreservaten Platwijers en Kolberg een perfecte aanvulling op Wijvenheide. De natuurliefhebbers kunnen vertrekken vanuit Zonhoven of Hasselt.
Vanuit Zonhoven (startplaats Camping Heidestrand), kan je de rode of oranje route volgen, die je dwars door Wijvenheide loodsen. Je komt hier de vreemdste dieren tegen, zoals de roerdomp, wouwaap of het minuscule boomkikkertje.
In Hasselt is het vertrek voorzien aan Parochiecentrum Sint-Jan in Kuringen-Heide, waar de wandelaars kunnen kiezen uit 5 routes, variërend van 4,5 km tot 12,5 km. Ook hier kom je langs tal van vijvers, die vroeger gebruikt werden voor de viskweek. De Roosterbeek loopt als rode draad door het gebied en vult de vijvers aan met water.
Lint is een van de kleinste gemeente in de provincie Antwerpen met haar 557 hectaren.
De gemeente ligt zeer gunstig op de as Brussel Antwerpen en ook de provinciesteden Lier en Mechelen liggen vlakbij.
Kontich station
Station Kontich is een spoorwegstation langs spoorlijn 25 (Brussel - Antwerpen) in de gemeente Kontich. Vroeger heette dit station Kontich-Kazerne omwille van de nabijheid van een legerkazerne. Langs de vroegere spoorlijn 61 (Antwerpen - Aalst) lag het station Kontich-Dorp.
Vanuit dit station is een aftakking naar spoorlijn 13 richting Lier.
Op 21 mei 1908 reed een trein, wegens een verkeerde wisselstand, in het station Kontich in op een stilstaande reizigerstrein. Drie rijtuigen werden vernield en er vielen 40 doden.
De naam Kontich komt waarschijnlijk van het Romeinse woord Condacum, wat zoveel betekent als "de plaats bij de samenvloeiing". Dit duidt op de samenvloeiing van de Rupel en de Schelde. Dit grondgebied was veel groter dan de huidige gemeente Kontich en omvatte ook de huidige gemeenten Aartselaar, Rumst, Hemiksem, Niel, Schelle en Lint. Sporen van bewoning uit de Romeinse tijd zijn gevonden op verscheidene punten van het huidige Kontich: urnen, houten waterputten, Romeinse tegels, munten en scherven.
Kernen Naast Kontich zelf ligt in de gemeente nog de deelgemeente Waarloos. Waarloos in het zuiden ligt nog enigszins in landelijk gebied. Kontich zelf in het noorden is als gebied in de rand van Antwerpen sterk volgebouwd geraakt met woonwijken. Centraal ligt daar Kontich-Centrum. Ten oosten ligt Kontich-Kazerne, dat vergroeid is met buurgemeente Lint en ook met het centrum verbond geraakt. In het westen ligt nog het kleine gehuchtje en parochie Sint-Rita.
Start : Aan het Station van Valkenburg Afstand : 11 km Bewegwijzering: geen GPS : N50 52.175 E5 49.913
DE ROUTE : Deels over verharde wegen en deels op bospaden Als je voor het station staat ga je links de baan van de parking helemaal te einde zodat je op de Paralelweg komt ,rechts de sporen oversteken en je bent op de route
Op de route :
Paralelweg-Napoleonstraat-Dorbeekweg-Emmaberg oversteken-nieuweweg-Hekerweg-links het bos in-Emmabergweg-Groeneweg-onder de A79-rondpunt oversteken Diepestraat-Heihofweg-Putweg-Kleingenhouterweg-Ravensboschstraat-Bosstraat-Haasdalermolenweg-Hoekweg-we maken een kleine lus langs de hoeve en de boomgaard-Door het Ravensbos-Bosstraat-Over de A79-Aan de Krombunder-Parallelweg terug naar het station
--Het station van Valkenburg --Emmaberg --Rotondes bij Hulsberg --Kapel Ravensbos --Kasteel de Bockenhof --Ravensbos
Station Valkenburg is het spoorwegstation van Valkenburg in de Nederlandse provincie Limburg. Het station is gelegen aan het traject Maastricht - Heerlen en geldt als het oudste nog bestaande van Nederland.Het mergelen gebouw werd ontworpen door Jacobus Enschedé en werd geopend op 23 oktober 1853. Enschedé liet zich inspireren door het paleis van koning Willem II in Tilburg. In 1890 werden twee vrijstaande gebouwtjes aan de zijkanten gesloopt om plaats te maken voor langere vleugels.
Het gebouw, dat geklasseerd is als rijksmonument, is nog steeds als station in gebruik. In 2005 werd het station verpacht en in oude staat teruggebracht. Sindsdien is er een restauratie, een kiosk en een modeltreinenwinkel in gevestigd. In 2009 werden de ruimtes van de modeltreinenwinkel heringericht met een expositie over toeristisch Valkenburg, over de geschiedenis van de Heuvellandlijn en over de ZLSM. Eind 2009 is het contract opgezegd en zijn de modeltreinenwinkel, de kiosk van de ZLSM en de restauratie gesloten.
Aanvankelijk lag het station aan de lijn Aken - Maastricht, later kreeg het station aansluitingen naar Heerlen en Kerkrade (Miljoenenlijn). Alleen Heerlen Maastricht is nu nog in reguliere exploitatie. De stations Houthem-Sint Gerlach en Schin op Geul aan deze lijn behoren ook tot de gemeente Valkenburg aan de Geul.
Emmaberg (Limburgs: D'n Emmaberg) is een gehucht in de gemeente Valkenburg aan de Geul. Het plaatsje is gelegen tussen Hulsberg en Valkenburg, aan de provinciale weg N298. Emmaberg maakte tot de gemeentelijke herindeling van 1982 deel uit van de voormalige gemeente Hulsberg, welke deels opging in de gemeente gemeente Nuth en deels in de gemeente Valkenburg aan de Geul.
Emmaberg en zendmastHoewel officieel een gehucht, bestaat Emmaberg vooral uit villa's en wordt het vaak gezien als een dure buitenwijk van Valkenburg. In Emmaberg staat ook de 150 meter hoge zendmast van waaruit de radio-uitzendingen van de publieke omroep, de regionale omroep L1 en de commerciële radiostations 100% NL en Radio 538 worden uitgezonden. Deze zendmast is landelijk bekend als 'Zender Hulsberg' genoemd naar de voormalige gemeente waar deze zendmast stond opgesteld.
Kasteel de Bockenhof Het complex bestaat uit een herenhuis, de Obbendorf, en een pachtboerderij. Onder een schuur bevinden zich nog twee tongewelven die wijzen op een nog ouder gebouw. Bij een verbouwing in 1848 is dit gebouw verdwenen. De pachthof ligt aan de weg Groot-Haasdal. Het kasteel, dat via een weggetje langs de hof bereikbaar is, is een witgepleisterd, uit twee lagen opgebouwd bakstenen gebouw, met hardstenen deur- en vensteromlijstingen. Aan de noordzijde heeft het een krulgevel. Het vierkante torentje uit 1677 is voorzien van een tentdak met daarop een koepeltje en een spits in de vorm van een doorgesneden ui. Op deze ui staat een windvaan uit 18e eeuw, voorzien van het familiewapen van Von Bock.
De rechthoekige kasteelhof is gedeeltelijk gebouwd in mergel. De twee grote rondboogpoorten aan het binnenplein hebben randen uit baksteen. Een van de bakstenen muren van de schuur is gelardeerd met mergelstenen speklagen. De hof heeft een grote voluutgevel met in de top twee uilengaten.
Start :Aan Hotel Schneeberg Afstand : 10,5 km Bewegwijzering : C4 GPS :N50 05.589 E6 33.924
Waldhaus Schneeberg St. Thomaser Straße 5 in 54657 Neidenbach
DE ROUTE : Een mooie wandeling door het woud naar het onderliggende St Thomas waar een pracht van een klooster te bezichtigen is en dat tegen de spoorweg gelegen is en waar je de dorst kan lessen om dan terug de blimming aan te vatten naar het vertrekpunt
Het voormalige klooster van St. Thomas is nu bevestigd als een Romaanse kerk met een barokke kloostergebouwen. Hier is de pastorie van het bisdom Trier. Attracties in de buurt van de kerk is de ruime tuin.
In de tuin van het klooster begint de verschillende aard kilometer lange pad dat leidt langs de kreek afgunst.
Ter ere van de vermoorde in 1170 en 1173 heilig verklaarde aartsbisschop van Canterbury, Thomas Becket, is in Kylltal in 1185 een cisterciënzer klooster (de oudste in Duitsland) werd opgericht. Het oudste deel van het klooster kerk werd ingewijd 1222e In 1802 de nonnen werden verdreven door de secularisatie van het klooster. Een brand in 1742 verwoestte de Abdij, alleen de kerk overleefde. Het klooster werd gebouwd in 1744 in barokke stijl. Vandaag het klooster wordt gebruikt als Bisschoppelijke priesters huis en trainingscentrum voor kerkdiensten
Kloster St. Thomas Annenberg 2 54655 St. Thomas
Ontdek de natuur op het natuurpad St. Thomas
In het beschermde gebied tussen de overspanningsbeveiliging en Kyll vindt u een natuurpad van een soort te vinden op een lengte van 2,5 km bewegwijzerde wandelroute leidt door het prachtige St. Thomas Heilenbachtal. Vanaf het dorpsplein van Sint-Thomas in het klooster van St. Thomas Bacher benijd je wandeling naar de watervallen. Veel informatie borden en Aktivstationen geven u tips en suggesties over het natuurpad bewust ervaring ". Families met kinderen, maar ook groepen scholieren die willen bewust ervaren en actief de natuur komen, op uw kosten. Een reizende stille cabine nodigt u uit om te rusten en een picknick, maar het kan ook gebruikt worden als een openlucht klaslokaal. Toegankelijk, het natuurpad met de trein! Op verzoek van de Bosbouw Bureau Bitburg gidsen, niet alleen voor kinderen maar ook voor geïnteresseerde volwassenen. Informatie, contact opnemen met het kantoor bos Bitburg, Kleist Strasse 5, 54634 Bitburg, telefoon, 06561 tot 94690.
Start :aan de kerk van hulsonniaux Afstand : 7,5 km Bewegwijzering : geen GPS :N50 12.106 E4 56.881
DE ROUTE : Voor de kerk naar links afdalen en dan rechts tot einde pad ,door het veld naar de beek , de rest zijn goed begaanbare wegen
Hulsonniaux is een plaats en deelgemeente van de Belgische gemeente Houyet. Hulsonniaux ligt in de provincie Namen.
Vroeger was het dorp voornamelijk agrarisch: was geteelde tarwe, spelt, haver, aardappelen, suikerbieten en voederbieten. Gelegen in de stad, een prachtige kapel gewijd aan Onze Lieve Vrouw van Genade, in de schaduw van eeuwenoude linde, en twee andere kapellen, een gewijd aan Saint Roch en de andere aan St. Barts.
Op het huidige grondgebied van deze stad was ooit het landhuis van Chaleux waarvan de oorspronkelijke naam moest zijn Calaus. deze plek als geciteerd uit de vijftiende eeuw en de documenten die zij schrijven: Chaloy en Chaleux Challux. Deze term komt uit de Keltische radicale eeltplek die verschillende namen en locaties van het water gelegen op rivieren gaf.
Chaleux, gelegen in een bocht van de rivier de Lesse, is beroemd om zijn prehistorische grot. De grot, gelegen aan een bocht in de rivier de Lesse, 18 meter boven de rivier, heeft meer dan 30.000 bewerkte vuursteentjes van menselijke handen, menselijke en dierlijke beenderen, zandsteen platen, en .. .. mammoet ellepijp.
Op vele plaatsen zijn er prachtige uitzichten, met name om de vallei van de Lesse
De geklasseerde site Chaleux, met zijn kalkstenen kliffen, bekend als naalden Chaleux gedomineerd door de rotsachtige kaap die het kamp werd opgericht Romeinse Furfooz, is prachtig.
Hulsonniaux bewaard tot de laatste oorlog, heel typische oude huizen van modder, die het een zeer origineel karakter geeft. Het wordt ook gebruikt om Hulsonniaux, jukken, en deze manier van reizen was noodzakelijk gezien de beperktheid van de vele sites is ontoegankelijk voor voertuigen. Er was eens een brug naar de Lesse Chaleux en werd verloren door een ineenstorting van ijs aan het einde van de XIXe eeuw.
Op 15 augustus 1914, na een bombardement bezetten de Duitsers het dorp, en nemen de priester als gijzelaar mee,
Start : Op de parking iets van de kerk van Virginal-Samme Afstand : 9 km Bewegwijzering : Geen GPS :N50 38.520 E4 12.669
DE ROUTE :
Mooie wandeling langs landwegen en bossen
wandelen langs het kanaal en de papierfabriek
--Virginal-Samme --Kanaal Brussel-Charleroi
Bezienswaardig:
--de dolmenTable des Sorcières, --kleine kasteeltjes, --de St-Laurentkerk (11eeeuw) in Haut-Ittre, art nouveau --vensters in glas van Fauquez in de St-Pierrekerk in Virginal, --het Smederijmuseum, --de typische vierkantshoeves van de streek.
Virginal-Samme is een plaats en deelgemeente van de Belgische gemeente Itter. Virginal-Samme ligt in de provincie Waals-Brabant
Start : Parking, Damse Vaart-Zuid, 8340 Damme Afstand : 7 km Bewegwijzering : geen GPS : N51 14.923 E3 16.618
DE ROUTE :
stads- en groene luswandeling Wegdek: afwisselend verharde en niet verharde ondergrond Toegankelijk voor rolwagens: moeilijk
Op de route :
--Damme --Damse Vaart --Schipdonkvaart
Damme is een plaats en stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad is een toeristische trekpleister met veel oude gebouwen. Deelgemeenten ingegrepen telt het bijna 11.000 inwoners.
De stad profileert zich sinds een aantal jaren als boekenstad.
De oorsprong van de vlag en het wapenschild van de stad vinden hun oorsprong in een legende. Damme heette vroeger Hondsdamme, dat eigenlijk van "honte" komt. Honte is een oud woord voor een modderig gebied aan een monding. Aan de verbastering tot "hond" werd achteraf een legende gehangen. De duivel zelf zou in de gedaante van een hond in Damme heel wat schrik aangejaagd hebben bij de bewoners. Na drie dagen vol gehuil ontstond er een storm die een bres in de dijk veroorzaakte. De dijkbouwers joegen op de hond, maakten hem af en stopten de bres dicht met het duivelse dier. De duivel was verslagen en het gat was dicht. De duivel en het oprukkende water waren verslagen, Damme was gered
Bezienswaardigheden Het middeleeuwse stadhuis, een mooi voorbeeld van Brabantse gotiek De middeleeuwse Onze-Lieve-Vrouwekerk waarvan de bouw in de dertiende eeuw in vroeggotische stijl werd opgestart. Door het toenemend belang van Damme werd in de volgende eeuw de huidige hallenkerk aangebouwd. In 1578 werd de kerk geplunderd door de geuzen. Herstelling volgde tussen 1621 en 1626. Transept, zijbeuken en middenbeuk werden in 1725, samen met de bouwvallige spits afgebroken omdat het onderhoud onbetaalbaar werd. Men moest hiervoor wel toelating vragen aan de Grote Raad van Mechelen. De kerk werd opnieuw gerestaureerd, eerst tussen 1890 en 1895 en later tussen 1902 en 1904. Het pleister werd van de baksteen verwijderd.
Het standbeeld van Jacob van Maerlant voor het stadhuis. Hij ligt begraven in een blinde zerk in de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Niet hij zou er onder liggen, alleen zijn lijk, zo redeneerde hij
Damse Vaart (Jan. 2006)De Damse Vaart, afgelijnd met bomen, verbindt Brugge met Damme en loopt verder naar Sluis. Het werd onder Napoleon uitgegraven. De vaart heeft nu geen enkele economische betekenis meer. De boot Lamme Goedzak, naar een karakter uit de roman over Tijl Uilenspiegel, brengt toeristen van Brugge naar Damme. Wanneer de vaart in de winter dichtvriest, is het mogelijk van Brugge naar Sluis te schaatsen wat dan ook door vele toeristen wordt gedaan.
Het Uilenspiegelmuseum brengt 5 eeuwen Uilenspiegel in beeld. Sinds de 17de eeuw heeft Damme een sterke Uilenspiegeltraditie. Als symbool van de Vlaamse volksziel, ontembare geus en fratsenmaker, dwaalde hij er met Nele en Lamme Goedzak rond. In het museum kan men aan de hand van kopieën van handschriften, 16de-eeuwse drukken, schilderijen, bibliofiele uitgaven, prenten, beeldhouwwerken, geplaatst in hun cultuurhistorische context, met deze verschillende gezichten van Uilenspiegel kennismaken.
Lange rechte weg langsheen de zuidelijke oever van het Schipdonkkanaal, vanaf de Oude Sluissedijk en de Platheulebruggen ten westen tot in Moerkerke en verder oostwaarts op grondgebied van Oost-Vlaanderen (Maldegem). Tracé daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw, na de aanleg van de evenwijdig lopende Leopold- en Schipdonkkanalen, resp. in 1843 en 1855-1856; e.g. om het water vanuit de polder ten noorden van het Meetjesland af te voeren, l.g. als afleidingskanaal van de Leie. Weg omzoomd met populieren; schaarse hoevebebouwing lagerliggend dan de weg.
Start : Aan de kerk van Edelare Afstand : 12 km Bewegwijzering : ja GPS : N50 50.048 E3 37.367 Edelareberg, 9700 Edelare
DE ROUTE : Met de naam van de Bierbrouwer wandelroute kan je alle kanten uit. Het traject loopt door de mooiste plekjes van Oudenaarde, brouwersstad bij uitstek. Je passeert zelfs een aantal brouwerijen. Onder andere Roman, die fier boven op een heuvelrug de omgeving de kerk van Edelare die ligt aan een ieniemienie doodlopend straatje Wat verderop geparkeerd dus en te voet richting kerk
Op de route :
--Edelare --Volkegem --Maarke-kerkem --Sint-Vincentiuskapel en Sint-Pieterskerkje
Edelare Historisch gezien maakte het onderdeel van de baronie Pamele uit en gold als één eenheid met de dorpjes Volkegem en Leupegem, die samen onder de voogdij van de abdij van Ename stonden. De naam Edelar duikt voor het eerst op in 1110, toen de altaren van de drie dorpjes officieel aan Ename geschonken werden. Dit vormt meteen een bewijs dat het Sint-Martinuskerkje er toen reeds gestaan moet hebben: tussen 1300 en 1400 bevond zich op de flank van de heuvel een kapel die geleidelijk tot kerk is verbouwd. In de 19de eeuw was deze kerk echter zeer bouwvallig geworden; ze was daarenboven grondig verbouwd. De lokale priester maakte ze opnieuw bruikbaar. In 1973 brandde ze af en diende grotendeels gerestaureerd te worden.
Boven op de Edelareberg, grenzend aan Mater, bevindt zich het gehucht Kerselare. Dit is een bedevaartsoord, dat medio 15de eeuw ontstond nadat de dochter van de baron van Schorisse op miraculeuze wijze genezen zou zijn door toedoen van een Mariabeeld. Daar dit beeld oorspronkelijk aan een kersenboom hing, werd die plek Kerselare genoemd. De baron bouwde er uit dankbaarheid een kapel. Nog volgens de overlevering zou de baron tijdens een bedevaart naar het Heilige Land in Egypte door een krokodil aangevallen zijn, en door interventie van Maria gered. Deze krokodil in kwestie werd vervolgens gebalsemd en in de kapel gehangen. De krokodil, of een replica ervan, werd evenwel samen met de kapel door een brand verwoest in 1961. De nieuwe modernistische kapel is een betonnen constructie die nooit volledig afgewerkt werd. In Kerselare grijpt elk jaar een kermis plaats waar men een lokaal soort snoepje verkoopt, bekend als de lekkies.
Onder het oppervlak van de Edelareberg bevindt zich een uitgebreid militair bouwwerk, het Kezelfort. Het fort is tijdens het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden als verdediging tegen Frankrijk opgericht en maakte deel uit van de zogenaamde Wellingtonbarrière: het diende om mogelijke Franse aanvallen vanop de heuveltop af te slaan en de Schelde in de gaten te houden. Na de oprichting van België werden de militaire uitkijkposten afgebroken; het gangennetwerk is daarentegen bewaard gebleven. Het fort is nu een zeer belangrijke overwinteringsplaats voor vleermuizen.
De familie Thienpont bouwde daarenboven in de late 19de eeuw een neogotisch landhuis op het terrein. Vermits het gebied tot op heden in de handen van deze familie is, is het fort niet vrij toegankelijk.
Volkegem Aan het dorpsplein bevindt zich het oude romaanse Sint-Martinuskerkje, waarvan de geschiedenis misschien reeds tot Merovingische tijden teruggaat, en waaraan gotische zijbeuken zijn toegevoegd. In de kerk hangt een barok schilderij van Simon De Paepe.
Op het dorpsplein staat tevens een herdenkingsmonument voor de gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog.
Volkegem heeft twee steile hellingen die onder wielertoeristen populair zijn: de Volkegemberg en de Wolvenberg. Deze laatste heeft een klimming van 19%, en leidt verder naar Mater.
In Volkegem bevindt zich een natuurreservaat, dat onderdeel van het Bos t' Ename en eigendom van de Vlaamse Gemeenschap is. Er komt een zeldzame soort kamsalamander voor.
Start :Gemeentelijk park 't kasteel in Keerbergen Afstand : 11,4 km Bewegwijzering : GPS :N51 00.028 E4 38.089
DE ROUTE :
--Keerbergen --Gemeentelijk park 't kasteel --Broekelei --Hansbrug --bos van blaasberg --de dijlemeander --Ninde --Villawijk van Keerbergen
Gemeentelijk Park 't Kasteel bereik je vanuit Brussel door de E19 te verlaten bij afrit 12-Vilvoorde en de N21 tot Haacht te volgen. Daar moet je tweemaal links om in Keerbergen te geraken. Het park ligt links bij het naderen van het centrum. Vanuit Antwerpen verlaat je de E19 bij afrit 9-Mechelen Noord en je volgt de N15 richting Heist-op-den-Berg tot wegwijzers je rechts naar Bonheiden en verder naar Keerbergen leiden. Aan de rotonde in het centrum volg je rechts de richting Brussel-Leuven-Haacht. 't Kasteel bevindt zich 400 m verderop aan de rechterkant.
PARKEREN Parkeerterrein voor en achter het bijbehorende restaurant.
Keerbergen ligt net aan de grens van de provincie Vlaams-Brabant met Antwerpen. Zo komt het dat Keerbergen twee straten, de Grens- en de Bakestraat, deelt met de Antwerpse gemeenten Bonheiden (Rijmenam) en Heist-op-den-Berg (Schriek). Dit wil zeggen dat de inwoners van één straat in een andere gemeente én provincie kunnen wonen dan hun buur of overbuur. Waar bij de Grensstraat de grens door het middel van de weg loopt, loopt de grens bij de Bakestraat veel grilliger. Het gaat slechts om een klein stukje van de Bakestraat dat behoort tot Rijmenam terwijl de rest Keerbergs grondgebied is. Keerbergen deelt ook een grens met de Vlaams-Brabantse gemeente Haacht, die gevormd wordt door de Dijle, die overbrugd wordt door twee bruggen, met name de Oude en Nieuwe Hansbrug. De grens met Tremelo loopt door de Tremelobaan. Ook hier is ongeveer een kilometer lang een deel van de baan Keerbergen, terwijl de overkant deel uitmaakt van Tremelo. Tevens wordt Keerbergen tot de landstreek Dijleland gerekend
Keerbergen had van 1932 tot 1963 een eigen vlieghaven, waarop vooral het bedrijf Cogea actief was. De Duitse bezettingsmacht zou van de infrastructuur gebruikmaken. Er is ook een onderaardse gang van de gebouwen die de Duitsers toentertijd bezetten - nu gebouwen van het Koninklijk Atheneum Keerbergen - naar het vliegveld. Het vliegveld verdween echter en door de uitgraving van de zandgrond ontstond het huidige meer van Keerbergen, dat 12 hectare groot is.
Broekelei Ten westen van de dorpskom van Keerbergen ligt een gebied dat op een ietwat gedetailleerde kaart opvalt door zijn cartografische bijzonderheden: een zeer lage afgevlakte zandheuvelrug (de Duivebergen) is volledig ingesloten door een waterloop (de Spuibeek) in een lager liggende, een paar honderd meters brede, waterrijke strook waarvan begin en einde samenkomen in de Zeept, waar de Spuibeek uitmondt in de Dijle.
De Oude Hansbrug of Hansbrug is een gietijzeren ophaalbrug over de Dijle op de grens van de gemeenten Haacht en Keerbergen. De brug bestaat uit een vaste overspanning van 16,1 m en een beweegbare overspanning van 7,9 m. De breedte bedraagt 4 m. De brug is alleen geschikt voor fietsers en voetgangers.
In Tremelo-Ninde staat het geboortehuis van pater Damiaan. Jozef De Veuster (1840-1889), de apostel der melaatsen op Molokaï-Hawaï. Het Pater Damiaanmuseum is er in ondergebracht. Het is een Kempische woning van ca.1800 die in haar oorspronkelijke toestand bewaard bleef en sinds 1952 beschermd is. Het klooster van de paters brandde in 1934 af maar werd in 1946 tot 1951 herbouwd naar een ontwerp van architect V. Broos. In 1975 werd dit klooster omgebouwd en vergroot tot medisch-psychogeriatrisch instituut. De oude neogotische kloosterkapel van 1910 is sinds 1960 de parochiekerk van Sint-Jozef Arbeider.
Meteen na het vertrek bemerk je aan je linkerzijde enkele zanderige bulten in het landschap. Deze poederige landduinen, die nu bijna overal bebost zijn, vormen een fel contrast met de ruwe steilrand van het Kempens Plateau. In vogelvlucht ligt die maar een paar kilometer oostwaarts.
Waar de oranje wandeling naar links buigt, zijn langs het wandelpad enkele heidestoppels te zien. Oorspronkelijk was heel dit gebied bedekt met heide. Die werd nagenoeg volledig verdrongen door naaldbossen en akkers. De typische heideplanten kunnen nog spontaan tot ontwikkeling komen in wegbermen of in brandgangen die vrijgehouden worden.
Je blijft rechtdoor aanhouden. Aan je linkerzijde duiken grotere heidepartijen op. Je mag het gebied echter niet betreden omdat de natuur te kwetsbaar is.
De zandverstuivingen komen opnieuw aan de oppervlakte.
Via een dreef bereik je een slagboom. Je betreedt hier een natuurreservaat. Het gaat om het uitzonderlijke natuurreservaat van de Oudsberg.
Die Oudsberg vormt de hoogste landduin op het Kempens Plateau. Hij stijgt 30 tot 40 m boven het plateau uit. Rond deze duinen ontwikkelt zich de typische heide en duinplantengroei. Je merkt dat wandelen en klimmen in mul zand best vermoeiend is. Samen met de omliggende bossen en heidegebieden is dit het grootste aaneengesloten natuurgebied van Vlaanderen.
De Oudsberg is erkend als staatsnatuurreservaat.
Je wandelt verder over een bultig reliëf tot je opnieuw het vertrekpunt bereikt. De zandduinen maken weer plaats voor bossen, die het stuifzand vasthouden. Het typische duinenuitzicht is er wel verdwenen.
Opglabbeek is een woongemeente in Midden-Limburg ten noorden van de vroegere Limburgse mijnstreek, aan de weg van As naar Bree. De belangrijkste toeristische troef van de gemeente zijn de zowat 1000 ha bosgebied. De economische terugval na de sluiting van de mijnen werd gedeeltelijk opgevangen door de inplanting van nieuwe industrieën.
De Sint-Lambertuskerk van Opglabbeek is genoemd naar de 7de eeuwse bisschop van Maastricht en Tongeren. De oudste gedeelten van de kerk dateren echter van de 14de eeuw. Het patronaatsrecht over de kerk behoorde tot de vroege 19de eeuw toe aan de abdij van Averbode. Deze bouwde er ook de 18de-eeuwse pastorie. De bloei van de gemeente na de Tweede Wereldoorlog was te danken aan de mijnindustrie. Het herstel van de streek na de sluiting van de mijnen is een werk van lange adem.
Start :Aan de kerk van Noorderwijk Parking rechtover de kerk achter het vroegere gemeentehuis Afstand : 8,6 km Bewegwijzering : ja GPS : N51 08.453 E4 50.433
DE ROUTE :
Noorderwijk is een dorp in de Belgische provincie Antwerpen en een deelgemeente van de stad Herentals. Noorderwijk was een zelfstandige gemeente tot einde 1976. Op dat moment had Noorderwijk een oppervlakte van 13,16 km² en telde ze 3609 inwoners.
Wat komen we tegen
Noorderwijk, kerk : De neogotische Sint-Bavokerk (1872-1873), met toren die uit het begin van de 15de eeuw dateert In het gehucht Onze lieve Vrouw op het Zand staat een gelijknamige kapel; de bouw van deze kapel begon in 1667 en eindigde 8 jaar later, in 1675
Hogewegmolen : In het gehucht Schravenhage, op de Hoge Weg, staat de Hogewegmolen, een standaardmolen (houten windmolen), op deze plaats opgericht in 1841 Ontdek de windmolen die hier in Nooderwijk, bij Herentals in de Antwerpse Kempen (Belgie), gebouwd werd rond 1840. Maar waarschijnlijk is hij zelfs ouder. Het is een standaardmolen die gebruikt werd voor het malen van graan.
De molen is in bedrijf gehouden door de oude maalder tot november 1960, toen de man gestorven is.
Servaas Daems : Het klooster naast de kerk is het geboortehuis van de dichter Servaas Daems (1838-1903) nobertijnere kanunnik.
Schrijver, historicus en volksfiguur, geboren in Noorderwijk in 1838. Later werd hij Norbertijner kanunnik van de Premonstratenzer abdij van Tongerlo. Zijn gedichten zijn vooral sober en bondig, afwisselend vroom en grappig. Tot zijn prozawerk behoort: 'Voor twee vaders' (1868), 'Blinde Agnes' (1874) en onder het pseudoniem Peeter Klein 'De kruiwagens' (1869). Zijn vastenmeditaties genoten een zekere faam. Lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Letterkunde.
Het kasteel van Noorderwijk. Het kasteel is door de verbouwing verdwenen en vervangen door een groot herenhuis met een Grieks geveldak. De poort en de driedubbele lindendreef mag je zeker niet links laten liggen.
De Schranshoeve uit 1630, in Lakum en de Hogewegmolen in het gehucht Schravenhage
De Zandkapel : De oorsprong van deze kapel gaat terug tot de vinding van het miraculeuze Lieve-Vrouwbeeldje op 26 april 1652. De huidige Zandkapel werd gebouwd tussen 1667 en 1685. Vanaf haar ontstaan was de Zandkapel een Mariaal bedevaartsoord, maar vanaf de tweede helft van de 19de eeuw trad het verval in en vanaf de WO II is de Mariadevotie aan de zandkapel zo goed als onbestaande
Start :Aan het kerkje van Woffelsbach Afstand :7,7 km Bewegwijzering : nummering GPS : N50 37.577 E6 22.988 Wendelinusstr.
DE ROUTE :
Het is een pracht van een streek die je zeker eens moet verkend hebben,en dat doe je niet op één weekend Er zijn hotels en campings genoeg om je vakantie in door te brengen aan schappelijke prijzen
Vanaf de kerk van Woffelsbach NR 12 tot aan de kerk van Ruhrberg Daarna NR 5 langs het meer Waar we overgaan op NR 4 om terug te keren naar Woffelsbach Aan te raden is wel een wandelkaart bij te hebben want de bordjes met de nummers durven wel eens te mankeren of niet goed zichtbaar te zijn
Woffelsbach is een plaats in de Duitse gemeente Simmerath / Ekelig, deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen.Rurberg en de Rursee
In de uitlopers van het Nationalpark Eifel ligt de Rursee. Een van de schilderachtige plaatsjes aan de Rursee is Rurberg.
Monschau, beroemd geworden door zijn stoffenindustrie, biedt een onvergetelijke aanblik van een middeleeuwse stadskern waar de tijd is blijven stilstaan. Het was een rijke stad, waar de vele herenhuizen en vier kerken vandaag het bewijs van zijn. Monschau ligt in het smalle dal waar de Rur doorstroomt en trekt veel bezoekers. Vooral tijdens de zomermaanden hangt er een gezellig drukte. Door de aanleg van stuwmeren onderging het landschap in het noordelijk deel van de Eifel sterke veranderingen. De Rursee, het grootste stuwmeer van Duitsland, heeft een behoorlijk grillige vorm en nodigt uit tot een nadere kennismaking.
Ons Hotel aan het vertrekpunt Het kerkje van Woffelsbach Zicht op de Ruhrsee
TAVERNES OP PARCOURS: Cafetaria tenniscentrum Molenbos, na 4 km. Tel: 03/481 69 77
Ons vertrekpunt in gelegen aan het parochiecentrum Den Heerd aan de kerk in deelgemeente Bevel. We wandelen weg van de kerk in zuidelijke richting, met het parochiecentrum dus aan onze rechterkant. Onmiddellijk bereiken we de Laarstraat, die we rechts inslaan. Rechts van ons ligt een nieuwe woonwijk. We bochten met de Laarstraat naar links en even verder weer naar rechts. Op het einde van de straat gaan we rechtsaf en even verder linksaf, de Rooiestraat in. We zitten nu volop in een landbouwgebied met links een zicht op de vallei van de Grote Nete.
Een eerste boerderij Witte Hoeve vinden we aan onze rechterzijde op de grens van Bevel en Kessel. Wat verder, in een bocht naar rechts, bemerken we links de hoeve De Hel, welke al werd vernoemd in geschriften uit het jaar 1425. Het huidige gebouw zou ongeveer uit 1630 stammen. We vervolgen onze weg naar rechts en even verder steken we de Nieuwe Bevelsesteenweg over, de Helleweg in. In een bocht aan een bosje zien we rechts een nieuwbouw op de plaats waar vroeger de eeuwenoude hoeve Het Vagevuur stond. We volgen verder deze asfaltweg en steken wat verder schuin links de Oude Bevelsesteenweg over en wandelen de Hemelweg in. We volgen dit betonbaantje en zien het eerste huis rechts op de plaats waar voorheen hoeve De Hemel stond.
We vervolgen onze weg tot op het einde waar we rechts afslaan, de Legebaan. Even verder bereiken we de Bevelsesteenweg. We steken deze over en volgen deze baan naar links gedurende enkele tientallen meters. Aan restaurant Molenhuis slaan we rechts het Molenbos in. We wandelen langs tenniscentrum Molenbos. We volgen de zandweg rechtdoor. Deze weg leidt ons door een typisch heidelandschap. Aan een kruispunt van zandwegen (rustbank) gaan we rechtsaf richting bos. Een tiental meter in dit bos nemen we de eerste aardeweg links, welke weldra rechts wegdraait. Aan het volgende kruispuntje van wegen nemen we het meest linkse pad, dat we volgen tot aan de betonbaan, de Legebaan. Linksaf en volgen tot aan het volgende kruispunt (met kapelletje). Hier rechtsaf. We bereiken opnieuw een landbouwgebied met in de verte de bossen van Herenthout.
We kruisen de Bevelsebeek (grens tussen Nijlen en Bevel) en volgen de betonbaan even verder naar rechts. Vanaf de bocht blijven we deze verharde nog volgen over een afstand van 300 meter tot we rechts een nieuw asfaltbaantje bemerken (Hoekstraat), dat we opgaan. Zo bereiken we de Nijlensesteenweg. Hier rechtsaf langs de grote baan. Niet voor lang echter, want naast woning met huisnummer 101 slaan we links een aardeweg in en bereiken alzo een nieuwe woonwijk. Op het einde van deze straat (Bloesemhof) slaan we rechts Binnenhof in. 50 Meter verder (even voor het einde van de straat) slaan we links een voetpad in.
Dit pad volgen we steeds rechtdoor tot het, na een bocht naar rechts, uitmondt in Kontersland. We gaan linksaf en nemen het voetpad naar een nog recentere woonwijk (Akendoren). We nemen de eerste straat links (eveneens Akendoren) tot ongeveer op het einde. Hier bemerken we rechts een kerkpad, dat we opgaan tot aan de grote baan. Even naar links en we bereiken opnieuw de kerk van Bevel, O-L-Vrouw-ten-Hemel-Opgenomen. Ze werd in 1856 herbouwd en vergroot. De toren en middenbeuk dateren uit einde 13de eeuw. Het koorgestoelte is in Renaissancestijl. Een biechtstoel met beelden van St.-Pieter en H. Magdalena en een predikstoel dateren uit 1703. De kerk werd in 1940 opgeblazen tijdens W.O.II en later heropgebouwd in haar huidige vorm.
_opt.jpg.h380.jpg)
