Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
03-01-2009
zaterdag 3 januari 2009
Hallo, Het jaar is nog maar begonnen en we zijn het alweer gewoon.Gisteren ben ik al gaan werken en het was al meteen volle bak.Jammer van al die zieke mensen.Voor alle kankerpatienten zijn dit emotionele dagen ,voor sommigen is het heel moeilijk om hen gelukkig en gezond 2009 te wensen als je weet en zij ook dat ze het niet gaan halen.Wat is een mens toch gelukkig als hij gezond is want dat kan je met niets kopen.Vele mensen die bij ons komen zeggen ons dat wanneer je zo iets doormaakt ,dan verandert je hele leven;je gaat meer genieten van de kleine dingen om je heen.Ondertussen heb ik dat al lang geleerd dat perfectie niet bestaat en dat je dit moet aanvaarden. Robin en Anouk zijn daar een voorbeeld van,ze hebben zoveel gebreken maar ze maken me perfect gelukkig met hun lieve glimlach,hun warm lichaam tegen mam's borst,het gewoon bij mama zijn.Dat maakt mijn dagen mooi. Na 10 jaar heb ik geleerd om van elke dag iets moois te maken met wat je hebt,ook als is het niet veel.Het is natuurlijk niet altijd zo evident zoals ik het hier nu schrijf want ik heb ook nog heel vele moeilijke momenten maar dan zeg ik,morgen is een nieuwe dag en we gaan er weer voor. IK denk dan aan Robin en Anouk ,want zij hebben een grote vechterslust en voor hen moet je het doen. Deze morgen ben ik om hen gegaan naar Aartrijke en wat zijn ze blij om mama te zien.Nu zijn ze wat aan het rusten,tenminste Anoukje slaapt maar broertje ligt wat te turnen en maakt zo van die geluidjes van blijdschap.Mijn sloeber voelt het goed dat hij thuis is bij de mama. Zo,ik ga nu vlug wat genieten want een weekend is zo voorbij. Met mijn rug gaat het iets beter ,maar ik ben voorzichtig.
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
