19. God schept den dag (en het getij). En moeder de soep (de rauwe ajuinsoep).

Vanmorgen ontdekte Paul bij ’t nakijken van onze reservatie voor dat sjiek hotel in Krabi dat die per vergissing twee single kamers in plaats van een dubbele geboekt hebben. Gelukkig hebben we dat nog kunnen rechtzetten. Want zo rap kunnen we nu ook “de derde man” niet vinden.

Tavorn, een van de receptionistes, was zo blij dat we nog wat langer op Koh Ngai bleven dat ze me spontaan vastpakte. Mek en de bootsman liepen ook rond aan de receptie dus dachten we dat zij de ideale mensen waren om te vragen naar de exacte uren van ’t getij, zodat we die ambetante stroming bij de avondsnorkel zouden kunnen vermijden. Maar dat was weer een gesprek in "kindjes-Thai-Engels" dat op niets uitliep.

“Mek at what time exactly is the tide at his lowest tonight?”

“Poeh, maybe four o’clock? Maybe three? Maybe 15 past three? Yes, think so…”

De bootsman mengde zich in ’t gesprek en maakte een zwaaiende beweging met zijn hand : “Sea comes, sea goes… Maybe high now, maybe high later…”

“Yes, we know, but do you have a timetable of the tides?”

“Poeh, sometimes comes at three o’clock, sometimes comes now. Water high, water low. Depends…”

En dat allemaal met zo’n verveelde en tegelijkertijd gegeneerde blik van “Ja, die onregelmatigheid van die zee die hangt ook soms ons voeten uit zenne, maar das iets waar ge moet mee leren leven h酔

Ge zoudt toch denken dat de mensen die hier verantwoordelijk zijn voor de bootexcursies - die haast allemaal om snorkelen draaien - toch een getijdentabelleke bezitten. Of er maandelijks eentje van ’t internet afplukken. Ik weet wel, de getijden en de stromingen in de straat van Malacca zijn niet te onderschatten, dat hebben we op de zeiltochten met de Star Flyer ook ondervonden, maar er moet toch een officiële uurtabel van uitgegeven worden, dat kan toch niet anders?

Maar nee, “sea comes, sea goes”, “God schept den dag en moeder de soep” zoals ze bij ons zeggen, en voor de rest zullen ze wel zien…

Ik ben in afwachting van het laagste tij dan wat gaan snorkelen tegen de rotsen aan ’t strand, die later op de dag (god weet dus wanneer) boven water gaan komen liggen en de “meditatie-poeltjes” zullen vormen.

Als die keien en stenen onder water liggen zijn ze nog mooier, dan komt hun kleur nog beter uit. Sommigen zijn glad als babybillen en er is precies een laag gestolde pudding over gesmost. Ronde stenen met een andersgekleurde laag er bovenop die er dreigt af te sijpelen. Heel raar. Vlak ernaast liggen dan scheermesscherpe stukken rode of zwarte lava. De pasteltinten van de dooraderde stenen lijken onder water feller. ’t Moet hier ook echt een aards paradijs voor een geoloog zijn denk ik. Ik begrijp nog altijd niet hoe hier zoveel verschillende steensoorten samen gekomen zijn. Een vraag die ik hier maar aan niemand ga stellen, want hoogstwaarschijnlijk is de vreemdsoortige samenstelling van het eiland hun nog nooit opgevallen

Bij valavond dan toch maar naar de twee rotsen gezwommen en een flinke barracuda tegengekomen met een bek vol tanden. Ik hing ook wel even met mijn bek vol tanden. Indrukwekkend gebitje als ge dat zo van dichtbij voor ogen krijgt!

De rotsen waren vandaag omringd door wolken van vis. Alle soorten, groot en klein.

’t Was precies de wekelijkse marktdag aan de rots. Iedereen kwam snoepen en grazen.

We zagen ook een heel platte vleermuisvis. Een flinterdunne schijf vis. Even dun als een pladijs maar dan in verticale positie. Een vis met anorexia. Maar schoon! Met lange sierlijke gekrulde vinnen. ’t Zal een fotomodel geweest zijn.

De vleermuisvis.
(Het moet wel een beroemd fotomodel geweest zijn want hier zijn zelfs twee fotografen aan 't werk!
Ik nam deze foto en ge ziet ook nog een stukske van Paul, mijn collega fotograaf, in de rechterbovenhoek...)



Nog even gaan dag zeggen aan de schorpioenvis!
Veel zegt hij niet terug natuurlijk, want hij hoopt nog altijd dat wij hem voor een steen aanzien



"Oh, mijn anemoon is al dicht, en ik ben mijn sleutel vergeten!"



"Ja, wij zijn ook te laat uit geweest..."



Giftig, maar o zo mooi. Rechts zie je al enkele poliepjes die open staan.



Ik denk dat God de onderwaterwereld gemaakt heeft vlak nadat hij de snoepwinkeltjes geschapen had.
Dit zijn toch écht wel zuurstokkleurtjes!

’t Was weer indrukwekkend om in zee te dobberen onder dat dak van dikke cumulus-wolken. De zon bescheen nog juist de eilanden voor ze onderging en die kregen allemaal zo’n groen-geel kleurbad dat maakte dat ge ze nog helderder kon zien dan overdag. Magnifiek is dat hier ’s avonds. 





Toen ik met veel pijn en smarten en gescheurde knieën uit ’t water sukkelde - of wat er van over was - ben ik gewoon nog wat op ’t zand blijven zitten om te genieten van ’t schouwspel van wolken en licht. Heel de dag heeft de dramatische lucht hier voor andere tableaux vivants en regenbogen gezorgd en toch is hier geen druppel regen gevallen. Wat een prachtige dag toch weer.



Ik ben echt stapelverliefd op deze plek.
Het is lang geleden dat ik ergens nog zo genoten heb op zo'n klein plekje.
Normaal ben ik na enkele dagen alweer op pad om andere, nieuwe dingen te gaan bezien,
maar hier is niets anders dan mijn klein stukje natuur en ik word er met de dag gekker op.
Ik zou de luchten kunnen blijven fotograferen...

Het avondeten stond weer in hevig contrast met de perfectie van de dag.

Rauwe ajuinsoep met fritten. ’t Is zo weer eens iets anders.

Vanavond hebben we voor de eerste keer "Pandorake" op ’t netwerk van de receptie aan kunnen sluiten om ’t eerste reisverhaal door te sturen. Nu maar hopen dat de “Vijgen na Pasen” ook inderdaad gaan aankomen bij de vrienden thuis die al zo lang op hun honger zitten…
Maar ja, eigenlijk is dat niks te veel. Wij hebben hier ook al dikwijls op "onzen honger" gezeten nietwaar?



Nee, nee, niet wanhopen, die heb ik niet in mijn soep gevonden.
Die zat in onze kamer gezellig een hels lawaai te maken.
Zo'n krekel is ook weer zo'n schepsel waarvan ik niet begrijp
dat er uit zo'n nietig dier zo'n kabaal kan komen.
Dus die heb ik voor 't slapengaan even terug in de tuin van de buren gezet