|
16. Vazen met vissen en pluimen in de zee...
Er waren vanmorgen zo weinig gasten in t hotel dat ze t weer niet de moeite gevonden hadden om een ontbijtbuffet te zetten. Dus werden we aan tafel bediend door een meisje dat haar naam op haar badge had staan met daaronder haar functie : Horstress.
Dáárom dat wij hier stress krijgen van dat eten, 't is paardeneten!
Iedereen vertrekt, zelfs een deel van t personeel stapte op de ochtendboot naar t vasteland. Ziet er iemand een tsunamike aankomen dat wij niet opmerken ofzo?...
We bleven achter met amper 4 koppels en een baby
Lekker rustig.
In t zwembad zaten we te praten met een jong koppeltje uit Parijs dat zijn eerste low-budget-reis in Azië maakt. Zij logeren dus in die goedkopere, ellendige kikkerkamers. Hun verrukkelijke en rampzalige verhalen deden ons heel erg denken aan onze eerste reizen toen wij ook met rugzakken met t openbaar vervoer moesten reizen en elke cent eerst een keer extra omdraaiden alvorens hem uit te geven. Moest ik nog zo jong zijn ik zou t direkt opnieuw doen!
Voor de middag hebben we een snorkeltje gedaan vlak voor de deur.
De drop-off is hier heel mooi. Onderaan de koraalmuur groeien dikke, bruine vaaskoralen waar viskes in en uit zwemmen.
De zijkant van een vaaskoraal. Deze foto's zijn een beetje troebel en donker,
maar vaaskoralen groeien nu eenmaal vrij diep.
Vaaskoraal met groene visjes.
We vonden ook een school piepekleineke visjes die zich schuilhielden in een ros waaierkoraal.
Schelpen die zich op een waaierkoraal genesteld hebben.
En soms fotografeer ik ook al eens een vis 
Een hersenkoraal.
Pluimenbosjes onder water. En de witte reflectie van de zeespiegel erboven lijken wel wolken...
Wat een wondere wereld toch...
Levende schijven van koraal.
Detail van de poliepen van zo'n koraalschijf.
Er zit ook weer een subliem binnenkijkje in t kleurige lichaam van een doopvontschelp bij. Mijn lievelingsobject. Ik word lyrisch van de kleuren en de vormen die ge binnenin zon schelp ontdekt! Ge kunt er maar door een klein gaatje naar binnen kijken, dat maakt het allemaal zo mysterieus. En dan alleen nog als ge geduldig genoeg wacht tot ze zich terug opent dus tot ge zelf haast gestikt zijt door daar zonder lucht aan uw rotske te hangen...
De intieme delen van de doopvontschelp...
Van zoveel moois moet een mens af en toe op adem komen...
Best voor de tropische bui begint...
t Was een korte maar een wreed lastige snorkel want de cameras dampten weer aan en we lagen te sukkelen aan 100 per uur. Ongelofelijk dat dit tripje nog zoveel mooie beelden heeft opgeleverd.
|
