13. Een kamer én een buitenverblijf.

Toen we opstonden was de lucht bewolkt en de zee vrij wild zodat we maar besloten om niet mee te varen naar Koh Rok Nok. Vier uur van de dag spenderen op harde houten banken naast een brullende motor van een longtailboat wilden we onze poepkes en onze zenuwen besparen. Tenandere we hebben twee jaar geleden Koh Rok Nok nog bezocht en 't is er inderdaad prachtig onder water maar hier is 't ook onbeschrijfelijk mooi. Dus waarom 't nog verder gaan zoeken? Ja, ik word lui op mijn oude dag.

We zijn op de pier de viskes gaan voeren met onze overgebleven toast van gisterenmiddag en zij blijken even enthousiast over mijn lunchkes als wijzelf.
Honderden geel en wit-gestreepte sergeant-majorkes en enkele papepaai-vissen kwamen afgespurt op de stukjes brood. Soms leek het of er een fractie van een seconde een hoop vissen bovenop de zee gestapeld lag! Een wild geworstel en gespartel van jewelste.

Het ontbijt was lekker, ze hadden een buffetje gezet omdat het weekend is en er veel Thaise gasten zijn. Er stond onder andere een kom met lekkere, heel fijne noedels. Ernaast stonden talloze potjes kruiden en groentekes - look, korreltjes look gebakken in olie, gember, pijpajuintjes, koriander, pepers, soyasaus, en nog een boel ondefiniëerbare dingen om de dunne sliertjes mee te veredelen. Zalig!

We hebben direkt pogingen ondernomen om de naam te weten te komen van dit gerecht zodat we dit ’s avonds ook zouden kunnen bestellen. Het bleek heel simpel, we moesten gewoon vragen naar “Fried Noodles Thai Style in Soy Sauce”. We denken dat vanaf nu onze avondmaaltijden gered zullen zijn. Want hun kok kan dus heus wel iets lekkers bereiden. We moeten alleen zien duidelijk te maken wat we écht willen krijgen…

Van goed eten word ik goed gezind. Dat merkt ge hé

We mogen de sleutel van het strandhuis ook overdag houden (ze krijgen onze waterleiding toch niet gerepareerd, er komt nog maar een straaltje van 2mm uit ons kraantje) en das wel leuk want dan kunnen we van dat luxeterras gebruik maken wat plezanter is dan aan ’t zwembad liggen zonnen. Met enkele strategisch geplaatste stoelen waarover ik wat grote strandlakens drapeer creëer ik zo een plekje waar ik lekker in mijn blootje kan gaan liggen. Het luxeverblijf ziet er dan ineens wel een beetje uit als een zigeunerkamp maar ’t is het comfort dat telt, niet hoe ’t er uit ziet.

Het terrasje aan onze boomhut heeft geen zon omdat wij helemaal tussen de boomkruinen zitten en ’t is wel eens een fijne afwisseling om gewoon thuis te kunnen liggen zonnen. Nu niet dat ik dat langer dan een half uur volhoud, maar kom, een beetje bruin worden hoort toch ook bij vakantie. ’t Is grappig, dit is de eerste keer dat we een hotelkamer én een buitenverblijf hebben.

Toen het bakken me teveel werd zijn we wat tussen de rotsen gaan wandelen om naar de kleine fijne dingskes die daar leven te gaan kijken. De plekjes zijn niet altijd even simpel te bereiken. Poseren, foto's nemen, en zelf rechtop blijven staan in die gevaarlijke rotsspleten is ook geen sinecure.

Gewacht tot het tij op zijn laagste was om naar de twee rotsen aan de zuidpunt bij de Goddess Of Mercy te zwemmen. Het is een prachtsnorkeltje geworden! Dit is toch echt wel een van de schoonste en gevarieerdste huisriffen die ge u kunt voorstellen.



Paul op pad naar onze favoriete rotsen.

Anemonen in soorten, met hun bijpassende viskes; bruine, oranje en knalgele ragfijne waaiers – precies kantwerk in steen; witte koraalslierten die een meter lang kronkelig uit de zeebodem steken; zachte broccoli’s in fluo-kleurtjes; vazen en breinen en reuzeschalen; gedetailleerde lila takjes met nog fijnere purperen  begroeiïngskes op; slaperige anemonen in hun fuchsia pyjama-zakken (een middagdutje veronderstel ik?) waaruit nog enkele tentakels in de stroming staan te wiegen waarboven hun huisvis verweesd rondzwemt; en daartussen massa’s vissen in alle soorten en maten!! Ook de trouwe steenvis zat op zijn zelfde plek op een rotsrichel.






Voor 't geval jullie hem niet zien liggen heb ik lijntjes rond zijn onderdelen getrokken.
Ja, ik weet het, hij is niet makkelijk te zien. Waarom denkt ge dat hij "steenvis" noemt?



Dit is een vooraanzicht van zijn lieflijk gezichtje.
Maar nu moeten jullie maar zelf zijn twee ogen en zijn mond zien te vinden Ik ga 't u niet allemaal
met de paplepel serveren hé! Ik moet hem ook altijd onder water zien te ontdekken, dus doe ook
maar eens uw best!

Clownsvisjes boven hun anemoon.



De witte sliertkoralen.







Zachte roze koralen die wuiven in de stroming.



Giftige gele zachte koraaltjes.



Een prachtig ros waaierkoraal naast een knalroze zachte koraal.



Het fijne witte slakje naast een donkerpaars koraal.



Ros en geelgroen waaierkoraal met visjes.

Meer dan twee uur hebben we rond die rotskes gesnorkeld. Zelfs weer zo’n wit-zwart slakje gezien met die vertakte antennekes, en nog een heel grote steenvis, (een voorarm lang!!!) die parmantig op een halfrond koraaltablet dat uit de rotswand stak roerloos lag te poseren. Wat een zicht! En dat allemaal in volle zon! Sommige foto’s zijn dan ook zo goed dat ze bijna in een onderwatermagazine zouden mogen. Ik ben er toch zo blij mee!!

Natuurlijk zijn die foto’s nog altijd voor verbetering vatbaar want het is wel een beetje sukkelen met mijn slechte ogen. Als ik mijn lenzen in heb dan zie ik van dichtbij geen steek. Dus ik moet voor elke foto de afstand en de belichting goed vooraf inschatten, de camera zo goed mogelijk instellen en dan hopen dat de foto haarscherp gaat zijn  want ik kan dat onder water dus onmogelijk controleren op dat kleine schermpje van mijn T-1tje. Uiteindelijk is mijn fotoapparaatje even klein als een pakje sigaretten, dus het scherm kan ook onmogelijk groter zijn. Heel ambetant. Maar moeilijk gaat blijkbaar ook, want als bij wonder heb ik nog niet 1 op de 10 foto’s moeten wissen achteraf. Ik was zo blij als een klein kind met mijn fotootjes!