|
6. In de groententuin van de onderwaterkabouters.
Aangezien op t ontbijtbuffet de hesp in een bak heet water bewaard wordt, en de warme gerechten op een koele plaat gelegd worden, gaan we met onze pannekoeken - of die dikke dingen die er voor moeten doorgaan - naar de eierbakker en laten we hem die in zijn panneke opwarmen. Vervolgens fileert ge ze dan gelijk een vis, zodat ge twee dunne bruine vellekes over houdt en de binnenste dikke plakkeboel verwijdert. Een intensieve bezigheid maar dan houdt ge iets vrij smakelijks over waar ge wat siroop overheen kunt gieten.
t Is niet erg om wat langer aan t ontbijt te zitten prutsen want ge hebt een overheerlijk zicht op de eilanden waarvan ge weet hoe mooi het er onder water is maar die jammergenoeg alleen te bereiken zijn met een boot. Die dus kapot is. Maar ze hebben vandaag voor een vervanging gezorgd! Dus kunnen we eindelijk toch naar Koh Mah en Koh Chuek gaan snorkelen. Het eigenlijke doel van deze reis.
Er ging nog een ander koppel mee die nog nooit gesnorkeld hadden. Die mensen zijn dus voor de rest van hun leven bedorven want t zal moeilijk worden om later nog mooiere zachte koralen en anemonen te kunnen vinden dan diegene die ge hier ziet.
Net zoals twee jaar geleden waren we dus op weg naar Koh Mah maar nu vanuit een andere richting. Het grote verschil was dat we nu al op voorhand wisten welke pracht ons te wachten stond.
De jongen van t hotel die met ons mee vaarde, Mek, was een fanatiek snorkelaar en hij zwom gezellig mee en toonde ons waar de leukste dingen te zien waren. t Was weer fantastisch! Al die zachte snoepjes-kleurige koralen stonden er nog, en het hele veld met zacht wapperende anemonen lag er nog even ongerept bij als toen. Het lijkt er wel op de vreemdsoortige groententuin van een onderwater-kabouter. Vervelend genoeg begonnen onze cameras aan te dampen en zijn de fotos niet geweldig.
Pal op de middag waren we aan Koh Chuek en al de anemonen stonden natuurlijk in hun volle pracht open, er waren er maar weinig die zich in hun fluwelen, purpere zak teruggetrokken hadden. En zo in hun pyama-outfit vind ik ze eigenlijk wel op zijn mooist. Als ze eruit zien als exotische bloempotten waar wiegende plantjes uit lijken te groeien. Maar zo kan je ze enkel s avonds aantreffen. Nu was het een wapperende zee van tentakeltjes waar vele variëteiten clownsvisjes boven zwommen. De klassieke oranje-wit-gestreepte Nemo-visjes, maar ook zwart-witte, oranje en bruine. Sommigen al schuchterder dan anderen die heel dapper de camera aanvallen. Paul heeft een prachtig filmpje waarop een Nemo gewoon met zijn neus enkele keren tegen zijn lens komt tikken en ge hoort hem botsen! Héél geestig!
Een visje wentelt zich knus in zijn anemoon.
Diverse soorten anemoonvissen leven in symbiose met deze planten.De anemoon haartentakels zijn giftig en doordat de vissen zich hierin wentelen worden zij oneetbaar voor andere vissen. De anemoon is bij deze "huurders" gebaat doordat deze kleurrijke vissen (Nemo's!) andere dieren aantrekken die de plant dan weer als voedsel kan gebruiken. En ze leefden samen nog lang en gelukkig  .
's Avonds plooien de anemonen zich in een zak.
Op deze foto zien jullie de middenste al zijn pyama aantrekken.
Bovenaanzicht van een anemoon in slaperige toestand.
Paarse anemoon diep in dromenland.
Een middagdutje waarschijnlijk want al haar collega's stonden nog volop open.
Die hun shift zat er duidelijk nog niet op
Aan de zijkanten van de rotsen groeiden grote waaierkoralen, ragfijn kantwerk in bruin of oranje. Daartussen nog wat witte of zwarte heen en weer wuivende pluimengroepjes van featherstars, en dieper stonden de indrukwekkende vaaskoralen in de vorm van grote bekers waar viskes in spelen. De vertikaal gegroefde zijkanten van de bruine vazen zitten vol dikke sneeuwwitte wormen die zich in die spleten heel happy schijnen te voelen. Knap om van dichtbij te fotograferen. Maar laat me op t vasteland geen pier zien want dan schiet ik op de loop natuurlijk.
Even naar lucht happen bij Koh Cheuk. Ik was even buiten adem door diverse redenen!
Op de terugweg naar ons hotel liet Mek de boot stoppen aan de twee kleine kale rotskes die enkele meters voorbij de zuidpunt van ons eilandje boven water steken.
Mens! Daar was het even prachtig als op Koh Mah en Koh Chuek!!! Ik zag er zelfs onmiddellijk een steenvis op een richel zitten. Ik wees hem aan Mek en die was er helemaal niet zo gelukkig mee. Hij is er duidelijk wat bang van. Ze zijn ook heel giftig.
Waaiers, broccolis, anemonen, veel vissen, murenen die hun happende monden uit rotsspeeltjes staken, lange witte sliertkoralen die ik nog nergens gezien had en die als witte slangen van anderhalve meter lengte uit de bodem lijken te kronkelen!!! Een sprookje! Op nog geen 10 minuten zwemmen van onze boomhut!!!
Featherstars
Een kleine steenvis.
Dit dier is zeer moeilijk te herkennen omdat hij op een stukje rots lijkt. Ge moet dus heel goed kijken. Hij zit met zijn snuit naar links en hij steekt zijn neusje naar omhoog. De vertikale witte streep is zijn mond, rechts daarvan zit een groot rond zwart oog. Hij ligt op zijn vinnen. Ja, ik weet het, het is een beetje een zoekplaatje maar als ge uw best doet zult hem zeker kunnen onderscheiden.
De lange witte sliertkoralen waarvan ik natuurlijk de naam weer niet weet...
|
