Zeeuwse molens in beeld tijdens een fiets of wandeltocht wachten op bezoek!

Doe een stap over de grens, maak je bekend als toerist en het gesprek gaat erover: molens! In dit mooie Zeeuwse landschap staan nog zo'n 75 schitterende exemplaren. We zijn er aan gewend en we vinden ze zo gewoon. Maar eigenlijk zijn ze heel bijzonder. Luister naar het indrukwekkende gekraak, gesteun en gemompel van eeuwenoude spillen, wielen en spanten. Geniet van de soepele gang van het houten gangwerk. Kijk naar het spel van licht en schaduw van het gevlucht.

Veel van de molens zijn op zaterdag te bezichtigen (en ook als de wieken draaien). Molens zijn veel te speciaal om er niet zuinig op te zijn. Ze hebben veel betekend in de ontwikkeling van Nederland en zijn een toeristische attractie van de eerste orde. Ze 'leven' van de wind en staan daarom van oudsher op plaatsen waar vrije windvang gegarandeerd is. Het zijn vertrouwde bakens in het landschap. Dit mooie Zeeuwse land zonder molens, dat is gewoon ondenkbaar.

Gewiekste taal
De stand van de wieken wordt al eeuwenlang gebruikt als communicatiemiddel




• Recht voor de borst is korte ruststand.
• Wiekstand ‘in ’t kruus’ is de ruststand voor langere duur.
• Bij de ‘vreugdestand’ wordt de ‘aankomende’ wiek vlak voor het laagste punt opgevangen en vastgezet
• In het ‘aankomende’ zit de vreugde, de verwachting.
• Bij rouw wordt de ‘gaande’ wiek die het vergankelijke en de droefheid uitdrukt, vlak na het laagste punt vastgezet.

Vorige artikels over Zeeland

Vossen jagen alleen, maar leven in groepjes van een zestal dieren, Het groepje wordt geleid door een rekel (mannetje) en een moervos (vrouwtje) die de baas spelen, Er is maar één volwassen mannetje, De andere moer-vossen in de groep zijn helpers en helpen met de opvoeding van de jongen van het dominante vrouwtje, Zodra de mannelijke jongen volwassen zijn, worden ze uit de groep verjaagd en moeten ze zelf een nieuwe groep vormen.

Vossen doden soms meer prooien dan ze nodig hebben. Daardoor worden ze wel eens gehaat door mensen met kippen. In kippenhokken kunnen vossen een echte ravage aanrichten, Voedselresten worden begraven en later weer opgezocht. De vos heeft een heel goed geheugen.

Vossen praten met elkaar door middel van geluiden en lichaamstaal, Houdt een vos zijn oren naar achteren en de bek lichtjes open met opge-trokken lippen, dan wil hij zeggen dat hij zich onderwerpt. Meestal kwispelt hij dan ook wat sullig met zijn staart.

De vos heeft de gewoonte om alles te merken met geursporen, Hij heeft daarvoor verschillende klieren: de viooltjesklier op de staart, klieren in de mondhoeken en tussen de zoolkussens op z'n poten, Die klieren verspreiden een geur die eigen is aan elk dier. Als hij een prooi heeft gedood, dan wrijft hij erlangs met z'n mondhoeken: deze is van mij! In het donker gebruikt de vos zijn gehoor om de exacte plaats van een prooi te bepalen, Hij draait zijn kop heen en weer en richt zijn oren als antennes, Dan spant hij zijn lichaam op en springt pardoes op de prooi.
 
Wist je dat de vos...
•   hard kan rennen? Tot 60 kilometer per uur, Maar meestal houdt hij het bij 6 tot 13 kilometer per uur,
•  dagelijks ongeveer een halve kilo vlees moet eten om te overleven?
•  wel 45 verschillende geluiden kan voortbrengen om te 'praten' met soortgenoten?
•  soms een hol deelt met een konijn of een das?
•  het territorium van een vos 100 tot 500 ha groot is al naargelang het voedsel dat hij vindt?
•  vooral dichtbij heel scherp ziet? Dingen die verder van hem af zijn, ziet de vos niet zo duidelijk.
•  een piepende muis kan horen vanop 100 meter afstand?

  "Zoethout (Glycyrrhiza)"
Waarom deden ze vroeger ‘klissap’ bij de vlierbessensiroop?
Van sap, dat ze uit de zoethoutwortel halen, maken ze drop of klissap.  Je herinnert je het misschien nog. De kinderen deden vroeger een stukje drop of gedroogde zoethoutwortel in een fles en goten er water over. En schudden maar. Zo maakten ze hun eigen limonade. Zoethout (drop) is vijftig keer zoeter dan sucrose. Het was in die tijd niet alleen lekker maar ook gezond. Zoethout bevordert de spiergroei.
 
Deze drop deden ze vroeger ook bij vlierbessensiroop. En dat was nog niet zo dom. Zoethout bevat stoffen die ontstekingen weren. Het is ook een krachtig slijmverdunnend middel en daarom goed tegen verkoudheid en griep.
 
Wat is zoethout precies is en waarvoor kan je het allemaal gebruiken?
De stokken zoethout die we in de winkel kopen zijn stukjes gedroogde wortels van deze planten.
Zoethout is voor van alles goed. En dat wisten onze voorouders 2500 jaar geleden al. Ze gebruikten deze plant tegen allerlei kwaaltjes. In farmacopeeën kom je het nog altijd tegen als medicijn, als je last hebt van maagzweren. In China gebruiken ze zoethout om hun lichaam te ontgiften. Dappere zielen gebruiken zouthout als ze willen stoppen met roken.
 
Drop is de basis voor laxeermiddelen. Het heeft een zachte werking op constipatie.
Vroeger staken ze een stukje zoethout in jenever of wodka en lieten dat enkele weken trekken. Na de maaltijd dronken ze dan een borreltje. Dat was nog eens een manier om je gezond te houden. 
Tip: Als je last hebt van hoge bloeddruk, gebruik dan best geen zoethout, want deze wortel houdt waarschijnlijk het vocht vast. Als je bepaalde medicijnen gebruikt, kijk je best ook even uit.

Klompen worden uit een stuk hout gemaakt.
Vooral uit hout van de populier. Eerst wordt de boomstam verdeeld in blokken hout. Uit één stam kunnen vier tot acht blokken worden gehaald. Vroeger werden klompen zo goed als volledig met de hand gemaakt. Uit zo’n blok hout werd eerst een ruwe klompenvorm gekapt. Daarna sneed de klompenmaker er kleine stukjes hout af om de verschillende delen van de klomp te vormen: de hak, de bovenkant, de neus.

Vervolgens werden er gaten in de klomp geboord en werd er een soort gang naar de top van de klomp gemaakt. Zodat er een voet in kon. Om de klomp mooi vlak te krijgen, werd ten slotte een scherp mesje gebruikt. Als een paar klompen klaar was, werden de klompen met een touwtje aan elkaar gebonden, zodat maat 36 niet bij maat 40 geraakte... De klompenmaker had drie tot vier uur nodig om een paar klompen te maken. 

Sinds 1950 worden klompen met machines gemaakt.
De stam van de boom wordt nog steeds in blokken gezaagd. Daarna wordt de blok op een machine gelegd die kan beitelen, schaven en snijden. Op een andere machine zit een voorbeeld van een klomp. Die machine volgt de omtrek van de klomp en vertelt op die manier aan de andere machine hoe de klomp moet worden gemaakt.

Die machine volgt dus het patroon van de afgewerkte klomp op de andere machine. De klompenmaker werkt dan hier en daar de klomp nog wat bij. Er zijn ook grote klompenfabrieken, waar de machines groter en beter zijn. Tien werknemers kunnen er 20.000 paar klompen per maand maken...

Ze werden vooral vroeger veel gebruikt.
Vandaag worden in Nederland nog heel wat klompen gedragen. En gemaakt. Veel van de klompen die vandaag nog worden gemaakt, dienen voor de toeristen. Ze worden in winkeltjes te koop aangeboden, geschilderd in allerlei kleuren en versierd met tekeningen.

Zeeuwse wateren, nog voor de Westescheldetunnel

"Een complimentje zo nu en dan staat helemaal niet mis"

Het is  het eerste water dat werd afgesloten als onderdeel van de Deltawerken. Oorspronkelijk was de bedoeling dat het Veerse Meer zoet zou worden, maar na het besluit om de Oosterschelde open te houden was dat van de baan. Tegenwoordig is het zoutgehalte van het Veerse Meer bijna even hoog als dat van de Oosterschelde.

Veere beslaat een groot deel van de Walcherse kust en het platteland en heeft een kustlijn van 34 km waarvan 28 km strandwal en duinen en 6 km zeedijk. Het hart van het gebied is overwegend agrarisch. De kustgebieden bestaan voornamelijk uit bossen, duinen en strand.

Ter Veere kreeg eind 13de eeuw stadsrechten, werd in 1358 omwald en was in de 15de en 16de eeuw een bloeiende handelsstad. Haar rijkdom heeft Veere voornamelijk te danken aan het huwelijk in 1444 van Wolfert van Borssele, een van de Heren van Veere, met de Schotse prinses Mary Stuart. De fraaie 16e eeuwse 'Schotse Huizen' aan de Kaai waren de opslagplaatsen en kantoren van de wolhandelaren.

De Wolfert & Mary kelder.
De kelder dateert van omstreeks 1500 en is genoemd naar Wolfert VI (± 1430- 1447) en zijn vrouw Mary Stuart (± 1432- 1465).
Wolfert VI was de laatste heer van Veere (1474- 1487) uit het geslacht van Borsele, Admiraal ter zee (1474- 1487) en standhouder van Holland en Zeeland (1477- 1480). Dankzij zijn huwelijk (1444) met de Schotse koningsdochter Mary Stuart kon de Schotse stapel van Brugge naar Veere worden verplaatst.

Schotse producten waren schaapsvellen, wol, allerlei soorten textiel, huiden, steenkolen, lood en zalm. Tijdens het bestuur van Wolfert VI zijn het stadshuis op de markt (1474) en de grote kerk (± 1476) gebouwd en groeide de stad uit tot de Europoort van het habsburgse huis.

Voor de Westerscheldetunnel in werking was.

 Zoektocht met de krant naar het gezelligste cafeetje, (7) Het witte paard.
Oostvleteren- Zalig onthaasten in het witte paard  op een boogscheut van de drukke kustweg Ieper- Veurne overvalt je haast eindeloze rust op het dorpspleintje van Oostvleteren. Dat gevoel wordt nog intenser als je het witte paard binnenstapt.

Je kan het café niet mislopen: een statig pand dat als echt dorps café de plaatse beheerst. "Het is net de charme van het gebouw die ons meteen bekoorde toen we hier passeerden", vertelt uitbater en oud-renner Benny Godderis. "Ook al stond het pand toen al enkele jaren leeg, we zagen dadelijk dat dit onze droom was en dat we hier voor de rest van ons leven café wilden houden".

Toen Benny en zijn vrouw Marie-Paule Debruyne drie jaar geleden hun intrek namen in Het Witte Paard, hadden ze er al zo'n tien jaar café-ervaring opzitten in Oostnieuwkerke : eerst in Het Avond-broodje, daarna in De Reisduif. "We bouwden er een uitstekende band op met onze klanten en het was niet evident om dat zomaar achter te laten.' Maar de  Westhoek trok ons aan en het heeft ons niet gespeten".



Ontstressen en genieten
Met allerhande spulletjes uit de tijd van toen gezellige warmte creëren in het interieur, het is een hobby van Marie-Paule, die in Het Witte Paard echt wel haar ding kon doen. "Het authentieke dorps-café, de bruine kroeg waar je op je gemak kan ontspannen bij een streekbiertje, een hapje, een leuke babbel, daar gaan we voor. Al vinden we het minstens even belangrijk dat wat we de mensen aanbieden, verzorgd en áf is, met de nodige inkleding. We nemen ook rustig onze tijd om de mensen té bedienen ; je kan in je zaak toch geen rust creeren als je zelf voortdurend heen. en weer holt?"

Het café bevat heel wat gezellige hoekjes, zowel beneden als boven rond de centrale balustrade, en straks komt daar ook nog een gezellige binnentuin met terras bij. Opmerkelijk: alhoewel de zaak geen restaurant is, mag er toch niet gerookt worden. "Een bewuste keuze", zegt Benny. "We zijn allebei geen rokers en we hebben toch de indruk dat heel wat mensen naar hier komen precies om uit de rokers walm te blijven".
Het Witte Paard trekt uiteraard ook heel wat -Westhoektoeristen aan. "Vooral wandelaars en fietsers (voelen zich hier thuis", weet Benny, die vroeger als renner heel goed presteerde. "Ja, ooit won ik nog de Internatie in Reningelst, voor Johan Museeuw nota bene !" Ook nu' nog bekoort de koers hem nog wel, maar hier in het café naar de koers komen kijken hoort er niet bij : geen tv hier in, de zaak, we houden het bij een rustige radio op de achtergrond.

Het Witte Paard kan je vinden:
Oostvleterendorp 1, Oostvleteren Uitbaters: Benny Godderis en ' Marie-Paule Debruyne.
Soort café : eethuis en bruine kroeg.
Opmerkelijk: de grote  zorg die tot in de details, is besteed aan het gezellige en rustgevende interieur.
Specialiteit: huisbier -'antistressbier'.
Eten : de betere snacks ..
Prijs van een pintje : 1,30 euro.
Openingsuren: vrijdag, zaterdag, zondag en feestdagen: vanaf 11 uur. Vanaf april ook op donderdag, en in juli' en augustus elke dag behálve op woensdag.

Cafeetje zes, cafeetjes 1,2,3,4,5
 

Bij allergische klachten die ontstaan door stuifmeel of pollen spreken we van hooikoorts. Dat loop je niet zomaar op. Erfelijke aanleg en de aanraking met stuifmeelkorrels spelen een rol. In de bloeiperiode van grassen, bomen en onkruid en bij winderig weer hangen pollen meer dan anders in de lucht.

Tijdens de bloei blaast de wind het stuifmeel van zaadplanten in de lucht. Die stuifmeelkorrels adem je in. Hooikoorts-patiënten hebben een verhoogde gevoeligheid voor pollen. Zij reageren extreem als ze met stuifmeel in aanraking komen. De klachten treden op wanneer juist die planten bloeien waarvoor ze allergisch zijn.

Misleidende benaming
De belangrijkste symptomen van hooikoorts zijn een jeukende of kriebelende neus en neuskeelholte, niezen, een verstopte neus, tranende ogen en soms een lichte benauwdheid. De benaming hooikoorts is eerder misleidend, want de allergie heeft niets met hooi te maken en meestal is er geen koorts. De vlag die de lading beter dekt is pollinose, de officiële medische term voor de aandoening.
Als je vermoedt dat je aan pollinose lijdt, laat je dit best door een arts vaststellen. Hij kan dan de juiste medicijnen en een injectiekuur aanraden die de klachten onderdrukken of verminderen. Het helpt ook om het contact met het allergene stuifmeel zoveel mogelijk te vermijden.

Pollen vermijden, hoe doe je dat?  
De klachten duiken op in de bloeitijd van de planten waarvoor je allergisch bent. Zo bloeit de populier bijvoorbeeld in maart en april. De berk in april en mei. De grassen van mei tot en met augustus. Op zonnige, winderige dagen stijgt de pollenconcentratie in de lucht en nemen de klachten toe. Bij regenachtig weer daalt de aanwezigheid van pollen en verminderen de klachten.
Mensen met hooikoorts hebben veel aan weerberichten, ze kunnen hun activiteiten en medicatie hierop afstemmen. Ongunstig weer? Binnen heb je minder last van pollen dan buiten. En bij een uitstapje naar zee of de stad ondervind je er in principe minder last van dan in de groene, open natuur.

Up-to-date berichtgeving
Nuttige tips krijg je ook bij de Allergie-Infolijn. Bel je naar het nummer 0900 100 73, dan bekom je up-to-date informatie over de allergie-verwekkende stuifmeelkorrels en schimmelsporen in de lucht.
De webstek van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid bericht dagelijks over mogelijke allergieproblemen. Verder vind je er een stuifmeelkalender, informatie over allergieverwekkende planten en hun bloeiperiode. Een opsomming van die planten vind je hiernaast.
Info: www.airallergy.be. Isabel Geenens