Gisteren nog wat rondgewandeld in de stad, wat inkopen gedaan voor het avondeten en naar de kapper geweest. Bij de kapper was het geen gemakkelijke karwei om alles in gebarentaal uit te leggen. want hij sprak alleen maar Spaans. Uiteindelijk verstond hij toch wat ik wilde en het resultaat mocht er zijn. Bij de afrekening verschoot ik van de prijs, want ik moest maar 17 euro betalen. 's Avonds nog wat gezellig buiten gezeten in de tuin van de Albergue samen met een Nederlandse en een Spanjaard. Om 21 u ben ik naar bed gegaan en deze morgen om 6u45 terug vertrokken. Vandaag ga ik weinig kilometers doen want ik wil stoppen voor ik de Cebreiro over moet, zodat ik met veel energie de grote klim kan doen. Om 11u15 stop ik al in een "Albergue Brazilian". Ik moet wel nog wat wachten om binnen te gaan, want het gaat pas om 13 u open. Ondertussen praat ik wat met een Nederlandse en een Deense die ook toegekomen zijn. Het zonnetje schijnt heerlijk en ik doe een was zodat alles droog is tegen morgen. Ik heb al eens de kaart bestudeerd en 2 km nadat ik morgen vertrek beginnen de klims van 6 tot 10%. en dit zo een 20 km lang. Nadien volgt een spectaculaire afdaling van 12 km met veel haarspeldbochten. Het allerzwaarste van de reis zal er dan opzitten. Dit wil niet zeggen dat het nadien vlak is, want er volgen nog klims. In de Albergue is het heel gezellig. Ik zit heerlijk in de tuin met een boek en maak nadien een mooie wandeling . De uitbaatster is een Nederlandse en ze heeft een boontje voor de 3 mensen die eerst toegekomen zijn . We mogen in een aparte zaal liggen zodat we beter kunnen slapen Om 19u30 mag iedereen aan tafel ( ongeveer 26 personen ).De uitbater geeft een speech over " De Weg " en vraagt aan iedereen om zich voor te stellen en ook een woordje te zeggen dat typeert wat voor hem de Camino is. Iedereen geeft zijn eigen bedenkingen en het gaat over verandering, het hart helen, sportiviteit, mensen ontmoeten, zich openstellen voor anderen of spiritueel. Sommigen vragen zich af op welke manier ze het gevoel dat ze tijdens de Camino ontwikkeld hebben, kunnen overbrengen in hun dagelijkse leven, zodat de essentie ervan niet verloren gaat. Men vertelt ook het verhaal over een Nederlanse vrouw die 2 jaar geleden haar man verloor aan kanker.Nu doet ze de Camino en ze is te voet vertrokken vanuit Nederland. Op elke plaats waar ze overnacht strooit ze een beetje as uit van haar man, met de bedoeling het verdriet stilletjesaan los te laten en hem ook deelgenoot te maken van de spirituele tocht. Hier, samen met de andere pelgrims voel ik echt de positieve energie van het samenzijn. We hebben lekker Braziliaans gegeten en er heerste een opperbeste stemming. Iedereen voelde zich verbonden met elkaar.