Deze morgen opgestaan om 6u15 samen met de stappers. Om 7 u krijgen we ontbijt en het gaat er zeer gezellig aan toe. Iedereen draagt zijn steentje bij in het afruimen en de vaat doen. Om 8u15 zit ik terug op de fiets. Vandaag zal het een korte, maar ook lastige rit zijn. Er zijn al serieuze klimmetjes bij en het is heel warm deze morgen. Ik kom onderweg veel stappers tegen en stilaan zal het nog meer worden, want in St.J.P De Port komende meeste routes samen. Een beetje voor ik arriveer kom ik een internetcafé tegen en besluit hier eventjes te stoppen . Vanaf nu zal ik volledig ondergedompeld zijn in het echte pelgrimsleven. Als je zo een tocht doet vind ik het leuk om het op die manier te beleven. Vandaag heb ik nog een laatste keer een overnachting geboekt in " accueil paroissial " in rue d'espagne . Nadien ,schijnt het,dat er zoveel pelgrimsrefuges zijn dat je niet op voorhand moet reserveren. Ik zie het wel. Ik ben om 14 u toegekomen ter bestemming. Het is een heel pittoresk plaatsje met 1700 inwoners Om daar binnen te fietsen is het heel steil, maar eens je door de Porte Notre dame bent daalt het erg. Nadat ik mij aangemeld heb bij het informatiebureau " les amis de St Jâcques" voor een stempel en een lijst gekregen heb van alle albergues op de Camino in Spanje ga ik naar mijn logeerplaats. Ze ontvangen mij daar heel hartelijk. Ik krijg een drankje , een rondleiding en de regels van het huis.Er is plaats voor 10 pelgrims. Wanneer ik mijn bagage afgezet en een goede douche heb genomen, verken ik het plaatsje. Ik vind het een heel mooie locatie en bezoek er " le prison des evêques " dat gratis is voor pelgrims en loop even door de winkelstraten. 's Avonds keer ik terug en zie dat er nu 10 pelgrims toegekomen zijn. Dus het is compleet en om 19 u worden we allen verwacht aan tafel voor het avondeten. Vooraleer we beginnen wordt er een gebed gezegd en ook een tekst gezongen op de melodie van "au claire de la lune" . De hospitaliero zijn heel vriendelijke mensen en je voelt dat ze het met hart en ziel doen. Het zijn vrijwilligers en om de 14 dagen komen er anderen om hen af te lossen. Je mag een vrije bijdrage geven voor het verblijf en het eten, maar er wordt toch verondersteld van 20 euro te geven. Het zijn 9 verschillende nationaliteiten, die daar logeren mn. Zweden, Usa, Italië, Zuid-Korea Frankrijk, België, Nederland, Brazilië, Groot-Brittannië. Ik vind de 2 Zuid-Koreaanse meisjes leuk, want ze verstaan bijna geen Engels, maar zijn toch voortdurend aan het lachen en doen hun best om ons te verstaan . Vandaag heb ik een Nederlands koppel gezien en de vrouw is een naamgenote van mij. Zij zag het precies niet meer zitten, door al die klimmetjes. Ze dacht erover na om terug te keren, maar misschien heeft haar man haar kunnen overhalen om toch verder te doen. Ik weet dat het echt niet te onderschatten is die reis en mevr. is al 67 jaar. Ik geef haar de raad om iets frequenter te stoppen en goed haar ademhaling te regelen. Om 21u30 gaat iedereen naar bed na een gezellige avond. We slapen allemaal in dezelfde kamer in stapelbedden. Er is een Amerikaan, die vlak boven mij slaapt en hij vraagt of ik oordopjes meeheb. Wanneer ik een negatief antwoord geef krijg ik er twee. Ik ben eens benieuwd voor deze avond, maar blijkbaar kan ik toch slapen ondanks het geronk. Het is voor mij één van de leukste locaties waar ik momenteel verbleven heb qua sfeer.
Reacties op bericht (2)
18-05-2012
compostela
Hallo Gerda
Ik ben echt onder de indruk van je prestatie, lees elke dag je blog fijn dat het nu beter weer is dat fietst toch iets makkelijker . Ik wens je nog veel fietsplezier . Ginette
18-05-2012 om 17:37
geschreven door De Rocker Ginette
veel courage
Ik blijf het fijn vinden je blog te lezen, hoe je het avontuur beleeft en ervaart, veel courage voor de hellingen die er aankomen. groeten,Ronald
