Zondag 19 juni was een datum om naar uit te kijken.Didi en Marc zouden afzakken naar het zuiderse Italië voor hun fietsvakantie.Omdat het allebei klimmers zijn in hart en nieren, werd er gekozen voor de dolomieten.De fietsen en de valiezen werden zaterdag al netjes in de Espace van Marc getast.Zo kon er zondag op het gemak vertrokken worden zonder de nodige stress.
Om negen uur werd er afgesproken bij didi zijn thuis en tegen half tien werd het startsein gegeven.Het zou een lange rit worden.Op voorhand hadden we een dikke 900 km uitgeteld.Dus een tien uurtjes rijden en dan zouden we goed op tijd op onze bestemming geraken.Zo moest er niet onnodig in het duister gezocht worden.
In Kuringen ging de Espace in zesde versnelling de autostrade op.De gps werd ingesteld maar Didi liet niets aan het onverwachte over en haalde een hele boekhouding boven om toch zeker de weg niet kwijt te raken.
Zo ging het in grote lijnen langs Verviers, Sankt Vith, Trier, Saarbrücken, Kaiserlautern, Landau, Karlsruhe, Stuttgart, Ulm, Memmingen, Kempten, Imst, Landeck, Resia-pasen zo naar Bormio.
Dat Marc een duursporter is, is nu wel geweten.Hij kan niet alleen lang in het zadel zitten maar ook kan hij het lang uithouden in zijn autozetel.Zo maalde hij vlotjes en in één keer een 700 km af.Tja nu moest hij wel stoppen want de nodige vignetten moesten gekocht worden om Oostenrijk binnen te mogen. (zo bleef er nog een 241 km te doen)
Rap een taske koffie achteroverslaan en Marc zat al weer in zijn autozetel.
Na de Resia-pas gingen we langs de Zwitserse kant over de stelvio-pas.Dit stuk was zeker niet te doen met fiets.Op nauwe en onverharde wegen kropen we als slakjes naar boven.Maar goed dat we op tijd vertrokken waren deze morgen want in het donker was dit zeker niet te doen geweest.
De aangekondigde rit naar Vaals had blijkbaar meer succes dan een rit naar Roermond. Vaals was wellicht een betere training voor de vierdaagse naar de Eifel, en zeker voor degenen die binnen enkele maanden naar Santiago de Compostella rijden. Welliefst 14 liefhebbers verzamelden aan de 3x20, full house dus. Iedereen werd verwelkomt, er werd beloofd rekening te houden met de hele groep. Het startsein werd gegeven. In Lutselus pikten we Jos P en Bère G nog op aan de bakker, zoals telefonisch daarnet besproken.
" Beastie Boys ? "
We rijden, onder kopwerk van Omer en Yvan op over Munsterbilzen, Eigenbilzen, Hees. In Vroenhoven steken we de brug over, en rijden we bergaf zodat we het kanaal kunnen volgen. Ik merk op dat Leon zn oude fiets terug onder had, daar zit ie volgens zijn zeggen veel beter op. Het water wordt gevolgd tot in Lixhe, dan bergop, plots wordt er plat geroepen. Jos P is lek gereden, een heel stuk ijzerdraad in zn band. Met een paar helpende handen is het euvel zo hersteld en kunnen we verder.
We rijden de Nederlandse Voerstreek binnen, waar het klimwerk kan beginnen. Blijkbaar was t vandaag Josdag want Jos B ( veel te hevig ) rijdt zn ketting af. Even temperen zodat ie terug bij is: de trein kan terug vertrekken ! We volgen een stuk van de mergellandroute: Mheer, Noorbeek, Slenaken waar we op een rustig tempo de Loorberg beklimmen. Boven wordt netjes gewacht tot iedereen bijeen is.
Heijenrath, dalen tot in Epen om Camerig te beklimmen. Roger was hier nog nooit geweest, dus werd hem wat terreinkennis meegegeven voor aanvang van de klim. Ikzelf ben altijd content boscafé t hijgend hert te zien staan . De laatste klim is de Vaalserberg tot aan het drielandenpunt, ten midden van het Preus Bosch , we bevinden ons op 321 meter hoogte.
Een vriendelijke Nederlander schiet mooie plaatjes van de groep alvorens hij de toren beklimt. Terug de fiets op, naar de stopplaats in Gemmenich: heerlijk bergaf.
Leon en ikzelf gaan taart halen, jammer genoeg niet voldoende rijsttaarten voor de hele groep, maar abrikozen- en kersentaart smaken even goed.
Terug de fiets op, verse kopmannen ( Peter en Valère P ): dalen naar Plombières om nadien gezamenlijk naar Hombourg te klimmen. Dan nog even doorklimmen tot in Aubel waar we( nochtans wind tegen ) in volle vaart kunnen dalen tot in de vallei van de Berwijn. We zien abdij van Val Dieu liggen, alsook het kasteel van Dalhem, we bevinden ons op een stukje route des châteaux.
We beklimmen de achterkant van de Richelle om hem nadien af te dalen tot aan de Maas. Het kanaal nog over en dan via Oupeye, Heur-le-Romain, Houtain Saint Simeon en Bassenge Limburg ter hoogte van Val Meer binnen te rijden. Bergop steeds rekening houdend met de zwaksten van de groep.
Onze pa z'n buitenverblijf eindelijk op foto vastgelegd.
De ellendige klim in Herderen moet er weer eens aan geloven. Leon krijgt t gezelschap van Peter op t voetpad. Bilzen, en voor we t door hebben zitten we op t terras van t Paenhuys waar gebabbeld wordt over de mooie rit, maar waar ook al plannen gesmeed worden voor de volgende ritten.
Een modelrit wat mij betreft: het prachtige kopwerk moet zeker in de verf gezet worden; bij deze een dikke pluim aan alle kopmannen ( Omer, Yvan, Peter maar vooral aan Valère van wie we weten dat ie zich serieus heeft moeten inhouden ). De sterkeren die de zwakkeren tot een hoger niveau tillen , goed gereden mannen ! En Jos B was om drie uur thuis !
Ook een dikke merci aan de man van Sporza !
Ritgegevens: 140 kms, 27 gem, 1407 hms
Gereden door: Valère Ph, Peter, Omer, Yvan, Marcel, Edgard, Valère B, Didi, Jos B, Leon, Ludo B, Roger D, Jean J, Bère G, Jos P, Vanessa
Verslag rit zondag 12 juni 2011: Luik Bastenaken Luik
Nog een verslag van Flor die samen met Omer, Marcel en Yvan de kleine Bastenaken Luik gereden heeft. Bedankt Flor !
Om kwart voor zes werd Flor met de auto opgehaald door Omer. Marcel en Yvan wachtten ons op aan de carpoolparking, toen richting Luik. Aangekomen op de parking van de GB werden de fietsen uitgeladen, de koerstenue aangetrokken en konden we vertrekken voor een zware rit. Het was amper 8° en wat mistig bij vertrek, maar na een paar uren hadden we redelijk wat zon, en weinig wind, ideaal fietsweer. De beklimmingen maakten dit wel zwaar, maar dat wisten we op voorhand.
Aywaille: Côte de Chambralles (1550 m, gem 9,5%, max 6% )
Basse Bodeux: LAncienne Barière ( 4800 m, gem 4,7, max 6% )
Trois Ponts: Côte de Jean Jacques ( 4700 m, gem 5%, max 6,5% )
Wanne: Côte de Wanne (2200 m, gem 7,5 %, max 13% )
Stavelot: Côte dAmermont ( 3600 m, gem 5,5 %, max 21% )
La Gleize: Col du Rosier ( 4500 m, gem 5,7%, max 12 % )
Gomzé-Andoumont: Les Forges ( 2100 m, gem 6%, max 10 % )
Boncelles: Côte de Boncelles ( 2400 m, gem 5%, max 6 % )
Tussendoor hadden we dan nog vele klimmen die niet op het papier stonden. Gelukkig was het droog want er waren toch gevaarlijke afdalingen bij. De verstandhoudingwas heel goed tussen ons. Omer was weer de sterke kopman:bergop de sterkste en bergaf ook de beste. Ook onze Yvan liet ook zijn klasse bewonderen. Tevreden landden we in het Paenhuys waar de vermoeidheid doorgespoeld werd.
Reden mee: Omer, Yvan, Marcel en Flor. Ritgegevens: 147 kms, 26,6gem, 2524 hms
We mogen zeker niet vergeten te vermelden dat Valère Ph de grote Luik-Bastenaken-Luik gereden, en dit voortreffelijk gedaan heeft: 236 kms aan een gemiddelde van 29,8 !, en dat met 3591 hms
