t Mag dan wel geen fietsweer zijn, loopweer is het in ieder geval wel. Gedaan met de warme temperaturen, als het alleen al maar eens droog wilde blijven. Maar we mogen niet klagen, deze marathon gaat door, het zal je maar overkomen trainen voor NY en dan lassen ze hem op t laatste moment af.
Coach Jacques had me vorige week tijdens de trail in Gembloux warm gemaakt om me in te schrijven voor de mooie Rursee marathon. Ik wist niet wat dat ging geven, zo twee weken achter elkaar een marathonafstand lopen, maar als ik het niet probeerde zou ik het zeker nooit weten.
Els, Jacques en ik zakten al vroeg af naar de Rursee, in het Duitse Eifelgebied. In de auto beseften we meer en meer dat dit geen gemakkelijke marathon zou zijn, door de vele heuvels. Maar het zicht vanuit de wagen was al prachtig, boven het meer hing een sluier van mist, amper 4° maar, heel belangrijk, droog !
Ik had ook vandaag gekozen voor mn trailschoenen, off-road lopen op natte bladeren is sowieso oppassen geblazen. Ook mn camelback ging mee, maar ik denk dat ik uiteindelijk maar twee anderen gezien heb die een waterzak aan hadden. Drinken, daar zal ik nooit zonder kunnen.
Alleen het startnummer afhalen was al een heel gedoe. De organisatie kon gewoon niet volgen, uiteindelijk is de marathon ook pas een kwartier later van start kunnen gaan, om 10u45. Voor ons dus tijd om wat rond te kijken, nog snel een tas koffie te drinken en te verbroederen met de weinige Nederlandstaligen die hier mee liepen.
Gewoontegetrouw starten we als laatsten. Inhalen is nu eenmaal leuker dan ingehaald worden.
Op t gemakske zou ik deze marathon doen, maar na één kilometer beslis ik om Jacques en Els al achter te laten, vooraf was afgesproken dat Jacques bij Els zou blijven. Ik had me hierop wel voorzien en al snel ging mn mp3 mn metgezel worden. Ik had niet de behoefte om in het Duits te communiceren. Voor het vertrek liet er een Duitser zn gemanierdheid al blijken aan de toiletten, ik hoorde hem iets brabbelen van Scheisse machen, mn Duits is niet goed maar dat hadden Els en ik wel snel begrepen.
De mp3 speler aan, mn windjasje al snel uit. Schrik om te weg kwijt te geraken had ik niet, we moesten eigenlijk gewoon helemaal rond het meer. Al vanaf de eerste kilometers bleven we niet gespaard van hoogtemeters. De eerste bevoorrading met lekkere gesuikerde thee was op km 7 zeer welkom.
Tja, hoe doe je dat, zo alleen lopen ? Ik zocht me telkens iemand uit die ongeveer even snel liep als mij, en zo probeerde ik mn fictieve haas bij te blijven. Maar ik merkte dat ik mn haasjes telkens moest achter laten. Wellicht heeft de stevige muziek in mn oortjes hier wel mee te maken.
Veel vals plat, en waar het echt bergop ging nam ik mezelf voor me niet het licht uit te lopen, maar stevig door te wandelen. Die tactiek blijkt toch altijd te helpen, want bergaf steek je alle lopers terug voorbij die jouw al lopend voorbij staken.
Zo lopen rond een meer heeft wel iets, had de zon geschenen was dit wellicht nog mooier geweest. Maar ik was al blij dat het niet regende. Moest het dat toch gaan doen, had ik een wegwerpcape mee. Nat worden en dan nog uren moeten lopen zou alleen maar onderkoeling kunnen uitlokken.
Meer en meer steek ik andere lopers voorbij, ik merk dat ik goed zit, van die 48 kms van vorige week heb ik alleen maar deugd gehad.
Iedere bevoorrading warme thee, of cola indien beschikbaar. Aan de sportdrank heb ik me niet gewaagd, mn druivensuikertjes moesten me maar genoeg snelle suikers verschaffen.
Tja, en dan maar lopen en lopen. Fotos maken, en vooral opletten dat je niet onderuit gaat op de stenen die verstopt waren onder een bladerdek.
Op km 37 krijgen we een serieuze helling voor de benen. Iedereen wandelt deze naar boven, de ene al vlotter dan de andere. Op de top van de helling, zoals bij alle hellingen, staan de hulpdiensten paraat.
En dan begint het te druppelen, telkens een beetje harder. Maar ik kan gelukkig al aftellen, ben bijna binnen. Op km 42 zie ik plots een bekende lopen, Renée Pipeleers, samen lopen we hand en hand de finish over.
Ik zoek me een plaatsje in de tent, geniet van een koffie en een stuk taart. Ga uiteindelijk bij de loopgroep van Kiewit zitten, alleen is ook maar niets. Meer dan een uur later komen Jacques en Els drijfnat de tent binnen. We haasten ons naar de auto, pikken onze sporttas op en gaan snel op zoek naar een warme deugddoende douche.
Een mooie maar niet te onderschatten marathon, ik ben een tevreden mens !
Mijn Garmin-tijd: 4u12, 681 hms
Officiële gegevens: netto tijd: 4:13:03
Ranking: algemeen: 186 v/d 370 vrouwen: 21 v/d 59 vrouwen W35: 4 e plaats
