Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
04-04-2008
Zonder probleem!
Vandaag stond er snelheidstraining op het programma. Ik geraak nog moeilijk op de Nekker op vrijdag en daarom doe ik ook deze training in het park van Machelen. De opwarming ging vlot en mijn benen voelden soepeler dan de voorbije twee dagen. Na de nodige soepelheidsoefeningen en mijn versnellingen begon ik er aan onder het waakzame oog van de 'man met de Labrador' en mijn collega Crista die haar gebruikelijke toertjes liep. Tien keer 150 m. De eerste 50 op tempo en de laatste 100 spurtend. Ik meet de afstand niet echt maar tel de dubbele passen. Vierentwintig in totaal heb ik er nodig op de piste om 100 meter af te leggen tijdens een spurttraining en dus tel ik mijn stappen. Simpel toch? Ik zag me niet echt met een plooi- of lintmeter beginnen afmeten. Mensen verklaren me nu al gek genoeg! Ik heb trouwens mijn oefenterrein vanuit de lucht bekeken. Met de gele streep duid ik mijn duurloopronde van 600 meter aan. De rode streep duidt de rechte lijn waar ik mijn spurttraining hou aan. De richting wordt meestal bepaald door de windrichting maar vandaag stond er nagenoeg geen wind en zeker niet onder de bomen. Dus opteerde ik voor mijn favoriete richting, van oost naar west. Na de training vroeg Crista of ik in de wedstrijden nog sneller liep dan vandaag op training want dat vond ze toch behoorlijk snel. Tja, als ik ooit nog dat Belgisch record wil pakken zal het wel moeten, hé. Soms kan ik er op training wel echt moeilijk bij dat een 800 even snel wordt gelopen dan mijn 100en of 200en. Ik sta daar soms te puffen na een 200 meter in 30 seconden en besef dat ik dat tempo nog 3 keer langer moet volhouden! En toch doe je dat in de wedstrijd... Zonder probleem. Té gek!
'Mac', mijn computer is mijn vaste compagnon. Ik heb hem nodig om te werken en in mijn vrije tijd kan ik ook al niet zonder hem. Als dat mijn beste vriend niet is? Soms beeld ik me in dat het menselijk lichaam een computer is dat je naar eigen goedkeuren mag programmeren. Vanmiddag was ik dus mijn 'Apple'. Ik programmeerde mijn lopen op 'traag', pushte appeltje 's', daarna op 'enter' en vertrok. Voor elk rondje Machelen heb ik net drie minuten nodig. Ik weet ook exact waar ik moet zijn na één minuut, idem voor de twee minutenkaap en dus ben ik er in geslaagd om na 15 toeren exact op 45 minuten uit te komen. Ok, ik heb op het einde 50 meter supertraag gelopen om het te laten kloppen, maar ik was uiterst tevreden. In tegenstelling tot gisteren had ik mijn duurloop volgens het vooropgestelde tempo gelopen. Resultaat: veel minder stijf en geen pijn of bijna geen. Alleen bij de versnellingen achteraf geraakte ik moeilijk in mijn 'foulée'. Ik zal mijn computerprogramma misschien toch wat moeten upgraden. Voor ik mijn Mac afsluit zal ik deze training maar saven voor de volgende keer. Ik programmeer alvast mijn spurttraining van morgenmiddag. Tien keer 100? Misschien nog net iets te explosief! Dan maar tien keer 150? Ik vraag het morgen gewoon aan Magda. Die is toch nog altijd slimmer dan mijn computer!
Mijn duurloop van deze middag in Machelen verliep nogal stroef, vond ik. Vanaf het begin was de soepelheid ver te zoeken waardoor ik de nijging had te beginnen trekken en sleuren. Resultaat: ik heb bijna 4 minuten te snel gelopen op mijn 9 km. Foei! Ik besefte het gaandeweg wel maar slaagde er maar niet in om veel trager te lopen. Hoe trager ik ging, hoe meer pijn ik had. Het wordt wel een constante dat ik daags na een zware training toch veel meer last heb dan vroeger. Beginnen de jaren dan toch hun tol te eisen? Waarschijnlijk wel. Maar ik pas me wel aan zeker? Iets meer rusten en wat trager duurlopen, daar zal ik niet van sterven! Zolang ik mijn pistetrainingen kan blijven afwerken is het ok. O ja! Mijn wedstrijdboekje is eindelijk toegekomen. Nu kan ik weer lijstjes maken en ben ik dus enkele avonden zoet. Het was vanavond feest op Zennester, tenminste voor Moon's ploegje. (Hijzelf zit nog steeds met een bronchitis, mocht niet meetrainen en had het als toeschouwer duidelijk moeilijk. FOTO1) Belofte maakt schuld en met enkele ouders hadden we beloofd dat we bij winst tegen KV zouden trakteren. Spaghetti, kinderchampagne, ijs met appeltaart en Arsenal-Liverpool op TV. (de andere FOTO'S) Wat een avond voor die mannekens!
Voor het eerst sinds lang hebben we vanavond zonder de enorme lichtinstallatie van de Nekker kunnen trainen. Met het zomeruur en de open hemel was het voor iedereen genieten. Ook de temperatuur was aan de zachte kant. Alleen de gebruikelijke wind was weer op het appel. Hij blaast trouwens bijna altijd uit dezelfde richting. Daardoor kom je steeds vanaf de 200 m tot aan het ingaan van de laatste rechte lijn met de neus pal in de wind. Vandaag stonden 200-en op het menu. Mijn favoriete training. Het aantal viel gelukkig nog mee. Drie series van drie met heel weinig recuperatie tussen. Kwaliteit dus en met de eerste drie in 31, de tweede serie in 30 en de laatste drie telkens in 29 seconden hebben we Magda op haar wenken bediend. Ik had geen super gevoel maar het ging, gezien mijn laatste weken, behoorlijk! Magda vroeg me om toch maar in te schrijven voor het PK alle categorieën. Dat is pas binnen drie weken maar ik twijfel toch nog. Ik vind dat ik mijn tijd mag nemen om te groeien naar de goede vorm en als het weer niet snel opwarmt zal het bij mij wel wat langer duren vrees ik. Geef me warm weer en dan zijn die drie weken wellicht genoeg, maar nu? Ondertussen is mijn wedstrijdkalender nog steeds niet toegekomen. Ze zijn me toch niet vergeten, zeker? Els vertelde me daarnet op training dat de hare reeds donderdag was toegekomen. Verdorie, nu wordt mijn geduld toch wel op de proef gesteld. Vandaag kreeg ik via deze blog een mail vanuit Kreta. Kristel, een vriendin die er al meer dan vijftien jaar woont volgt mijn avonturen op het internet. Via Kurt had ze dit blogadres te pakken gekregen. Kristel en ik kennen elkaar al zo lang. Ik heb een special band met Kreta en al ben ik er de laatste jaren niet veel meer geweest, het was ooit anders. Voor de kids er waren was het mijn jaarlijks toevluchtsoord. Mijn plek om te onthaasten. De zon, de retina, de zee, de bergen, de mensen. Alles staat me aan op dat eiland. Ik heb de periode nog gekend dat het spotgoedkoop was om naar ginder te gaan maar met de komst van de euro is dat spijtig genoeg veranderd. In 2005 was ik er voor het laatst. De kinderen vonden het daar geweldig. We waren er met een hele kliek en voor de kids was het onvergetelijk. Ik kon er ook heel goed trainen. Ik hou van warm, zelfs heet weer en ik kwam in topvorm terug naar België. Net op tijd om de laatste hand te leggen aan de voorbereiding voor het BK waar ik toen zowel de 400 als de 800 meter won. Geef mij maar warm weer! (FOTO'S: Kreta 2005)
Ik ben verknocht aan het park van Machelen. Vandaag moest ik niet werken en ik verkoos om toch naar Machelen te rijden om daar mijn toertjes te lopen ipv de grotere ronden van het Vrijbroekpark te trotseren. Gisteren heb ik kunnen ervaren hoe vettig het parcours er in Mechelen bij ligt terwijl het in Machelen vrijwel droog is. Mijn voet was uiteindelijk ok maar de inspanningen van gisteren waren nog niet uit mijn lichaam. Vooral de eerste tien minuten was het afzien maar daarna ging het beter. Souplesse, daar draait het toch om, hoor. Vanmorgen ben ik even gaan piepen op een aantal loopblogs en toen ik zag dat Els de VAL-zomerkalender in haar brievenbus had gevonden ben ik als de bliksem naar de mijne gespurt. Groot was mijn ontgoocheling want de postbode was al langsgeweest en er zat nog geen bruine enveloppe van de VAL bij. Spijtig, maar morgen of overmorgen zal het wel prijs zijn. Het is steeds een leuk moment om het hele atletiekseizoen al te kunnen overlopen en je eigen agenda op te stellen. In mijn geval gaat het steeds om een aantal vaste afspraken en een hoop wedstrijden waar ik van hoop dat ik ze zal kunnen lopen. Veel hangt af van het uitblijven van ziektes en kwetsuren. Valt het mee zoals in 2006 dan loop ik veel wedstrijden. Valt het tegen zoals in 2007 dan loop ik het strikte minimum. Naast mijn agenda stel ik ook al een lijst op met mogelijke wedstrijden waar Moon aan zal deelnemen. Niet te veel, maar toch genoeg om enkele objectieven te kunnen waarmaken. Moon is trouwens nog steeds ziek en een bezoek aan dokter Paul heeft uitgewezen dat hij nu met een bronchitis zit. Resultaat: een antibioticakuur. Hij heeft nog een week om er bovenop te komen en fris en monter terug aan de schoolpoort te staan. Geen training dus voor hem deze week en ook geen match zaterdag en niet mee naar Kessel-Lo zondag (eerste meeting). Maar in principe kan hij volgende week hernemen. Nog enkele weken wachten en dan wordt Noah 6 jaar.(FOTO'S) Zoals zijn grote broer zal Noah de Boa, zoals ik hem dikwijls noem, vanaf dan wekelijks meetrainen op de RAM. (in de zomermaanden zelfs twee keer!) Benieuwd hoe hij het zal doen. Lichamelijk lijkt Noah op Moon. Het is ook een sprinkhaan, maar zijn benen zijn iets korter en als ik hem bezig zie heb ik de indruk dat hij meer het explosieve type is. Het is echter nog veel te vroeg om te oordelen, hé. Zijn eerste wedstrijd zal in oktober in Kapelle zijn. Noah zelf kijkt er naar uit. Ik ook!
In het begin van de namiddag heb ik thuis op de trap mijn voet omgeslagen. Nu ben ik eindelijk terug aan het lopen en heb ik zoiets voor. Ik heb meteen ijs en zalf bovengehaald en hoop dat het tegen morgen beter gaat.Vannacht veranderde het uur. Een uurtje minder slapen en daardoor was de wekelijks afspraak vanmorgen in het Vrijbroekpark met een half uurtje verlaat, kwestie van de jeugd op tijd aan de start te krijgen. De jeugd was op tijd maar het was de oude krijger, ik dus, die te laat was. Het deed deugd dat ze toch hadden gewacht. Ik hoor dus nog altijd bij de groep. (Niet dat ik daar aan twijfelde, hoor!) Terwijl de meisjes (Sarah is nog in volle opbouw en Rosanne heeft last van een ontsteking) en Kjell (Pas opnieuw aan het lopen na zijn val vorige week!) gingen duurlopen stond er voor Ewoud, Filip, Jasper en ikzelf een fartleck op het programma. Een eerste ronde van 3 km als opwarmer, stretchen, versnellingen en we begonnen er aan. Jasper meteen op kop! Het ging niet veel trager dan wanneer we allen in topvorm zijn. Ik moest tijdens de laatste van de 6 km zelfs in extremis de rol lossen, waardoor ik enkele seconden na Jasper bij Magda en haar onafscheidelijke chronometer kwam. Zo'n eerste zware training na weken van miserie doet deugd maar ook pijn. Ik was wel verbaasd van het niveau dat ik nog steeds en zonder training aankan. Het doet me toch het beste verhopen voor het zomerseizoen. Ik ga echter niet overhaast te werk gaan. Mijn osteopaat heeft me tijdens de sessie van donderdagavond verteld dat je van een klierkoorts nog een jaar last kan ondervinden. Vooral de weerstand blijkt aangetast en je herstelt moeilijker van zware inspanningen. Nu, we zien wel. Ik heb nog zeven weken voor mijn eerste echte afspraak. Dat moet volstaan, denk ik. Ik heb Magda beloofd om meer te rusten en vroeger te gaan slapen dan vroeger en ik ga me daar ook aan houden! No sleep, no gain! Rond de drieën begon de rechtstreekse verslaggeving van de 'Brabantse Pijl'. Die werd reeds drie keer gewonnen door Oscar Freire en Freire kwam deze week uitgebreid in het nieuws. Hij blijkt een onverbeterlijke vergeetkop te zijn, een echte verstrooide professor. Maar het is niet omdat de kranten hun pagina's vullen met anekdotes die dat moeten ondersteunen dat je als TV-reporter nog eens de draak moet steken met de spanjaard. De citaten van Michel (Wereldrecordhouder uren-aan-één-stuk-lullen op TV) Wuyts en José (dopingpostbuseigenaar-die-nooit-gestraft-werd) De Cauwer waren nogal grof: '12-13 minuten lang geconcentreerd koersen kan hij wel aan. Een ronde van Vlaanderen, da's andere koek!' Of nog:' Iemand zal hem moeten zeggen dat het uur veranderd is. Of hij begint te laat aan de finale' en 'Ik zie hem de Muur van Geraardsbergen niet met de eersten aanvatten.' Zijn ze vergeten dat Oscar drie wereldtitels heeft behaald? Niet slecht voor een zogenaamde prutser. Trouwens, Wuyts zou beter wat genuanceerder zijn (hij lijkt soms zijn journalistieke objectiviteit én zijn zin voor relativeren te verliezen). Vorig jaar mocht ik Gent-Wevelgem volgen in een wagen van Quick-Step (zie FOTO'S) en daar hoorde ik dat Wuyts allesbehalve populair is in het milieu, net omdat hij niet meer kan nuanceren, teveel oordeelt en veroordeelt. Wie weet plakt Oscarito volgende week niet aan het achterwiel van Cancellara op de 'muur' om wat later de Zwitser in de spurt te vloeren. Het zou mooi zijn, nietwaar Michel en José? Ik geloof het zelf ook niet maar ik verkondig zoiets niet op TV en zeker niet op een spottende toon! Het doet me denken aan een pijnlijk staaltje TV-commentaar uit de mond van Marc Uyterhoeven (Die al dacht dat hij in 'alles kan beter' zat of zo). Hij vond er niets beter op dan toenmalig Belgisch kampioen Carlo Bomans te bestempelen als de lelijkste coureur die er bestond. Die dag had dé Marc (alle KV-supporters ten spijt!) voor mij afgedaan. Het was deze namiddag lang wachten op beelden van het WK Cross. Geen Belgen aan de start, dus ook geen rechtstreekse reportage oordelen ze blijkbaar bij Sporza.. De winnaars werden verwacht. Bekele behaalde eigenlijk vrij vlot zijn zesde crosswereldtitel. Zelfs door op zijn hielen te trappen konden zijn concurrenten hem niet afstoppen. Een fameuze demonstratie werd het! Bij de vrouwen was het wat spannender want de winnares Dibaba kwam pas helemaal op het einde naar voren om uiteindelijk nog vrij afgescheiden te winnen. Afrika rules en daar gaat de komende decennia in het lange afstandlopen en de cross niet veel aan veranderen.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
De rode streep duidt de rechte lijn waar ik mijn spurttraining hou aan. De richting wordt meestal bepaald door de windrichting maar vandaag stond er nagenoeg geen wind en zeker niet onder de bomen. Dus opteerde ik voor mijn favoriete richting, van oost naar west. 
Na de training vroeg Crista of ik in de wedstrijden nog sneller liep dan vandaag op training want dat vond ze toch behoorlijk snel. Tja, als ik ooit nog dat Belgisch record wil pakken zal het wel moeten, hé. Soms kan ik er op training wel echt moeilijk bij dat een 800 even snel wordt gelopen dan mijn 100en of 200en. Ik sta daar soms te puffen na een 200 meter in 30 seconden en besef dat ik dat tempo nog 3 keer langer moet volhouden! En toch doe je dat in de wedstrijd... Zonder probleem. Té gek!
