Bel elke dag 2 keer met mijn ma (88) die zich niet zo goed voelt.  De huisarts is vaste gast ten huize en de apotheker brengt zelfs de medicatie tot bij hen.  

Het breekt mijn hart om te zien hoe de zorg voor mijn pa mijn ma opeet.  Van de eens zo kranige vrouw schiet er niets meer over.  Dit jaar nog bezwoer ik haar om toch maar geen busabonnement meer te nemen omdat ik direct allerlei rampscenario's zie als ze weer eens niet thuis geeft als ik bel.  Geheid zit ze dan in één of ander shoppingoord of koffie en taart te veroberen.  Ze raakte evenwel steeds moeilijker terug thuis.  Of ze miste de bus, of ze stapte te vroeg af, of ze "kon niet meer".

Een paar weken geleden knakte er waardoor haar levenslust als sneeuw voor de zon wegsmelt.  Ze verzorgt zich ondanks haar leeftijd heel goed, gaat wekelijks naar de kapper, gaat mee boodschappen doen met mij, mijn schoonzus of familiehulp, gaat naar de markt met mindermobilecentrale.  Niets van dit alles schiet nog over.  Haar mooie ensemble slingert rond haar magere lijf, ze maakt zich zelfs niet meer druk om haar haren.  Vroeger smeekte ze omdat de Wondelgemse achterkleinkinderen toch nog maar eens zouden binnenspringen...nu vindt ze het al te druk met het duo uit Rumbeke.

Mijn pa (85) dementeert door tia's.  Hij loopt niet weg en is eigenlijk redelijk gelukkig.  Ma zorgt voor hem maar die zorg wordt haar duidelijk te veel.  Voor derden liggen de oplossingen voor de hand : rusthuis.  Dat houdt in dat mijn ma en pa in verschillend rusthuis of afdelingen terecht komen.   Pa rusthuis, ma thuis : niet te betalen.  Bovendien is mijn ma nog niet "slecht" genoeg om naar een rusthuis te kunnen.  Dus beredderen we met een gans team hun huishouden.  Thuisverpleegster, familiehulp, poetsvrouw, tuinman, mijn broer voor al de klussen die je maar kunt bedenken en ik voor administratie en nog zo veel meer.  Tussen al die hulp door blijven er evenwel nog heel veel eenzame momenten over.  Pa communiceert niet met haar (kan er niets aan) dus is hij bij haar ..maar toch niet.  Dan begint voor ons het gissen : is het een depressie, waar het hard op lijkt want ze klaagt voortdurend van ademnood en angstige gevoelens, is het haar hart waar ze niet meer aan kan geopereerd worden ?  Verleden jaar gereanimeerd na stentplaatsing,  dus dit kan niet meer wegens te groot risico.  Maar vooral : hoe kunnen wij dit oplossen ?  Tegen haar wil naar rusthuis ?  Haar laten opnemen voor onderzoeken ?  Dit willen we haar niet aandoen.  En dan moeten wij toveren want waar moet je met mijn pa naartoe ?  Om de beurt daar slapen is niet te doen leerde ons de vorige ziekenhuisopname van ma.  Hopelijk komt er uit al het nachtelijk gemaal een kant en klare oplossing als eindresultaat voor het te laat is.  En waar is een plaats waar je als worstje in de sandwichgeneratie terecht kunt met al je zorgen en vragen ?  Misschien bij Maggie thuis

Weer een stapje vooruit bij het revalideren.  Mag proberen mijn lamme arm te ondersteunen met mijn werkarm en zo te heffen.  Lukt heel aardig de 2 eerste keren, de 3de keer zit er precies een (pijnlijke) arrêt op.  Ook nog handen klappen voor en achter.  Lukt prima.  Colaflespendelen gaat perfect. Zeker met een helper die roept : hoger, hoger 

Beetje per beetje lukken er meer dingen.  Frietjes snijden (ja ja mijn oma-gehalte ligt hoog).  Was makkelijker plooien dan de vorige keer.  Aan de PC zitten zonder brace. Op mijn rug gelegen om te slapen.  Wakker worden met mijn lamme arm rond mijn hals geplooid zonder pijn.  Die lamme begint stilaan recht te krevelen.  Aankleden lukt perfect.

't is nodig want met 2 geopereerden  in huis ziet het er hier niet meer spic en span uit.  Mon jardin waar ik zo fier ben lag er belabberd bij door watertekort.  Nu is het verloederd in plaats van belabberd want na enkele sappige regenbuien tiert het gras welig net als een paar ongewenste groene gasten.  En dan heb je nog de bomen en struiken die zich vergissen van seizoen en heel naarstig hun blaadjes laten vallen.  Paddenstoelen tussen de bloemen....... De tuinman voor het zwaardere werk mag 14 dagen niet heffen en bukken dus al het ongewenste groen in de tuin moet zich geen zorgen maken.  Te vroeg victorie kraaien is echter niet op zijn plaats want ik ben van plan ze te lijf te gaan met mijn werkarm.  Te veel schrik moeten ze nog niet hebben  want het zal in shiften van 15 à 30 minuten zijn dat ze naar de groenbak verbannen worden.

Gelukkig had ik in de pre-operatie periode massaal de diepvries gevuld zodat er nu enkel een opwarmsessie aan te pas kwam.  Soms wordt er lacherig gedaan over mijn "plannen" maar het geeft mij ademruimte te weten  dat ik niet last-minute in stress moet schieten. En voor ompa een dagje kookvakantie.

De "kleine" legoblokjes tevoorschijn getoverd.  Ze dateren nog uit de tijd toen geluk heel gewoon was en ik eigenlijk meer op straat en in het bos te vinden was dan achter de legoblokjes.  Ome K's legokasteel en de vele riddertjes en andere popjes met of zonder hoofdjes en poepjes zorgden voor een ganse morgen speelplezier.  En kijk 35 jaar later loopt er weer een wittekopje door de keuken met een "liddel te paald".

Doe al meer dan ik eigenlijk mag vrees ik dus een beetje aan rust toe 's middags.  S met kleurboeken en kleurpotloden neergestreken op het logeerbed zodoende was de rust ten huize van verzekerd. W vangt ook nog een uiltje 's middags wat ik enkel kan toejuichen.

Kiné verloopt heel vlot met een heel lieve kinésiste.  Vol van het babytje in haar mooie ronde buikje en nog zwevend op een roze wolk.   't Lijkt of het daar zalig is dus wens ik haar een pijnloze bevalling toe met een kindje van suikergoed......roze of blauw ze mag zelf kiezen.

Er schoten me vannacht nog enkele wachtscenario's door het hoofd !

Wachten tot het morgen wordt

Wachten tot ik weer kan sporten

Wachten op bezoek

Maar vooral

Gelukkig is het na een heel stresserende periode duidelijk dat de operatie slaagde.

In die 2 dagen viel het me op hoeveel verschillende gezichten wachten kan aannemen.

wachten op de bus of de trein

wachten tot het jouw beurt is aan het marktkraam, de winkel, de kassa van de supermarkt

wachten tot de zomer komt

wachten tot je de sleutel in het slot hoort en je eindelijk in slaap kunt vallen

wachten tot je eindelijk een datum krijgt voor operatie of scan

wachten tot je wordt opgehaald door verpleegsters 

wachten voor je je maatje terugziet nà de operatie, uren later dan ze gezegd hadden !

wachten op een uitslag van een onderzoek, dit wachten vind ik het ergste van allemaal......

wachten aan de telefoon terwijl je eindeloos cijfertjes moet indrukken om dan toch hopelijk bij de juiste dienst te belanden

wachten aan de schoolpoort

wachten tot de trein eindelijk weer verder rijdt nadat "vee" van de sporen werd verwijderd

wachten op het nieuwe boek van Camilla Lackberg

wachten in het frietkot

wachten op het einde van de maand

wachten tot het stoofvlees in je stoofpot eindelijk beslist om zacht te worden

wachten op zwanger worden

wachten op een telefoontje

wachten tot die ene ruzie bijgelegd wordt

wachten tot je nooit meer moet wachten 

Bezoek van de 2 jongste kleinkindjes.  Normaal komt W altijd recht in mijn armen gelopen en volgt een uitgebreide knuffelsessie.  Zijn zus is iets terughoudender maar een zoen en een zijwaartse knuffel behoren toch bij het ritueel.

Wat mis ik het om W op te heffen en zijn wittekopke (denk dat hij kan doorgaan voor de Witte van Rumbeke) op mijn schouder te voelen. Binnen 14 dagen komt hét knuffeldier van de familie op bezoek.  Zo als C kan er niemand knuffelen.  Het lijkt of er een octopus rond je geslingerd wordt ipv een zevenjarige lijfje. Mijn miss zotte doze 

Die knuffels staan zeer hoog op mijn verlanglijstje voor het moment !

Behalve het feit dat mijn oudste oogappel zelf polslam is, houdt hij toch ook van een moekeknuffel op zijn tijd.  En zeker tijdens ons avondritueel dat ik hier niet verklap M. En ja E jouw vergeet ik zeker niet want ondanks het feit dat je niet meer op mijn  schoot past probeer je het toch nog eens !  En voor mijn superdeluxe metekind doe ik heel graag een effort !  Meer dan eens zelfs.

Dus op het programma na terug in gebruikname arm : een kleinkindgroepsknuffel zoals je er nog nooit één zag !