Vóór het startschot voor thuisreis gegeven werd nog langs bij de prof die opereerde.
Wat mij vooral opvalt daar in Leuven is hun manier van werken. Voor J kon beschikken na operatie kwam de anesthesiste langs. Ze checkte of hij zich goed voelde en geen pijn had. Ook werd een schema opgesteld wat pijnstillers betrof. Een AZ Delta-anesthesist daagt pas op in de operatiekamer.
De verpleging van haar kant zorgde er voor dat manlief een (deels) buikje rondgevoel kreeg want 4 boterhammen met choco, kindersapje én yoghurt smaakten super na een "nuchtere" start van de dag. Opeten verplicht omdat zijn suikerspiegel aangevuld moest worden.....
Tijdens het wachten kon ik zoveel koffie slurpen als ik wilde, aangevuld met speculooskoekjes.
Die vriendelijkheid en professionaliteit, het goed gevolgd worden staan in schril contrast met sommige Roeselaarse ziekenhuiservaringen.
Voor alle duidelijkheid : liefst maak ik geen vergelijk en blijf ik uit alle ziekenhuizen buiten. Utopie op onze leeftijd.
Er schoten me vannacht nog enkele wachtscenario's door het hoofd !
Wachten tot het morgen wordt
Wachten tot ik weer kan sporten
Wachten op bezoek
Maar vooral
WACHTEN TOT IK WEER ZUMBA KAN DANSEN
|