Wakker worden met een zieke zevenjarige en de 3 andere rustige slapertjes. Nog wakerder worden bij een ondergespuwd tapijt.......ik heb pijn in mijn buik wordt bij mijn kleinkinderen meestal gevolgd door een fonteintje uit het mondje ipv uit het kontje. Rare start en ompa is direct wakker als hij het tapijt te lijf gaat met minder milieuvriendelijke middelen. Neem daar zijn hoog "sam gooris gehalte" bij (enkel wat omgaan met kwalijke geurtjes betreft).
Tante S naar apotheek om maagje, buikje en koorts te temperen.
De balletjes in tomatensaus die persé door ompa moesten gemaakt worden laat zijn grootste fan aan zich voorbijgaan.
Met 3 Deetjes naar de dansschool waar onze vijfjarige dancingqueen ingeschreven is. Na veel aarzelen en zich afvragen of ze dat allemaal wel zal kunnen onthouden smijt ze zich toch tussen de profi's. Ik ben bevooroordeeld maar zij is de STERRE van de dansvloer ! Broer wil ook meedoen samen met oudste nichtje dat zich gezwind in alle bochten draait en shaket met het poepje (daar zitten haar balletlessen voor iets tussen). Broer doet de zoutpilaarstand en vertrouwt erop dat iedereen rond hem danst. Een ander kleutermeisje is gek op ons zoutpilaartje en vooral zijn haar en hij moet haar letterlijk van zijn kleine lijfje slaan......blijf van mij !!
De rode draad in ons weekend vormen de kleine lego's. Zelf oudste kleinzoon laat even zijn ipod voor wat hij is. Vier Deetjes aan tafel allemaal verdiept (soms letterlijk) in de lego-dozen en -bakken. Ondertussen ligt er een slunsje in de zetel.
De avondklok gaat met tussenpozen in en luidt een beddenwissel in ...dat wordt lakens wassen. Zieke zus bij grote broer waar ze heel dicht tegen kruipt en vraagt wat een appelmoes (lees appendix) in je buik wil zeggen ! Hopelijk komt het niet tot een fruitig buikje maar is het een gewone buikgriep.
En ompa verdient dit weekend zijn "ompa-diploma met grote onderscheiding". Koken, afwassen, drukke kindjes, onsmakelijke dingen op het tapijt......gelukkig is er versterking in de vorm van onze dochter "met diploma met grote onderscheiding". Er werd zowaar een heel stuk onkruid gewied en (vroege) herfstbladeren opgezogen.
Dank je allebei. Nog even en ik doe weer mee ! En nu wachten tot de papa "met bergklimdiploma met grote onderscheiding" zijn kleine meisje kan troosten want ze wil weten wanneer hij weer beneden is !
Al mijn schoolgangers groot en klein goeie vaart gewenst ! Van het eerste kleuter tot het eerste middelbaar en ook de mama voor de klas !
Vanmorgen weer een andere kapper geprobeerd. Kleur goed, snit iets minder. Heb nu korte coupe maar daar zal mijn "haardroger" content mee zijn.
Extra schouderoefening en hoe vlot de meesten ook gingen, de laatste zijn wel heel pijnlijk. Maar alleen de aanhouder wint !
C en E gaan ophalen aan hun Wondelgemse school. Hongerige mondjes gevoed en ook grote broer, voor het eerst met z'n fiets dwars door Gent, arriveert met honger èn vol verhalen. Mama had iets minder geluk want ze was haar fietssleuteltje verloren en moest op hoge hakken en met boekentas naar huis stappen (had ons ophaalbericht niet gezien)
Alle 3 rond uitgeputte mama's nek vol verhalen ! Mama verlost en de 3 Deetjes mee naar Roeselare. Onderweg dolle verhalen op de achterbank. Fiere grote broer over het verkassen van de ene les naar de andere en hij wil zich meteen opgeven als bemiddelaar van de klas ! Grote zus geeft stand van zaken hoe het op "zijn vroegere school" zit. Blijkbaar heeft Ella een lerares die Bleire of Beire of zoiets heet. Mevrouw Beire !!!! Toen manlief en ik spontaan een lachbui kregen kwam er nogal wat uitlegwerk aan te pas om het Westvlaamse woord BEIRE te vertalen naar het Gents.
Denk dat iedereen of van verlof terugkwam of naar zee wilde of het ons moeilijk wou maken want het was megadruk op de E40 ! En dan rijd je de E403 af en geef je de frietjesbestelling door en merk je opeens dat je blokvast staat op de ring ! De gardesjampetter regelde het verkeer maar niet met het gewenste resultaat. Gelukkig de frietjes tijdig halt kunnen toeroepen ! Dochter S is aangesteld als de frietjesmobiel van de familie. En zeg maar dat ze smaakten toen we eindelijk met z'n achten aan tafel zaten. W vroeg wel waar ome Kim was. Op een berg manneke ergens in Slovenië. Rumbeekse S kijkt al gans de vakantie verlangend uit naar de nichtjes (en neef) waardoor ze geen seconde wil missen. Of ze alstublieft ook 2 nachtjes mag slapen. Toen uiteindelijk S en C in bed lagen daalde het zadmannetje direct neer.......bij de 2 oudsten in het grote logeerbed werd er eerst nog een robbertje (figuurlijk) gevochten !
Vanmorgen maandelijkse boodschappen. Een heel karwei als jij bij het goedkoopste warenhuis van het land wil winkelen. Heb altijd de plastiekverpakking die moet opengewrikt worden. Ofwel zitten de pakken keukenrollen of wc papier vastgeklemd of heel hoog. Geen sinecure voor het moment. Meerdere zakken meegenomen want "gewichtheffen" zit er nog niet in. En ja zo'n curverbox is heel handig maar de winkelbediendes zijn keien in het stapelen tot de bak niet meer op te tillen is.
Langzamerhand wil ik de keuken terug "mijn" keuken maken en dus zelf alles wegbergen. Nam ietske meer tijd in dan anders.
Naar jaarlijkse gewoonte werden er groenten gesneden ten huize van M. voor BBQ operettegezelschap van manlief. Vrijwillig als ik ben, help ik elke keer. Ondanks het feit dat ik nu geen groentje kan bijdragen werd ik mee gevraagd om te koffiekletsen, én als dank raspte ik de wortels. Deze uitnodiging deed me heel veel deugd. Ik mocht er bij horen. Bedankt M.
's Avonds BBQ. In plaats van vrijwilliger was ik nu eens mee-eter. Vrees bestond dat er meer groentjes op kledij zouden arriveren dan in het bord ! Heel leuke babbels en ook hier weer erbij horen. En als kers op de taart bood er zich een heel lieve T aan om onkruid te komen wieden in de tuin. Dit is het tofste initiatief ever voor het moment. Al weet ik dat ik over onkruid en andere tuinscheefgroeitoestanden moet kijken voor een semi-perfectionist is dat een onmogelijke opdracht.
Had voor mezelf al uitgemaakt als ik ooit nog ergens op ziekenbezoek ga ik mijn handen zou aanbieden als geschenk. Het zei voor ramen te lappen, voor onkruid te wieden, een ovenschotel, een dweiltje......maar nu nog eventjes niet !
Maria, de weduwe van mijn lagere school directeur, wordt vandaag 91. Jaren geleden organiseerde ik een reünie voor die lagere school. Geen sinecure gezien ik startte met 20 namen. Eindigen deed ik met 300. Tijdens de beginperiode van de zoektocht dook Mevr Maria opeens op. Wat een meerwaarde voor ons, niet in het minst doordat ze haar zoon (mijn klasgenoot) bijna dwong om zijn school voor ons open te stellen. Blijkbaar ben ik het opperhoofd van het "Siegencomité" want Mevr Maria heeft mij tot spreekbuis gepromoveerd. Ter gelegenheid van haar 90ste verjaardag werden we met z'n zevenen uitgenodigd naar de Stille Kempen. Toen al strooiden gezondheidsperikelen roet in het eten waardoor wij het feest aan onze neus zagen voorbijgaan. Dit jaar wordt ze dus 91. Telefoontje waarin ze vraagt of we er nu wel raken met belofte dat ze zal (in het rusthuis) zorgen dat ons een maaltijd aangeboden wordt. Pittig als ze is merkt ze op : 91 wordt ik waarschijnlijk wel maar 92 ? Deze zomer lukt het niet maar in september hoop ik te "dineren" met mijn siegenmaatjes in het rusthuis ! Een prachtige, intelligente dame mogen we niet op haar honger laten zitten !
Wakker worden met onweer en regen op de achtergrond. Van het controlebezoek in Leuven wilden we een "uitstapdagje" maken.....Maar kijk zie, dwars door België met de trein leverde zowaar de zon op. Toch nog kunnen genieten van Italiaanse pasta op een terras. Heel lekker en de voorbode van goed nieuws. Het oog van manlief geneest zo goed dat we volgende week de "Leuvenconsultatie" mogen overslaan.
Dezer dagen kom ik op nogal verschillende drukke plaatsen. Plaatsen waar mensen samenkomen. Wat mij opvalt is het gebrek aan respect voor elkaar. Zoveel onbeschofte mensen, trekken, duwen, voorkruipen, lawaai, me myself en I op heel veel plaatsen. Zelfs een brace houdt niemand tegen om je weg te duwen. En ja we leven in een vrij land maar betekent dit dan dat je halfnaakt over straat moet lopen ??? Fietsende meisjes die je recht in het kruis kunt kijken, shorts die eigenlijk maar onderbroeken zijn, mannen in bloot bovenlijf, geen cocacolaboys maar "boys" met dikke buiken én dito borsten.
Jammer genoeg kun je geen man- (vrouw)nieren in een pakje kopen......
Mijn buurvrouw waarmee ik dikwijls praat over en door de haag zat vanmiddag in zichtbare modus in onze tuin. We lopen zeker elkaars deur niet plat maar zijn er op momenten dat het eventjes moeilijk gaat.
Het cliché dat je beter goeie buren hebt dan verre vrienden klopt niet voor mij want ik heb verre vrienden die heel nabij zijn. Maar de buren van over de haag behoren tot de categorie "superburen". En niet enkel omdat ik elk jaar mee mag genieten van de rabarberoogst.
't Was evenwel een moeilijke dag op verschillende vlakken dus probeer ik enkel de positieve dagnoot te onthouden.
Vandaag is één van mijn beste vriendinnen jarig. Samen opgroeien in voormalige BSD smeedt toch een onverbrekelijke band. Elke dag de weg naar school te voet afgelegd (en 't was één van enkele kilometers) snoepend van een olala ! Jammer genoeg woont ze te ver voor een spontaan bubbelbezoekje ! En met haar ook mijn andere kindertijdvriendinnen ! Gelukkig bestaat er Whatsapp en onze jaarlijkse "wildewijvenuitstap"
Feit is dat we nooit in hetzelfde rusthuis zullen arriveren ......misschien best want anders zouden ze er af en toe 4 kwijt zijn
Er hangt nu een katrol te slingeren in mijn garage en af en toe slinger ik mee. Waarschijnlijk te enthousiast want vannacht was het weer bedhoppen. En rugliggen zit er voorlopig ook nog niet aan waardoor de heup, die wacht op een botscan, van haar tak maakt. Begin al te denken dat het een heel jaar zonder zumba zal worden. Had al plannen om na oktober terug mijn dancing shoes aan te trekken (mijn armen nog netjes in neerwaartse stand) maar zal nog niet te veel plannen.
Voordeel van niet te kunnen poetsen en in tuin werken is het spontaan in de auto te kunnen springen voor "uitstapjes". Vind het wel niet kunnen dat net nu ik niet kan fietsen het windstil is daar waar in onze provincie de door Will Tura bezongen Noorderwind altijd heel aanwezig is. Soit stappen gaat wel en dus hebben we de Nieuwpoortse Promenade afgedweild. Ik ben absoluut geen zeekind ondanks het feit dat mijn pa in Nieuwpoort geboren is en dat mijn, niet eens zo verre voorouders, IJslandvaarders waren. Een koele zeebries kan af en toe wel. In de geul zwommen heel veel (grote) kwallen rond, de vissoort, niet de mensensoort wel te verstaan. De zeevogels op de andere oever vallen me elke keer weer op maar die rare doorzichtige dingen zag ik nog nooit.
Bergen en bossen zitten er nu niet in dus is deze dame tevreden met het achter tractoren hangen om te flaneren aan de vaargeul !
De vraag werd me gesteld of ik me niet verveelde. Raar maar eigenlijk totaal niet.
Behalve kiné, lezen, mijn mama, kleinkinderen, operatie manlief, bezoek, vul ik de rest op met te voet om brood gaan, lezen, uitstapjes hier of daar (mijn benen doen het wel nog), piepkleine huishoudelijke taken en ja zelfs Frans studeren !!! Tot mijn verbazing zit ik woensdag al halverwege de 8 weken waarbij ik het bed moet delen met meneer brace (meneer Bruce ware misschien leuker)
De revalidatie vlot behoorlijk, het lamme gevoel in bovenarm verdwijnt beetje per beetje. Kan weliswaar met behulp van goede arm mijn lamme optillen tot bijna boven.
Heb zelfs al een kwartier minder nodig in de badkamer ! Daar laat ik mijn brace af, doe nadien mijn oefeningen en (meestal) maak ik dan tijd voor het invullen van de blog. Loop vrolijk rond beneden en kom tot de ontdekking dat ik de brace boven vergat
Schoonzus en nichtje op bezoek en met dit stralende weer was dat een heel goed excuus om een ijsje te lepelen op het Motehof. Gelukkig blijft mijn gewicht tamelijk stabiel door het vele stappen want ijsjes, taartjes, koekjes vinden allemaal heel vlot hun weg naar het mondje (en jammer genoeg meestal ook naar het kontje). Heb er een gewoonte van gemaakt mijn pralines te delen met de kiné-meisjes om verder onheil te voorkomen. Eentje is gek op chocotofs, een ander op napoleons en nog een ander op macintosh.
Van zodra ik meneer brace buitenbonjour neem ik ook afscheid van al die zoetigheid. Er zullen zich wel weer andere dingen aanbieden die mijn tijd opeisen.
En op dat moment neem ik ook afscheid van mijn blog. Nog even. Lezers maar geen reactie's dus ............
