Op terugweg loop ik op het pad naast "Het Laere".  Ik word direct teruggekatapulteerd naar de kazernes van mijn jeugd en al had ik een heel mooie kindertijd de kazernes op zich waren grauw en grijs.  Gelukkig verbleef ik tijdens mijn werkend leven in kazernes midden in het groen en was er daar niet veel grijs en grauw, zeker de collega's niet. Ik mis nog altijd het lachen en de kameraadschap....ook al was ik "maar een burger" 

Vanmorgen naar het ziekenhuis gewandeld.  Naast mijn schouder heb ik al heel lang last van pijnlijk scheenbeen.   Ettelijke uitsluitonderzoeken achter de rug zonder diagnose.  Fysiotherapeut stelt botscan voor omdat mijn heup nog niet als boosdoener werd onderzocht.  In de wachtzaal zaten zeker 10 mensen van allerlei pluimage maar geen één die me hielp mijn truitje uit te trekken. Schouderlam is blijkbaar geen reden om iemand te helpen.  Na veel geworstel er zelf in geslaagd. Na consultatie omgekeerd scenario. Een heel lieve behulpzame artse in de gang  achtte zich niet te goed om me te helpen.  En zeggen dat ik zelf altijd en overal iedereen ter hulp snel.  Wie goed doet goed ontmoet klopt dus niet altijd 

Na kiné voerde mijn buddy mij naar Simonne's verjaardagsfeest...ze wordt 90 vandaag.  Ze zit in mijn Franse praatgroep en is de oudste cursiste van het CVO.  Met zijn tienen schoven we mee aan de verwentafel.  Onze groep is echt iets speciaals getuige het feit dat lerares Trees een tarte tatin bakte en Josée een superlekkere kriekentaart en brownies. We praatten zowel in het Frans als in het Westvlaams en de ene had een tip voor de volgende reis van Hilde, de ander een recept voor mij of demonstreerde de bakvorm voor tarte tatin,  er werd gebabbeld en geluisterd.  Zalig mijn batterijen zijn volledig opgeladen.  De mannen schoven de tafel van Simonneke terug in zijn oorspronkelijke staat mét tafelkleed en al, de vrouwen deden de afwas.  Typerend voor de samenhorigheid van de groep.  Toen ik met pensioen ging wilde ik absoluut het zwarte gat vermijden en schreef me in voor oa praatgroep Frans.  Het beste idee ooit !  Medecursisten werden vriendinnen en samen met onze mannen testen we onze kennis al op tal van "Franse uitstapjes".  En ook Trees de lerares is er ééntje uit de duizend !  Merci à tous en ik hoop dat ik net zo'n sprankelende dame ben op mijn 90ste als Simonne en medecursisten en Trees noteer alvast 8 Aug 2045 in jullie agenda 

Aangezien ik mijn haar wel gewassen krijg maar niet gebrusht  (of hoe je dat ook mag schrijven) stapte ik de eerste de beste kapper binnen....om terug buiten te komen met een afspraak.   Holebikapper voor mij absoluut geen probleem want ik ken enkel maar supertoffe holebi's en één van hen woont in mijn hart. De man bleek al zijn klanten aan te spreken met -je achter de naam : Marjantje, Roosje maar het personeel zelf liep er maar triest bij.  Wat me echter van volgend kappersbezoek weerhoud is de wasbeurt.  Roef roef shampoo er door, zet je maar aan de kaptafel.  Mousse erdoor en nog iets uit een pulle.  Het grote werk volgt.  Blazen hier, blazen daar mét getrek want zonder conditioner raak je niet door mijn weelderige haarbos.  Tot daar aan toe maar opeens werd er gecrepeerd en gans dit fabiolakapsel overspoten met zo'n grote hoeveelheid lak dat ik de ijskappen zag smelten.  Netjes betaald en buitengestapt met handen in het haar, eens de hoek om met beide handen door het haar.  Na iemand op weg te helpen naar de Zuidstraat 67 ('t is niet de eerste anderskleurige mens die tsjoolt op Sint-Amand op zoek naar dit adres).  Lieve beleefde man.  Op weg naar huis, te voet wegens maatje, andere kapperszaak gespot voor volgend bezoek.  Misschien kan ik mijn diensten aanbieden aan HLN of Testaankoop   

Nog wat  verder bijna van mijn sokken gereden door een anderskleurige dame waarvan ik het raden had naar de haarkleur. Conclusie : je hebt overal van soorten.

Maar de eerste zonnige na-revalidatiedag promoveer ik tot verjaardag-lap (zoals in meetjelap)dag.  En neen Jef dat wordt geen 2020

Buddy had supergeschenk maar de menu is voor morgen.  Als je 3 en 5 bent lust je liever de gewone kost.  Al toverde ompa iets uit de kookpot dat ze nog nooit gegeten hadden.......corned-beefpatatjes met bonen in tomatensaus (aangepast aan 't weer).  Ze vroegen zowaar nog een tweede portie.

Voor mij als middagmaal een kinébeurt.  Die 60 sessies vind ik geen verjaardagsgeschenk moet ik zeggen.

Dochter frietjesmobiel veranderde vandaag in taartjesmobiel tot groot jolijt van Puk en Pelle.

Zal mijn avondmaal overslaan want mijn gewichtsverlies van voorbije maanden lijkt een maat voor niets te worden

Snel (relatief) mezelf in uitgaansoutfit gezet en daar stond taxi nummer 2 voor de deur. Merci Ann 

Eén van de zumbamaatjes had het lumineus idee  een halfwegvakantie-uitje in te lassen.  Rhodesgoed werd door iedereen goedgekeurd.  Uit praktische overweging ging ik niet mee in hun slaatjeskeuze......maar een steak tartaar staat ook hoog in mijn top 3!  Geen hulp nodig. 

4 vrouwen aan tafel die opeens verbaasd vaststelden dat het 15 hr was, niets nieuws onder de zon.  Rita leidde ons naar het mooiste plekje van het Rhodesgoed en liet ons dan nog meerdere hoekjes van het domein doorkruisen.  Ik trakteerde op apero en Rita op koffie wegens niet meer zo gewenste verjaardagen....feit is dat mijn geest aan het aftakelen is want na indelijkse rekensommen hadden we opeens nog 20 € over....dus een afternoon-tea kon er nog wel af.  Eentje met rare caloriekronkels !  Neen Hilde 't is niet omdat een wafel luchtig is dat hij calorie-armer is dan een pannenkoek ;-)  Tot onze verbazing kraaide de haan 6 keer.

's avonds ontdekte ik opeens dat mijn voeten pottezwart waren !  'k wist niet dat lachen dit neveneffect had.  'k zal mijn zumbamomenten zwaar missen.......maar hey dames ik zet me tussen de muppets