Gisteren wandelden alle leerlingen met hun rapport in de ene hand en een balpen in de andere hun vakantie tegemoet. Tijd om op het veld te werken of op de vele baby's te passen.
Dat bij een laatste schooldag een feestje hoort, hebben de leerlingen van Odette goed begrepen. Maandag verknipten ze gekleurd papier tot versiering en schrobden ze alle banken schoon met water, zand en hun blote handen. Al rap vormden de leerlingen het schoonmaken om tot een waterspelletje en een beetje later stond iedereen buiten in de zon zijn of haar kleren te drogen. Nu er minder voeten door de klas renden, veegden enkele harde werkers het zandwater de klasdeur uit. Trots over hun propere banken en blinkende vloer wandelden de leerlingen 's middags naar huis. Vrijdag morgen kwamen ze terug om ballonnen op te blazen en de klas te versieren. Op het bord bedankten we de ouders. Een extra aanmoediging om volgend jaar opnieuw schoolgeld te betalen voor hun kinderen is zeker niet overbodig. Met het geld dat de leerlingen heel het jaar door in hun caisse verzamelden, kochten we voor iedereen een sucré. Voor de meesten was het de eerste keer dat ze een fanta proefden. Ze genoten van iedere druppel en lieten hun ouders en de toeschouwers aan de ramen meedrinken.
Maar een feest zonder bilbil (hun zelfgemaakte wijn) is voor de ouders geen echt feest, dus kocht de directeur 20 liter van dit brouwsel. Veel te weinig dacht ik eerst, aangezien er ongeveer 150 leerlingen zijn. Achteraf bleek ik me te vergissen, er kwamen nog geen 15 ouders. Ze hebben het blijkbaar wel heel druk op hun veld... Hadden we ons feestje 's avonds gepland, waren ze zeker met veel meer gekomen. Want iedere gelegenheid om bilbil te drinken is er één om met twee handen vast te pakken. Dit merkte ik ook donderdag op het naamgevings feest van Ndarana Pascaline. Iedereen had een jongen verwacht, maar Victor en Marceline kregen toch nog een dochtertje, dus noemden ze hun kind maar Ndarana (on ne l'aime pas). Ze houden misschien nog niet van hun kindje, maar ze houden in ieder geval wel van hun drank! De wijn vloeide rijkelijk, de vrouwen lachten hartelijk, het koor zong en trommelde erop los en de baby sliep onbezorgd verder, ook al verhuisde ze van de ene moeder naar de andere. Kortom een gezellige, rustige sfeer om niet rap te vergeten!
Met dit bericht zet ik mijn vakantie in. Vanaf nu volg ik een druk programma om optimaal te genieten van mijn laatste twee weken Kameroen.
