Mijn poging om een uitgebreid verslag bij te
houden, ben ik gestaakt. Ik probeerde af en toe een schrijfmomentje te
voorzien, maar een planning maken lijkt hier onmogelijk. Iedere dag is een
verrassing en dat is wat het leven hier zo boeiend maakt.
Om te beginnen is er al het onvoorspelbare
weer. Warme dagen verplichten ons alles rustig aan te doen, amaaiamaaia.
Met het inschakelen van een uitgebreide platte rust proberen we het warmste van
de dag te ontwijken. Tevergeefs gaan we op zoek naar een koel plekje, maar
alles lijkt hier warmte op te slorpen. Muren, kasten, zetels, kleren, glazen om
fris water uit te drinken... ik kan niets onvoorverwarmds bedenken. Ook een
koude douche om deze sauna te compenseren, is een luxe die we ons niet kunnen
permiteren. Het water uit de kranen is soms gloeiend heet, onmogelijk om ook
maar onze handen eronder te steken. De enige remedie tegen deze hitte is traag
bewegen, het zweet laten vloeien, onszelf wat wind toewaaien en liters
'kruikwater' drinken. We gebruiken tegenwoordig de traditionele frigo's omdat
onze elektrische het begaf. Het kruikwater evenaart het frigofrisse water en
daar zijn we eeuwig dankbaar voor!
Het spreekt dus voor zich dat ik op zo'n warme
dag nogal wat puntjes op mijn agenda moet schrappen. Gelukkig kondigt het
regenseizoen zich al aan met een frisse wind, stortregens en grijze wolken
waarachter de zon zich verstopt. Spijtig genoeg brengt deze o, zo aangename
wind een vergroot risico op elektriciteitspannes met zich mee. Alhoewel er zich
ook wekelijks onverklaarbere pannes voordoen.
Eén hevige regen bracht iedereen naar buiten. Elk stukje grond werd bezaaid
door de hele familie. Het was mooi om te zien hoe kinderen, ouders en
grootouders gebukt over de natte grond dansten. Ze leken op willekeurige
plaatsen een putje te maken, zaadjes te strooien en die weer met aarde te
bedekken. Ondertussen kunnen we al kiemen met een verrassende regelmaat uit de
grond zien piepen.
Met het regenseizoen komt ook het einde van
het schooljaar in zicht. Na nog een herhalingsweek, een evaluatieweek en een
proclamatieweek bergen de Kameroenezen hun schriften, balpenen, leien en krijt
op tot 3 of 10 september. De exacte datum voor de nieuwe start wordt pas één,
twee of drie dagen op voorhand aangekondigd via de radio. Net als elke feestdag
staan de kinderen voor een verrassing: ze wandelen naar school en merken daar
pas als er leerkrachten komen opdagen of niet...
Ondertussen staat de zon bijna op middaguur.
Aan een veel te hoog tempo tikken de minuten en uren voorbij. Ik moet het
hierbij laten...
Op vraag enkele foto's om te bewijzen dat ik effectief in Kameroen ben...
Om de dag goed te beginnen: ontbijt met mango's!!!
In de klas...
Huishoudelijke taken moeten ook gebeuren... Yvette en ikzelf bij onze wasmachine.
Verbeteren en voorbereiden.
Avondmaal... ...met op het menu: reuzesprinkhaan
En om de dag even mooi af te sluiten als ik hem begon, lees ik nog enkele blaadjes uit mijn boek in het licht van de volle maan. (Als die er is natuurlijk.)
17 mei: een onvergetelijke uitstap naar het meer van Maga!
Oumarou (die deze uitstap mogelijk maakte) met zijn vrouw en tweeling. Fantastisch om zo iemand als vriend te hebben! (Uitgebreid verslag volgt later.)
Lang geleden dat we nog eens zoveel water samen zagen! Daar moeten we dus van profiteren... ... maar niet op deze boot ... ... in de onze zaten er wat meer gaatjes. Où est le problème?
Dagelijks leren we bij: ... nijlpaarden zijn goeie zwemmers. Net als de kinderen die hier (in tegenstelling tot in Djingliya) wel begrijpen hoe ze zich moeten wassen.
Op naar Pouss... ... waar mensen op huizen klimmen.
