Even wat meer aandacht voor Jennie en haar grenzeloze en onbaatzuchtige inspanningen

Jennie Vanlerbergexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Journaliste-auteur

Geboren in Oostnieuwkerke bij Roeselare in 1945.

Burgerschool gelopen in Roeselare, daarna kunstgeschiedenis o.a. in Frankrijk.
Journaliste, auteur en vrouwenrechtenactiviste.

Voorzitter van Moeders voor Vrede, België gesticht in 1992.

In 2002 bezoekt Jennie Afghanistan, onmiddellijk na de val van de Taliban waar de vrouwen de meest onderdrukte en vernederde ter wereld blijken te zijn. Samen met Mères pour la Paix richt Moeders voor Vrede een Vrouwencentrum op in Istalif waarvan Jennie één van de grote bezielers is.

Intussen heeft Jennie haar ‘Moeders voor Vrede’ hulpprogramma uitgebreid naar mannen en jongens: deze kunnen ook verschillende opleidingen volgen.

De mannen krijgen toegang tot onderwijs en werk echter enkel op voorwaarde dat ze hun dochters, vrouwen, moeders niet verhinderen om naar het Vrouwencentrum te komen.

Momenteel bereikt men er dagelijks 550 mannen en vrouwen. 75% van de families van het district Istalif zijn op de een of andere manier bij het project betrokken.

De doelstelling van Mothers for Peace is toekomstgericht.  Er wordt nooit zomaar iets gegeven.  Er worden altijd veel kansen gegeven.  Kansen die de bevolking zelf moet aangrijpen.  Zomaar geven brengt mensen in een passieve houding. Daarom wordt van hen grote medewerking en veel inspanningen gevraagd.

Momenteel bestaat het Vrouwenhuis uit vier entiteiten:

Onderwijs:

De alfabetiseringsklassen van het Vrouwencentrum werden sinds 2006 ook naar klasjes in de heuvels overgebracht. Zo kunnen meisjes en vrouwen in afgelegen gebieden toch onderwijs krijgen.  Al 300 vrouwen werden  opgeleid. Er wordt nu ook op die manier aan jongens en mannen les gegeven.  80 jongens volgen momenteel ook Engelse les, 50 meisjes.

Landbouw en naaiateliers:

De landbouwprojecten (kippen) voor de weduwen en de landbouwprojecten voor de mannen hebben grote bijval en ook kleermakers wordenopgeleid.

Productie:

De productie in het naaiatelier in het Vrouwencentrum werkt momenteel professioneel. De vrouwen komen werken en krijgen een maandloon, plus

een vergoeding bij elk afgewerkt kwalitatief stuk, met nadruk op kwaliteit. Er zijn heel veel vrouwen die nooit op straat mogen komen, ze zitten ergens opgesloten achteraan hun ruïne. Een naailerares bezoekt hen elke week en geeft hen borduurwerk. Ze worden er voor betaald. Op die manier krijgen die vrouwen wat eigenwaarde terug. Van zodra er een betere en grotere afzetmarkt wordt gevonden, kan het Vrouwencentrum langzaam op zichzelf beginnen werken.  Het is de bedoeling om ook de landbouwproducties winstgevend te maken.  Drie winkels in de bazar van Istalif verkopen de producten die in het Vrouwenhuis worden gemaakt.

Medische verzorging:

De kern ‘medische verzorging voor Moeder en kind’ is heel belangrijk.  In acht genomen dat de meeste vrouwen nog altijd onverzorgd thuis bevallen en heel veel kinderen krijgen.  De moeder en kindersterfte is nog altijd een van de hoogste ter wereld.  Wekelijks komen zo’n 150 à 200 vrouwen en kinderen op consultatie

In Lach niet, Khanoem(2008)  vertelt Jennie op een boeiende en intrigerende wijze over het vrouwenhuis nabij Kaboel en het leven van Afghaanse

meisjes en vrouwen .

 Jennie Vanlerberghe kreeg diverse prijzen, waaronder de Prijs van het beste humanitair project in Frankrijk (2005), toegekend door Le Figaro, Figaro Madame en televisie Arte.  Vrouw van het jaar in WeekendKnack (2006), Ambassadeur voor de Vrede van Pax Christi (2007), Franse Onderscheiding voor de Rechten van de Mens’ (2007), Inspiratie Trofee Nederland (2008) en Women Welcome Women World Wide Award (2009)voor haar project in Afghanistan.

Als vrouwenactivist zet zij zich onvermoeibaar in voor de rechten van de vrouw, vooral dan in de landen waar de vrouwenrechten het meest met de voeten worden getreden.

Moeders voor vrede ijverde begin jaren negentig voor het welzijn van verkrachte vrouwen in Kroatië en Bosnië, hielpen vrouwen tijdens de oorlog in Kosovo en steunden een project in Somalië tegen de besnijdenis van vrouwen.

Ze bundelde de meest indringende verhalen in verschillende boeken:

Muur der Liefde(1993) kennismaking met vrouwenorganisaties  in de ex-Joegoslavische oorlogssituatie,  

Recht en Onrecht, Kroniek van Onmacht (2005) Sarajevo, Srebrenica...tien jaar later.

Andere werken: 

Mens op de vlucht (2004), complexe problematiek van het vluchtelingenbeleid in Vlaanderen,

Van Antwerpen naar Jeruzalem (2007)  gesprekken met figuranten van de surrealistische levensomstandigheden in Israël en Bezet Palestina., over mensen die dag in dag uit hun weg moeten vinden, in een bizarre samenleving vol haat, onverschilligheid…

Jennie Vanlerberghe is al meer dan 23 jaar werkzaam als journaliste in diverse uitgaven van Roularta Media Group. Ze is voormalig hoofdredacteur van De Streekkrant, Steps-magazine, Telepro, Tele-Knack.
Momenteel creëert ze nieuwe magazines voor Newsco Publishing, een dochtermaatschappij van Roularta. Tevens auteur van verschillende boeken: Muur der liefde, Recht en Onrecht en recent: Een mens op de vlucht. Is sterk geëngageerd tegen het onrecht dat vrouwen en kinderen wordt aangedaan in conflictsituaties en oorlogsgebieden.

Volg de activiteiten van Jennie