Spanje, golfland: Campoamor, oktober 2012-Alicante-Rebate
Alicante of Alacant werd in 230 v.Chr. door de Carthaagse veldheer Hamilcar Barkas gesticht als Akra Leuke ("Witte landtong").
Onder het Romeinse Rijk werd de stad Lucentum ("Stad van licht") genoemd.
In 711 werd de stad ingenomen door de Moren die ze de uiteindelijke naam Alicante gaven. Van de 8ste tot de 13de eeuw bleef ze in handen van de Moren. Zij bouwden op de Benacantil (een rotsachtige, 166 m hoge heuvel die de stad domineert) een vesting om de stad tegen aanvallers te beschermen. Deze vesting groeide in de loop der tijden uit tot het Castillo de Santa Bárbara. Het dankte zijn naam aan de verovering van de vesting op 4 december 1248 (de katholieke naamdag van de Heilige Barbara) door de latere koning Alfons X van Castilië.
In 1298 vond de overgang plaats op het Koninkrijk Valencia van Jacobus II van Aragón.
EstarenAlicanteesestarenlaExplanada!(Juan Gil-Albert) (Als je in Alicante bent, ben je op de Explanada). Deze promenade aan de kust heeft in totaal zo´n 400 palmbomen aan weerszijden, die schaduw werpen op de vele buitencafés. Ook is er een muziekpaviljoen, waar gratis openluchtconcerten worden gehouden, en een kleurrijke hippiemarkt met allerlei speciale snuisterijtjes.
De Oude Stad (Casco Antiguo) is betrekkelijk klein. Ze ligt ingeklemd tussen de Rambla, een boulevard die op de plaats ligt van de vroegere stadsmuur, en de heuvel waarop zich het Kasteel van Santa Barbara bevindt. De meeste monumenten zijn in de Oude Stad te vinden.
De oude wijk Santa Cruz is een geheel van smalle straatjes met trapjes tegen de hellingen van de Monte Benacantil gebouwd. De schilderachtige straatjes zijn omgeven door witte huisjes die rijkelijk voorzien zijn van bloemen en van versierde tegeltjes.
Het gemeentehuis (ayuntamiento) is een van oorsprong barok gebouw. Op de eerste trede van de trap van het gemeentehuis is een schijf geplaatst met de tekst punto cero (het nulpunt). Dit punt, dat zich op 3,407 meter hoogte boven de zeespiegel bevindt, dient als referentiepunt voor de Spaanse hoogtemetingen. Het is een bijzonder mooi gebouw met twee torens, ingangspartij en een koepel.
De Onze Lieve Vrouwekerk (Iglesia de Santa María) is een van oorsprong gotische kerk die gebouwd werd op de funderingen van een Moorse moskee. Door glazen in de vloer kan men de overblijfselen van deze moskee nog bewonderen. De kerk werd later voorzien van een Barokke gevel.
Het Kasteel van Santa Barbara (Castillo de Santa Bárbara) is een complex van gebouwen en verdedigingsmuren op een 166 meter hoge heuvel, de Monte Benacantil, die hoog boven de stad uittorent. Deze plaats werd al benut in prehistorische tijden. Men heeft er overblijfselen gevonden uit de Bronstijd, de Keltiberische cultuur en de Romeinse tijd. De voorloper van de huidige vesting werd gebouwd door de Moren einde 9e eeuw. De oudste delen van de huidige vesting stammen uit de 11e tot 13e eeuw. Ze werd ten tijde van koning Filips II van Spanje, tussen 1562 en 1580 verder uitgebreid. Tot in de 18e eeuw volgden nog meer verbouwingen en uitbreidingen. Het is een van de grootste kasteelcomplexen van het Middellandse Zeegebied. Tegenwoordig is het kasteel vrij toegankelijk. Tegen de helling van de heuvel is een park aangelegd, het Parque de la Ereta, en ook in het kasteelgebied zelf zijn er tuinen aangelegd. Daarnaast zijn hier enkele terrasjes en kiosken, tentoonstellingsruimten voor eigentijdse kunst, en een ontvangstruimte te vinden. Men kan door het park of over de vestingmuur naar het kasteel wandelen.
Spanje, golfland: Las Ramblas, maart 2012-Orihuela en de Legende van Armengola-Miguel Hernandez
Las Ramblas Golfclub ligt naast de Real Golfclub van
Campoamor.
De golfcourse heeft een ingewikkelde lay-out. Bulten, heuvels, rotsachtige
canyons, diepe ravijnen... een nachtmerrie voor beginners en al te onstuimige
spelers. Toch is er de driving-range ons favoriete oefenterrein.
Ons huisje in Las Ramblas, geschikt voor 4 personen en op wandelafstand van het Clubhuis.
De
maand maart aan de Costa Blanca is niet zo'n zwembad-of strandweer. Een
solarium is dan ook 'de' uitgelezen plaats om het onontbeerlijke vitamine
D-gehalte op peil te houden.
GolfclubVillamartin ligt op enkele kilometers van Campoamor en Las Ramblas
Zicht op de patio in Villamartin
Orihuela, stad gelegen aan de oevers van de Segura op 20 km
van de kust van de Middellandse Zee. Bisdom en 4 eeuwen lang de Bisschopszetel van de provincie Alicante. Deze stad
beschikt over een indrukwekkend kunsterfgoed en volkstradities doordrenkt van
godsdienstige invloeden.Deze
stad bezit vijf nationale monumenten, zoals bv. het religieus doek "De
verzoeking van de H. Thomas van Aquino" van Velázquez, en
heiligenbeeldjes, zoals "La Sagrada Familia" van Salzillo of "La
Diablesa" van Bussy.
De architectuur van Orihuela beleefde zijn hoogtij in de Late Gotiek, de
Renaissance en de Barok. Vandaar ook dat de meeste bouwwerken uit die tijd
dateren.
Palacio del Duque de
Pinohermoso - Biblioteca Fernando de Loazes
het
Colegio de Santo Domingo, de vroegere Universiteit van de Dominicanerorde met
zijn twee verdiepingen tellende kloostergalerijen en barokportaal
Katedraal
Salvador y Santa Maria
Wasplaats in de straten van Orihuela
Parochiale
Kerk Santiago Apostol
Keramische uitbeelding van de legende van Armengola
De legende
vertelt dat in het kasteel van Orihuela de kasteelvrouw Bezaddon leefde, regerend over de
Arabieren en de christenen die hier woonden. Een christelijke vrouw, de vrouw
van Pedro Armengol (de Armengola), was de voedster van de kinderen van de gouvernante
en werkte in het kasteel waar ze hele nachten rondliep.
Bezaddon stelde voor
om alle christenen die woonden in de moorse nederzetting van Arrabal Roig
(huidige Rabaloche, wijk in Orihuela) te doden, behalve haar kinderen, haar man
en hun twee dochters. De datum gekozen voor dit doel was de nacht van 16 juli. Ze
liet dit weten aan de Armengola, haar waarschuwend voor de massamoord zodat zij
zich die nacht met haar familie kon verschuilen in het kasteel.
Maar de Armengola besloot
de christenen te waarschuwen over de
plannen van de kasteelvrouw, en op de avond van die noodlottige dag vermomde zij
twee stevige jonge meisjes, Aruns en Riudoms, zodat zij leken op haar dochters.
Ze kende het kasteel tot in de perfectie, en ging op weg met haar echtgenoot en
de twee meisjes, zich met messen verdedigend tegen iedereen die hun weg kruiste,
tot ze bij de kasteelvrouw kwamen. Zij vermoordden haar en namen het kasteel in,
en redden zo de christenen van een zekere dood
De volgende dag (17
juli) maakten ze het werk af dat ze de vorige nacht begonnen waren, ze namen de
rest van de stad in en bevrijdden haar
van de Arabieren. Sindsdien is 17 juli de datum waarop men de heldendaad van
deze vrouwelijke strijdster en de herovering in Orihuela herdenkt.
Aan
nagenoeg elke gevel deze Christusafbeelding tijdens de Semana Santa
In 1934 trok Hernández naar Madrid en schreef in 1936 een
bundel liefdessonnetten: El rayo que no cesa (De bliksem zonder eind).
Zijn latere bundels Viento del pueblo (1937, Wind van het volk)
en El hombre acecha (1939, De man in de hinderlaag) worden
getekend door de Spaanse burgeroorlog. Hernández steunde als communist actief de zaak van de Republikeinen en liet daarmee het katholicisme als inspiratiebron definitief achter
zich. Zijn gedichten uit die periode zijn simpeler en directer dan zijn eerdere
werk, oprecht, vol hoop, maar evenzeer met verbittering.
In 1937 huwde Hernández Josefina Manresa, afkomstig
uit zijn geboortedorp. Ze kregen in 1938 een zoontje dat een jaar later
overleed. Zijn postuum verschenen bundel Cancionero y Romancero de Ausencias
(1938/1942, Zang en liedbundel van afwezigheden) bevat het bekend
geworden Wiegeliedje van de ui, dat hij schreef voor zijn zoontje nadat
zijn vrouw hem had verteld dat een ui het enige was wat ze voor het kindje aan
voedsel had.Na
de burgeroorlog, in 1939, vluchtte Hernández naar Portugal, maar werd al vlak over de grens opgepakt en
uitgeleverd aan de Guardia Civil. Hij overleed in gevangenschap aan tuberculose, in 1942, op 31-jarige leeftijd
Orihuela Costa ligt op amper 45 min. verwijderd van Elche. Een niet te missen stad wanneer je in de omgeving van Alicante verblijft.
De meeste bezoekers komen er vooral voor een bezoek aan het indrukwekkende palmenbos de Palmeral, door de Unesco terecht op de werelderfgoedlijst geplaatst met ruim 500.000 palmbomen dat Elche aan drie kanten omringt en dat rond 300 jaar voor Chr. is aangeplant door de Phoeniciers. Een klein deel van het palmenbos, Huerto del Cura, is de botanische tuin, waarvoor betaald moet worden maar het grootste deel van deze Marokkaanse palmentuin is publiek bezit. Sommige palmbomen zijn vernoemd naar beroemde bezoekers zoals bijv. de Oostenrijkse koningin Elisabeth, die in 1894 al de palmbomen kwam bekijken (Palmeral Imperial ).
In de stad met 200.000 inwoners, is ook een overvloed van palmen en daartussen zijn zeker ook, de met de blauwe koepel getooide Basilica de Santa Maria (vanuit de 17e eeuw) en gebouwd voor het Misteri d Élx en de gotische toren de La Calahorra, een restant van de verdedigingswerken, een visite waard. En als je daar op een van de hele uren aankomt wordt je aangenaam verrast door het geluid en de bewegingen van de twee 16e eeuwse mechanische figuren, die elk hele uur aanslaan.
Ook het Palau de Altamira, het 15e eeuwse buitenverblijf van de Valenciaanse vorsten en haar prachtige achtertuin nodigen je uit voor een plezierige en interessante wandeling,
terwijl je daar ook, in een van de vleugels, het Museo Arqueologic kunt bezoeken. In dit museum vind je de replica van de Dame van Elche, een sierlijk borstbeeld van een bevallige dame waarvan zich het origineel in het Nationale Archeologische Museum van Madrid bevindt.
De gidsenkring van Brugge brengt u bij de Marguerite Yourcenarwandeling waarbij Brugge als een rode draad door haar literair werk loopt.
Marguerite Yourcenar en ecologie Begin jaren 70 drukte Marguerite Yourcenar voor de RTL-micro de wens uit op de Zwarteberg, in het land van haar kindertijd, een natuurreservaat op te richten. In 1980 bij haar ontvangst in de streek naar aanleiding van haar verkiezing als eerste vrouw tot lid van de Académie Française, herhaalt ze deze wens. Op 10 april 1982 aanvaardt ze in Belle (Bailleul in Frankrijk) het meterschap over de Stichting die haar naam draagt.
Jaren geleden, tijdens een uitzending voor RTL liet Marguerite Yourcenar zich de wens ontvallen: Si javais vingt ans de moins, je fonderais une réserve naturelle au Mont-Noir, où jai passé une grande partie de mon enfance. Dit was de verre aanleiding voor het oprichten van de Stichting Marguerite Yourcenar aan weerskanten van de Schreve. Yourcenar is vooral bekend als schrijfster van Mémoires dHadrien, LOeuvre au Noir en van de trilogie Le Labyrinthe du Monde met het tweede deel Archives du Nord. Als een rode draad doorheen haar werk blijkt haar bezorgdheid om de wereld. De laatste lezing die ze gaf, ging over het milieu.
Mens, dier en plant Ecologie was voor Yourcenar de harmonie, het evenwicht van de natuur met de mens daarin. Mens en natuur zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. De mens is niet de Koning van de schepping maar een bescheiden onderdeel ervan. Vandaar dat haar inzet voor het milieu niet ophoudt bij de zorg voor plant en dier maar zich uitbreidt tot de mensen, vooral de mens in verdrukking. Wie echt van plant en dier houdt, moet ook van de mensen houden. Was de mens, zegt ze, nooit zo wreed geweest tegen de dieren, dan had hij wellicht ook nooit zijn medemens opgeladen in beestenwagens in 1940-45.
Marguerite Yourcenar en Het Heuvelland Marguerite Yourcenar is op 8 juni 1903 geboren te Elsene (Brussel). Kort na de bevalling sterft haar moeder. Haar vader, Michel Cleenewerck de Crayencour, keert terug naar de Zwarteberg met de baby van zes weken oud. Marguerite verbleef er in haar kinderjaren telkens in de zomer, tot diep in de herfst. De mensen in het dorp Sint-Jans-Cappel noemden haar t meisje van t kasteel. Toen ze tien jaar was, verkocht haar vader het kasteel dat in de Grote Oorlog van 1914-18 verwoest werd. Net als voor Zeno (hoofdpersonage uit Het hermetisch zwart) begint voor haar het zwervende leven.
17 december 1987 sterft Marguerite Yourcenar in het ziekenhuis van Mount Desert Island in Maine, USA. In 1988 werd het landgoed op de Mont Noir aangekocht door het Département du Nord en opengesteld voor het publiek onder de naam Parc Départemental Maguerite Yourcenar. Het landhuis is nu een Residentie voor Europese Schrijvers.
- Le Sentier des Jacinthes Sint-Jans-Cappel Het Hyacintenpad maakt een kring tussen het dorp Sint-Jans-Cappel en de Zwarteberg en verbindt verschillende plaatsen rond de bekende schrijfster Marguerite Yourcenar. De 10 aquarellen die je onderweg ontmoet zijn geschilderd door Pierre Peckeu uit Ambleteuse. De originele aquarellen bevinden zich in het museum Marguerite Yourcenar (Sint-Jans Cappel).
De wandeling start aan het museum Marguerite Yourcenar vlak achter de kerk van Sint-Jans-Cappel. Het pad is ca. 6 km lang.
Herinneringen uit de Eeuw van Marguerite Yourcenar Dit boekje werd uitgegeven naar aanleiding van de honderdste verjaardag van de geboorte van Marguerite Yourcenar 1903 1987
De Frans-Belgische (en later Amerikaanse) Marguerite Cleenewerck de Crayencour, die haar pseudoniem ontleende aan een anagram van haar laatste naam, geldt als de diepgravendste historische romancier van de 20ste eeuw. Anders dan haar tijdgenoten was Yourcenar niet geïnteresseerd in de spannnende verhalen en romantische intriges die sinds Sir Walter Scott en vogue waren. Het ging haar om de psychologie van de personages, of het nu de cultuurminnende soldatenkeizer Hadrianus in Mémoires d'Hadrien was of de reizende 15de-eeuwse filosoof Zeno uit L'oeuvre au noir ('Het hermetisch zwart'). De literaire biograaf mocht volgens Yourcenar nooit 'de grafiek' van een menselijk leven uit het oog verliezen: 'drie kronkelige lijnen die elkaar onophoudelijk naderen en weer uiteengaan: wat een mens dacht te zijn, wat hij heeft willen zijn en wat hij werkelijk was.' Individualisme en humanisme waren kenmerken van zowel Yourcenar als haar personages - en daartoe behoort ook haar vader, die de hoofdrol speelt in de autobiografische roman Souvenirs pieux (1974). Yourcenar wordt gezien als een feministisch schrijfster, alleen al omdat ze in 1980 als eerste vrouw werd gekozen in de prestigieuze Académie Française. Des te bijzonderder is het dat ze voor haar historische romans nooit vrouwelijke hoofdpersonen koos, maar altijd mannen, die vermalen worden tussen hun passies en de conventies van de maatschappij. 'Het leven van de vrouwen is te begrensd,' vond ze; 'het is al moeilijk genoeg een man een beetje waarheid in de mond te leggen.'
HET OEUVRE VAN MARGUERITE YOURCENAR:
Het genadeschot Een Pruisische officier vermoordt zijn geliefde omdat hij meer van haar broer houdt.
Alexis: of de verhandeling over de vergeefse strijd 1929 Prozadebuut in briefvorm over een jonge aristocraat die zijn vrouw zijn homoseksualiteit
openbaart.
Pasmunt van de droom 1934 In 1933 vormen zich rond de Duce in Italië twee kampen van voor- en tegenstanders. Vertellingen uit het Oosten 1938 Filosofische hervertellingen van Chinese, Japanse en Indiase fabels.
Herinneringen van Hadrianus 1951 De stervende Romeinse keizer Hadrianus boekstaaft in een brief aan zijn opvolger zijn leven en vooral zijn liefde voor de schone jongeling Antinoös. Het hermetisch zwart 1968 In de overgangstijd tussen Middeleeuwen en Renaissance spelende roman over de geestelijke vrijwording van de mens, belichaamd in een Vlaamse chirurgijn en filosoof met moderne denkbeelden.
