De gidsenkring van Brugge brengt u bij de Marguerite Yourcenarwandeling waarbij Brugge als een rode draad door haar literair werk loopt.
Marguerite Yourcenar en ecologie Begin jaren 70 drukte Marguerite Yourcenar voor de RTL-micro de wens uit op de Zwarteberg, in het land van haar kindertijd, een natuurreservaat op te richten. In 1980 bij haar ontvangst in de streek naar aanleiding van haar verkiezing als eerste vrouw tot lid van de Académie Française, herhaalt ze deze wens. Op 10 april 1982 aanvaardt ze in Belle (Bailleul in Frankrijk) het meterschap over de Stichting die haar naam draagt.
Jaren geleden, tijdens een uitzending voor RTL liet Marguerite Yourcenar zich de wens ontvallen: Si javais vingt ans de moins, je fonderais une réserve naturelle au Mont-Noir, où jai passé une grande partie de mon enfance. Dit was de verre aanleiding voor het oprichten van de Stichting Marguerite Yourcenar aan weerskanten van de Schreve. Yourcenar is vooral bekend als schrijfster van Mémoires dHadrien, LOeuvre au Noir en van de trilogie Le Labyrinthe du Monde met het tweede deel Archives du Nord. Als een rode draad doorheen haar werk blijkt haar bezorgdheid om de wereld. De laatste lezing die ze gaf, ging over het milieu.
Mens, dier en plant Ecologie was voor Yourcenar de harmonie, het evenwicht van de natuur met de mens daarin. Mens en natuur zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. De mens is niet de Koning van de schepping maar een bescheiden onderdeel ervan. Vandaar dat haar inzet voor het milieu niet ophoudt bij de zorg voor plant en dier maar zich uitbreidt tot de mensen, vooral de mens in verdrukking. Wie echt van plant en dier houdt, moet ook van de mensen houden. Was de mens, zegt ze, nooit zo wreed geweest tegen de dieren, dan had hij wellicht ook nooit zijn medemens opgeladen in beestenwagens in 1940-45.
Marguerite Yourcenar en Het Heuvelland Marguerite Yourcenar is op 8 juni 1903 geboren te Elsene (Brussel). Kort na de bevalling sterft haar moeder. Haar vader, Michel Cleenewerck de Crayencour, keert terug naar de Zwarteberg met de baby van zes weken oud. Marguerite verbleef er in haar kinderjaren telkens in de zomer, tot diep in de herfst. De mensen in het dorp Sint-Jans-Cappel noemden haar t meisje van t kasteel. Toen ze tien jaar was, verkocht haar vader het kasteel dat in de Grote Oorlog van 1914-18 verwoest werd. Net als voor Zeno (hoofdpersonage uit Het hermetisch zwart) begint voor haar het zwervende leven.
17 december 1987 sterft Marguerite Yourcenar in het ziekenhuis van Mount Desert Island in Maine, USA. In 1988 werd het landgoed op de Mont Noir aangekocht door het Département du Nord en opengesteld voor het publiek onder de naam Parc Départemental Maguerite Yourcenar. Het landhuis is nu een Residentie voor Europese Schrijvers.
- Le Sentier des Jacinthes Sint-Jans-Cappel Het Hyacintenpad maakt een kring tussen het dorp Sint-Jans-Cappel en de Zwarteberg en verbindt verschillende plaatsen rond de bekende schrijfster Marguerite Yourcenar. De 10 aquarellen die je onderweg ontmoet zijn geschilderd door Pierre Peckeu uit Ambleteuse. De originele aquarellen bevinden zich in het museum Marguerite Yourcenar (Sint-Jans Cappel).
De wandeling start aan het museum Marguerite Yourcenar vlak achter de kerk van Sint-Jans-Cappel. Het pad is ca. 6 km lang.
Herinneringen uit de Eeuw van Marguerite Yourcenar Dit boekje werd uitgegeven naar aanleiding van de honderdste verjaardag van de geboorte van Marguerite Yourcenar 1903 1987
De Frans-Belgische (en later Amerikaanse) Marguerite Cleenewerck de Crayencour, die haar pseudoniem ontleende aan een anagram van haar laatste naam, geldt als de diepgravendste historische romancier van de 20ste eeuw. Anders dan haar tijdgenoten was Yourcenar niet geïnteresseerd in de spannnende verhalen en romantische intriges die sinds Sir Walter Scott en vogue waren. Het ging haar om de psychologie van de personages, of het nu de cultuurminnende soldatenkeizer Hadrianus in Mémoires d'Hadrien was of de reizende 15de-eeuwse filosoof Zeno uit L'oeuvre au noir ('Het hermetisch zwart'). De literaire biograaf mocht volgens Yourcenar nooit 'de grafiek' van een menselijk leven uit het oog verliezen: 'drie kronkelige lijnen die elkaar onophoudelijk naderen en weer uiteengaan: wat een mens dacht te zijn, wat hij heeft willen zijn en wat hij werkelijk was.' Individualisme en humanisme waren kenmerken van zowel Yourcenar als haar personages - en daartoe behoort ook haar vader, die de hoofdrol speelt in de autobiografische roman Souvenirs pieux (1974). Yourcenar wordt gezien als een feministisch schrijfster, alleen al omdat ze in 1980 als eerste vrouw werd gekozen in de prestigieuze Académie Française. Des te bijzonderder is het dat ze voor haar historische romans nooit vrouwelijke hoofdpersonen koos, maar altijd mannen, die vermalen worden tussen hun passies en de conventies van de maatschappij. 'Het leven van de vrouwen is te begrensd,' vond ze; 'het is al moeilijk genoeg een man een beetje waarheid in de mond te leggen.'
HET OEUVRE VAN MARGUERITE YOURCENAR:
Het genadeschot Een Pruisische officier vermoordt zijn geliefde omdat hij meer van haar broer houdt.
Alexis: of de verhandeling over de vergeefse strijd 1929 Prozadebuut in briefvorm over een jonge aristocraat die zijn vrouw zijn homoseksualiteit
openbaart.
Pasmunt van de droom 1934 In 1933 vormen zich rond de Duce in Italië twee kampen van voor- en tegenstanders. Vertellingen uit het Oosten 1938 Filosofische hervertellingen van Chinese, Japanse en Indiase fabels.
Herinneringen van Hadrianus 1951 De stervende Romeinse keizer Hadrianus boekstaaft in een brief aan zijn opvolger zijn leven en vooral zijn liefde voor de schone jongeling Antinoös. Het hermetisch zwart 1968 In de overgangstijd tussen Middeleeuwen en Renaissance spelende roman over de geestelijke vrijwording van de mens, belichaamd in een Vlaamse chirurgijn en filosoof met moderne denkbeelden.
Eén van de mogelijke verblijven in Campoamor: dicht bij zwembad nog te gebruiken in oktober, twee kamers, 1 badkamer, ... aan te raden voor 2 personen
Uitstap naar Torrevieja:
Torrevieja (Valenciaans: Torrevella, betekent de oude toren) ligt op 41 km ten zuiden van Alicante aan de Costa Blanca. Het toerisme is de voornaamste bron van inkomsten. Vroeger was de zoutwinning uit zoutmeren, de salinas van Torrevieja en La Mata de belangrijkste activiteit. Op weg van Alicante naar Campoamor komt men de zoutmeren nog tegen. Het zijn de grootste van heel Europa.
Deze meren zijn bijzonder populair bij mensen met hartproblemen, reuma, artritis of astmatische aandoeningen. De genezende krachten van de zoutmeren geven verlichting van de pijnen die vergezeld gaan bij deze ziektes. Het warme klimaatin Torrevieja verzacht dan ook de symptomen.
Uitstap naar Murcia:
Murcia is de hoofdstad van de regio Murcia, aan de Costa Calida. De stad werd tussen 830 en 840 n.Chr., tijdens de Moorse overheersing, gesticht aan de rivier de Segura door de kalief van Córdoba, Abderrachman II.
De 18-holes golfcourse op Campoamor is aangelegd door de beroemde Spaanse golfarchitect Juan Ligues Creus in samenwerking met de technische architect Antonio Ruiz Oltra. De course bevindt zich op een reeks glooiende heuvelruggen, die een adembenemend uitzicht op de Middellandse Zee geven.
De heuvelruggen, die voorzien zijn van een rijke flora en fauna, beschermen het terrein tegen de wind en scheppen een speciaal microklimaat, waardoor golf spelen het hele jaar door mogelijk is.
Verder is het heerlijk wandelen op het terrein en de weidse natuurgebieden.
Op minder dan 10 minuten rijden bevinden zich meerder golfbanen zoals;
Las Ramblas golf (18 holes), urbanizacion golf Villamartin (18 holes) en la Finca Algorfa golf (19 holes) en Las Colinas (18 holes).
Residentie Albatros in het Resort van de Club in Lomas de Campoamor, met zicht op hole 7.
Het bijhorende zwembad van de residentie Albatros met in de verte zicht op het clubhuis.
Vroeger hield ik alleen van je ogen. Nu ook van de kraaiepootjes ernaast. Zoals er in een oud woord als meedogen meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer. Vroeger was er alleen nu. Nu is er ook toen. er is meer om van te houden. Er zijn meer manieren om dat te doen.
zelfs niets doen is er daar één van. Gewoon bij mekaar zitten met een boek. Of niet bij mekaar, in 't café om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien en mekaar missen. Maar altijd mekaar, Nu toch al bijna ... jaar.
In tegenstelling tot de echte thee bevat rooibos geen cafeïne en bijna geen tannine, die in gewone thee verantwoordelijk is voor de iets bittere smaak ervan. Er zitten wel antioxidanten(o.m. vitamine C, calcium, ijzer in. De drank werkt licht ontspannend, geschikt als drank voor het slapen gaan. Ook zou de drank helpen tegen verschillende kwalen, zoals hooikoorts, astma, allergieën, maagklachten, acne en eczeem. In Zuid-Afrika wordt koude rooibosthee aan baby's gegeven die last hebben van darmkrampjes.
Voor de ietwat branderige smaak is het best het zakje eerst even in een beetje heet water onder te dompelen en dit eerste water weg te gooien en daarna de rooibos geruime tijd (iets langer dan thee) te laten trekken. Een andere mogelijkheid is om de rooibos in het koude water te doen en mee te laten koken.
Eindelijk dan toch de eerste stappen gezet op een golfbaan. Ik was het 14 jaar geleden al van plan, theorie-examen geslaagd en dan afgehaakt. Drie jaar geleden opnieuw gestart, lessen gevolgd, , en afgehaakt. En nu theorie-examen geslaagd. Eén week intensief lessen op de baan. In Portugal nog wel, omwille van het mooie weer natuurlijk. Je vindt er alles over in de site http://www.east-algarvegolf.com/ van coach Bart. Samen met partner Simone en de Nederlandse organisator Peter en echtgenote Jolanda zie www.west-algarvegolf.com werd het een succesvolle onderneming.
Echt aardige mensen, die de noden van een beginnend golfspeler aanvoelen, die d.m.v. een golfclinic in het buitenland (hier Algarve) het golfen onder de knie wilt krijgen. Ik zeg wel onder de knie, zeg maar knieën, armen, je hele lichaam en vooral het hoofd dien je constant onder controle te houden. Relax, polsen los, niet te hard knijpen op die stok,vlaggenstok in het oog houden, heb je je handen goed geplaatst, staan je voeten goed, en dan draaien, knik, swing. Met een vloeiend voorwaartse slag als een slinger vliegt je balletje meeeeeeters ver (soms hé). Sjonge, echt niet makkelijk hoor. Oefenen, oefenen en oefenen... Maar laat het nog plezant blijven en dat is het ook, ik heb er de smaak van te pakken. Nu nog praktijkexamen en indien geslaagd krijg ik mijn fel begeerde GVB. Zelfs met handicap 36 zegt de coach. We gaan ervoor! Hopelijk krijgen we de volgende dagen wat droger weer en dan balletjes slaan!
Even wat meer aandacht voor Jennie en haar grenzeloze en onbaatzuchtige inspanningen
Jennie Vanlerberge
Journaliste-auteur
Geboren in Oostnieuwkerke bij Roeselare in 1945.
Burgerschool gelopen in Roeselare, daarna kunstgeschiedenis o.a. in Frankrijk. Journaliste, auteur en vrouwenrechtenactiviste.
Voorzitter van Moeders voor Vrede, België gesticht in 1992.
In 2002 bezoekt Jennie Afghanistan, onmiddellijk na de val van de Taliban waar de vrouwen de meest onderdrukte en vernederde ter wereld blijken te zijn. Samen met Mères pour la Paix richt Moeders voor Vrede een Vrouwencentrum op in Istalif waarvan Jennie één van de grote bezielers is.
Intussen heeft Jennie haar Moeders voor Vrede hulpprogramma uitgebreid naar mannen en jongens: deze kunnen ook verschillende opleidingen volgen.
De mannen krijgen toegang tot onderwijs en werk echter enkel op voorwaarde dat ze hun dochters, vrouwen, moeders niet verhinderen om naar het Vrouwencentrum te komen.
Momenteel bereikt men er dagelijks 550 mannen en vrouwen. 75% van de families van het district Istalif zijn op de een of andere manier bij het project betrokken.
De doelstelling van Mothers for Peace is toekomstgericht. Er wordt nooit zomaar iets gegeven. Er worden altijd veel kansen gegeven. Kansen die de bevolking zelf moet aangrijpen. Zomaar geven brengt mensen in een passieve houding. Daarom wordt van hen grote medewerking en veel inspanningen gevraagd.
Momenteel bestaat het Vrouwenhuis uit vier entiteiten:
Onderwijs:
De alfabetiseringsklassen van het Vrouwencentrum werden sinds 2006 ook naar klasjes in de heuvels overgebracht. Zo kunnen meisjes en vrouwen in afgelegen gebieden toch onderwijs krijgen. Al 300 vrouwen werdenopgeleid. Er wordt nu ook op die manier aan jongens en mannen les gegeven.80 jongens volgen momenteel ook Engelse les, 50 meisjes.
Landbouw en naaiateliers:
De landbouwprojecten (kippen) voor de weduwen en de landbouwprojecten voor de mannen hebben grote bijval en ook kleermakers wordenopgeleid.
Productie:
De productie in het naaiatelier in het Vrouwencentrum werkt momenteel professioneel. De vrouwen komen werken en krijgen een maandloon, plus
een vergoeding bij elk afgewerkt kwalitatief stuk, met nadruk op kwaliteit. Er zijn heel veel vrouwen die nooit op straat mogen komen, ze zitten ergens opgesloten achteraan hun ruïne. Een naailerares bezoekt hen elke week en geeft hen borduurwerk. Ze worden er voor betaald. Op die manier krijgen die vrouwen wat eigenwaarde terug. Van zodra er een betere en grotere afzetmarkt wordt gevonden, kan het Vrouwencentrum langzaam op zichzelf beginnen werken. Het is de bedoeling om ook de landbouwproducties winstgevend te maken. Drie winkels in de bazar van Istalif verkopen de producten die in het Vrouwenhuis worden gemaakt.
Medische verzorging:
De kern medische verzorging voor Moeder en kind is heel belangrijk. In acht genomen dat de meeste vrouwen nog altijd onverzorgd thuis bevallen en heel veel kinderen krijgen. De moeder en kindersterfte is nog altijd een van de hoogste ter wereld. Wekelijks komen zon 150 à 200 vrouwen en kinderen op consultatie
In Lach niet, Khanoem(2008)vertelt Jennie op een boeiende en intrigerende wijze over het vrouwenhuis nabij Kaboel en het leven van Afghaanse
meisjes en vrouwen .
Jennie Vanlerberghe kreeg diverse prijzen, waaronder de Prijs van het beste humanitair project in Frankrijk (2005), toegekend door Le Figaro, Figaro Madame en televisie Arte.Vrouw van het jaar in WeekendKnack (2006), Ambassadeur voor de Vrede van Pax Christi (2007), Franse Onderscheiding voor de Rechten van de Mens (2007), Inspiratie Trofee Nederland (2008) en Women Welcome Women World Wide Award (2009)voor haar project in Afghanistan.
Als vrouwenactivist zet zij zich onvermoeibaar in voor de rechten van de vrouw, vooral dan in de landen waar de vrouwenrechten het meest met de voeten worden getreden.
Moeders voor vrede ijverde begin jaren negentig voor het welzijn van verkrachte vrouwen in Kroatië en Bosnië, hielpen vrouwen tijdens de oorlog in Kosovo en steunden een project in Somalië tegen de besnijdenis van vrouwen.
Ze bundelde de meest indringende verhalen in verschillende boeken:
Muur der Liefde(1993) kennismaking met vrouwenorganisatiesin de ex-Joegoslavische oorlogssituatie,
Recht en Onrecht, Kroniek van Onmacht (2005) Sarajevo, Srebrenica...tien jaar later.
Andere werken:
Mens op de vlucht (2004),complexe problematiek van het vluchtelingenbeleid in Vlaanderen,
Van Antwerpen naar Jeruzalem (2007) gesprekken met figuranten van de surrealistische levensomstandigheden in Israël en Bezet Palestina., over mensen die dag in dag uit hun weg moeten vinden, in een bizarre samenleving vol haat, onverschilligheid
Jennie Vanlerberghe is al meer dan 23 jaar werkzaam als journaliste in diverse uitgaven van Roularta Media Group. Ze is voormalig hoofdredacteur van De Streekkrant, Steps-magazine, Telepro, Tele-Knack. Momenteel creëert ze nieuwe magazines voor Newsco Publishing, een dochtermaatschappij van Roularta. Tevens auteur van verschillende boeken: Muur der liefde, Recht en Onrecht en recent: Een mens op de vlucht. Is sterk geëngageerd tegen het onrecht dat vrouwen en kinderen wordt aangedaan in conflictsituaties en oorlogsgebieden.
Je ging er nog van horen...Daar heb ik dan ook zelf voor gezorgd. Met klavecinist Jan Vermeire en natuurlijk Oscar kreeg ik het voor mekaar. Het werd een benefietconcert ten voordele van het Vrouwencentrum in Istalif, Afghanistan opgericht door Jennie Vanlerberghe.
Benefietconcert Stadshalle Nieuwpoort, 25 juni 2010
Ondanks de beperkte opkomst, met de aanwezigheid van dhr. burgemeester van Nieuwpoort Roland Crabbe en ereburger en erebeiaardier Paul Bourgois kende het concert een grote bijval. Zowel de werken gespeeld door Jan Vermeire op het klavecimbel (bijgestaan door echtgenote Mieke), als de liederen gezongen door countertenor Oscar Verhaar bleven het publiek tot het einde beroeren. Het virtuoze bassospel van Jan en de expressievolle, tedere uitvoering van Oscar met zijn talentvolle klankrijke altstem waren bijzonder goed op elkaar afgestemd.Bovendien was het ons een eer tijdens de opvoering ook van de aanwezigheid te mogen genieten van de Nederlandse artisitieke leider Geert van den Dungen (dirigent-musicoloog), mentor van Oscar.
Ook Jennie Vanlerberghe en enkele leden van 'Moeders voor Vrede' waren op de afspraak. Enkele burka's en van Afghaanse klei vervaardigde paardjes (de beeldjes stellen als het ware de garnaalvissers op hun paard voor) lieten niet na het accent van dit concert op de benefiet te leggen. Jennie benadrukte dan ook na afloop het belang van enige financiële hulp voor haar project in Istalif. Alleen al het opwekken van enige belangstelling voor het bestaan van het Vrouwencentrum betekent voor haar een enorme steun. Voor dit laatste zijn we met ons concert beslist geslaagd.
Oscar bij het optreden met aan het clavecimbel Jan Vermeire en Mieke
Jan en Oscar na het optreden.
Dankwoord van Jenny Vanlerberghe
Contratenor, een mannelijke zanger die in het sopraan- of altregister zingt door middel van falset.
Falset: Dit zijn de vrouwelijk klinkende hoge tonen van mannenstemmen, (iedere man kan het eigenlijk). De stembanden kunnen op twee manieren trillen. Het verschil zit hem in de dikte van de stemplooien bij het zingen. Bij het gebruik van de lage borststem liggen de stembanden voordat ze zich openen dicht tegen elkaar aan, als een soort worstjes. Bij het gebruik van de falsetstem zijn het twee dunne lipjes, die veel minder contact maken. Een falsetstem zingt als het ware met de randen van zijn stembanden. (Volgens Harm Schutte, hoogleraar stem- en spraakgeneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen).
Hieronder een fragment opgenomen tijdens het concert.
Oscar Verhaar. Onthoud die naam - want u gaat hem vaker horen, dat garandeer ik u....
Maar toen deed de 21-jarige altus Oscar Verhaar zijn mond open. En de mijne ging mee uit verbazing. Mijn hemel. Zuiver, soepel en moeiteloos vulde deze jongen de zaal met zijn ongeloofelijk mooie stem. De heilige viereenheid (pitch, phrasing, tone, sustain) wist hij vast te houden terwijl hij de tempi van zijn vibrato schijnbaar achteloos afwisselde. Bijna kon ik onze voorouders begrijpen dat ze ooit jongemannen van hun toebehoren beroofden om zulke schoonheid te kunnen horen. Bijna...
Iedere keer wanneer Oscar Verhaar op het klassieke podium verschijnt is de verbazing groot
In een reeks religieuze liederen zijn zijn veelgeprezen talenten andermaal te bewonderen; constant zuivere toonhoogtes, heldere klankkleuren, melodische en ritmische plooibaarheid, optimale verstaanbaarheid en een breed bereik van alt tot en met sopraan. Bovendien worden de Latijnse en Duitse teksten bijna allemaal uit het hoofd gezongen
De steeds weer indrukwekkende gladheid van de mannelijke jonge altus Oscar Verhaar. Zijn vertolking van 'Erbarme Dich' zorgde nog voor extra ontroering
zijn strakke stem is perfect voor de aria 'Es ist vollbracht.' Net zo eenzaam en treurig als het geluid van een gamba
Deze uitspraken doen je beslist uitkijken naar een ontmoeting met deze jongeman. Jammer voorlopig alleen in Nederland. Noteer misschien: 22 november 2009 14.30 uur, Grote Kerk Breda A tribute to Handel Delen uit Saul, Samson en Judas Maccabeus met Concertkoor Breda, Bachkoor Brabant en Florilegium Musicum Zsuzsi Toth, sopraan Oscar Verhaar, altus Sebastian Brouwer, tenor Marc Pantus, bas Joop Keesmaat, verteller dirigent: Geert van den Dungen www.bachkoorbrabant.nl www.concertkoor.nl
Baron Dr.Peter Piot was gisteravond aanwezig bij de officiële opening van het Flanders House in New York. De Vlaamse regering huurt een ruimte voor dit huis in hartje Manhattan, de zakenwijk van New York. Prijskaartje 500.000 euro. Het doel van dit huis is Vlaanderen meer naambekendheid geven in de Verenigde Staten. Alvast aanwezig was ook nog het Vlaamse meisjeskoor Scala Zou een 'Maison Flamande' ook kunnen in Fayence-Tourrettes? Dr.Peter Piot
VN-topman in de strijd tegen aids Achter dat ietwat droge imago dat we kennen van TV gaat een man met een passie schuil. Een passie en een doel: de wereldwijde strijd winnen tegen aids. Na een loopbaan als academicus en internationaal wetenschappelijk onderzoeker, neemt hij nu al jaren het voortouw in de preventie en strijd tegen het HIV-virus. Sinds 1994 is hij directeur van Unaids, het aids-programma van de Verenigde Naties. Enkele decennia eerder was hij ook al mede-ontdekker van het Ebola-virus.
Precies tijdens zijn onderzoek naar dat Ebola-virus in Zaïre in 1976, valt hem op dat seksueel overdraagbare aandoeningen nog een veel groter probleem vormen. Wetenschappelijke literatuur hierover bestaat nauwelijks en Piot besluit zelf die leemte in te vullen. Met enquêteformulieren in de hand schuimt hij de Antwerpse homobars af. Tegelijk hamert hij er bij zijn collega-wetenschappers op dat aids net zo goed een heteroseksuele aandoening is.
Daarmee doorbreekt hij een taboe en geeft hij het aids-onderzoek een cruciale wending. Ook nu nog behoort taboes doorbreken tot Piots belangrijkste taken. Hij wordt in binnen- en buitenland geprezen om zijn sterke leiding van Unaids en om zijn fijne zin voor diplomatie. Zo ontvangt hij in 2001 de Nelson Mandela-prijs van de VN.
Piot vergelijkt zichzelf graag met een kameleon. Een kameleon stapt altijd met het hoofd vooruit, recht op zijn doel af. Zonder zijn kop te bewegen weet hij altijd wat er rondom hem gebeurt, want zijn ogen draaien alle richtingen uit. Alles draait om timing: hij beweegt met trage passen vooruit maar moet wel op het juiste moment toeslaan. De kameleon verandert van kleur: hij moet zich aanpassen aan zijn omgeving, maar zonder zijn doel uit het oog te verliezen. Zo ook Peter Piot: "Ik kom over de vloer bij het Vaticaan, bij actiegroepen en bij farmabedrijven. Ik pas me aan mijn omgeving aan, maar mijn boodschap is overal gelijk."
Lieven Debrauwer. 
