Na onze lekker spaghetti en (weeral) de nodige rust konden we om 16.00u van start gaan voor een rit van 63 km of 9 ronden van 7 km.
Mijn benen voelden nog steeds goed aan en bij een demarrage in de derde ronde plaatste ik een tegendemarrage. Ik kreeg enkele renners mee maar jammer genoeg wilden/konden ze niet meewerken om een bres te slaan tussen ons en het peloton zodat het weer één grote massa werd.
De Engelsman Dibben en de Nederlander Oude Elferink slaagden er toch in zich los te maken van de groep en kwamen dus als eerste en tweede over de eindmeet. Voor ons werd het een massaspurt. Ik eindigde 20ste in deze rit.
En nu aftellen voor de volgende testtijdrit komende zaterdag te Borlo...
Dank aan de supporters die trouw iedere week op post zijn ...
Dank ook aan mijn masseur Peter voor de goede zorgen
Na mijn tijdrit van gisteren te Neeroeteren en de nodige rust nadien voelden mijn benen toch wel goed aan.
We hadden met de ploeg afgesproken om allen samen te zitten om het wat gezellig te maken en zo ook de groepssfeer te bevorderen.
Philippe, Guytje en onze pa hadden afgesproken om een tent op te zetten zodat we allen samen konden losrijden ter voorbereiding van de tijdrit en nadien samen een spaghetti konden verorberen onder toeziend oog van moeder Wiske en grote pa. Nadat wij onze spaghetti hadden verorberd was het de beurt aan de ouders die een lekkere koude schotel voorgeschoteld kregen door de pa en ma van onze ploegmaat Maxim.
Maar liefst 95 renners namen deel aan deze wedstrijd waarbij zowel een tijdrit als een wegrit dienden afgewerkt te worden.
Ikzelf eindigde 15de. Niet zo slecht dus aangezien ik ook de dag voordien voluit was moeten gaan in de Nationale testtijdrit.
Vandaag was het dus zo ver ... mijn eerste grote tijdrit.
Al vroeg opgestaan want we moesten om half 8 reeds vertrekken. Heb toch maar een kussen en een deken meegenomen om nog wat te rusten in de auto tijdens onze lange rit naar Neeroeteren. Het was toch 2 uurkes bollen met de auto vooraleer we ter plaatse waren.
Daar aangekomen wou ik zo vlug mogelijk het parcours verkennen maar ik moest mij eerst gaan inschrijven van onze pa? Daarna vlug mijn kleren aan en dan samen met Yannou De Bruycker het parcours verkennen ... en wat voor één.
Ondertussen gierden de zenuwen door mijn lijf. Ik stond daar met mijn wegfiets en de anderen ... met een tijdritfiets, iets wat dus voor mij nadelig was.
Al van bij de start ging het bergop via (nogal) smalle baantjes. De afdalingen waren (volgens ons ma) super gevaarlijk daar we meestal 360° dienden te draaien. Het werd dus alles geven in bergop, mij volledig laten gaan in bergaf en ondertussen mijn fiets in bedwang houden om mijn bochten niet te missen.
Halverwege zagen ons ma en onze pa mijn voorganger rijden en ons ma brulde dat ik alles moest geven zodat ik hem kon inhalen. Ik had net een dipje gehad maar ons ma brulde en brulde maar en dat gaf me extra energie, ook doordat ik zelf mijn voorganger ondertussen in het vizier had.
Ik naderde beetje bij beetje en dat gaf mij de kracht om voluit te gaan wat dan ook beloond werd door samen met hem over de meet te komen.
Wat een organisatie ... om 12.30u inschrijving vertraging daar de rugnummers er nog niet waren... Om 14.00u start een half uur vertraging omdat de rode en de groene vlag niet aanwezig waren...
74 deelnemers (waaronder ook mijn ploegmakkers Niels, Jelle, Yordi, Jonas en Maxim) stonden dan ook super zenuwachtig aan de start. Om half 3 kon de wedstrijd dan toch aanvangen daar de rode en groene vlag toch opgedoken waren. Door de vertraging werd de wedstrijd met 2 ronden ingekort daar de juniores nadien ook nog van start gingen.
Het peloton bleef bijna de ganse wedstrijd samen waardoor valpartijen dan ook niet uitbleven. Gelukkig bleven mijn ploegmakkers en ik hiervan gespaard. Alhoewel, Jonas had pech met een lekke band en moest dus vroegtijdig de wedstrijd stoppen.
Mijn benen voelden beter aan dan zaterdag dus dat was OK. Het was ook een vrij mooi parcours maar het mindere was dat we 2x over de spoorweg moesten en dus veel kans hadden dat we voor een gesloten overweg kwamen ... wat dan ook gebeurde op drie ronden van het einde. Er was net een demarrage geweest van een Nederlandse renner (naam weet ik niet ) en een tegendemarrage van Jonas Lammens toen we dus voor een gesloten overweg kwamen te staan. Hierdoor was ik volledig mijn ritme kwijt en draaiden mijn benen vierkant
Het werd een massaspurt met het volledige peloton. Ik zat niet zo goed geplaatst en eindigde pas 23ste.
Van harte dank aan Ann en haar man omdat ik opnieuw hun badkamer vuil mocht maken
Dank ook aan allen die kwamen supporteren : o.a. mijn oma, mémé, Julien, nonkel Ronny, Didier, Peter en zijn ouders, Carla en Mio en mijn zussen niet te vergeten.
Eveneens sorry voor mijn boos gezicht na de wedstrijd maar ik had beter verwacht van mijzelf ...
108 renners kwamen aan de start en ik wist dat een goede startplaats in Heurne zeer belangrijk is gezien het parcours. Mijn benen voelden niet super aan maar ook niet super slecht. In het begin van de wedstrijd zat ik volgens onze pa en Bassie (die ook eens is komen piepen tussen twee pintjes tappen door) dan ook wat te veel op kop te sleuren.
Op het moment dat de vogels met o.a. Kevin Deltombe en Seppe Verschuere gingen gaan vliegen zat ik te veel achteraan het peloton en heb ik dus de vlucht gemist Toen mijn ploegmaat Jelle een demarrage plaatste hield ik even de benen stil om zo het peloton wat tegen te houden en Jelle de kans te geven te ontsnappen.
Bovenop de strakke wind moesten we ook nog een regenbui trotseren en al gauw viel het peloton in brokken uiteen. Ik kon mooi bij de eersten blijven (al had ik het afen toe eventjes moeilijk) en kon op het einde toch nog loskomen uit het restje dat van het eerste peloton nog overbleef om zo de 18de plaats in de wacht te slepen.
Dank aan allen die kwamen supporteren o.m. tante Fabienne, Eddy, Didier en mijn buurman Robert en degenen die ik vergeten ben op te noemen ...
P.S. : ons ma had aan haar camera geprutst enne hierdoor zijn de fotokes eigenlijk een beetje mislukt. We probeerden ons best te doen om er toch een paar op te zetten maar dit is ons jammer genoeg niet gelukt.
Bij het opstaan voelde ik al dat mijn benen beter waren dan gisteren (dankzij een massageke bij mijne masseur Peter ). Ik zag het goed zitten en kon niet wachten om mij te gaan inschrijven. Van mij mocht de koers zo vlug mogelijk beginnen.
Alhoewel ..., bij de inschrijving werd ik gezegend met het nummer ... 13 Eerst kon ik daar nog mee lachen maar tijdens én na de koers niet meer
92 renners kwamen aan de start om het parcours en de bijhorende wind te trotseren. Saimen De Laeter, Thieme Van Ruymbeke, Kevin Rasschaert, Stijn Van Hecke, Seppe Verschueren waren allen aanwezig. Ook mijn ploegmakkers Niels, Yordi, Dominique, Jelle en Jasper waren aanwezig. Het beloofde een mooie koers te worden.
In de tweede ronde demareerde mijn ploegmaat Jasper en zodus hield ik - daar ik vooraan het peloton zat - de benen stil.
Net na het ingaan van de derde ronde liep het mis. Er was een valpartij waar ik ook bij betrokken raakte. Ik gaf echter niet op en sprong terug op de fiets om te proberen het peloton - dat ondertussen zo een 30 seconden voorsprong had - terug bij te benen wat mij ook lukte op een halve ronde tijd
Bij passage aan ons ma had deze al onmiddellijk gezien dat ik gevallen was Ze moedigde mij aan en riep dat ik moest proberen door te zetten. De volgende ronde lukte dit maar daarna was de pijn aan mijn heup en schouder niet meer te harden. Op 3 ronden van het einde diende ik dan ook te stoppen daar mijn achterstand te groot was Ik eindigde nog op de 42ste plaats net voor mijn ploegmaat Jelle die mij aan de aankomst nog een duwtje in de rug gaf (merci Jelle ).
Dank aan allen die kwamen supporten !!
Eén ding weet ik zeker : NOOIT meer het nummer 13 voor mij
In afwachting van de profs voor de E3-prijs Harelbeke was er een criterium voor de nieuwelingen met maximum 50 deelnemers. Er waren veel premies en punten te verdienen dus was het al vlug beslist dat ik mijn kans zou wagen.
Bij aankomst in Harelbeke was de eerste die ik tegenkwam Belgisch Kampioen Niels Vanderaerden (die deze wedstrijd tevens won en waarvoor proficiat ! ). Daarna kwam ik Miel Pyfferoen, Jonas Rickaert en Yordi Ganseman tegen En daar kreeg ik dus de zenuwen van want ik zag mijn slaagkansen zo minderen.
Bij aanvang van de wedstrijd werd er meteen deftig op los gefietst en was het dus alles op alles zetten om goed te kunnen volgen. Ik voelde meteen dat mijn benen niet super waren. Het was alsof ik niet vooruit geraakte. Ik moest mij dan ook maar tevreden stellen door achteraan het peloton mee te fietsen.
Halverwege de koers riep ik naar onze pa en ons ma dat mijn benen slecht waren en dat ik niet meer kon. Zij moedigden mij aan, alsook Wiske en Philippe (de ouders van mijn ploegmaat Niels Evraert) maar ik zag het efkes niet meer zitten.
De volgende ronde riep ons ma dat ik moest doorzetten en op mijn tanden moest bijten en dat het wel zou lukken. Beetje bij beetje kon ik opschuiven naar voor.
Enzo Demasure demareerde en kon zo al vlug enkele seconden uitlopen. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde ging Niels Vanderaerden voluit en kon Enzo al vlug bijbenen. Onze pa riep ondertussen dat ik mij ook moest plaatsen voor de eindspurt
Toen de bel de laatste ronde aankondigde zat ik vooraan in het peloton en de laatste kilometer heb ik alles op alles gezet en ben er voluit voor gegaan. Ik kon nipt voor het peloton blijven en behaalde ... mijn eerste podiumplaats. Ik werd nl. derde
Een gure wind en nog 57 deelnemers waren mijn tegenstanders in Ichtegem. Een koers die niet te onderschatten was door het loodzware parcours (mede door de wind) en net voor de aankomst 1,5 km vals plat en niet in het minst de tegenstanders met o.a. Belgisch Kampioen Niels Vanderaerden, Tiesj Benoot, Miel Pyfferoen, Jonas Rickaert...
We dienden 8 ronden af te leggen van net geen 7 km. Het was een snelle koers waarbij er in de eerste ronde al enkele renners dienden te lossen. Ik kon mooi stand houden in het peloton alhoewel mijn benen niet zo goed aanvoelden als vorige week.
Halverwege de koers was er een demarrage van Jonas Rickaert, gepareerd door de Brit Dibben Jonathan. Niels Vanderaerden trachtte hen bij te benen maar zonder resultaat.
Bij het ingaan van de laatste ronde zat ik mooi in het wiel van Niels maar werd naar de kant gedrongen in de spurt zodat ik een paar plaatsen prijs diende te geven. Ik werd hierdoor slechts 21ste Er zat eigenlijk wel een verdiende top 10 in. Volgende week beter
Eindelijk mocht ik mijn eerste wedstrijd van dit seizoen starten. De stoom kwam al uit mijn oren nog voor het startsein werd gegeven en niettegenstaande de verwittiging van onze pa en ons ma kon ik mij toch niet inhouden en schoot ik als een pijl vooruit bij het startsein.
Bij de eerste doortocht aan de aankomstlijn had ik een voorsprong op het peloton van om en bij de 20 seconden en pakte ik meteen ook mijn eerste premie voor dit jaar. Na 2 ronden kreeg ik versterking van 4 andere renners maar het mocht niet baten. We waren niet sterk genoeg om het peloton voor te blijven. De Catabike-renners met o.a. Saimen De Laeter en Aimé De Gendt namen de koers in handen.
Ik eindigde als 23ste van 86 deelnemers. Ik heb veel moed op het komende wielerseizoen. We zien wel wat het brengt ...
49 deelnemers en de supporters (mémé en Julien, Carla en Mio, zus Yadrinka en onze Chris) op post met een mooi weertje (25°) als extraatje. Opnieuw dank aan hen die mij blijven steunen (in goede en kwade dagen)
Mijn tweede koers op dit parcours dit seizoen. Mijn eerste koers hier was barslecht dus moest ik dit keer beter doen. Er dienden 11 ronden afgelegd te worden, goed voor 70 km.
Reeds van in de eerste ronde was er een demarrage van Jonas Lammens, dit beloofde een heftige wedstrijd te worden. Aan het einde van de tweede ronde was er een valpartij waarvan ik - gelukkig - gespaard bleef maar hierdoor wel een beetje achteraan het peloton bengelde.
Mijn benen voelden goed aan - dankzij mijn masseur Peter - en ik kon mooi opschuiven naar voor. Ondertussen hadden opnieuw een paar mannen gedemarreerd maar we konden ze telkens terug tot de orde roepen.
En dan, in de 5de ronde, opnieuw een demarrage van Jamie Schockaert. Ik ging mee en met een 10-tal renners konden we al vlug een mooie voorsprong opbouwen van 43 seconden. Dankzij onze mooie samenwerking (op commando van Jamie) konden we die voorsprong in stand houden.
Ondertussen werden tante Fabienne en Joyce (die er vandaag niet bij konden zijn) telefonisch op de hoogte gebracht door ons ma (zodat ze toch een beetje aanwezig waren) en mee konden supporteren van op afstand
Op 2 ronden van het einde probeerde Thieme Van Ruymbeke met een 2-tal companen ons bij te benen maar dit lukte (jammer genoeg voor hen en joepie voor ons) niet. Bjarne Trio had ondertussen ook moeten afhaken van ons groepje zodat we nog met 9 overbleven voor de eindspurt.
Ik eindigde op de 5de plaats. Mijn beste plaats tot nu toe Yes, I did it again hé Chrisje. Enne, by the way, mercikes voor de goede bevoorrading samen met onze pa
In tegenstelling tot de voorbije "zonnige" wedstrijden was het vandaag een echt herfstweertje. Koud, een zeer strakke wind en af en toe een paar druppeltjes Voor ons niet zo leuk maar voor de supporters zeker niet. Alvast iedereen opnieuw bedankt voor jullie aanwezigheid en steun tijdens de koers.
Niettegenstaande er dit weekend veel wedstrijden waren kwamen we toch met mooi aantal renners aan de start, 68. Dat zou het er niet echt makkelijker op maken want het parcours bestond uit zeer smalle baantjes met veel bochtenwerk en midden in de kouter. Wind, wind en nog eens wind waar we ook reden
Al vroeg was er een demarrage maar waren er ook enkele valpartijen. Hierdoor miste ik de boot en was ik niet mee met de vluchters. Dan maar een paar keer zelf geprobeerd om het gat te dichten maar dat lukte niet. Geen helpers
Tegen het einde van de wedstrijd waren mijn meeste krachten verspeeld maar onder aanmoediging van mijn peter, tante Fabienne, Joyce, ons Chrisje, onze pa en ons ma ging ik vol moed de laatste ronde in. Daarbij kwam nog dat het lichtjes was beginnen regenen. Net voorbij de aankomst lag een kasseistrook en daar ik met mijn carbon wielen reed had ik .... geen remmen meer . Supergevaarlijk dus.
Bij het aanvangen van de pelotonspurt perste ik al mijn (nog) overblijvende krachten uit mijn lijf en kon ik toch nog een 10-tal plaatsen opschuiven. Goed voor een 22ste plaats in de eindstand.
69 deelnemers stonden aan de startlijn met o.a. Robin Venneman, De Gendt Aime, Penserini Loïc, Robin Van Goethem, Rossignol Bryan, Geerinck Jens, geen pannenkoeken dus om tegen te koersen.
We dienden 10 ronden van om en bij de 7 km. af te leggen op een vrij mooi maar wel heuvelachtig parcours.
De eerste helft van de koers kon ik goed meerijden in de buik van het peloton. In de tweede helft waren er een paar demarrages en die kon ik eveneens goed opvangen, mede dank zij de steun van mijn supporters. Mercikes om opnieuw aanwezig te zijn Chris, Victor, Geert, Kathleen, Jonas, mémé en Julien
Zelf kon ik ook een paar demarrages plaatsen maar ik geraakte niet weg. Wel kon ik een paar keer het gat dichten zodat het peloton telkens kon aansluiten bij de "vluchters". Bij het ingaan van de laatste ronde waren er opnieuw een 4-tal renners gaan vliegen en probeerde ik het gat te dichten. Plots werd ik in het nauw gedreven door een paar "stoere mannen" (althans die denken toch dat ze dat zijn). Hierdoor verloor ik tal van plaatsen (kon er in de spurt nog een paar opschuiven) en behaalde slechts een povere 43ste plaats.
Iedereen was het er mee eens dat ik een mooie koers gereden had en dat ik tevens ook zelf koers gemaakt had wat niet van iedereen kon gezegd worden. Spijtig dat mijn uitslag niet overeenkomt met de wedstrijd die ik gereden heb
Ik ben Dierickx Yorne
Ik ben een man en woon in Zingem (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 24/11/1994 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen, chatten met leuke meisjes.
vertraging daar de rugnummers er nog niet waren... Om 14.00u start 
op drie ronden van het einde. Er was net een demarrage geweest van een Nederlandse renner (naam weet ik niet 
) en een tegendemarrage van Jonas Lammens toen we dus voor een gesloten overweg kwamen te staan. Hierdoor was ik volledig mijn ritme kwijt en draaiden mijn benen vierkant 
maar ik had beter verwacht van mijzelf ...
Eerst kon ik daar nog mee lachen maar tijdens én na de koers niet meer 
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}