Het leven is als een regenboog. Buien en zonneschijn zijn allebei nodig om het kleur te geven.
30-12-2007
Begrafenis
Morgen is het de begrafenis van mijn grootmoeder. Ik zie er ontzettend tegen op, want voor mij hoeven die uitgebreide toestanden niet. 9.45u samenkomst aan de kerk en dan om 10.00u begint de "plechtigheid". Begrafenissen zijn altijd triest, logisch... maar je kan die zo triest maken zoals je zelf wil. Ik moet samen met drie andere kleinkinderen een kaars aansteken voor haar tijdens de dienst. Op zich geen probleem maar ik zal sowieso al een samenraapsel zijn, laat staan dat er dan met zo'n zaken nog extra op het gemoed gewerkt wordt. Ik ga me kranig houden (zeg ik nu...). Mijn pa wou ook geen show rond de begrafenis, enkel een sereen afscheid nemen. Maar blijkbaar was het de wens van m'n grootmoeder om een mooie, grote begrafenis te hebben. Dan moeten we dat respecteren en haar dat laatste afscheid gunnen. Waar ik ook de creeps van krijg, is de koffietafel. Gelukkig maar een koffietafel, bij het overlijden van Meneer Yazoo zijn grootmoeder -op zijn verjaardag trouwens- was het een volledige warme maaltijd, met taart en al in een echte feestzaal. Deze was schuin over de kerk. Vreemde toestanden gezien toen... Iedereen kwam huilend de kerk uit, de lijkwagen reed weg naar het crematorium, neuzen werden nog eens goed gekuist, zakdoeken opgeborgen en dan; "Kom, we gaan een pint gaan drinken. Het is lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hebben" Ok, het heeft geen zin om na een begrafenis van een bejaard iemand nog uren te zitten huilen, maar een klein beetje respect mag toch, vind ik! Er is daar gelachen geweest tot en met. Misschien wel het beste om er zo mee om te gaan maar ik kan dat niet. Een te groot contrast met een paar uur voordien... Ik weet nu al dat de begrafenis een ganse dag in m'n lijf zal hangen. De dood is iets waar ik ontzettend veel schrik voor heb en tijdens zo'n dagen dan word ik er extra mee geconfronteerd. 's Avonds worden we in Brasschaat verwacht voor een leuk en gezellig eindejaarsfeest bij vrienden. Geen idee hoe dit zal verlopen... Erg, erg dubbel, denk ik. Ten eerste zal ik het oude jaar niet meer zwanger uitzwaaien door het miskraam en dan het overlijden van mémé. Twee zaken die een grote impact hadden -en nog steeds hebben- op me. Misschien is het best dat 2007 ten einde is Een hoofdstuk om af te sluiten. 2008 kan dan volledig nieuw starten. Nieuw jaar, nieuwe job, nieuwe vruchtbaarheidsbehandeling en nog iets totaal nieuws... maar dat is voor binnen een weekje, dan vertel ik meer. Ik heb me ook voorgenomen om een nieuwe weg in te slaan wat m'n eigen betreft. Meer zelfzekerheid proberen te krijgen, m'n zelfrespect heeft ook een ferme boost nodig en me eindelijk eens wat minder zorgen van een ander gaan aantrekken. Zou ik het kunnen, Menck? :wink:
Maar eerst morgen doorspartelen... dan zien we wel!
Reacties op bericht (1)
30-12-2007
Innige deelneming.
Misschien zou je grootmoeder het zo wel willen, dat er ene gedronken wordt op haar nagedachtenis? De koffietafel na de begrafenis heeft ook zijn nut. Je ziet mensen weer die je sinds lang niet zag. Er worden meestal anekdotes verteld uit het leven van je grootmoeder, zeker de grappige. Waarom zou er niet gelachen mogen worden... misschien ziet ze haar geliefden en lacht ze mee. Onthou de fijne dingen welke jullie samen deden, probeer daar troost in te vinden. Ik wens je veel sterkte voor morgen.
