Het leven is als een regenboog. Buien en zonneschijn zijn allebei nodig om het kleur te geven.
25-12-2007
Kerst, een heuglijke dag?
Voor velen is Kerst dé dag van het jaar. Een dag van liefde, licht, vreugde, gezellig tafelen en zoveel meer.
Kerst zal voor ons nooit meer hetzelfde zijn, steeds gaan we herinnerd worden aan Kerst 2007. Vanmorgen om 11.30u overleed mijn grootmoeder na een strijd van enkele weken. Ze heeft gevochten, hard gevochten en ik ben fier op haar dat ze zo sterk wou zijn. Maar hoe hard je ook vecht, tegen zoiets machtigs zoals de dood kan je niks aanvangen. Ze werd 95 jaar, een leeftijd om U tegen te zeggen. Mensen zeggen "ze heeft haar tijd gehad". Tuurlijk, velen halen die leeftijd niet eens, we zijn dan ook blij dat ze zolang in ons midden was. Het neemt echter de pijn niet weg. Ik heb altijd schrik gehad van deze dag, omdat ik wist welke impact het zou hebben op me.
Mémé was zoveel als een mama voor mij. Ze was er altijd voor me. Na de scheiding van m'n ouders stond ze klaar voor me, ving me op in moeilijke tijden en steunde me. Iedere dag na schooltijd ging ik langs, dan waren er pannekoeken (waar ze voor gekend was), taartjes, koekjes of rijstpap. Was ze bij Louiza, Denise of Madeleintje, haar vriendinnen in de straat dan moest ik naar daar, want haar vriendinnen hadden dan ook een extra taartje mee voor mij. Na het overlijden van pépé sliep ik twee keer één maand bij haar in, om voor haar te zorgen. Ik vraag me nog steeds af wie er voor wie zorgde... Ik weet dat ik soms meer een dochter dan een kleinkind voor haar was en bepaalde familieleden hadden het daar niet makkelijk mee. Mémé trok haar daar niks van aan, als ik durfde een bezoekje overslaan door die reden, dan kreeg ik steevast onder m'n voeten. Ik denk aan m'n pa, hoe moet het voelen om je moeder die je al 57 jaar kent te verliezen? Waarschijnlijk denkt hij net zoals ik van "Het is genoeg geweest". Het enige dat ik wou is dat ze geen pijn had, dat verdiende ze niet... Vandaag kan ik enkel aan mémé denken en aan de herinneringen. Ik ruik de vers gesneden tomaten in de veranda, ik zie mezelf de erwtjes uit de grote, dikke bonen halen en ik proef zo op m'n tong de lekkerste papsaus van het hele land.
Na mijn huwelijk veranderde er niks, integendeel... Serge werd ook in haar hart gesloten. Toen wij zware problemen hadden hielp ze ons met raad en daad. Eigenlijk kan ik boeken vertellen over mijn mémé... maar ik doe het niet, dat zijn mijn herinneringen en die neemt niemand me af. Ik weet dat ze heel veel geheimpjes tussen ons mee neemt, diepe geheimen die ik enkel aan haar kwijt kon... en daar zit mijn grootste pijn, ik ben mijn vertrouwenspersoon kwijt...
Reacties op bericht (3)
27-12-2007
Mooiste herinnering
Nu moet ik verder zonder jouw Je stem zal ik nooit meer horen Nooit meer jouw armen om mij heen Ik voel mij hopeloos alleen De mooiste herinnering zal zijn mijn hele leven met jouw, dat was fijn
27-12-2007 om 18:08
geschreven door kroket
26-12-2007
Erg
dat ze juist met kerstmis overleden is. Het zal tijd vragen om hierover te komen. In jouw hart zal ze altijd aanwezig blijven. Sterkte!
26-12-2007 om 19:48
geschreven door tosca
25-12-2007
Leed
Het is een zwaar verlies voor je, maar probeer de mooie herinneringen te bewaren, dan zal je daar troost in vinden.
