Another week! Weeral een week voorbij! De tijd gaat hier véél te snel. Februari staat voor de deur. Alles gaat hier veel te snel! Behalve ons leven de afgelopen dagen. Wij hebben vakantie genomen! Na de zware examens, vliegtuigen, aanpassen aan dit ritme en een aantal dagen 12u per shift werken hebben we een time-out ingelast. Het begon op Jeroen zijn verjaardag met een leuke wildwater raft. Blijkt dat we water ingeslikt hebben van de ietwat zeer vervuilde rivier, met alle gevolgen van dien, maar daar wijden we niet over uit. Het heeft ons niet echt gestoord in ons rusten.

Donderdag hebben we NIKS gedaan. Laat opgestaan en gebruncht. We hebben in de zon gezeten, een beetje gelezen (artikels voor ons eindwerk), genoten van het heerlijke weer, gespeeld met de honden,… Niks echt zwaar dus. We waren dan ook moe van onze shifts (de 3 baby’s) en het raften. We hebben ’s avonds een film gekeken en zijn vroeg in ons bed gekropen. Zelfs aan eten zijn we niet echt toegekomen, dit weer maakt je dorstig maar niet hongerig.

Vrijdag opnieuw lekker laat opgestaan, ons gewassen en ons naar een restaurant laten voeren. De dienster vroeg waar onze chauffeur bleef. We antwoordden dat die niet mee ging eten. We hebben een Spurtje gedaan. De Spur is een grill-restaurant waar ze naar ’t schijnt de beste ribbetjes serveren. Wel, ik moet toegeven, ’t heeft ons gesmaakt. Met gevulde buikjes zijn we dan de straat overgestoken (run for your life!) naar de mall. In het Wonderpark winkelcentrum hebben Jeroen en ikzelf ons helemaal laten gaan. Spotgoedkope solden! We hebben elk een paar nieuwe kledingstukken gekocht, voor belachelijk weinig geld. Goed gespendeerd dus! We hebben zowat elke winkel van dit winkelcentrum gezien. Toen ze ons weer kwamen ophalen, ondertussen hadden we ook al onze wekelijkse inkopen gedaan was het al bijna 5 uur. De tijd vliegt als je aan’t shoppen bent… Haha! Thuis hebben we eerst alles in de kasten en koelkast gepropt (saai werkje!) en voor we ’t wisten was het alweer donker. Opnieuw niet gegeten en een filmpje bekeken (Alvin and the Chipmunks 1). Lekker slaap en mugjes: lekker eet!

Zaterdag hadden we ’t plan opgevat om in het winkelcentrum een uur of twee post te vatten in het internetcafé om aan ons eindwerk te kunnen werken. Bleek dat de koperkabels die voor de ADSL instaan gestolen waren en er dus geen internet was. We hebben dan maar even rondgewandeld, iets gedronken, en dan naar de film. De bioscopen zijn hier in de winkelcentra en zijn spotgoedkoop! Voor 2,5 euro kan je hier dezelfde films als thuis in de Kinepolis zien! Wij gaan hier vaak naar de bioscoop gaan denk ik dan.

’s Avonds waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeest van de familie Kriel. Zoon Daniel was donderdag 30 geworden en nodigde veel mensen uit voor een bring-en-braai (kort samengevat: iedereen brengt zijn eigen vlees en drank mee, de gastvrouw zorgt voor brood, groenten, stoelen en een braai, de gezelligheid komt vanzelf!) Toen het tijd werd om de jarige te eren met een liedje moest onze Belgische Jeroen naast Daniel postvatten, want ook voor hem zou gezongen worden. Een beetje onwennig, maar best wel fier onderging hij het Zuid Afrikaanse lied. We hebben weer een pak leuke mensen leren kennen. De vraag die wij hier altijd krijgen is: “Waarom in hemelsnaam Zuid Afrika?”. Nu ja: waarom willen zij naar België komen op reis?

Vandaag laatste rustdag voor we morgen op operatiekwartier beginnen te werken. Ik ben benieuwd hoe dat zal verlopen hier in Zuid Afrika! Ik vertel er jullie later meer over! We hebben vandaag een leuke wandeling gemaakt op onze berg. Blijkt dat de ongerepte natuur vol zit met prikkeldraad, afgebrande tinnen blikken en andere rotzooi. Daarnaast gekeken is ’t echt prachtig! Volgende keer gaan we nog hogerop. Hopelijk is’t dan een beetje bewolkt, want we liepen te zweten tegen ’t vaderland weg! Hoe is’t trouwens daar in’t vaderland? Loopt alles nog altijd even scheef?

Oh ja! Tijdens onze wandeling ben ik aangevallen door Zuid Afrikaans wild! Zeker 6 grote vliegende onidentificeerbare wezens hebben mij gestoken! Ik heb er niks aan over gehouden. Ik hou me sterk!

Tot hoors!?

31-01-2010 om 18:51 geschreven door xavierdepaepe  

Hoi hoi!

Eerst nog eens een gelukkige verjaardag aan Birthday-Boy Jeroen! Hij was heel blij met zijn filmpje waar velen van ons aan meegeholpen hebben!!

Zondag zijn we een krokodillenfarm gaan bezoeken. Daar kweken ze krokodillen om de huiden te verkopen. Een heel interessante rondleiding en mooie dieren! Was een leuke uitstap!

Onze eerste dag materniteit was SAAI! We hebben 12 uur op ons gat gezeten. Eigenlijk maar 11, want we hebben 1 uur rondleiding gekregen. Ik heb wel vrij veel geleerd over de geboorte enzo. Maar er lag maar 1 verse mama, en 1 gyneacologische patiënt. Veel was er niet te zien. De mensen bellen hier niet zo vaak. Dus je moet ook niet zo vaak naar de patiënten lopen. Ze wassen zichzelf, eten wordt opgediend door de hostessen van de keuken… Veel taken die er voor ons in België bijkomen hebben we hier dus niet.

Onze tweede dag (dinsdag) dus was ietwat turbulenter. Opnieuw was de driver ons vergeten (hij slaagde er nog maar 1 keer in om ons op tijd te komen halen). Gelukkig bleek het patiëntenbord bij aankomst al goed aangedikt te zijn. In de nacht hadden een paar mama’s een paar kindjes op de wereld gezet en in de arbeidskamer lag er een mama te puffen. Ze had nog niet veel ontsluiting, maar het was de derde keer. De ward-manager voorspelde dus dat de baby eruit ging vliegen.
Er stond ook een keizersnede gepland in de voormiddag, die mochten we bijwonen. Dat gaat snel! Je kan het niet geloven. Anesthesiste doet de verdoving, ondertussen ligt de patiënte al klaar om open gesneden te worden en voor je het weet floept er een baby uit mama haar buik. Het kindje wordt goed geobserveerd en dan naar materniteit gebracht. Het kreeg direct een injectie, in de hoop om zo de vermenigvuldiging van het HIV te stoppen. Dit was een “exposed child”. Dé term hier in het ziekenhuis om te laten weten dat er HIV aan te pas komt. Daarom ook dat het een keizersnede was. Via de gewone weg kan het complicaties bij mama te weeg brengen. Ondertussen lag onze andere mama nog steeds te puffen, met al iets meer ontsluiting. Plots gaat de telefoon met het bericht dat er nog een mama op komst is met de ambulance. Het moet een keizersnede worden, want de baby was al in het bekken gedaald, maar bleek te groot te zijn. Dus mama ging in allerijl op de tafel. Wij mochten het opnieuw bijwonen. WAT EEN BABY! 4,14 kilogram! De chirurg moest de baby terug uit het bekken naar boven duwen, waarna de gyneacoloog de baby uit de buik duwde. Dat hoofd was echt groot. De chirurg maakte zelfs een grapje: “Deze jongen gaat morgen al naar de kleuterklas!”. Ondertussen kreeg de gyneacoloog telefoon dat de moeder in arbeid 9 cm ontsluiting had. Dus wij uit onze operatiekledij, in onze “gewone” kleren op naar de ‘delivery room’ (ik vind het klinken als pizza aan huis, maar goed). Daar lag mama te kreunen en te puffen. Epidurale is hier bij veel mama’s uit den boze. Natuurlijk bevallen is intenser en veiliger.

Mijn eerste natuurlijke bevalling was een mooie bevalling. Mama en papa die samen naar het persen toewerken. Mama die perfect meewerkt… Met alle bloed, water, vliezen,… erop en eraan hebben we nu toch een echte bevalling gezien, géén Hollywood bevalling, maar een échte bevalling. Het was een gezonde jongen.

Thuis een filmpje bekeken en gaan slapen. Verdiende rust voor de verjaardag van Jeroen.

Onze Birthday-boy was vroeg op, want om 9u30 werden we verwacht aan de Krokodillenrivier om te gaan wildwater raften. We hebben eerst zijn cadeautjes en kaartjes uitgepakt, en samen naar de DVD met verjaardagswensen gekeken. Hij vond het superleuk!!!

Daarna zijn we met Mias, de vader des huizes hier naar de rafting gereden. We waren de enigste avonturiers op deze mistige en bewolkte dag. Dat bewolkt zijn bleek later nog een zegen te zijn, want in de open zon raften ging dodelijk geweest zijn. Het was nu een aangename temperatuur. Perfect teamwork tussen Jeroen en mezelf zorgden ervoor dat we veilig en zonder kantelen door de wilde stukken konden peddelen/varen/sukkelen. Het was zalig! Het water had een heerlijke temperatuur en de adrenaline stroomt door je lijf in zo’n wildwater stuk. Nog van een klif van 6 meter gesprongen (eigenlijk 3 keer) en een heerlijk fris drankje achteraf. Ondertussen is de zon mooi uitgekomen en hangen onze kleren te drogen in de open zon.

Nog 4 dagen vrijaf en vanaf maandag kan je ons vinden in de operatiezaal van het Akasia Hospitaal in Pretoria!

Tot hoors!

27-01-2010 om 15:19 geschreven door xavierdepaepe