Nog maar eens met de bus, de chauffeur vandaag was Frans en en Frans heeft ons ook vandaag weer veilig op en neer gereden, dank U Frans. We gingen naar Clermont sur Berwinne, een dorp voorbij Luik, dicht in de buurt van het Duitstalige deel van ons landje.
Clermont-sur-Berwinne, het moet ongetwijfeld een van s' lands mooiste plekken zijn. De ouderwetse kasseien verplichten je tot stapvoets rijden. Je rijdt via de poort onder het gemeentehuis door. De architectuur is opvallend homogeen, zeventiende- en achttiende-eeuws. De huizen hebben niet meer dan één verdieping, met een eenvoudige bakstenen gevel en een mooie natuurstenen omlijsting van ramen en deuren. Tegenover de mooie gevelrij pronkt een gemeentegebouw in Maaslandse renaissancestijl. Clermont heeft voldoende om er een poosje te blijven en er even weg te dromen. Het dorp staat tenslotte op de lijst van ‘les plus beaux villages de Wallonie’, het clubje van de mooiste Waalse dorpen.
Dit is wat Lannoo over dit dorpje te vertellen heeft, wat moet ik daar dan nog aan toevoegen. Dat er sneeuw lag, echte sneeuw, zo van die sneeuw die zelfs na een week nog kraakt onder je schoenen en waar je nog sneeuwballen van kan maken die je dan net naast je prooi smijt. Nu was het geen uitgestrekt tapijt van een halve meter, tien centimeter zal dichter in de buurt liggen,,, maar,,, alles was wit, geen grassprieten die er nog bovenuit staken zoals bij ons. En wat nog veel belangrijker was, het was lekker wandelweer en dat was toch DE reden waarom we daar waren. Bij aankomst zaten we al direct in het feest, er stond een bende muzikanten de sfeer te verhogen en dat deed ons de start van de wandeling een beetje uitstellen. Aangezien wij, net als het merendeel van de groep, voor de 12 km hadden gekozen hadden we toch tijd genoeg. Toch maar aangezet en onderweg bij tijd en wijle groepjes van bij ons tegengekomen. Een heel mooi soms glibberig parkoer, dat glibberigge heeft een van de dames aan den lijve ondervonden, ze zag mij afkomen en benauwd als men is voor mijn alziende camera krabbelde Maria snel overend. Terug in de startzaal waren de aanwezige Engelsen druk aan het ¨zingen¨ en dansen kortom zichzelf aan het amuseren. Die Engelsen waren van een verbroederde vereniging en waren zodoende een beetje thuis. Maar het viel alweer op dat het over de taalgrens vaak veel gezelliger is dan bij ons in Vlaanderen. Ook de prijzen zijn hier als gewente een stuk vriendelijker, hier geen Aktivia, geen overkoepelende organisatie die puur op geld uit is, waardoor de clubs bij ons geen plat watertje voor 0,50 of twee bouletten met friet voor 4 kunnen aanbieden. Hier staat ook regelmatig een kerel een orgeltje te vermoorden, maar het volk zit, drinkt en gaat weg. Geen vrolijk meegezing, geen mensen die spontaan op het podium springen om mee te brullen, mooi of niet. En zeker al geen polonaise, nu ben ik van dat laatste ook geen voorstander van maar als anderen het wel doen, gezellig. Er was afgesproken dat we om half vier / vier uur zouden vertrekken, maar omdat een groepje de 21 wilden doen en een half uur te laat bezweet en met rode hoofden binnenkwam konden wij een beetje langer in het feest blijven. Toen we dan wel vertrokken om half vijf moesten een aantal mensen waaronder Eddy nog uit de polonaise gesleurd worden. O ja,,, helemaal op het eind voordat we op de bus stapten moest Rik, voor een of andere overtreding nog even ik de hoek voor straf, stoute Rik.
Tot volgende week op de bus, druk dagje twee wandelingen en dus twee keer een bar,,, Mmmmmm.
Marche Internationale de la Berwinne Organisation les Pédestrians de Clermont s/Berwinne 4 - 6 - 12 - 16 - 21 km Malgrés le froid et la neige , quelques chutes sur le derriére , sans bobo . Trés belle journée , superbe animation , musique , accueil formidable , un trés bon souvenir pour les 47 marcheurs du club de Wervik . A refaire !! Venez nombreux aux prochaines sorties en bus ..
Prachtig weertje vandaag maar barkoud.Tot min 13 graden hier deze morgen op bepaalde plaatsen!Dat hebben we nog niet zo vaak meegemaakt dat het zoveel en zolang vriest zowel overdag als s'nachts.645 wandelaars om 14 uur was het voorlopige resultaat.De wegen waren niettegenstaande dit alles vrij en niet glad ,behalve op sommige plaatsen maar dat waren er niet veel.Het was zoals altijd hier in Heuvelland een prachtige wandeling met hele mooie vergezichten. Lag het aan de koude of lag het aan ons maar we vonden het een vrij lastig parcours.Maar je hebt zoveel voldoening achteraf.Een lekker warm soepje in de rustpost smaakt dubbel zo lekker.Hier nog een paar foto's zodat jullie even kunnen meegenieten van het prachtige landschap en tot de volgende.Carine
Beter laat dan nooit, hier dan toch nog enkele kiekjes van de wandeltocht in Sint-Eloois-Winkel, in de streek spreekt men van Winkel-Sint-Elooi of kortweg van Winkel.
In vroegere eeuwen maakte Winkel deel uit van Gullegem. Halfweg de 18-de eeuw werd het er onafhankelijk van om twee eeuwen later te worden gefusionneerd met Ledegem waarvan het geografisch afgesneden wordt door de A17. Een hele mond vol.
De wandeltocht van zondag 8 januari ging langs landelijke wegen naar Izegem en terug. Meerbepaald ging het door de Izegemse parochie Bosmolens met zijn mooie witte kerk.
Een groot deel van de tocht verliep onder een druilerige regen maar dat kon het plezier van deze rustige wandeling niet drukken.
Samedi 21 janvier , Aprés 13 km le matin à Kluisbergen , Vue Frans , Guy , Malika , Rik , Elce ,Thérèse , Georges , Sylviane , Michel avec nouveau inscrits .
Aprés midi Erika et moi parti à Flobecq ( Hainaut ) pour faire 8 km . trés bonne journée de marche . Emilien
Nog maar eens een wandeling lekker dicht bij, na Geluwe verleden week nu naar Kuurne. Lekker koud hoewel het windje van mij wat minder had gemogen. Een leuke wandeling lekker op de buiten, velden links, velden rechts, velden voor en velden achter. Beter als al die woonwijken waar we veelvuldig doorheen worden gejaagd. In de middag kwam het zonnetje uit en de vesten konden open en de shawls af. Veel volk van onze eigen club, de eerste die we tegekwamen was ons Odette, zij had juist gedaan met de 5, maar manlief Gilbert was de 10 aan het trotseren. De oudjes doen het nog prima,,, BRAVO. Op de controle kregen we nog een gratis warme choco en dat was precies wat we nodig hadden. Veel foto's heb ik niet gemaakt, we waren op pad met Willy en Cecile, door het gebabbel met Willy, ondermeer over de nieuwe strip van zijn eigen reeks Joran van de Woude vergat mijn camera nog wel eens uit mijn zak te komen. Stoute camera.
Carine had al een stukje geschreven, ik heb nog wat foto's. Een paar behoeven enige uitleg, het toch wel winterse landschap viel in het niet bij het uitzicht vanuit Ter Hand op de uitlopers van Heuvelland. En, Maurice heeft van deze wandeling geen verslag gemaakt, HIER kunnen we zien waarom !!!!!!!
1645 wandelaars,dat was het
eindresultaat van de gaperstocht op deze wondermooie dag,Wat een
prachtig weer,wat ziet er alles mooier uit en je merkt het ook aan de
mensen,ze zien er ook allemaal tevredener uit,Een mooie
wandeling,veel bekende gezichten gezien,Het was ook de dag waarop je
de voorschotten van de komende reizen kon betalen,Kortom,het was een
leuke dag,Hopelijk volgen er nog veel zo'n mooie dagen,Tot de
volgende Carine
Tekstueel kan ik weinig toevoegen aan de verslagen van Karine en Harry, behalve dan ootmoedig toegeven dat ik niet kan weerstaan aan de lokroep van de jenever. Het zal trouwens ook wel aan mijn overmatig drankgebruik te wijten zijn dat mijn ogen niet meer zo scherp waren als die van Harry waardoor ik die besneeuwde bergen op ons parcours helemaal niet opgemerkt heb Toch nog maar enkele kiekjes toevoegen.
Hallo iedereen,eindelijk ben ik hier
terug om een klein verslag te schrijven en enkele foto's te tonen van
Kortrijk feeeriek,Ik ben helaas een tijdje uitgeschakeld geweest
wegens rugpijn en kon ik niet wandelen,Wat een straf!Nu ben ik
gelukkig weer beter en hebben we gisteren de 12 km bewandeld in
Kortrijk,Ze gaven regen uit voor die dag en aangezien het nog altijd
niet regende om 14 u ,dit was het startuur,zijn we dan ook om dat
uur gestart,Wat een drukte !Blijkbaar was iedereen van hetzelfde
gedacht,Het begon pas effectief te regenen toen we bijna terug
waren,Het was min of meer dezelfde wandeling van elk jaar,Leuk maar
niet veel speciaals,Het gebruikelijke borreltje aangeboden door
argenta,niet te versmaden natuurlijk,Allez,tot volgend jaar
Kortrijk,bij leven en welzijn,natuurlijk,Tot de volgende ,Carine
Het jaareinde is in zicht, tropische temperaturen moeten we voorlopig niet meer verwachten maar een wandeltocht onder een schitterende zon is toch niet te versmaden. Een dikke jas, een warme muts en een stevige pas ... alhoewel, over de Kemmelberg was het soms hijgende stilstand. En modder, veel modder, tweemaal de vaderlanse grond gekust. Maar het was een heel plezierige wandeling. We hebben twee van de drie lussen gedaan, beide over de Kemmelberg, gelukkig niet alletwee over de top. De beloning was dan weer de mooie vergezichten. Groeten, Maurice
De busreis naar Brussel was daar en we moesten zelfs niet vroeg op deze keer, want het vertrek stond gepland op 13.30 u. Vol goede moed togen we naar onze hoofdstad, de straat vanwaar we vertrokken moest nog even opgezocht worden op een ouderwets stadsplan want er zouden betogingen en mogelijks rellen zijn en daar wilde Damien niet tussen komen te zitten met zijn bus. Maar zonder problemen aangekomen en ieder ging zijns weegs.
De eerste foto ter plaatse was van het gemeentehuis annex pompierkazerne van Schaarbeek, mooi gelegen met een pleintje voor en achter.
Daarna in de moderne kantorenwijk het belachelijk mooie en daardoor idioot dure gebouw van Belgacom, daarom zijn de telefoontjes die wij plegen zo kostelijk. Met regelmaat kwamen we onderweg kleine en wat grotere groepjes clubgenoten tegen, in grote groep gaan had toch geen zin want in de drukte van de kerstmarkt zou die toch uit elkaar vallen. Een echt propere stad kan men Brussel niet noemen, maar mooie gebouwen zijn we veelvuldig tegen gekomen, het meest bijgebleven zijn bij mij de Grote Markt met omliggende gebouwen en daartussen stond het imposante stadhuis. Op die Grote Markt vond een klank- en lichtspel plaats, een groot aantal zuilen stonden rond de markt en rond de enorme kersboom en die zuilen veranderden van kleur volgens de muziek en bovenop die zuilen stonden laserlichten die hun spel speelden in de lucht en op de gevels van de gebouwen, echt prachtig, maar na een minuut of 10 vertelde mijn nek dat het tijd was om door te wandelen. Wat de namen zijn van al die mooie gebouwen moeten via Maurice te weten zien te komen, die weet dat ongetwijfeld, het enige wat ik nog weet en behoorlijk indruk maakte was paleis Coudenberg, het paleis van de Hertogen van Brabant. Volgens Wikipeda werden na het jaar 1184 de Hertogen ineens Graven. WIKIPEDA :Als compensatie voor de verdediging van Jeruzalem tegen de inval van de Egyptische sultan Saladin (1183/1184) werd de zoon van Godfried III, Hendrik I door keizer Frederik Barbarossa in het landgraafschap Brabant tot hertog verheven.
Bravo voor Hendrik I. In de omgeving van het centraal station de mensen van de 12km konden recht door en pinten gaan pakken, wij echter wilden de Marollen zien en sloegen rechts af. De Marollen, een stukje van het echte oude Brussel waar nog het echte Brussels gesproken wordt, blijken een paar donkere, verlaten straten te wezen, niemand hebben we daar gezien, alleen de kar van Marie Caricole stond daar in een hoek te wachten op haar bazin die nooit meer zal komen, Marie blijkt volgens Kris en Mieke half Mei van dit jaar te zijn overleden. Die extra lus hadden we dus over kunnen slaan. Maar al met al was het wel een leuke uitstap, volgende uitstap in Februari naar Luik.
Het einde van het jaar nadert met rasse schreden dus is het weer tijd voor het ledenfeest. Ook dit jaar was het in zaal Den Ommeganck in Dadizele. Om 13 u was er al een behoorlijke toestroom van bekende en minder bekende gezichten. Vreemd toch dat je na vier jaren bij de club toch nog met grote regelmaat de opvallende rode wsv Wervik vestjes tegen komt met hoofden eruit stekend die je nog nooit eerder gezien heb. Ook dit jaar op het ledenfeest een aantal vreemden, of zouden dat toevallige passanten zijn die denken,, oh leuk een feestje, zullen we naar binnen gaan. Wat viel er te beleven, eerst een wandeling van een zestal kilometers die je in je boekje en lijst bleek te mogen zetten, die wij dus niet bij ons hadden . Halverwege was er weeral de smakelijke pitstop bij fietsen Roelens, een druppeltje en een stuk vlaai wachtte daar vol ongeduld op ons. Schandalig maar waar,,, ik heb mensen gezien die stiekum weer in de rij schoven om een tweede druppel te bemachtigen . Ik niet hoor , ik zou niet durven. Daarna terug naar de zaal alwaar de kampioenen gehuldigt werden, eerst de jongens en meisjes met de meeste wandelingen en daarna de mannen en vrouwen met de meeste kilometers, die waren niet allemaal aanwezig en misten daardoor deze eer. Toen de traantjes van ontroering gedroogd waren kwamen de traantjes van het lachen, er was een buikspreker ingevlogen en die heeft een hoop schandalen in de club blootgelegd, een van de poppen had via-via vernomen dat er hier in Wervik flink achter elkaars gat gebabbeld wordt. Wat Machtelt niet allemaal over onze voorzitter Frans wist te vertellen,,,, ts - ts - ts. En ere-voorzitter Freddy R bleek ook een loslip te wezen. En het vogeltje van de buikspreker had meer dan normale belangstelling voor het decolleté van Annick, het arme kind was helemaal van slag. Inmiddels stonden de boterhammetjes met kaas en hesp gereed en konden we aanschuiven en op de terugweg naar onze tafel nog een lekkere Leffe meegraaien. Toen de boterhammetjes met de Leffe doorgespoeld waren en de prijzen van de tombola verdeeld, werden we vriendelijk maar kordaat verzocht op het pand te verlaten. Ik moet nog wel even kwijt dat ik nog vóór de tombola begon, tegen Rik heb gezegd dat de hij Omer voor mij moest reserveren, pfffffffff, totaal onbetrouwbaar die vent, geven ze het wel aan een ander die het misschien niet eens lust, pfffff. Niet verder vertellen hoor, maar Chris, Mieke, Christine en ik vonden daar in Dadizele nog een etablissement dat nog niet gesloten was en wij hebben ons daar nog in de drank gesmeten, de dames in de koffie en de heren in de Omer.. Toen naar huis en naar bed, maandag weer werken,,, BAH.
En weer togen we naar de kust, nu stond er een wandeling in Blankenbergen op het programma. Na enig zoekwerk dan toch een parkeerplaats gevonden, wel bij een parkeermeter. Een paar euro's armer op zoek gegaan naar de startzaal. Die was dusdanig kunstig verdoken dat we hem niet vonden, maar,,, daar zagen we een paar bekende vestjes. Die stillekes gevolgd, in de waan dat we dan de start wel zouden vinden. Toen we de zeedijk opdraaiden begonnen wij te vermoeden dat die anderen al ingeschreven hadden voordat wij hen in de gaten kregen. Wij waren van dat moment dus officieel zwartwandelaars. Het voor ons lopende tweetal heb ik nog niet voorgesteld, het waren Veronica en Wilfried en de reden dat wij hen ontdekten was omdat Wilfried een meter boven ieder ander uitstak. De rest van de geplande 12 km zijn we samen gebleven en het was een leuk wandelingetje. Er waren maar liefs 4 controles voorzien en daarvan hebben we er toch maar 2 overgeslagen. De stop op de pier hebben we uitgebreid gevierd met een hele lekkere, genietend van het uitzicht, lekker naast de stove. Deze koude Novemberdag, had ons al op een kort maar smerig buitje getrakteerd, door de harde wind werd deze recht in ons wezen gestuwd. Harde wind blijkt aantrekkelijk te wezen voor surfers en deze lagen dus in grote getalen in het koude, natte water. Na de zee kwam het achterland en via een brug over een lege beek kwamen we weer in de bewoonde wereld terecht. Mooie en hele mooie bootjes gezien en ook nog een prachtig klein oud vissershuisje. Terug op de startzaal, die we nu wel vonden, hebben we er dan nog maar eentje gedronken en daarna zijn we na afscheid van onze wandelvrienden te hebben genomen geheel onverwacht naar Brugge gereden, hebben daar de binnenstad die inmiddels mooi versierd en verlicht is doorwandeld en zijn lekker gaan eten. Daarna zijn we dan toch maar naar huis gegaan, uitgewaaid en volgevreten.
Wandelen van Gullegem naar Heule, daar een lus - o.m. door het prachtige park - en terug naar af, in een evenwichtige mix van woongebied en natuur en intussen genieten van het prachtige en zonnige herfstweertje. Met wind op kop was het af en toe de fleece toeritsen tot boven en de muts over de oren trekken om even later een stapje terug te doen, vestimentair tenminste. Hier en daat was het even zoeken naar pijlen, het mochten er wat meer geweest zijn maar we zijn niet verkeerd gelopen. En bij de aankomst een lekkere pannekoek. Meer moet dat niet zijn. Groeten, Maurice
waardoor ik die besneeuwde bergen op ons parcours helemaal niet opgemerkt heb 
Toch nog maar enkele kiekjes toevoegen.
.
