Wat is het schandalig lang geleden dat ik hier nog een berichtje plaatste.... Maar ik had een goed excuus! Ik was aan het genieten van mijn dochter!
De voorbije 4 maand leefde ik in een droom en nu nog steeds, ik blijf wonen op mijn roze wolk!! Het is genieten en nog eens genieten! Fantastisch gewoon hoe zo'n kleine meid je hartje kan veroveren. Niks dan lof hier over mijn klein 'frummelientje' Ze slaapt al weken 9 uurtjes per nacht door, ze eet al fruitpap en groentepap... Het is een echte vrolijke meid!
Mama heeft nog geen minpuntjes van haar kleine poppemieke.
Ook de papa is vol trots op zijn kleine meid! 't Zijn twee handen op één buik, papa en dochterlief!
En ja, tuurlijk zijn er dingen die mama liever anders had gedaan... Bv... het bezoek de eerste dag in het ziekenhuis (natuurlijk moesten wij onmiddellijk het goede nieuws aan de hele wereld laten weten), mijn dochtertje van arm tot arm zien gaan en zelf er maar wat verdwaasd bij zitten.... of iedereen zomaar de fles laten geven (grr...met dank aan de afgekolfde borstvoeding) zodat het enige mama-dochter moment een dochter-iedereen moment wordt... of tussen al het bezoek je dochter moeten zoeken (tja, eenmaal geboren zijn ze algemeen bezit blijkbaar die boelekes....)
Ook papa kan zich daar soms aan storen, aan al die kleine zaakjes, want natuurlijk vindt ook hij dat hij zijn dochtertje moet beschermen tegen die boze buitenwereld en wie kan dat beter dan hijzelf he,
Gelukkig weten wij dat we na alle drukte weer in rust met z'n drietjes kunnen genieten.... Dan laten we al die 'had ik maar zus of zo'tjes' voor wat ze zijn en zijn we dankbaar... voor altijd ... voor dit grote kleine wondertje dat ons hartje elke dag vol vreugde stemt! Het is onbeschrijflijk... en mama pinkt alweer een traantje weg! Laat ons maar genieten... we hebben er lang op gewacht en zijn dan ook meer dan gelukkig!!
Hiep hiep! Ons kleine meid is al een maand vandaag!
En wat kan ze ondertussen al: - mooi lachen naar iedereen - haar hoofdje flink rechtop houden - 6 uur aan één stuk slapen ... en natuurlijk ieders hart veroveren!
Wat ben ik trots op dat kleine meisje! Elke dag opnieuw heb ik wel een emo-moment, waarop de tranen in mijn ogen springen en ik me realiseer hoeveel geluk wij wel hebben met ons kleine meid. Ze is zo mooi, zo lief, ze is een echt wondertje!
De kleine ongemakjes, zoals het niet drinken aan de borst, neem ik er graag bij. Mama zit aan haar kolfje en ziet dat kleine poppemie het goed doet met haar melkje, dus doorbijten maar!
Een maandje al, wat gaat het snel! Elke dag is opnieuw genieten, opnieuw dankbaar zijn voor dit geschenk en opnieuw reikhalzend uitkijken naar morgen... opnieuw een dag met drie, voor altijd!
Wat kan het leven ons nog meer bieden? We hebben alles wat we wensten!
Jij was al lang geen frummeltje meer, maar frummelientje, dat was mama's en papa's grote geheimpje! Maar nu mag iedereen het weten!
Zoals mama steeds al gezegd had, ben jij een braaf kindje, en dat heb je reeds bewezen door je aan te kondigen op je uitgerekende dag, 29 augustus 2009!
Omstreeks 6u wordt mama wakker met wat buikkrampen, niks ergs en mama kruipt terug in haar bedje... Tot om 7U15 mama iets bizar voelt, zich op tijd realiseert dat haar water breekt, papa naast haar uit het bed springt en we op tijd de handdoeken uithalen!
Naar beneden gegaan en ons op 't gemakske klaargemaakt om te vertrekken richting ziekenhuis. Omstreeks 8U30 hebben we ons aangemeld op de spoed waarna we ons naar de verloskamer mochten begeven. Daar mocht mama onmiddellijk aan de monitor en werd er gezegd dat er al 4cm opening was, da's een goeie start! Mama krijgt weeën en rond de middag worden die steeds pijnlijker... opening blijft 5 à 6 cm... We krijgen ook te horen dat mama niet onder water mag bevallen omdat de bloeddruk te hoog is... jammer.... Ik krijg ook een infuus om de weeën te versterken... Net op het moment dat mama niet meer kan en niet meer gelooft dat ze sterk genoeg is, vertelt de gyn dat er 10cm opening is en mama krijgt persweeën. Vanaf dan is alles in een stroomversnelling gegaan, mama persen, de vroedvrouw en papa (een echte vroedman!!!) supporteren en de gyn vermeldde de stand van zaken, een sterrekijkertje, dus even extra ons best doen! Even moeten stoppen met persen toen je hoofje tevoorschijn kwam, de navelstreng zat er 2x rond en toen was je daar om 15u56!! Een schat van een dochter!! 3180 gram, 50,2cm en perfect!
Overmorgen precies een jaar geleden dat ik deze blog startte. Met heel veel hoop, een beetje verdriet, maar met de blik op de toekomst! En kijk, een jaar later is jouw komst bijna een feit!!!!!!
Lieve frummel heeft het best naar z'n zin in mijn buikje... Maanden geleden verwelkomde ik daar een klein embryoke en hoopte dat mijn warme nest een thuis zou zijn... en dat is het geworden en tot heden nog steeds gebleven... De smeekbedes van mama en papa om je toch wat vroeger te bewonderen, het heeft nog niet mogen zijn... Jouw eigen willetje zal beslissen wanneer je komt piepen....
Mama is echt klaar met alles!!! Jouw wiegje staat er ... de poezen houden het vrij voor jou!
Ik heb het ook wel gehad met die vervelende nestdrang... het is te warm om er nog langer aan toe te geven...
Nog een weekje alvorens de volgende controle... Elke avond hoop ik stiekem 's nachts wakker te worden met dat gevoel 'het is zo ver', maar elke morgen zit jij nog veilig bij mij te friemelen..
Ik probeer er nog wat van te genieten, ons momentjes, alvorens je te delen met al die nieuwsgierige wachtenden.... Papa kijkt ook uit naar jouw komst en denkt bij elke kik van mama dat het echt wel niet lang meer duren zal! Je wordt papa's kleine (b)engeltje, da's zeker hoor!!
Ben je niet te overtuigen, lieve frummel, om je te laten bewonderen door ons allen?
Deze morgen om 5u wakker met menstruatiepijnen en misselijk gevoel, beetje ellendig... Raar als je al die maanden dat gevoel niet gehad hebt.... Even rondgelopen en terug het bed in, maar dat was niet ideaal... Dus, om 't ventje nog wat rust te gunnen, dan maar opgestaan!
Controle bij de gyn stond al vast, dus we moesten niet holderdebolder gaan horen wat er nou aan de hand was! Gyn had een bevalling gehad, dus was een beetje in retard.... De vroedvrouw nam mijn bloeddruk en die was pico bello! (mama doet haar best he!!) Ook de uitslag voor streptokokken was negatief. Die pijnen, dat zijn voorweeën zei de vroedvrouw, dat wil helaas niet zeggen dat er schot in de zaak komt... frummel zal zelf wel beslissen wanneer ie zich laat zien!
Na een halfuur wachten, mochten we eindelijk bij de gyn... Na een ietwat (wil niemand afschrikken) pijnlijk onderzoek, bleek dat frummeltje nog hoog zit en alles nog potdicht... mama dus een beetje teleurgesteld... Zeker toen bleek dat je gewicht werd geschat op 2943gram, wat eigenlijk al best voldoende is om te komen piepen, niet???
Dan maar boodschappen gedaan en proviand ingeslaan alsof er nooit meer gelegenheid komt daarvoor...
Mama heeft nog wel wat plannen deze week, maar als jij beslist dat jij er eerder aankomt, dan is dat ABSOLUUT GEEN PROBLEEM!!!!!
Nog efkes een update want het begint toch te naderen euh...
Monitorke op woensdag was dik in orde! We hebben daar lang gezeten, eigenlijk gelegen, maar bloeddruk was goed en jij deed het natuurlijk ook goed!
Da's ondertussen al een weekje geleden en maandag mogen wij weer op controle! Hopelijk heb je nu al een goed gewicht om geboren te kunnen worden en is er al wat schot in de zaak gekomen, want mama en papa verlangen echt naar jouw komst nu!
Mama heeft de indruk dat jouw bewegingen toch iets anders aanvoelen, benieuwd wat dat zou zijn? Misschien ben je helemaal gaan klaarliggen voor jouw geboorte?!! De weg naar mijn blaas heb je alleszins herontdekt.... Harde buiken kennen we ondertussen zeer goed, maar ze zijn niet pijnlijk dus niets wijst er op dat jij je wat vroeger zou aankondigen....
We hebben jouw parkje beneden gezet, zodat de poezen alvast kunnen wennen, maar ik denk dat we ook jouw wiegje moeten opmaken, want op een plastieken hoes willen de poezen natuurlijk niet komen... Mijn valiesje is zo goed als vertrekkensklaar!!! We wachten enkel nog op jouw signaal!!!!
Tussen de rugpijnen door gaan we lekker verder met de nestdrang! Alles zal hier pico bello zijn!!
Gisteren op controle geweest en het gaat helemaal goed met ons beebke! Gewicht is nu 2456gram, da's veel beter dan vorige keer denk ik zo!
Ikke had wel een hoge bloeddruk, maar dat heb ik wel vaker... Maar die gyn vond toch dat ik eens een monitorke moest doen, bij deze woensdag dus.
Plots heb ik wel wat last van 'nestdrang' (had ik dat al niet de hele zwangerschap door???) Alles moet nog gepoetst worden, er moeten nog klusjes gedaan worden, eten invriezen voor een heel leger, nog wat shoppen...
Ik ben alvast begonnen met het vullen van doopsuikers, dat MOEST nog! Zo is alles klaar voor het geval dat ... De proefdruk is ook in orde, nu maar duimen dat de kaartjes dat ook zullen zijn....
Vandaag naar de huisarts geweest, daar was de bloeddruk weer helemaal ok! (heb es extra mijn best gedaan!!) Wel weer veel harde buiken en veel rugpijn, moet misschien nog wat rusten straks....
Wat voorheen nog zo lang leek, komt nu toch langzaam dichterbij... nog 39 dagen, da's echt niet lang meer!
Mama en papa treffen de laatste voorbereidingen; we doen de laatste aankopen, checken en dubbelchecken of we alles in huis hebben, wassen en strijken kleertjes (echt leuk!), en mama blijft maar alles poetsen want daarna heeft ze beslist geen tijd meer ...
De laatste maand zal voorbij vliegen want er moeten toch nog een aantal zaken gebeuren he; doopsuiker vullen, valiesje maken, parkje zetten, bedje enzo opmaken, proefdruk van het kaartje nog eens bekijken... en bevallen!
Nog een weekje en we mogen terug op controle, hopelijk heb je dan een mooi gewichtje al!!
Anders altijd te vroeg, nu maar net op tijd om frummeltje te gaan bewonderen bij de gyn!
Frummeltje zit nog mooi op z'n plaats, geen opening, dus niks om ons zorgen over te maken, dik in orde!
Daarna nog even een vlugge glimp van je opgevangen en wat metingen uitgevoerd.
Je zit nu net onder de gemiddelde curve (vorige keer er net op) en je gewicht wordt momenteel geschat op 1867g. Dat wordt dan toch geen 3300g bij je geboorte... momenteel he, dat verandert zo snel....
Enkele foto'tjes afgedrukt... geslacht nogmaals bekeken, hihi, dat verandert echt niet meer hoor!
Mama haar gewicht gecontroleerd, viel deze keer echt mee om vijf weken verder te zijn dan de vorige keer, goed zo!
Mooie foto'tjes van de 3D getoond aan de gyn, die ook bevestigde dat frummeltje een aardje naar zijn vaartje is!
Volgende afspraak binnen 2,5 week, da's niet lang he!!
Ik blijf zoveel mogelijk binnen en kijk hoe mooi het weer is van achter het vensterraam... Maar af en toe moet een mens zich toch eens buiten begeven en dan overvalt de warmte me echt....
Resultaat: gezwollen handen en voeten, mooi zicht hoor!!!
Ik zal me dus maar binnen houden, want temperaturen van 28° en meer... dat is niet echt uitnodigend meer....
Pff.... hopelijk kan het zomeren met wat minder ook hoor....
Gisteren heeft mama een vroeg, maar heel leuk verjaardagscadeautje gekregen van papa.
We zijn naar Kortrijk geweest voor een 3D echo!
We waren daar een beetje te laat, maar dat vond die mevrouw helemaal niet erg en ze ontving ons in een heel knusse gezellige ruimte met zachte muziek voor een 40 minuten durende afspraak met ons frummeltje!!!!
In het begin lag je met je gezichtje verstopt. Mama moest zich draaien en keren en gepord worden opdat je je mooie snoetje liet bewonderen!
En wat ben je mooi!! Je hebt al bolle wangetjes!
De echoscopiste zei dat je op je papa lijkt. Je was de rust zelve (da's ook meegekregen van je papa) en je lag rustig te slapen en te genieten! De navelstreng lag onder je kinnetje, wat rustgevend was werd ons verteld...
Daarna lag je met je voetje aan je gezichtje, speelvogel dat je bent! Je had ook eens de hik...
Het was en zeer emotioneel moment... Mama moest wat traantjes wegpinken... Mama en papa kijken nu nog meer uit naar jouw komst om die bolle wangetjes ook te zien blozen!
De echoscopiste heeft ook jouw geslacht nogmaals bevestigd, maar heeft het niet op de video gezet. Andere gegadigden kunnen jou dus ook al eens bewonderen!
Ik ben het beu dat andere mensen me constant zeggen wat goed voor me is en wat niet....
De buurman zei me deze morgen dat ik de rolluiken niet mag omhoog trekken want dat dit slecht is voor mijn kindje... het zou wel eens kunnen losscheuren en dan is het gedaan. Fijn om weten, echt, ik dacht dat ik mijn armen gebruikte om mijn rolluik omhoog te doen, maar wat weet ik er nu van???
Schoonmama heeft ook al gezegd dat ik niet meer mag kuisen en dat het ventje niet meer over kasseien mag rijden met de auto... Bovendien mag ik al sedert het begin van de zwangerschap geen boodschappen doenvan haar, niet enkel de zware dingen, neen, ook geen lichte zaken dragen....
Nu vraag ik mij af, hoe doen mensen die nog moeten gaan werken dat? Ik ben reeds thuis sedert het begin van de zwangerschap, maar er zijn genoeg anderen die hun job tot minimum 6 maand en zelfs tot aan de bevalling uitoefenen... Die mogen dan ook niks meer doen ofzo??? Ik zal me dus maar een poetsvrouw en boodschappenservice aanvragen... En voor de rest moet het ventje maar alles doen zeker...????
Nu, ik begrijp wel dat we wat moeten opletten en het lot niet moeten tarten.... Ik heb zelf ook ondervonden dat je lichaam het wel aangeeft wanneer je teveel doet...
Maar dat mensen echt letterlijk durven zeggen dat je je kind zal verliezen??? Daar schrik ik toch van...
Alsof ons frummeltje niet het kostbaarste is in ons leven??? Kan ik echt kwaad van worden!!!!
Ik weet ondertussen dat ik voldoende rustmomenten moet nemen, maar dat weten alleen is niet genoeg... dat in de praktijk brengen, is moeilijker....
Deze week goed begonnen met maandag een rustige dag... Dinsdag had ik echter energie voor 10: dus, boven alles gekuist, tuinhuis volledig opgeruimd, buxus gesnoeid... tegen de avond... pert total... Woensdag echter vol hernieuwde energie opgestaan dus vensters gekuist, onkruid uitgedaan... tot ik bijna niet meer rechtliep van de steken in mijn buik...
Gelukkig moesten we die avond op cursus en heeft 't ventje maar eens lief gevraagd aan de vroedvrouw of ik me zorgen moest maken... Geen zorgen, beetje rustig aan doen... zolang er geen harde buiken zijn, geen paniek...
Zo gezegd, zo gedaan, tegen 22u30 toch in bed geraakt... Maar slapen, daar kwam niks van in huis....
Ik denk dat ons frummeltje een beetje hoog zat, want ademen was heel moeilijk en ik heb dan maar al zittend een dutje gedaan... Elk uur van de klok gezien en om 4 uur al weer wakker... met rugpijn, hoe kan het ook anders??
Hopelijk gaat het volgende nacht beter....
Cursus was zeer interessant, het ging over borst- en flesvoeding... Mijn keuze voor borstvoeding lijkt precies minder evident nu, voor het gemak moet je het niet doen, toch de eerste dagen niet zo te horen... Wordt even doorbijten dan....
allez, ga de goede raad opvolgen en wat rusten nu.... zeldzame momenten zijn dat....
Gisteren de vierde les gehad; over medische interventies: keizersnede, zuignap, inleiding en epidurale enzo...
Allemaal dingen die je weet, maar die je liefst ver in je achterhoofd houdt, omdat je toch ergens hoopt dat allemaal niet nodig te hebben he...
Nog een video gezien die de gevoelens compleet maakte...
Dus vannacht rare dromen over de bevalling gehad, maar niet traumatiserend, gelukkig maar....
Frummeltje schopt en klopt er hier rustig op los deze week! Duidelijk in een actieve bui, terwijl het bij mij eerder omgekeerd is... Misschien heeft het één wat met het ander te maken...
Nog geen telefoon gehad over de suikertest, zal wel allemaal in orde zijn zeker??
Met een opkomende verjaardag in het verschiet kon ik geen mooier cadeau bedenken om haar te geven!
Blij verrast ... en natuurlijk heeft ze aanvaard!
Mooi mooi! We zijn enorm tevreden met onze keuze!
Gisteren waren het ook verkiezingen. Ik moest gaan zitten, maar met dank aan de jeugd die mijn plaats wou innemen, mocht ik beschikken! Geen slecht woord over de jeugd hoor!
't Werd dus eigenlijk een luilekkerweekend, moet kunnen he!!
Dus, weer iets van ons to do lijstje geschrapt, goed he! We staan op schema!
Altijd fijn om op afspraak te mogen en dat was vandaag niet anders!!!!
Eerst eens langs het labo langs om een drankje te drinken voor de suikertest. Dan nog een halfuur moeten wachten en eindelijk, om kwart na elf, mochten we binnen!
Genoten van een lange uitgebreide echo! Vier hartkamertjes, de hersentjes, beentjes en teentjes gezien... en natuurlijk nog ietske he Al jouw tuimelingen kunnen bewonderen, want ofwel vind je het helemaal niet fijn op echo, ofwel wil je al wat je kan laten zien dan! De gyn zei dat je heel lening bent, je was aan je eigen voetjes aan het kriebelen! Alleszins, wij zijn tevreden hoor. Jij weegt 1136g en zit daarmee op de gemiddelde curve, perfect dus. Als je zo verder doet, dan weeg je bij je geboorte 3300g, da's best wel flink! Oh ja, in tegenstelling tot vorige keer, lig je nu wel met je hoofdje naar beneden! Dat had mama ook al gevoeld dat die voetjes best hoog aan het schoppen waren, helemaal top dus!
Nog even de weegschaal gepasseerd.... daar valt verder niks over te zeggen....
Mooie afdrukjes gehad van jouw kunstjes!
De komende 4 afspraken vastgelegd en eenmaal deze gedaan zijn, zijn we zowaar in week 40 aanbeland!!!!
Dan nog even langs het labo voor bloedafname en hop, alweer 5 weekjes wachten tot we je terug gaan zien op 10 juli....
Gisteren een interessante les gehad over de bevalling... je weet meteen wat je te wachten staat....
De vroedvrouw had het eerst over de ligging van de baby, ik vraag het morgen eens aan de gyn, hoe ons frummeltje ligt, alhoewel ie nog kan draaien he!
Daarna een demonstratie met een pop en hoe die door het bekken passeert, tof tof, 't was maar juist gepast! En natuurlijk uitleg over de scheur of de knip, fijne vooruitzichten zijn het wel!
Tenslotte een rondleiding in de verloskamers. Het ventje zag het bubbelbad al meteen zitten! De baarkruk wat minder, hij vreesde er wat voor dat ik zijn handen of knie zou kapot nijpen, haha...
Tja, we staan er voor he! En het helpt natuurlijk an awful lot dat je daarna een kindje in de armen houdt he!!!
Ook nog wat doopsuikertjes gemaakt, ik zit nu toch al over de helft denk ik! Nog even naar de winkel moet ik gaan, want heb alweer wat te kort...
Wat een heerlijk weertje vandaag!! Zonnetje en een fris briesje zodat het allemaal wat te doen valt, schitterend! Zo mag het blijven!!
Vandaag zijn we 27 weken ver, nog 13 weken te gaan, lijkt alsof het toch wel wat begint te korten, niet?
Daarnet gelezen dat ons kindje deze week levensvatbaar is, altijd geruststellend, maar frummeltje mag best wel nog een beetje blijven zitten hoor! Op het eind van deze week zou frummel ongeveer 35 cm moeten zijn en ongeveer een kilo'tje moeten wegen, benieuwd of dat zal kloppen bij de gyn!
Nog steeds rugpijn hier, is maar 1 dagje beter geweest deze week... Niks helpt nog, toch nog eens vragen hoor vrijdag... De pijn straalt nu reeds uit naar mijn onderbuik en bekken en wordt dus steeds lastiger....
Maar goed, genoeg gezaagd! Er is ook goed nieuws!
Gisteren hebben we eindelijk de peter gevraagd voor ons kindje! Gelukkig heeft ie ja gezegd!!! Wij superblij en peter natuurlijk ook!
Ook nog een aantal gokjes gehoord ivm het geslacht; jouw peter denkt dat je een jongen bent, maar hoopt op een meisje. Zijn vrouw denkt dat je een meisje bent!
Vrienden die daar ook op bezoek waren hadden een testje. Door de manier waarop ik een handdoek opraapte, dacht ie dat je een jongen bent...
Niks verklapt hoor, ze zien het wel he, binnen 90 dagen!!
Gisteren informatieavond gehad over de arbeid; wanneer moet je binnenkomen, wat neem je mee, wat zijn tekenen dat het in gang komt, hoe weeën opvangen, hoe puffen... Gelukkig mochten we ook even op een bal zitten, kwestie van afwisseling (gelukkig, want die stoelen waren ellendig voor mijn rug!)
Enne, we zien het nog altijd zitten! Gelukkig maar!
Iemand het gezien? Voorbije woensdag zijn we de 100 dagen nog te gaan gepasseerd!! Dat wil zeggen, reeds 180 gedaan (ongelooflijk toch!) en nu nog 97 te gaan!! Het komt gestaag dichter, maar mag van mijn part toch wat sneller gaan... ik verlang er zo naar om jou te zien...
Woensdag mochten we ook voor de eerste maal op cursus. We kregen uitleg ivm de zwangerschap, maar niets wat ik nog niet wist, tja, we zijn dan ook reeds 6 maand zwanger he... Volgende keer gaat het over de arbeid, zal ik misschien wel minder happy zijn. Zeg nu zelf... wie heeft het nu graag over geplande pijn, intens afzien... Gelukkig maar weten we dat reeds velen ons voor gegaan zijn en dat er in vele gezinnen meer dan ééntje is geboren en dat stelt me gerust. Bovendien is mijn enige zorg jou gezond en wel op de wereld zetten en dat beetje (?!) pijn nemen we er wel bij!
Gelukkig kwamen we ook de gyn nog tegen woensdag ( die had wachtdienst) zodat mijn bezorgde ventje eens kon vragen hoe het nu verder moet met die rugpijn... Ik ben geen klager, maar éénmaal je niet meer normaal kan rechtstaan, zitten, de trappen doen of lopen, dan weet ook ik dat er iets mis is... Wat het is, weten we niet, maar de gyn zei dat het ventje me maar moest masseren (wachten we bij deze nog steeds geduldig op ), een warmwaterkruikje of kersenpitje erop leggen... enne... veel rusten??????? Ok dan, maar ik deed het al wat kalmer aan ivm de harde buiken... het leek me niet dat ik nu nog teveel deed... Ik moet nu wel bekennen dat het beter is als ik rust, maar ik kan toch niet de hele dag in mijn zetel doorbrengen?? Gelukkig doen we dat allemaal voor jou, anders zou ik beslist geen 'zetelhanger' worden... Hoop toch stiekem dat het snel overgaat hoor.
kamertje is tip top in orde, alleen kindje ontbreekt
Donderdag kwamen ze de meubeltjes van het kamertje leveren... Konden ons niet houden, en moesten deze onmiddellijk beginnen in elkaar te steken.
Mooi hoor, het resultaat, al zeg ik het zelf!!!
Daarna nog even langs Ikea om wat spulletjes te halen om dat kamertje te decoreren he!
Fijn fijn, alleen het kindje nog en het kamertje is compleet!
Vandaag nog even een oefensessie gedaan voor het in elkaar knutselen van de doopsuikers. Het zal wel lukken, al zijn het er toch veel... Een dertigtal gedaan, nog een honderdtal te gaan... En dan nog deze voor de kindjes... Zullen nog weten wat doen he, de komende maanden!
Nu kan ik dus vertellen waarom ik het zo druk had! Papa in spe werd 36 en wou al jaren een verrassingsfeest, bij deze is dit dus gebeurd! 't Was wat moeilijk om alles achter zijn rug te doen, vermits papa lief net voorbije week had uitgekozen om thuis te zitten met een lumbago , maar goed, het is wonderwel gelukt!
Vele cadeautjes, sangria, en dubbel zoveel taart als het aantal genodigden later, was papa moe maar voldaan!
Als beloning daarvoor heeft papa op zijn verjaardag een buggy voor jou gekocht en die staat nu mooi te pronken op jouw kamertje! Dank je wel papa, zo'n verjaardagen mogen er nog komen!
We zijn ook al jouw doopsuiker gaan halen, dus eigenlijk kan mama aan de slag... eenmaal ze de tijd heeft he... Bovendien wil papa ook helpen, maar zijn to do lijst is bijlange nog niet klaar, dus ik denk dat die suikerbonen nog wat zullen moeten wachten... er is nog tijd genoeg!
Vrijdag ook jouw lieve snoet terug gezien. Mama had zoveel zenuwen, dat heb ik in lange tijd niet meer gehad We moesten gelukkig niet lang wachten, afspraak om 10u en om 9u40 waren we al binnen!!
Ik had een hele pak vragen: - is het normaal dat ik zo vlug buiten adem ben? Jaja, kindje wordt groter en neemt dus meer plaats in... - ook normaal dat ik het zo warm heb? Jaja, en het moet nog zomer worden.... - veel dorst? jaja, zolang het geen 5 liter wordt per dag alles ok! - voor de kuitkrampen een ander medicamentje daar het vorige voor net iets teveel achteruitgang zorgde als je begrijpt wat ik bedoel... - harde buiken??? Even paniek!! En bij mij dus grote paniek.... Maar na een inwendig onderzoekje bleek jij nog mooi op jouw plaats te zitten! Oef!!! Mama moet gewoon haar niet 'overdoen', zal er dan toch wat rekening met moeten houden. Doe ik hoor, speciaal voor jou!
Maar jij zag er natuurlijk weer prachtig uit, weer van top tot teen bekeken en alles gekeurd, je bent een pracht minimensje en zit mooi op schema! 10 op 10!!
Volgende keer weer bloedafname voor zwangerschapsvergiftiging en de suikertest. Zal ik weer extra zenuwachtig zijn zeker....
Al weken zaag ik het ventje de oren van zijn hoofd! ' Allez, voel eens aan mijn buikje, ons kleintje schopt', maar neen, het ventje kwam niet voelen...
Moest ik toch effe uitklaren waarom dat was. Bleek dat het ventje een beetje schrik had voor ontgoocheling omdat hij dat kindje misschien niet zou voelen...
Maar ik ben nogal goed in mensen overtuigen, zeker mijn ventje (onder lichte dwang, maar sst...) Dus, gisteren, eindelijk, een grote hand die bijna geen enkel plekje op mijn buik kon missen en ja hoor, nog geen seconde later was ie daar al, ons frummeltje, of zeg maar frummel, want amai wat kan die sjotten! Papa heeft het dus gevoeld en moest lachen, vond het dus wel fijn om weer iets dichter bij jou te zijn!
Gelukkig weet mama altijd hoe ze papa moet aanpakken he!
Vrijdag gaan we je gaan bewonderen. Die 4 weken zijn relatief vlug gegaan. De komende 4 weken zullen ook wel snel gaan nu... mama heeft het druk, met wat, vertel ik later nog wel!
Nu je kamertje af is, moet ik opnieuw een werkje zoeken om de tijd met te doden.... Ik moet iets om handen hebben of ik draai hier compleet door he!
De vlagen van vermoeidheid zorgen ervoor dat ik af en toe de zetel eens op zoek, zo passeert de tijd ook he!
Ik heb wel zin om kleertjes te gaan zoeken... Maar daar heb ik nog tijd genoeg voor he!
Deze week vernomen dat er weer een collega'tje zwanger is! Fijn fijn! Jullie kunnen vriendjes worden! Een ander collega'tje moet alweer bijna aan het werk... da's minder... haar kleine pruts zo moeten achterlaten...
Ik heb ook een afteller geplaatst. Nu we over de helft zijn, mag dat he! Alhoewel het nu nog langer lijkt... We kunnen volgende maand wel de 100 dagen vieren! Rond 20 mei denk ik!
Deze week geen grote plannen... 't venteke is altijd gaan werken, dus doen we het hier ook wat kalmpjes aan...
Deze week moet je nog wat verdikken, naar 't schijnt, de kaap van 500g zou je moeten halen! Ik ben benieuwd!
Terwijl papa de afwerking van de kamer aan het doen is, pieker ik me suf....
We hebben nog steeds geen peter en meter gekozen... Niet dat we geen keuze hebben, maar we willen natuurlijk het beste voor ons frummeltje!
Maar wat is dan het beste? We willen mensen kiezen die er altijd voor ons gezinnetje zullen zijn, dus ook mensen die er reeds geweest zijn in onze weg naar ons wondertje... Mensen die eerlijk en oprecht zijn, die rechtuit zeggen (en niet achter onze rug! ) wat ze denken zonder ons daarom te kwetsen... Mensen die het goede weten te waarderen, mensen die niet voor het minste in een colère uitbarsten wat weer tot ruzie leidt...
Moeilijk, die keuze maken, want je kan niet voorspellen hoe het in de toekomst zal lopen, we kunnen ons enkel baseren op zaken die in het verleden zijn gebeurd... en zijn dit dan oude koeien???
Misschien maken we het onszelf te moeilijk en moeten we zoals de meesten de traditie volgen... De mensen die er nu immers voor ons zijn, zullen dat altijd zijn en zullen ook deel uitmaken van ons frummeltje zijn leven... Ach, we zien nog wel...nog even de tijd... nog even piekeren... misschien denken we te veel...
De doopsuikertjes zijn alleszins beslist! Toch al 1 knoop doorgehakt! Eenvoudig, maar mooi! Nu ze nog maken he, maar da's voor binnen een maand of 2!
We zijn toch al over de helft nu, we kunnen beginnen aftellen, nog 18 weken en 5 dagen te gaan, reeds 21 weken en 2 dagen voorbij. Klinkt alsof het niet lang meer is, maar lijkt toch nog ver weg... nog meer als 4 maand!
Je bent al zo flink, elke dag laat je je wel voelen! Je zou op het eind van deze week 29 cm zijn en 440 g wegen...
Nog 2,5 week en we zien je terug!
PS: de gyn heeft niet gebeld, mama is dus niet besmet met toxo, dus het is niet voor niks geweest dat we geen broodje préparé hebben gegeten
Deze morgen fris gewassen en op tijd wakker (jaja, om 7U30 was ik al schoppend van de partij!) want we mochten nog eens lachen voor de camera!
Net op tijd in het ziekenhuis, maar toch nog even (lees immens lang) moeten wachten...
Eindelijk was het aan ons!
De lieve gyn nam onmiddellijk een kijkje; met een grote klieder gel op de buik en het echoapparaat in de aanslag werd ik langs alle hoeken bekeken.
Mijn hoofdje werd gemeten, mijn hersentjes waren dik in orde (einstein in spe) ook mijn buikje werd gemeten (ben nog niet te dik hoor!), mijn beentjes en voetjes kwamen in beeld mijn hartje, maag en niertjes tiptop in orde en de gyn zei da'k een schoon poepke had!!!! ( wat een compliment!!)
Het gewicht (niet dat van de mama want die is natuurlijk alweer verdikt!) een dikke 327 g, wat zeg je daar van! En ik ben te groot geworden om op 1 enkele foto te kunnen...
Ik ben weer goedgekeurd, de mama ook (enkel wat magnesium bijnemen, valt wel mee dus) Papa moet ons wat soigneren zei de gyn, da's natuurlijk altijd mooi meegenomen
Enne, ik ben nu eindelijk wat actiever aan het worden, mama en papa waren blij met mijn + bij kindbewegingen op mijn rapport!
Vier weekjes alvorens we terug mogen kijken, 8 mei!
Wat een speciaal gevoel is dat elke morgen, wakker worden, en beseffen dat je niet alleen in bed ligt, ook al is het ventje al lang gaan werken!
Elke keer dat mama gaat platliggen in haar zetel of bed, dan is het jouw moment om je te laten voelen... Of misschien ben ik op andere momenten te druk bezig om er aandacht aan te schenken, dat kan ook.
We zijn aan het wachten tot je ook papa kan sjotten, en dat zal niet lang meer duren, want ik voel je ook al aan de buitenkant, maar het is zo'n momentopname, dat papa nu nog niet snel genoeg bij het buikje is... plaagstok dat je bent!
Nog 3 daagjes, ik kijk er naar uit!
Ik las ergens dat het nog ongeveer 146 dagen is voor jouw komst, nog zo ver weg en toch zo dichtbij! Zaterdag zitten we in de helft en dan is het aftellen begonnen!!
Nog even een berichtje van ons want het is een hele tijd geleden!
Je zou denken dat iemand die elke dag thuis is, tijd heeft, maar niks is minder waar... Een weekje gaat vlug voorbij!!
Wat is er ondertussen veranderd?
Ik weet nu zeker dat ik ons frummeltje voel! Elke keer als ik eens rustig ben ( lees 's avonds na een hele dag vanalles uitgevonden te hebben om te doen) dan voel ik ons kleine pruts bewegen. Een licht fladderend gevoel in de buik, plopjes als het ware ... maar ik weet zeker dat het ons klein hummeltje is!
Een goed excuus dus voor de mama om het af en toe toch eens wat rustiger aan te doen!
Ons frummeltje z'n kamertje schiet ook al aardig op! Vorige week behangen ( met dank aan onze helper!) en deze week gaat het vloertje erin! Het begint echt vorm te krijgen!
Ook de eerste kleertjes zijn gekocht! En ben nu wel echt benieuwd naar het geslacht!
Nog een weekje een half wachten en we krijgen je uitgebreid te zien! Zal je flink naar mama en papa luisteren en je geheimpje prijsgeven of laat je nu al zien dat je een beetje koppig kan zijn? ( net zoals je papa, want mama is natuurlijk niet zo )
We zien het wel! Oh, je bent zo welkom! Was het al maar augustus!
Het was een zeer vlugge echo, ging er eigenlijk al helemaal geentje zijn moest het van het Riziv afgehangen hebben...
Gelukkig weet onze gyn dat we toch altijd beetje nieuwsgierig zijn (niet ongerust hoor!!) en geeft ze ons onze zin.
Ons frummeltje lag heel stil, opnieuw! Ze zeggen dat een rustig beebke in de buik, een actief is daarbuiten, dat belooft dus! Beetje zwaaien ging ook niet, maar ie was toch druk in de weer met zijn handjes, eentje op zijn hoofdje en eentje op zijn aangezicht. Lief!
Hoe groot ie is, geen idee, heeft ze niet gezegd, het moest snel gaan.
Jammer dat ze in de rush niet vergeten is van me te wegen, aiai toch, al 3 kilo sinds het begin, die kilo per maand lijkt hier echt wel op te gaan... Ik maakte er meer problemen van dan zij, dus valt nog allemaal binnen de perken dan!
't Ventje vroeg nog vlug wanneer onze gyn van plan is verlof te nemen, NIET wanneer wij moeten bevallen, goed zo!
Volgende afspraak is binnen vier weekjes, alweer veel te lang dat we jou niet kunnen zien. Maar dan hebben we wel een uigebreide afspraak met jou!
Daarna nog even naar een babywinkel geweest, leuk, al die kleertjes!
Maar nog geen gekocht, je gaf immers je geheimpje niet prijs vandaag!!
Met het eerste zonnetje, zijn ook de eerste kriebels daar! Niet de grote lenteschoonmaakkriebels, want die zit er hier al op... Neen, kriebels in de buik, waarvan ik me afvraag of dit onze frummel is!! Met mijn geschiedenis van rommelende darmen enzo, is het mij nog niet echt duidelijk of die kleine plopjes onze frummel kunnen zijn. Ik hoop natuurlijk van wel, maar echt zeker ben ik het dus nog niet.
Voor de rest zijn we hier volop plannen aan het maken. We zijn aan het uitkijken wat voor spulletjes we interessant vinden, wat voor kamertje ons wel iets lijkt. Gelukkig kennen we een aantal ervaren ouders die ons met raad bekogelen van wat wel en niet aan te schaffen. Leuk hoor, dat wel, en keuze in overvloed. We laten het allemaal even bezinken en bekijken het dan eens opnieuw. Wie weet zijn we dan al van idee veranderd.
Kleertjes kopen, dat lijkt me fijn... maar daartoe zou ik graag eerst het geslacht weten, benieuwd wanneer frummel zijn geheim zal prijsgeven. Voor jullie wordt het sowieso wachten tot eind augustus, want wij zijn niet van plan om z'n geheimpje te verklappen er mag toch nog wel een verrassing zijn, niet?
Buren die op de hoogte zijn, zijn blij dat er iets gedaan wordt aan de vergrijzing en ontgroening van onze straat! Toch sympathiek van ons he dat we ook daar ons steentje aan bijdragen!!
De eerste knoop die we nu eens gaan doorhakken, is jouw naam zoeken, een leuke, maar geen gemakkelijke opdracht!
Volgende afspraak op maandag, die vier weken zijn niet omgevlogen hoor, en we kijken dolblij uit naar een nieuwe foto van jou!
Vandaag absoluut geen last van nestdrang, tenzij een nestje maken in de zetel ook nestdrang is? Heel moe opgestaan en pijn in mijn rug en benen... dat komt ervan als je tot 2u wegblijft om vanalles te doen en vermoeidheid negeert en je voordoet als iemand die alles wel aankan...
De uren slaaptekort van deze week vergen hun tol. Een nachtje doorslapen is er niet meer bij tegenwoordig, ik bereid me alvast voor
Op de koop toe dan toch nog eens ziek (je begrijpt me wel) geweest deze middag. Mijn eigen schuld, ik had gisteren maar niet moeten zeggen dat het toch alweer een week geleden was... te lang blijkbaar....
De weken gaan traag voorbij als je thuis bent. Anderen gaan gaan werken en moeten zich haasten om alles rond te krijgen, maar ik... ik heb massa's tijd... De grote schoonmaak zit er bijna op en dan heb ik niks concreet meer gepland... Wat zal ik doen dan??
't Ventje heeft te veel werk, ik te weinig... Waar is de tijd dat het andersom was? (komt beslist wel snel weer hoor, daar ben ik van overtuigd)
Het zonnetje is nog niet genoeg van de partij om er al echt te kunnen van genieten... hopelijk komt dit snel...
Frummel doet het goed, nog een goed weekje en dan is het eindelijk weer zover, kunnen we hem nog eens zien! Laat dit weekje dus maar snel om zijn!!
Gisteren een vriendin op bezoek gehad waarmee we het blije nieuws nog niet gedeeld hadden. Altijd super om de verraste blikken te zien en de blije gezichten!!
Ze vroeg of ik last had van nestdrang? Nestdrang? Ikke?
Kan niet, is nog veel te vroeg... De grote lenteschoonmaak is dit jaar vroeg gestart ja... En ook nog 6 maanden te gaan lijken niet genoeg om alles af te krijgen... Het meest maak ik me zorgen om mijn ventje, die naast zijn werkuren ook nog al mijn willetjes moet aanhoren... doe eens dit of dat, we hebben niet veel tijd meer hoor!
Maar nestdrang? Neeje
Frummeltje doet het heel goed, dat voel ik We kregen de uitslag van de risicoberekening voor het Down syndroom. Dit moest kleiner zijn dan 1 op 25O en het is kleiner dan 1 op 10000!!! Zeer goed dus van die Frummel!!!
Ik ben zo trots!!!
Benieuwd wanneer we die eerste bewegingen gaan voelen (tenminste als ie niet altijd zo rustig is als bij de echo!)
Sinds zondag zijn we de 12 weken voorbij!! En alles goed verlopen, of toch zo goed als het kon he (misselijkheid enzo kan je onmogelijk goed noemen, maar er zijn ergere zaken dan dat he!)
Frummel is een rustige foetus, zegt de gyn (zal ie alvast niet van zijn mama meehebben, eh ) Geen gezwaai, enkel rustig aan het slapen met zijn armpjes opgetrokken... we konden zelfs al de vingertjes zien!!! De nekplooimeting was goed, 1,8 mm dus da's heel goed. De bloedwaarden ivm syndroom van Down zagen er ook goed uit. Gyn ging nu nog de risicoberekening doen en laat ons binnen 14 dagen iets weten, maar het ziet er goed uit!
Frummel zit een beetje voor op schema momenteel, 2 daagjes maar, maar dat kan nog wijzigen he... we wisten wel dat ie het goed ging doen (mama en papa hadden hem heel lief gevraagd om extra zijn best te doen! En wat luistert ie goed!)
Frummel heeft zijn eerste eigen DVD opname! Wat is ie al fotogeniek! Nu kunnen we hem elke dag bewonderen tot ons volgend bezoekje aan de gyn over een maand. Jaja, we doen het zo goed dat extra controles niet meer nodig zijn! (toch ook wel wat jammer dat we jou nu niet zo vaak meer kunnen bewonderen...)
Ik ben waarschijnlijk nog zaken vergeten, helemaal overdonderd nog door ons mooie wondertje...
Het wordt elke dag een beetje echter en meer tastbaar ... niets kan tippen aan dit intens geluk!
Mama heeft aan papa beloofd dat ze nu meer zal genieten en minder piekeren
Tot binnenkort maar weer, wie weet geef ik dan reeds mijn geheimpje prijs
Frummel laat nog steeds regelmatig weten dat hij er is ... mama in spe hangt toch wel gemiddeld 2 dagen boven de pot.... Koffie valt nog steeds niet in de smaak, wat jammer toch... kon ik zo van genieten... Sigaretjes zijn helemaal uit den boze, ook als andere mensen ze oproken! Gelukkig ben ikzelf toch alweer een aantal maanden gestopt!!! Eten smaakt me algemeen niet meer, ik zal dus hopelijk nog niet te veel verdikt zijn?? Alhoewel de broeken nu echt niet meer dicht gaan
Van mij mag het vlug zomer zijn, kan ik tenminste wat genieten van het mooie weer. Nu zo steeds binnen zitten kijken naar de regen... pff... De dagen gaan wel snel voorbij, nog minder dan een weekje en we zien je terug!!
11 weekjes en 3 dagen nu, de 12 weken komen in zicht!
Toch alweer even geleden dat ik hier nog schreef...
We zijn toch ondertussen alweer meer dan een weekje verder, 10 weken en 4 dagen om precies te zijn... Wat gaat de tijd toch snel he?
We hebben ondertussen de opvang voor ons frummeltje geregeld. Dat was wel even zoeken, maar we hebben nu toch een lief 'moeke' gevonden. De gedachte dat ik ons kleintje zal moeten afstaan dan, doet al raar... Maar goed, de maanden van genieten moeten ook eerst nog komen he!
Ons frummeltje doet het goed! Nog 1,5 week en we kunnen weer een glimp opvangen!! Hopelijk is ie goed gegroeid en zijn ook de tripple test en neklpooimeting in orde. We zijn toch alweer zover...
We kunnen stilaan echt beginnen geloven dat wij ouders worden!
Vandaag voor de tweede maal ons frummeltje kunnen bewonderen. Ons kleine wonder is nu al 25,3 mm groot en heeft nu een heel regelmatig kloppend hartje We konden armpjes, beentjes,.. een echte baby in wording zien!! Wat zien mama en papa jou nu al graag!!
De gyn vertelde ons dat we een DVD mochten meebrengen om een opname van onze kleine frummel te hebben... doen we zeker volgende keer!!!
Ook nog een bloedafname gedaan, hopen dat ik toch immuun ben voor toxoplasmose en zo'n broodje gehakt of préparé kan eten en anders nog 7 maand wachten, alles voor onze frummel!
De weegschaal viel mee deze keer, kan ook niet anders na 2 ziekteperiodes....
Volgende keer is een uitgebreide 12 weken echo, dan zijn we uit de risicomaanden en wordt de nekplooimeting gedaan.
Kijk er nu al naar uit om te zien hoe goed onze kleine frummel het wel doet!!!!
Gisteren was het mijn laatste werkdag.... De arbeidsgeneesheer kwam langs en dat was dat... Zwanger zijn is geen ziekte, maar nu zit ik toch wel thuis ivm risico voor beroepsziekte.... Hopelijk gaan de dagen snel.... Velen zouden blij zijn dat ze thuis zijn, maar ik behoor tot de minderheid die liever aan het werk is.... Ik kan dan mijn gedachten eens verzetten he! Och, het zal wel beteren eenmaal ik mijn draai gevonden heb thuis. Als we enkele maanden verder zijn, kan ik ook al wat meer gaan shoppen voor dat baby'tje he, daar kijk ik nu al naar uit.
't Ventje is reeds begonnen aan het kamertje. Hij hoeft zich niet te haasten he, maar 't is superlief dat hij dat al wil doen zodat alles klaar staat voor ons boeleke.
Sinds gisteren zo ziek als iets, kan niets meer binnenhouden. Ik hoop dat het een plaagje is dat overgaat... 't Ventje heeft alvast opgesnord dat ik momenteel met een hcg piek zit, wat ook de piek in misselijkheid kan verklaren, hoop dan dat het vlug afneemt... Momenteel ben ik de zetel's beste vriend... (en ook die van de pot: )
Volgende week weer een echo, nu al benieuwd, stress volgt nog later op de week
Spannend alweer, ons eerste bezoekje aan de gyn om een eerste glimp op te vangen van ons frummeltje... Wat was ik bang dat er iets niet in orde ging zijn... wat was ik bang dat onze droom uiteen ging spatten.... ( waarom toch altijd dat pessimisme he??) 't Ventje meldde subtiel 'ahum' aan de gyn dat ik toch wel wat angstig was en wat we daaraan kunnen doen.. Niks, is volkomen normaal tijdens de zwangerschap??? Arm ventje... zal dus nog maanden moeten aanhoren: alles komt in orde he?
Maar goed, de gyn had wel door dat ze niet te lang moest wachten en ik mocht al snel op de onderzoekstafel.... Het oncomfortabele van een inwendige echo doet echt niet meer ter zake als het gaat over het zien van ons boeleke! Het is onze mini! 7,9 mm en een duidelijk kloppend hartje!!!!! Helemaal verliefd op ons kleine wonder!!! Voelde mijn ogen al waterig worden en ook het ventje keek vol bewondering naar dat kleine garnaaltje! Een moment om nooit te vergeten!
Daarna nog effe op de weegschaal... (ik laat de details achterwege ) Bloeddruk gemeten... stond wat hoog door alle spanning zeker.....
Zwangerschapsboekje gekregen, ja hoor, we zijn echt wel zwanger en iedereen mag het weten!
Nieuwe afspraak over 2 weken. Vermits het een IVF zwangerschap is, wordt alles wat nauwer opgevolgd. Zo zien we onze frummel over 2 weekjes alweer opnieuw!!! Kijk er nu al naar uit!!
Groetjes van een bezorgde mama in spé die nu weer even wat geruster is!
Mama in spé zal een bezorgde mama zijn... Ik heb wat last van buikpijn en maak me natuurlijk zorgen, alhoewel de vroedvrouw zegt dat ze voor niks nodig zijn... Wat zou ik dat Frummeltje graag willen beschermen, maar meer dan het veilig in mijn buikje houden kan ik niet he....
Zal pas gerust zijn als ik het hartje zie kloppen hoor op de echo!! Duimen maar! (alweer, maar dat duimen van jullie heeft wel geholpen, dus doen he!!)
Misselijkheid slaat toe bij elk moment dat mijn maag wat leeg is... bah... Mijn broeken passen niet meer... en ben pas 6 weken ver... (misschien ook wel door de feestdagen he!)
Deze week dus zeker nog meer nieuws! (vrijdag echo)
Dikke knuffels en maak er een spetterend jaar van!
...
Gisteren heeft mama een vroeg, maar heel leuk verjaardagscadeautje gekregen van papa.
), een warmwaterkruikje of kersenpitje erop leggen... enne... veel rusten???????
, maar goed, het is wonderwel gelukt!
