Met het eerste zonnetje, zijn ook de eerste kriebels daar! Niet de grote lenteschoonmaakkriebels, want die zit er hier al op... Neen, kriebels in de buik, waarvan ik me afvraag of dit onze frummel is!! Met mijn geschiedenis van rommelende darmen enzo, is het mij nog niet echt duidelijk of die kleine plopjes onze frummel kunnen zijn. Ik hoop natuurlijk van wel, maar echt zeker ben ik het dus nog niet.
Voor de rest zijn we hier volop plannen aan het maken. We zijn aan het uitkijken wat voor spulletjes we interessant vinden, wat voor kamertje ons wel iets lijkt. Gelukkig kennen we een aantal ervaren ouders die ons met raad bekogelen van wat wel en niet aan te schaffen. Leuk hoor, dat wel, en keuze in overvloed. We laten het allemaal even bezinken en bekijken het dan eens opnieuw. Wie weet zijn we dan al van idee veranderd.
Kleertjes kopen, dat lijkt me fijn... maar daartoe zou ik graag eerst het geslacht weten, benieuwd wanneer frummel zijn geheim zal prijsgeven. Voor jullie wordt het sowieso wachten tot eind augustus, want wij zijn niet van plan om z'n geheimpje te verklappen er mag toch nog wel een verrassing zijn, niet?
Buren die op de hoogte zijn, zijn blij dat er iets gedaan wordt aan de vergrijzing en ontgroening van onze straat! Toch sympathiek van ons he dat we ook daar ons steentje aan bijdragen!!
De eerste knoop die we nu eens gaan doorhakken, is jouw naam zoeken, een leuke, maar geen gemakkelijke opdracht!
Volgende afspraak op maandag, die vier weken zijn niet omgevlogen hoor, en we kijken dolblij uit naar een nieuwe foto van jou!
Vandaag absoluut geen last van nestdrang, tenzij een nestje maken in de zetel ook nestdrang is? Heel moe opgestaan en pijn in mijn rug en benen... dat komt ervan als je tot 2u wegblijft om vanalles te doen en vermoeidheid negeert en je voordoet als iemand die alles wel aankan...
De uren slaaptekort van deze week vergen hun tol. Een nachtje doorslapen is er niet meer bij tegenwoordig, ik bereid me alvast voor
Op de koop toe dan toch nog eens ziek (je begrijpt me wel) geweest deze middag. Mijn eigen schuld, ik had gisteren maar niet moeten zeggen dat het toch alweer een week geleden was... te lang blijkbaar....
De weken gaan traag voorbij als je thuis bent. Anderen gaan gaan werken en moeten zich haasten om alles rond te krijgen, maar ik... ik heb massa's tijd... De grote schoonmaak zit er bijna op en dan heb ik niks concreet meer gepland... Wat zal ik doen dan??
't Ventje heeft te veel werk, ik te weinig... Waar is de tijd dat het andersom was? (komt beslist wel snel weer hoor, daar ben ik van overtuigd)
Het zonnetje is nog niet genoeg van de partij om er al echt te kunnen van genieten... hopelijk komt dit snel...
Frummel doet het goed, nog een goed weekje en dan is het eindelijk weer zover, kunnen we hem nog eens zien! Laat dit weekje dus maar snel om zijn!!
Gisteren een vriendin op bezoek gehad waarmee we het blije nieuws nog niet gedeeld hadden. Altijd super om de verraste blikken te zien en de blije gezichten!!
Ze vroeg of ik last had van nestdrang? Nestdrang? Ikke?
Kan niet, is nog veel te vroeg... De grote lenteschoonmaak is dit jaar vroeg gestart ja... En ook nog 6 maanden te gaan lijken niet genoeg om alles af te krijgen... Het meest maak ik me zorgen om mijn ventje, die naast zijn werkuren ook nog al mijn willetjes moet aanhoren... doe eens dit of dat, we hebben niet veel tijd meer hoor!
Maar nestdrang? Neeje
Frummeltje doet het heel goed, dat voel ik We kregen de uitslag van de risicoberekening voor het Down syndroom. Dit moest kleiner zijn dan 1 op 25O en het is kleiner dan 1 op 10000!!! Zeer goed dus van die Frummel!!!
Ik ben zo trots!!!
Benieuwd wanneer we die eerste bewegingen gaan voelen (tenminste als ie niet altijd zo rustig is als bij de echo!)
Sinds zondag zijn we de 12 weken voorbij!! En alles goed verlopen, of toch zo goed als het kon he (misselijkheid enzo kan je onmogelijk goed noemen, maar er zijn ergere zaken dan dat he!)
Frummel is een rustige foetus, zegt de gyn (zal ie alvast niet van zijn mama meehebben, eh ) Geen gezwaai, enkel rustig aan het slapen met zijn armpjes opgetrokken... we konden zelfs al de vingertjes zien!!! De nekplooimeting was goed, 1,8 mm dus da's heel goed. De bloedwaarden ivm syndroom van Down zagen er ook goed uit. Gyn ging nu nog de risicoberekening doen en laat ons binnen 14 dagen iets weten, maar het ziet er goed uit!
Frummel zit een beetje voor op schema momenteel, 2 daagjes maar, maar dat kan nog wijzigen he... we wisten wel dat ie het goed ging doen (mama en papa hadden hem heel lief gevraagd om extra zijn best te doen! En wat luistert ie goed!)
Frummel heeft zijn eerste eigen DVD opname! Wat is ie al fotogeniek! Nu kunnen we hem elke dag bewonderen tot ons volgend bezoekje aan de gyn over een maand. Jaja, we doen het zo goed dat extra controles niet meer nodig zijn! (toch ook wel wat jammer dat we jou nu niet zo vaak meer kunnen bewonderen...)
Ik ben waarschijnlijk nog zaken vergeten, helemaal overdonderd nog door ons mooie wondertje...
Het wordt elke dag een beetje echter en meer tastbaar ... niets kan tippen aan dit intens geluk!
Mama heeft aan papa beloofd dat ze nu meer zal genieten en minder piekeren
Tot binnenkort maar weer, wie weet geef ik dan reeds mijn geheimpje prijs
Frummel laat nog steeds regelmatig weten dat hij er is ... mama in spe hangt toch wel gemiddeld 2 dagen boven de pot.... Koffie valt nog steeds niet in de smaak, wat jammer toch... kon ik zo van genieten... Sigaretjes zijn helemaal uit den boze, ook als andere mensen ze oproken! Gelukkig ben ikzelf toch alweer een aantal maanden gestopt!!! Eten smaakt me algemeen niet meer, ik zal dus hopelijk nog niet te veel verdikt zijn?? Alhoewel de broeken nu echt niet meer dicht gaan
Van mij mag het vlug zomer zijn, kan ik tenminste wat genieten van het mooie weer. Nu zo steeds binnen zitten kijken naar de regen... pff... De dagen gaan wel snel voorbij, nog minder dan een weekje en we zien je terug!!
11 weekjes en 3 dagen nu, de 12 weken komen in zicht!
Toch alweer even geleden dat ik hier nog schreef...
We zijn toch ondertussen alweer meer dan een weekje verder, 10 weken en 4 dagen om precies te zijn... Wat gaat de tijd toch snel he?
We hebben ondertussen de opvang voor ons frummeltje geregeld. Dat was wel even zoeken, maar we hebben nu toch een lief 'moeke' gevonden. De gedachte dat ik ons kleintje zal moeten afstaan dan, doet al raar... Maar goed, de maanden van genieten moeten ook eerst nog komen he!
Ons frummeltje doet het goed! Nog 1,5 week en we kunnen weer een glimp opvangen!! Hopelijk is ie goed gegroeid en zijn ook de tripple test en neklpooimeting in orde. We zijn toch alweer zover...
We kunnen stilaan echt beginnen geloven dat wij ouders worden!
Vandaag voor de tweede maal ons frummeltje kunnen bewonderen. Ons kleine wonder is nu al 25,3 mm groot en heeft nu een heel regelmatig kloppend hartje We konden armpjes, beentjes,.. een echte baby in wording zien!! Wat zien mama en papa jou nu al graag!!
De gyn vertelde ons dat we een DVD mochten meebrengen om een opname van onze kleine frummel te hebben... doen we zeker volgende keer!!!
Ook nog een bloedafname gedaan, hopen dat ik toch immuun ben voor toxoplasmose en zo'n broodje gehakt of préparé kan eten en anders nog 7 maand wachten, alles voor onze frummel!
De weegschaal viel mee deze keer, kan ook niet anders na 2 ziekteperiodes....
Volgende keer is een uitgebreide 12 weken echo, dan zijn we uit de risicomaanden en wordt de nekplooimeting gedaan.
Kijk er nu al naar uit om te zien hoe goed onze kleine frummel het wel doet!!!!
Gisteren was het mijn laatste werkdag.... De arbeidsgeneesheer kwam langs en dat was dat... Zwanger zijn is geen ziekte, maar nu zit ik toch wel thuis ivm risico voor beroepsziekte.... Hopelijk gaan de dagen snel.... Velen zouden blij zijn dat ze thuis zijn, maar ik behoor tot de minderheid die liever aan het werk is.... Ik kan dan mijn gedachten eens verzetten he! Och, het zal wel beteren eenmaal ik mijn draai gevonden heb thuis. Als we enkele maanden verder zijn, kan ik ook al wat meer gaan shoppen voor dat baby'tje he, daar kijk ik nu al naar uit.
't Ventje is reeds begonnen aan het kamertje. Hij hoeft zich niet te haasten he, maar 't is superlief dat hij dat al wil doen zodat alles klaar staat voor ons boeleke.
Sinds gisteren zo ziek als iets, kan niets meer binnenhouden. Ik hoop dat het een plaagje is dat overgaat... 't Ventje heeft alvast opgesnord dat ik momenteel met een hcg piek zit, wat ook de piek in misselijkheid kan verklaren, hoop dan dat het vlug afneemt... Momenteel ben ik de zetel's beste vriend... (en ook die van de pot: )
Volgende week weer een echo, nu al benieuwd, stress volgt nog later op de week
Spannend alweer, ons eerste bezoekje aan de gyn om een eerste glimp op te vangen van ons frummeltje... Wat was ik bang dat er iets niet in orde ging zijn... wat was ik bang dat onze droom uiteen ging spatten.... ( waarom toch altijd dat pessimisme he??) 't Ventje meldde subtiel 'ahum' aan de gyn dat ik toch wel wat angstig was en wat we daaraan kunnen doen.. Niks, is volkomen normaal tijdens de zwangerschap??? Arm ventje... zal dus nog maanden moeten aanhoren: alles komt in orde he?
Maar goed, de gyn had wel door dat ze niet te lang moest wachten en ik mocht al snel op de onderzoekstafel.... Het oncomfortabele van een inwendige echo doet echt niet meer ter zake als het gaat over het zien van ons boeleke! Het is onze mini! 7,9 mm en een duidelijk kloppend hartje!!!!! Helemaal verliefd op ons kleine wonder!!! Voelde mijn ogen al waterig worden en ook het ventje keek vol bewondering naar dat kleine garnaaltje! Een moment om nooit te vergeten!
Daarna nog effe op de weegschaal... (ik laat de details achterwege ) Bloeddruk gemeten... stond wat hoog door alle spanning zeker.....
Zwangerschapsboekje gekregen, ja hoor, we zijn echt wel zwanger en iedereen mag het weten!
Nieuwe afspraak over 2 weken. Vermits het een IVF zwangerschap is, wordt alles wat nauwer opgevolgd. Zo zien we onze frummel over 2 weekjes alweer opnieuw!!! Kijk er nu al naar uit!!
Groetjes van een bezorgde mama in spé die nu weer even wat geruster is!
Mama in spé zal een bezorgde mama zijn... Ik heb wat last van buikpijn en maak me natuurlijk zorgen, alhoewel de vroedvrouw zegt dat ze voor niks nodig zijn... Wat zou ik dat Frummeltje graag willen beschermen, maar meer dan het veilig in mijn buikje houden kan ik niet he....
Zal pas gerust zijn als ik het hartje zie kloppen hoor op de echo!! Duimen maar! (alweer, maar dat duimen van jullie heeft wel geholpen, dus doen he!!)
Misselijkheid slaat toe bij elk moment dat mijn maag wat leeg is... bah... Mijn broeken passen niet meer... en ben pas 6 weken ver... (misschien ook wel door de feestdagen he!)
Deze week dus zeker nog meer nieuws! (vrijdag echo)
Dikke knuffels en maak er een spetterend jaar van!
Lieve lezertjes, dit nieuws wouden we jullie niet langer onthouden...
Een thuistestje gisteren morgen vertelde ons al dat we mochten beginnen dromen... Daarna naar het ziekenhuis voor een bloedafname en in de namiddag werd ons vermoeden bevestigd! We worden mama en papa!!
Ik geloof opnieuw in de Sint, de kerstman en onze beschermengelen!! Dankjewel!! Dankjewel ook aan de mensen die voor ons duimden, nog 8 maandjes en je ziet het resultaat!
We duimen dat het goed blijft gaan en genieten van dit langverwachte moment!!
Vandaag eindelijk de brief gekregen met de cijfers van het gehele proces:
IVF: 6 eicellen, geen enkele bevruchting ICSI: 10 eicellen, 7 bevrucht ( oorspronkelijk 8, maar waarschijnlijk tegen TP al eentje afgevallen), 1 teruggeplaatst en 1 in de vriezer.... Dat eentje in de vriezer zal dus een echt vechtertje moeten zijn, wil ie het ontdooiingsproces overleven
Amai zeg, van de 16 eicellen hebben het er dus maar 2 overleefd tot nu toe... Aantallen doen dus wel echt niet ter zake....
Ik word hier gek van de 'kwaaltjes'.... De bijwerkingen van utrogestan zijn dezelfde als zwangerschapsverschijnselen, we kunnen onszelf dus niks wijsmaken....
Dat het maar vlug maandag is, dat we kunnen beginnen dromen!!!
De 2de wachtweek is bijna om en ipv blij te zijn, bekruipt me een gevoel van angst... Angst dat het niet gelukt is en we van vooraf aan moeten beginnen...
Elke morgen en elke avond word ik er op zijn minst een keer met geconfronteerd bij het nemen van mijn medicatie (en natuurlijk denk ik er bijna elke andere minuut van de dag ook aan... vooral niet teveel met bezig zijn dus!)
Frummel noemt ie nu, want ik wou het lot niet tarten met onze 'bouncy ball', hij mag niet blijven bouncen, dus heeft ie zich nu lekker ingenesteld!
Mijn venteke ziet het positief in, natuurlijk zijn we zwanger, we zijn het toch nu al??? Ja, ' t is maar hoe je het bekijkt he... Ik denk dan zo, wat er niet is kan je niet missen, maar let toch stiekem op alle 'aanwijzingen'...
Lieve lezertjes, we zijn aan wat begonnen... Zo'n emo-mens als ik onder de hormonen, dat wil je niet elke dag meemaken... (alhoewel het ventje het er met plezier bijneemt... doet ie ook iets he! Hij zal trouwens niets anders durven beweren, denk ik )
Gelukkig komt er ook een einde aan dat proces he, een einde met een bol buikje!!
Weinig nieuws.... Veel buikpijn de laatste dagen, ik kan niet normaal lopen of zitten. In het centrum zeggen ze; dafalgan nemen en afwachten. Als het niet betert, teruggaan voor bloedafname om te zien of er geen overstimulatie is... Dus we wachten af.
We nemen Utrogestan om de innesteling te bevorderen. Hopelijk doet dat zijn werk want nevenwerkingen heeft dat product ook denk ik...
Volgende week weten we of er nog cryo's zijn.
Ik zie er tegen op. Zie het al voor me: Onze supporters die informeren: En? Niks? Stilte... Wanneer komen jullie de feestdagen vieren?
Alsof er dan iets te vieren valt he... maar natuurlijk gaat het leven verder... alleen weet ik nu nog niet hoe dat zal gaan... we zien het wel...
Ik durf gewoon niet te veel hopen en dat doe ik door wat pessimist te zijn... het is misschien ook niet de ideale manier, maar het is mijn manier om mezelf wat te beschermen....
Toch geloof ik dat het kan slagen hoor! Het lot zal erover beslissen... Laat het geluk nu alsjeblief eens aan onze kant staan!
Btw: Ons boelie noemt momenteel 'bouncy ball' tot ie een veilig plekje gevonden heeft om zich in te nestelen
Hehe.... de laatste stap alvorens we de wachtweken ingaan....
Rond 10u45 mochten we binnen voor de TP. De gyn liet ons een foto zien van een 4 cellig embryoke met een weinig fragmentatie. Dat was het beste van de 8 dus dat hebben ze teruggeplaatst.
Het ging heel snel en we konden volgen op het schermpje waar ons 'boelie' zich bevond in de baarmoeder.... Ook daar namen ze een foto van.
Na 5 minuutjes was het al voorbij, volkomen pijnloos, alleen wat vervelend door de volle blaas.
De gyn zei dat de eierstokken er nog gevoelig uitzagen en dat is zo ook, amai, mijn buikje doet nog pijn! Maar da's normaal, zei hij, zal wel beteren!
Nog effe gevraagd hoe het kwam dat er op 6 eicellekes IVF werd toegepast; hij zei dat dit zo was afgesproken... nu, wij weten van niets... Maar goed; de volgende keer enkel icsi zei hij... Hopen dat er niet onmiddellijk nog een volgende keer moet komen he!
Dus, ons 'boelie' bevindt zich in zijn nestje, nu hopen dat ie daar wil blijven he!!!
22/12 bloedafname!
Blijven duimen mensen en aan de kerstman een even groot cadeau vragen als aan de Sint! ( we zijn een beetje egoïstisch dit jaar!)
Vandaag mochten we bellen om te horen hoe het was met ons embryokes....
Van de 16 hebben we er nu nog 8 die bevrucht zijn, da's mooi! Morgen krijgt er eentje daarvan mijn warme nestje toebedeeld!
Van de 6 via gewone IVF heeft er geen enkel resultaat gehad.... Het doet me pijn dat die beslissing tot een verlies van 6 emby'kes heeft geleid.... Het voelt nu echt alsof wij niks meer in de hand hebben en alsof beslissingen van anderen moeten leiden tot onze grote wens...
Van de 10 via ICSI hebben het er 8 gehaald... dat is dus wel heel goed!!
Ik probeer me tevreden te stellen met wat er is, want ik weet ook wel dat het absoluut een mooi resultaat is voor een eerste keer, en ik probeer mijn tranen te drogen, want morgen is het een grote dag!
Weinig geslapen en ook het ventje nog wat wakker gehouden met hormoonschommeling ( ben diep beschaamd )
Om 6 u opgestaan, 7u vertrokken en reeds om 7u40 aangemeld in het ziekenhuis voor opname. Naar mijn kamer gebracht waar ze nogal vlug een standaard tekstje brabbelden en me dan maar lieten voor wat het was... Zenuwen amai amai....
Om 8u20 mocht ik in een mooi (???) operatiekleedje en werd ik vervolgens naar de wachtzaal gebracht met mijn bedje... Dikke kus gegeven aan het ventje, en nog eens diep in zijn ogen gekeken want straks moet hij veel aan me denken terwijl hij zijn huiswerk maakt ( hopelijk niet aan mij in mijn sexy operatieschort want dan zal het wel wat tegenvallen )
Lieten ze me daar wel 25 mintuten liggen stressen zeker...!!!! Om 5 voor 9 eindelijk een lieve verpleegster die me op een ijskoud operatietafeltje liet klauteren... weg warm bedje en enkel nog een handdoek over me om de rillingen op te vangen.... Vervolgens kwam er een man bij (bleek later om de anesthesist te gaan) en ze voerden me richting operatiekwartier... waar onze lieve gyn op me wachtte.... Handen werden vastgebonden (tja, door die hormonen kan ik misschien wel gewelddadig worden ) en het infuus werd gestoken... Voor ik goed en wel de hele kamer geinspecteerd werd, was ik in slaap!!
Om 9u30 werd ik wakker op de recovery, beetje misselijk, beetje buikpijn, maar het viel goed mee... Ik zag de gyn passeren met een box en moest effe huilen omdat ik mijn eitjes kwijt was (onnozel he, die hormonen toch, bleek ook niet om mijn eitjes te gaan denk ik...) Toen bedacht ik dat het nu aan mijn ventje was en wenste hem in mijn binnenste heel veel succes!!
't Ventje zorgde voor het transport van mijn eitjes naar het labo, kreeg daar een mooi 'passie'boekje om zijn ding te doen en kreeg toen het resultaat te horen!
Ondertussen was ik al weer op mijn kamertje (rond 9u45, ging toch snel he) en probeerde me aan te kleden terwijl ik het infuus nog aanhad... goed hoor. (belletje was stuk om de verpleging te bellen)
Mijn zoetie kwam toen en zijn oogjes blonken... ik zag dat het GOED was!!!!!!!!!!
Met een resultaat van 16 eicellekes kunnen we uiteraard niet anders dan tevreden zijn. Ook de mensen van het labo waren enorm tevreden ( ben een echte broedmachine!) en besloten om alsnog op 6 eicellekes gewoon IVF te proberen en op de andere 10 ICSI. Morgen mogen we bellen voor het resultaat en weten we hoeveel er bevrucht zijn!!
Dankjewel Sinterklaas en alle mensen die voor ons geduimd hebben, dit is alvast een goede start!!!
Vandaag had ik mijn tweede controle-echo en mijn follikeltjes rechts hebben goed geluisterd en een groeispurt gedaan! ( ze weten kennelijk al wie de baas is in huis!)
Ik moet vanavond nog 1 menopur spuitje zetten en dan morgen om 22 uur de pregnyl spuit om een eisprong op te wekken!
Zaterdag brengt de Sint dan de eitjes naar het labo he!! Hopen dat de lieve oude man ook wat van eitjes afweet en ze positief beÏnvloedt.... Anders moet hij maar effen ten rade gaan bij de paasklokken, want ik kan niet wachten tot de klokken er zijn he!
Om 8 uur mag ik nuchter naar Sint Lucas, geen koffietje dus.... kunnen het maar al gewoon worden he.... Om 9 uur staat de Pick Up dan gepland.... Dat duurt niet zo lang en is onder volledige narcose dus... zal wel meevallen zeker.... 't Ventje mag dan met de eitjes naar het UZ rijden ( valt dit onder uitzonderlijk vervoer????) Hij mag daar dan ook zijn ding doen... zal hem een fototje meegeven van mijn sexy hormonenbuikje, zal beslist goed lukken dan....!! Daarna mag hij me komen ophalen en keren we huiswaarts....
Dus lieve mensen, laat die duimen overuren draaien dit weekend en wie nog geen cadeautje heeft gevraagd aan de Sint, schrijf hem alsnog een brief met ons wensje!!
er mag toch nog wel een verrassing zijn, niet?
)
)
)
) en het infuus werd gestoken... Voor ik goed en wel de hele kamer geinspecteerd werd, was ik in slaap!!
