Viva haar lieve ma, ons allerbekende Utta, is maandag jarig.  Deze kranige dame wordt 78 jaar, maar dat getal zou niemand haar nageven.  Proficiat lieve Utta en ook Zoety zend je een dikke dikke knuffel.

 

Dag lieverd, vandaag kan ik je niet uit mijn gedachten bannen.  Het was alsof het gisteren gebeurde, zo plots , ik kon het niet vatten , en nog steeds niet.  Zoety en ik missen je elke dag.  Gelukkig zijn de scherpste kantjes er nu af na 4 jaar zonder jou.  En toch ben je bij me, elke dag.  Rust en geniet met al je vrienden die je intussen zijn komen vervoegen.  Hier beneden zullen we er het beste van maken.  Een dikke pakkerd van mij en een flinke poot van Zoetyke. 

Mijn meisje was verleden vrijdag bij de kapper en gisteren bij de dierenarts.

Steeds lief en blij, jij bent dus mijn valentijntje Zoetyke.

Om uit te rusten van het feestgewoel heb ik me even wat bezig gehouden met mijn hobby. Zoety is nog maar eens mijn materiaal.

Deze ochtend was het echt een belevenis.  Ik wilde Zoety buiten laten in de tuin , maar dat was toch wel een beetje te optimistisch, want Koning Winter had zijn werk deze nacht grondig gedaan.
Eerst moest er geschopt en geborsteld worden eer ik de deur kon open krijgen. 
Feeëriek was het wel natuurlijk.  Zoety zakte tot aan haar lende in de zachte sneeuw en ze vond dit geweldig.
Tegen de middag dan toch maar vooraan de garagepoort gaan kijken en toen die openging viel de witte massa naar binnen.
Buurman Pierre stond er meteen met  zijn schop in aanslag .... zeggende, dat is niks meer voor jou hoor meiske.
Dus samen aan de slag , hij met schop en ik met de borstel.

En dan het ei van Columbus .... in Noorwegen deden we dat altijd zo ....
Keukenzout, of ander natuurlijk,  oplossen in heet water en de emmer bijvullen met water .  Dan gewoon over de weggeborstelde plaats gieten , aftrekken en .... voilà alles terug stapklaar . 
Vanavond kunnen we dus veilig naar onze afspraak , Zoety en ik, tenminste wat mijn uitrit betreft.  

Aan allen die mijn blogje bekijken wens ik heel veel geluk en sterkte voor het komende jaar.
De sneeuw is prachtig, en binnenshuis is het gezellig.  Ontkurk het flesje maar en geniet !!
Zoety en ik zullen er proberen het beste van te maken.

Diep in de sneeuw zakken we weg Zoety en ik.  Een beetje droevig zijn we, want we missen hier iemand en toch ... voelen we ons niet verlaten.
Aan alle mensen van goede wil, en al de lieve vrienden wensen wij  een Prettig Kerstfeest.

In feite draag ik niet graag jasjes, maar vandaag moest ik toch de koude trotseren.  Vrouwke heeft er niets beter op gevonden dan mijn vellen frakje aan te doen.
Wel, al bij al heb ik lekker kunnen wandelen en het gezellig warmpjes gehad. Dat bazinneke van mij is toch een doordenkertje zulle !!

Gisteren, dag op dag, een jaar geleden verliet je mij.  Ik heb je babbeltje gemist, je interesse in de regies waarmee je bezig was.  De speciale sleutelhanger, die jij me schonk omdat hij zo gemakkelijk aan mijn riempjes past ... kortom alles kwam weer boven.  Je blijft in mijn hart . Dag lieve Mike, jij hebt nu rust.

Wel, eindelijk ben ik bijna rond met de tuinwerkzaamheden.  Het was niet min dit jaar, maar ik ben gelukkig met het resultaat.
Mijn tuinhuis is klaar, behalve nog de buitenlampen die moeten geplaatst worden.  Alleen laat de electrieker mij in de steek voor het ogenblik.
Een nieuw kunstgrastapijt werd vandaag afgewerkt en in de late namiddag werd het , in de echte zin van het woord, gedoopt door de plassende regen !!
Gedaan dus met gras maaien, onkruidverdelger, boordjes knippen enz. 

Hier een paar foto's zoals het er nu uitziet :



De overkant

Na al die drukke maanden, moest was er "eens uit zijn", noodzakelijk geworden. Blankenberge werd samen met zoety mijn bestemming .  Het weder was niet super maar toch konden we elke dag een flinke wandeling maken.  Jammer genoeg is het bloemencorso volledig in storm en regen doorgegaan.  Ik had echt te doen met al die mensen die zich zo ingezet hadden om er iets prachtigs van te maken.  Samen met vrienden hebben wij vanop het balkon met een anorak en een kap op ons hoofd kunnen kijken.  



Wat een werk hé , al die mooie bloempjes keurig gezet !!

En zo volgende de groepen mekaar op , met muziekkorpsen en dansende meisjes.

Ik ben hier bezig met een brandnieuw tuinhuisje te laten bouwen. Een vrienden-familie heeft die taak op zich genomen. Alles komt goed, het gross van de werf zit er bijna op. Maar nu was bij mij het idee gerezen ... eens het metselwerk gedaan zou zijn ... Marc en zonen eens te verrassen met een "Mei te steken" .... Ik vond dit artikel op internet .... want hier in de streek ziet men het nooit ... maar ik hou van tradities en vooral om mijn dank te uiten voor deze mensen.
DE MEI RICHTEN Sommige tradities zijn beroepsgebonden. De mei planten, richten of steken is daar een voorbeeld van. Het gaat om een traditie in de bouwsector, die toegepast wordt als de metselaar de laatste steen van de bouw heeft gelegd en de daktimmer is gericht. Wanneer in de bouw de nok van het dak is bereikt, wordt traditioneel op de ruwbouw, maar tegenwoordig vaker gewoon voor of naast het huis in aanbouw, een boompje geplaatst. Oorspronkelijk werd in de zomer een berkenboompje geplaatst, terwijl in de winter voor een dennenboompje werd gekozen. Welk soort boom er vandaag de dag wordt gebruikt, is niet langer van belang. Het boompje wordt versierd met (papieren) bloemen en linten. Na het planten, richten of steken van de mei trakteert de bouwheer de bouwvakkers en moet er even niet gewerkt worden. De mei symboliseert voor de aannemer een geslaagd werk en voor de bewoners een zegen over de nieuwe woning.

Mijn "MEI" , is iets lager geplant omdat ik niet meer op een ladder mag.  De intensie is er dus en zo ziet hij  eruit :
 
  

Deze poes heeft een heel verhaal achter zich. 
Mijn man had dat katje gevonden in het park waar we gingen wonen in Kingston/Jamaica.  Ze was graatmager .... piepklein .  Onze verhuizing was nog niet toegekomen en ik zat daar in een zogenaamde "living" op een stoel, toen hij mij dat scharminkeltje toevertrouwde.  Na een bakje melk en wat eten, is ze op mijn schoot in slaap gesukkeld.  Maar elke ochtend was ze terug, zodanig dat ze ons na een paar weken zelfs kwam wekken, want in de residentie waren geen gesloten ramen, alleen louvres.  Daar sprong ze gewoon via een dakbalk binnen.  
Ze is mijn beste vriendje geworden in dat land waar we 3 jaar gewoond hebben.  

De dag kwam dat we moesten verhuizen.  Het grote dillema, wat met Kessy ?.  Ik wou van haar geen afstand meer doen, dus is ze met het vliegtuig, via de USA, mee naar België gekomen.  
Hier paste zij zich wonderwel aan.  Ze volgde mij overal, zoals een hondje .... ik was in de tuin bezig en zij zat naast mij.

Tot de dag kwam , dat wij een nieuwe opdracht moesten gaan vervullen in Noorwegen.  Onze stelplaats zou Oslo worden.  Ja, ja ... niet evident dus.  Want toendertijd was er in dat land een quarantaine van zes maanden, en men mocht het dier niet bezoeken.  Vreselijk.

Ik weende tranen met tuiten, want ik wou wel 3 jaar mee, maar met dat poesje erbij !! 
En ik heb het zover gedreven ,dat we Kessy , met de auto , ginds gekregen hebben en daar is ze drie jaar  bij mij gebleven, zonder dat ze ooit buiten geweest was.  




Hier ligt ze boven op de verwarming onder haar dekentje.  Het vroor toen -25 gr.  Ze was een echte koukleum.
Haar uit Noorwegen krijgen was geen groot probleem en dat hebben we dus met boot en auto gedaan via Duitsland.

Dit verhaaltje kan ik nu pas zetten, om dat ik een paar dagen geleden pas deze foto's teruggevonden heb.
Het is een mooie herinnering aan vervlogen dagen.

Je 80ste verjaardag, lieve schat ... kunnen we niet meer samen vieren.  Doch in mijn dromen, hou ik een heel groot feest voor jou.  Dat had ik je altijd beloofd, maar jij vond dat het niet nodig zou zijn. 
Stil, en alleen met Zoety, zal ik denken aan de mooie, gezellige jaren die we samen mochten zijn.  Op die manier ben je dan toch heel dicht bij mij.  Misschien probeer je nog eens dat gekke dansje van jou met mij.
Een dikke knuffel van je zoeteke en natuurlijk ook van je oud wordend wittekopje. 

Drie paar rubberen handschoenen , zijn de vuilbak ingekieperd - het was hard labeur !!  Gelukkig had ik een goede jonge helper en nu is de tuin weer in orde tot tegen de wintertijd.




Zoety had haar favoriete plekje wel goed gekozen !!

De rhododendron's erbij

Zelfs de merel vond het prettig

Nog een ander hoekje met de Japanse wilgen.

Het tuinhuisje is nu dringend aan vervanging toe.  Binnenkort zal ik misschien hier wel werk kunnen van maken.

Mijn boezemvriendin, zij die mij altijd kan opkikkeren, zij die altijd voor iedereen klaar staat, zij die steeds met haar diertjes begaan is , wordt vandaag 50 jaar. 
Daarom zet ik haar extra in de schijnwerper.  Ik hef met jou het glas op deze halve eeuw, die ik voor een deel al enkele jaren met jou heb mogen delen.

Proficiat Viva-ke.  Een heel dikke zoen van mij en zeker een flinke knuffel van Zoety.