Zeg nu nog dat onze Staatsveiligheid niet deugdelijk werkt! Ze pluizen er blijkbaar de N-VA weblogs uit en zie... Amper 2 dagen nadat ik voorstelde dat de 31 werkloze agenten (zaak Erdahl) zouden worden ingeschakeld om Kaplan te onderscheppen, gebeurt dat toch wel zeker?
En dan wordt meneer Kaplan (dixit advocaat Mary) nog uitgerekend in de eigen gemeente Dilbeek gesnapt...
Was ik van Laurette, ik begon een bijkomend onderzoek !
Nog even terugkomen op de fratsen van Laurette en C°...
Murat Kaplan is nu al meer dan 10 dagen zoek geraakt en nog steeds geen spoor. Bovendien wordt hij 'plots' gelinkt aan de Bende van Nijvel... Kan hier iemand nog goed volgen ?
Stèl namelijk dat dit zo zou zijn, dan is de flater van Laurette nog schrijnender dan hij al was. Stel dat het niet zo is, waar komt dit bijzondere gerucht dan toch plots vandaan ? Hallo Staatsveiligheid ?
Trouwens, zitten er daar geen 31 agenten zonder taak sinds ze Erdahl lieten lopen ? Kunnen die niet ingezet worden om Kaplan terug te vinden?
Vandaag beleefden we weer een 'belgen-stoot'. Murat Kaplan, Albanese belg en tevens behorend tot het topkransje van 's lands criminelen, is ontsnapt. Dat is niet de eerste keer, maar wel de zesde keer! Met zijn meest bekende vlucht in 1993, toen hij uit de gevangenis van St.-Gillis wegscheurde met de gevangenisdirecteur als levend schild op de wagen...
Hoe hij het dit keer fikste? Niet door wekenlang zijn beddenlakens bijeen te sparen tot ze lang genoeg waren... Of door met een in een stokbrood verstopte ijzervijl zijn tralies weg te zagen... Of door zich snel te herkleden in zijn tweelingsbroer... Of via de verstrooide cipier die met hem moest gaan wandelen en eventjes struikelde...
Nee, beste lezer. Het zijn slechts striphelden die tegenwoordig nog op dergelijke manier moeten ontsnappen uit de belgische gevangenissen. Of 'kleine garnalen'... Nee, een beetje 'topgangster' wandelt vandaag de dag gewoon de gevangenis buiten met de toestemming van de minister van Justitie zelf op zak. Zò simpel gaat dat tegenwoordig in belgenland.
Palmares Kaplan Kaplan behoorde tot de bende van Patrick Haemers, die in 1989 de Belgische oud-premier Paul vanden Boeynants ontvoerde. De crimineel kreeg in totaal achttien jaar gevangenisstraf voor zware overvallen. Hij moet nog tot september 2009 zitten. Zoals reeds gezegd ontsnapte hij in 1993 op spektakelrijke wijze uit St.-Gillis. Elf dagen later werd hij weer opgepakt. In april 2003 kwam hij echter reeds voorwaardelijk vrij. (iemand die dit begrijpt?) Later ging het weer mis. Hij werd op heterdaad betrapt bij een simpele diefstal. Hij opende het vuur op de politie en kreeg zelf een kogel in de kaak. Sindsdien zit hij weer in de cel. Vorige week nog werd zijn verzoek om voorwaardelijke invrijheidsstelling afgewezen.
Iemand die begrijpt waarom minister Onkelinx dergelijk figuur in 2006 reeds met penitentiair verlof stuurt ? Iemand verbaast dat zo iemand op zondagavond niet meer terugkeert ?
Madame Onkelinx, is dat niet die taaie tante die bij communautaire onderhandelingen steevast met haar sacoche op tafel klopt en met een 'Non, non et non' de Vlamingen de wet dicteert ? Of in politieke discussies, zoals het jeugdsanctierecht bijvoorbeeld, met Waalse koppigheid de Vlaamse Justitie beknot in haar zienswijze? Kan deze staatsdame iets verkeerd doen ? Nee, toch ?
Toch wel, beste lezer. De Omzendbrief die het penitentiair verlof regelt vermeldt ondermeer: "...Dit verlof wordt slechts verleend aan de veroordeelden van wie men verwacht dat ze geen misbruik zullen maken van die gunst en wier aanwezigheid in het milieu waarin ze het verlof zullen doorbrengen de publieke opinie niet in beroering zal brengen..." En bovendien : "...dat dergelijk verlof niet in overweging mag genomen worden ten opzichte van veroordeelden die door de parketten werden gesignaleerd als zijnde voor andere feiten vervolgd..." (Kaplan is voor zijn laatste schietpartij in Londerzeel nog niet officieel berecht...)
Maar nog straffer! Wat zei Madame Laurette in het VRT-nieuws ? Ze toonde zelfs begrip voor zijn ontsnapping en verwees "...naar het slechte nieuws dat Kaplan recentelijk moest verwerken. Zijn verzoek om vervroegde vrijlating was afgewezen, evenals zijn verzoek om elektronisch huisarrest..." Ochere, toch!
Kan ongeschiktheid, onkunde en onverschilligheid voor het ministrieel ambt op een betere wijze worden aangetoond ?
En het is niet de eerste keer dat Madame Laurette op haar eigen domein van Justitie schittert! Na de zaak Erdal bijvoorbeeld (die wist te ontsnappen terwijl ze geschaduwd werd door de Staatsveiligheid) ? Of na de zaak van de vermoorde Luikse meisjes waarbij eveneens diezelfde Laurette de van bij het begin verdachte Abdellah Ait Oud reeds vervroegd vrijliet na veroordeling wegens zedenfeiten met jonge meisjes? Of nu in het drama Murat Kaplan ?
Want een drama is het toch wel, vind ik. Het zal je man, broer, familielid of vriend maar zijn die dezer dagen bij de Federale Politie dient en pakweg vannacht of één dezer dagen bij een controle op Kaplan stoot... Deze gangster heeft in het verleden reeds voldoende bewezen niet terug te deinzen voor wapengeweld. Zelfs niet tegen agenten !
Als er dan toch wat zou mislopen, kan de familie zich voor 'erkende slachtofferhulp' alvast wenden tot de volgende adressen: - bij Laurette: want die kan de slachtoffers overtuigend uitleggen waarom de gangster vrij rondliep (en waarschijnlijk ook waarom de politieman spijtig genoeg op de verkeerde plaats rondliep...) - bij Guy Verhofstadt en Patrick Dewael: want die blijven Laurette in hun regering alsmaar dulden, dulden en ... dulden (waaruit nògmaals blijkt dat zij minister zijn in een regering die enkel maar leeft bij de gratie van de PS!) - bij de eerbiedwaardige belgische staat : waar dergelijke sujètten de titel van vice-eerste minister dragen...
Beste lezer, voor mij hoeft dit belgenland al lang niet meer. Met emotionele anti-belgische gevoelens heeft dit al lang niets meer te maken. Vandaag voegde zich weer een bladzijde toe aan de waslijst van rationale argumenten contra het huidige belgenland. In dit geval zelfs een droevige bladzijde teveel...
Ik heb het even laten bezinken. Ook even van gedachten over gewisseld met enkele vrienden.
En dus met het risico van bestempeld te worden als 'vendelzwaaier' of 'romantische flamingant' wil ik het jullie hier toch meegeven... De laatste Guldensporenviering op de Brusselse Grote Markt (vorige dinsdag) schiet haar doel méér dan voorbij... Van een ontsporing kan geen sprake meer zijn, want het spoor zelf was men allang bijster!
Dit was GEEN afronding of bekroning van de Vlaams-Nationale Feestdag waardig (of Feest van de Vlaamse Gemeenschap, zo je wenst) ! Dit had meer weg van een ordinair TV 1-showprogramma zoals er tegenwoordig duizend en één worden georganiseerd of zoals je ze jaarlijks kan meemaken op de Gordel. Artiesten genoeg, zelfs bekwame. Maar dan om te zingen of om muziek te maken. Niet om de Vlaamse Feestgedachte uit te dragen. Laat staan deze gedachte bezielend uit te dragen!
Geen enkele verwijzing vanwege de organisatoren naar de Vlaamse symbolen : de Leeuw was op het podium niet herkenbaar. (Het valt niet in te beelden dat de NOS of France 2 dergelijk evenement begeleiden in Nederland of Frankrijk zonder de oranjegekte of blauw-wit-rood symboliek?) Nee, alleen Vlamingen mogen blijkbaar niet fier zijn op hun symbolen...
En dan hebben we het nog niet eens gehad over het repertoire van al deze artiesten... "Voulez-vous coucher avec moi, ce soir" (om maar iets te noemen) kan dan wel bezielend werken op de dansvloer van één of andere tropische strandbar, bij mij riep het in dit geval niets speciaals op... En zeggen dat dezelfde artiesten nog niet zo lang geleden (en dan ook nog voor zo'n TV1-spektakel - dàn kan het wel?) nog hun beste beentjes voor zetten om het Beste Nederlandstalige Lied te vertolken. Pareltjes van kleinkunst, pop of rock. Maar:... in het Nederlands!
Dàt kon er op 11 juli helaas niet altijd af op de Brusselse Grote Markt. Beeld je in ! Wat zouden al die buitenlanders niet denken over dat strikt ego-centrisch gedoe van de Vlamingen ? Die navelstaarderij ? VRESELIJK ! Nee, dat kan je niet maken...
Dus moest springveer Bart Peeters - die weer al zijn vrienden mocht meetronen - vooral dàt brengen waar niet direct iemand zat op te wachten. Goeie muziek, dat wel. Maar op de verkeerde plaats en het verkeerde moment (sommigen lieten daar onlangs in het Centraal-Station nog hun leven voor, weet je nog wel ?)
Nee, het moet me van het hart : in het kader van het multiculturele gebeuren moet zelfs een Vlaamse Feestdag blijkbaar zijn eigen identiteit verloochenen. Dàt kan toch niet de bedoeling van multiculturaliteit zijn? Ik dacht juist dat het dan de bedoeling was om mekaar met 'het beste van het beste' te confronteren en van elkaars pluspunten te laten genieten ?
In dat geval hebben de buitenlanders of anderstaligen niet veel opgestoken over de Nederlandse Cultuur of over de Vlaamse volksgeest in het bijzonder. Jammer... Alweer een gemiste kans ! Maar wel eentje dat vele tienduizenden euro's zal gekost hebben.
Gelukkig zorgden de vele vrijwilligers van de VVB er weer in om de nodige vlaggetjes uit te delen aan kijklustigen. Hierdoor kwam er - vanuit het publiek - in sommige beeldopnames tenminste wat Vlaamse symboliek de huiskamer binnen en werd duidelijk dat het niet om een uitzending van Marktrock Leuven of Tien om Te Zien ging... Proficiat VVB-mannen en -vrouwen !
Voor zij die menen dat ik hiermee nu zit te pleiten voor een aloude, traditionele 11-juliviering met volksdans, trompetgeschal en Vlaamse koren... Nee, ook dàt is niet hèt summum, geloof me vrij.
Maar tussen het éne uiterste en het àndere gaapt toch een enorme kloof van gemiste kansen. Leve (arm) Vlaanderen.
Het zal zo'n goeie 25 jaren geleden zijn dat ik als fanionspeler van Dilbeek Sport voor 2 seizoenen de overstap maakte naar de buren van Kapelle Sport. Zoals het (jammer genoeg) nogal eens dikwijls gebeurt, was ik al jeugdproduct van Dilbeek Sport een beetje uitgekeken op de moederclub en zocht ik andere oorden op. Het zal niet per toeval zijn dat ik op dat ogenblik in de studentenkring bevriend was met Marc Lagrin en Luc De Leu, hetgeen in een gesprekje met de toenamige Kapelse leiding al snel een doorbraak gaf. Voorzitter Swa Steps was en is immers een innemelijk man en binnen de 5 minuten was de zaak beklonken... Hiermee leerde ik alvast die typische Kapelse sfeer van bij het begin kennen : de transfer was dan wel snel beklonken, de nababbel duurde tot laat in de nacht !
Sportief gezien kwam ik in een dynamische jonge groep terecht (echter strikt geleid door enkele stevige 'anciens'): Danny Siroyt, Jos Van Droogenbroeck, Marc en Jan 'Jean' Rampelbergh, Willy Vlaes, Fred Steylemans, Jos Wauters, William Van Snick, Sus Orinckx, Mario Van Der Perre, Paul Arys, de gebroeders Cardoen, ... noem maar op. Leut en plezier op het veld (met zelfs een halve finale van de Beker van Brabant tegen Blauw-Wit Lombeek). En nog meer leut en plezier buiten het veld. Het was de tijd nog van de 'oude kantine' (nu : ballenkot!) en de 'boerderij-café' in de Brusselstraat waar nu de beenhouwerij Patrick staat... Onvergetelijke momenten en taferelen, je kan je dat wel inbeelden ?
Het bestuur stond naast en achter de ploeg. Op elk moment kon je erop rekenen. Voorzitter Swa Steps leidde het geheel met eigen hand en medewerkers als Fons Lagrin, Maurits Delplace (beiden ondertussen overleden), Jean-Louis Pauwels, Luc De Leu, Luc Wieleman, Frans Siroyt, en vele anderen... vond je altijd in de onmiddellijke buurt. Onvergetelijk waren zeker de 'Kerstfeesten', waarbij de ploeg - echtgenotes incluis - vergast werden op een banket in de 'oude smidse van Bars', nu het achterlokaal van het café kleinzoon Hans... Niet te schatten levenservaringen!
Toen ik er op het eind van het seizoen 83-84 vertrok, was het dan ook met spijt en het had geenszins met de sfeer of de ploeg te maken, integendeel. Ik was immers begonnen aan een langdurige opdracht van 5 jaren avondschool (elke weekdag!), zodat een combinatie met sport toen definitief wegviel. De band met Kapelle Sport was echter niet verbroken : de keren dat ik er nog kwam, was telkens weer even warm en gemoedelijk alsof ik er nooit was weggeweest.
Het stond dan wellicht ook in de sterren geschreven dat ik er ooit zou terugkeren. Dat gebeurde al toen mijn jongste zoon zo'n 7 jaren terug lid werd van de pluimpjes van Kapelle Sport, samen met vele vriendjes die in RC in de kleuterklas zaten. Toen twee jaren later mijn andere zoon, Wout, het in Dilbeek Sport ook voor bekeken hield, was hij snel welkom in de miniemenploeg van Kapelle. Sindsdien is de cirkel weer rond en vertoef ik vele uren van het weekend in de Lumbeekstraat (of omgeving). Het was dan ook met een zeker genoegen dat ik vorig jaar mee de draad kon opnemen voor het oprichten van een jeugdcomité binnen de Kapelse rangen. Wie de sfeer kent van de jeugdploegen in Kapelle, kan het ongetwijfeld beamen : hier is voetbal nog voetbal in al zijn façetten. Hier kan de jeugd nog genieten van sport, spel en vriendschap. En de ouders : die amuseren zich al bijna even goed !
Het stelt me ook in staat even de verdienste van Danny Siroyt in dit alles te beklemtonen. Een goede tien jaren geleden nam hij de club over van de vele oudgedienden die ikzelf als speler nog gekend had. Sommigen ervan bleven, anderen lieten de fakkel over aan de jongere garde. Danny heeft ongetwijfeld de basis gelegd voor wat ondertussen in Kapelle Sport tot een klein sportmirakel mag gerekend worden : de club groeide sportief uit van een vierdeprovincialer naar een tweedeprovincialer (mèt ambities) en de jeugd groeide er gestadig door. Vanaf komend seizoen start de scholierenreeks en is de voltallige jeugdcyclus (van duiveltjes tot junioren) bijna een feit ! De sfeer en de ambiantie zijn er ongetwijfeld de troeven van en weerspiegelen zich naast het sportieve ook in de haast legendarische mosselfeesten, familiedagen, sinterklaasfeesten, kaas- & wijnavonden, en sinds dit jaar ook in de Vlaamse Fuif. (Wie deze evenementen ooit bijwoonde, weet ongetwijfeld wat ik bedoel...)
Danny heeft dit uiteraard niet allemaal alleen gedaan en het zou zeker afbreuk doen aan al die vrijwilligers die zich hier ook voor inzetten. Maar het in ongetwijfeld zijn verdienste om deze ploeg (groep) telkens weer opnieuw te motiveren en verder te gaan. Soms zelfs nog méér te doen dat er al gebeurde... Danny zet binnenkort nu ook de stap naar de politiek en neemt deel aan de komende gemeenteraadsverkiezingen op de Lijst van de Burgemeester. Voor diegenen die hierin een mogelijke tweespalt zien, kan ik nu al duidelijk zijn. Danny en ik zijn bovenal 'Kapelle-boys' en dat we nu tijdelijk 'politieke tegenstrevers' zijn, doet niets aan deze verhouding. Trouwens, een volksclub als Kapelle moèt leven van verschillende inzichten en invalshoeken. Iedereen moet er zich thuisvoelen (en voèlt er zich ook thuis!). Dat vertaalt zich best ook politiek in die zin dat verschillende gezindheden dezelfde Kapelse belangen dienen.
En de individuele belangen ? Dat zien we op 8 oktober wel. 'Good Luck, Kapelle Sport!'
Binnenkort is het weer zover en vieren we de Vlaamse Nationale Feestdag. In die zin kunnen we enkel maar de oproep van VVB-Dilbeek ondersteunen : die dag (week?) moet Groot-Dilbeek geel-zwart kleuren. Heb je reeds een Leeuwenvlag, zorg dan dat ze zichtbaar is gedurende de feestperiode. Heb je er nog geen : geen nood ! Via een seintje aan Marc Gabriëls, 02/569.45.71 of Jan Destrijcker, e-post destrijcker.jan@pandora.be kan je er snel eentje bekomen ! Doèn !!!!
Met de definitieve afwikkeling van de Mundial in het verschiet, was ik de voorbije dagen getuige van een opmerkelijk samenhorigheidsgevoel. Zowel vrijdag als dinsdag bevond ik me 's avonds in de hoofdstad van Vlaanderen. Telkens weer had de Italiaanse nationale ploeg een bijzondere wedstrijd gewonnen (kwartfinale en halve finale). Binnen de kortste keren werd de binnenstad overrompeld door toeterende tifosi, zingende en juichende Italianen en vooral : veel vlaggengezwaai. Aan de Beurs was het één krioelen van rood-wit-groen en de steeds indrukwekkender wordende massa nam zingend en juichend plaats op de trappen. Voor het Beursgebouw nog eens honderden, duizenden (?) uitgelaten mensen... Echt de moeite om er naar te kijken en van te genieten.
Want als deze beelden bij mij, als voetballiefhebber, iets oproepen dan is het wel deze vorm van samenhorigheidsgevoel. Het samen zijn bij overwinning èn nederlaag (you'll never walk alone, remember?) Tegelijk moet ik dan altijd aan ons bekrompen landje denken. Wij zijn er deze keer niet bij op deze Mundial. Maar het had gekund, want de voorbije 4 edities sloegen we niet over. Ik kan me alleen niet inbeelden dat wij zo meeleven met een voetbaluitslag (de unieke prestaties in Mexico buiten beschouwing gelaten)... Die Italianen pakken gewoon hun vlag - waar ze fier op zijn - springen in de wagen en toeteren de ganse stad bijeen. Ondertussen duidelijk en openlijk hun vlag en landskleuren gebruikend...
Wij hebben wel een bal en kunnen (soms) ook een aardig potje meestampen. We hebben alleen geen vlag en geen samenhorigheidsgevoel... Wie volksnationalisme altijd afschrijft als een bekrompen of ouderwetse vorm van bezieling, moet bij deze taferelen toch eens andere opinies gaan krijgen. Waarom vinden we dat bij Italianen de normaalste zaak van de wereld, maar gaan we huiveren als de Leeuwenvlaggen bovenkomen bij een wielermanifestatie of na een voetbalmtach (herinner je de Vlaanderen-Vlagt hetze...) ?
Of nòg maar eens een bewijs in wat voor kunstmatig constructie we leven : het zogenaamde maar nietszeggende 'belgenland' ?
