|
We beleven bijzondere politieke tijden. Meer dan 75 dagen na de Hoogmis van de Democratie, namelijk de federale verkiezingen van 10 juni, blijkt ons land geen deftige regeringsonderhandelingen te kunnen voeren. Met andere woorden : zelfs de ultieme uitspraak van de stem des volks wordt of kan niet meer gerespecteerd worden in Belgenland.. Tja, voor wie het al niet hoog begrepen had op de kunstmatige constructie die zichzelf België noemde, is dit geen schokkend gegeven maar eerder een bevestiging van wat er al decennialang wordt over gedacht.
De Belgische constructie is uitgediend. Ze heeft haar internationaal politieke rol als bufferstaat tussen Frankrijk en Duitsland (uitgedacht door de toenmalige grootmachten) 177 jaren lang kunnen rekken. Verder heeft ze intern tot haar scha en schande moeten vaststellen dat ze de oorspronkelijke intentie om La Belgique sera latine, ou elle ne sera pas
! gaandeweg heeft moeten ombuigen. Eerst met de invoering van de Cultuurgemeenschappen, later met Gemeenschappen en Gewesten. Nog later met het steeds overhevelen van bevoegdheden naar deze deelstaten. In 1994 werden we zelfs officieel een federaal land genoemd (artikel 1 van de Grondwet)!
Helaas heeft de Franstalige politieke klasse, hierin bijgestaan door een afkalvende Franstalige bourgeoisie van industriëlen èn gesteund door de Belgische hofhouding, dit in de feiten nooit aanvaard.
Het leidde allemaal tot de huidige politieke impasse : Vlaanderen wil terecht meer bevoegdheden om als moderne natie de hedendaagse problemen en uitdagingen van de 21ste eeuw op adequate wijze aan te pakken. Franstalig België blijft plakken aan discussies als taalgrenzen, Brusselse territoriumuitbreiding of taalfaciliteiten. Allemaal politieke hangijzers die reeds in de jaren 60 definitief zijn bezegeld. Franstalig België wil dus de antieke Belgische klok terugdraaien en heeft in die 75 dagen van regeringsonderhandelingen op geen enkele wijze duidelijk gemaakt hoe zij Wallonië wil zien omgaan met de hedendaagse uitdagingen
De uitdrukking van een België met twee snelheden kan op geen betere wijze worden uitgedrukt.
Wallonië en Franstalig België willen zich blijven wentelen in de underdogpositie waarbij het Vlaamse manna hen in de schoot geworpen wordt, zonder dat dit in een werkelijke verbetering van het lot van de doorsnee Waal resulteert en zonder dat dit enige politieke verantwoording vergt. We hebben het dan nog niet eens over de historisch gegroeide miljardentransfers, maar ook bijvoorbeeld hoe er wordt omgegaan met het verkeersboetegeld. Weinig of geen flitspalen in Wallonië genereren er toch meerinkomsten vanuit Vlaanderen waar met moderne verkeerstechnieken de veiligheid in goede banen geleid wordt. Absurdistan zou het ons nooit kunnen nadoen
Kortom : de huidige politieke malaise maakt duidelijk dat de Vlaamse onafhankelijkheid dichter bij is dan ooit gehoopt of vermoed. De publieke opinie in Vlaanderen, ook de man in de straat die nooit of weinig heeft wakker gelegen van communautair gebakkelei, ziet nu in dat het zo niet verder kan.
Over de wijze waarop dit Onafhankelijk Vlaanderen concreet moet ingericht worden, wil ik me niet direct uitspreken. Er zijn meerder mogelijkheden en sommigen moeten nog nader onderzocht worden. Maar de grote lijnen zijn duidelijk : dit België verdampt zodanig dat het als staatsconstructie overbodig is geworden. De deelstaten Vlaanderen en Wallonië kunnen als onafhankelijke landen aansluiten bij de Europese Unie. De solidariteit tussen beide gewezen deelstaten kan en zal herbekeken worden. Alleen gebeurt ze voortaan niet meer vanuit duistere of onbespreekbare cenakels, maar op doorzichtige wijze tussen volwassen volkshuishoudingen. Verder staat elk voortaan in voor de concrete inkleding van de eigen staatsvorm, de politieke instellingen, de bestuurlijke organisatie. Dat deden we toch al in grote mate in het zieltogende België, dat zal nu niet anders zijn.
De vraag hoe dit moet gerealiseerd worden is even snel beantwoord als gesteld. Professor Robert Senelle, algemeen erkend als grondwetspecialist, stelde onomwonden vast dat Vlaanderen daarom de huidige federale wetgeving niet langer dient te herkennen. Het komt het Vlaams parlement toe om tijdens een plechtige zitting Vlaanderen uit te roepen tot deelstaat v/h federale Belgie waar alleen de Nederlandse taal en de Vlaams cultuur officieel zijn erkend en beschermd. Brussel Hoofdstad alleen is tweetalig en een autonome regio. Hij behoudt hierdoor nog de Belgische constructie, maar geef toe : als deze werkwijze tot de legitimiteit mag gerekend worden, dan geldt dit evenzeer voor het uitroepen van de totale onafhankelijkheid. Tenzij zijn voorstel toch nog als tussenoplossing moet dienen voor de onontwarbare knoop die Brussel dreigt te heten
In ieder geval zou de huidige Vlaamse politieke klasse er beter aan doen geen kostbare tijd meer te verspillen in het restaureren van de Belgische ruïne, maar in het voorbereiden van de Vlaamse onafhankelijkheid.
La Flandre sera indépendante, ou elle ne sera pas !
28-08-2007 om 23:31
geschreven door WiSe 
|
