Hier ben ik
weer met een verslag over mijn bangelijk ballonnen leven. Deze week heb ik weer
van alles meegemaakt en het begon zo. Ik maakte me klaar om op te stijgen en
naar tante Coredelia te gaan. Eenmaal ik opgestegen was werd ik gegrepen door
een overweldigende orkaan. Ik tuimelde rond en rond. Ik werd er kotsmisselijk
van. Het duurde een tijdje voor de hevige orkaan gekalmeerd was. Opeens was ik
terug op het vastland. Ik keek rond maar kon me niet oriënteren. Ik zag 9
ballen die door een metalen constructie in de lucht bleven hangen. Een beetje
verder zag ik een manneke pissen en er stonden tientallen Chinezen fotos te
nemen. Jezus, waar was ik nu weer beland. Toen kreeg ik het geweldige idee om
de fotos van de Chinezen aan het pissend manneke te fotobommen. Ik vloog naar
het manneke toe en poseerde mooi voor zijn hoofd. 1,2,3 KAAAAASSSS riep ik
vervolgens. De Chinezen moesten er zo had om lachen dat hun ogen nog kleiner
werden dan daarvoor. Toen hoorde ik een Chinees zeggen das hiel toch zeel
speciaal in Blussel, he. Toen wist ik het, Ik was in België beland. Dat ene
land met het gigantische festival Tomorrowland. Ik wou al zo lang naar
Tomorrowland dus nam ik de eerste de beste vlucht richting Boom. Onderweg naar
de Schorre kwam ik nog iets bizarder tegen dan dat wild pissend manneke in
Brussel. Ik zag een gigantisch kippen kot met daarin een bende losgelaten
tieners in te strakke fluo pakjes. Ik was te nieuwsgierig en lande in het
kippen kot. Ineens zag ik een beeldschoon meisje met een iets te strak
zwemshortje. Ik waagde mijn kans en ging erop af. Yowww, coole chick in een
lekker strak shortje. De coole chick draaide haar om en het bleek een jongen
te zijn. uhmm, heb je het tegen mij? vroeg de jongen met de langen haren.
hhahaah mopje man, ik had wel door dat je een gast was. Ik kon toen wel in de
grond zakken van schaamte en werd knal rood. uhmm, gegroet, ik ben Willie.
Ahh dag Willie, ik ben Ibe. Fijne kennismaking Ibe en wat is hier juist aan de
hand? Het lijkt wel een kot vol dansende fluostiften. Wel willie, we zijn de
laatste 100 aan het vieren, antwoorde Ibe. Hij nam me vast en we begonnen te
dansen. Na 10 minuten hoorde ik een geluid dat me lied denken aan een oproep
aan de kassa in een winkel. Na die pling, pling, pling volgde nog een luid lang
belsignaal. Iedereen ging ineens zoals het in het leger in rijtjes staan en ik
besloot om opzoek te gaan naar wat drinken. Ik spotte een drankautomaat en ging
er naar toe. Wat?? Alleen maar water. Dat is hier maar triestig ze. Ik besloot
om terug opzoek te gaan naar Ibe, maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Hier lopen wel tientallen gasten rond moet lange haren. Na een poosje zoeken
vond ik hem terug. Hij zei dat hij mij ging voorstellen aan zijn klas. Ik vloog
de klas binnen en zag alleen maar meisjes. Toen begreep ik waarom Ibe dus een
verwijft kantje heeft. Maar hoe mijn eerste les in klas 6.12 verliep vertel ik
een andere keer.
Hey
vriendjes allemaal, vandaag heb ik weer veel in petto voor jullie. Vorige week
was ik in een raar land terecht gekomen. Een land waar de mannen een lange snor
hebben en waar de mensen een hoge hoed dragen. Blijkbaar ben ik dus terecht
gekomen in Mexico. Omdat ik nog niet naar tante Cordelia wou vliegen, besloot
ik een weekje op vakantie te gaan in Mexico. De eerste twee dagen voelde ik me
nogal alleen, maar daar kwam de derde dag verandering in. Die dag leerde ik
Fred kennen. Fred was een zalmroze ballon (niet echt mannelijk, maar
soit). Hij woonde al zijn hele leven in
Mexico, welgeteld de volle acht maanden dus. Hij liet me al de mooie plekjes
zien en liet me kennis maken met het culinair eten. Eten klinkt altijd als
muziek in mijn oren dus besloten we om naar een restaurant te gaan. Hij gaf me
iets klein met een verdacht knalrode kleur. Het leek op een rode paprika, maar
het was vele kleiner dan dat. Fred zei dat het iets typisch was van Mexico en
dat ik het zeker moest proberen. Ik nam een serieuze bijt en …“AAAAH PIKANT,
PIKANT, PIKANT”. Mijn ballonnenmond stond in brand. Blijkbaar had ik net de
heetste chilipeper gegeten. Ik liep zo snel mogelijk naar de bar van het
restaurant en bestelde het eerste wat ik op de kaart zag staan. ‘Tequila shots
12 stuks’, dat moest wel genoeg zijn dacht ik. Ik kreeg meteen van de serveuse
een hele plateau mee met enkele kleine glaasjes op. Ik kreeg er ook wat
citroenschijfjes en zout bij. Ik snapte niet zo goed wat het zout en de citroen op de
plateau lagen te doen, maar Fred zal dit wel weten. Ik ging terug aan het
tafeltje zitten bij Fred en kapte alle 12 glaasjes binnen. Toen ik klaar was
stond mijn keel nog harder in brand, dus ik begon al de citroenschijfjes op te
eten. Tot die dag wist ik niet dat een ballon zo’n gekke gezichten kon trokken.
Eindelijk was er terug vrede in mijn mond en Fred keek me nogal verbaasd aan.
Hij legde me uit dat ik blijkbaar één van de bekendste en sterkste Mexicaanse
drankjes op had, en dan nog wel 12 in nog geen minuut tijd. Mijn ballonnenhoofd
begon al licht te worden en niet veel later viel ik knock-out. Enkele uurtjes later werd ik wakker
met stevige hoofdpijn. Ik lag in het ballonnenhospitaal en Fred stond vlak
naast mijn bed. Hij zei dat ik een kater had, het was een soort misselijkheid
met een tikkeltje hoofdpijn dat je krijgt nadat je teveel drinkt. Nou, een
prettige ervaring is het niet, maar ik zeg altijd “Je moet alles eens hebben
uitgeprobeerd in het leven!”. In het ballonnenziekenhuis hebben ze al de lucht
uit me gezogen en deze vervangen door nieuwe. Ik voelde me weer zo fris als
iets, buiten die misselijkheid en hoofdpijn dan. Toen ik het ziekenhuis mocht
verlaten zei Fred dat er een groot feest was die avond, oudjaar. Het is een dag
die alle mensen op de aarde vieren, dus wij ballonnen ook. Het was een groot feest,
waar veel gedronken werd, maar dat zat er voor mij niet echt in na vorige
nacht. We gingen eerst ballonschaatsen en vervolgens gingen we een stapje in de
wereld zetten, als je begrijpt wat ik bedoel. De avond viel al snel en het was
tijd voor het feest. Ik en Fred aten eerst een heerlijke maaltijd om vervolgens
één glaasje champagne te drinken, het was desnoods wel een speciale dag. We
waren pas klaar met eten en gingen de stad een vanuit de lucht bekijken. Plots
begonnen de mensen zeer luid te schreeuwen. 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1, HAPPY
NEWYEAR. Er begonnen luide knallen af te
gaan recht onder ons. Er kwam een vuurpijl recht op mij en Fred af. We moesten
vliegen voor ons leven. Fred zei hijgend dat het vuurwerk was en dat we zo snel
mogelijk moesten evacueren. Ik vloog zo snel mogelijk tot ik een knal achter me
hoorde. Ik zag een zalmroos velletje zacht naar beneden fladderen. RIP Fred. Mijn
Mexicaanse vriend was geraakt door het vuurwerk. De verdere avond was niet meer
speciaal en ik besloot toen ook meteen om de volgende dag mijn reis verder te
zetten naar Amerika. Tante Cordelia here I come, maar dat is voor volgende
keer. Tot volgende week vriendjes!
Kiekeboe
allemaal, tijd voor een nieuw verslag van de afgelopen week. En geloof me het was
me het weekje wel. Vorige vertelde ik dat ik naar het stad ging. Papa ging met
mij mee maar wat daar allemaal gebeurde houden jullie niet voor mogelijk. Het
begon al toen ik Jack tegenkwam. Hij zag er weer evengoed uit als anders en
vandaag was mijn dag, ik voelde het. Ik besloot dus mijn kans te wagen. Ik
vloog naar hem toe en begon met mijn groene lijfje tegen zijn haren te wrijven.
Dat had ik achteraf gezien beter niet gedaan want oepsie zijn lange blonde
haren kwamen helemaal recht. Hij werd uitgelachen door iedereen en stond op het
punt om mij bij mijn slinger te pakken. Juist op dat moment kwam papa eraan
gevlogen en hij duwde me weg. Jack was nu zo kwaad dat hij papa uit de lucht
plukte en hem neerstak. Het was zo gruwelijk en zo wreed. Papa zijn lucht ging
er allemaal uit en hij maakte allemaal rare bewegingen in de lucht. Plots viel
hij neer. Ik racete ernaartoe, dit ging wel niet zo snel omdat er veel tegenwind
was, en zag dat papa helemaal leeg was. Hij is dood. RIP papa. Omdat ballonen
kindjes ook niet alleen mogen blijven leven moeten zij ook naar een pleeggezin
of naar iemand die voor hen wilt zorgen. Ik moest van de ballonenpolitie, die
de moord op mijn papa hadden zien gebeuren maar er niets aan konden doen uit
schrik ontvoerd te worden door de mensen, naar mijn tante Cordelia. Zij woont
in Amerika. Amai mijne frak, dat is een verre vlucht naar het land van een of
andere zot die allemaal rare dingen wilt en de mensen valse beloftes maakt. Ten
minste dat is toch wat ze hier zeggen. Ik heb echt nog overwogen om het
vliegtuig naar mijn tante te nemen, maar ik was eventjes vergeten dat ik een
ballon ben en dus geen mens. Zo ziede maar dat mensen een hele grote invloed op
ons arme ballonenras uitoefenen. Ik kreeg van de ballonenpolitie, die beweren
dat ze je vrienden zijn, nog eventjes de kans om een paar vrienden vaarwel te
zeggen. Nadat dit gebeurt was vertrok ik voor een lange vlucht naar Amerika. Ik
voelde me best wel eenzaam zo helemaal alleen dus besloot ik dan maar een
liedje te zingen. 1 2 3 zie jij wat ik zie, je gelooft je ogen vast niet…
Opeens schrok ik en hield ik op met zingen. Ik hoorde een naar geluid,
wssssssss. Dat geluid herkende ik, het was het geluid van een hevige stormwind.
Die wind nam me mee en ondanks dat ik zo men best deed kon ik er niet van
winnen. De wind blies en blies en ze nam me mee naar een of ander raar land. De
mensen zagen er daar grappig uit. Ze hadden zo van die grote brede hoeden, die
volgens een bordje in een winkel sombrero’s heten, op. Mijn avonturen in dit
mysterieuze land zijn voor de volgende keer. Tot volgende week!
ALOHA KAKAHIAKA -goedemorgen in het Hawaïaans- hier ben
ik weer!
Ik heb zo goed geslapen, ik heb gedroomd over mijn Jack.
In mijn droom bevonden we ons op een onbewoond eiland, ver weg van Hawaï. Het
was al laat in de namiddag, dus ik besloot om een wandeling te doen op het
strand. Het uitzicht was prachtig, het heldere water met de mooie
zonsondergang: “haaaa, wat heeft een ballon nog meer nodig?” dacht ik in
mezelf. Maar al snel voelde ik de eenzaamheid, een zachte bries van de wind
duwde me een beetje naar omhoog, tot ik plots iemand aan mijn slinger voelde
trekken. Euh, nee niet die slinger!
Wanneer ik mij omdraaide zag ik een ballon. Op het eerste gezicht herkende ik
de ballon niet, tot dat ik dichter naar de ballon vloog. Ik kon mijn eigen ogen
niet geloven, hij was het! Mijn knappe, gespierde Jack.
“Naar waar vlieg je schoonheid!” riep Jack.
-“ Nergens” zei ik. “Ik verveel me steendood hier op dit onbewoond eiland.”
“MAG IK MET JE MEE.” Riep Jack alweer.
Nu heb ik het geluk dat ballonnen niet kunnen blozen en dat ik voor altijd door
het leven zal gaan als een groene ballon.
-“Doe maar” antwoordde ik. “MAAR JE MOET NIET ZO ROEPEN!”
“SORRY” riep hij.
“Ik kwam daarstraks van boven de wolken. Het leger weet weer niet wat doen. 25
straaljagers vlogen voorbij mijn oren. Ik hoor geen PATAT meer”
De manier waarop hij dat zei deed me lachen en ik voelde mij plots niet eenzaam
meer.
Hij vertelde het ene verhaal na het andere en we hadden het over koetjes en
kalfjes.
Zo vertelde hij over zijn vader die in het leger zat en waarschijnlijk in één
van die straaljagers zat en over zijn moeder die elke dag schrik had dat zijn
vader zou verongelukken.
We vlogen al een hele tijd rond en voor dat ik het besefte werd het al donker.
Ik had al een hele tijd niets meer gegeten en ik hoorde mijn buik grommen.
“Moet je dringend naar het toilet?” vroeg Jack.
-“ Nee” zei ik, “ik heb verschrikkelijke honger”
We vlogen naar het mooiste ballonnen restaurant van het eiland en zoals jullie
wel weten eten ballonnen enkel helium of lachgas. Ik koos voor lachgas met
stoofvlees smaak en Jack ging voor helium met pikante salami smaak.
Door de gekke stem van Jack heb ik bijna in mijn ballonbroek geplast van het
lachen.
Jack vloog van zijn stoel en ging naar het toilet. Toen hij na 10 minuten nog
niet terug was besloot ik om te gaan kijken. Ik hoorde geluiden die precies uit
de jungle kwamen en vroeg hem of alles oké was.
“MENSENLIEF!” VEEL TE PIKANTE SALAMI. IK WIL HIER WEG! JEZUS CHRISTUS!”
En dus vlogen we naar huis, maar we werden verrast door
een hevige onweersbui.
We werden steeds verder en verder uit elkaar gedreven en konden elkaars stem
niet meer horen, en net op het moment dat Jack uit het zicht verdween, schoot ik
wakker uit mijn droom.
Er was geen Jack meer, geen ballonnen restaurant, geen grappige stem, niks.
De meeste dromen zijn dus echt bedrog. Ik vraag me af of ik hem ooit nog zal
zien?
Maar dat zijn zorgen voor later, nu ga ik naar het stad.
Hier ben ik weer. Ik
moet jullie dringend een paar dingen vertellen. Zoals jullie wel wisten ging ik
vandaag afspreken met een paar vrienden. Het was super leuk! Mijn vrienden
gingen een ander gas dan helium meenemen.
Ik had me daarbij wellicht iets anders voorgesteld….. Ze hadden namelijk
lachgas mee. Jef vertelde tegen ons dat we het allemaal eens moeten proberen.
Iedereen deed het. Ik en Jef waren de enige die het nog moesten doen . Jef zei
dat ik het mocht proberen. Wat een leuke ervaring was me dat! Ik moest om alles
lachen. Maar dan gebeurde er iets vreemd. Jef nam als laatste wat lachgas in,
maar dat verliep anders dan verwacht. Hij moet zo hard lachen dat hij letterlijk
ontplofte. R.I.P. Jef. Nadien vlogen ik en mijn vrienden naar het strand. Ik
was ervan overtuigd dat de knappe redder er zou zijn. Maar toen we aankwamen
bleek dat niet zo te zijn. Er stond een andere redder op het strand. Hij was
niet gespierd, had vettig haar,… Het was dus een echte tegenvaller. Mijn
vrienden wouden nog even op het strand blijven. Na een klein uurtje besloten we
om terug te keren naar huis. Op weg naar huis kwamen we voorbij een kermis.
Onze ogen vielen direct op 1 kraam. Namelijk het schietkraam. Onze soort zat in
gaten. De mensen gooiden pijltjes op de ballonnen om ze te doden. Het ergste
van als was dat ze nog blij waren met hun punten per kapotte ballon. We moesten
daar zo snel mogelijk weg voor we zelf belande in die gaten. We gingen allemaal
snel weg. Behalve Bart… Hij is door een onbekende persoon meegenomen. Die
meneer vond het grappig om op hem te staan springen. R.I.P. Bart. Ondertussen
waren mijn vrienden thuis aangekomen. Ik moet nog een klein stuk alleen vliegen
voordat ik thuis was. Toen ik plotseling naar beneden keek, kon ik mijn ogen
niet geloven. Die knappe redder liep daar toch wel zeker. Ik was dolgelukkig.
Ik besloot dan ook om hem te volgen. Hij ging recht af op een mooi, groot huis.
Hij belde aan bij dat huis. Plots deed een jong meisje de deur open. Ze had
lang, bruin en krullend haar. Ze gingen samen op stap. Op dat moment was ik
echt droevig. Ik had wel besloten om hen te volgen. Zo kon ik zien wat ze
gingen doen. Ze waren nog geen 5 minuten samen op stap en ze waren al luid aan
het lachen. Plots besefte ik dat ik dringend naar huis moest. Hopelijk is papa
niet te boos. Toen ik thuis aankwam vroeg papa waarom ik zo laat thuis was. Ik
had snel iets verzonnen. Het werd avond en ik ging naar mijn kamer. Ik besef
dat ik dringend moet ingrijpen met een plan om de redder voor mij te winnen .
Maar daar denk ik morgen nog wel over na. Nu ga ik slapen, want het is al laat!
Tot gauw
Hey
hoi, hier ben ik weer. Recht vanuit Hawaï. Het was weer een GE-WEL-DI-GE week!
En ik heb weer vanalles te vertellen. Eerst en vooral neem ik mijn woorden
terug over de ballonnen die aan de helium zaten… WAAANT: Ik heb het zelf
getest! Wat een neig gevoel was dat! Je voelt je hele ballonnenlichaam gevuld
worden door gassen. (De momenten erna zijn wel iets minder leuk, want eum ja,
je weet wel, al die gassen moeten er natuurlijk ook weer terug uit… oeps!) Ik
heb ook nieuwe vriend leren kennen. Allez leren kennen… ondertussen is hij al
vermoord door een vogel die met zijn puntige bek in zijn rug boorde. R.I.P.
Bert. Verder ben ik Hawaï nog wat gaan verkennen. Je kunt niet geloven wat ik
heb gezien. Ik was op een plaats waar een GI-GAN-TISCHE tent stond met als
bijschrift ‘Het circus’. Het is een echte martelplaats daar! Je kan je niet
voorstellen hoe hard mensen voor ballonnen kunnen zijn. De ballonnensoort die
zich daar bevond, was een soort die ik
nog niet kende. Sommige waren lang en smal, andere waren net hartjes en de
raarste van allamaal waren de lange smalle ballonnen die geribbelt waren.
Miscchien is dit omdat ze zo getraumatiseerd zijn. Die ballonnen hebben echt
een miserabel leven. Dit door een heel gek gekleede man met een rode neus. OH,
ik kan het bijna niet over mijn hart krijgen om het jullie te vertellen. Zo
verschrikkelijk is het. Hij, hij, hij vervormd de ballonen. Hij plooit ze, hij
trekt aan ze hij draait ze tot allemaal rare figuren. Wanneer hij klaar is
geeft hij de misvormde sculpturen mee aan kleine kinderen die voorbij komen.
Het is verschrikkelijk… Hoe kunnen mensen zo wreed zijn. Nadat ik dit had
gezien zweefde ik snel terug naar de cocktailbar om mijn trauma te verwerken.
Dit werd al snel verwerkt toen ik mijn reddende engel weer zag. Je weet wel,
die ene met zijn lange blonde lokken en zijn afgetrainde lichaam. Ik zag hem al
enkele keren aan de bar zitten waar ik elke keer naartoe ging met Bert. Toen
hij nog leefde leerde hij mij cocktails drinken. Hij zei dat er iets raars in
zat. Hmm hoe heette dat nu weer… Ah ja ik weet het weer! ALCOHOL! Dat maakt
alles zo veel lekkerder en je wordt er ook 10 keer zo gelukkig van. Soms heeft
het wel nadelige effecten. Ik begin er heel hard van rond te draaien. 1 keer
was het zo erg dat ik begon te draaien rond een persoon waardoor die statisch
geladen werd en er plots een bliksemschicht ontstond… R.I.P. onbekende mens.
Maar, terug naar mijn reddende engel. Hij is zo knap, maar zooo onbereikbaar.
Misschien moet ik ballontransgender worden? Tegenwoordig zijn die mogelijkheden
er. Maar wat gaat papa daar van zeggen als ik vraag om mijn ballonlintje in te
korten? Hmm zorgen voor later. Eerst mijn zorg over die zeemeerballonen die hem
proberen te versieren. Toen ik reddende engel deze week weer zag was hij vollop
aangespoelde zeemeerballonnen aan het opblazen die leeggelopen waren… Het was
verschrikkelijk om aan te zien. Ik voelde me zo weerloos. Ik weet het! Ik moet
een plan verzinnen. Ik noem het Plan Titanic (aangezien hij mijn Jack is en ik
zijn eum ja Willie. Natuurlijk wel voor die boot tegen een gigantische ijsberg
vaarde). Mijn plan leg ik jullie volgende week wel uit. Want nu is het hoog
tijd om te gaan slapen. Ik heb morgen afgesproken met een paar vrienden. Ze
hebben een nieuwe soort Helium ontdekt, een nog straffere. Maar nu ben ik er
eens mee weg, de wind staat hier nogal sterk. Dag en bedankt hee‼
Hoi
iedereen, vandaag zijn we geland in Hawaii, wat een wind onderweg seg, het
scheelde niet veel of we waren helemaal verkeerd gezweefd. En dat was nog niet
alles, toen we onderweg waren sprong er opeens een grote walvis uit het water.
Die sloeg met zijn staart super hard tegen mijn mama waardoor mama in het water
viel. Door de klap was er een fitje in haar lichaam en werd ze helemaal
leeggezogen. Mama is verdronken. RIP mama.
Ondanks het verlies van ons mama is het hier wel warm zenne, wat is me dat jong. Ik
ben al helemaal aant opzwellen… De ballonnen hier zien er wel wat anders uit,
ze dragen van die hemdjes met bloemen op. We zijn nu op zoek naar mensen die
ons in huis willen nemen, je vindt die hier wel moeilijker dan thuis precies.
We hebben wel gehoord dat de mensen hier vriendelijker zijn, nog even geduld
dus. De balloncultuur is wel totaal anders hier dan thuis, er is hier blijkbaar
een groot aantal ballonnen dat illegale dingen doet. Ik durf het bijna niet te
vertellen want ik schaam me een beetje voor mijn eigen volk… Er zijn hier
ballonnen die drugs gebruiken?! Serieus… Ik begrijp echt niet dat je zoiets kan
doen. En wat voor drugs dan nog, een van de meest gevreesde middelen onder de
ballonnen. Helium! De ballonnen worden er blijkbaar echt extreem high van, niet
normaal. Soms wel tot 5km high! We hebben vandaag al enkele van deze junkies
zien vliegen, zo hoog dat ik ze bijna niet kon zien. Dat is dus wel kei
gevaarlijk he. Als die teveel gebruiken kan het zijn dat ze te hoog gaan en dan
gaan ze ergens in de lucht dood. Zeer triestig vind ik dat want dan vallen ze
ergens neer en als zee dan chance hebben worden ze door mensen teruggezonden
naar hun geboorteplaats en da kunnen ze een mooi afscheid krijgen, zo niet dan
kunnen ze niet eens begraven. Maar er is ook goed nieuws! Ik heb hier een
nieuwe sport ontdekt, surfen. Das dus wel kei lit he gasten, echt niet normaal!
Er heeft een meneer mij meegenomen op zijn surfplank, al direct van de eerste
keer op die plank zag ik in de verte mega veel golven opkomen. Maar niet zo van
die kleine golfjes he, nee golven van ettelijke meters hoog. Door de schrik
liet ik een klein scheetje en vloog ik een halve meter in de lucht waardoor ik
de eerste opkomende golfjes kon missen. Ja ik merkte dus meteen dat dit niets
voor mij was, maar net wanneer ik dit tegen die meneer wou zeggen ging ik kopje
onder. Ik draaide enkele salto’s onder water en schuurde met mijn kale
ballonenhoofd tegen het koraal, ik wist dat dit niet veel goed kon betekenen.
Stilletjes liep er zeewater in mij, ik zag mijn mooie ballonenleven ten einde
gaan maar dan… toen was hij er! Hij, mijn reddende engel. Hij sleurde mij aan
mijn lintje uit het water. Hij zag meteen dat ik hulp nodig had. Enkele gekke
Hawaianen belde meteen de hulpdiensten maar mijn engel zei dat het niet nodig
was, hij stormde uit het water met mij in zijn armen. Oh wat was hij mooi, dat
mooie afgetrainde bruine lichaam en die mooie lange blonde lokken. Wow wat val
ik nu op mannen? Oke soit verder naar mijn bijna doodervaring, ik kwam dus met
hem in het strand cabinet aan, hij nam meteen een stukje plakband, hij liet het
zeewater uit mij lopen en plakte mij dicht. Pompte mij op en ja daar was ik
weer. De rest van mijn avonturen, vertel ik wel eens op een andere moment. Tot
ziens!
Yow,
mijn naam is Willy, Willy de Ballon. Ik ben 17 jaar oud en woon op Bora Bora.
Een eiland ver weg van België. Ik ben hier geboren en getogen en ik zal hier de
rest van mijn leven waarschijnlijk doorbrengen. Waar kan een kleine groen
ballon als ik nu naartoe? Achja ik zit
er niet mee in het is hier mooi weer, goed eten, schoon uitzicht Ik had
vroeger 2 broers en 1 zus. Mijn oudste broer Joske is vermoord geweest door
zon dikke zatte Duitse toerist die het
grappig vond om op een ballon te gaan zitten. Rip Joske. Mijn zus Georgette is
nog maar net overleden door een baby die te hard op haar kneep Het goede is
wel dat de baby nu nooit meer een ballon zal aanraken, das toch al een bedreiging minder voor de kwetsbare samenleving
van de Ballonen. RIP Georgette. En dan
uiteindelijk nog Jacques mijn jongste broer.
Zoals een goede kleinen broer betaamd was hij ambetant, aandacht
opeisend en vergde veel energie. Misschien nog niet zo slecht dat de laatste
orkaan hem heeft meegenomen. RIP Jacques. Nu ben ik enig kind en dat leventje
gaat me wel af hier op Bora Bora. Mama en papa zorgen goed voor mij en zijn
niet van plan nog meer broers en zusjes te laten opblazen. De toeristen die
hier komen zijn meestal wel vriendelijk tegen ons. Ze laten ons rustig hangen,
af en toe kidnappen ze een van ons om aan hun kleine babys te geven. Die zien
we nooit meer terug. Wie weet wat gebeurd er met hen? Zolang je niet teveel
beweegt nemen ze je toch nooit mee. Maar ik heb de hotelmanager wel horen
spreken over een verbod op ons. Er is een groep afgesplitst van de Ballonnen en
ze terroriseren de meubels en de infrastructuur van het hotel. Ze noemen
zichzelf Waterballonnen. Ze vullen
zichzelf met water en laten zich weg katapulteren door de mensen. Overal hangt
er water aan de muren, er is geen
ontsnappen meer aan. De mensen vinden
het blijkbaar wel grappig te vinden, de medewerkers van het hotel iets minder
Als ze alle Ballonnen zouden verbieden zitten we wel met een groot probleem.
Waar moeten we dan naartoe? Wat zal er met ons gebeuren dan? Ik heb mama en
papa er al eens over horen praten toen ze een eindje gaan zweven waren
eergisteren en ik hun stilletjes achterna gezweefd was. Wat niet erg moeilijk
blijkt te zijn omdat je toch maar in de lucht hangt. Ze spraken over emigreren
naar Hawaii, niet zon slechte plaats denk ik dan. Net iets warmer dan hier dus als we
daarnaartoe gaan moeten we in de middag uit de zon blijven anders ontploffen we
misschien zoals nonkel Gabriel. We weten nog steeds niet of het van de zon was
of van het gezaag van tante Maria Godzijdank dat de verhuis nog niet voor
morgen zal zijn. Om zover te zweven heb ik geen zin in. We zien wel wat het geeft. Misschien ben ik
overmorgen al gedood door een Amerikaan die te schietgraag is met zijn geweer,
of losgeknipt in mijn slaap door een
gedrogeerde Colombiaan. Niemand weet wat de volgende week mij zal
brengen, tot gauw allemaal!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op https://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
