|
Kiekeboe
allemaal, tijd voor een nieuw verslag van de afgelopen week. En geloof me het was
me het weekje wel. Vorige vertelde ik dat ik naar het stad ging. Papa ging met
mij mee maar wat daar allemaal gebeurde houden jullie niet voor mogelijk. Het
begon al toen ik Jack tegenkwam. Hij zag er weer evengoed uit als anders en
vandaag was mijn dag, ik voelde het. Ik besloot dus mijn kans te wagen. Ik
vloog naar hem toe en begon met mijn groene lijfje tegen zijn haren te wrijven.
Dat had ik achteraf gezien beter niet gedaan want oepsie zijn lange blonde
haren kwamen helemaal recht. Hij werd uitgelachen door iedereen en stond op het
punt om mij bij mijn slinger te pakken. Juist op dat moment kwam papa eraan
gevlogen en hij duwde me weg. Jack was nu zo kwaad dat hij papa uit de lucht
plukte en hem neerstak. Het was zo gruwelijk en zo wreed. Papa zijn lucht ging
er allemaal uit en hij maakte allemaal rare bewegingen in de lucht. Plots viel
hij neer. Ik racete ernaartoe, dit ging wel niet zo snel omdat er veel tegenwind
was, en zag dat papa helemaal leeg was. Hij is dood. RIP papa. Omdat ballonen
kindjes ook niet alleen mogen blijven leven moeten zij ook naar een pleeggezin
of naar iemand die voor hen wilt zorgen. Ik moest van de ballonenpolitie, die
de moord op mijn papa hadden zien gebeuren maar er niets aan konden doen uit
schrik ontvoerd te worden door de mensen, naar mijn tante Cordelia. Zij woont
in Amerika. Amai mijne frak, dat is een verre vlucht naar het land van een of
andere zot die allemaal rare dingen wilt en de mensen valse beloftes maakt. Ten
minste dat is toch wat ze hier zeggen. Ik heb echt nog overwogen om het
vliegtuig naar mijn tante te nemen, maar ik was eventjes vergeten dat ik een
ballon ben en dus geen mens. Zo ziede maar dat mensen een hele grote invloed op
ons arme ballonenras uitoefenen. Ik kreeg van de ballonenpolitie, die beweren
dat ze je vrienden zijn, nog eventjes de kans om een paar vrienden vaarwel te
zeggen. Nadat dit gebeurt was vertrok ik voor een lange vlucht naar Amerika. Ik
voelde me best wel eenzaam zo helemaal alleen dus besloot ik dan maar een
liedje te zingen. 1 2 3 zie jij wat ik zie, je gelooft je ogen vast niet…
Opeens schrok ik en hield ik op met zingen. Ik hoorde een naar geluid,
wssssssss. Dat geluid herkende ik, het was het geluid van een hevige stormwind.
Die wind nam me mee en ondanks dat ik zo men best deed kon ik er niet van
winnen. De wind blies en blies en ze nam me mee naar een of ander raar land. De
mensen zagen er daar grappig uit. Ze hadden zo van die grote brede hoeden, die
volgens een bordje in een winkel sombrero’s heten, op. Mijn avonturen in dit
mysterieuze land zijn voor de volgende keer. Tot volgende week!
|
