|
Hoi allemaal,
Hier ben ik weer. Ik
moet jullie dringend een paar dingen vertellen. Zoals jullie wel wisten ging ik
vandaag afspreken met een paar vrienden. Het was super leuk! Mijn vrienden
gingen een ander gas dan helium meenemen.
Ik had me daarbij wellicht iets anders voorgesteld….. Ze hadden namelijk
lachgas mee. Jef vertelde tegen ons dat we het allemaal eens moeten proberen.
Iedereen deed het. Ik en Jef waren de enige die het nog moesten doen . Jef zei
dat ik het mocht proberen. Wat een leuke ervaring was me dat! Ik moest om alles
lachen. Maar dan gebeurde er iets vreemd. Jef nam als laatste wat lachgas in,
maar dat verliep anders dan verwacht. Hij moet zo hard lachen dat hij letterlijk
ontplofte. R.I.P. Jef. Nadien vlogen ik en mijn vrienden naar het strand. Ik
was ervan overtuigd dat de knappe redder er zou zijn. Maar toen we aankwamen
bleek dat niet zo te zijn. Er stond een andere redder op het strand. Hij was
niet gespierd, had vettig haar,… Het was dus een echte tegenvaller. Mijn
vrienden wouden nog even op het strand blijven. Na een klein uurtje besloten we
om terug te keren naar huis. Op weg naar huis kwamen we voorbij een kermis.
Onze ogen vielen direct op 1 kraam. Namelijk het schietkraam. Onze soort zat in
gaten. De mensen gooiden pijltjes op de ballonnen om ze te doden. Het ergste
van als was dat ze nog blij waren met hun punten per kapotte ballon. We moesten
daar zo snel mogelijk weg voor we zelf belande in die gaten. We gingen allemaal
snel weg. Behalve Bart… Hij is door een onbekende persoon meegenomen. Die
meneer vond het grappig om op hem te staan springen. R.I.P. Bart. Ondertussen
waren mijn vrienden thuis aangekomen. Ik moet nog een klein stuk alleen vliegen
voordat ik thuis was. Toen ik plotseling naar beneden keek, kon ik mijn ogen
niet geloven. Die knappe redder liep daar toch wel zeker. Ik was dolgelukkig.
Ik besloot dan ook om hem te volgen. Hij ging recht af op een mooi, groot huis.
Hij belde aan bij dat huis. Plots deed een jong meisje de deur open. Ze had
lang, bruin en krullend haar. Ze gingen samen op stap. Op dat moment was ik
echt droevig. Ik had wel besloten om hen te volgen. Zo kon ik zien wat ze
gingen doen. Ze waren nog geen 5 minuten samen op stap en ze waren al luid aan
het lachen. Plots besefte ik dat ik dringend naar huis moest. Hopelijk is papa
niet te boos. Toen ik thuis aankwam vroeg papa waarom ik zo laat thuis was. Ik
had snel iets verzonnen. Het werd avond en ik ging naar mijn kamer. Ik besef
dat ik dringend moet ingrijpen met een plan om de redder voor mij te winnen .
Maar daar denk ik morgen nog wel over na. Nu ga ik slapen, want het is al laat!
Tot gauw
|
