Vandaag nog verscheen er een artikel over het leven in de gevangenis. Denk je dat het hier al erg is, door het lezen van het boek 'straftijd'. Dan sta je zeker versteld van het volgend artikel:

"Braziliaanse gevangenis is hel op aarde: 59 moorden op jaar tijd"

In een gevangenis in het noordoosten van Brazilië zijn dit jaar 59 gedetineerden bij interne moordpartijen omgebracht. Dat blijkt uit een rapport van de Nationale Raad voor Justitie aan het Supremo Tribunal Federal.

In de gevangenis Pedrinhas in São Luís (deelstaat Maranhão) heersen chaotische toestanden. De strafinstelling wordt in feite door verschillende bendes gecontroleerd, die gevangenen mishandelen, pesten en afpersen. Ook wegens verkrachtingen wordt in de gevangenis een onderzoek gevoerd. Sinds vorige week werden in Pedrinhas volgens de media zeker zeven gedetineerden gedood. In oktober waren bij gevechten tussen rivaliserende bendes minstens twaalf ingezetenen om het leven gekomen.

De militaire politie nam zaterdag het bevel in de gevangenis over. De politie-eenheden zullen de strafinstelling 90 dagen lang bezetten. "Als er ergens een probleem is, de discipline niet wordt nageleefd, dan zullen we met zekerheid reageren. De gevangenen zijn zelf verantwoordelijk voor de gevolgen van hun houding", waarschuwde politie-kolonel Ivaldo Barbosa.

http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/1765303/2013/12/29/Braziliaanse-gevangenis-is-hel-op-aarde-59-moorden-op-jaar-tijd.dhtml

29-12-2013 om 22:35 geschreven door Elke  

"Zeven nieuwe gevangenissen"

Het kernkabinet is het eens geraakt over extra capaciteit in de gevangenissen. De bedoeling is om zeven nieuwe gevangenissen te bouwen, goed voor 1.500 bijkomende plaatsen, om de overbevolking weg te werken. Dat schrijft Het Laatste Nieuws.

België telt 12.000 gevangenen, terwijl er maar plaats is voor 9.500 gedetineerden. Tegen eind volgend jaar zouden er 10.800 plaatsen moeten zijn. Dat is nog niet voldoende, daarom wordt de capaciteit nog uitgebreid.

Het nieuwe masterplan, waarover de regering een princiepsakkoord sloot, voorziet in zeven nieuwe gevangenissen. "Elke instelling zal haar eigen specificaties hebben, zodat gevangenen die zwaar bewaakt moeten worden in een hoogbeveiligde gevangenis terechtkunnen", klinkt het op het kabinet van Justitie.

In het Naamse Achêne komt een hoogbeveiligde instelling. In het Luikse Paifve wordt een centrum voor geïnterneerden voorzien. In Leopoldsburg (op het militair kwartier Reigersvliet) en in Oostende (in het industriegebied Plassendale I) komen nieuwe klassieke, gesloten gevangenissen. De halfopen gevangenissen van Wortel en Saint-Hubert worden uitgebreid en in Verviers wordt de bestaande infrastructuur helemaal vervangen.

http://www.hln.be/hln/nl/4833/Gevangenissen/article/detail/1762738/2013/12/23/Zeven-nieuwe-gevangenissen.dhtml

28-12-2013 om 00:00 geschreven door Elke  

Duurzaamheid staat tegenwoordig overal en altijd centraal, bij alles wat je doet! Met welke auto rij je, een diesel of een benzine? Wat eet je graag en hoe is dat verpakt? Drink je vaak uit plastieken flesjes of kies je toch voor glazen flesjes? Sorteer je thuis en op school? Koop je houten spullen met het FSC-label, of ken je dat niet eens? Heb je thuis een houtkachel, of stook je met een andere grondstof? Hoe groot is jouw voetafdruk?

Greenville geeft op al deze vragen een antwoord. Het gaat van duurzame grondstoffen tot het opwekken van duurzame energie. Ook de verschillende duurzame bouwmaterialen worden er tentoongesteld. Omdat ik van hetgeen ik daar zag, al heel erg veel wist, ga ik in dit bericht mijn eigen weg. Wat weet ik nog niet over duurzaamheid?

Vorig jaar, tijdens opvoedkunde, hebben we het heel kort over duurzaamheid gehad. Onze leerkracht begon de les met de definitie. Duurzame ontwikkeling is de ontwikkeling van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen. Zo luidt de VN-definitie. Vervolgens moesten wij verschillende voorbeelden geven op deze definitie. Zoals hierboven werden er veel voor de hand liggende elementen aangehaald. Elementen waar iedereen ondertussen wel iets over weet! Maar mevrouw Skopinski haalde daarna nog iets aan, waar niemand aan dacht, maar wat toch duurzaamheid betekent en dat is de hongersnood in Afrika. Er is niet echt iemand op ingegaan. Ook herinner ik me nog bij het studeren van het examen dat ik nog steeds niet wist hoe ik hongersnood uitgebreid kon linken aan duurzaamheid. Deze opdracht geeft me de mogelijkheid om dit toch te doen!

Op dit moment leven we in een echte luxe! Wij toch, maar hoe zit het met anderen in de wereld? In de actualiteit hoor je steeds meer dat Afrika de gevolgen van ons rijkeluisleven moet ondergaan, en hongersnood hoort daarbij! Toch zegt de definitie van duurzaamheid dat we de volgende generatie niet mogen benadelen met de luxe die wij nu hebben. Hoe moet het verder als wij zo blijven doorgaan? Afrika geeft hier op een duidelijk antwoord. Blijven wij in dezelfde versnelling leven, dan zal ook hier hongersnood komen! Afrika is niet alleen benadeeld door Europa, ook andere werelddelen proberen dit! Kijk maar naar de Amerikaanse multinationals die zich steeds meer vestigen in Afrika en naar de Aziatische afvalbergen, te vinden in bijvoorbeeld Dandora, Kenia!

De multinationals maken er alles kapot, ook al lijkt het zo niet! Coca-Cola is hier het bekendste voorbeeld van, denk ik. Uit onderzoeken blijkt dat vooral Coca-Cola verantwoordelijk is voor de waterschaarste en de watervervuiling in Afrika. Waar zij zich vestigen hebben de mensen plots geen water meer. Er zijn al talloze betogingen geweest, maar toch blijft het hen lukken en reageert er niemand op! Coca-Cola is slim en zegt nu te investeren in het continent. Ze helpen landen met het bouwen van extra waterbronnen. Maar volgens velen is dit niet zonder voorbedachtheid. Coca-Cola moet rekenen op de goodwill van de mensen, zo niet, kunnen ze hun deuren sluiten! Het opvallendste bewijs hiervan is dat Coca-Cola enkel zijn best doet in de buurt van de bedrijven. Verder weg, waar Coca-Cola niets nodig heeft, merkt men geen beterschap! Ook maken ze gebruik van politieke situaties. Coca-Cola vestigt zich vooral in corrupte Afrikaanse landen. Welk land heeft geld te kort? Welke politieke leiders kunnen we omkopen?

Veel hulporganisatie willen de mensen slimmer maken! Het is allemaal fijn wat ze doen, maar wat als ze vertrekken? Wie doet dan het onderhoud van de dure installaties? Wie betaalt dan de kosten? De verschillende organisaties willen hier tegen in gaan, maar dat lukt hen niet en dat heeft vooral met geld te maken. Ze proberen de mensen wel duidelijk te maken dat het niet goed is dat buitenlandse bedrijven inzage krijgen in de binnenlandse politiek. Afrika moet leren om hun eigen boontjes te doppen. Het is in het verleden al vaker gebleken dat als de hulp wegvalt, ze het nog steeds niet alleen kunnen.

Een belangrijke hulporganisatie in dit verhaal is de internationale NGO Action Against Hunger. Zij werken vooral aan de zelfstandigheid van de mensen. Ze leren mensen zelf eten productief te kweken en te bereiden. Hoe gaan ze het best om met voedsel. Hoe kunnen ze dat bewaren? Afrika doet het niet slecht in de landbouw, als men kijkt naar de export. Maar wanneer je kijkt naar wat ze produceren, is er slecht een klein deel dat overblijft. Hoe kunnen ze meer uit hun producten halen? Hoe gaan ze om met de waterschaarste en met de watervervuiling? Deze organisatie helpt mensen om zuiveringsstations te bouwen en te onderhouden. Hoe kunnen ze werken aan de toekomst? Wat kan deze generatie doen voor de volgende…

Ik merk wel dat hongersnood meer te maken heeft met duurzaamheid dan dat ik dacht! Zowel in Europa als in Afrika heeft het veel met de toekomst te maken. Gaan wij verder zoals we nu bezig zijn, dan benadelen we onze kinderen en wordt het hier misschien wel zoals in het continent onder ons! Ook in Afrika moeten ze werken aan de toekomst, zo niet, ziet het er niet zo goed uit voor de volgende generaties. We weten niet hoe we met de toekomst van onze kinderen spelen. We beseffen niet genoeg hoe ernstig de gevolgen kunnen zijn van onze daden, ook al wordt dit alle weken in het nieuws vermeld.

Hoe kan ik dit nu binnen PAV aanbrengen? Een beeld zegt duizend keer meer dan woorden, dus ik zou dit met een foto doen! Ik herinner me een foto van vorig jaar, uit het fotoboek, die over hongersnood ging en dat was de foto van Ruben. Een Congolees meisje houdt stevig een cavia vast.

Ik weet nog dat we toen dachten dat het om een huisdier van haar ging, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn! De NGO’s in Afrika helpen mensen met het kweken van voedsel en cavia’s zijn hier uiterst geschikt voor omdat ze snel kweken en veel kweken. Laat leerlingen wel eerst zelf het verhaal achter de foto zoeken. Dat kan bijvoorbeeld door de 4 vragen: Wat zie je letterlijk? Hoe wordt dit weergegeven? Wat denk je dat het verhaal achter de foto is? Lees het echte verhaal op de achterflap! Zat je in de buurt van het echte verhaal? Je kan het woord duurzaamheid al meteen aanhalen. Laat leerlingen de definitie opzoeken op internet en vraag hen dit te linken aan de foto. Al snel zal blijken dat het woord ‘toekomst’ heel belangrijk is. Laat hen ook opzoeken wat een NGO is en wat deze betekenen in de Afrikaanse landen.

Ook kan je dit actueel linken! Meer en meer krijgen we te horen dat we in de toekomst insecten zullen eten. Nu reageren we hier raar op, maar wat als er niets anders meer is? Je kan aan de leerlingen vragen of zij dit zullen eten of willen eten? En wat met de blinkende appelen die we perse willen? Wordt er niet te veel weggegooid waar eigenlijk niets aan is?

Rond deze foto kan je zeker 2 lesuren werken! Laat leerlingen er even bij stilstaan dat als er niets verandert, ze het voor de volgende generaties moeilijk maken!

27-12-2013 om 00:00 geschreven door Elke  

Lieve Blancquaert, een fotografe, journaliste en moeder van 2 kinderen, heeft een reportage gemaakt van de verschillende gewoontes op de geboortedag op uiteenlopende plaatsen in de wereld. Ze praat met opzet niet over 'landen' maar over plaatsen omdat ze gemerkt heeft dat een cultuur of gewoonte niet altijd geldt voor het hele land. Wat zij heeft gezien en meegemaakt op die plaats is uniek, zegt ze en kan je dus zeker niet veralgemenen voor een groter gebied.

De beelden werden gedraaid op 9 plaatsen over de hele wereld. Dat gaan van China, over Koeweit en Groenland, naar Atlanta.

Het idee is ontstaan in Congo, waar ze oorspronkelijk naar toe ging om de cultuur te ontdekken. Door het bezoek aan de materniteit daar, zijn haar ogen letterlijk en figuurlijk opengegaan. Op die ene plaats is plots alles te zien wat je wilde ontdekken. Het is zo echt, niemand speelt een rol. Ze noemt het soms zelfs ‘schrijnend’. Telkens stapt Lieve een bevallingskamer binnen en dus ook letterlijk in het leven van de baby en hun familie. Ze ontmoet de moeders tijdens een van de meest emotionele gebeurtenissen uit hun leven: de geboorte van hun zoon of dochter. Lieve is er rotsvast van overtuigd dat de eerste momenten van een kind, het belangrijkste moment is voor de rest van het leven. Het is als het ware de basis waarop je verder bouwt. Hoe wordt de baby voor de allereerste keer vastgenomen? Hoe wordt die voor de eerste keer ingewikkeld en met wat? Wie van de familie mag er bij zijn? Het zijn zoveel elementen die meteen duidelijk maken welk leven de baby gaat hebben.

Ook stond ze versteld van de verscheidenheid van de geboorteplaatsen. Het verschil tussen een arm en rijk land, een koud of warm land, blanken en zwarten, een land met overbevolking zoals China of onderbevolking zoals Groenland, maar ook de godsdienst kan voor veel verscheidenheid zorgen. Zijn het moslims, katholieken of zelfs joden? Het verschil in culturen wordt nog extra benadrukt in de eerste dagen na de geboorte. Welke gewoontes heeft de familie of zelfs de maatschappij? Wat legt hun godsdienst op en waarom volgen ze dat? Lieve geeft dit weer in een reportage, tentoonstelling en een boek omdat ze iedereen wilt bereiken!

Als ze slechts 10% zou kunnen overbrengen van haar gevoel, is ze tevreden, zegt ze. Het belangrijkste doel van haar werk is het opwekken van openheid voor verschillende culturen. We hebben weinig respect voor andere culturen doordat we ze niet kennen. Lieve is op reis vertrokken zonder vooroordelen. Ze wilde echt het volk leren kennen en weten waarom mensen bepaalde dingen doen. Ze confronteerde soms wel de mensen met onze gedachten. Vaak stonden die daar van versteld! “Denken jullie echt zo?”, zeiden ze dan.

Een voorbeeld hier van is het leven in het ziekenhuis van Tiberias in Israël. Wij kennen Israël vooral door de jarenlange oorlog tussen de Joden en de Arabieren. Maar in Tiberias bleek van deze oorlog geen sprake te zijn. De Arabieren en Joden bevallen in hetzelfde ziekenhuis. Ook kan je als Joodse verzorgd worden door een Arabier. Ik stond hier echt van versteld! Ook vroeg Lieve aan de mensen hoe dit kon. Ze antwoorden allemaal dat het eerder een politieke kwestie is. De Joden en Arabieren hebben leren leven met elkaar en voor hen is het dus geen probleem meer om samen te komen. Bij ons op het nieuws zie je maar steeds hoe hard er gevochten wordt.

Voor wie het conflict niet echt kent, ik leg het hieronder kort even uit: Het conflict tussen Israël en de Palestijnen bestaat al heel erg lang, nl. van 1948. Toen verliet Engeland het land dat nu Israël heet en verdeelde het tussen de twee bevolkingsgroepen. Het conflict ontstond aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. Engeland kreeg Palestina, wat nu Israël is, als cadeau.

Omdat Palestina voor de joden het ‘beloofde land’ is, vroegen ze aan Engeland of ze daar een eigen staat mochten opzetten. Engeland stemde toe. Hierdoor verhuisden in de jaren erna erg veel joden richting Palestina: het zionisme. Toch was er een probleem. Er woonden namelijk al mensen in dat land.

De Palestijnen, de oorspronkelijke bewoners, waren niet erg blij met de joden die met heel erg veel in hun land kwamen wonen. Maar Engeland was op dat moment de baas, dus konden ze het niet verhinderen. Daarom ontstond in 1936 de driejarige opstand. De Palestijnen probeerden door middel van geweld de joden te verjagen. Dit lukte niet, de joden konden voldoende weerstand bieden. Toen tijdens de Tweede Wereldoorlog ruim zes miljoen joden werden vermoord, kreeg Europa medelijden met de joden. De joden hadden recht op een eigen staat! De VN bedacht daarom een plan waardoor de twee bevolkingsgroepen allebei een stuk van Palestina zouden krijgen. Engeland kon zich hier niet in vinden en vertrok.

Vrijwel direct na het vertrek van de Britten, riep de joodse leider David Ben Goerion op 14 mei 1948 de staat Israël uit. De joden stonden er in dit gebied echter alleen voor. De inwoners van de omringende landen waren, net zoals de oorspronkelijke bewoners van het land, moslims. Zij besloten om met zijn allen de staat Israël aan te vallen, zodat de Palestijnen hun land terug zouden krijgen.

De joden bleken sterker dan dat ze leken. Ze konden de aanvallen met gemak afslaan en veroverden zelfs meer land dan dat ze toegewezen hadden gekregen. De Palestijnen die in deze stukken land woonden, besloten te vluchten en kwamen terecht in vluchtelingenkampen aan de grens met andere Arabische landen. Zij hoopten dat het land binnenkort terug werd veroverd. Maar dat gebeurde niet. In 1967 veroverden de Israëli’s zelfs nog meer Arabisch grondgebied: ook de Gazastrook en de Westoever werden bezet. Dit leidde tot woede onder de Palestijnen in de vluchtelingenkampen. Ze besloten dat er actie moest worden ondernomen en richtten verschillende militaire actiebewegingen op.

Deze bewegingen werden later samengevoegd als de PLO: de Palestijnse Bevrijdings Organisatie. Onder leiding van Yasser Arafat vocht de organisatie om het Palestijnse land terug te krijgen. Maar nu Arafat dood is, bestaat Palestina nog steeds niet en gaan de gevechten nog steeds door.

De aflevering in Atlanta verwonderde me ook heel erg! Je hebt het beeld van Amerika dat ze ver voorstaan op ons en dat wat daar ontstaat, 5 jaar later ook naar hier overwaait. Ik denk dan aan fastfood enz. Maar Lieve Blancquaert schroefde deze gedachte op 5 minuten tijd helemaal terug. Atlanta staat bovenaan de lijst met tienerzwangerschappen.

Maar hoe komt dat nu? Zij ging er naar op zoek! In Atlanta zijn de meesten heel erg gelovig en conservatief. Over seksuele opvoeding wordt met geen woord gerept, niet op school en zeker thuis niet!?! Ik kan me dat bijna niet voorstellen. Als ik mijn grootmoeder hoor vertellen, dan lijkt dit er wel heel erg hard op. Alleen gebeurt dit nu en wat mijn oma vertelt, dat was 60 jaar geleden. Lieve vroeg aan een meisje hoe zij dat dan doet wanneer ze verliefd is. Het meisje antwoorde met 1 woord: onthouding. Het wordt hen zo opgedrongen dat wanneer hun drang toch te groot wordt, ze meestal ook zwanger zijn. Anticonceptie kennen ze niet. Ze hebben er wel al van gehoord maar weten bijvoorbeeld niet hoe ze een condoom moeten gebruiken. Van de pil is al helemaal geen sprake. De ouders voeden hun kinderen heel erg streng op, misschien wel te streng in deze wereld.

De tienerzwangerschappen in Vlaanderen liggen 5 keer lager dan in de VS. Dit komt volgens experts vooral door de afname van het taboe over seksualiteit. Belgische ouders durven steeds meer over seks te praten. Ook leren jongeren veel op het internet en door muziek. Tot slot is het in België niet moeilijk om aan anticonceptie te geraken. Condooms vind je tegenwoordig overal en de pil wordt al enkele jaren voor een stuk terugbetaald, zodat het voor de jeugd zelfs mogelijk is om het zelf te kopen.

Maar het taboe rond seksualiteit, zoals in Atlanta, is niet de enige oorzaak van de tienerzwangerschappen. In het zuiden bevallen er ook nog steeds veel meisjes op jonge leeftijd. Maar dat heeft enerzijds te maken met de godsdienst. Meisjes worden uitgehuwelijkt aan oudere mannen die soms al kinderen heeft. Anderzijds is het heel erg moeilijk om aan anticonceptiemiddelen te geraken. Het is niet zoals hier, dat je even naar de apotheker rijdt en koopt wat je nodig hebt. Armoede en slechte infrastructuur zijn de grootste barrage. Ook zijn tienerzwangerschappen 1 van de grootste doodsoorzaken in die landen voor jonge meisjes. Dit is dan vooral door de complicaties. Een jong meisjeslichaam is niet klaar voor een bevalling.

Hoe kan ik deze reportages nu gebruiken binnen PAV? In de leerplannen staat letterlijk dat je leerlingen moet laten kennismaken met andere culturen. Leerlingen moeten er leren voor openstaan en ze zeker leren respecteren. We leven zelf in een maatschappij met steeds meer verschillende culturen. Volgens Lieve kan je deze verscheidenheid niet beter weergeven dan met een geboorte. Je leert meteen alle gewoontes kennen die de families hebben. Mensen zijn nooit echter dan met een geboorte, zegt ze. Ook haalt ze bij de reportage belangrijke wereldproblemen aan! Tienerzwangerschappen en het conflict tussen de Joden en Arabieren heb ik in dit bericht aangehaald, maar ze heeft het ook over HIV en het vele seksuele misbruik van kinderen tegenwoordig. De overbevolking in China wordt duidelijk weergegeven door de overbescherming van de geboren baby’s. Ze mogen maar 1 kind krijgen, dus moet het mooi en zeker slim zijn.

Je kan ontzettend veel met deze reportage doen binnen PAV!

24-12-2013 om 00:00 geschreven door Elke