Om een vervolg te breiden aan mijn opzoekwerk van de mijnen, ben ik de film Marina, van Stijn Coninx gaan kijken.

De film Marina is een film gebaseerd op het leven van de bekende Italiaan Rocco Granata. Rocco is de zoon van een Italiaanse mijnwerker. Zijn vader droomde ervan om op een korte tijd veel geld te verdienen in België en vervolgens rijk terug te keren naar zijn vaderland. Maar niets was minder waar. Even later liet hij zijn familie overkomen naar hier omdat hij al gauw merkte dat het niet zo snel zou gaan als hij dacht. Toen zijn familie hier arriveerde, spraken de gezichten stuk voor stuk boekdelen. Ze woonden in een heel klein huisje, dat we nu een stal zouden noemen. Rocco’s vader werkte dag en nacht om zijn gezin te kunnen onderhouden en om zijn kinderen te kunnen geven wat ze wouden. Wat zich verder afspeelt in de film, kan je best zelf zien! Beelden spreken immers veel meer dan mijn woorden! Wat ik hier neerschrijf kan erg lijken, maar als je het ziet, besef je pas echt wat de mensen toen meemaakten!

De film Marina heeft me echt geboeid! Niet dat het mooi was om te zien maar wel om te merken dat onze generatie, en ja, ik durf gerust te veralgemenen, niet meer echt weet wat er zich vroeger afspeelde! Mijn grootouders vertellen vaak over vroeger, maar toch deed deze film me meer dan hun verhalen. De mijnen werden plots bijzaak voor mij! De mensen hebben er in heel slechte omstandigheden moeten werken, maar dat hebben de meeste mensen moeten doen vroeger, kijk maar naar de film Daens. Die mensen verdienden ook niets en werkten ook in slechte omstandigheden. Wat mij vooral aansprak, is het leven buiten het werk en dan vooral voor de immigranten. Dus het verhaal dat je hieronder zal lezen, zal niet gaan zoals ik eerder zei over de mijnen, maar wel over immigratie en het leven zelf van de immigranten in ons land!

Wat was de reden om naar hier te komen? Wat werd er ginder beloofd? Hoe werden ze hier verwelkomd? Hadden ze hier een goed leven? Is dat leven van de immigranten nu beter? Hoe verwelkomen wij ze nu? Waarom haalden we deze mensen vroeger naar hier? Waarom ontvangen we nu nog steeds buitenlanders? Al deze vragen werden met behulp van de film al voor een groot deel beantwoord!

Belgen hebben nooit graag gewerkt en zullen dat nooit graag doen omdat we verwend zijn. We weten dat als wij het niet doen, anderen het voor ons MET PLEZIER zullen doen! Want die anderen zijn mensen die het in hun thuisland slecht hebben en denken het hier beter te doen. Dat was vroeger al zo en is nu nog steeds. België lijkt het beloofde land maar is dat vaak niet!

4 jaar geleden hebben we voor PAV een project uitgewerkt voor het asielcentrum in Sint-Truiden. We hebben er met mensen en kinderen gesproken over hun leven in ons land. Allemaal zeiden ze dat ze hoopten om ooit terug te keren naar hun land, allemaal! Niemand komt naar hier voor zijn plezier, ook de vader van Rocco deed dat niet! Er wordt deze mensen van alles beloofd, maar eens hier, worden ze als ‘stront’ bekeken. Ik zeg het misschien hard, maar het is wel zo. Een buitenlander blijft voor een Belg een buitenlander. Die huidskleur blijft zichtbaar, hoe fel de meesten zich ook aanpassen en hoe graag ze hier ook willen werken!

Welke mensen bouwen steeds vaker onze huizen? Welke mensen plukken de laatste jaren ons fruit? Welke mensen rijden lange afstanden met de vrachtwagen? Het zijn allemaal buitenlanders. Wij willen wel werken, maar het liefst ergens binnen en ook kort bij de deur. Van 9u tot 5u is nog het belangrijkst van allemaal, dat komt het best uit met de kinderen… Maar we zijn wel verwonderd wanneer deze mensen hier blijven wonen en dat hun familie meekomt. Waarom? De film Marina geeft dit duidelijk weer! Wij hebben deze mensen naar hier gehaald voor het werk dat wij niet wilden doen, niets meer of minder! Maar deze mensen werden en worden nog steeds niet goed verwelkomd in ons land! Rocco was de Italiaan waarvan de vader in de mijn werkte en geen Nederlands kon. Nu passen de meesten immigranten zich aan of zijn ze al de 3de of zelfs 4de generatie, maar toch zijn het voor ons nog steeds vreemden. Ook staat er ‘Belg’ op het paspoort en zijn ze hier geboren.

Zoals je waarschijnlijk aan mijn taalgebruik kunt merken, wordt ik wat nerveus van deze situatie. Zelf heb ik 6 maanden in Italië gewoond, dan pas weet je wat het is om vreemd te zijn ergens. Je merkt het alle dagen! Ofwel spreekt iemand je er over aan, ook kon het zijn dat ze niet tegen me spraken of dat ze het raar vonden dat ik daar, als buitenlander, werkte! Ik hoop dat veel Belgen de film Marina gaan kijken en er ook wat uit leren!

Hoe kan ik dit nu binnen PAV gebruiken? Marina is een rijke film waaraan je veel verschillende elementen aan kan ophangen! Enerzijds kan je de link leggen met de mijngeschiedenis, maar dat zou ik persoonlijk veel te weinig vinden! De film biedt veel meer dan dat!

Zoals hierboven al gezegd geeft ‘Marina’ zeer duidelijk weer waarom er in de mijnstreken zoveel Italianen, Turken, Marokkanen en Polen wonen. Hoe zijn deze mensen hier terecht gekomen? Waarom is de familie meegekomen? Deze vragen kan je heel gemakkelijk en snel linken met de actualiteit. Hoe is het nu? Waarom komen er nu nog steeds zoveel vreemden naar ons land. Moeten we ze zomaar ‘buitenzetten’? Bij verkiezingen verschijnen deze debatten steeds opnieuw! Debatteer er eventueel ook in de klas eens over! Wel zou ik dit niet doen in een 2de graad maar eerder in de hogere jaren. Leerlingen moeten al iets of wat van de politiek kennen om over dit onderwerp te kunnen meespreken. Je kan het hier eventueel wel al voor het bekijken van de film over hebben. Wat is vreemdelingenpolitiek? Hoe werkt dit in België? Welke partijen zijn er tegen? Hoe doen deze partijen het tegenwoordig? Bekijk de film en bespreek deze. Denken de leerlingen er nu nog steeds zo over? Waarom wel en waarom niet? Laat leerlingen een filmanalyse oplossen. Zodat het niet alleen kijken wordt, maar ook begrijpen. Leerlingen kunnen eventueel zelf na de film op zoek gaan naar meer informatie over de huidige wetgeving rond vreemdelingen. Waarom verblijven mensen in asielcentra? Sommigen leven van het OCMW. Vaak wordt hier mee gelachen maar leerlingen weten over het algemeen niet waarmee ze lachen. Leer leerlingen hierover om zo meer respect te krijgen voor de vreemdelingen! Onbekend is onbemind!

28-11-2013 om 00:00 geschreven door Elke