And it started with a kiss
02-12-2011
Wat ben ik toch een pussy
Zelfde dag, nog steeds aan 't bekomen van gisteren, stilaan aan mijn energiereserves begonnen... Drie uur slaap is werkelijk te weinig, maar ik zie Benjamin in de hal zitten! Hoera! Mijn hart skipt geen beat, maar ik ben wel vrolijk want hij vindt mij mooi :). En terwijl ik hem voorbij loop om me terug te trekken in het kleine kamertje, bedenk ik dat ik bij het buitengaan op hem af ga stappen en simpele openers ga vuren als nog lang gebleven gisteren of amai ik ben kapot enz. En terwijl ik mijn gevoeg doe check ik of er iets tussen mijn tanden zit, nog een laatse blik in de spiegel en gaan! Ik stap vol goede moed op hem af, maar wanneer ik binnen de miliseconde geen oogcontact kan maken, buig ik af en keer met even snelle, vals vastberaden tred terug naar mijn vrienden. Wat een seut ben ik toch, waar is mijn lef!
02-12-2011 om 14:32
geschreven door I am a Scientist
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Disco Pogo
What a perfect day!
Gisterne was het weer dolle pret want zoals dat hoort is donderdag feestdag! En deze week stond het fort helemaal in het thema van glitter and glamour met dinsdag een heus bling bling fest en gisteren de disco-apocalypse! En het was weer ouderwets gezellig! Ik was blij dat ik toch had toegegeven om mee te gaan hoewel dat in eerste instantie niet de bedoeling was. De opkomst was nog redelijk goed, wel niet zoveel van mijn partycrew, maar daarom had ik net de kans om te socializen met vrienden van vrienden. Zo iemand was Benjamin. Oh Benjamin! Je weet hoe ik al eens snel durf te fantaseren over alles wat ballen heeft en dat was met Benjamin nie anders. Hij zat al twee jaar bij mij in de klas voor fysica en wiskunde en ik geilde sinds dit jaar elke les meer en meer op zijn waanzinnige verschijning. Maar ik denk al snel dat jongens te mooi zijn om mij te zien staan, dus ik hoopte niet op meer. Maar toen ik hem meer en meer met Ralph zag, groeide er toch iets, iets kleins, iets onbeduidends eigenlijk. Mooi wel, want toen ik hem bij een vriend van een vriend zag staan en ik in de kring kwam en hij me aansprak, bloosde ik niet! Niet! Ik ben imuun geworden voor hete beiren! Neenee, maar echt, ik stond naast hem, hoe vroeg hoe ik die vriend van mijn vriend kende, ik maakte een mopje (maar ik ken die helemaal niet, ofzoiets, vooral met een erg sprekende blik, mimiek heet dat, ben ik goed in!) en het ijs was gebroken. Lekker smooth van mij, ziet die gaan jong :D. En onmiddellijk stelde hij dé hamvraag, la question jambon, the bacon question: hee, jij kent Ralph toch, niet? Waarop ik, vrolijk als ik was, veel betekenend zei dat ik Ralph inderdaad ken, van binnen en van buiten, voegde ik eraan toe. Waarop hij zei, ha ja ik ook, ik ken hem ook van binnen en van buiten, klinkt wel fout, betrapte hij zichzelf en we lachten. Wist je trouwens dat Ralph een bijter is, vroeg ik zonder blikken of blozen ( wat was er met mij aan de hand, ik flapte alles eruit, en zoveel had ik ook weer niet op). Ja, dat weet ik, zei hij volmondig, waarop ik hem een blik van onbegrip gaf. En dat dat ook wek fout klonk, maar who cares, we lachten weer. Maar hoe ken jij hem eigenlijk, waarop hij wees naar de vriend van een vriend. Ik ken hem van die ene keer dat hij ( ik wees naar mijn vriiend) met hem ( de vriend van de vriend) aan het schuren waren. Benjamin keek me verwonderd aan en schreeuwde haast 'wat, hij!?'. Waarop ik wee met mijn oneindige spitsvondigheid antwoordde, iemand die beweert dat hij weet dat Ralph een bijter is, heeft hierop echt niets te zeggen! En hij knikte, dat ik een punt had.
Vervolgens hadden we het over grote mensen, dat ik best wel groot was. Wacht even, zei hij, niets zeggen... Een meter 79! Bijna, zei ik, 78! En hij lachte omdat hij er toch zo dicht bij zat. Ook zei hij dat hij groot beter dan klein vindt. Ja, zei ik, maar ik kan nooit stilleto's dragen, dan ben ik groter dan al de rest. Spontaan ging ik op mijn tenen staan om te illustreren hoe groot ik dan wel zou zijn. Hij mat of hij nog steeds groter was ( want God, wat is hij groot!) en dat was hij. Maar nu wist ik nog niet hoe hoog die schoenen dan wel mochten zijn, dus bukte hij zich, mat de afstand tussen mijn hielen en de grond en het klopte perfect met de gemiddelde hoogte die ik thuis heb staan. En we lachten alweer. Oh het was zo geweldig. Haja wist je dat Ralph een vriendin heeft, zei hij plots. Ik wist het niet, het deed wel een beetje pijn, maar het verklaarde waarom hij vorige keer zo sec deed. Wel tof van hem dat hij mij dan niet zou gebruiken. Dus nee zei ik, dat wist ik niet. Jij bent wzl mooier zei hij. Jij. Bent. Mooier. Jij bent mooier. Het was pas een half uur later, toen ik heel het gesprek nog eens afspeelde in mijn hoofd, dat ik besefte wat hij werkelijk had gezegd. Ik ben ook zo snel gewonnen! Dat is omdat er nooit iemand zo'n dingen tegen mij zegt. Zalig dus om dat nu wel te horen. Hij vervolgde die magische zin wel met een mopje: dat ik nog niet kon weten of het wel een compliment was, misschien was het gewoon vanzelfsprekend. Anyhow, een magische gesprek! Maar de hele tijd bleef ik met beide voeten op de grond, want ik meende mij te herinneren dat hij gewoon keihard bezet was. En inderdaad even later liet de vriend van de vriend subtiel vallen 'hee Benjamin, denk aan je vriendin, hé'. 't Is dat het er voor
buitenstaanders ook flirtend moet uitgezien hebben, dat lag dan niet alleen aan mij.
02-12-2011 om 11:37
geschreven door I am a Scientist
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)