Gisteren was het de legendarische cocktailparty, of toch legendarisch volgens de organisatoren, want vorig jaar vond ik er niet veel aan. Ik stond teleurgesteld in de kou te wachten op mijn toenmalige crush. Toen die eindelijk kwam opdagen stond ik te praten met nummer twee, ook een vriend van die crush, waardoor die laatste met een goedkeurende blik knipoogde en vervolgens naar binnen ging zonder boe of ba. Leuk feestje? Eh, nee. Maar deze editie kon het achteraf gezien nog wel goed maken... Ik heb namelijk weer met nummer 6 gekust.
Ik weet maar al te goed dat ik vorige keer niet bijster fier was om wat er toen was gebeurd, maar dat was nu anders. Maar laat me zoals altijd beginnen bij het begin.
Het enige feestje deze week was de cocktailparty, in tegenstelling tot andere weken, wanneer er twee of zelfs drie parties zijn. Erg, dat zeker, maar daardoor keek iedereen wel ontzettend hard uit naar dat ene event, als ook mijn roomies en ik. Om zeven uur al begon de feetvreugde met een gezamelijke kooksessie en een aperitiefje. Daarna was het tijd voor hygiene en hair and make-up. Voor de gelegenheid maakte ik me tijdens het scheren onder de douche all the way klaar, als je begrijpt wat ik bedoel, dus door die extra gladde lichaamsdelen voelde ik me opslag botergeil. Vervolgens hielp onze gay roomie ons met ons haar en raadde hij me aan om voor los haar te gaan, veel wulpser, wat voor nog meer geilheid zorgde. Een ding was dus zeker, sletterig of niet, deze avond zou ik me makkelijk gedragen! ( niet dat ik anders moeilijk ben ofzo, maar ik nam me voor om alles op alles te zetten om toch iemand te doen, bij voorkeur Arnout) Na een korte facebookcheck vernam ik dat die laatste slechts misschien aanwezig had aangeklikt en de loser is uiteindelijk helemaal niet komen opdagen, boehoe. En omdat er voor de rest geen mogelijke prooien te bespeuren waren, besloot ik even dag te zeggen bij nummer zes: Ralph. Deze omhelsde me vriendelijk en toen ik mijn arm niet liet zakken, hield ook hij zijn arm rond mijn middel. Zo makkelijk als hij mij de vorige keer te pakken kreeg (binnen de halve minuut, weet je nog) zo makkelijk deed ik dit keer hetzelfde met hem. Het ging perfect en het was geil en in zag mijn doenbare fantasie (ken je dat als je fantaseert en een onderscheid maakt tussen fantasieen die effectief werkelijkheid zouden worden en fantasieen die voor eeuwig in je hoofd zouden zitten, parenclub: fantasie for ever; friend with benefits: fantasie for real) werkelijkheid worden. Even later strompelde ik naar buiten met Ralph, lekker romantisch hand in hand. We gingen zitten en kusten nog wat verder ( wel jammer dat die nog steeds slecht kuste, bijten hoeft echt niet heel de tijd hoor). En we lachten en amuseerden ons en even dacht ik ktsjing, na zeven maand eindelijk nog eens van bil, maar toen bedacht ik dat mijn roomies hun jassen in mijn fietszakken hadden gestoken. Ik kon dus niet naar huis voor hen, en ze waren er allemaan nog, bummer! Maar ook Ralph stelde niets voor in die zin en uiteindelijk gingen we terug naar binnen. Hij bleef staan bij zijn vrienden, waarop ik liet weten dat ik naar de mijne ging. Waar is dat dan, vroeg hij. Bij de discobol, zei ik. Nog even dacht ik dat hij me zou volgen of achteraf zou komen zoeken, maar ik heb hem voor de rest van de avond niet meer gezien. Ik vroeg hem die avond nog wat heg betekende dat we voor de tweede keer al kusten, maar daar kon hij geen antwoord op verzinnen. Stomme vraag, want uit ervaring weet ik dat dat niets wil zeggen. Arnout en ik hebben slot per rekening ook twee keer gekust. Ja, want een tweetal weken na Aparty spronk de vonk weer over op een feestje. Nja, op een feestje, misschien moet in ook eens mannen beginnen zoeken als het niet donker is.
En alweer is je vermoeden juist! Gisterenavond ben ik erin geslaagd om (binnen de week!) een nieuw slachtoffer te vinden. Of gevonden te worden door. En alweer ging het niet van een leien dakje. 't Is te zeggen, op dat moment zelf wel, maar achteraf was de vernedering weer groot. Hoewel ik me er toen eigenlijk ook al van bewust was hoe groot die vernedering de volgende ochtend zou zijn. Het betrof namelijk een op het eerste gezicht normale kerel, maar wanneer hij zijn bek opende zag je - met dank aan de blacklights - een soort van stud in zijn tong zitten. En de grootste spijt kreeg ik op het ogenblik dat hij ongegeneerd in zijn bloot bovenlijf stond te springen. Niet dat hij een bierbuik had, of hangtieten. Nee, in principe veel erger dan dat: hij had twee gigantisch belachelijke tatoeages net onder zijn schouders. Toen ik hem daar zo zag dansen, luttele minuten nadat we hadden gekust, overviel mij een golf van ellende. Totaal gefaald zocht ik troost bij Jens. Jens zit in hetzelfde jaar als ik en we kunnen het behoorlijk goed vinden met elkaar. Maar eerder die avond liet hij al vallen dat hij sinds juli van 't straat is. De troost die ik dus nodig had, kon ik bij hem niet vinden. Wat ik wel vond, was een verrassend positieve Jens, die me bekogelde met zinnen als 'Maar Britt toch, jij kan zoveel beter krijgen' en zelfs 'Britt, jij kan beter krijgen dan dat zonder er zelfs moeite voor te moeten doen!' Waarom hij plots zo deed, is nog steeds een raadsel voor mij, maar hij ging zelfs verder en legde me uit hoe ik zoiets dan moest aanpakken. Iemand eerst leren kennen, en echt goed leren kennen, vooraleer je er iets mee begint. Hij gaf zichzelf als voorbeeld. Hij en zijn kersvers lief hebben het afgelopen schooljaar samen in leiding gestaan bij de scouts. Dan bouw je natuurlijk wel een mooie vriendschap op. Maar ik geloof er niet in dat ik het op die manier kan bereiken. Vandaag nog zag ik Arnout. Hij liep naar zijn auto en langs achter gezien dacht ik nog 'hee die kerel ziet er niet slecht uit'. Toen bleek dat het Arnout was, was ik blij verrast. Hij had me gezegd dat hij gisteren ook zou komen, maar ik heb hem niet gezien. En dan slaat bij mij de angst toe. Heeft hij me vorige week zien muilen met Ralph? En zo ja, was hij gekwetst? Want als dat het geval is, ben ik hem voor goed kwijt. Een zelfde soort angst overviel mij gisteren, maar dan met Ralph in de gekwetste positie. Mijn voornemen was om me niet te laten verleiden door hem. Hij was even komen dansen met me, maar ik werd gelukkig gered door een paar vrienden die van mijn voornemen op de hoogte waren. Maar om daarom meteen een wildvreemde marginaal binnen te draaien... Dat was dan weer niet de bedoeling. En net nadat ik mijn kussessie met die mofo had beëindigd, ging ik op zoek naar Ralph om de schade te kunnen rechtzetten met op zijn minst een gesprekje, misschien wat meer, zodat ik toch niet als totale hoer de avond zou afronden. Maar ik kon hem nergens zien. Dus nu vreest een klein deeltje van mij dat hij me zag kussen met die kerel en dat hij in tranen (of zoiets) naar buiten is gelopen. Want als dat het geval is, breng ik een monsterlijke domino teweeg. De twee kerels die me op dit moment het nauwst aan het hart liggen, heb ik de ene na de andere kapot gemaakt. Ik moet gewoon het lef hebben om een date(je) te arrangeren met één van beide, of desnoods allebei. Dat is de enige manier om mijn geluk terug te vinden, want eerlijk gezegd. Nu voel ik me ellendig. De titel van dit bericht is niet voor niets eenzaamheid. Ook al krijg ik elk feestje weer een andere kerel aan mijn lippen, uiteindelijk slaap ik elke nacht alleen, ga ik overal single naartoe en krijg ik geen romantische verrasinkjes. Ik ben eenzaam. Ik ben misschien geliefd, maar ik ben verdomd eenzaam.
De titel verklapt het al, mijn teller staat sinds gisterenavond op 6. En het vreemde is dat ik me niet gegeneerd moet voelen omdat haast niemand nummer 6 kent, maar ik voel me wél gegeneerd. Ik heb er spijt van dat ik terugkuste, want ja; nummer zes kuste mij. Het klinkt zo mooi en ik wachte hier sinds mei vorig jaar al op, maar de setting... Het klopte niet. Maar laat me beginnen bij het begin. Het was 6 oktober, de weddenschap is ondertussen al een dikke 2 maand bezig. De stand is nog steeds 5-1, maar ik doe niet alle moeite om te winnen, ik heb ook nog mijn trots. Hoewel dat gezien het onderwerp van de weddenschap vrij onmogelijk lijkt :). Dus het was 6 oktober, een fijne donderdagavond, een fijne feestavond. En feesten deed ik dan ook. Met een aantal vrienden ging ik naar een feestje van mijn eigen studentenclub en daar liep ik Ralph tegen het lijf. Ik had Ralph een paar weken geleden leren kennen op een cantus en daarna waren we facebookvriendjes geworden, eigenlijk meer kennissen. Dus toen ik hem daar zag, begroette ik hem zoals ik dat doe met al mijn kennissen: een kus, een nutteloze hoe gaat het en ongemakkelijk excuus verzinnen (of helemaal geen) om je uit de voeten te maken als er onmiddellijk na de 'met mij ook alles goed' een stilte valt. Hij was ook niet het type waar ik de hele avond naar zou staren of wiens aanwezigheid ik overal zou opzoeken. zo'n type was natuurlijk nummer 5, die sinds mei al de hele tijd door mijn hoofd spookte. Ik stuurde hem dan ook gisteren of hij naar dat feestje ging, maar hij zou kroegentocht doen met zijn studentenclub. Nu weet ik uit ervaring dat een kroegentocht meestal rond een uur of 1 gedaan is, dus hoopte ik stiekem om hem toch nog te zien. En inderdaad, om half 2 wandelde hij rustig binnen terwijl ik hem (hart steeds sneller bonzend) nastaarde. Even later ging ook ik naar binnen (ik was even buiten gaan staan, binnen was het niet te houden van de warmte) en passeerde subtiel voorbij hem, porde hem in zijn zij, waarop hij zich omdraaide. Ik begroette hem helaas zoals ik dat met Ralph had gedaan: een kus, een hoe gaat het en na de 'jaja met mij ook' liep ik gewoon de andere kant op. Dat was het. En eerlijk gezegd was ik niet zo swepped away van zijn verschijning. Ook Arnout is niet direct uiterlijk gezien mijn type. Maar na 5 maand gek lopen van de gedachte aan ons weerzien, werd ik er toch niet koud van. Wat me wel koud liet, was een scene die zich een aantal uur later afspeelde... Arnout was al lang verdwenen maar ik wist dat er toch niets zou gebeuren die avond, dus ech teleurgesteld was ik niet. Daarom ging ook niet op zoek naar een nieuwe prooi, maar stond ik gewoon een beetje te dansen, me te amuseren, toen plots Ralph daar stond. Hij nam me vast, begon ongewoon soepel met mij te dansen, trok me dicht tegen zich aan en draaide me onverschrokken binnen. En dat alles in 30 seconden. Nog nooit was het mij gelukt een slachtoffer zo snel binnen te draaien, maar hij deed het alsof het niets was. Ik kon niet anders doen dan toegeven, hoewel ik vanbinnen lichtjes panikeerde. Want om dat te kunnen doen, moest hij sowieso wel wat op hebben gehad, maar dat was bij dus niet het geval. Oké, recht lopen was een heuse opgave, maar helder denken kon ik nog net. Dus stond ik daar - met zijn tong in mijn bakkes - te twijfelen of dit wel geoorloofd was. Ik nuchter, hij zat. Hij niet mijn type. Waarom liet ik dit dan toe? Maar als ik nu denk dat ik ook gewoon nee had kunnen zeggen, lijkt me dat erger. Dan had ik hem harder gekwetst dan wat ik dus wel deed. En dat was de kus beëindigen en simpelweg naar huis vertrekken. Ik wou weg. Dat was wat het was. Ik wou weg van de hele situatie. Arnout die me zo goed als genegeerd had en Ralph die zijn poten niet kon thuis houden en tijdens het kussen en dansen naar al mijn 'verboden zones' greep. Kortom, weer een awkward weerzien in het verschiet. Hoezee!
En dan die weddenschap. Ik geneer me niet erg hard, maar toch zodanig dat ik overweeg om het gewoon niet aan Charlie te vertellen. De hele 'hem en mij' situatie kan dit niet aan. Alle andere kussen waren van voor het bestaan van de weddenschap, die waren er al. Maar om nu aan Charlie te bevestigen dat ik effectief doorga met het hele gedoe... Nee, dat lijkt me te erg. Zowel voor hem als voor mij.
En nu is het wachten geblazen... Wachten tot het feestje van dinsdag, waar ze alledrie gaan zijn (Charlie, Arnout én Ralph) en wie er dan de Britt-Trophee wegkaapt. Iemand, niemand? En wie dan?
Ergens in mei 2011 organiseerde één van de grotere stundentclubs hét hoerenfeestje van het jaar: Aparty. Het concept was als volgt: er zijn twee van elkaar afgesloten zalen: 1 voor de mannen, 1 voor de vrouwen. Tot 23u zitten beide sexen gescheiden. Om de fun erin te houden en de wangetjes al te doen blozen treden in beide zalen strippers van het andere geslacht op en worden er typische drankjes en voedsel geserveerd (bitterballen en duvel bij de mannen, sangria, cava en cupcakes bij de vrouwen). In beide zalen hangen posters met daarop de mededeling dat de studentenvereniging niet verantwoordelijk is voor diefstal, verloren voorwerpen fo SOA's opgedaan op dat feestje. Je begrijpt dus wat ik bedoel met hoerenfeestje... Want om 23u stipt wordt de doorgang naar beide zalen opengesteld. En van zodra er mannen verschijnen in de vrouwenzaal breekt het feestje pas echt los. Als ook voor mij. Omdat dit zo'n populair en vooral 'what happens op AParty, stays op AParty'-event is, zijn de tickets na amper 2 dagen compleet uitverkocht. Een geluk én een ongeluk was het dan voor mij dat ik de laatste kaart bemachtigde, en mijn vrienden helaas kaartloos liet. Ik was genoodzaakt om een paar vage kennissen bijeen te zoeken, of nieuwe vrienden te maken op het feestje zelf. Ik koos voor het laatste. Met de vage vrienden die ik uiteindelijk toch vond, stond ik rond een uur of elf gezellig op één van de podia te dansen, terwijl de eerste venten binnenstroomden. Een van hen was de fling van mijn bff geweest, dus ik zei vrolijk (lees: half dronken, want oh ja er was heel de avond gratis drank :) ) dag tegen hem, en sprong van het podium om hem een smakkerd te geven. Hij had een aantal vrienden bij en met 1 van hem klikte het quasi onmiddellijk fysiek. En voor ik het goed en wel besefte stak zijn tong in mijn mond. Je weet hoe dat gaat op zatte feestjes. Zijn naam was Christoph, en ik wou eerlijk gezegd niets meer van hem horen. Hij was niet alleen lelijk, maar kon ook langs geen kanten kussen. Helaas toen ik de volgende dag op school verscheen, vroeg iemand (niet zomaar iemand eigenlijk, maar de zak van de klas) hoe het was met Christoph. Maar na lang genoeg te doen alsof mijn neus bloedde, haakte hij af. End of story, en niemand moest er verder iets van weten. Wa-aant. De enige persoon die ik van de avond wou onthouden was adembenemende Arnout.
Na die marginale episode met Christoph, was het tijd om even te chillaxen. En gelukkige was de mannenzaal ondertussen zo goed als leeggelopen. De enige mensen die er wel nog stonden kende ik van ziens, van school. Ik deed dus alsof ik hen heel goed kende, en begon enthousiast mee te dansen op D&B, terwijl ik stiekem op zoek was naar een stuk manvlees om die eerste blunder te vergeten. En nog geen half uur later, klikte het met een kerel. Hij bewoog naar mij toe, ik naar hem; en mooi als dat gaat op feestjes, groeiden we naar elkaar toe, in elkaar passend, zijn buik tegen mijn rug, zijn armen rond mijn buik, zijn kin zachtjes leunend op mijn schouder. Even aftellen, dan zachtjes omdraaien en... lebberlebberlebber. Het ziet er zo vulgair uit, maar het is zo mooi. Zo magisch. Drank doet zoveel slechts, maar ook zoveel goeds. Zoveel magisch. Ik heb er geen ander woord voor. Dus nadat we daar een paar minuten stonden te tongen, vroeg ik om even een luchtje te scheppen. En weg waren we. Eerst buiten, dan verder buiten, tot uiteindelijk onderweg naar mijn kot.
Nu je moet wel weten dat ik zo'n dingen niet regelmatig doe. Er zijn nog maar 4 mannen blijven slapen op mijn kot en ik heb met geen van hen seks gehad. Zo ben ik niet. Ik knuffel gewoon graag, en hoewel ik enig kind ben, hou ik er niet van om alleen te slapen. Nood aan affectie, op een gezonde manier. Arnout was dus nummer 4. En het was magisch! Alweer! Hoewel hij eerst wel de indruk gaf om all the way te willen gaan, was een wacht niet te snel, genoeg om hem te doen afremmen. Na een uurtje rotzooien, viel ik in zijn armen in slaap en weer 2 uur later werd ik - nog steeds in zijn armen - wakker. Ik kuste hij wakker, hij opende zijn ogen en glimlachte. Zo lagen we daar dan, minuten lang starend in elkaars ogen. En al die tijd wou ik zeggen, fak ik zie u graag, maar dat zou té bizar geweest zijn. Ik had nog geen deftig woord met hem gewisseld, ik kende hem helemaal niet...
Toen hij uiteindelijk naar de les vertrok (vrijdagochtend, naja, suuuckt!) spraken we af om het zo te laten. Het was ook mei, de examens kwamen te dicht in de buurt om een relatie te beginnen, daarin kon ik hem geen ongelijk geven.
Op een zilver wolkje vertrok ik die dag naar school. Met stralende ogen vertelde ik mijn male and female bff over mister magic en de nacht van mijn leven.
Gisteren (dag 15) wou ik Charlie nog een keer zien. Dus vertrok ik naar ons speelplein, waar ze volop bezig waren met opruimen, want de zomer zit er zo wat op. Maar toen ik daar aankwam, bleek dat hij al vertrokken was. Dus bleef ik daar maar wat hangen met the guys en Silke, Charlies ex.Op een gegeven moment stonden we even te pratenbij het opruimen en Silke en Chris (één van de speelpleinbuddy's) zaten op een tafel, en dat volledig in elkaar verstrengeld. Daar was iets aan de hand... Dus smste ik ogenblikkelijk naar Charlie of hij er iets meer van wist, bleek dat die twee sinds gisteren een koppel zijn. En plotseling begon hij een beetje bitchy te sms'en. Hij wou niet terugkomen naar het speelplein, hij wou morgen apart afspreken, etc. Maw: hij zat er duidelijk mee in dat zijn ex een relatie was begonnen met toch 1 van zijn betere vrienden, want ja: ironisch genoeg zijn Chris en Charlie pretty goeie vrienden... Arme Charlie.
Maar deze ochtend, dag 16, werd ik wakker gemaakt door een prachtig berichtje van Arnout. Arnout? Wel daarover zal je nog meer horen in Britt 5 :). De vorige keren dat we smsten, was ik degene die het eerste berichtje stuurde, nu stuurde hij, volledig uit zichzelf!, hoe mijn herexamens gingen. Niet het meest romantisch getinte berichtje, maar toch een fantastisch iets, want het is weer al een paar weken geleden dat ik nog iets van hem had gehoord... En eerlijk gezegd dacht ik al dat er nooit iets zou kunnen gebeuren met hem. Maar nu... Het nieuwe academiejaar zal nog een paar mooie verrassingen meebrengen...
Het was één van de eerste schooldagen na de paasvakantie. Charlie was heel de vakantie op reis geweest en ik eigenlijk ook, dus het was hoog tijd om nog eens bij te kletsen. Na zijn les kwam hij langs bij mijn kot en fietsten we naar een park in de buurt. Daar zaten we uren te praten en te lachen en uiteindelijk vroeg ik hem om mee terug naar mijn kot te komen. Mijn excuus? Ik verdiende wel een massage om één of andere reden, die er toen wel was, maar die me nu even ontgaat. Dus daar aangekomen gingen we zitten op mijn bed, althans ik ging liggen en hij zat naast mij, terwijl hij mijn (aangeklede!) rug masseerde. Daarna was het zijn beurt en dan weer de mijne. Maar die tweede keer zat ik gewoon op het bed. Na die massage hield hij me nog even stevig vast, een omhelzing die uren lang leek te duren. Het was fijn langs de ene kant, maar ook verdomd raar. Zijn hoofd lag op mijn linkerschouder en ontsnappen langs de rechterkant was geen optie, dus als ik me zou terugtrekken uit die omhelzing zou ik zijn hoofd moeten passeren. Ik voelde het al aankomen... Toen ik uiteindelijk mijn hoofd naar links draaide, overviel mij een vlaag van 'what the hell' en kusten we elkaar zoals dat enkel in films kan. Niet dat ik hem duwde, maar op één of andere manier vloog hij tegen de muur en zat ik quasi op hem. Tot ik besefte waar ik mee bezig was. Nee nee nee, dit is niet goed, zei ik nadat ik de (eerlijk is eerlijk) iets te vochtige kus onderbrak. Er volgde een ongemakkelijke stilte en uiteindelijk vroeg ik aarzelend of hij iets voor mij voelde want dat ik het echt niet wist. Hij wist het ook niet, althans dat beweerde hij. Na weer een oncomfortabele stilte feliciteerde ik hem dan toch met zijn eerste zelfgemaakte 'move', waarop hij protesteerde dat ik hem had gekust en niet andersom. We besloten het dan maar op gelijkstand te houden. En zo eindigde de meest vreemde kus ooit. Of toch nog niet helemaal, want toen hij terug naar huis reed, viel hij over zijn stuur op zijn kin, terwijl ik hulpeloos en compleet in paniek naar mijn gsmscherm moest staren. Een beetje zoals vorige donderdag toen hij in die storm op Pukkelpop zat.
Een paar dagen later, toen ik hem opnieuw zag na die val, volgde nog een iets te lange knuffel, maar meer dan dat ook niet. Nog niet?
Het was ergens vooraan in de tweede semester dat ik mijn allereeste one night stand beleefde.
In de eerste semester had ik op één van de eerste feestjes een jongen leren kennen: Hendrik. Een van zijn vrienden was bevriend met een van de mijn, dus wanneer die twee aan het praten waren, stonden wij er zo wat voor niets bij, dus begonnen wij ook maar onze eigen conversatie; één die weliswaar voor de rest van de avond doorging. De komende dagen en weken zag ik hem vrij vaak, hij kwam af en toe bij ons zitten 's middags, maar voor de rest groeide er niet zo veel uit. Okee nee, dat is gelogen: ergens eind oktober bleef hij slapen bij mij. Gewoon slapen. Echt! We zouden normaal gezien samen naar een feestje vertrekken, maar uiteindelijk bleven we heel de nacht praten en 's morgens in de vroegte vielen we allebei als een blok in slaap. Dat wel nadat hij zei: wacht, vooraleer we in slaap vallen trek ik even mijn T-shirt uit. Een mooi zicht, dat wel. Als je Twilight kent, zegt Jacob je waarschijnlijk wel iets. Wel hij was er werkelijk waar uit gesneden! Die borstkas... Oewaoew! Maar to the point: in maart geloof ik dat het was, had hij schachtenkoningverkiezing van zijn studentenvereniging. En ik had hem beloofd hem te helpen met zijn actje. Dus de dag voor de verkiezing kwam hij 's avonds naar mijn kot. Maar hij was nog maar pas binnen of hij stelde voor om de hele brainstorm naar zijn huis te verplaatsen. Zijn ouders waren niet thuis en hij beschikte over een bubbelbad en een stoomdouche. Hoewel ik een tikkeltje aarzelde, besloot ik toch quasi meteen om mee te gaan. Je kan je al voorstellen dat er niet veel gebrainstormd werd. En het werd laat... Te laat om nog naar huis te gaan, dus bleef ik bij hem slapen en ja, van het een kwam het ander.
Vreemd genoeg kwam ik hem daarna nog maar zelden tegen. Hij stuurde nog een paar keer of we konden afspreken, maar als je op kot zit, is het vrij moeilijk om in het weekend nog naar je studentenstad te gaan. Het kwam er niet van en ondertussen heeft hij al twee relaties gehad. Hij vergat mij, ik vergat hem. Want om eerlijk te zijn: de seks was (hoe zeg je dat beleefd...) niet zo goed :).
Zoals je misschien weet is er afgelopen nacht een heuse storm om het Limburgse festival Pukkelpop gepasseerd. Door de paniek die daar heerste lagen alle GSM-masten plat en kon je niemand bereiken. En zoals jullie ook misschien weten was Charlie daar ook om zijn zo gezegde puberteit te beleven in het kader van onze weddenschap. Rond een uur of zes stuurde ik hem nog voor de grap dat het zo'n goed weer was, want bij ons was het behoorlijk aan het gieten. Hij antwoordde doodserieus dat het inderdaad nog goed is geweest, maar dat er nu wel een serieuze storm kwam opsteken. Even later stuurde hij dat het er zelfs begon te hagelen en dat er takken rondvlogen. Zijn laatste sms kwam er om 10 na 9 met daarin de boodschap dat de Chateautent was ingestort. En inderdaad, op het journaal van 7 uur was de ramp op pukkelpop het hoogtepunt. Maar ondertussen werd het 8 en zelfs 9 uur zonder dat ik iets van Charlie terughoorde. Ik had hem al een paar keer gestuurd om me toch even te verzekeren dat alles goed met hem ging, maar niets... En toen ze op een extra journaal meldden dat er ondertussen al 3 doden waren gevallen en minstens 40 zwaar gewonden, begon mijn hart tilt te slaan. Zeker wanneer de nieuwsdienst meldde dat de telefoonoperatoren de storingen hadden hersteld en al het telefoonverkeer weer vlot verliep. Behalve het verkeer tussen Charlie en ik... Maar het grootste probleem van al was dat ik niet eens wist met welke vrienden hij daar was! De enige die er eventueel ook kon zijn was Bart, één van zijn beste vrienden waarmee hij in juli ook een maand op trektocht was geweest. Hij stuurde gelukkig meteen terug dat iedereen ok was en uiteindelijk kreeg ik rond 2 uur een sms van Charlie dat hij goed en wel thuis was geraakt.
Hoe hulpeloos ik me toen voelde was een teken... Die weddenschap... Het is verkeerd. We moeten er niet mee verder doen. Gewoon eens 5 uur flink ongerust zijn heeft me geleerd dat hij meer voor mij betekent dan ik zelf besef. Hoewel ik nu, 12 uur later, amper nog iets van die paniek voel. En zo gaat het altijd. Het ene moment zou ik alles kunnen en willen doen om hem te zien en stevig vast te nemen, en het andere moment ben ik er 100% van overtuigd dat we gewoon vrienden zijn en blijven.
Dit weekend is het pukkelpop, één van de coolste maar ook gemeenste festivals van dit land. Cool omdat er zot veel goeie groepen naartoe komen, gemeen omdat het ALTIJD net voor of middenin de herexamenperiode valt. En brainiac als Charlie is, heeft hij uiteraard geen tweede zit, en ik wel. En omdat het woord tentslet quasi geboren is op festivals als pukkelpop, besloot Charlie om zijn puberteit daar te starten. Dus wenste ik hem gisterenavond een fijn verblijf en een toffe puberteit. En vermeldde ik er ook bij dat ik het wel spijtig vond dat ik er niet bij kan zijn. Wat hij ook erg vond, anders zou ik al zijn muilpogingen kunnen dwarsbomen. En zo ontstond een conversatie over het komende schooljaar. Als hij deze maand en de volgende nog niet aan zijn 10 zou geraken, zou er een battle ontstaan op elk feestje. Dat is omdat ik dankzij mijn tweede zit genoodzaakt ben om mezelf tot midden september op te sluiten. Wanneer we dus, bij de start van het schooljaar, weer samen naar unieffeestjes gaan, zal hij mij dwarsbomen en ik hem ook. Dus de jaloezie van mijn kant, waar ik vooral voor vreesde, blijkt nu anders uit te draaien. Charlie heeft de weddenschap naar zijnhand gezet. Ik wed dat hij dit weekend of het volgende of zelfs dat daarna geen enkele griet zal muilen. Neen. Hij wacht stilletjes af tot ik ook een kans krijg, om dan vooral te verhinderen dat ik andere kerels kus. Wat hij vroeger graag wou doen, krijgt hij nu een excuus voor: de strijd om de tien te krijgen. En dus vooral de strijd om mijn komende 5 te verhinderen.
In december vorig jaar leerde ik een pracht van een kerel kennen op een feestje. Zijn naam was Karl en hij was groot, mooi en onwaarschijnlijk goede kusser. De eerst volgende keer dat ik hem terug zag, was het al februari. Dit keer verkeerde ik helaas in een iets zattere toestand en wees hij me droog af. Maar in zo'n situatie overmeestert alchohol je gedachtengang en slikte ik dus de schaamte door en ging op zoek naar een vervanger voor Karl. Die vond ik dan ook. Zijn naam wist ik niet. Hoe hij eruit zag evenmin. Laat ons hem voor het gemak Man noemen. Terwijl ik onschuldig stond te dansen, drongen verschillende mensen zich een weg door de massa langsheen mij. Man was één van hen. Maar terwijl de rest gewoon doorliep, stopte hij even om buik tegen rug te dansen. En wat onschuldig begon, eindigde met een kus.
De daaropvolgende weken was Man het enige wat door mijn hoofd spookte en probeerde ik wanhopig te achterhalen wie hij was. Want in mijn herinnering zag hij er perfect uit: blond haar met een bles, net iets groter dan mij. Uiteindelijk kwam ik na een maand of wat erachter wie hij werkelijk was, en dat viel me toch wat tegen. Zijn naam was Gert en hij bleek in mijn richting te zitten ergens in de tweedes of derdes. Maar dat is ook alles wat ik van hem wist en ooit zou willen weten.
Wedblog gaat over de weddenschap die ik op 15 augustus sloot met mijn beste vriend, Charlie: we zouden tegen het einde van 't jaar om ter eerst 10 personen een tong draaien. Niet de meest katholieke weddenschap, maar het was meer dan dat, althans voor mij toch. Het was een psychologisch experiment. Het zit namelijk zo. Gisteren hadden Charlie en ik het over puberteit en hoe ik mijn puberteit dit jaar pas goed en wel heb beleefd, terwijl ik toch al bijna 19 ben. En vooral hoe hij eigenlijk nog niets had meegemaakt dat ook maar iets op puberteit leek, terwijl hij de 21 al nadert. Natuurlijk ben je pas echt volwassen als je die leeftijd bereikt, dus concludeerden we dat hij nog 2 maanden had om zo snel mogelijk uit te puberen. En dan niet door opstandig te zijn, maar vooral door sexueel te experimenteren. Ik had bijvoorbeeld in 2011 al 5 kerels een tong gedraaid. Ik kan er makkelijk 6 doen, reageerde Charlie. En van het één kwam het ander, dus besloten we er 10 van te maken. En wie wint, wordt getrakteerd door de verliezer op een etentje. Dus mijn teller staat op 5. Charlies teller staat op 1. Ergens in april, mei is hij er in geslaagd een vrouwmens te strikken. En dat... dat was ik. Zoals ik al zei: dit is niet zomaar een weddenschap. Die kus toen... Ik weet niet wat ik er van moet denken, nu nog steeds niet. Hij is mijn beste vriend, maar echte gevoelens heb ik niet. Of toch amper. Dus test ik via deze weddenschap of ik van jaloezie stik als hij me komt vertellen dat zijn teller ook op 5 staat. En test ik ook of hij daartoe in staat is. En wie hij dan wel strikt. Want dat is een voorwaarde: voor of na het muilen moet je bevriend zijn met die persoon op facebook. Heeft hij/zij geen facebook.. Pech! Telt niet!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
