Uiteindelijk besloten we dan westwaarts te rijden naar Royrvik, op ongeveer 30 km van de Zweedse grens.   Daar gingen we in het plaatselijke infokantoor, dat ook pompstation en winkel tegelijkertijd was, vragen waar de camping lag, want die moesten we echt wel hebben (weinig water in de caravan, volle vaten die geledigd moesten worden en bij voorkeur ook batterijen die opgeladen moesten worden).  Helaas, de camping is er enkel in de winter!  Maar die meneer had een fjell-area ingericht, met allemaal wilde opgezette beesten, de zee-arend hing er in de lucht, de poolvosjes waren er en vooral, een heel grote sneeuwuil had ie.  Héél erg mooi!

De Veelvraat had ie ook, tegenwoordig de grootste vijand van rendieren, vertelde hij ...  Toch de moeite, jammer dat ik geen foto's nam!

We kiezen ervoor om binnendoor terug naar de E6 te rijden, maar ik denk dat Eddy dit zich heeft beklaagd :het is o'n typisch holderdebolder weggetje, net breed genoeg om elkaar te passeren maar met minstens 1000 oneffenheden in de weg wat je uiteindelijk hooguit 30 per uur doet rijden.   Fijn, want ik zat, sinds dat men ons waarschuwde met hun knipperlichten bijna een week geleden, met mijn fototoestel in de aanslag op mijn schoot.  De landschappen zijn trouwens erg mooi, heel typisch zoals ik Zweden me zou voorstellen, veel bosssen, vooral naaldbossen, bergen en buien !

En daar stond ze dan opeens, zomaar op ons te wachten in een weiland, Mevrouw Moose.  Wat fijn dat ze ons de tijd nam om foto's van haar te maken !    Nog even later (we zitten hier niet voor niets in de wijde omgeving van NAmsos- de elandenhoofdstad) zagen we nog een hele grote, met gewei en een kleintje, de weg over steken, maar mijn foto's zijn niet scherp genoeg ....

En net voor we de camping bereikten, (camping strindmoen, heel mooi en niet duur - 235 kr) zijn we nog even gestopt voor een paar kraanvogels in de wei!

Zo, nu wordt het stilaan tijd om te beslissen wat we de komende 10 dagen gaan doen, daarna moeten we alweer op de boot huiswaarts ....

 

PS : voor zij die zich afvragen waarom we niet door gingen naar de Lofoten : het had gekunnen, nog ruwweg 400 km verder en dan waren we er ...Maar ,ze zullen er de komende jaren ook nog wel liggen ;-)