Omdat het een dag wordt met veel regen en de komende 2 dagen het mooi weer zou in Jostedalsbreen (waar het vandaag véél zou regenen), beslissen we naar daar te gaan, om morgen en overmorgen het mooie weer mee te pikken. Het zou een verplaatsing worden met 1 veerboot, ruwweg 80 km en we zouden in de vroege namiddag aankomen, ideaal om nog een fietstochtje te doen!
Maar opeens rijden we ons vast in een 'file', heel vreemd, maar we komen het al snel te weten : tgv noodweer in Utvik is er een weg gewoon weggespoeld, inclusief auto's en geparkeerde vrachtwagens. De weg is bijgevolg 'gesloten' en dus moet iedereen rechtsomkeer maken en zij die toch verder willen, zullen een ommetje moeten maken langs Sandane (veerboot), Stryn en Loen. Voor ons betekent dat ruwweg een verdubbeling van de afstand, maar als we achteraf de ravage zien, zijn we blij dat we er goed vanaf komen.
De watervallen kleuren bruin, de riviertjes zijn buiten hun oevers getreden en we hebben, zo blijkt, geen internet en geen electriciteit op de camping, maar wel een heel mooi zicht op Brendalsbreen (gletsjer).
Op onderstaande link (wellicht te kopiëren in Google vooraleer hij werkt), kan je de ravage zien in Utvik. Water, je houdt het niet tegen !
we zijn weer op tijd uit de veren want het zou opnieuw een mooie dag worden! We hebben een wandeling in de omgeving van Tyinholmen in gedachten, daarvoor moeten we 60 km terug rijden. Het is ons plan om een stukje met de fiets te rijden, totdat het niet meer kan en van daaruit te wandelen. Eigenlijk hebben we een rondje uitgestippeld, we komen terug aan de auto uit en we moeten dan nog de fiets gaan oppikken, met de auto of als de weg te slecht is, te voet .... Onderweg met de fiets beslissen we dat het wel te doen moet zijn met de auto , aan 10 per uur,want de weg is in bijzonder slechte staat. We parkeren de fietsen tegen een rotswand en vertrekken. Al snel komen we een koppel outdoor-liefhebbers tegen die de "crème de la crème tent" hebben (hellsport) en Eddy stapt er onmiddellijk naartoe om hun ervaringen te horen! De mevrouw vertelde dat ze jarenlang in een outdoorwinkel had gewerkt en dat je er taxfree kan kopen ! Achteraf opgezocht, het kan, maar het is wel een gedoe met douane bij vertrek etc ...
We moeten alvast eerst door de sneeuw en vragen nog of het veilig is, maar ja hoor, ga je gang, enjoy it ! De wandeling was de mooiste tot nu toe, je had prachtige vergezichten, het parcours was gematigd, het weer was perfect (ongeveer 20°C) . Afwisselend klauteren we over beekjes en ploeterden we door de sneeuw, netjes de aangeduide route volgend (rode T op stenen) en we checkten vaak op onze wandelkaart. uiteindelijk wandelden we slechts 11 km en deden er ruim 5 uur over ! Wandelkaart is verplicht maar eerlijk, je kan niet zonder...
En toch nog even melden : ik wandel voor het eerst op Meindl Bernina (leren versie, geen goretex) en ik ben er super tevreden van. Helemaal niets pijn aan mijn voeten, de schoen is erg stevig en de zool dik... goede schoen!
Oh ja : we hebben kleine marmotjes gezien hoog boven in de bergen ! en geen sporen van elanden ...
De weergoden zijn ons vandaag weer bijzonder gunstig gestemd : men voorspelt 25 °C en dat weten wij te appreciëren ! De Vettisfossen ligt hier , dat is een waterval met 275 m vrije val. Je kan ze bewonderen vanaf de onderkant maar uitdagender is helemaal naar boven te klimmen en ze daar te gaan bekijken. Wij kozen om eerst naar boven te gaan, en als we het daarna nog zouden zien zitten, zouden we de onderkant ook nog gaan bekijken. Het moet gezegd : het bevalt ons uitermate goed om met de fiets en rugzak te vertrekken, zo ver mogelijk te fietsen en dan verder te wandelen ! Het spaart je vaak onnodige km vanaf een parking en je begint tijdig aan je echte wandeling.
Het was een zware klim, klauter-klauter over dikke stenen, geen vlak stukje te bespeuren, maar gelukkig hadden we al een beetje geoefend eergisteren ! Het moet gezegd, het is de moeite waard! Je kan dat niet op foto vastleggen, je moet het horen en zien !
Eenmaal boven wilden we toch nog een ommetje doen, we kwamen uiteindelijk uit bij een verzameling huisjes,enkel te bereiken na 2 uur wandelen en ruim 300 m stijgen, tja , ... wel super rustig!
Ondertussen werd het alsmaar warmer, Eddy wisselt van broek en we beslissen toch nog de onderkant van de waterval te bezichtigen. Nog een half uurtje, zegt de wegwijzer, maar wij weten dat je minstens maal 1,5 moet doen.
De buren op de camping vertelden ons net dat het hier een maand aan een stuk heeft geregend, hebben wij weer even geluk!
Mooi, mooi !!
PS : voor zij die denken dat we een grote rugzak hebben, er zijn hier vrouwtjes die heel wat meer dragen! Ze had wel 3 kindjes bij,die elk ook hun eigen rugzak droegen. De papa zeulde een even grote mee ....
hehe,wat een grote weersverandering ! Gisteren zwoegen en zweten en vandaag regen en amper 15 °C. Ach, maakt allemaal niet zo veel uit, toch zeker niet op dagen dat je een verplaatsing doet. We reden 250 km noordwaarts doorheen mooi berggebied met nog veel sneeuw... Maar de regen maakt het minder aantrekkelijk en ik heb oneindig bewondering voor de eenzame fietser die zwaar gepakt en gezakt doorheen de regen hellingen van 8 % omhoog rijdt !
Misschien toch maar beter nog wat fotootjes van gisteren toevoegen ;-)
Soms valt internet weg, net al ik mijn berichtje heb gemaakt. Verdorie toch !
We hebben heerlijk geslapen in ons tentje, geen kou gehad, niets gehoord, zalig .... Eddy maakt zich een paar eitjes als ontbijt, maar ik hou het bij een boterham met mijn lekkere zelfgemaakte konfituur . We hebben ondertussen beslist dat we de tent en inhoud laten staan, dat we met de fiets en rugzak zo ver mogelijk zullen fietsen en dan gaan wandelen richting Marbu. Test voor Eddy's knie... Het weer is super,stralend blauwe lucht, spijtig dat we de winterbroek aan hebben.
Na 3 km zetten we de fiets aan de kant, de weg is niet te doen voor de fietsen. We stappen vlijtig richting Marbu. De eerste Noor die we tegen kwamen was er eentje die met rugzak zo snel mogelijk afstanden aflegt, hij rent in plaats van te wandelen. Maar de bijzonderste die we tegenkwamen, was een jonge gast, 22-23 jaar , heel zware rugzak, veel fotogerief, die helemaal alleen dwars over de hardangervidda naar de trolltunga wil wandelen! Good luck, boy !
Het is hier erg mooi, de foto's spreken voor zich. Gelukkig zijn er voldoende watervalletjes om de drinkbussen bij te vullen, want het wordt alsmaar warmer. Toen we uiteindelijk terug aan de fietsen kwamen, hadden we 14 km gewandeld.
Daarna terug naar tentje gefietst, ingeladen, naar de camping gefietst en snel gaan slapen.... Het waren al 2 onvergetelijke dagen!
PS : de nachtcamera was 1 keer aangesprongen, maar het beestje was te rap, het stond er niet op ....
Soms is er een bijlage toegevoegd : gewoon op klikken om te zien wat erin staat ;-)
Nadat we op dinsdagavond aankwamen op camping Persgard net voorbij Rodberg, besluiten we onmiddellijk te gaan profiteren van het mooie weer dat voorspeld is : we gaan fietsen naar de Hardangervidda (voorbij Imingsfjell touristheim) richting Marbu. Eddy zegt dat we het vanuit de camping zullen doen, ook al zit er een behoorlijke klim in... tja, 650 m in een 6-tal km, het was zweten geblazen! Misschien hadden we toch beter de auto genomen (met caravan!), er was nl. een mooie grote parking net voor Imingsfjell (waar ook een mooie parking is voor bezoekers). Daar had ons 2-span gerust kunnen overnachten zonder ons, maar soit, auto en caravan bleven op de camping.
We houden ons te noorden van Sonstevatn en fietsen zolang de kwaliteit van de weg het toelaat. We willen nl graag morgen de eerste wandeling doen, Eddy's proefstuk, kijken of zijn knie minder opspeelt dan vorig jaar en hadden daarvoor een wandeling richting Marbu in gedachten. We fietsen en ik heb af en toe bedenkingen bij de staat van de weg, maar gewoon door doen en duwen maar ! Het was best een pittige tocht. Spijtig dat we de aansluiting van de wandeling maar niet konden vinden ! Uiteindelijk besluiten we een stuk terug te rijden en dan een andere wandeling te nemen, die uiteindelijk aansluit op de Marbu wandeling.
Tentje stond snel, koffie rook lekker.... Eddy rijdt een stukje terug voor een 'douche' in een watervalletje in de buurt, maar ik hou het bij een kattewasje in het meer. Heel koud !
Het avondeten eten we in de tent, het regent muggen, brrr, vies hoor! Warm en geen wind betekent muggen ...We zetten de nachtcamera en slapen snel in, het was een eerste en erg mooie dag in Noorwegen !
ook vandaag een vlotte rit gehad, 427 km tot in de omgeving van Frederikshavn, aan de Noord-oostkust van Denemarken. We hadden al een paar jaar een prima camping in Sindal en wilden nu eens een andere proberen. Camping Hedebo, ook supergroot, met alles er op en eraan en enkel nog plaats tussen de tenten. Voor ons geen probleem.... Vanuit ons raampje zien we de Oostzee, mooi blauw maar er staat een strakke wind en het is best wel fris. We nemen toch nog even de fiets en gaan naar Saeby, een supertoeristisch stadje... Daar ruiken we vers gebakken kabeljauw, eten een hapje en fietsen weer traagjes terug. Morgen rond 13 uur vertrekt onze boot naar Larvik! Daar komen we rond 17 uur aan .... fijn!!
Vanmorgen rond 8 uur zijn we vertrokken nadat pa ons nog de nodige proviand heeft meegegeven : sommige zaken zijn traditie, ons make deed dat, en onze pa zet dat nu voort! Fijn, bakkerij Govaers !! We hadden wafels (veel wafels!), een halve cake, spekjes en kerstomaatjes uit eigen tuin ... We reden 593 km en deden daar bijna 8 uur over, maar we vonden het prima, geen accidenten gehad en geen accidenten gezien, zo willen we het !
We vonden een camping in Barkelsby, megagroot, vol vaste bewoners, maar ergens hadden ze een stukje weiland voor passanten. 12 euro, kost niets! En de douches waren er heerlijk warm! De camping ligt aan de oostzee .... Altijd fijn, in de nabijheid van het zeetje !
Eenmaal lekker opgewarmd achter ons tasje koffie, met boterhammen en wafels achter de kiezen, zagen we opeens een helicopter opstijgen. We hadden al eerder de nepalees uitziende (waren het misschien Samui?) mensen gezien in werkkledij, maar uiteindelijk werd alles duidelijk : de hut ging uitbreiden en daarom moest een nieuw platform aangelegd worden. Daarom werden er Nepalese Sjerpa's, gespecialiseerd in het aanleggen van trappen / platformen in grote stenen, naar Noorwegen gehaald! Die mensen zullen nogal eens wat van die verwende toeristen met hun superdure schoenen en kledij gedacht hebben ....
Ze moesten blijkbaar eerst geschikte stenen zoeken in de nabijheid en die werden dan met de helicopter ter plekke gebracht! De toeristen werden dan even 'tegengehouden' .... Nu, ze hadden blijkbaar ook al de trap vanuit de uitgang van de Gaustabanen naar de hut aangelegd, die liep alleszins erg prettig !
Uiteindelijk liepen we nog verder richting de echte top, maar ondertussen was er zoveel mist dat we ons niet echt veilig voelden en aangezien ons ego niet zo groot is dat we dat absoluut gedaan moesten hebben, keerden we terug.
Het was een bijzonder mooie dag !
Zo, morgen zakken we af naar Larvik, waar we donderdag de overzet nemen. Mogelijk is dit mijn laatste berichtje van een ongelooflijke ontspannende vakantie!
Dank jullie voor het lezen, het is wel fijn om de bezoekcijfers te zien stijgen ;-)
Vandaag zijn we naar de Gaustatoppen geweest, dat is de hoogste berg van Zuid-Noorwegen, zijnde 1883 m en vanaf het startpunt moet je 710 m klimmen over ruwweg 5-6 km. De tijd wordt ingeschat op 3 uur en men noemt het een familiewandeling ! Je kan er ook met de Gaustabanen (zeer steil treintje IN de berg) tot bij de hut (die nog 50 m lager ligt dan het hoogste punt. Vroeger, ten tijde van de tweede oorlog, was dit een zeer belangrijk communicatie punt, er stonden grote schotelantennes die sneeuwvrij gehouden moesten worden en om dat mogelijk te maken, heeft men dat treintje aangelegd. De mensen geraakten er anders niet in de winter !
Ondertussen is het helemaal vrijgesteld voor toeristische doeleinden...
We parkeerden er al vroeg en om kwart voor 9 vertrokken we, vol goede moed en vooral vol verwachting. Eenmaal boven kan je nl, bij helder weer, tot in Zweden kijken... En nu maar hopen op helder weer !!
De tocht is echt heel mooi, onderweg kunnen we al gigantisch ver kijken maar we zien ook de traditionele wolk rondom de top, en die was hardnekkig. Eenmaal boven aangekomen (we waren er om 11:15), dronken we koffie en at ik natuurlijk weer zo'n grote wafel, wachtend op het wegtrekken van de wolk. Aangezien we onderweg die bijzondere 'parelhoen' hadden gezien, vroegen we aan onze 'tafel-buurman' wat de eigenlijke naam is, maar hij wist ons vooral te vertellen dat ze bijzonder lekker is! Ze verliest haar pluimen eind augustus en wordt dan compleet wit, ter protectie tegen jagers, in de sneeuw ...
Op ons dooie gemakje zijn we vertrokken in Geilo, we zijn daar wel graag. Het is een toerististisch stadje maar net klein genoeg gebleven! Eigenlijk is er niet veel te zien, buiten dan de 3 outdoorswinkels en een heel goede toeristische dienst ....
De weg naar Rjukan, waar we ofwel zullen gaan fietsen over de Hardangervidda, ofwel naar de Gaustatoppen zullen gaan, is een heel mooie weg, maar van slechte kwaliteit, Eddy herinnerde het zich als de dag van gisteren! Veel oneffenheden in de weg en dat heeft het tweespan niet graag. De natuur is zuidwaarts helemaal anders en dit jaar valt het me op dat de stenen in de rivier hier bruin zijn, niet grijs gelijk overal ...
Toen we hier aankwamen (Rjukan) spraken we met een jong nederlands koppel dat de Gaustatoppen was opgewandeld. Ze hadden het erg koud gehad, dat zal wel : je moet hier altijd warme kleren meenemen! De voorspellingen zijn tussen 4 en 6°C maar wel zonnig...Alsde zon maar schijnt, dan kan je tenminste even opwarmen op een plekje uit de wind!
Eddy beslist dat we de wandeling naar de top van de Gaustatoppen zullen proberen, en daar ben ik wel blij mee! Mocht het niet lukken voor hem,dan kunnen we nog altijd afdalen met een treintje dat ze hebben aangelegd in de berg. Schijnt ook wel bijzonder te zijn
De terugreis is begonnen! Helaas, maar ach,het is ongelooflijk mooi geweest en we maken alweer plannen voor volgend jaar !
We waren halverwege op de lijn Bergen-Trondheim en waren van plan om in de buurt van Beitostolen (terugweg) te gaan kamperen en daar nog een fietstocht te doen. Maar, om te beginnen was de camping in Beitostolen super-mega-overdreven druk, dat ging voor ons echt niet en de 2 campings die nog op de autokaart stonden, waren er niet.
We zijn gaan shoppen ;-) Het is héél verleidelijk om hier die outdoorwinkels binnen te lopen en je moet een sterk karakter hebben om je niet te laten gaan ! Wij hebben dat ....
We hebben wat rugzakjes getest, er ligt nog een wandelreisje naar Oostenrijk in het verschiet en een extra rugzakje (voor Eddy dan), is wel handig zodat ik niet met de kleren hoef te sjouwen (nee, zusje, je heb er geen nodig, je mag af en toe de mijne dragen !)...
Uiteindelijk is ons plan helemaal gewijzigd : we zijn doorgereden naar Geilo (daar waren we eerder als 'vertrekpunt naar de Rallarvegen) en daarna rijden we door naar Rjukan. Daar deden we vorig jaar met Ward een grote fietstocht over de Hardangervidda, we hebben er mooie herinneringen aan en ik zou nog wel eens terug willen als afsluiter, en als het weer echt niet deugt, (naar het schijnt in de namiddag veel regen dinsdag), dan staan we heel vroeg op en gaan we de Gaustatoppen bewandelen. Staat aangeduid als 'geschikt voor iedereen met een goede conditie', is wel een 'rode' tocht (3de moeilijkheidsgraad,de Trolltunga was zwart, moeilijkste graad inde eerste 5 km)
Voilà, we hebben een plan, maar morgen kan dat weer anders zijn.
Je kan ze blijven maken, die foto's ... meer dan 1300 heb ik er ondertussen, ik ga vanavond een eerste grote selectie maken ! Vandaag was weer zo'n dag : je vertrekt in de regen maar eenmaal als de zon erdoor komt, zie je overal dat mooie blauwe van het altijd aanwezige water. Zo mooi, en zoveel tinten, en het verandert elke minuut, prachtig ... We reden door een dennenbos, op onverharde maar redelijk goede weg maar deze keer was het een heel bijzonder dennenbos, het was veel meer open en het had overal kleine beekjes.
In de Sotasaeter (hele mooie hytta trouwens, echt sjiek in orde!) hingen de topografische kaarten en daarop kan je goed zien, dat als we nog wat verder reden, we 'slechts' een bergrug verwijderd zouden zijn van Skyggevatn, het wondermooie stuwmeer met gletsjer waar we precies een week geleden kampeerden! We zijn natuurlijk zo ver mogelijk doorgereden maar uiteindelijk houdt de weg op, begint het wandelpad en je weet gewoon dat je 'niet even eens kan gaan kijken aan de andere kant ' , dat neemt wellicht een hele dag in beslag om aan de andere kant van de berg te geraken !
Soms moet je echt de kaarten er nog eens goed bij nemen, om je van je positie te vergewissen...
De natuur is hier soms ook wat van slag, je ziet hier elementen van lente, zomer en herfst tegelijkertijd! Ik denk dat het Noorse weer alleen de definitie van winter door en door kent ;-)
Vanuit onze camping vertrokken we met ons fietsje richting Donfoss om van daaruit de Tundradalen te fietsen. Op voorhand weten we nooit wat het is, dus we letten altijd wel op : warme kleren/regenkleren/eten/drinken ....
We fietsten eerst door de vallei, doorheen verschillende dorpjes met veel landbouw. Zelf vond ik er niets aan, maar ook dat is Noorwegen natuurlijk. In Donfoss aangekomen prezen we ons gelukkig dat we niet zijn doorgereden tot aan die camping . 1000 caravannen, veel sta-caravannen, dicht op mekaar gepropt, maar blijkbaar zeer geliefd want druk bezocht. Met zwembad en dergelijke ;-)
De Tundradalen blijkt een kiezelwegske te zijn, hoog omhoog doorheen een dennenbos, je hebt al je aandacht nodig voor het weggetje, want de afgrond is steil en je wil niet naar beneden ! Het eindigde bij een zomerboerderij van schapen, er was niet veel beweging te zien, maar het uitzicht was weer magnifiek en uiteindelijk vond ik het toch fijn, dat we vertrokken waren, hoewel het regende.
En op de terugweg was hij daar zomaar opeens, Mr Moose -oftewel Mr Eland- in vol ornaat, netjes getooid met een groot gewei. Hoe knap was dat !? Nietsvermoedend stak hij zomaar het fietsweggetje over maar al heel snel had hij ons in de smiezen en nam hij de benen. Te snel om nog een foto te kunnen maken, maar wel heel bijzonder als je het zomaar opeens meemaakt. Groot zijn ze hoor!
We hebben, in enige zin toch wel wat voorbarig, toch al maar de wandelkaarten van Jotunheimen gekocht.... ;-)
Zo, heb even een overzichtskaartje gemaakt : we willen niet meer te veel gaan rijden, want aan 40/50 km per uur wordt de afstand naar Larvik (komende donderdag) toch vrij groot. Vandaar dat we beslissen nog wat in de regio te blijven rondhangen .
Als je op de foto klikt, wordt ie groter en is het wat duidelijker...
Het plan is vandaag rond te fietsen in de omgeving + Tundradalen (staat niet op kaart) en morgen nr de Sotasaeter ...
Gisteravond was het hier opeens een invasie van kampeerders, geen idee waarom! Vandaag was de beste dag van de week voorspeld en vanmorgen was het duidelijk : veel vroege wandelaars! Mogelijk wilden de groepjes de Galdhopiggen gaan bewandelen, een tocht van ruim 7 uur waarvan een stuk over een gletsjer, verplicht met gids... Helaas, wij hebben het ook mogen ervaren : fietsen en wandelen in de regen, de hele dag ! Of toch bijna .... Morgen is het hier Nationale Feestdag trouwens .
Wij zijn naar de Leirvassbu hytta gefietst ,eerst een stukje over de Sognefjellet teruggereden tot aan het begin van de tolweg (Bomveg in het Noors). Heel mooie weg,licht glooiend, makkelijk om te fietsen, niet te lang (15 km ofzo en 400 m omhoog). Het leek een beetje op het eerste stuk van de Rallarvegen. De weg was verhard maar je moest toch goed opletten,veel beschadigingen! Vanuit de hut vertrekken er verschillende wandeltochten (over de bergkammen naar de hutten die we de afgelopen dagen bezochten- we komen groepjes tegen,, met kinderen, elk zijn eigen rugzak !) en er vertrekt ook een wegske dat lijkt om een fietspad. Dat hebben we dan nog geprobeerd, maar al snel zaten we weer door de sneeuw te ploeteren en hebben we de fietsen aan de kant gezet en zijn we verder gewandeld. We komen terug, we weten het zeker, het was een hele mooie wandelweg voor beginners en de uitzichten formidabel, maar de regen speelde ons parten en na een uurke maakten we rechtsomkeer.
We aten nog een wafel in de hytta! Koffie kost overal 25 kronen, dat is zowat 2,5 euro. Gebakjes kosten meestal 35 kronen, daar kunt ge het niet voor laten staan als ge er goesting in hebt!
Op de camping is het al heel snel (+/- 20 uur) héél rustig : iedereen is blijkbaar uitgeteld en het is echt koud : 10°C maar er staat een koude wind ... Lekker rustig ;-)
Oh ja, die rare tent van die Fransmannen : we hebben er niets van gesnapt gisteren, blijkbaar ! Zowat iedereen op de camping heeft staan gluren, denk ik : De Fransmannen ritsten de voorkant open, reden hun auto erin met de achterkant (type Renault megane, zo'n hogere versie), openden de achterklep en maakten die tent aan de auto vast. Ze konden dus in hun auto slapen met de achterklep open en bleven zo droog...en ze hadden extra bergruimte. Ze maakten de hele handel wel goed vast aan hun auto. Helaas, geen foto gemaakt ...
Het weer is in de ruime regio overal kwakkel en dus beslissen we om gewoon hier te blijven. We vinden het een supercamping (wij met de caravan en verder vele andere tentjes), veel spelende kindjes ... Iedereen heeft het enorm naar zijn zin en dat is gewoon fijn !
En zodoende zijn we, hoe kan het ook anders, weer gaan fietsen : ditmaal eerst met de auto over route 55 nog wat verder richting Lom, tot in Roysheim en vandaar vertrokken met ons fietske (door de regen en warm aangeduffeld) naar een andere zeer grote en bekende wandelaarshytta: Spiterstulen. Het is hier werkelijk het Mekka Voor De Wandelaars, je leest het op vele blogs maar als je ziet hoeveel wandeltochten er vertrekken, dagtochten naar andere hutten, die dan ook de hoogste bergen van Noorwegen aandoen, dan is het zeer begrijpelijk dat het hier zo druk is .
Ik zou het best ook wel eens willen doen, maar met Eddy's 'oud-zeer-aan-zijn-knie' gaan we er ons niet aan wagen ... Volgende keer misschien !
Zelf vond ik de tocht niet zo mooi, de hytta lag op 1110 meter en dat betekent nauwelijks boven de boomgrens. Dus we reden veel op een (deze keer eens niet geasfalteerd!) weggetje, tussen de dennebomen en de berken. Zelf hou ik duidelijk veel meer van de weidse vergezichten die je te zien krijgt eenmaal boven de 1000 m. Maar soit, wel sporen van elanden gezien (geen verse, ja, ja ik word ervarener in het spotten van eland-sporen!)
We spraken er met 3 jonge Belgische mannen, ruwweg 30, die zeer onder de indruk waren van het vrouwelijk schoon! Klopt, terecht, mannen ! We hebben dit al vaker gehoord !
Terug aangekomen op de camping hebben we een zéér vreemde tent gezien : iedereen geeft hier veel aandacht aan de verankering, punttenten zijn hier veel voorkomendn maar ook de lage strakke tenten, het kan hier wel eens waaien, maar de Fransmannen klaarden de klus in geen tijd... Vreemde tent hadden ze, daar was zeker geen aerodynamische studie op gedaan ;-)
Het was ons plan vandaag naar boven te rijden, naar de Juvasshytta die het vertrekpunt is voor een 'wandeling' naar de top van de Galdhopiggen, voor de geoefende wandelaars. Voor ons is het naar boven rijden al meer dan voldoende oefening ! Het weerbericht geeft 1°C, in de namiddag zou het ook even droog zijn en zou de temperatuur stijgen, naar 2°C (op de Galdhopiggen)...Dat moet kunnen !
Om half 1 zowat vertrekken we, lieve deugd, ik durfde nauwelijks stoppen onderweg, want ik moest dan terug in zigzag over de weg proberen starten, zo steil was het ! Maar, zoals altijd in Noorwegen, uw inspanning wordt rijkelijk beloond. Het moet gezegd, Jotunheimen is toch echt ook héél mooi, je zit onmiddellijk hoog in de bergen en als het weer opklaart, kan je kilometers ver over de bergen heen kijken, echt magnifiek!
De skilift bij Juvasshytta was in dienst en er waren wel degelijk skiërs, hoe bijzonder is dat !? Terwijl vele collega's zitten te puffen in hete hotels ergens weet-ik-veel-waar, staan wij hier te rillen, met onze winterhelm en dikste handschoenen naar skiënde kinderen te kijken.
We dronken een koffieke en aten die lekkere chocolade cake en bessen-muffin, die ze bijna in elke hytta hebben, babbelden met een Belgisch moto-koppel dat gisteren een eland zag (echt, we hebben hun foto's mogen zien !!) en keerden weer met een zeer goed gevoel de berg af ....
Ik weet het zeker, we komen terug naar de Jotunheimen, ooit, als het helder weer is (en mocht ik nog wat wensen : een beetje warmer !), want het weidse beeld bovenop die bergen, dat is werkelijk de moeite waard....
Die Sognefjellet, oftewel Route 55, daarvan zagen we gisteren de'riviera-zijde' maar vandaag zetten we onze tocht voort, oostwaarts over de Sognefjellet en al snel klommen we honderden meters de hoogte in. Stijgingspercentages van 8% en haarspeldbochten, met tegenliggende caravans, ik vond het soms wel spannend , maar voor zij die ooit naar Noorwegen komen, zeker met de moto : Deze weg is een absolute must ... Wijzelf hadden regen en mist, dus we hebben er niet zo veel van gezien, maar Jotunheimen National Park lag rechts van ons en heeft vele van de hoogste toppen in Noorwegen, we gaan zeker deze weg nog terug doen met mooi weer. Misschien volgend jaar?
We kozen een camping die op de weg ligt naar de JuvvasHytta(een kampeerdershut, bemand) waar we mogelijk naartoe zullen fietsen...En in het verlengde van die weg ligt de Galdhopiggen, ik dacht de hoogste bergtop van Noorwegen.
Eddy beslist in de namiddag het tochtje naar boven al eens te doen, maar ik neem een rustpaue, tijd voor eens wat GoPro-flmpjes te verwerken! Hij zegt dat het daarboven (ook weer ruwweg 1000 m te klimmen met ons fietsje) uitzonderlijk mooi is, nu hingen er veel wolken maar bij helder weer kan je vele, vele bergtoppen rondom je zien ... Morgen hopelijk beter weer.
Ondertussen is het hier rond 21 uur,en vele jonge gezinnen met kinderen zitten nog steeds buiten te kletsen, het is amper 10 graden buiten maar het lijkt niemand te deren, wij moeten nog veel leren !!
Zo, hoe kiezen we onze bestemmingen : wel, simpel : we kiezen een regio (in dit geval Jotunheimen), we kiezen dan een zijweg van de 'grote' weg, bij voorkeur eentje die het eindigt met een hytta en die een tolweg is, of kleinere weggetjes in de nabijheid heeft.... Dat zijn heel vaak hele mooie routes!
De campings kiezen we sinds dit jaar vooral uit de 2 gidsen (zie foto) : dit zijn genormeerde campings, er is sinds 2014 een systeem voor uitgewerkt en vaak zijn deze campings helemaal in orde. Maar soms kijken we ook gewoon op de landkaart en kiezen we op die manier, vaak kleiner, iets primitiever, maar vaak ook best OK!
Eerst en vooral : proficiat aan Koen en Lieselotte met de geboorte van Stan! Proficiat aan Rudi en Vera met jullie kleinzoon... Dat zijn mooie berichtjes om te ontvangen !!
Er zijn zo van die 'domme' dingen, die "beginnende Noorwegen-reizigers" doen ; met voldoende drinkwater sjouwen bijvoorbeeld, zeker als het warm is zoals de afgelopen dagen. Dat hoeft niet, wij hebben het afgeleerd, zeker als je met eigen krachten ergens moet komen ! Water genoeg, overal, en als het voldoende stroomt is het drinkbaar, dat is de stelregel... Handig, want dat maakt kamperen zoveel gemakkelijker ...
Gisteren, de 23ste, hebben we dus ons tentje gezet, eten gekookt, ons verfrist aan het watervalletje (écht verfrist) en nog lekker genoten van de avondzon. Eddy zag verschillende auto's nog naar boven rijden en was nieuwsgierig wat die daar gingen doen , dus zijn we maar eens gaan piepen. Je kan dus helemaal op het einde van die dam een kajak huren (inschrijven in het Breheimsenteret) en dan kajakken naar de gletsjer, hoe geweldig is dat niet ! Zo, dat wisten we dan ook weer.... Verder gewacht op de vallende zon, terug naar de tent gewandeld en gauw in de slaapzak gekropen, want het werd fris. Uiteindelijk 's morgens toch 10 graden, geen kou gehad 's nachts, geen elanden gehoord (gezien ook niet, de oogskes waren dicht) en tegen een uur of 11 reden we weer fijn naar beneden, aan veel hoger tempo dan in omgekeerde richting !
vandaag zijn we dan via de Sognefjellet- een weg die beschreven staat als een van de mooiste van Noorwegen (is echt heel mooi, zeker om met de moto te doen! ht lijkt alsof je rondom het Gardameer rijdt, maar dan mooier natuurlijk) richting Jotunheimen vertrokken. Camping gekozen in Sjkolden, geen vriendelijke mevrouw (voor de eerste keer) ... Tja, iedereen mag eens een off-day hebben !
We wassen nog eens wat kleren, luchten de slaapzakken en vragen ons nu af hoe we dat droog krijgen, nu het hard begint te regenen;-) !
Soit: voor zij die zich afvragen of we echt maar elk 1 T-shirt bij hebben (ikke een blauw en Eddy een rood) : het blauwe is mijne favoriet en Eddy moét dat rode aandoen als we wandelen/fietsen, kwestie van goed zichtbaar te blijven als we onze regenjassen uit doen. Maar, eerlijk, zo veel hebben we er niet bij !
Zo, zeker te vermelden nu ik '4G/3G/andereG'-onvangst problemen hoor van familie in Frankrijk : hier in Noorwegen was het gisteren voor de allereerste keer, hoog in de bergen, met geen enkel huis in de omgeving dat wij géén 4G (of 3G) ontvangst hadden ! oei, en nu maar hopen dat het zo blijft, niet dat we straks ergens komen zonder internet ;-)
